Art is My Life: April 2007

Monday, April 30, 2007

ျပင္ဦးလြင္က ျပန္လာၿပီ

ျပင္ဦးလြင္က ျပန္လာၿပီ
ဒါေပမယ့္ ခရီး ဆက္သြားရမယ္
မေကြး ကို ၾကာမယ္ တစ္ပတ္ေလာက္

Wednesday, April 25, 2007

ခရီးသြားမယ္

ျပင္ဦးလြင္ကို
ရန္ကုန္မွာ အိုက္လို႕ :D

Tuesday, April 24, 2007

မဂ်စ္က ကစားခိုင္းေတာ့လည္း ကစားရတာေပါ့ေလ

( ၁ ) ကၽြန္ေတာ္သည္ ဆန္ ႏို႕ဆီဘူး ႏွစ္လံုးခ်က္ကို ဘာဟင္းမွမပါပဲ ကုန္ေအာင္ စားႏိုင္သူ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ( မယံု ၾကည္သူမ်ား ဆန္ႏို႕ဆီဘူး ႏွစ္လံုး အကုန္ခံ၍ စမ္းသပ္ႏိုင္ပါသည္ )

( ၂ ) ကၽြန္ေတာ္သည္ ေဆာ္ၾကည္ မၾကည္ေတာ့ မသိပါ အေျခာက္ေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကို ေတာ္ေတာ္ေလး ေႀကြၾကသည္။ ( မယံုလွ်င္ မာမီရန္ကို သြားေရာက္ ေမးၾကည့္ ၾကပါကုန္)

( ၃ ) ကၽြန္ေတာ္သည္ မိန္းကေလးမ်ား စိတ္ေကာက္လွ်င္ မေခ်ာ့တတ္ပါ။ ( မယံုလွ်င္ သက္မြန္ျမင့္ကို သြားေမးပါ )

( ၄ ) ကၽြန္ေတာ္သည္ အိပ္ေရး ပုတ္သူ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ( ဒုတိယႏွစ္ စာေမးပြဲ ေျဖမည့္ ေန႕တြင္ အေဆာင္တြြင္ ေကာင္းစြာ အိပ္ခဲ့ ဘူးပါသည္ )

( ၅ ) ေကာင္မေလးမ်ား စြာသည္ သူတို႕၏ လက္ကို ကၽြန္ေတာ့္အား ၾကည္ျဖဴစြာ အတင္းကိုင္ ခိုင္းၾကသည္။ ( လကၡဏာေဟာျခင္း အတတ္ကို ကၽြမ္းက်င္စြာ ျဖီးတတ္ေအာင္ သင္ခဲ့ ျခင္း၏ အက်ိဳးဆက္ခံစား ရျခင္းျဖစ္ပါသည္ )

( ၆ ) ကၽြန္ေတာ္သည္ ေအာင္သြယ္ျခင္း အလုပ္ကို တစ္ဖက္ကမ္း ခတ္ေအာင္ တတ္ေျမာက္ထား သူျဖစ္သည္။ ( အလုပ္ရွင္ သမီးႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းတို႕ ထြက္ေျပးၾကရာ၀ယ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ အလုပ္ ထုတ္ျခင္း ခံခဲ့ရဖူးပါ၏ )

( ၇ ) ကၽြန္ေတာ္သည္ ကြန္ျပဴတာကီးဘုတ္ နိပ္သည့္ အက်င့္ကား တခါတံရံတြင္ ဖိနပ္စင္ကိုပင္ ကီးဘုတ္ထင္ၿပီး နိပ္ေနတတ္ပါသည္။ ( ယင္းအက်င့္သည္ ဘတ္စ္ကားေပၚအထိ လိုက္လာခ်ိန္တြင္ ................. )

( ၈ ) ကၽြန္ေတာ္သည္ မ်က္စိမေကာင္းသူ တစ္ဦးျဖစ္သည္ ။ ( တခါတရံတြင္ Gent ႏွင့္ Lady ကို မွန္ကန္ ေအာင္မဖတ္ႏိုင္သည့္ အခါ ....................... )

( ၉ ) ကိုယ့္ဆီက ပိုက္ဆံ လာေခ်းသူက ပိုက္ဆံေခ်းရန္ နိဒါန္းၿပိဳးေနခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူ႕ထံမွ ပိုက္ဆံေခ်းပါရန္ ေတာင္းဆိုၿပီးသာ ျဖစ္ႏွင့္သည္။

( ၁၀ ) ကၽြန္ေတာ္သည္ ............. ငပ်င္းတစ္ေကာင္ျဖစ္သည္။

Monday, April 23, 2007

ေဆာရီးကိုကို

ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ ေရာက္ခါစက တုန္းကေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီတုန္းက အခုလိုမ်ိဳး ကားေတြကလဲ မက်ပ္ေသးဘူးဗ်။ ခပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ကလဲ ရန္ကုန္ ကိုေရာက္ေရာက္ျခင္း အၿငိမ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ သင္တန္းေလး မေတာက္တေခါက္တက္ အတန္းဆင္းရင္ အိမ္မျပန္ေသးဘူး ဘတ္စ္ကား ေလွ်က္စီးေနတာေပါ့။ အခုလဲ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး သက္မြန္ျမင့္ အိမ္က အမွတ္ ၁၀ ေဇာတိက လမ္းမွာလို႕ နယ္မွတုန္းက ဖတ္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းမဂၢဇင္းမွာ ပါလို႕ သြားရွာၾကည့္တာ။
ကၽြန္ေတာ္က တစ္ေယာက္တည္း မသြားတတ္ေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ရန္ကုန္သား တစ္ေကာင္ကို ေခၚခဲ့ပါတယ္။ သူကလဲ ရန္ကုန္သား လို႕သားေျပာတယ္ ဆူးေလကေန ေျမနီကုန္းကို ဘာကား ေရာက္လဲ ဆိုတာမသိဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္က ဦးေဆာင္ၿပီး သက္မြန္ျမင့္ အိမ္ရွာပံုေတာ္ ခရီးကို ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ရန္ကုန္သား တစ္ေကာင္ရယ္ ထြက္လာၾကတယ္ေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာက ၁၈ႏွစ္ ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ကပါ။ ရင္ခုန္တတ္စ အခ်ိန္ေပါ့။ :D
ဒီလိုနဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမကေန ၄၅ ဘတ္စ္ကားႀကီး စီးၿပီးခ်ီတက္ခဲ့ၾကတာ ပဲခူးကလပ္ မွတ္တုိင္ေက်ာ္ေတာ့ ဆင္းခါနီးၿပီေလ။ ဒါေၾကာင့္ အေပါက္နားေလမွာ လာရပ္ေနလိုက္တယ္။ ဇတ္လမ္းက အဲဒီေနရာမွာ စေတြ႕တာပဲ။
ကၽြန္ေတာ့္အေရွ႕မွာ ဟယ္ပင္မွာ ဆင္းမလို႕ ဆိုၿပီး ရပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ေကာင္မေလးက အက်ၤီအနီေရာင္ေလးကို ၀တ္ထားပါတယ္။ အသားအေရက ျဖဴတာလဲ မဟုတ္ဘူး။ ၀ါတာလဲ မဟုတ္ဘူး။ မင္းလူရဲ႕ ေျပာတိုင္းယံုတဲ့ပုတ္သင္ညိဳ ဇတ္လမ္းထဲက စိမ္းဖန္႕ဖန္႕ အသားေရေလး ဆိုတာ ဒီလို ေကာင္မေလး မ်ိဳးကို ေျပာတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္ဗ်။ အင္း ကိုလံုးကို ေပါက္ကို ေျပာရရင္လဲ မိုးေဟကို ႐ံႈးတယ္ဗ်ာ။ ေရေမြးနံ႕ေလးကလဲ သင္းလို႕။ အေရးထဲမွာ ကားကၿပိဳင္ေမာင္းေနတာ ဆိုေတာ့ ခရီးေရာက္တာက လဲျမန္လိုက္တာ ဟယ္ပင္ကို ေရာက္သြားၿပီ။
ကားစပါယ္ယာက တခါဖြင့္ၿပီး ဆင္းဆင္းလဲ ဆိုေရာ ေကာင္မေလးက အတင္းဆင္းေျပးပါတယ္။ ခက္တာက သူတစ္ေယာက္တည္း ဆင္းတာ မဟုတ္ဘူး ကၽြန္ေတာ့လက္ကို ကိုင္ၿပီး ဆြဲေျပးသြားတာ။ ( တာရာမင္းေ၀ေရးတဲ့ ၀တၳဳထဲမွာလဲ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ဇတ္လိုက္မင္းသားကို မင္းသမီးက လက္ဆြဲၿပီး ဆင္းေျပးသြားတာ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့အျဖစ္ပ်က္က ၂၀၀၃ တုန္းက သူစာအုပ္က ၂၀၀၆ မွထြက္တာ။) ကၽြန္ေတာ္လဲ ရင္ေတြခုန္လိုက္တာမွ ငါဟုတ္ရဲ႕လားေပါ့ ေျခဖ်ားေတြ ေတာင္ေအးသြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘတ္စ္ကားေပၚကေန ဆင္းၿပီး ပလက္ေဖာင္းေပၚတက္ မိတယ္ဆိုၿပီပဲ ။ ေဟ့ေကာင္မ ေဟ့ေကာင္မ ဥာဥ္း ဘယ္သူ႕ကို ခိုးေျပးမလို႕ ငါကဒီမွာဟဲ့ ဆိုၿပီး အသံၾကား လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ ္သိတယ္ေလ ဒါက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ မွားတဲ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ေနာက္ကလိုက္လာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လဲ အသံရာကို လည့္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ အေနာက္က ေခၚေနတာ မိန္းကေလးလားလို႕ မိန္းမရွာႀကီး ပါလား ။ ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ကို ဆြဲထားတဲ့ ေကာင္မေလးက မိန္းမရွာနဲ႕ ဘာလို႕ တြဲရတာလဲ လို႕ေတြးၿပီး လက္ကိုင္ထားတဲ့ ေကာင္မေလး ဘက္ကို ျပန္လည့္ လိုက္ေတာ့ .... ..... ....
ဟိုက္ရွာပါး အေျခာက္ႀကီးဟ....
အေျခာက္ပံုစံ ၾကည့္ရတာ ရိုးရိုးအေျခာက္ေတာင္ ဟုတ္ဟန္မတူဘူး ပေရွာ္ဖက္ရွင္နယ္ အေျခာက္နဲ႔တူတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ တကိုယ္လံုးကို မိန္းမနဲ႕ တူေအာင္ျပင္ထားတာကို။ ျပင္လို႕မရတာက ခ်ိဳင့္ခြက္ေန႕တဲ့ သူမ်က္ႏွာႀကီးနဲ႕ ကြမ္းစားထားတဲ့ သြားႀကီးပါပဲ။ သူက လည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့ကို ေျပာလိုက္ပါေသးတယ္။ ေဆာရီးကိုကို တဲ့ ..........
အဲဒီေန႕က သက္မြန္ျမင့္ အိမ္လဲ ရွာလို႕ မေတြ႕လိုက္ဘူး။ အေရးထဲမွ ကားေပၚပါသြားတဲ့ ရန္ကုန္သားကို လိုက္ရွာရတာလဲ ေမာလို႕။

Sunday, April 22, 2007

သူမဖတ္ရန္

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘ၀တြင္ ထီတစ္ႀကိမ္ ေပါက္ဖူးပါ၏။ ထိုေန႕သည္ ကၽြန္ေတာ့၏ အေပ်ာ္ဆံုးေန႕ တစ္ေန႕ ျဖစ္ခဲ့သည္။

ထိုေန႕က ကၽြန္ေတာ္ ထိုးထား ေသာထီလက္မွတ္ ေလးကို ကိုင္၍ ထီနံပါတ္ ေၾကျငာမည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနခဲ့သည္။

ထီေပါက္မဲနံပါတ္ ေၾကျငာသူသည္ ကၽြန္ေတာ့၏ နာမည္ေလးလံုးကို အတိအက် ရြတ္ဆို ေၾကျငာခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ ၀မ္းသာမူမ်ားက ေျပာႏိုင္ဖြယ္ရာ မရွိခဲ့ပါေခ်။ အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ့ လက္ထဲမွာ ေလာ္စပီကာ တစ္လံုးသာရွိခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္ထီေပါက္ၿပီ ဗ်ိဳ႕လို႕ ရန္ကုန္ တခြင္တြင္ လည့္လယ္ ေၾကျငာဟစ္ေၾကြးလိုက္ ခ်င္ပါသည္။ သို႕ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ၀မ္းသာမူမ်ားက အဲဒီအခ်ိန္မေရာက္မွီ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သည္။

ယင္းေပါက္မဲနံပါတ္ကို မေၾကျငာခဲ့ဘူးလို႕ သေဘာထားရန္ ေၾကျငာသူက ေျပာခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းနည္းပါသည္။

သို႕ရာတြင္ ယင္းဆုကို ရာသက္ပန္ ပယ္ခ်လိုက္သည္ မဟုတ္ပဲ ဆႏၵရွိသည့္ အခ်ိန္တြင္ ယင္းနံပါတ္ကို ရံုးေတာ္သို႕ လာေရာက္တင္ ျပႏိုင္သည္။ ရံုးေတာ္မွလဲ ဆႏၵရွိသည့္ အခ်ိန္တြင္ ေပါက္မဲကို ထုတ္ေပးမည္။ အစီစဥ္ ေၾကျငာသူက ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္မူ ေပါက္မဲ ေၾကျငာခ်က္ကို ဖ်က္သိမ္းထားပါသည္။
ပံု
ရံုးေတာ္
အေၾကာင္း ျပခ်က္ လံုး၀မရွိပါ

ရံုးေတာ္၏ ေၾကျငာခ်က္အရ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကန့္ကြက္ရန္ ဆႏၵမရွိပါ။ ၀မ္းနည္းျခင္းလဲ အလွ်င္းမရွိေတာ့ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ရံုးေတာ္၏ ဆႏၵသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဆႏၵျဖစ္သည္ ရံုးေတာ္ ေၾကနပ္လလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ပါသည္။ ရံုးေတာ္ ပူေဆြးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေသာေကာေရာက္မည္။
သူမ၏ ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဘ၀တစ္ခု ျဖစ္ပါေတာ့သည္

စာမူအတြက္

http://barnyarbarnyar.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
1 . http://181bayintnaung.blogspot.com/
2 . http://7monkeys.blogspot.com/
3 . http://aclmdy.blogspot.com/
4 . http://ainchannmyay.blogspot.com/
5 . http://a-lwan-dway-wai.blogspot.com/
6 . http://ainmetdiary.blogspot.com/
7 . http://angwei.blogspot.com/

http://www.ainchannmyay.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
8 . http://arloo.blogspot.com/
9 . http://arrbyai.blogspot.com/
10 . http://artixlin.blogspot.com/
11 . http://art-of-myheart.blogspot.com/
12 . http://ashinkumara.blogspot.com/
13 . http://aungsophia.blogspot.com/
14 . http://awlanmg.blogspot.com/

http://gyittu.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
15 . http://ayeayethaw.blogspot.com/
16 . http://bagannat.blogspot.com/
17 . http://barnyarbarnyar.blogspot.com/
18 . http://bloggerlay.blogspot.com/
19 . http://bo5.blogspot.com/
20 . http://bobohein.blogspot.com/
21 . http://bowdawgyi.blogspot.com/

http://kzy1980.blogspot.com
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
22 . http://byteordermyanmar.blogspot.com/
23 . http://chitlaypyay.blogspot.com/
24 . http://chitsanm.blogspot.com/
25 . http://cmsmdy.blogspot.com
26 . http://cyberclay.blogspot.com/
27 . http://dathana.blogspot.com/
28 . http://deedoke.blogspot.com/
ကိုေက်ာ္ေဇယ် ေတာင္ဆိုမူေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ တိုးသြားသည့္စာရင္ း
154 . http://toplaceoftrust.blogspot.com/
155 . http://uhteik.blogspot.com/
156 . http://uniquealert.blogspot.com/
157 . http://waiwai.blogspot.com/
158 . http://waiyanlin.blogspot.com/
159 . http://waiyanlinn.blogspot.com

http://maydar-wii.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
29 . http://dewy-eyes.blogspot.com/
30 . http://dr-junior.blogspot.com/
31 . http://edwardwitten.blogspot.com/
32 . http://emotionalcorner.blogspot.com/
33 . http://ems-dailydiary.blogspot.com/
34 . http://flammablesan.blogspot.com/
35 . http://flower.colorfulblog.com/

http://myanmaroa6.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
36 . http://generation96.blogspot.com/
37 . http://gyittu.blogspot.com/
38 . http://hay-mar.blogspot.com/
39 . http://heinnge.blogspot.com/
40 . http://hohodidi.blogspot.com/
41 . http://htetyeemon.blogspot.com/
42 . http://htoolaminn.blogspot.com/

http://myatlone.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
43 . http://htoomyatbg.blogspot.com/
44 . http://joutblize.blogspot.com/
45 . http://julyhtet.blogspot.com/
46 . http://justshareall.blogspot.com/
47 . http://kadaung.blogspot.com/
48 . http://kgmalayy.blogspot.com/
49 . http://khantzawaung.blogspot.com/

http://mmhan.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
50 . http://khunmoung.blogspot.com/
51 . http://klosayhtoo.blogspot.com/
52 . http://komg.blogspot.com/
53 . http://kotoe.blogspot.com/
54 . http://kophyoe.blogspot.com/
55 . http://kyalsinsoewin.blogspot.com/
56 . http://kyawthu.co.uk/mmblues/

http://nayphonelatt.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
57 . http://kyaw-min-tun.blogspot.com/
58 . http://kyawswar.blogspot.com/
59 . http://kyaw-zay-ya.blogspot.com/
60 . http://kzy1980.blogspot.com/
61 . http://linletkyalsin.blogspot.com/
62 . http://madyjune.blogspot.com/
63 . http://mandalaybloggers.blogspot.com/

http://nineninesanay.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
64 . http://maydar-wii.blogspot.com/
65 . http://meemeethawgyi.blogspot.com/
66 . http://melodymaung.blogspot.com
67 . http://mgalbert.blogspot.com/
68 . http://mghla.blogspot.com
69 . http://mgmyomin.blogspot.com/
70 . http://mgthantzin.blogspot.com/

http://ainmetdiary.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
71 . http://mgthuyein.blogspot.com/
72 . http://mgyoe.blogspot.com/
73 . http://minthetkhine.blogspot.com/
74 . http://mmhan.blogspot.com/
75 . http://mmposts.blogspot.com/
76 . http://moeminthar.wordpress.com/
77 . http://moeyanlwint.blogspot.com/

nyilynnseck.blogspot.com
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
78 . http://mrdewaing.blogspot.com/
79 . http://mrprogrammer.blogspot.com/
80 . http://mindagoon.blogspot.com/
81 . http://myalwar.blogspot.com/
82 . http://myanmar-blogger.blogspot.com/
83 . http://myanmar-cartoon.blogspot.com/
84 . http://myanmargraphicartshow.blogspot.com/

http://nyinyithanlwin.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
85 . http://myanmarinternetseminar.blogspot.com/
86 . http://myanmaroa6.blogspot.com/
87 . http://myanmar-society.blogspot.com/
88 . http://myatlone.blogspot.com/
89 . http://mymyanmarpoem.blogspot.com/
90 . http://myanmarblogdirectory.blogspot.com/
91 . http://myanmarblues.blogspot.com/

http://saturngod.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
92 . http://myanmarmodernpoems.blogspot.com/
93 . http://myatthura.blogspot.com/
94 . http://myatzawlynn.blogspot.com/
95 . http://mydaywalker.blogspot.com/
96 . http://mymetroworld.blogspot.com/
97 . http://mynetclass.blogspot.com/
98 . http://myoaung-mdy.blogspot.com/
soez
http://soezeya.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
99 . http://myochauhtun.blogspot.com/
100 . http://myokoko.blogspot.com/
101 . http://myonyi.blogspot.com/
102 . http://naing1.blogspot.com/
103 . http://natthi22.blogspot.com/
104 . http://naymin.blogspot.com/
105 . http://naynaynaing.blogspot.com/

http://teslanetblog.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
106 . http://nayphonelatt.blogspot.com/
107 . http://nayyynzaraamyitkhan.blogspot.com/
108 . http://nineninesanay.blogspot.com/
109 . http://notes4pc.blogspot.com/
110 . http://nyilynnseck.blogspot.com/
111 . http://nyinyithanlwin.blogspot.com/
112 . http://oesociety.blogspot.com/

http://thinzar00.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
113 . http://pandora-and-pandora.blogspot.com/
114 . http://panpwintlay.blogspot.com/
115 . http://panpwintlay.blogspot.com/
116 . http://pawakayee.blogspot.com/
117 . http://peersmyanmar.wordpress.com/
118 . http://peoimyanmar.blogspot.com/
119 . http://phoawe.blogspot.com/

http://waiyanlinn.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
120 . http://phoungphoung.blogspot.com/
121 . http://phoxin.blogspot.com/
122 . http://phyowaiayeaung.blogspot.com/
123 . http://phyowaikyaw.blogspot.com/
124 . http://planetteam.blogspot.com/
125 . http://pyisoeyz.blogspot.com/
126 . http://rubbishpage.blogspot.com/

http://yanaung.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
127 . http://sannoo.blogspot.com/
128 . http://saturngod.blogspot.com/
129 . http://shwemintharlay.blogspot.com/2007
130 . http://shwemoetain.blogspot.com/
131 . http://shwemyat.blogspot.com/
132 . http://sisain.blogspot.com/
133 . http://sithuhein.blogspot.com/

http://balargout.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
134 . http://smsy.blogspot.com/
135 . http://soemin.blogspot.com/
136 . http://soemoeaung.blogspot.com/
137 . http://soezeya.blogspot.com/
138 . http://splendidrose.blogspot.com/
139 . http://spotfm.blogspot.com/
140 . http://stevenalexand.blogspot.com/

http://zincolatt.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
141 . http://taikhint.blogspot.com/
142 . http://tartarlay.blogspot.com/
143 . http://tawthonetaung.blogspot.com/
144 . http://teslanetblog.blogspot.com/
145 . http://thachinmyar.blogspot.com/
146 . http://thantzinaung.blogspot.com/
147 . http://thelay.blogspot.com/

http://ems-dailydiary.blogspot.com/
ဖတ္ဖို႕ မဲက်သည့္ ဘေလာ့မ်ား
147 . http://thelay.blogspot.com/
148 . http://thet2.blogspot.com/
149 . http://thetnaing.blogspot.com/
150 . http://thinzar00.blogspot.com/
151 . http://thuhninsee.blogspot.com/
152 . http://tkg-photographicdiary.blogspot.com/
153 . http://tmaung.blogspot.com/

