ေဆာရီးကိုကို

ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ ေရာက္ခါစက တုန္းကေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီတုန္းက အခုလိုမ်ိဳး ကားေတြကလဲ မက်ပ္ေသးဘူးဗ်။ ခပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ကလဲ ရန္ကုန္ ကိုေရာက္ေရာက္ျခင္း အၿငိမ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ သင္တန္းေလး မေတာက္တေခါက္တက္ အတန္းဆင္းရင္ အိမ္မျပန္ေသးဘူး ဘတ္စ္ကား ေလွ်က္စီးေနတာေပါ့။ အခုလဲ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး သက္မြန္ျမင့္ အိမ္က အမွတ္ ၁၀ ေဇာတိက လမ္းမွာလို႕ နယ္မွတုန္းက ဖတ္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းမဂၢဇင္းမွာ ပါလို႕ သြားရွာၾကည့္တာ။
ကၽြန္ေတာ္က တစ္ေယာက္တည္း မသြားတတ္ေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ရန္ကုန္သား တစ္ေကာင္ကို ေခၚခဲ့ပါတယ္။ သူကလဲ ရန္ကုန္သား လို႕သားေျပာတယ္ ဆူးေလကေန ေျမနီကုန္းကို ဘာကား ေရာက္လဲ ဆိုတာမသိဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္က ဦးေဆာင္ၿပီး သက္မြန္ျမင့္ အိမ္ရွာပံုေတာ္ ခရီးကို ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ရန္ကုန္သား တစ္ေကာင္ရယ္ ထြက္လာၾကတယ္ေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာက ၁၈ႏွစ္ ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ကပါ။ ရင္ခုန္တတ္စ အခ်ိန္ေပါ့။ :D
ဒီလိုနဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမကေန ၄၅ ဘတ္စ္ကားႀကီး စီးၿပီးခ်ီတက္ခဲ့ၾကတာ ပဲခူးကလပ္ မွတ္တုိင္ေက်ာ္ေတာ့ ဆင္းခါနီးၿပီေလ။ ဒါေၾကာင့္ အေပါက္နားေလမွာ လာရပ္ေနလိုက္တယ္။ ဇတ္လမ္းက အဲဒီေနရာမွာ စေတြ႕တာပဲ။
ကၽြန္ေတာ့္အေရွ႕မွာ ဟယ္ပင္မွာ ဆင္းမလို႕ ဆိုၿပီး ရပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ေကာင္မေလးက အက်ၤီအနီေရာင္ေလးကို ၀တ္ထားပါတယ္။ အသားအေရက ျဖဴတာလဲ မဟုတ္ဘူး။ ၀ါတာလဲ မဟုတ္ဘူး။ မင္းလူရဲ႕ ေျပာတိုင္းယံုတဲ့ပုတ္သင္ညိဳ ဇတ္လမ္းထဲက စိမ္းဖန္႕ဖန္႕ အသားေရေလး ဆိုတာ ဒီလို ေကာင္မေလး မ်ိဳးကို ေျပာတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္ဗ်။ အင္း ကိုလံုးကို ေပါက္ကို ေျပာရရင္လဲ မိုးေဟကို ႐ံႈးတယ္ဗ်ာ။ ေရေမြးနံ႕ေလးကလဲ သင္းလို႕။ အေရးထဲမွာ ကားကၿပိဳင္ေမာင္းေနတာ ဆိုေတာ့ ခရီးေရာက္တာက လဲျမန္လိုက္တာ ဟယ္ပင္ကို ေရာက္သြားၿပီ။
ကားစပါယ္ယာက တခါဖြင့္ၿပီး ဆင္းဆင္းလဲ ဆိုေရာ ေကာင္မေလးက အတင္းဆင္းေျပးပါတယ္။ ခက္တာက သူတစ္ေယာက္တည္း ဆင္းတာ မဟုတ္ဘူး ကၽြန္ေတာ့လက္ကို ကိုင္ၿပီး ဆြဲေျပးသြားတာ။ ( တာရာမင္းေ၀ေရးတဲ့ ၀တၳဳထဲမွာလဲ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ဇတ္လိုက္မင္းသားကို မင္းသမီးက လက္ဆြဲၿပီး ဆင္းေျပးသြားတာ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့အျဖစ္ပ်က္က ၂၀၀၃ တုန္းက သူစာအုပ္က ၂၀၀၆ မွထြက္တာ။) ကၽြန္ေတာ္လဲ ရင္ေတြခုန္လိုက္တာမွ ငါဟုတ္ရဲ႕လားေပါ့ ေျခဖ်ားေတြ ေတာင္ေအးသြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘတ္စ္ကားေပၚကေန ဆင္းၿပီး ပလက္ေဖာင္းေပၚတက္ မိတယ္ဆိုၿပီပဲ ။ ေဟ့ေကာင္မ ေဟ့ေကာင္မ ဥာဥ္း ဘယ္သူ႕ကို ခိုးေျပးမလို႕ ငါကဒီမွာဟဲ့ ဆိုၿပီး အသံၾကား လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ ္သိတယ္ေလ ဒါက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ မွားတဲ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ေနာက္ကလိုက္လာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လဲ အသံရာကို လည့္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ အေနာက္က ေခၚေနတာ မိန္းကေလးလားလို႕ မိန္းမရွာႀကီး ပါလား ။ ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ကို ဆြဲထားတဲ့ ေကာင္မေလးက မိန္းမရွာနဲ႕ ဘာလို႕ တြဲရတာလဲ လို႕ေတြးၿပီး လက္ကိုင္ထားတဲ့ ေကာင္မေလး ဘက္ကို ျပန္လည့္ လိုက္ေတာ့ .... ..... ....
ဟိုက္ရွာပါး အေျခာက္ႀကီးဟ....
အေျခာက္ပံုစံ ၾကည့္ရတာ ရိုးရိုးအေျခာက္ေတာင္ ဟုတ္ဟန္မတူဘူး ပေရွာ္ဖက္ရွင္နယ္ အေျခာက္နဲ႔တူတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ တကိုယ္လံုးကို မိန္းမနဲ႕ တူေအာင္ျပင္ထားတာကို။ ျပင္လို႕မရတာက ခ်ိဳင့္ခြက္ေန႕တဲ့ သူမ်က္ႏွာႀကီးနဲ႕ ကြမ္းစားထားတဲ့ သြားႀကီးပါပဲ။ သူက လည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့ကို ေျပာလိုက္ပါေသးတယ္။ ေဆာရီးကိုကို တဲ့ ..........
အဲဒီေန႕က သက္မြန္ျမင့္ အိမ္လဲ ရွာလို႕ မေတြ႕လိုက္ဘူး။ အေရးထဲမွ ကားေပၚပါသြားတဲ့ ရန္ကုန္သားကို လိုက္ရွာရတာလဲ ေမာလို႕။