အပိုင္း ၁၁

တယ္လီဖုန္းက ျမည္လာသည္။ ေသခ်ာၿပီ ေစာေစာ ကမႏၱလာသား ဆက္တာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္က ခ်က္ထဲမွာ မိန္းကေလးလို႕ သူ႕ကို ေျပာထားသည္။ ခက္သည္က အေယာင္ေဆာင္ ကိုင္ခိုင္းလို႕ ရေအာင္ အိမ္မွာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္မွ်မရွိ။ ဖုန္းကို သြားကိုင္ဖို႕ ရာကၽြန္ေတာ္ မ၀႔ံရဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဆိုၿပီး စိတ္ပိုင္းကာ သြားကိုင္လိုက္သည္။
ဟလို ေျပာပါ
ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုက္သည္

ဟုတ္ကဲ့ ခင္စပယ္လိႈင္နဲ႕ ေျပာခ်င္လို႕ ပါ။
ေသခ်ာ သြားၿပီ မႏၱလာသား။ ဒီေနရာမွာ ထံုးစံ အတိုင္း ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္ သံုးမွ ရေတာ့မည္။ မဟုတ္ရင္မလြယ္

ေအးေျပာ ငါခင္စပါယ္လိႈင္ရဲ႕ အစ္ကိုပဲကြ။ ဘာကိစၥရွိလို႕လဲ
ကၽြန္ေတာ္ေလသံကုိ ခပ္မာမာပင္ ေျပာလိုက္သည္

ကၽြန္ေတာ္သူ႕ သူငယ္ခ်င္းပါဗ်။ သူနဲ႕ ေျပာခ်င္လို႕ ပါ
ေအာင္မေလး ေလသံက ရိုေသေနလိုက္တာ သူ႕ေဖနဲ႕အေမ ေပၚေတာင္ ဒီေလာက္ရိုေသ ရဲ႕လားမသိ။ ဒီေနရာမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အပိုးက်ိဳးေနသည္။

ေအးသူ အခန္းထဲမွာ စာက်က္ေနတယ္။ ေခၚေပးလို႕ မရဘူး ။ ေျပာစရာရွိ ရင္ငါ့ကို မွာထားခဲ့

ေအာ္ရပါတယ္ ဗ်။ မမွာေတာ့ ပါဘူး။ မႏၱေလးက ေအာင္ေက်ာ္စိုး ဆက္တယ္ လို႕သာေျပာေပးပါ။
ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို ေျပာေပးမယ္လို႕ လဲမေျပာ။ မေျပာေပး ဘူးလို႕လဲ ျပန္မေျပာ။ သူ႕စကားဆံုး သည္ႏွင့္ဖုန္းကို ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းခ် ႏိုင္ေတာ့သည္။
ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ငနာေကာင္က ခ်က္ထဲမွာ ျပန္ေရာက္ေနၿပီ။ သူက စကား လာေျပာသည္။ ဘာတဲ့ မမကို ေမာင္ေလး ဖုန္းဆက္တယ္ ေနာ္တဲ့ မမရဲ႕ အစ္ကိုက ေခၚမေလးလို႕တဲ့ ။ ေအးဒါေၾကာင့္ နင့္ကို ေျပာသားပဲ မဆက္ပါနဲ႕လို႕ အခုေတာ့ ငါ့ကို ငါ့အစ္ကိုဆူေတာ့ မယ္ လို႕ေျပာလိုက္ေတာ့ ငနာေကာင္က ကၽြန္ေတာ့ကို ေတာင္းပန္ရွာပါသည္။ ၿပီေတာ့လဲ ေျပာေသးသည္ ။ သူ႕အတြက္နဲ႕ မမဒုကၡေရာက္ တာကို မၾကည့္ရက္တာေတြေရာ ေတာင္းပန္တာေတြေရာ စံုေနတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီဘက္ကေန သူ႕အျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး အူတက္မတတ္ ဟားေနရသည္။ ေၾသာ္ ေတာ္ေတာ္ မလြယ္တဲ့ ကေလးေတြပဲ။
သူမ်ားကို အားရပါးရ အရႈးလုပ္ၿပီးကာမွ တစ္ခု ျပန္စဥ္းစား မိသည္။ ျပသနာပဲ အခု ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ခ်က္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ ဆိုတာ ေတြကေရာ ကၽြန္ေတာ့လို ေကာင္မ်ိဳးေတြ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး လား။

အပိုင္း ၁ ကိုဖတ္ခ်င္ရင္