သင္ဖတ္ဖို႕ ေစာင့္ေမ်ာ္ေနသည့္ ဘေလာ့မ်ား

160 . http://walone.blogspot.com/
161 . http://www.mayvelous.com/
162 . http://www.nyeinchan.com/wordpress/
163 . http://xvariablex.blogspot.com/
164 . http://yanaung.blogspot.com/
165 . http://yangonthar.blogspot.com/
166 . http://yaw-han-aung.blogspot.com/
167 . http://yemon.blogspot.com/
168 . http://zarniminhtet.blogspot.com/
169 . http://zawmoeaung.blogspot.com/
170 . http://zawyenaing104.blogspot.com/
171 . http://zerotopic.blogspot.com/
172 . http://zincolatt.blogspot.com/
173 . http://zinnaung.blogspot.com/
174 . http://zinyaw.wordpress.com/
175 . http://zmpoems.blogspot.com/
ယင္းဘေလာ့မ်ားကို တာ၀န္ယူ ဖတ္ေပးႏိုင္မည္ ဆိုပါက
mmblogbook@gmail.com သို႕ ဆက္သြယ္ပါ
ကၽြန္ေတာ္တို႕ စာအုပ္ ထုတ္ေ၀ေရးက သိထားတဲ့ စာရင္းက ဒါအကုန္ပါပဲ ။ တကယ္လို႕မ်ား ဒီထဲမွာ မပါေသးဘူးဆိုရင္ ေမးပို႕လို႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စီေဘာက္မွာ ေအာ္လို႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေျပာၾကားႏိုင္ပါတယ္။

Saturday, April 21, 2007

ကၽြန္ေတာ္ေမးခ်င္ေသာ ေမးခြန္းမ်ား

မျမဲျခင္းနိယမ အရ အရာခပ္ သိမ္းေသာ အရာအားလံုး သည္ တည္ၿမဲျခင္း မရွိၾကပါ။
သို႕ရာတြင္ ဘာေၾကာင့္ မၿမဲျခင္းဆိုတဲ့ နိယမႀကီးက တည္ၿမဲေနရတာလဲ။

တကယ္ျဖစ္ခ်င္ တကယ္လုပ္ အဟုတ္ျဖစ္ရမည္ ဆိုတဲ့ စကားပံု ေနရာတိုင္းမွာ မွန္ပါ့မလား။

ထိုင္ေနလို႕ ေတာ့ဘာမွ ျဖစ္မလာ ဘူးတဲ့။
အဲဒါမွန္ရဲ႕လား။
ဘာမွန္တယ္ ဟုတ္လား ဒါဆိုရင္ ငါ ဘာမွ မလုပ္ပဲ ထိုင္ခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္
ငမြဲျဖစ္သြားရတာလဲ။

ပင္လယ္ဒီေရတက္တာ လရဲ႕ ဆြဲငင္အားေၾကာင့္လို႕ ေျပာၾကတယ္။ လရဲ႕ဆြဲအားက
ပင္လယ္ျပင္က ေရေတြကို ႀကြတက္လာ ဆြဲႏိုင္တယ္ ဆိုရင္ ဖန္ခြက္ထဲက ေရေတြကို
ဘာေၾကာင့္ ႀကြတက္လာေအာင္ မဆြဲတာလဲ။

လူမ်ားသည္ မိမိကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ သာကို လိုလားၾကသည္။ မွန္ပါသလား
မွန္တယ္ဆိုရင္ အခ်ိဳ႕ေသာလူမ်ား သည္ မိမိကို ခ်စ္ပါသည္ လို႕ေျပာလာ
ေသာလူကို မုန္းၾကသည္။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။

Wednesday, April 18, 2007

ဘေလာ့ဂ္ကာမ်ား ပထမအႀကိမ္ အစည္းေ၀း

ရန္ကုန္ ဧၿပီ ၁၈
ျမန္မာဘေလာ့ဂ္မ်ား၏ မထမအႀကီမ္ ေတြ႕ဆံု အစည္းေ၀းကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဘိုေအာင္ေက်ာ္လမ္းရွိ Coff King တြင္ ယေန႕ ေန႕လည္ ၁၂ နာရီမွ ညေန ၃ နာရီအထိ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။
အစည္းေ၀းသို႕ ညီလင္းဆက္၊ ညီညီသံလြင္၊ မ်က္လံုး၊ ေနဘုန္းလတ္၊ ဘာညာဘာညာ၊ Oa6 ၊ Ho My BLog ၊ ဇင္ကိုလတ္ ၊ ဗလာေဂါက္၊ စိုးေဇယ် တို႕တက္ေရာက္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါသည္။
အစည္းေ၀းတြင္ စကာတင္ စာမူစု ေဆာင္ေရး ၊ နာမည္ေရြးခ်ယ္ေရး ၊ ရံပံု ေငြရွာေဖြေရး ၊ ဒီဇိုင္း ေရြးခ်ယ္ေရး ၊ ဒက္လိုင္းေန႕ မ်ားသတ္မွတ္ေရး တို႕ကို ေဆြးေႏြး ခဲ့ၾကပါသည္။

အစည္းေ၀း ရလတ္မ်ား

(၁)စာအုပ္ထုတ္ေ၀ရာတြင္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေသာ ရံပံုေငြကို လံုေလာက္စြာ ရွာေဖြႏိုင္ရန္ အတြက္ Marketing အဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့ပါသည္။
Marketing အဖြဲ႕တာ ၀န္သည္ စာအုပ္ ကုန္က် စရိတ္မ်ားကို ကာမိရန္ ေၾကာ္ျငာ ေကာ္ခံ ျခင္းလုပ္ငန္းကို အဓိကတာ ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ မည္ျဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕တြင္းရွိ စာအုပ္တြင္ ေၾကာ္ျငာ ထည့္သြင္းႏိုင္မည္ ေနရာတြင္ သြားေရာက္ စည္းရံုး ေကာက္ခံရန္ ျဖစ္သည္။
ယင္းအဖြဲ႕႕တြင္
ညီလင္းဆက္
ေနဘုန္းလတ္
ဘာညာဘာညာ
မ်က္လံုး
အိုေအစစ္
တက္စလာ
ဗလာေဂါက္
ယုႏြယ္၀င္း
စိုးေဇယ် တို႕ပါ၀င္ ဖြဲ႕စည္းထားပါသည္။ စီးပြားေရး ေၾကာ္ျငာ ေကာက္ခံ ေပးႏိုင္သူ မည္သူ မဆုိ ယင္းအဖြဲ႕ သို႕၀င္ေရာက္ကူ ညီႏိုင္ပါသည္။

(၂)
http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx ပါဘေလာဂ္ကာ မ်ားကို အေျခခံ ၍ စကာတင္ စာမူ စုေဆာင္း ၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။ စာအုပ္ ထုတ္ေ၀ေရး အဖြဲ႕ သည္စာမူ မ်ားလာေရာက္ ေပးၾကပါရန္ ေတာင္ခံခဲ့ေသာ္လည္း စာမူမ်ား လာေရက္ပို႕ ၾကျခင္းမရွိေသာ ေၾကာင့္ ယင္းလင့္ပါ ဘေလာ့ဂ္ကာ ၁၄၅ ဦးထံမွ စာမူမ်ားကို စကာတင္ စုေဆာင္းရန္ ေအာက္ေဖာ္ျပ ဘေလာ့ကာမ်ားကို တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ ပါသည္။

Barnyar No 1 to 7 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
EainChanMyae No 8 to 14 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
GyitToo No 15 to 21 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
KyawZayYa No 22 to 28 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
MayDarWi No 29 to 35 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
Mr. Pooh No 36 to 42 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
MyatLone No 43 to 49 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
MyatMinnHan No 50 to 56 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
Nayphonelatt No 57 to 63 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
NineNineSaNay No 64 to 70 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
NyaLay No 71 to 77 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
NyiLinnSeck No 78 to 84 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
NyiNyi(thanlwin) No 85 to 91 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
SatonGod No 92 to 98 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
SoeZayYa No 99 to 105 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
Testla No 106 to 112 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
Thinzar No 113 to 119 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
WaiYanLinn No 120 to 126 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
YanAung No 127 to 133 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
Zaw Zaw No 134 to 140 from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
Zinkolatt No 141 to the latest one from http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx
ဥပမာအေနျဖင့္ BarNyarNyar သည္ http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ဘေလာ့ကာ နံပါတ္ ၁ မွ ရ အထိရွိ ဘေလာ့ဂ္မ်ားကို အစအဆံုး ဖတ္ရူၿပီး ဘေလာ့ကာ တစ္ဦးထံမွ လေလာ့ပို႕ အနည္းဆံုး သံုခု ခု ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ၂၁ ပို႕ကို ေမလ ၁၅ ရက္ေန႕ ေနာက္ဆံုး ထားၿပီး mmblogbook2.blogspot.com တြင္လာတင္ရ မည္ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းအတြက္ BarNyarbarNar သည္ မိမိတာ ၀န္ယူ ဖတ္ရူရေသာ ဘေလာ့ကာ ႏွင့္ဆက္သြယ္ကာ မိမိသည္ မည့္သည့္ပို႕ ကိုယူမည္ျဖစ္ ေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားရပါမည္။ အကယ္၍စာ မူပိုင္ရွင္ ဘေလာ့ဂ္ကာသည္ ဘာညာယူ သြားေသာ စာမူ အျပင္ မိမိႏွစ္သက္သည့္ ဘေလာ့ရွိပါကလဲ မိမိဆႏၵအေလ်က္ mmblogbook@gmail.com သို႕ေပးပို႕ႏိုင္သည္။ သို႕တည္းမဟုတ္ မိမိစာမူ မ်ားယူသံုးျခင္းကို မေၾကနပ္ပါက လည္းကန္႕ကြက္ႏိုင္သည္။
ယခုေပးထားေသာ http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx လင့္တြင္ မိမိ အမည္မရွိ ပါကလည္းေကာင္း သို႕တည္းမဟုတ္ စာမူစကာတင္ စုေဆာင္းေရးတြင္ ၀င္ေရာက္ဖတ္ရူ ကူညီႏိုင္သူ ျဖစ္ပါက လည္းေကာင္း mmblogbook@gmail.com သို႕ ယုခုလ ေနာက္ဆံုးထား၍ ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္။

(၃)
ရံပံုေငြေကာက္ခံေရးကိစၥ
ေစတနာ ထက္သန္သူ မည္သူမဆို မိမိ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ( အနည္းအမ်ား ကတ္သတ္ခ်က္ မရွိပါ ) ေမလ ၃၀ ရက္ေန႕ ေနာက္ဆံုး ၿပီး စကၤာပူ hololu@gmail.com , မေလးရွား kzy1980@gmail.com , aungyan@gmail.com အေမရိကား
ေနမ်ိဳးေက်ာ္ ( ဘေလာ့ကာ အမည္ ေနဘုန္းလတ္ )
၁၂ / ကတတ ႏိုင္ ၀၂၆၀၁၃
အမွတ္ ၁၅၄ ၊ ၃၈ လမ္းအလယ္ ၊ ေက်ာက္တံတားၿမိဳ႕ ။

ထိန္လင္းေရႊ ( ဘေလာ့ကာ အမည္ ေစတန္ေဂါ့) 09 80 22939
01 246449
မွတ္ပံုတင္အမွတ္ ၁၂/ ကတတ ႏိုင္ ၀၂၇၉၄၈
မ်ားထံတြင္ ဆက္သြယ္ ထည့္သြင္းႏိုင္ပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ရံပံုေငြ ထည့္သြင္းသူမ်ားသည္ စာအုပ္အတြက္ ထည့္သြင္းသည္ ဟုမယူ ေစလိုပဲ ျမန္မာ ဘေလာ့အဖြဲ႕ အစည္းမွ အနာဂတ္တြင္ ျပဳလုပ္မည့္ Donation ရံပံုေငြ အတြက္ ေငြေၾကးလူဒန္း သည္ဟု မွတ္ယူေပး ေစလိုပါသည္။
အဘယ့္ ေၾကာင့္ဆို ေသာ္ စာအုုပ္တြင္ စာမူ အေရ အတြက္ ခုႏွစ္ဆယ္မွ ကိုးဆယ္ၾကားသာ ထည့္သြင္းႏိုင္ဖြယ္ရာ သာရွိပါသည္။ သို႕ျဖစ္၍ ဲ ျမန္မာ ဘေလာ့အဖြဲ႕ အစည္းမွ အနာဂတ္တြင္ ျပဳလုပ္မည့္ Donation ရံပံုေငြ အတြက္ ေငြေၾကးလူဒန္း သည္ဟု မွတ္ယူ မွသာ ပိုက္ဆံေတာ့ ထည့္ရတယ္ စာမူေတာ့ မပါဘူး ဆိုေသာ ခံစားခ်က္ မ်ားျဖစ္ေပၚလာ ျခင္းမရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။ အနာဂတ္၏ ျမန္မာ ဘေလာ့အဖြဲ႕ အစည္းႀကီး အေကာင္ထည္ ေပၚလာရန္ မိတ္ေဆြကို သဒါတတ္ အားသေလာက္ ပါ၀င္ ကူညီေပးပါလို႕ ေမတၱာရပ္ခံပါရေစ။

(၄)
နာမည္ေရြးခ်က္ေရးကို တာ၀န္ယူထား ေသာ မအိမ့္ခ်မ္းေျမ့ ဦးေဆာင္ေသာ အဖြဲ႕ ယခုလကုန္ ေနာက္ဆံုးထား၍ နာမည္ေရြးခ်ယ္ေပးရန္။

(၅)
နာမည္ရရွိလာပါက စာအုပ္ဒီဇိုင္း ေရြးခ်ယ္ေရးတြင္ တာ၀န္ယူထား ေသာအဖြဲ႕တြင္ ညီလင္းဆက္ ထပ္မံအား ျဖည့္၀င္ေရာက္ၿပီး ေမလ ၁၅ ရက္ေန႕ ေနာက္ဆံုးထားကာ အၿပီးသတ္ ဒီဇိုင္းတစ္ခုကို ပူးေပါင္းေရးဆြဲ ေရြးခ်ယ္ေပး ရန္ျဖစ္ပါတယ္။

(ရ)
အမာခံ ဘေလာ့ဂ္ကာမ်ား ထဲသို႕ ကိုညီညီ (သံလြင္) ထပ္မံ ၀င္ေရာက္ အားျဖည့္လာပါတယ္။

(ဂ)
စာမူေဖာင္ပိတ္ရက္ကို ေမလ ၁၅ သို႕ ေျပာင္းလဲ သတ္မွတ္လိုက္ပါတယ္။

(၉)
စာမူမ်ားကို မိမိဆႏၵအေလ်က္ ေသာ္လည္းေကာင္း သူမ်ားေရးထားသည့္ပို႕ကို ႀကိဳက္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ယင္းလင့္မ်ားကို mmblogbook@gmail.com သို႕စာမူေဖာင္ပိတ္ ရက္ျဖစ္သည့္ ေမလ ၁၅ ရက္ေန႕ ေနာက္ဆံုး ထားေပးပို႕နိုင္ပါတယ္။

(၁၀) စာမူေဖာင္ပိတ္ၿပီး ေနာက္ စာမူေရြးခ်ယ္ေရး အယ္ဒီတာ အဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေရွ႕ဆက္လုပ္သြား မည့္လုပ္ငန္း စဥ္မ်ားကို အသိေပးျခင္း

စာမူမ်ားကို အတည္ေရြးခ်ယ္ ၿပီးသြားပါက၊ စာအုပ္ အႀကမ္းကို ထုတ္ပါမည္။ ယင္းစာ အုပ္အႀကမ္းၿပသ၍ Marketing အဖြဲ႕က ေၾကာျငာလိုက္လံ ေကာက္ခံပါမည္။ ေၾကာ္ျငာမ်ား အတည္ ထည့္သြင္းၿပီးပါက ဇန္လ ၁၅ ရက္ေန႕ ေနာက္ဆံုးထားကာ စာေပစိစစ္ေရး တင္ပါမည္။

မရွင္းလင္း သည္မ်ားကို
ျပန္လယ္ ေမးျမန္းႏိုင္သလို။ ယခု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မ်ားထက္ ေသာေကာင္မြန္ ေသာအႀကံဥဏ္ရွိပါက လည ္း မေ၀းေသာ အခ်ိန္အတြင္း ၀င္ေရာက္ ေျပာၾကားေပးၾကပါရန္

မရွင္းလင္းႏိုင္ဟု ယူဆရေသာ အခ်က္အလက္မ်ား

ယုခုထုတ္ျပန္ေသာ အခ်က္ အလက္မ်ားထဲမွာ မရွင္းလင္းႏိုင္ဟု ယူဆရေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ကိုရန္ေအာင္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ စကား ေျပဟန္ႏွင့္ ေျဖရွင္းေပးသြားပါမည္။

ရန္။ ။ ကိုစိုးေဇယ် က်န္းခံသာလို႕ မာပါစ

စိုး။ ။ ကိုရန္ေအာင္ ပို႕သတဲ့ ေမတၱာေၾကာင့္ က်န္းမာစြာရွိေၾကာင္းပါဗ်။ ိုရန္ေအာင္ႀကီးေကာ ဘယ္လိုတုန္း က်မၼာရဲ႕လား

ရန္။ ။ နီကရိုးမေလးမ်ား ပို႕သသည့္ မတၱာေၾကာင့္ ဒူးနာ ခါးကိုက္ ... ကိုက္ ....... အဲအဲမွားလို႕ မိဘမ်ား ပို႕သတဲ့ ေမတၱေၾကာင့္ က်မၼာေၾကာင္းပါဗ်ာ။ ဒါနဲ႕ဗ်ာ စကားမစပ္ ဒီေန႕ ရန္ကုန္မွာ ဘေလာ့ကာ ေတြ အစည္းေ၀းလုပ္ ၾကတယ္ ဆိုဗ်။

စိုး။ ။ ဟုတ္ပ ကိုရန္ေအာင္ေရ

ရန္။ ။ ဘာေတြမ်ား ထူးသတုန္းဗ်ာ

စိုး။ ။ အေပၚမွာေရး ထားတယ္ေလဗ်ာ ဖတ္ၾကည့္ေပါ့

ရန္ေအာင္ ေခတၱမွ်ၾကာ ဖတ္လိုက္သည္။

ရန္။ ။ ရန္ဟိုက္ရွား ပါးဖတ္လိုက္တာ မူးေနတာပဲ ဗ်ာ။ ရုပ္လြန္းလို႕ ဘယ္ကေန စေမးရမွန္း ေတာင္မသိေတာ့ဘူး။

စိုး။ ။ အင္းေျပာၾကည့္ပါဦးဗ်။ ဘာေတြ ရုပ္လို႕လဲ

ရန္။ ။ မတ္ကက္တင္း ဖြဲ႕တာေတာ့ထားလိုက္ပါ ေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ဘေလာ့ကာ ၁၅၄ ေယာက္ရဲ႕ ဘေလာ့ေတြကို ဘေလာ့ကာ တခ်ိဳ႕က ၀င္ဖတ္ၿပီးေရြးမယ္ဆိုေတာ့ က်န္တဲ့လူေတြ ေရြးလို႕ မရေတာ့ဘူးလား။

စိုး။ ။ ေရြးလို႕ရတာေပါ့။ ေရြးတာကေတာ့ အရင္တိုင္းပဲ ဖတ္မိလို႕ၿကိဳက္တာရွိရင္ ပိုင္ရွင္ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္ၿပီးပို႕လို႕ရတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုေရးထားတာ ကိုယ္ႀကိဳက္တယ္ ဆိုရင္လဲ ပို႕လို႕ရတယ္။ အခု ၁၃ ေယာက္ကို သီးျခား တာ၀န္ ေပးလိုက္တယ္ ဆိုတာ ပိုၿပီး ျမန္ဆန္ သြားေအာင္ လို႕ပါ။

ရန္။ ။ ဟာကို စိုးေဇယ်ကလဲ တခ်ိဳ႕က စာအုပ္ထုတ္ ေ၀ေရးမွာ တက္တက္ၾကြၾကြပါ ၀င္ေနတဲ့ လူေတြ ရွိတယ္ ဗ်။ အဲဒီ ၁၃ ေယာက္လစ္ထဲမွာ ကို႕နာမည္ မပါတဲ့ အခါမွာ ဖီငုတ္ၾကမွာေပါ့။

စိုး။ ။ ကိုရန္ ေအာင္ရ ဒါကဒီလို ရွိပါတယ္။ ၁၃ ေယာက္ဆိုတာ ဘိုင္ေသ ထပ္မတိုး ေတာ့ဘူးမဟုတ္ဘူး။ ဘာလို႕ ၁၃ ေယာက္ပဲ ေရြးထားတာလဲ ဆိုေတာ့ ဒီ၁၃ ေယာက္ကေတာ့ ေသခ်ာ ေပါက္နံ႕နံ႕ စပ္စပ္ ဖတ္ေပးႏိုင္ပါတယ္ လို႕ေျပာလာတဲ့ လူေတြပါ။
ဒါျပင္ တစ္စု တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္လဲ ဘေလာ့ေတြကို နံ႕နံ႕ စပ္စပ္ ၀င္ဖတ္ၿပီး ေ၇ြးေပး ႏိုင္ပါတယ္ ဆိုရင္ လာေျပာပါ ကၽြန္ေတာ္တို႕ က Welcome ပဲ။

ရန္။ ။ တခ်ိဳ႕ဘေလာက္ကာ နာမည္ေတြက http://www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx မွာ မပါေသးတာ ေတြအမ်ားႀကီး ရွိတယ္

စိုး။ ။ ဟုတ္လား ဘယ္သူေတြမ်ားလဲ မပါတဲ့ လူေတြကို ကိုရန္ေအာင္သိလို႕လား

ရန္။ ။ သိတာေပါ့ ဥပမာ ကိုေနဘုန္းလတ္ ဆိုသူ႕နာမည္မပါဘူး

စိုး။ ။ ဟာ . . အဲလိုသိရင္ ေစာေစာစီး လာေျပာေလဗ်ာ ။ ထပ္ထည့္ေပးလို႕ရတာေပါ့

ရန္။ ။ ဒါဆိုဟုတ္ပါၿပီ ဗ်ာ။ ဥပမာ ကၽြန္ေတာ့ဘေလာ့ကို တာ၀န္ယူထားက ကိုစိုးေဇယ်ေနာ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ဆီမွာ ဘယ္လိုပံု စံမ်ိဳးနဲ႕လာ ယူမွာလဲ

စိုး။ ။ ကၽြန္ေတာ္က ကိုရန္ေအာင္ကို ႏိုက္ေတာ့ မယ္ဆိုရင္ ႀကိဳတင္ အေၾကာင္းၾကားမယ္။ ေဟ့လူ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ႏိုက္ေတာ့မွာ ေနာ္ ခင္ဗ်ား ႀကိဳက္တာ ကိုေပးမလား ကၽြန္ေတာ္ႏိုက္တာ ခံမလား ဆိုၿပီး စေျပာမယ္။

ရန္။ ။ ေဟ့ ေကာင္ လူကို ဘယ္လို အတန္းစာမွတ္ ေနလဲ စကားေျပာ တာၾကည့္ေျပာ။ ဒီက နင္ႏိုက္ခ်င္ တိုင္းႏိုက္လို႕ ရေအာင္ လမ္းေဘးက ဂေလကေခ် မဟုတ္ဘူး။ ယူအက္က မာမီရန္တဲ့ ပါးကြဲသြားမယ္ ဘာမွတ္လဲ။

စိုး။ ။ ကိုရန္ေအာင္ သတိထား ဦးေလ။ ဘယ္လို ျဖစ္လို႕ မာမီရန္ ျဖစ္သြားရတာလဲ။

ရန္။ ။ ခီးမွ အညာသား စကားကို ရွင္းေအာင္ေျပာ ႏိုက္မယ္ ဆိုလို႕ ၾကက္သိန္း ထသြားတာ။

စိုး။ ။ ကိုရန္ေအာင္က လဲဗ်ာ တလြဲ မေတြးပါနဲ႕ဗ်ာ စာမူေတြ ၀င္ေမြၿပီးရွာတာလို႕ ေျပာတာပါ။

ရန္။ ။ ေအးႏိုက္တယ္ ပဲထားလိုက္ပါေတာ့။ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့ကို လာႏုိက္မယ္ ဆိုလို႕ ကၽြန္ေတာ္က ေၾကာက္လန္႕ၿပီး သံုးပုတ္ ထုတ္ေပးလိုက္ရင္ ခင္ဗ်ာ မႏိုက္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။

စိုး။ ။ ဒါကေတာ့ ေျပာလို႕မရဘူးဗ် ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေပးကြက္လွရင္ ေၾကနပ္မွာေပါ့။ ဒါမွ မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ့မ်က္ စိထဲမွာ ဒီထက္ေကာင္း တာေတြ ကိုရန္ေအာင္ဆီမွာ က်န္ေသးတယ္လို႕ ထင္ရင္ ဆက္ႏိုက္ၿပီးယူမွာ။

ရန္။ ။ ေအာင္မွာ ေတာသားက လူပါး၀လို႕။ ရြာထိပ္က နတ္စင္ပါ ထည့္ေပါင္းမွ တရြာလံုး ၁၆ အိမ္ မျပည့္တဲ့ေနရမွာ ေမြးလို႕သာ ေတာ္ေတာ့တယ္။ စကား ေျပာရင္သူမ်ားကို အသား ယူသြားလိုက္တာ လြန္တယ္။

စိုး။ ။ ကိုရန္ေအာင္ နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ၾကားမွာ စိတ္မဆိုးေၾကးေလ။
ရန္။ ။ ေအးထားလိုက္ပါေတာ့။ နင္တာ ၀န္ယူၿပီး ငါ့ကိုႏိုက္ေနရင္ တျခားသူ လာႏိုက္လို႕ မရေတာ့ဘူး ေပါ့။

စိုး။ ။ ဥပမာ ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ကဗ်ာကုိ အားမသန္ဘူး။ ဒီေတာ့ ကိုရန္ေအာင္ဆီမွာ ကဗ်ာ ေကာင္းေတြ ရွိေပမယ့္ ႏိုက္မသြားဘ့ူး ဆိုရင္ ေဘးက ျမင္တဲ့လူက ၀င္ႏိုက္လို႕ရပါတယ္။

ရန္။ ။ ေအးထားလိုက္ပါေတာ့။ ဘေလာ့ကာ တစ္ေယာက္ေယာက္က အဲလို တာ၀န္ခံ ၿပီးမႏိုက္ခ်င္ဘူး ဒါေပမယ့္ သူက စာမူေတြ ႏိုက္တဲ့ ေနရမွာလဲ ကူညီခ်င္တယ္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ။

စိုး။ ။ ရတာေပါ့ဗ် ဘာခက္တာမွတ္လို႕ ဘာခက္တာမွတ္လို႕ ။ ကိုယ့္အစိ စဥ္နဲ႕ ကိုဖာသာကို ေတြ႕ရာမွာ လိုက္ႏိုက္ ႀကိုဳက္တဲ့ လင့္ေတြ႕ရင္ mmblogbook@gmail.com ကိုေမးပို႕လိုက္ရံုပဲ။ အခုဆိုရင္ အလို လိုက္ႏိုက္ခ်င္လို႕ ဆိုၿပီး EMS ေတာင္လာ စာရင္းေပးသြားၿပီ။

ရန္။ ။ ဒါဆိုရင္ အျပင္ကေန ဖရီး ႏိုက္ေတြ လူေတြ ၾကေတာ့ေကာ ဘယ္ Rule ေတြနဲ႕ ႏိုက္ရမွာလဲ ။

စိုး။ ။ တာ၀န္ေပးလို႕ ပဲႏိုက္ႏိုက္ ။ ကိုဘာသာ ကိုႏိုက္ခ်င္လို႕ပဲ ႏိုက္ႏိုက္။ ကိုႏိုက္တဲ့ လူဆီမွာ ခြင့္ေတာင္းၿပီး ခြင့္ျပဳမွ ႏိုက္ပါယူပါ။ မဟုတ္ရင္ တရားစြဲ ခံေနရမယ္။ မူပိုင္ခြင့္ နဲ႕ေျပာတာေနာ္ တလြဲ မေတြးနဲ႕ ေနာ္

ရန္။ ။ ခြင့္ျပဳေအာင္ ေစာင့္ေနရင္ ၾကာေနမွာ ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္က စိတ္မရွည္းဘူး အရင္ ႏိုက္မယ္။ ႏိုက္သြားၿပီးမွ ႏိုက္သြားတဲ့ အေၾကာင္း Message ေပးမယ္။ သူခြင့္ျပဳရင္ သံုးတာေပါ့။ ႏိုက္သြားတာကို ခြင့္မျပဳ ဘူးဆိုလဲ ျပန္ျဖဳတ္လိုက္ရံုပဲ။

စိုး။ ။ အင္းေကာင္းတာ ပဲ ႀကိဳက္သလိုလုပ္။ အဓိက က ကာယခံ ရွင္လိုလိုလားလား ခြင့္ျပဳဖို႕ပဲ။

ရန္။ ။ ႏိုက္တဲ့ ကိစၥကေတာ့ရွင္းပါၿပီ

စိုး။ ။ မရွင္းတာရွိေသးရင္လဲ ေမးပို႕ ၿပီးေမးလို႕ရပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့ေမးက brvboy@gmail.com ပါ။
ကိုရန္ေအာင္ေရ ခြင့္ျပဳခ်က္ အေတာင္းပဲ ႏိုက္လိုက္မိလို႕ ေဆာရီးေဆာရီး နာမည္ကို အလြဲသံုးစား လုပ္မိလို႕ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ခြင့္လြတ္တယ္ မွတ္လား

ရန္။ ။ ေသခ်င္းဆိုးႀကီး

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေခ်င္းသာ ၂

ေနကအေတာ္ ေလးျမင့္ေနၿပီ။ ျမင့္ဆို ၁၀ ရာရီ ေက်ာ္လာၿပီကိုး။ ကၽြန္ေတာ္စက္ ဘီးစီးေနရတာလဲ ေမာလာၿပီ ဒါေၾကာင့္ စက္ဘီးကို ငွားတဲ့ ဆီမွာ ျပန္အပ္လိုက္ၿပီး ဧည့္ႀကိဳကို အခန္းရၿပီးလားလို႕ စံုစမ္းၾကည့္တယ္။ အခမ္းက မရေသးဘူး။ အခမ္းရေန ေအာင္ေစာင့္ ေနရင္ေတာ့ ပင္လယ္ထဲ ဆင္းဖို႕ အခ်ိန္ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ၁၀ နာေက်ာ္တာ ေတာင္ေနက ေတာ္ေတာ္ေလး ျပင္းေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ပင္လယ္ထဲကို ဒီတိုင္းပဲ ဆင္းခဲ့တယ္။ ပင္လယ္ထဲ ေရာက္ေတာ့ ကဲကဲသဲသဲ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ေဆာ့ေနတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို ေတြ႕ရတယ္။ ခဏေလာက္ေနေတာ့ ေရနစ္လို႕ေရနစ္ လို႕ ဆိုၿပီး ၀ိုင္းကယ္ေနၾက တာကို ေတြ႕လိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လဲ စပ္စပ္စုစုနဲ႕ သြားၾကည့္လိုက္တယ္။
သူမ်ားေတြ လားလို႕ ေအာင္းမိပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ အုပ္စုက ေကာာင္မေလးေတြ။ ၿပီးေတာ့ ေရနစ္တယ္ ဆိုတဲ့ ေကာာင္မေလးက ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ ေၾသာ္ ဘဲေခ်ာေခ်ာ ေလးေတြ႕လို႕ ဇာတ္လမ္းရလိုရ ျငား ေရႏွစ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္တာ လာကယ္တာက ကိုယ့္အုပ္စု ကလူေတြ ျဖစ္ေနေတာ့ ငါပဲ ဆပ္ဆလူးစိန္ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္တဲ့။ အင္း သူေျပာပံုအရ ဆိုရင္ေတာ့ ေရနစ္တဲ့ သူမွာ အျပစ္မရွိဘူး ကယ္မိသူေတြရဲ႕ အမွားတာ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
အဲလိုေရကစား ေနတုန္း ကမ္းေျခမွာ ေစ်းလာေရာင္းတဲ့ ေစ်းသည္ေတြကိုလဲ ေတြ႕ရပါတယ္။ သူ႕တို႕ကေတာ့ ငါးကင္ ပုစြန္ကင္ ေရာင္းတဲ့ ေစ်းသည္ေတြပါ။ သူတို႕ ေတြကေတာ့ ထံုစံအတိုင္း ပုစြန္ကင္ တစ္ကင္ကို ၁၀၀ လို႕ေျပာေရာင္း ပါတယ္။ ဆစ္ရင္ေတာ့ ငါးဆယ္နဲ႕ ေပးပါတယ္။ ငါးကင္ကေတာ့ အရြယ္အႀကီး အေသးေပၚ မူတည္ၿပီး ၃၀၀ ကေန ငါးရာ ေလာက္ထိ ေရာင္းၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္ ဘီယာဆိုင္ ေတြမွာ ၈၀၀ ေလာက္ေရာင္းတဲ့ အေကာင္ကို သူတို႕ေရာင္းတာ ၄၀၀ ေလာက္ပဲရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တလားဗီးယားနဲ႕ ပင္လယ္ငါး အမ်ိဳးစာခ်င္းေတာ့ မတူသလို ကင္တဲ့ပံုခ်င္းလဲ မတူဘူးေပါ့။ လာေရာင္းတဲ့ ငါးကင္ ပုစြန္ကင္ေတြက ေစာေစာက ဟိုတယ္၀န္ထမ္း ေျပာသလို တခ်ိဳ႕ ဟာေတြက မက်က္တက်က္ ျဖစ္သလို ကင္ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ထံုးစံတစ္ခုက ပိုက္ဆံမပါလဲ ေရာင္းပါတယ္။ ကမ္းေျခမွာရွိတဲ့ ေဘာကြင္း ငွားျခင္း အုန္းရည္ေသာက္ ျခင္း ငါးကင္ပုစြန္ကင္စား ျခင္းအားလံုး ပိုက္ဆံမပါပဲ ငွားလို႕ စားလို႕ရပါတယ္။ ၿပီးမွ သူတို႕က တည္းတဲ့ဟိုတယ္ အခန္းကို လုိက္ၿပီး ပိုက္ဆံယူၾကတပါ။ စီးၿပီးသား ေဘာကြင္းကိုလဲ ျပန္အပ္ စရာမလုိပါဘူး ကမ္းေျခမွာ ပစ္ထားခဲ့လဲ သူတို႕တံဆိပ္နဲ႕ သူတို႕လိုက္သိမ္း ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ျပသနာက ဘာရွိသလဲဆိုေတာ့ ဒီအဖြဲ႕က ေဘာကြင္း သံုးကြင္းငွားတယ္ ဆိုရင္ တခါတရံမွာ ေလးကြင္းငွားတယ္ ငါးကြင္းငွားတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတြ လံုး၀မငွားေပမယ့္ အခန္းကို ပိုက္ဆံလာေတာင္း တမ်ိဳးေတြ ႀကံဳရပါတယ္။ ဒါကသူတို႕ကအႀကံ ဖန္လုပ္ၿပီး လာေတာင္းတာ ျဖစ္ႏိုင္သလို အက်င့္မေကာင္းတဲ့ လူေတြက အခန္းနံပါတ္ လိမ္ေျပာၿပီး ငွားတာမ်ိဳးလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
အဲလို ေဘာကြင္းငွားတာ တို႕စက္ဘီးငွားတို႕က သာမန္အားျဖင့္ ၾကည့္ရင္ ဘာမွမဟုတ္ေလာက္ ဘူးထင္ေပမယ့္ ၀င္ေငြက မဆိုးဘူးဗ်။ ၀င္ေငြ မဆိုးသလို ေပးရတဲ့ အခြန္ကမနည္းဘူး။ ေဘာကြင္း ငွားျခင္းလုပ္ ငန္းဆိုရင္ တစ္ႏွစ္ကို ငါးသိန္းေပးရတယ္ လို႕သိရတယ္။ ငါးသိန္းဆိုတာက အကြက္ တစ္ကြက္ကို ေျပာတာပါ။ အကြက္တစ္ကြက္ကို မီတာ တစ္ရာေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုရထားတဲ့ အကြက္တြင္းမွာ ေဘာကြင္းငွား ျခင္းလုပ္ငန္းကို သူမ်ားလာလုပ္လို႕ မရသလို သူမ်ားအကြက္မွာ လဲကိုသြားလုပ္လို႕မရပါဘူး။ ေဘာကြင္း တစ္ကြင္းကို တစ္ေထာင္ေလာက္ ေပး၀ယ္ရပါတယ္တဲ့ ။ တစ္ကြင္းကို တစ္ခါငွားရင္ သံုးရာ ယူပါတယ္။ တစ္ရက္ကို အနည္းဆံုး ေျခာက္ေထာင္ကေန ႏွစ္ေသာင္း ေက်ာ္ေလာက္ထိ ျပန္၀င္ပါတယ္တဲ့။
စက္ဘီငွားတာလဲ အဲလုိပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ စက္ဘီးက ကမ္းေျခစီႏွင္းခြင့္ လိုင္စင္၀င္ရပါေသးတယ္။ စက္ဘီတစ္စီးကို လိုင္စင္၀င္ရင္ သံုးေသာင္းက်ပ္ ေပးရၿပီး ႏွစ္စဥ္ေၾကးကေတာ့ ခုႏွစ္ေထာင္က်ပ္ ေဆာင္ရပါတယ္တဲ့။ စက္ဘီးတစ္စီးရဲ႕ တန္ဖိုးကေတာ့ တစ္စီးကို ခုေသာင္းေသာင္းကေန တစ္သိန္းခြဲေလာက္ထိ တန္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ ၀င္ေငြကေတာ့ စက္ဘီးအေရတြက္ မ်ားရင္မ်ားသလို ကြာျခားၾကပါတယ္။ စက္ဘီကေတာ့ တစ္ေယာက္နင္း တစ္ဘီးကို တစ္နာရီ ငါးရာ၊ ႏွစ္ေယာက္နင္း ဘီးကို တစ္ေထာင္ယူပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေရထဲက တက္ေတာ့ မနက္၁၁နာရီ ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ ဟိုတယ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေနမဲ့ အခန္းက မရေသးပါဘူးတဲ့။ ပထမ ဧည့္သည္ကလဲ ၾကည့္ရတာ ၁၂ နာရီအထိ တန္ေအာင္ေနမလို႕ လားမသိပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ အခန္းရၿပီးသား လူေတြရဲ႕ အေဆင္မွာ ေရခ်ိဳးပါတယ္။ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ အ၀တ္စားလဲွမလို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့....။
ေသပါၿပီ။ ထံုးစံအတိုင္း ျဖစ္လာရင္ အရာရာနဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင္း။ ပါလာတဲ့ အ၀တ္က ႏွစ္စံုထဲ ပိုဆိုးတာက မေလွ်ာ္ရေသးတဲ့ အ၀တ္ေတြ။ ဆရာ လုပ္ခ်င္တဲ့ အႀကိဳးဆက္ခံ ဦးေပါ့။ ျဖစ္ပံုက ဒီလုိပါ။ ကၽြန္ေတာ္က အ၀တ္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ မထည့္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ့တို႕ထဲက လူႏိုင္တစ္ေယာက္ ကို ငါ့ေသတၱာေထာင့္မွာ ပံုထားတဲ့ အ၀တ္ေတြ ထည့္လိုက္ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္မိပါတယ္။ တကယ္ပဲ မွားတာလား တမင္ ပညာျပတာ လားေတ့ာ့ မသိဘူးဗ်ာ။ ေသတၱာေထာင့္ပါဆို အခန္းေထင့္မွာ ေလွ်ာ္မလို႕ပံုထားတဲ့ အ၀တ္ေတြ ေကာက္ထည့္လာတယ္။ ေၾသာ္ ေတာ္ေတာ္ကံ ဆိုးတဲ့ငါေပပဲ။ ေခ်ာင္းသာရယ္ ငါရယ္ မေလွ်ာ္ရေသးတဲ့ အ၀တ္ေတြရယ္ေတာ့ ေတြ႕ၾကၿပီေပါ့ေလ။

အလင္းေရာင္

ေလးျဖဴ၏ သီခ်င္း မဟုတ္ပါ။ ေနေရာင္ မဟုတ္ပါ။ လေရာင္ ၾကယ္ေရာင္ မဟုတ္ပါ။ လွ်ပ္စစ္မီးအေရာင္ မဟုတ္သလို ဖေရာင္းတိုင္ အပါအ၀င္ အျခားအျခား ေသာမီးမ်ား၏ အေရာင္ မ်ားမဟုတ္ၾကပါ။
အလင္းေရာင္သည္ အျမင္အာရံု ေတြကို ေ၀၀ါးသြား ေလက္ေအာင္ စူးရွ ျပင္းထန္း ျခင္းမရွိိပါ။ သာမန္ မိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အလင္းေလး တစ္ခုသာ ျဖစ္သည္။ အလင္းေရာင္သည္ မဲေမွာင္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္၏ ဘ၀ကို အေဖာ္ျပဳေပးပါ၏။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ မဟုတ္ပါ။ သို႕ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္နင္း ေလွ်က္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ား မခ်မွီ ဆူးျဖစ္သည္ ခ်ိဳင့္ျဖစ္သည္ ေခ်က္ျဖစ္သည္ ျပန္႕ျဖဴးသည္ ဆိုသည္ကိုေတာ့ ေကာင္းစြာ ေျပာျပ ေပးႏိုင္စြမ္းရွိသည္။
အေမွာင္ ထဲတြင္ ၾကာရွည္စြာ စမ္းတ၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အလင္းေရာင္သည္ အေဖာ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ အလင္းေရာင္ ေျပာေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ မ်ားကို ယံုၾကည္ခဲ့သည္။ ထို႕အတူ အလင္းေရာင္ ေပၚတြင္ ခင္မင္ တြယ္တာ ခဲ့ပါသည္။ ထို႕အျပင္ အလင္းေရာင္သည္ ကၽြန္ေတာ့ ဘ၀ထဲတြင္ ထာ၀ရ ထြန္းလင္းမည္ဟု ယံုၾကည္ခဲ့ပါ၏။
သို႕ရာတြင္ မိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အလင္းေရာင္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့ ၾကားတြင္ အေမွာင္ထု တစ္ခု ၀င္ေရာက္ခဲ့ ပါသည္။ အေမွာင္ထုေၾကာင့္ အလင္းေရာင္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့ၾကားမွာ တစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦး အျမင္ေတြ ေ၀း၀ါး သြားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အလင္းေရာင္ႏွင့္ အတူ ရွိေနရ သည္ကို ႏွစ္သက္ပါ၏။ ထို႕အတူ အလင္းေရာင္လဲ ကၽြန္ေတာ့ကို ခင္မင္တြယ္တာသည္ ယံုၾကည္မိပါသည္။ သို႕ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ၾကားက အေမွာင္ထုကို ျဖိဳခြင္းေပး ႏိုင္မည့္သူမရွိပါ။
ဒီလိုသာ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အလင္းေရာင္ တျဖည္းတျဖည္းခ်င္း ေ၀၀ါးေပ်ာက္ကြယ္ သြားၾကေတာ့မည္။ အလင္းေရာင္ သည္ကၽြန္ေတာ့ ဘ၀အတြက္ ထာ၀ရ မထြန္းလင္း ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား .................

Tuesday, April 17, 2007

ရန္ကုန္ ဘေလာဂ္ကာ မ်ားသို႕

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရန္ကုန္ ဘေလာဂ္ကာမ်ားႏွင့္ ျပည္ပမ ေခတၱေရာက္ရွိေနေသာ
ဘေလာဂ္ကာမ်ား ေတြ႕ဆံု၍ စာအုပ္ထုတ္ ေ၀ေရးကိစၥ အတြက္ ညွိႏိုင္းေဆြးေႏြးရန္
ရွိပါေသာေၾကာင့္။ ၁၈ ၊၄၊ ၂၀၀၇ ( ႏွစ္ဆန္း ၂ ရက္ေန႕ ) ေန႕လယ္ ၁၂
နာရီတိတိမွာ ဗိုလ္ေအာ္ေက်ာ္လမ္း အာလာဒင္ မ်က္ေစာင္း ထိုးရွိ Coffe King
သို႕ မပ်က္မကြက္ ႀကြေရာက္ေပး ၾကပါရန္ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။

Monday, April 16, 2007

စိတ္ေလျခင္း

စိတ္ေလတယ္။ စိတ္ေလတယ္။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ထမင္းကို မစားခ်င္ဘူး ။ ဘာမွလုပ္ ခ်င္စိတ္လဲ မရွိဘူး။ သြားဖို႕လား ေ၀လာေ၀း ထိုင္ေနတဲ့ ေနရာကကို မထခ်င္တာ။ ထိုင္ေနရတာလား ပ်င္းတာပဲ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မထုိင္ခ်င္ဘူး။ အိပ္ဖို႕က်ေတာ့လဲ တုံးလံုးလွဲခ် လိုက္ရမွာကို ပ်င္းေနတာ။ အျပင္မွာ ဘာေတြ ျဖစ္ေနလဲ မသိခ်င္ဘူး။ အျပင္မွာ ျဖစ္တာမ ေျပာနဲ႕ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြ ျဖစ္ေနလဲ ဆိုတာကိုကို မသိခ်င္ဘူး။
သူမ်ားေတြ ေျပာတယ္ စိတ္ညစ္ရင္ စိတ္ေလရင္ အရက္ေသာက္ ဘီယာေသာက္တဲ့။ ငါကေတာ့ စိတ္ေလရင္ ဘီယာေသာက္ဖို႕ မေျပာနဲ႕ ဘီယာဆိုင္ သြားရမွာကို ပ်င္းတာ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါဘာကို မွမသိခ်င္ဘူး။
Inbox ကိုကလစ္ခဏ ခဏ သြားလုပ္ေနတယ္။ ေမွ်ာ္ေနသူ တစ္ေယာက္ပို႕ ထားတဲ့ MSG ေရာက္ေနမလာား။ သူမပို႕ပါဘူး အိပ္ေနေလာက္ပီ ငါသိတယ္။ ဦးေႏွက္က စဥ္းစားဥာဏ္ရွိေတာ့ သူမပို႕ေတာ့ဘူး ဆိုတာသိေပမယ့္ လက္မွာက စဥ္းစားဥာဏ္ မရွိဘူးေလ။
သူဆိုတာ ဘယ္သူလဲ ဘယ္ကလဲ လာမေမးနဲ႕ ငါကိုယ္တိုင္ကို မသိဘူး။ ငါသိတာတစ္ခုက သူဆုိတာ ငါမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါေသခ်ာတယ္ ။

ျမန္မာႏွင့္ ႏွစ္သစ္ကူး

ျမန္မာေတြမွာ ပြဲလမ္းသဘင္ေပါမ်ားလွသည္။ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီ ရွိရာတြင္ ပြဲလမ္းမ်ားလဲ ၁၂ ခုေတာင္ရွိေလသည္။ ယင္းအထဲမွ သီတင္းကၽြတ္ ႏွင့္ သႀကၤန္မွာ ထင္ရွားသည္။
ယုခုအခါ ျမန္မာေတြ မွာ ၁၂ ပြဲမကေတာ့ပါ။ စုစုေပါင္း ၁၅ ပြဲေလာက္ရွိမည္ ထင္မိသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳး မ်ားသည္ ေတာ္ေတာ္ အသံု၀င္ပံုရသည္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ ခရစ္စမတ္ပြဲ ေတာ္တြင္လဲ ပါရသည္။ ခရစ္ႏွစ္သစ္ကူးရင္လဲ Happy New Year လုပ္လုိက္ ၾကေသးသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တရုပ္ႏွစ္သစ္ကူးမွာ ျခသၤ့က ေတြနဲ႕ တံုခ်န္ခ်န္ အသံၾကားလို႕ ထြက္ၾကည့္လိုက္ရင္ ျမန္မာေတြျဖစ္သည္။ ဒါေတာင္ တခ်ိဳ႕က အစ္ပြဲတို႕ ေဒ၀ါပါလီပြဲ တို႕၀င္ႏြဲလိုက္ေသးသည္။
ျမန္မာေတြသည္ ခရစ္ႏွစ္သစ္ကူးကို ျမန္မာႏွစ္သစ္ ကူးထက္ပိုၿပီး ႏွစ္သစ္တစ္ခု အျဖစ္သတ္ မွတ္ခ်င္ပံုရသည္။ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ည ၁၂ နာရီဆိုတာ နဲ႕ တၿမိဳ႕လံုး ဆူေနေအာင္ ေနရာအနံ႕ကေန Happy New Year Happy New Year Happy New Year ႏွင့္ ကမၻာပ်က္မတတ္ ေအာ္ၾကသည္။ ျမန္မာႏွစ္ဆန္း တရက္ေန႕ အာရုဏ္တက္မွာေတာ့ မဂၤလာရွိေသာ ႏွစ္သစ္ပါလို႕ ထေအာ္တဲ့လူ တစ္ခါမွ မေတြ႕ဘူး။

ေအာင္မွာ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ေလွ်က္ေျပာလို႕ မင္းေကာ ဘယ္ႏွစ္ခါ ေအာ္ဘူးလို႕လဲ
ကၽြန္ေတာ့လား အတူတူပဲေလ တစ္ခါမွ မေအာ္ဘူးဘူး

ကမၻာေျမကေမးေသာ ေမးခြန္းသံုးခု

ကမၻာေျမသည္ လူသာမ်ား အေပၚ ခ်စ္ျခင္းလဲမွရွိ မုန္းခ်င္းလဲ မရွိ သလို ျမတ္ႏိုးျခင္းလဲမရွိပါ။ ဖာသိဖာသာ ေနေလ့ရွိသည္။ ကမၻာေျမသည္ လူသားတို႕ အေပၚကို ဆံုးမျခင္း ဆုခ်ျခင္း ဒါဏ္ခတ္ျခင္း အလွ်င္းမရွိပါ။
ကမၻာေျမသည္ ေရႊဥဥေပးတဲ့ ငန္းတစ္ေကာင္နဲ႕ တူပါ၏။ သူ႕ကိုဒါဏ္ရာေတြ ရေအာင္လုပ္ထားရင္ေတာ့ ဥဥေပးႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ေကာင္းေကာင္း ျပဳစုလွ်င္လူသား တို႕အတြက္ ဥမ်ားစြာကို ဥေပးပါသည္။ တခါတည္း အၿပီးသတ္စား ခ်င္ရင္လဲရပါသည္။ သို႕ေသာ္ ေနာက္ထပ္ ေရႊဥေပးႏိုင္ေတာ့ မည္မဟုတ္ပါ။
လူသားတို႕သည္ ကမၻာေျမေပၚကို ဖက္တြယ္ၾက၏။ ကမၻာႀကီးေပါတြင္ အသက္ရွင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ ေသဆံုးသြားၾကသည္။
ကမၻေျမႀကီးသည္ လူသားတို႕ကို ဂ႐ုမစိုက္ပါ။ သို႕ရာတြင္ ကမၻာေျမႀကီးသည္ သူထံတြင္ ေခတၱတည္းခိုရန္ လာေရာက္သူမ်ားကို ေမးခြန္း သံုးခုေမးေလ့ရွိသည္။
ယင္းေမးခြန္းသံုးခုထဲမွ
ပထမေမးခြန္း အတြက္ အေျဖကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိၾကပါ။
ဒုတိယေမးခြန္း၏ ေျဖကို လူသားတို႕ မသိၾကပါ။
တတိယ ေမးခြန္း၏ အေျဖကိုကား လူသားတို႕ စိတ္တိုင္က် ေရႊးခ်ယ္ ေျဖဆိုခြင့္ရွိပါသည္

ေမးခြန္းနံပါတ္တစ္ ဘယ္တုန္းကေရာက္သလဲ
ေမးခြန္းနံပါတ္ႏွစ္ ဘယ္ေတာ့ျပန္မလဲ
ေမးခြန္းနံပါတ္သံုး ဘာအတြက္ လာတာလဲ

ဆႏၵ

ငါငိုတယ္ မ်က္ရည္မက်ဘူး
ငါေအာ္တယ္ အသံမထြက္ဘူး
ငါျခစ္တယ္ အရာထင္ဘူး
ငါတီးတယ္ အသံမျမည္ဘူး
ငါေျပးတယ္ ေနရာမေရြ႕ဘူး
ငါစားတယ္ အာသာမေျပဘူး
ငါအိပ္တယ္ အိမ္မက္မမက္ဘူး
ငါလမ္းေလွ်က္တယ္ ေျခရာမထင္ဘူး

ငါငိုလို႕သာ မ်က္ရည္က်ရင္ ကမၻာေျမဟာ စႀကၤာ၀လာ ေအာက္မွာ ေရႏွစ္သြားလိမ့္မယ္
ငါေအာ္လို႕သာ အသံထြက္ရင္ သိၾကားမင္း ထြက္ေျပးသြား လိမ့္မယ္
ငါျခစ္လို႕သာ အရာထင္ရင္ ပင္လယ္ျပင္မွာ အ႐ူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္ကိုေရးထား ခ်င္တယ္
ငါတီးလို႕သာ အသံထြက္ရင္ ကမၻာေျမကို မိုးႀကိဳးဆိုတာ ပစ္ဖို႕ မလိုအပ္ေတာ့ဘူး
ငါေျပးလို႕သာေနရာေရႊ႕ရင္ လူသားေတြ ဒံုးျပန္ကို ျမန္သည္ထက္ ျမန္ေအာင္ ႀကိဳးစာဖို႕ မလိုေတာ့ဘူး
၀ိညာဥ္ တစ္ေကာင္စားတဲ့ ထမင္းက ဘယ္ေတာ့မွ ၀မွာဟုတ္သလို ေသဆံုး ေနသူ တစ္ေယာက္ ရဲ႕ ဘ၀ထဲကို ဘယ္အိမ္မက္ မွ လာခ်င္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး
ငါဟာ ေသေနတဲ့ ၀ိညာဥ္တစ္ေကာင္ေလ ဘယ္လိုလုပ္ ေျခရာက်န္မွာလဲ

ငါ့ကို လိမ္လိုက္ပါ

ေလာကသည္
တရံတခါတြင္ ဟန္ေဆာင္လိမ္ ညာေလ့ရွိသည္
ၿပံဳးထားေသာ လွပသည့္ အေရျပား၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ လိမ္ညာမူမ်ားရွိသည္
သရဲတေကာာင္၏ ေျခာက္လွန္႕ မႈ၏ေနာက္ကြယ္တြင္ လိမ္ညာမူမ်ားရွိသည္
အိမ္မက္၏ ေနာက္ကြယ္ တြင္လိမ္ညာမူမ်ားရွိသည္
ခ်စ္ျခင္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ လိမ္ညာမူမ်ားရွိသည္
မုန္းျခင္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ လိမ္ညာမူမ်ားရွိသည္
အရာခပ္သိမ္းေသာ အေၾကာင္းရာမ်ား ၏ေနာက္ကြယ္တြင္လိမ္ညာမူမ်ားရွိသည္

မိတ္ေဆြ သင္ငါ့ကို လိမ္လိုက္ပါ
င့ါမွာရွိတာ ေတြကုန္သြားပါေစ
ငါေသသြားပါေစ
လိမ္လိုက္ပါမိတ္ေဆြ

တစ္ခုေတာ့ ႀကိဳေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္
သင္ လိမ္လိမ့္မယ္
လိမ္ေနတယ္
လိမ္သြားတယ္
ဆိုတာကို မသိေအာင္ေတာ့ လိမ္ေပးပါ
ငါ့ မေသခင္ သင္လိမ္တယ္ ဆိုတာ မသိပါရေစနဲ႕

ငါစိတ္ခ်မ္းသာသြားပါရေစ

Sunday, April 15, 2007

အပိုင္း ၁၁

တယ္လီဖုန္းက ျမည္လာသည္။ ေသခ်ာၿပီ ေစာေစာ ကမႏၱလာသား ဆက္တာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္က ခ်က္ထဲမွာ မိန္းကေလးလို႕ သူ႕ကို ေျပာထားသည္။ ခက္သည္က အေယာင္ေဆာင္ ကိုင္ခိုင္းလို႕ ရေအာင္ အိမ္မွာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္မွ်မရွိ။ ဖုန္းကို သြားကိုင္ဖို႕ ရာကၽြန္ေတာ္ မ၀႔ံရဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဆိုၿပီး စိတ္ပိုင္းကာ သြားကိုင္လိုက္သည္။
ဟလို ေျပာပါ
ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုက္သည္

ဟုတ္ကဲ့ ခင္စပယ္လိႈင္နဲ႕ ေျပာခ်င္လို႕ ပါ။
ေသခ်ာ သြားၿပီ မႏၱလာသား။ ဒီေနရာမွာ ထံုးစံ အတိုင္း ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္ သံုးမွ ရေတာ့မည္။ မဟုတ္ရင္မလြယ္

ေအးေျပာ ငါခင္စပါယ္လိႈင္ရဲ႕ အစ္ကိုပဲကြ။ ဘာကိစၥရွိလို႕လဲ
ကၽြန္ေတာ္ေလသံကုိ ခပ္မာမာပင္ ေျပာလိုက္သည္

ကၽြန္ေတာ္သူ႕ သူငယ္ခ်င္းပါဗ်။ သူနဲ႕ ေျပာခ်င္လို႕ ပါ
ေအာင္မေလး ေလသံက ရိုေသေနလိုက္တာ သူ႕ေဖနဲ႕အေမ ေပၚေတာင္ ဒီေလာက္ရိုေသ ရဲ႕လားမသိ။ ဒီေနရာမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အပိုးက်ိဳးေနသည္။

ေအးသူ အခန္းထဲမွာ စာက်က္ေနတယ္။ ေခၚေပးလို႕ မရဘူး ။ ေျပာစရာရွိ ရင္ငါ့ကို မွာထားခဲ့

ေအာ္ရပါတယ္ ဗ်။ မမွာေတာ့ ပါဘူး။ မႏၱေလးက ေအာင္ေက်ာ္စိုး ဆက္တယ္ လို႕သာေျပာေပးပါ။
ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို ေျပာေပးမယ္လို႕ လဲမေျပာ။ မေျပာေပး ဘူးလို႕လဲ ျပန္မေျပာ။ သူ႕စကားဆံုး သည္ႏွင့္ဖုန္းကို ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းခ် ႏိုင္ေတာ့သည္။
ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ငနာေကာင္က ခ်က္ထဲမွာ ျပန္ေရာက္ေနၿပီ။ သူက စကား လာေျပာသည္။ ဘာတဲ့ မမကို ေမာင္ေလး ဖုန္းဆက္တယ္ ေနာ္တဲ့ မမရဲ႕ အစ္ကိုက ေခၚမေလးလို႕တဲ့ ။ ေအးဒါေၾကာင့္ နင့္ကို ေျပာသားပဲ မဆက္ပါနဲ႕လို႕ အခုေတာ့ ငါ့ကို ငါ့အစ္ကိုဆူေတာ့ မယ္ လို႕ေျပာလိုက္ေတာ့ ငနာေကာင္က ကၽြန္ေတာ့ကို ေတာင္းပန္ရွာပါသည္။ ၿပီေတာ့လဲ ေျပာေသးသည္ ။ သူ႕အတြက္နဲ႕ မမဒုကၡေရာက္ တာကို မၾကည့္ရက္တာေတြေရာ ေတာင္းပန္တာေတြေရာ စံုေနတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီဘက္ကေန သူ႕အျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး အူတက္မတတ္ ဟားေနရသည္။ ေၾသာ္ ေတာ္ေတာ္ မလြယ္တဲ့ ကေလးေတြပဲ။
သူမ်ားကို အားရပါးရ အရႈးလုပ္ၿပီးကာမွ တစ္ခု ျပန္စဥ္းစား မိသည္။ ျပသနာပဲ အခု ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ခ်က္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ ဆိုတာ ေတြကေရာ ကၽြန္ေတာ့လို ေကာင္မ်ိဳးေတြ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး လား။

အပိုင္း ၁ ကိုဖတ္ခ်င္ရင္

ရန္ကုန္ မဟာသႀကၤန္ စက္ရပ္သတင္း

စည္ကားေနတဲ့ အင္းယားလမ္း

မဟာသႀကၤန္နဲ႕ ပတ္သက္လို႕ စက္ရပ္သတင္း ကိုတင္ျပလိုပါတယ္။ စက္ရပ္သတင္း ဆိုတာကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သတင္းစာေတြ ေခတ္ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ညပိုင္းမွာ သတင္းစာ ပံုႏွိပ္စက္မွာ ရိုက္ေနတုန္း သတင္းထူးလာလို႕ အေရးတႀကီး ထည့္ရမယ္ဆိုရင္ ရိုက္လက္စ ပံုႏွိပ္စက္ကို ရပ္လိုက္ၿပီး အေရးႀကီးသတင္းကို ထည့္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲလိုစက္ကို ရပ္ၿပီးထည့္တဲ့ သတင္းကို စက္ရပ္သတင္းလို႕ ေခၚၾကပါတယ္။
တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္း UFL အေရွ႕က ပံုပါ

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ စာေပစိစစ္ေရးရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ယူၿပီးမွ ထည့္ရတာဆိုေတာ့ စက္ရပ္သတင္းဆိုတာ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ စာေပစိစစ္ေရး တင္စရာမလိုတဲ့ ဘေလာ့မွာေတာ့ အေရးတႀကီး သတင္းေတြကို ေရးလက္စ ေတြပစ္ထားၿပီး တင္လို႕ရပါတယ္ ဒါေၾကာင့္စက္ရပ္သတင္းလို႕ နာမည္ေပး လိုက္ပါရေစ။
ကၽြန္ေတာ္ ေခ်ာင္းသာက ျပန္လာၿပီးကတည္းက ဘယ္မွမထြက္ပဲ အိမ္တြင္းေအာင္းေနရာက ဒီေန႕ညေနပိုင္းမွာေတာ့ ဆိပ္ကမ္းသာ လမ္းထိပ္က ၃၈ လမ္းေစ်းကို သြားခဲ့ပါတယ္။ ၀ယ္စရာဆိုင္ေတြ ပိတ္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ခ်က္စားလို႕ ရေအာင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေလး ဆူပုတ္၇ြက္ေလး ထြက္၀ယ္တယ္ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။
ထြက္လာတယ္ဆိုရင္ပဲ ေရပက္ေနတဲ့ကေလးေတြ ေလာင္းမွာစိုးလို႕ ေဘးကပ္ၿပီး ေလွ်က္လာပါတယ္ မိုးေပၚကေရေတြက် လာၿပီးတကိုယ္လံုး ရႊဲသြားတယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ လုိ႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တိုက္သံုးလြာေလာက္က ကေလးေပါက္စေလး ေတြက ေရနဲ႕ေလာင္းလိုက္တာဗ်။ ေအာ္ကေလး ေပါက္စေလး ေတြမို႕ေတာ္ေသးတယ္ ေကာင္မေလးေတြ သာဆိုရင္ အဲနားေလမွာ သံုးေလးေခါက္ေလာက္ ေခါတုန္႕ေခါက္ျပန္ ေလွ်က္မိေနမလားပဲ။ အဲလိုနဲ႕ ၃၈ လမ္းေစ်းေရာက္တဲ့အထိ မၾကာခဏန ဆိုလို တိုက္ေပၚကေန ေရပက္တာကို ခံရပါတယ္။ ေျမျပင္ေပၚမွာ ပက္တဲ့ေရက ေလွ်ာင္တိမ္းလို႕ ရေပမယ့္ တိုက္ေပၚက ပက္တဲ့ေရကေတာ့ ဘယ္ကေနပက္မွန္ မသိေတာ့ ေျမေအာက္မွာ ျမဳတ္ထားတဲ့ မိုင္းတလံုးလိုပဲ ဘယ္နားမွာရွိတယ္ ဆိုတာ ႀကိဳမသိႏိုင္ဘူး ေလာင္းခံလိုက္ရမွ ေအာ္ဒီအေပၚမွာ ရွိပါကလား လို႕သိလုိက္ရတယ္ေပါ့ဗ်ာ ။
ျပည္လမ္း အင္းယားကန္ေဘးက ပံုပါ

အဖြင့္ကေတာ့ သိရိမဂၤလားေစ်းက ကုန္စိမ္းသည္ေတြနဲ႕ စလိုက္ရေအာင္ဗ်ာ။ ဒီမွာ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အားလံုးက စကားသတင္းေတြပါ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ေရာက္ခဲ့ တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။
ခရမ္းခ်ဥ္သီး ၀ယ္ေနတုန္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာျပင္ကို ေရေတြစိုလာတာ သတိထားမိလိုက္တယ္။ ေရက စိမ္ေျပနေျပ ျဖည္းျဖည္း ခ်င္းေလး ေလာင္းေနတာဗ်။ ေရေမြးနံ႔ေလးေတြက လဲသင္းေနတာပဲ။ အင္းလည့္ၾကည့္လုိက္ရင္ေတာ့ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုရင္ ရင္ေတြ ခုန္ေရာ့မယ္ ဆိုၿပီးကၽြန္ေတာ္လည့္ မၾကည့္ပါဘူး။ ခရမ္းခဥ္သီးေတြပဲ ဆက္ေရြးေနပါတယ္။ ေရေလာင္းေနတဲ့ ေကာင္မေလး ထြက္သြားေတာ့ ဒီႏွစ္သႀကၤန္ကေတာ့ လူႀကီးေတြကဲတဲ့ သႀကၤန္ျဖစ္ ေနတယ္ အဲလိုပဲမိန္းမႀကီေတြႀကီး ကဲေနတာ လို႕ ခရမ္းခ်ဥ္သီးသည္က ေျပာေတာ့မွ ေစာေစာက ကၽြန္ေတာ့ကို ေရေလာင္းသြားတဲ့ ေကာင္မေလးကို လမ္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ အားပါး အသက္ ေလးဆယ္ေလာက္ရွိတဲ့ မိန္းမ၀၀ႀကီးဗ်ာ ေဘာင္ဘီက်ပ္က်ပ္ကို ၀တ္ၿပီး လုပ္လီလုပ္လဲနဲ႕ လက္တစ္လက္က ေရပံုးကိုဆြဲၿပီး ထြက္သြားတာကို လွမ္းျမင္လိုက္ရပါတယ္။ အဲလိုပံုမ်ိဳးကို ကိုရန္ေအာင္နဲ႕ ကိုေက်ာ္ေဇယ် တို႕ကေတာ့ ႀကိဳက္ခ်င္လဲ ႀကိဳက္မွာေပါ့ေလ ။
အင္းယားလမ္းမွာပါ

အဆိုပါခရမ္းခ်ဥ္သီသည္ရဲ႕ ဆက္လက္သတင္း ေပးပို႕ခ်က္အရ သိရိမဂၤလာေစ်းသည္ ကုန္စိမ္းသည္မ်ား လံုခ်ီမ်ား ခၽြတ္ကာ ေဘာင္ဘီမ်ား ၀တ္၍ အျပတ္ကဲေနၾကေၾကာင္း မူးတဲ့ေစ်းသည္ေတြ လဲမူးေနေၾကာင္း။ အမ်ားစုမွာ သံုးဆယ္၀ိုဗာ အသက္ႀကီးပိုင္းမ်ား ျဖစ္ၾကေၾကာင္း။ သႀကၤန္တြင္ ျဖစ္၍သိရိ မဂၤလာေစ်းနဲ႕ ၃၈ လမ္းကို ကားခအသြား အျပန္ ေလးရာ ေပးရေၾကာင္း ဆက္လက္သတင္းေပး ပို႕ပါတယ္။
နႏၵာလိႈင္ပါ အင္းယားလမ္းမွာ

အေနာ္ရထာ လမ္းမႀကီးမွာ ျမင္ေနရတဲ့ အေနထားကေတာ့ ေရပက္ကားေတြ ျပည့္ၾကပ္ေနပါတယ္။ ရန္ကုန္ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ေရပက္ခံ ထြက္သူနဲ႕ ေရပက္ခံမဏၭပ္ ဒီမန္းနဲ႕ဆပ္ပလိုင္း မမွ်တဲ့အတြက္ ကားေတြပံု ေနရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ရတာကလဲ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ မဏၭပ္တစ္ခုရဲ႕ ကုန္က်စရိတ္က အနည္းဆံုးသိန္းေျခာက္ဆယ္ ေလာက္ကေန သိန္းရာခ်ီၿပီး ကုန္က်ပါတယ္။ မဏၭပ္တစ္ခု ေဆာက္ခြင့္ပါ မစ္ရဖို႕ကလဲ မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေရပက္မဲ့လက္မွတ္ ေတြကလဲ တရက္ပက္ရင္ အနည္းဆံုး တစ္ေသာင္းခြဲကေန ေရမီးအျငိမ္းဆိုရင္ ႏွစ္ေသာင္းခြဲ ေလာက္ထိရွိ တတ္ပါတယ္။ ကားနဲ႕လယ္ရင္ သူငယ္ခ်င္း ဆယ္ေယာက္ေလာက္ စုမိရင္ တစ္ေယာက္ကို ငါးေထာင္စီေလာက္ စပ္ထည့္လိုက္တာနဲ႕ ကားတစ္စီးငွားလို႕ ရတဲ့အေနထားမွာရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရပက္ခံသူနဲ႕ ေရပက္သူ အေရအတြက္က အဆမတန္ ကြာျခားေနရျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
အက်ၤီအ၀ါေလးကို အေပၚက လက္ရွည္အမည္းနဲ႕ ေရကစားေနတဲ့ အလယ္က ေကာင္မေလးက မယ္လိုဒီပါ

မႀကီးမငယ္နဲ႕ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္မွ ေဘာင္းဘီတုိေလး ၀တ္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တခြင္ ျပဲျပဲစင္ေအာင္ ေလွ်ာက္သြားၿပီး ဓာတ္ပံုရိုက္လာတဲ့ အမည္မေဖာ္လို တစ္ဦး၏ သတင္းေပး ပို႕ခ်က္အရ အင္းယားလမ္းသည္ ထံုးစံအတိုင္းပင္ စည္ကားလွ်က္ရွိ ေနေၾကာင္း ။ ရာဇာေန၀င္း မႏၱေလးသြား ေနတာေၾကာင့္ ရာဇာမဏၭပ္ ကိုႏွစ္စဥ္လုပ္ေပး ေနၾက ေမတၱဦး မ်က္စိအထူးက ေဆးခန္းက ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ေဟမာေန၀င္း မဏၭပ္ ဆိုၿပီး တကၠသိုလ္ ရိပ္သာလမ္း မွာ လုပ္ထားျပန္ပါတယ္တဲ့။ သူရဲ႕ သတင္းဆက္ လက္ေပးပို႕ ခ်က္အရ ကန္ေတာ္ႀကီး ယခင္ငါးျပတိုက္ေနရာက အိုင္းယြန္းခေရာ့ ေဖ်ာ္ေျဖေရး စင္မွာေတာ့ လူေတြတိုးလို႕ မေပါက္ ေအာင္ရွိေနျပန္ပါတယ္တဲ့။ သိမ္ျဖဴလမ္းမွာေတာ့ ရခိုင္ရိုးယာေရသပင္ ပြဲေတာ္ကို ယခင္ႏွစ္မ်ားက အတိုင္ပင္ က်င္းပလွ်က္ရွိေနျပန္တယ္ လို႕ေျပာပါတယ္။
သိပ္ျဖဴကြင္းက ရခိုင္ေရသပင္ပြဲပါ

လည္းတန္းမွ ဂ်ပိုးတစ္ေယာက္ ဖုန္းဆက္ၿပီး သတင္းေပးပို႕ ခ်က္အရ ။ ဒီႏွစ္ကေတာ့ကြာ မိုက္တယ္ဗ်ိဳ႕ ခါတိုင္းလိုေနက လဲမပူဘူး။ မိုးေလးအံု႕ေနတာ့ ရွက္ကီလဲ ျဖဲခ်င္သေလာက္ျဖဲ လူကိုသိပ္မထိဘူး။ မနက္ကဆိုရင္ မိုးေျပးေလးေတာင္ရြာလို႕ေနေသးတယ္။ ေရပက္ခံ ထြက္တဲ့ကားေတြကလဲ ဘာေပါသလဲမေမးနဲ႕ အက်နဲ႕အၾကတ္ပဲရွိေသးတယ္ အတက္ေန႕ဆိုရင္ ပိုက်ပ္လိမ့္မယ္ကြ။ ရယ္လို႕ သတင္းေပးပို႕ခဲ့ျပန္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေခ်ာင္းသာ

ဒီတစ္ေခါက္သြားရတဲ့ ေခ်ာင္းသာ ခရီးကေတာ့ အပန္းေျပမဟုတ္ပဲ အပန္းယူခရီးလို႕ ေျပာရင္မွန္မလား မသိဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ စထြက္ကတည္းက အစစအရာရာ ကေမာက္ကမေတြ ျဖစ္ေနလို႕ေပါ့။ ငွားထားတဲ့ကားကို ကိုးနာရီးခ်ိန္းထားတာ ေရာက္လာေတ့ ည ၁၂ နာရီ။ ပုသိမ္ အ၀င္မွာက ပ်က္လိုက္ေသးတယ္။ ပုသိမ္ေရာက္ေတာ့ မိုးလင္းေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူစုကို လကၻက္ရည္ဆိုင္မွာ ခ်ထားခဲ့ၿပီး ကားသြားျပင္ဦး မယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားပါ ေလေရာ။
ျမန္မာျပည္က ဘယ္လကၻရည္ဆိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ထမင္းဆိုင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကားသမားေတြကို အလကား ေကၽြးေလ့ရွိၾကတယ္ အဲဒါမွလဲ သူတို႕ဆိုင္မွာ ကားရပ္မွာကို။ ကားရပ္မွလဲ ကားေပၚမွာပါတဲ့ လူေတြက သူတို႕ဆိုင္မွာ စားၾကေသာက္ၾကမွာ။ ကားထြက္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အႀကံ တစ္ခုရတယ္ ကားသမားေတြ ကားသြားျပင္ေနတုန္း ကားသမား အေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဖရီးႀကိတ္ရင္ ရႏိုင္တယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အုပ္စု လူ၄၀ ထဲမွာ ၾကည့္လုိက္တာနဲ႕ ကားသမားလို ပံုစံေပါက္တဲ့ လူသံုးေယာက္ ေလာက္ကို ကၽြန္ေတာ္လိုက္ေရြးၿပီး သတ္သတ္ တ၀ိုင္းစီ ထိုင္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါကားသမား ၀ိုင္းလို႕ စားပြဲထိုးေလးကို ေျပာၿပီး မွာစားခ်င္တာေတြကို မွာစားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီလို လုပ္ေနတာကို အလိုက္ကန္းဆိုး မသိတဲ့ ေကာင္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၀ိုင္းဘက္ကို ေျပာင္းေျပာင္း ၿပီးလာထိုင္ေနလို႕ မၾကာခဏ ေမာင္းထုတ္ရတာလဲ အေမာေပါ့။
ကားသမား အေယာင္ေဆာင္တာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ဒီသံုးေယာက္ေပါ့
တစ္ခု ေကာင္းတာက ပုသိမ္ အစားအေသာက္ ေစ်းက ရန္ကုန္နဲ႕ တျခားစီပဲ။ မုန္႕ဟင္းခါး တစ္ပြဲ အေၾကာ္နဲ႕ တစ္ရာ ငါးဖယ္နဲ႕ မွ ၁၅၀။ ရန္ကုန္မွာ ဆိုရင္ေတာ့ အလြတ္ဆိုရင္ ၃၀၀ ငါးဖယ္နဲ႕ ၄၅၀ ဟင္းေရထပ္ေတာင္းရင္ ငါးဆယ္။ အဲဒီဆိုင္မွာက နန္းႀကီးသုပ္ တစ္ပြဲကို ၾကက္သား ၾကက္ဥနဲ႕ ၄၀၀ ပဲရွိတယ္။ အဲလို စားၿပီးေသာက္ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံရွင္းခ်ိန္ ေရာက္လာတယ္။ စားပြဲထိုးေလးက ပိုက္ဆံတြက္ မလို႕လုပ္ကာရွိေသးတယ္ ေဟ့ေကာင္ ဒါကားသမားေတြ ၀ိုင္းကြလို႕ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ လည့္ထြက္သြားပါတယ္။ ၿပီေတာ့ ေကာင္တာမွာ သြားေျပာတယ္။ ေကာင္တာက သူကိုဘာေျပာလိုက္ သလဲမသိဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၀ိုင္းမွာ ပိုက္ဆံလာ မေတာင္းရဲေတာ့ ပါဘူး။ ဟုတ္တယ္ေလ သူတို႕ဆိုင္မွာ လူေလးဆယ္ေတာင္ အားေပးေနတာ ေလးေယာက္စာ ေလာက္ေတာ့ ဒစ္စေကာင့္ေပး သင့္တာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ျပသနာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၀ိုင္းထဲက ေကာင္က လိပ္ျပာမလံုဘူးဗ်။ တကယ္လို႕ ကာသမား အစစ္ေတြ ကားျပင္တဲ့ ဆီကေနျပန္လာရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ စိတ္ခ်ပါကြာ ကားသမားေတြ လာတာနဲ႕ ကားကိုထြက္ခိုင္းေတာ့မွာ မပူပါနဲ႕ လို႕ေျပာလိုက္ ရပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကားေရာက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တြက္ ထားတဲ့အတိုင္းပါပဲ ကားသမားေတြကို တခါတည္း ေမာင္းခိုင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္ တိုင္လဲ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလးနဲ႕ လိပ္ျပာမလံုတာေၾကာင့္ က်သင့္ေငြကို ဆိုင္ကို ျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဆိုရွင္က အေရးထဲမွာ ေလာ္ဂုတ္ ေခ်ာ္ေန လိုက္တာ ကိစၥမရွိပါဘူးတဲ့။ သူကိစၥမရွိေပမယ့္ ကိုယ့္လိပ္ျပာ မလံုတာေၾကာင့္ ေပးထားခဲ့ လိုက္ပါတယ္။
ပုသိမ္ကထြက္ ၿပီး င၀န္ျမစ္ကို ေက်ာ္ၿပီဆိုတာနဲ႕ ေငြေဆာင္နဲ႕ ေခ်ာင္းသာ လမ္းခြဲကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အရင္ကေတာ့ ေခ်ာင္းသာ သြားခ်င္ရင္ ဧရာ၀တီျမစ္ (ယုခုဗိုလ္ျမတ္ထြန္း တံတားေနရာ ေညာင္တုန္း) နဲ႕ င၀န္ျမစ္ကို ဇက္နဲ႕ကူးရပါတယ္။ သတင္းစာ ထဲကေလ သံအတိုင္းေျပာရရင္ အခုေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္က ေငြေၾကးေျမာက္မ်ားစြာ အကုန္က်ခံၿပီး တံတားႀကီးေတြ တည္ေဆာက္ေပးထားတဲ့ အတြက္ ေနရာေဒသ တစ္ခုနဲ႕ တစ္ခု ကို အခ်ိန္တို အတြင္းမွာ လွ်င္ျမန္လြယ္ကူစြာ သြားႏိုင္ၿပီ ဘာညာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုရွိတာက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တံတာႀကီးတစ္ခု ေဆာက္ရင္ ႏိုင္ငံေတာ္က ကုန္က်တဲ့ စရိတ္က တံတားတန္ဖိုးရဲ႕ သံုးဆရွိတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ တစ္ဆကေတာ့ တံတားျဖစ္သြားတာ။ က်န္တဲ့ ႏွစ္ဆကေတာ့ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ သိဘူး။ ေရထဲက်သြား တယ္ထင္တာပဲေလ။ ဒီေနရာမွာ အလွ်င္းသင့္လို႕ ေျပာျပရရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ နယ္ၿမိဳ႕နားေလမွာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွရဲ႕ အႀကီးဆံုး သဖမ္းဆိပ္ ေရေလွာင္တံမံေဆာက္ တုန္းကဆိုရင္ အရာရွိ အဆင့္ေတာာင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကားဒရိုင္ဘာက ေတာင္တိုက္ေဆာက္တယ္။ ကားကို ကိုယ္တိုင္ မေမာင္းဘူး အငွားေမာင္းတဲ့လူနဲ႕ ဘာနဲ႕။ ကားပ်က္ရင္ အစိုးရျပင္တာကို မေစာင့္ဘူး ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႕ကို မႏၱေလးအထိ ဆင္းျပင္တယ္။ ကားထြက္မွ ဆီရမယ္။ ကားပ်က္ေတာ့ ဆီမရဘူး။ ဒီေတာ့ ကားေကာင္းေအာင္ အစိုးရျပင္ေပး တာမေစာင့္ေတာ့ဘူး ကိုယ္ဘာသာကို ျပင္တယ္။ အဲေလာက္ထိ ႀကိဳးစာၾကတာ။ ဒါကေတာ့ ထားလိုက္ေတာ့ မဟုတ္ရင္ အာတီကယ္ တစ္ခုျဖစ္ သြားလိမ့္မယ္။
င၀န္ျမစ္ကေန ေငြေဆာင္ကို မိုင္သံုးဆယ္ေက်ာ္ ေခ်င္းသာကို မိုင္ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္ေ၀းပါတယ္။ ေငြေဆာင္ဟာ ကမ္းေျခအလွ်ားမိုင္ ကိုးမိုင္ခန္႕ရွိၿပီး ေခ်ာင္းသာကေတာ့ သံုးမိုင္၀န္း က်င္ေလာက္ပဲရွိပါတယ္။ ေငြေဆာင္ကမ္းေျခက ေခ်ာင္းသာထက္ ရႊံ႕ကင္းစင္တာေၾကာင့္ သဲေတြကပို ျဖဴသလို ေရကလဲ ပိုၾကည္တယ္ ပိုၿပီးလဲလွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေငြေဆာင္ထက္ ေခ်ာင္းသာကို သြားတဲ့လူပိုမ်ားပါတယ္။ မ်ားရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ေခ်ာင္းသာ ေငြေဆာင္တဲ့ အရင္ ေပၚလာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး စည္ကားေနပါၿပီ။ ရြာနဲ႕ ကမ္းေျခနဲ႕လဲ နီးပါတယ္။ ေငြေဆာင္ကေတာ့ ျမန္မာလို အသံထြက္ရတာ အဆင္ေျပေပမယ့္ ႏိုင္ငံျခား ခရီသြားေတြ အတြက္ Ngwe ဆိုတဲ့စာလံုးက သသံထြက္ရတာ အဆင္မေျပဘူးလို႕ ခ်စ္ေဆြျမင့္ ( ဟိုတယ္ႏွင့္ခရီးသြားလာေရး ၀န္ႀကီးဌာန ဒုတိယ၀န္ႀကီး ) ေရးတဲ့ ေဆင္းပါးတစ္ခုမွာ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အစားေသာက္ ႏွင့္ဟိုတယ္ တည္းခိုစားရိတ္က အစ ေခ်ာင္းသာထက္ ေစ်းႀကီးတယ္ လို႕ဆိုၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ားစုကေတာ့ ေခ်ာင္းသာကိုပဲ သြားၾကပါတယ္။
ကမ္းေျခမွာ ပဲမ်ားေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္
ကမ္းေျခမွာ ဒီလိုေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ေကာင္ေတြကိုလဲ မၾကာခဏေတြ႕ရတယ္
ေတာင္တက္လမ္း မိုင္ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္ဆိုတာ ကားနဲ႕ေမာင္းရင္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ လြန္လြန္းကၽြန္လြန္း ႏွစ္နာရီ ထက္ပိုမၾကာ သင့္ပါဘူး။ ကားႀကီးေတြ အတြက္က်ေတာ့ လမ္းကဆိုး က်ဥ္းကလဲ က်ဥ္းျပန္ဆိုေတာ့ သံုးနာရီေလာက္ ေမာင္းမွ ေခ်ာင္းသာကို ေရာက္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ေခ်င္းသာ အ၀င္နားေလးက ဥတိုတံတားေပၚမွာ ဘင္ကားေလးတစ္စီး ဘိန္းေပါက္ေနတာေၾကာင့္ ၁၅မိနစ္ ေက်ာ္ေလာက္ေစာင့္ ေနရပါေသးတယ္။ ဥတိုတံတာ ဆိုတာက ေခ်ာင္းသာ အ၀င္နားေလးမွာ ရွိတာပါ။ ေပ ၁၅၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွည္ပါတဲ့ တစ္လမ္းေမာင္း တံတားေလးပါ။ တံတားေလးက ေဆာက္လုပ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာထြန္း တက္ခါစေဆာက္ခဲ့ တာလို႕ ေျပာၾကပါတယ္။ ကာဘီးေပါက္ေနတဲ့ ေနရာကိုသြား ၾကည့္ေတာ့ တံတာက သံေခ်ာင္းေတြ သစ္သားေတြက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ေတြ ျဖစ္ေနတာကိုေတြ႕ ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မၾကာခဏဆို သလိုကားဘီမ်ားကို ထိုးမိၿပီး ေပါက္ေလ့ရွိတယ္လို႕ ေဒသခံေတြက ေျပာပါတယ္။ တကယ္တမ္း ခရီးသြား လုပ္ငန္းဖြံ႕ျဖိဳးတိုး တက္ဖို႕ဆိုရင္ေတာ့ ကမ္းေျခကို လွပေအာင္ တန္ဆာဆင္ ဟိုတယ္ႀကီးေတြ တစ္လံုးၿပီး တစ္လံုး ေဆက္ေနရံုနဲ႕ ေတာ့ၿပီးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ ေရးကို လွ်င္ျမန္ေခ်ာေမြ႕ေအာင္ လမ္းနဲ႕တံတားေတြကို ျပင္သင့္ပါတယ္။ အခုကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ဥတိုတံတားကေတာ့ အေျခအေနေလး ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနပါၿပီ။
ကားပ်က္တာက တစ္ေၾကာင္း လမ္းပ်က္တာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေခ်ာင္းသာကို ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ နံနက္ကိုးနာရီ ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ ေခ်ာင္းသာ အ၀င္မွာေတာ့ မႏွစ္ကနဲ႕ မတူပဲတိုးတက္ ေျပာင္းလဲေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ မႏွစ္က ေခ်ာင္းသာ အ၀င္နားေလးမွာ ေဆက္လက္စ ဟုိတယ္ သံုးလံုးေလာက္ကလဲ ဖြင့္လွစ္ထားပါၿပီ။ မာလာေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားတဲ့ အေဆာက္ဦးေတြကို အသစ္ျပန္လည္ ျပဳျပင္ ထားတာေတြေၾကင့္ ေခ်ာင္းသာက မႏွစ္နဲ႕ မတူပဲပိုၿပီးသစ္လြင္ လွပေနတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ မုန္တိုင္းမ်ားနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ အလွ်င္းသင့္ လို႕ေျပာရရင္ ေခ်ာင္းသာကို မုန္တိုင္းႀကီးႏွစ္ႀကိမ္ က်ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ပထမအႀကိမ္ကေတာ့ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ကျဖစ္ၿပီး သာမွန္မုန္းတိုင္းႀကီးတစ္ခု မွ်သာျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၆ ဧၿပီလ ၂၉ ရက္ေန႕မွာ ေခ်င္းသာကို အဖ်ားခတ္သြားတဲ့ မာလာကေတာ့ ေခ်ာင္းသာသက္တန္း တစ္ေလွ်က္မွာ အႀကီးမားဆံုး အပ်က္စီးဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ မာလာဟာ ေခ်ာင္းသာ ကမ္းေျခကုိယင္းေန႕နံနက္ကိုးနာ ရီေလာက္မွာ ၀င္ခဲ့ၿပီး ရွစ္ေပခန္႕ရွိတဲ့ ပင္လယ္ဒီလိႈင္းႀကီး တက္လာပါတယ္။ မုန္တိုင္းက်ခ်ိန္မွာ ဒီေရက်ခ်ိန္ျဖစ္ တာတစ္ေၾကာင္း ေလတိုက္တဲ့ပံုးစံက ကုန္းတြင္းက တိုက္တာျဖစ္ တာကတစ္ေၾကာင္း အခ်ိန္မၾကာျမင့္တာက တစ္ေၾကာင္းေၾကင့္ လူေသေပ်က္မူေတာ့ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူေတြ အားလံုးက စူနာမီ လာတယ္ထင္ၿပီ အနီးနာက စကား၀ါေတာင္ေပၚကို တက္ေျပးၾကတယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ ဟိုတယ္ေတြထဲကိုလဲ ေရေတြက လူရင္ဘတ္ေလာက္ ထိေရေတြ ၀င္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဟိုတယ္တစ္လံုးကို ပ်မ္းမွ်သိန္း တစ္ေထာင္ဖိုး ေလာက္ပ်က္စီးခဲ့တယ္လို႕ လိုင္းလိုင္း ဟိုတယ္ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာက ေျပာပါတယ္။ ရွစ္ေပေလာက္ရွိတဲ့ လိႈင္းႀကီးက တစ္လံုထဲလာလို႕ ၊ အကယ္၍မ်ား အဲလိုလိႈင္းလံုးႀကီးေတြ ဆက္တိုက္ ဆက္တိုက္တာ လာခဲ့ရင္ ဒီထက္မက ပ်က္စီး ဆံုး႐ႈံးဖြယ္ရာ ရွိတယ္လို႕ သိရပါတယ္။
ေခ်ာင္းသာ ကမ္းေျခမွာ လက္ရွိဟိုတယ္ ၂၃ လံုး နဲ႔ တည္းခိုခန္းေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ရွိတယ္လို႕ သိရပါတယ္။ အဲဒီဟိုတယ္ ၂၃ လံုးထဲမွာ သံုးလံုးက ဒီႏွစ္မွ တိုးလာတာလို႕ သိရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တည္းမဲ့ဟိုတယ္ ကိုေရာက္ေတာ့ ကိုးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိပါၿပီ။ အားလံုး ဘြန္ကင္ ႀကိဳလုပ္ထားတဲ့ အခန္းေတြမွာ သူ႕အခန္းကိုယ့္ အခန္း သြားနားေနၾကၿပီ ကံဆိုးသူ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေျခာက္ေယာက္ အုပ္စုသာလွ်င္ ဘြတ္ကင္လုပ္ ထားေသာအခန္းမ်ား မွ ဧည့္သည္မ်ားသည္ ေန႕လယ္၁၂ နာရီမွ အခန္းကထြက္ မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေစာင့္ဆုိင္းေပးပါ ဆိုလို႕ ဒီတိုင္းႀကီး ထိုင္ေစာင့္ ေနရျပန္ပါတယ္။ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလး ကိုယ့္ကုသုိလ္နဲ႕ ကိုယ္ပဲေပါ့။ ဒါနဲ႕ပဲ ပစၥည္းေတြကို အခန္းရတဲ့ အုပ္စုက လူေတြဆီမွာ သြားထားၿပီး ကမ္းေျခဘက္ကို လမ္းေလွ်က္ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။

ပင္လယ္ကို လွမ္းေမွ်ာ္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျပာလဲ့လဲ့ ေရျပင္ႀကီးရယ္ မိုးကုတ္စက္ ၀ိုင္းႀကီးရယ္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ျမင္ေနရတဲ့ သဲျဖဴကၽြန္ေလးရယ္ ကမ္းေျခမွာ ေရေဆာ့ေနတဲ့ လူေတြရယ္ကေတာ့ မႏွစ္ကအတုိင္း ေျပာင္းလဲျခင္းမ ရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အဲလို ကမ္းေျခမွာ လမ္းေလွ်က္ေနတုန္း ရဲႏွစ္ေယက္ ဟိုတယ္ထဲကေန ျဖတ္ၿပီးကမ္းေျခကို ဆင္းသြားတာ သတိထား မိလိုက္ပါတယ္။ ခဏေလာက္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ မီတာ တစ္ရာေလာက္ အကြာမွာရွိတဲ့ ဟိုတယ္တစ္ခုရဲ႕ ၀င္းေဘးမွာ လူစုစု ေလးကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ စပ္စုသူပီပီ သြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူငါးေယက္ေလာက္ စု၀ိုင္းေနတဲ့ အလယ္မွာ ေဒသခံလို႕ ယူဆရတဲ့ အသက္သံုးဆယ္ခန္႕ရွိ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးငိုေနပါတယ္။ ရဲႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ေ၀ၚကီေတာ္ကီ ကိုင္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဟိုတယ္ဘက္ကို ျပန္၀င္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ပါတယ္။
ငိုေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ပုဆိုးကြက္ၾကမ္းကို ရွပ္အကၤ်ီလက္ရွည္ခ်ဳပ္ ၀တ္ထားၿပီး သနပ္ခါးကို ပါးၾကားကြက္ ထားပါတယ္ ပုခံုးေပၚမွာ ခရစ္ေခြ လို႕ယူဆရတဲ့ ပုဆိုးတစ္ဘက္ကို တင္ထားၿပီး ပုဆိုးတစ္ဘက္နဲ႕ မ်က္ရည္ ေတြသုတ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရပ္ ၾကည့္ေနတုန္းမွာ အရပ္ရည္ရည္ ဆံပင္တိုတိုနဲ႕ အသက္သံုးဆယ္ခန္႕ရိွ လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ သူလဲ ကၽြန္ေတာ့္လို အပန္းေျဖလာတဲ့ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ သူက ငိုေနတဲ့ ေဒခံအမ်ိဳးသမီးကို ေမးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕ လဲေပါ့။ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက ငိုေနတာနဲ႕ မေျဖႏိုင္ပါဘူး အဲဒီမွာ ေဘးမွာရပ္ၾကည့္ ေနတဲ့ ေခါင္းရြက္ဗ်ပ္ထုိး ေစ်းသည္တစ္ေယာက္ အမ်ိဳးသမီး၏ ေစ်းဗန္းကို ဟိုတယ္၀န္ထမ္းက သိမ္းသြာတာေၾကင့္ ျဖစ္တယ္လို႔ ရွင္းျပပါတယ္။ ဘယ္က ဟိုတယ္၀န္ထမ္းလဲ လို႕ေမးေတာ့ ေစ်းသည္ေတြက ေ၀ၚကီေတာ္ကီကို ကိုင္ၿပီးထြက္သြားတဲ့ လူကိုလွမ္းျပပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေစာေစာက အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႕ လူက ဟိုတယ္၀န္ ထမ္းေနာက္ကို လိုက္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ပြဲေကာင္းၿပီ ဆိုၿပီးေတာ့ ေစာေစာက လူေနာက္က လိုက္သြားပါတယ္။ လူရြယ္က ဟုိတယ္၀န္ ထမ္းကိုမွီ ၿပီဆိုတာနဲ႕ သူ႕ကိုသူ စစ္ဗိုလ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ တယ္လို႕ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း မိတ္ဆက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေစာေစာက ေစ်းဗန္းသိမ္းသြားတဲ့ ကိစၥကုိေျပာပါတယ္။
ေခါင္းရြက္ဗ်ပ္ထိုး ေစ်းသည္တစ္ဦး

ေစ်းသည္ေတြကို အစကတည္းက ကမ္းေျခမွာ ေစ်းမေရာင္းၾကဖို႕ ေဒသဆိုင္ရင္ အာဏာပိုင္ေတြက တရား၀င္တားျမစ္ထားတယ္ လို႕ဟိုတယ္၀န္ ထမ္းကေျပာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဟုိတယ္၀င္ အတြင္းမွာ ျဖစ္ေစ ဟိုတယ္ အုပ္တံတိုင္း အပုေလးေပၚမွာ ဗန္းကို တင္ေရာင္းလွ်င္ ျဖစ္ေစ သိမ္းဆည္းေလ့ရွိတယ္လို႕ ဟိုတယ္၀န္ထမ္းက ရွင္းျပပါတယ္။ အဲလိုေျပာရင္း ေျပာရင္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေစာေစာက ငိုေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးနားကို ျပန္ေရာက္လာပါၿပီ။ အဲဒီမွာ ေစာေစာကငိုေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက သူေစ်းစေရာင္းတာ ႏွစ္ရက္ပဲရွိ ေသးပါေၾကာင္း သူ႕ေစ်းဗန္းကို ျပန္ေပးဖို႕ ေတာင္းပါတယ္။ ဟိုတယ္၀န္ထမ္းက စစ္ဗုိလ္ဆိုတဲ့လူကို အခုလို ဆက္ရွင္းျပပါတယ္။
အရင္က ဒီလိုေစ်းေရာင္းတဲ့လူေတြကို စေနေန႕တိုင္းမွာ ကမ္းေျခကိုသန္႕ရွင္း ေရးလုပ္ဆိုၿပီး ေရာင္းခြင့္ေပး ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ေရာင္းတဲ့ ငါးကင္တို႕ ပုစြန္ကင္တို႕က မက်က္တက်က္ေတြ ကင္ေရာင္းၾကပါတယ္။ က်က္ေအာင္ကင္ၿပီး ေရာင္းရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့။ သူတို႕ကေတာ့ ပိုက္ဆံရၿပီးၿပီးေရာ ဆိုၿပီးေရာင္းသြားေရာ။ အဲဒီမွာစားတဲ့ ဧည့္သည္က ညပိုင္းမွာ ဗုိက္နာတာတို႕ ၀မ္းေလွ်ာ၀မ္းပ်က္ တာတို႕ျဖစ္ပါတယ္။ အခတ္မသင့္ရင္ အဖုအပိန္႕ေတြပါ ထြက္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ဟိုတယ္ေတြမွာ ဆိုရင္ ဒီလို ေစ်းသည္ေတြဆီက အစားေသာက္ေတြ ၀ယ္မစားၾကဖို႕ရာ သတိေပးစာ ေတြေတာင္ကပ္ထားပါတယ္။ ဒါျပင္ပိုဆိုးတာက ခိုးမႈပဲ။ ဧည့္သည္ေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပင္လယ္ထဲကို ဆင္းတဲ့အခါမွာ ပိုက္ဆံပါသြားေလ့ မရွိပါဘူး။ ေစ်းသည္ေတြဆီကေန လာေရာင္းတာကို ၀ယ္စား ၿပီးမွာ အခမ္းကို ပိုက္ဆံလိုက္ယူ။ ေစ်းသည္ေတြက ပိုက္ဆံလိုက္ယူ ရင္းအခမ္းအေနထားကို အကဲခတ္သြားၿပီး လူမရွိတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္မွာ ပိုက္ဆံခိုးတာတို႕ လွမ္းထားတဲ့ အ၀တ္ရုပ္သြားတာ တို႕လုပ္တတ္ပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ သက္ဆိုင္ရာက ကမ္းေျခမွာ ေစ်းသည္ေတြကိ ေစ်းလံုး၀မေရာင္းဖို႕ တားျမစ္ထားတာပါ။ အခုေရာင္းေနၾကတယ္ ဆိုတာကလဲ သူတို႕လုပ္စားပါေစတာ့ ဆိုၿပီးနာလယ္မႈနဲ႕ ခြင့္ျပဳထားတာပါ။ လို႕ဟိုတယ္၀န္ထမ္းက ရွင္းျပပါတယ္။
ဒါဆိုရင္ အခုသိမ္းတဲ့ ဗန္းကိစၥကိုေရာ ဘယ္လိုေျဖရွင္းေပးမွာလဲလို႕ စစ္ဗုိလ္ကေမးေတာ့။ ဒါကသူ ေထြအုပ္ရံုး ကိုသြားရွင္းရမွာပါ။ အဲဒါကို ေထြအုပ္ကပဲ စည္းကမ္းထုတ္ ထားတာပါလို႕ ဟိုတယ္၀န္ထမ္းက ေျပာၿပီးထြက္သြားပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္လဲ ခဏေလာက္ေနေတာ့ သူသြားစရာ ရွိတဲ့ ေနရာကို ထြက္ခြါသြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ကမ္းေျခမွာစက္ဘီး တစ္စီငွားၿပီး ေလွ်က္စီး ေနလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဟိုတယ္၀န္ ထမ္းေျပာတဲ့ စကားတခ်ိဳ႕ တကယ္မွန္တယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေျပာျပသြာပါမယ္။

Thursday, April 12, 2007

ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕မွာ ပ်က္တဲ့မီး

ရန္ကုန္မွာ အခုတေလာ မီးေတြအဆမတန္ ပ်က္ေနပါသည္။ ေရွ႔မီေနာက္မီ လူႀကီးမ်ားရဲ႕ အေျပာအရ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၀၇ အထိ အေတာအတြင္းမွာ အခုတစ္ေလာ ပ်က္ေနတဲ ့မီးက အဆိုးဆံုးပါတဲ့။ တစ္ရက္ကို ေျခာက္နာရီပဲ ခြဲတမ္းရတယ္။ အဲဒီေျခာက္နာရီ ဆိုတာကလဲ လာခ်င္တဲ့ အခ်ိန္လာ ပ်က္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ပ်က္။ ဘယ္အခ်ိန္လာမယ္ ဘယ္အခ်ိန္ပ်က္မယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ ႀကိဳမသိႏိုင္ၾကဘူး။
မီးပ်က္ေလေလ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေငြ သံုးစြဲမူနဲ႕ သစ္ေတာျပဳန္းတီမႈက ျမင့္တက္ ေလေလပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ မီပ်က္ေတာ့ မီစက္ေတြ ၀ယ္ရတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ မီးစက္ကို ဆင္ပဲဆင္ႏိုင္ပါေသးတယ္ အင္ဂ်င္အလံုး လိုက္မထုတ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒီေတာ့ လိုတဲ့ အင္ဂ်င္ကို ႏိုင္ငံျခားက ၀ယ္ရတယ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ မီးနဲ႕အလုပ္လုပ္တဲ ့လုပ္ငန္းေလးေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ တျခားမၾကည့္နဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာစာစီ နဲ႕ မိတၲဴဆိုင္တင္ကို နည္းတာမွတ္လို႕။ အဲလိုမီးပ်က္တဲ့ အတြက္ စက္ႏိုးရတယ္။ စက္ဆိုတာကလဲ ေရထည့္ေမာင္းလို႕ရတာမဟုတ္ေတာ့ ဆီထည့္ရတယ္။ ဆီဆိုတာကလဲ ႏိုင္ငံျခားက ၀ယ္ရတာ။
အဲဒီမွာ ကုန္ထုတ္လုပ္ ငန္းေတြက စက္ႏိုးၿပီး အလုပ္လုပ္ ရလို႕ ေစ်းတက္တာက တစ္ခါတက္။ အဲလိုဆီ၀ယ္လိုအား ေကာင္းလာေတာ့ ဆီေစ်းက တက္ပါေရာ။ ဆီေစ်းတက္ျပန္လို႕ ဆိုၿပီးေစ်းက ေနာက္ထပ္ထပ္ တက္။ အဲလိုအဲလို ထပ္ထပ္တက္တက္ တက္တက္တက္ တက္ လိုက္ၾကတာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆက္ေျပာရင္ ေပၚလစီေတြပါေရာ့မယ္။ အဓိကေျပာခ်င္ တာကေတာ့ မီးပ်က္တယ္။ ခဏခဏပဲ...............
တစ္ခါ တစ္ေလက်ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စကားေျပာေနရင္ ပ်က္သြားရင္ ဒီေကာင္ ငါ့ကိုမေခၚခ်င္ေတာ့လို႕ မီးပ်က္တယ္လို႕ လိမ္တာ ထင္တယ္ လို႕ေအာင္းမိ သြားၾကမလားပဲ။ အင္တာနက္ သံုးတဲ့ လူတိုင္အလို အထင္လြဲခံရမႈမ်ိဳး မၾကာခဏျဖစ္လိမ့္ မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ အဲလို အထင္လြဲ မႈမ်ိဳးမ်ား ရွိေနခဲ့ ၾကရင္လည္း လွ်ပ္စစ္မီး တကယ္ပ်က္ေနပါတယ္ နားလည္ ေပးလိုက္ၾကပါလို႕ ေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္

သိုက္ဆရာ

သူမသည္ ဥစၥာေစာင့္မေလး တစ္ေယာက္ ကဲ့သို႕ ေခ်ာေမာသူ ျဖစ္သည္။ သူမတြင္ ဥစၥာေစာင့္မေလး ကဲ့သို႕ ပစၥည္းဥစၥာ မ်ားစြာရွိသည္။
သူသည္ ေသးႏုတ္ေသာ လူငယ္ တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္။ သူ႕တြင္ ေကာင္ထည္ေဖာ္မျပ ႏိုင္ေသးေသာ ရည္မွန္းခ်က္ ဆိုသည့္အရာ မ်ားကလြဲ၍ ပိုင္ဆိုင္မႈျပစရာ ဘာမွ်မရွိ။ သူသည့္ သူ႕၏ရည္မွန္းခ်က္ မ်ားကိုသာ ေန႕စဥ္ စိတ္ကူးယဥ္ေန၏။ သူ႕၏ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို ေပ်က္ပ်က္မသြား ရေလေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းေနေသာ ႏြားေက်ာင္းသား တစ္ဦးႏွင့္သာတူေလ၏။
တစ္ရက္တြင္ ဥစၥာေစာင့္မေလးႏွင့္ ႏြားေက်ာင္းသားေလးတို႕ ဆံုမိၿပီး မ်ားမၾကာမွီ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ေမတၲာသက္၀င္ ခ်စ္ၾကင္သူမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။
သူမပိုင္ဆိုင္ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားသည္ ႏြားေက်ာင္သားေလး၏ ရင္ခြင္ေလာက္ ေႏြးေထြးမႈကို မေပးႏိုင္ေၾကာင္း ဥစၥာေစာင့္ မေလးက ေျပာ၏။ ႏြားေက်ာင္းသား ေလးေျပာျပေသာ ပံုျပင္မ်ားေလာက္ သူမပိုင္ဆိုင္ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားက ႏွစ္သိမ့္ ေၾကနပ္မူကို ေပးႏိုင္စြမ္း မရွိဟုလည္း မၾကာခဏ ေျပာေလ့ရွိသည္။
ဥစၥာေစာင့္မေလးတို႕ မိဘမ်ားက ႏြားေက်ာင္းသားေလးကို သိုက္တူမည့္သူ တစ္ေယာက္ အျဖစ္သာ ျမင္သည္။ ႏြားေက်ာင္း သားေလးကိုလည္း သိုက္ဆရာ တစ္ေယာက္ကဲ့ ရႊံရွာ၏။ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပင္ ႏြားေက်ာင္းသားေလးသည္ သိုက္ဆရာ ျဖစ္သည္ဟုသာ ထင္ျမင္ခ်က္ေပးေလ့ ရွိၾကသည္။
တစ္ရက္တြင္ ဥစၥာေစာင့္မေလးႏွင့္ ႏြားေက်ာင္သား ေလးတို႕ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားၾကသည္။ ႏြားေက်ာင္းသားေလး ႀကိဳးစား၍ဆက္ သြယ္ၾကည့္သည္။ ဥစၥာေစာင့္မေလး တို႕သိုက္သည္ သရဲသဘက္ အေစာင့္အေရွာက္ မ်ားျဖင့္ တင္က်ပ္စြာ ခ်ထားေသာေၾကာင့္ မည္သို႕မွ် အဆက္အသြယ္မရ ပဲျဖစ္ေနေလသည္။
ႏြားေက်ာင္သား ေလသည္ ေန႕ရွိသေရႊ႕ ဥစၥာေစာင့္ မေလးကိုသာ ေမွ်ာ္ကိုးေနေသာေၾကာင့္ သူေက်ာင္းေနေသာ ႏြားတခ်ိဳ႕မွာ လမ္းေပ်က္ကုန္သည္ အခ်ိဳ႕မွာ ေသးဆံုးသြားၾကသည္။ ဥစၥာေစာင့္မေလး ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရေသာ ေန႕သည္ ႏြားေက်ာင္း သားေလးအတြက္ ေပ်ာ္စရာ အေကာင္းဆံုး ေန႕ရက္ျဖစ္လာ လိမ့္မည္ဟုသာ ယံုၾကည္မိ၏။
တစ္ရက္တြင္ ႏြားေက်ာင္း သားေလးႏွင့္ ဥစၥာေစာင့္မေလးတို႕ အဆက္အသြယ္ ရသည္။ ဥစၥာေစာင့္မေလးက ရွင္က်မကို အဲေလာက္ထိ အသဲအသန္ ျဖစ္ေနတာ သိုက္တူခ်င္လို႕ မဟုတ္လားလို႕ ႏြားေက်ာင္းသား ေလးကို ေျပာလိုက္သည္။ မထင္ထား ေသာစကား ကို ၾကာလိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ ႏြားေက်ာင္းသားေလး မွာတုန္႕ျပန္ ႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ သူ႕အခ်စ္ေတြ အေစာ္ကား ခံလိုက္ရၿပီဟု ခံစားနား လည္လိုက္သည္။ သူ၏ေမတၲာလည္း သိကၡာ က်သြားခဲ့ၿပီ။

Monday, April 09, 2007

ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ေခ်ာင္းသာ

မနက္ျဖန္ဆိုရင္ ေခ်ာင္းသာကို သြားမည္။ ေအာ္ကို ေရႊေခ်ာင္းသာ ခင္ဗ်ားနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႕ရဦးမွာေပါ့ေလ။
တကယ္ေတာ့ မနက္ျဖန္သြားမဲ့ ေခ်ာင္းသာခရီးက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေတာ့ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ ျဖစ္သည္။ မႏွစ္ကလည္း သႀကၤမက်ခင္ သံုးရက္ေလာက္ အလိုမွာ သြားၿပီး သႀကၤန္အႀကိဳေန႕ မွာျပန္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္ သႀကၤန္ကို ဆက္ႏြဲသည္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ရန္ကုန္သႀကၤန္ကို ႏြဲျဖစ္ လိမ့္မယ္လို႕ မထင္။
ေခ်ာင္းသာလိုကမ္းေျခ မ်ိဳးက သံုးရက္ထက္ ပိုေနလို႕ မေကာင္းဟု ထင္မိသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ အျမင္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ဘာျဖစ္လို႕ လဲဆိုေတာ့ သံုးရက္ေလာက္ ေနၿပီးရင္ လည္စရာက ကုန္သြားၿပီ။ လိုင္းပုတ္ေနေသာ ကမ္းေျခႀကီး ကလဲ အသစ္ျဖစ္ မလာ ရိုးသြားၿပီ။ သို႕ေသာ္ ကမ္းေျခတြင္ ထိုင္ၿပီး ကဏန္းေက်ာ္ေလး ႏွင့္ ဘီယာထိုင္ ေသာက္ရသည့္ အရသာကေတာ့ ရိုးသြားသည္ဟု မထင္မိပါ။ ဒီလိုေျပာရင္ မင္းကေတာ့ ဘီယာသမားကို လို႕ေျပာၾကမည္လား မသိ။
ေခ်ာင္းသာမွာ ကြၽန္ေတာ္ေလ့လာ ၾကည့္သေလာက္ ေဒသထြက္ကုန္ ဟူ၍မည္မည္ ရရ မရွိပါ။ ငါးေျခာက္ တို႕ ပုစြန္ေျခာက္ တို႕ကလဲ အျပင္တစ္ေနရာက ယူေရာင္းၾကသည္။ ဆန္ဆိုလည္း ပုသိမ္က မွာရသည္ဟု ဆိုသည္။ ကုန္ကုန္ေျပာရင္ ပင္လယ္မွာ ထြက္တဲ့ ခရုက အစ ေခ်ာင္းသာမွာ မထြက္သေလာက္ပင္။ ခရုခြံေလး ႏို႕ဆီဘူး တစ္လံုးေလာက္ရဖို႕ အေရး ကမ္းေျခ ကေန ႏွစ္မိုင္ေလာက္ ပိုက္စိတ္တိုက္ ရွာရသည္။ ေခ်ာင္းသာမွာ ေရာင္းေနေသာ ခရုမ်ားက တျခား တစ္ေနရာက တစ္ဆင့္၀ယ္ ေရာင္ျခင္း ျဖစ္ၾကသည္။
အဲလို အတင္းတုပ္ မွာကို ႀကိဳျမင္လို႕လား ေတာ့မသိဘူးဗ်ာ ကိုေရႊေခ်ာင္းသာက ကြၽန္ေတာ့ကို မႏွစ္က ဒုကၡေပးလိုက္သည္။ အင္းျဖစ္ပံုကေတာ့ ဆိုးပါတယ္။
ေခ်ာင္းသာ ေရာက္ၿပီး ဒုတိယ ေန႕တြင္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ အုပ္စုက လူေတြကို အုပ္စုႏွစ္စု ခြဲၿပီး ကမ္းေျခမွာ ေဘာ့လံုးကန္ၾကသည္။ သူမ်ားေတြကေတာ့ ေရထဲဆင္းဖို႕ ဆိုၿပီး ေဘာင္ဘီ အသစ္ေတြ ၀ယ္လာၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ပင္လယ္ေရ ထိရင္ အ၀တ္ေတြ ေဆြးတတ္တယ္လို႕ ၾကာဖူးတာေၾကာင့္ ပင္လယ္ထဲ ဆင္ဖို႕ ေဘာင္းဘီ သီျခား ၀ယ္မေနေတာ့။ လြန္ခဲ့ တစ္ႏွစ္ ေက်ာ္ေလာက္က မ၀တ္ပဲပစ္ထားတဲ့ ေဘာင္ဘီ အေဟာင္းေတြ ယူလာသည္။ အခုလို ေဘာလံုး ကန္ေတာ့လဲ ေဘာင္းဘီ အေဟာင္းနဲ႕ ပင္ကန္ျဖစ္သည္။
အဲဒီမွာ ျပသနာက စေတာ့တာေပါ့။ ကန္ေနတုန္း တန္းလန္းႀကီးမွာ ေဘာင္းဘီက ဂြၿပဲသြားသည္။ ၿပဲတာမွ နည္းနည္းေနာေနာ မဟုတ္။ ေဘာင္းဘီး ႏွစ္ျခမ္းနီးနီး ကြဲသြားေအာင္ ျပဲသြားသည္။ အဲဒီမွာ ေသတာေပါ့။ ေဘးမွာကလဲ ေဆာ့ကစားေနတဲ့ မိန္းကေလးေတြက နည္းတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူး ေရထဲဆင္းေနမွ ဆိုၿပီး ေရမွာပဲ လူေတြနဲ႕ ခပ္ေ၀းေ၀း ကေနေဆာ့ေန လိုက္ေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ အုပ္စုက လူေတြ ျပန္ေတာ့မွာ ဆိုေတာ့ ဟိုတယ္ေရာက္ရင္ ေဘာင္းဘီဒါမွ မဟုတ္ ပုဆိုး လာပို႕ပါလို႕ မွာလိုက္သည္။ တစ္ေယာက္ တည္းမွာရင္ မေသခ်ာ မွာ စိုးလို႕ ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ ေလာက္ကို မွာလိုက္သည္။
နံနက္ ၁၀ နာရီ ခြဲေလာက္ေရာက္ေတာ့ ေနအရွိန္က ျမင့္လာသည္။ ကမ္းေျခမွာ လည္းေရကစား ေနတဲ့ သူေတြက မရွိသေလာက္ နီးပါး က်ဲသြားၿပီ။ ဟိုႏြားေတြ ျပန္သြားတာက နာရီ ၀က္ေလာက္ရွိၿပီ ပုဆိုးလာပို႕ မဲ့လူက ေရာက္မလာေသး။ ေသာင္ျပင္မွာ ပစ္ထားခဲ့တဲ့ ေဘာကြင္မ်ားကို လိုက္သိမ္းေနတဲ႕ ကေလးကို ဘယ္ႏွစ္နာရီ ရွိၿပီလဲလို႕ ေမးလိုက္ေတာ့ ၁၁ နာရီတဲ့။ လာေကာင္းပါ ရဲ႕ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ ပဲကြၽန္ေတာ္ ေရထဲမွာ ဆက္စိမ္ေနသည္။
လူေတြ အားလံုးရွင္း သြားၾကၿပီ ေရထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ မီတာ ေလးရာေလာက္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံျခား သားစံုတြဲ ႏွစ္ဦး စက္ဘီးစီးေနသည္။ ေသခ်ာၿပီ ႏြားေတြ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမ့ေနၾကၿပီ။ အပူဒါဏ္ေၾကာင့္ အသားေတြလဲ နီရဲေနၿပီ။ ဒီပံုအတိုင္း ဆိုရင္ တစ္ေနကုန္ ေရထဲမွာ စိမ္ေနရမည့္ ကိန္း။ ဒီလိုမွန္း သိရင္ ေစာေစာ ကေဘာကြင္း လိုက္ေကာက္ေနတဲ့ ကေလးဆီက ပုဆိုးငွားလိုက္သည္။ အခု ေတာ့ အဲဒီကေလးလဲ မရွိေတာ့။ အင္း ကမ္းေျခမွာ အုန္းရည္ ထိုင္ေရာင္းေနတဲ ့မိန္းမႀကီးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ ကိုလွမ္းၾကည့္ေနသည္။ သူ႕ကို ေအာ္ေခၚၿပီး အကူညီေတာင္းရင္ ေကာင္မလား။ ကြၽန္ေတာ္ ေ၀ခြဲလို႕မရ။ မထူးပါဘူး အုန္းရည္ ေရာင္းေနတဲ့ အေဒၚႀကီးကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ အေဒၚႀကီးက ကြၽန္ေတာ္ရွိတဲ့ ကမ္းစပ္ကို ဆင္းလာၿပီ။ ေခၚၿပီးကာမွ မွားမ်ားမွားေနမလား ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ ခ်ိတုန္ခ် တုန္ျဖစ္ေနသည္။ အေဒၚႀကီး ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ စကား ေျပာလို႕ ရႏိုင္တဲ ့အကြာေ၀းကို ေရာက္လာၿပီ။
ဘာလဲကြဲ႕
ကြၽန္ေတာ္ ဘာေျပာရမွန္း မသိတတ္
ေနာက္ဆံုးေတာ့မွ ႏြားတစ္ေကာင္ ပုဆိုးေလးကို ကိုင္ေျမာက္ ၿပီးကမ္းစပ္ဆီသို႕ ေျပးလာသည္။ ႏြားေျပးလာ တာကို ျမင္မွ ကြၽန္ေတာ္လဲ သက္ျပင္းခ်ၿပီး အုန္းေရ ေသာက္ခ်င္လို႕ ဟုေျပာလိုက္ရသည္။
ဒါမ်ားေမာင္ရယ္ စေခၚကတည္းက အုန္းေရလို႕ ေအာ္လိုက္ရင္ ၿပီးတာပဲ
ဆိုၿပီး ျပန္တက္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ့ ဒုကၡကိုကား အဖြားႀကီးမသိလုိက္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေခ်ာင္းသာမွာ ပင္လယ္ ဂဏန္းေတြ မေပါတာကို ၾကံဖန္ ေက်းဇူးတင္လိုက္ ရပါေေတာ့လိုက္ရပါေတာ့ သည္။

ေနာက္ဆံုးႏွင္းဆီ

ေကာင္မေလးရယ္ ........
ကမၻာေျမမွာ ႏွင္းဆီေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ပြင့္ခဲ့ ၿပီ
ႏွင္းဆီေတြပြင့္လာ တာေလာက္ငါ့ ဘ၀ကို ခမ္းနားေစတဲ့အရာ မရွိခဲ့ဘူး
ဒ‘ီေန႕ေတာ့ ငါ့ရင္မွာ ႏွင္းဆီေတြ မ်ိဳးတံုးကုန္ၾကၿပီ
တကယ္ပါခ်စ္သူ
နင့္ကိုဒီေန႕လာေပးတာ ငါ့ဘ၀အတြက္ေနာက္ ဆံုးႏွင္းဆီပါ
နမ္း႐ိႈက္လိုက္ပါခ်စ္သူ လို႕မေတာင္းဆိုပါဘူး ဆႏၵအတိုင္းပါ ခ်စ္သူ

ေကာင္မေလးေရ . . .
ငါ နင့္အခန္း ထဲကိုေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေအးစိမ့္တဲ့ အထိေတြ႕ ကိုခံစားရတယ္။ နင္က အဲကြန္းကို ပါ၀ါျမင့္ၿပီး ဖြင့္ထားတာကို။ ဒီေန႕ ငါနင့္ကို ေပးဖို႕ က်န္ေနေသးတဲ့ ေနာက္ဆံုးႏွင္းဆီပြင့္ကိုလာ ေပးတာပါ။ ႏွင္းဆီပြင့္နဲ႕ အတူကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ပါတယ္။ နင္ဖတ္တာ မဖတ္တာ ငါ့အပိုင္း မဟုတ္ဘူးေလ။ အဓိက ငါလာသြား တယ္ဆိုနင္သိရင္ ရပါၿပီ။ ငါနင့္ကို ေျပာထားတဲ့ အတိုင္း ႏွင္းဆီ ေျခက္ပြင့္ကို နင့္ဆီကို အေရာက္ပို႕ ခဲ့ၿပီးၿပီေလ။ ဒီညက ၇ ပြင့္ေျမာက္ ေနာက္ဆံုးႏွင္းဆီလာ ပို႕တဲ့ညေပါ့။
ခ်စ္သူရယ္ နင္ကေတာ့ မိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနေလရဲ႕။ ခ်စ္သူရယ္ နင့္မ်က္ႏွာေလးကို ေငးၾကည့္ရင္း ေၾသာ္ ..... နမ္း႐ိႈက္ခြင့္ မရွိေတာ့ပါလား။
ငါယူလာတဲ့ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္နဲ႕ ကဗ်ာေလးကို နင့္မွန္တင္ခံုေပၚမွာတင္ထားၿပီး ငါဟာ နင့္အနားက အၿပီးခြဲရေတာ့မွာပါလား ဆိုတဲ့အသိက ငါ့ႏွလံုးသား ကို႐ိုက္ခတ္လာတယ္။ ခ်စ္သူရယ္ ဘာေၾကာင့္မ်ား လမ္းခြဲ ခ်င္ရတာလဲကြာ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ နင့္နားေလးမွာ တစ္ညလံုး ထိုင္ၿပီး ငါ့ရင္ဘတ္ ထဲကခံစားခ်က္ေတြကို ဖြင့္ထုတ္ ေနလိုက္ခ်င္တယ္။ ခ်စ္သူ. . . နင္နဲ႕ငါ ခ်စ္ၾကတုန္းက နင္ငါ့ကိုေပးထားတဲ့ လက္ေဆင္ေလးေတြကို ငါအျမတ္ တႏိုးသိမ္း ဆည္းထားေပမယ့္ နင့္အခန္းထဲမွာ ေတာ့ငါေပးခဲ့တဲ့ လက္ေဆင္နဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္တူတဲ့ အရာေလးေတာင္မရွိပါလား။
ေကာင္မေလးေရ ငါျပန္ရေတာ့မယ္ ငါႏုတ္ဆက္တယ္ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ အရမ္းေအးတဲ့ အဲကြန္းကိုေတာ ့ေလွ်ာ့ထားခဲ့တယ္။ နင္ကိုယ္ေပၚက ေစာင္ကိုလဲ ငါဆြဲတင္ေပးထားခဲ့ တယ္။ နင္အေအးပတ္ ေနမွာစိုးလို႕ပါ။ နင့္ကိုငါ ေစာင္ခ်ံဳေပးရင္းနဲ႕ နင့္ရဲ႕ နဖူးေလးကို နမ္း႐ိႈက္လိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလးရယ္ ငါ့တို႕စည္း ျခားခဲ့ၾကၿပီေလ။ နင့္ကို ငါဆက္ခ်စ္ ေနေသးေပမယ့္ နင္ငါ့ကို မခ်စ္ေတာ့လို႕ သားခဲ့စည္းကို ငါမေက်ာ္ပါဘူး ေကာင္မေလးရယ္။
အဲကြန္းေၾကာင့္ ေအးစိမ့္ေနတဲ့ နင့္အခန္းထဲက ငါထြက္လိုက္ေတာ့ ျပင္ပေလက ေႏြးေထြးေနသလိုပဲ။ ငါလာရာလမ္း အတိုင္း ျပဴတင္းေပါက္ ကေနအျပင္ကို ဆင္းခဲ့တယ္။ အလာတုန္းက လိုပဲ အုပ္နံကို ေက်ာ္ရမွာ။ အလာတုန္းက ေတာ့ေသြးပူပူနဲ႕ မို႕ ေက်ာ္ရတာ ဘာမွ မျဖစ္သလို ရွိေပမယ့္ အျပန္မွာေတာ ့နဲနဲ ခက္ေနသလိုပဲ။ ေတာ္ေသး တာေပါ့ နင္တို႕ အိမ္က ေခြးေသ သြားၿပီး ေနာက္ထပ္ ေမြးမထားလို႕။
ငါအုပ္တံတိုင္းကို စတက္ဖို႕ ျပင္လိုက္ၿပီးမွ နင့္ရဲ႕ အိပ္ခန္းေလးကို ငါတစ္ခ်က္လွမ္း ၾကည့္လုိက္တယ္။ ငါနင့္ အိပ္ခန္းကို လွမ္းၾကည့္ေနတုန္းမွာ နင္တို႕ ဆင္၀င္ေအက္က မီးပြင့္လာတယ္။ ေသခ်ာၿပီ နင္တို႕ အိမ္ကလူ တစ္ေယာက္ ႏိုးလာတာ။ ငါအုပ္တံတိုင္းကို ကျပာ ကရာ ေျပးတက္လိုက္တယ္။ ငါတက္ေနတုန္းမွာ နင္တို႕ အိမ္ေရွ႕တခါး ပြင့္လာၿပီး လူတစ္ေယာက္ ေျပးထြက္လာတယ္။
ေဟ့ေကာင္ မင္းဘယ္သူလဲ
ငါအသံကို ဂရုမစိုက္ႏိုင္ဘူး ငါလြတ္ဖို႕ ရာပဲ အားခဲေနတယ္။ ငါအုပ္တံတိုင္းေပၚက ေနလမ္းဘက္ကို ခုန္ခ်ၿပီး လမ္းမႀကီးအတိုင္း ဆက္ေျပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလးရယ္ ႏွစ္လမ္းသံုး လမ္းပဲ ေျပးလိုက္ရတယ္ ေခြလဲက်သြားတယ္။ ငါဆက္ေျပးဖို႕ အားယူထေပ မယ့္ ဘယ္ဘက္ေျခ ေထာက္က မေထာက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နင္တို႕ အိမ္ထဲက ေျပးထြက္ လာတဲ့ လူက ငါ့ေခါင္းကို သူ႕လက္ထဲက တုတ္နဲ႕ ရိုက္လိုက္တယ္။

ငါ့ေခါင္းထဲက ကိုက္ေနတယ္။ ငါမ်က္လံု ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ငါ့ေဘးနာမွာ သူနာျပဳဆရာမေလး တစ္ေယာက္ ထိုင္ေနတယ္။
သတိရလာ ၿပီလား
အဲဒီအသံ ကိုငါရင္းရင္း ႏွီးႏွီး ၾကာဖူးသလိုပဲ။ မ်က္လံုးေတြက အလင္းေရာင္မွာ က်င့္သားမရ ေသးလို႕ သူ႕မ်က္ႏွာ ကိုေသခ်ာမျမင္ရဘူး။ မ်က္လံုး ေတြက က်င့္သားရလာေတာ့ သူနာျပဳဆရာမေလး ရဲ႕မ်က္ႏွာက တစ္ေျဖးေျဖး ပီျပင္လာတယ္။
ဟင္ အေမ
ဟုတ္လို႕ လား။ အေမက သူနာၿပဳဆရာမကေန ငါတို႕ ငယ္ငယ္ ေလးကတည္းက အၿငိမ္းစား ယူခဲ့တာပဲ။
ဟုတ္တယ္ သား ။ ဒီေဆးရံုက စည္းကမ္းႀကီး တယ္။ လူနာရွင္ကို တစ္ေယာက္ပဲ ၀င္လို႕ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမက ယူနီေဖာင္း ၀တ္လာရတာ။
အေမ တစ္ေယာက္တည္း လာတာပဲ ယူနီေဖာင္း ၀တ္စရာလို လို႕လား
မဟုတ္ဘူး။ အေမက လူနာရွင္ အေနနဲ႕ လာတာ မဟုတ္ဘူး သူနာျပဳ ဆရာမ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ လာတာ။သားရဲ႕ လူနာရွင္က ဟိုမွာ ။
ငါ့လူနာ ရွင္ဆုိတာ ဘယ္သူလဲ လို႕လွမ္း ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလး နင္ျဖစ္ေနတာကိုး။
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ နင္က အေနာက္တိုင္ သတို႕သမီး ၀တ္စံု အျဖဴေရာင္ကို ၀တ္ထားၿပီး လက္ထဲမွာ ပန္းျခင္းတစ္ခုကို ကိုင္ထားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ငါ့ကုတင္ရွိရာကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွမ္းလာေနတယ္။ ပန္းျခင္းထဲက ႏွင္းဆီေတြကလည္း ရဲရဲေတာက္ေနတယ္။

လူနာ လာေမးတာက ပန္းျခင္းႀကီးနဲ႕ အဆန္းပါလား
လူနာလာေမးတာ မဟုတ္ဘူး
ဒါဆိုရင္ ဘာလာလုပ္တာ လဲ
လြမ္းသူ႕ပန္း ေခြလာခ်တာ
ဘာ......။ ဘယ္သူ႕ အတြက္လဲ
အစ္ကို အတြက္
ဟာ။ ဘာဆိုင္လို႕ လဲ
အစ္ကိုက မၾကာခင္ဆိုရင္ ေသေတာ့မွာေလ

နင္ငါကို အဲလို ေျပာလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ငါ့ဘ၀ႀကီး တကယ္ေသ သြားတာထက္ ပိုၿပီး ခံစားလိုက္ရတယ္ခ်စ္သူ။ တကယ္ပါ ခ်စ္သူ။ မင္းသာ အဲလို လြမ္းသူ႕ပန္း ေခြလာခ်ေပး မယ္ဆိုရင္ ဒီဘ၀တစ္ခု တည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ဆယ္ဘ၀စာ ေသေပးလိုက္ခ်င္ ပါတယ္ခ်စ္သူ။
ၿပီးေတာ့ နင္ငါ့ကို ႏွင္းဆီပန္း တစ္ပြင့္ ပန္းျခင္းထဲကေနထုတ္ ေပးတယ္။ ငါနင္ေပးတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းေလးကို လွမ္းယူလိုက္တယ္။ နင္ေပးတာ လွပၿပီး ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ေကာင္တဲ့ပန္းေလး ျဖစ္ေပမယ့္ လွပျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ဆူးေတြက ငါ့ႏွလံုးသား ကိုစူ၀င္သြားခဲ့ၾကၿပီေလ။ အဲဒီဆူးေတြထဲမွာ အဆိပ္ေတြ ပါတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ႏွလံုးသားထဲက ဆူးကို ျပန္ႏုတ္ယူလို႕ မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္မွ သိလိုက္တယ္။
ငါမ်က္လံုးေတြ ျပာေ၀လာၿပီ။ ေကာင္မေလးရယ္ ငါတကယ္ပဲ ေသရေတာ့မွာလား။ ငါအားကိုးလို႕ ရမလားလို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမက မရွိေတာ့ဘူး။ နင္ကေတာ့ ငါ့ကို ၾကည့္ၿပီး ၀မ္းနည္းေနမလား ဟားတုိက္ ရယ္ေနမလား ငါမသိေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕ လဲဆိုေတာ ့ ငါ ေသသြားၿပီေလ

ဟုတ္တယ္ ေကာင္မေလး။ နင္ငါ့ကို အဆက္ျဖတ္ ၿပီးခဲ့တဲ ့ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲလိုေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ အိမ္မက္ေတြက ငါ့ကို လာၿပီး ႏိုးဆြေနၾကတယ္။ အိမ္မက္ ဆိုးေတြ ဘယ္ေလာက္ မက္မက္ ငါကေတာ့ နင့္ကို အခ်စ္ေတြ မပ်က္ေသးပါဘူး။ ငါ့နင့္ကို ေျပာခဲ့ တဲ့အတိုင္း ႏွင္းဆီ ခုႏွစ္ပြင့္ ျပည့္ေအာင္ ေပးသြားမွာပါ။
ပထမဆံုးအႀကိမ္မွာ ႏွင္းဆီေလးပြင့္ ေပးမယ္။ ဒုတိယ အႀကိမ္မွာ ႏွင္းဆီႏွစ္ပြင့္ ေပးမယ္။ ေနာက္ဆံုး အႀကိမ္မွာ ႏွင္းဆီ တစ္ပြင့္ ေပးမယ္။ အဲလို ေနာက္ဆံုး ႏွင္းဆီ ေပးၿပီးသြားရင္ ငါနင့္ကို ေျပာထားတဲ့ အတိုင္း လံုး၀ေမ့လိုက္မယ္။ ငါဆိုတဲ့ ေကာင္ကလဲ ငါပဲ။ နင့္ကို ေနာက္ဆံုး ႏွင္းဆီ ေပးၿပီး သြားတဲ့ေန႕ မွာ နင့္ကိုငါ မုန္းလိုက္မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ မုန္းလိုက္ မွာမဟုတ္လို႕ ဆက္ခ်စ္ေနဦးမွာလား လို႕လဲ မထင္လိုက္ပါနဲ႕။ ငါ့ဦးေႏွက္ထဲက နင္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ေဒတာေတြကို ဒလိလုပ္လိုက္မွာ။ ဒါေၾကာင့္ နင္အေပၚမွာ ခ်စ္ျခင္းမုန္း ျခင္းေတြ မရွိေတာ့သလို နင္ဆိုေသာ ေကာင္မေလးကလဲ ငါ့ဦးေႏွက္ထဲမွာ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။

ႏွင္းဆီေလးပြင့္

ငါပန္းဆိုင္ကေန ႏွင္းဆီေလးပြင္ ၀ယ္လာတယ္။ ပန္းေတြရဲ႕ အရိုးေတြက တိုေနေတာ့ ထုပ္ရတာ မလွဘူလို႕ စတိုးဆိုင္က အစ္မႀကီးက ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကတ္သီးကတ္သတ္ ေလးပြင့္ေပး ရတယ္လို႕ ပန္းက ငါးပြင့္ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ သံုးပြင့္မွ ထုပ္ရတာ လွတာတဲ့။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ေတြေလး နက္တယ္ဆိုတာ အဓိပၸယ္ေပၚလြင္ေအာင္ လို႕ပါလို႕ ဆိုင္ရွင္ကို လြယ္လြယ္ပဲ ေျပာလိုက္တယ္။ ဆိုင္ရွင္ကို ၾကည့္ရတာ ငါ့ရဲ႕ စကားကို ဘ၀င္မက်သလိုပဲ။
ငါနင္တို႕ အိမ္ေရွ႕ကိုေရာက္သြာေတာ့ ေန႕လည္ ၁၂ နာရီေက်ာ္ၿပီ။ နင္တို႕ ျခံတံခါးက ဖြင့္ထားတယ္။ အျပင္မွာ နင့္အေဖ အပါ၀င္ တရုပ္လိုလို လူႀကီးေလး ငါးေယက္ေလာက္ ထိုင္ေနၾကတယ္။ ငါ ဖြင့္ထားတဲ့ နင္တို႕ တခါး၀မွာ ရပ္လိုက္ေတာ့။ ေစာေစာ ကလူႀကီးေတြက ေျပာလက္စ စကားကို ရပ္ၿပီး ဘာလဲဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႕ ငါ့ကိုၾကည့္ၾကတယ္။ ဒါအိမ္မက္ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာေတာ့ ငါသိလိုက္တယ္။ ဒါျပင္မွာ တကယ္ျဖစ္ေနတာ။ အတိ အက်ေျပာရရင္ မတ္လ ၂၉ ရက္ေန႕။
ေကာင္မေလး နင္တို႕အိမ္ဟုတ္ သလားလို႕ ေမးလိုက္ေတာ့။ နင္အေဖက ဟုတ္ပါတယ္ ဘာကိစၥလဲ ဆိုၿပီး ထလာတယ္။ ငါကလဲ ခ်စ္သူမ်ား ေန႕တုန္းက လုိပဲေပါ့။ ဂစ္ေရွာ့ဆိုင္က ပါဆိုၿပီး ႏွင္းဆီပန္းေတြနဲ႕ ကဗ်ာ တစ္ပုတ္ကို နင့္အေဖလက္ ထဲမွာ ေပးထားခဲ့လိုက္တယ္။
ေကာင္မေလး အဲဒီေန႕က နင္အိမ္မွာ အဆဲခံလိုက္ရေသးလား ဟင္ . . .

ေနာက္ထပ္က်န္ေသးတဲ့ ႏွင္းဆီေတြလား
နင္မေျပာနဲ႕ ငါကိုယ္တိုင္ကို ဘယ္ေန႕လာပို႕ မယ္ ဘယ္ေလာက္ၾကမယ္ ဆိုတာ မသိေသးဘူး။ ငါ့စိတ္ကူးရတဲ့ရက္ ကိုလာပို႕ မယ္။ လာပို႕ရင္ ဒီနည္းကို ေတာ့သံုးေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕ လဲဆိုေတာ့ ရိုးသြားၿပီ။ ဘယ္နည္းကို သံုးမွာလဲ
လာမေမးပါနဲ႕ ငါကိုယ္တုိင္ကို မသိေသးလို႕ပါ

Sunday, April 08, 2007

ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ သိပၸံနည္းက် ခ်စ္ျခင္း၏နိယာမမ်ား

အရာ၀ထၲဳတစ္ခုေပၚကို အား တစ္စံုတရာ သက္ေရာက္ျခင္းခံရပါက အားသက္ေရာက္ျခင္း ခံရေသာ အရာ၀ထၲဳသည္ တူညီေသာ အား တစ္ခုကို တန္ျပန္တယ္လို႕ နယူတန္ရဲ႕ နိယာမက ဆိုပါတယ္။
ႏွလံုးဆိုေသာ အရာ၀ထၲဳတစ္ခုေပၚကို အခ်စ္ဆိုေသာ အားတစ္ခု သက္ေရာက္ျခင္းခံရပါက အား သက္ေရာက္ ျခင္းခံရေသာ ႏွလံုးသားသည္ သက္ေရာက္ေသာ အခ်စ္အင္အားႏွင့္ညီမွ်သည့္ ခံစားခ်က္တစ္ခုကို တုန္႕ျပန္သည္။ ယင္းခံစားခ်က္ တြင္ အခ်စ္ၾကီးပဲတုန္႕ျပန္ တတ္သည္မဟုတ္ပဲ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အမုန္းႏွင့္ နာက်ဥ္ျခင္းမ်ား လည္းပါ၀င္တတ္သည္. . .

အရွိန္ျပင္းစြာ ေမာင္းႏွင္းေနေသာ ကားတစ္စီးကို ရုတ္တရက္ ရပ္လိုက္ပါက ကားေပၚတြင္ ပါလာေသာ ခရီးသည္မ်ားသည္ ကားရပ္သကဲ့ သို႕ရပ္တန္႕မသြားပဲ အရွိန္ျဖင့္ေရွ႕သို႕ လဲက်သြားတတ္တယ္လို႕ အင္နားရွား သီအိုရီကဆိုပါတယ္။
အရွိန္ျပင္းစြာ ေမာင္းႏွင္လာေသာ အခ်စ္ဘတ္စ္ ကားႀကီး ရုတ္တရက္ ရပ္တန္႕လုိက္ပါက အခ်စ္ယာဥ္ေပၚတြင္ စီးႏွင္း လိုက္ပါ လာေသာ ႏွလံုးသား ခရီးသည္မ်ားသည္ အလုိက္သင့္ရပ္ တန္႕သြားျခင္းမရွိပဲ အင္နားရွား သီအိုရီအရ အေရွ႕သို႕ ဟတ္ထုိး လဲက်သြား တတ္ၾကသည္။
အခ်စ္ယာဥ္သည္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အရွိန္ေလွ်ာ့ကာ ရပ္တပ္သြားျခင္းျဖစ္ပါက ႏွလံုးသား ခရီးသည္မ်ား ဟတ္ထိုးလဲက်မူ သက္သာေသာ္လည္း အရွိန္ျပင္းမွာ ရုတ္တရက္ ရပ္တပ္သြာ ျခင္းျဖစ္ပါက ပိုမို အထိနာတတ္ၾကသည္ . . .

ေရဇလံုတစ္ခု အတြင္းသို႕ အရာ၀ထၲဳတစ္ခု ထည့္လိုက္ပါ ယင္းအရာ၀ထၲဳ ႏွင့္တူညီေသာ ပမာဏရွိသည့္ ေရမ်ားသည္ ျပင္ပသို႕ ဖိတ္က်သြား တယ္လို႕ အာခီမီဒီး ရဲ႕ နိယာမက ဆိုပါတယ္။
ဘ၀ဆိုေသာ ေရဇလံုႀကီးထဲသို႕ အခ်စ္ဆိုေသာ အရာ၀ထၲဳတစ္ခု ကိုထည့္လိုက္ပါက ထည့္လိုက္သည့္ အခ်စ္ပမာဏႏွင့္ ညီမွ်ေသာ ဘ၀အစိတ္ပိုင္းမ်ားသည္ ျပင္ပသို႕ ဖိတ္စင္သြား တတ္ၾကသည္။
ျပင္ပသို႕ ဖိတ္စင္သြားေသာ ဘ၀အစိတ္ပိုင္းမ်ားသည္ တစ္ခါတရံတြင္ မေျပာပေလာက္ေသာ္လဲ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အနာဂတ္ဘ၀ႀကီး တစ္ခုလံုးကို မဲေမွာင္သြားေစသည္ . . .

ေရကို ေနာက္ဆံုး အဆင့္အထိ ဓာတ္ခြဲၾကည့္ပါက H2O ဆိုေသာ အက္တန္ေလး သံုးခုသာ က်န္ေၾကာင္း ဓာတုေဗဒ သီအိုရီမ်ားက ဆုိသည္။
ႏွလံုးသား တစ္ခုကို ေနာက္ဆံုး အဆင့္အထိ ဓာတ္ခြဲၾကည့္လိုက္ပါက ေရကဲ့သို႕ပင္ အက္တန္ေလး သံုးခုသာ က်န္ရွိေၾကာင္းကို ေတြ႕ရသည္။ ယင္းအက္တန္ သံုးခုမွာ ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း ႏွင့္ခံစား ျခင္းတို႕ ျဖစ္ၾကသည္။ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ မုန္းျခင္းသည္ ဓာတ္သေဘာတူ ေသာအက္တန္ ႏွစ္လံုး ျဖစ္ၿပီ H2 ႏွင့္ တူညီသည္။ ခံစားျခင္းသည္ သီးျခား အက္တန္ ျဖစ္ၿပီး O ႏွင့္ တူညီသည္။
ခ်စ္ျခင္း ႏွင့္ မုန္းျခင္း ဆိုေသာ အက္တန္ေလး ႏွစ္လံုးသည္ ႏွလံုးသား၏ တစ္ဘက္တစ္ခ်က္ စီတြင္ ေနရာယူသည္။ ခံစား ျခင္းဆိုေသာ အက္တန္ေလးသည္ သီးျခားေနရာမရွိပဲ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ မုန္းျခင္း ေပၚတြင္လည့္ပတ္သြားလာသည္။ ယင္းသိုလည့္ပတ္ရာတြင္ ခ်စ္ျခင္း ဘက္အျခမ္း တြင္ေရာက္ေနပါက ခ်စ္သည္။ ခ်စ္ရင္း ခ်စ္ရင္း အခ်စ္ေတြ ဂိတ္ဆံုး သြားပါက အမုန္းဘက္ အျခမ္းသို႕ ေရာက္သြားေတာ့သည္။ အမုန္းဘက္ အျခမ္းတြင္ ေရာက္ရွိေနပါကလည္း မုန္းသည္။ မုန္းရင္း မုန္းရင္း ႏွင့္ အမုန္းေတြ ဂိတ္ဆံုးသြားပါက အခ်စ္ဘက္ အျခမ္းသို႕ ေရာက္သြားပါေတာ့သည္ . . .

မိုးဆိပ္ကမ္းသို႕ ဆိုက္ကပ္သြားေသာ ေလွႀကီးတစ္စင္း

တစ္ခါတုန္းက . . . .
အလုပ္တစ္ခု တည္းတြင္ အတူတူ လုပ္လုပ္ေနၾကေသာ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ႏွင့္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္တို႕ သည္ မ်က္လံုး ျခင္း စကားေျပာလွ်က္ရွိၾကသည္။ သို႕ ေသာ္သူ တို႕မ်က္လံုး ထဲကစကားသံ မ်ားကား ျပင္ပသို႕ ေရာက္ရွိလာ ျခင္းမရွိၾက။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ...
အဲဒီအလုပ္မွာက တင္းက်ပ္ေသာ စည္းကမ္းတစ္ခုရွိသည္။ တစ္ရံုးခ်င္းရည္းစား မထားရ။ ထားလွ်င္ တစ္ေယာက္ထြက္။ သူမ်က္လံုးထဲက စကားေတြ အျပင္ ထြက္မလာေစ ေသာအဓိက အေၾကာင္း အရင္းမွာ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးထက္ အသက္အားျဖင့္ လည္းႀကီးသည္။ အလုပ္ထဲမွာ ရာထူးအားျဖင့္လည္းႀကီးသည္။ ပိုဆိုးသည္က သူတို႕ သည္အလုပ္ထဲတြင္ ဆရာတပည့္ပံု စံလိုျဖစ္ေနသည္။ သို႕ ေသာ္ အကင္းပါးသည့္ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္က သူတို႕ မ်က္လံုးထဲက စကားေတြကို ရိပ္မိေနသည္။ တစ္ရက္တြင္ အဲဒီ၀န္ထမ္းက သူတို႕မ်က္လံုးထဲက စကားေတြ ကိုထြက္က်လာေအာင္ ညစ္ထုတ္ ေပးလုိက္သည္

ဘယ္လို ညစ္ထုတ္ ေပးခဲ့တာလဲ

တစ္ရက္တြင္ ေကာင္ေလးက အလုပ္ကိစၥႏွင့္ ခရီးသြားရသည္။ ခရီးသြားေတာ့ ေကာင္မေလးက လြမ္းသလိုလုိ ျဖစ္ေနသည္။ လြမ္းေနတာကို ရိပ္မိသည့္ အကင္းပါးေသာ ၀န္ထမ္းက ေကာင္မေလးကို စကားေၾကာင္း ၾကည့္သည္။
အစ္မ သူ႕ကို လြမ္းေနတာ မဟုတ္လား
ဟာ ေပါက္ကရ။ ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ။ ေတာ္ေတာ္ေန သူႀကားသြားရင္ နင့္ကို လက္သီးနဲ႕ ထိုးလိမ့္မယ္။
အာဘယ္က ထိုးရမွာလဲ ဆုေတာင္ခ် ေနမလားမသိဘူး
ဘာေတြ ေလွ်က္ေျပာေနတာလဲ။ ငါကသူ႕ကို မႏၲေလးဖိနပ္ မွာခ်င္တာ ငရဲႀကီးမွာ စိုးလို႕ မမွာလိုက္ရဘူး။ အဲဒါကိုစဥ္းစားေနတာ။
ေအာ္အစ္မရယ္ သူ၀ယ္လာမွာပါ။
မွာမွ မွာလိုက္တာ ဘယ္လို၀ယ္လာမွာလဲ
အစ္မနဲ႕ သူနဲ႕က စိတ္ခ်င္းဆက္စပ္ေနတာပဲ ၀ယ္လာမွာေပါ့။
ေတာ္ေတာ္နင္သြားေတာ့ စိတ္ညစ္ရတဲ့ အထဲ

ညပိုင္းေရာက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက အလုပ္ကိစၥအတြက္ ရံုးကိုဖုန္းဆက္သည္။ အဲဒီမွာ ေစာေစာက၀န္ထမ္းက ေကာင္ေလးကို မႏၲေလးဖိနပ္ တစ္ရန္ ေကာင္မေလး အတြက္ ၀ယ္လာဖို႕ မွာလိုက္သည္။ ေကာင္ေလးျပန္လာေတာ့ ေကာင္မေလးအတြက္ ဖိနပ္ပါလာသည္။
ဘယ္လိုလဲ အစ္မ ဖိနပ္ပါလာတယ္မဟုတ္လား
ေသနာ နင္ေျပာလိုက္တာ မဟုတ္လား
ဘယ္ကလာ။ သူကခရီးသြားေနတာ ဘယ္လိုေျပာလို႕ ရမွာလဲ။ စိတ္ခ်င္းဆက္စပ္ေနလို႕ ၀ယ္လာတာ ျဖစ္မွာေပါ့။
ေတာ္ေတာ့ေနာ္ နင့္အစ္ကိုၾကားရင္ နင္ကိုလာထိုး လိမ့္မယ္။
မထိုးပါဘူး ဗ်ာ

မိုးက သည္းထန္စြာ ရြာသြန္း လွ်က္ရွိသည္။ ေကာင္မေလး စိတ္ထဲမွာ ေစာေစာက ၀န္ထမ္းကို ေမတၲာပို႕ ေနသည္။ သူ႕ထီးကို ယူသြားၿပီး ေစာေစာျပန္လာ ပါလို႕မွာ လိုက္သည့္ၾကားက ျပန္မလာ။ ညေနက ေျခာက္နာရီ ထိုးေတာ့မည္။ ထီငွားသြား ေသာ၀န္ထမ္း ကျပန္မလာေသး။ ရံုးမွာ လည္းအာလံုး ျပန္ကုန္ၾကၿပီ။ တစ္ရံုးလံုးမွာ မိန္းကေလး ဆိုလို႕ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္သာ က်န္ေတာ့သည္။ အဲဒီအခ်ိန္ တြင္ေကာင္ေလးက ထီးႀကီးအႀကီးကို ေဆာင္းကာ အျပင္သြားမလို႕ ထြက္ခဲ့သည္။ ရံုးအျပင္ေရာက္ေတာ့ ငုတ္တုပ္ေလး ထိုင္ၿပီး မိုးစက္ေတြကို ေငးေနေသာ ေကာင္မေလးကို ေတြ႕လိုက္သည္။
မျပန္ေသးဘူးလား
ဟိုေသနာေကာင္ ထီးငွား သြားတာ ျပန္မလာလို႕ ေစာင့္တာ
ဒါဆို အစ္ကို လိုက္ပို႕ လိုက္မယ္ေလ
ေကာင္မေလးကလဲ ႏွစ္ခါမေခၚရ လိုက္လာသည္။ လမ္းအေရာက္တြင္
အစ္ကို
ေျပာ
အစ္ကိုညီ ေတြကိုႀကည့္ဆံုးမ ထားဦးေနာ္
ဘာျဖစ္လို႕ လဲ
အစ္ကိုနဲ႕ ညီမနဲ႕ ကိုစစ ေနၾကတယ္
ဘာလဲ။ ညီမက အစ္ကို႕ညီေတြ စတဲ့ အတိုင္း အျဖစ္မခံႏိုင္လို႕လား
အလစ္ေခ်ာင္းေနေသာ အႀကံသမားက ရတဲ့ အခြင့္ေရး တစ္ခုကို လက္လြတ္မခံပဲ အသံုးခ်လိုက္သည္။
ရွင္
ဟုတ္တယ္ ညီမ ။ ညီမကို ......... ..................... ................. .................. ...............

ႏွစ္သံုးဆယ္ခရီး တစ္ကိုယ္တည္း ရႊက္လြင့္ေနေသာ ေလွႀကီးတစ္စင္းသည္ သိုင္းဖြဲ႕ ေစြစြာ ရြာေလေသာ မိုးတစ္ရက္ တြင္ မိုးဆိပ္ကမ္းသို႕ ဆိုက္ကပ္သြားပါေတာ့ သည္။

ဇာတ္ေပါင္းေသာ္
ေကာင္ေလးသည္ ရန္ကုန္မီဒီယာ ဂရု၏ ဒုတိယအယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ေစာလင္းေအာင္ ျဖစ္ၿပီး
ေကာင္မေလးသည္ MRTV-4 Presenter ဂ်ဴလိႈင္မိုး ျဖစ္သည္။
သူတို႕ ႏွစ္ဦးသည္ ဧၿပီလ ၇ ရက္ေန႕က ဆန္းမစ္ပတ္ဗ်ဴး တြင္လက္ထပ္သြားၾကပါၿပီ

အကင္းပါေသာ ၀န္ထမ္းဆိုသူကား ဘယ္သူျဖစ္ မလဲလို႕ ခန္႕မွန္းၾကည့္ၾကပါ။

ကိုေစာလင္းေအာင္ ႏွင့္ မဂ်ဴလိႈင္ အိုေအာင္မင္း ေအာင္ေပါင္းရပါေစ။ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ ပါတယ္။ ေတာင္းေပးမွာ ေပါ့ခဲဖိုး ရထားတာကိုး

Friday, April 06, 2007

မူပိုင္ခြင့္ ႏွင့္ျမန္မာျပည္

ပန္ဒိုရာရဲ႕ ဘေလာ့မွာ မူပိုင္ခြင့္ အေၾကာင္းကို ေရးထားေတြ႕ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ သင္တန္းတက္တုန္းက ဆရာ ေျပာျပတဲ့ ျမန္မာျပည္က မူပိုင္ခြင့္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး တကယ္ျဖစ္ခဲ့ တဲ့အျဖစ္ပ်က္ေလးကို ေဖာက္သည္ ျပန္ခ်လိုက္ပါတယ္။
ေဂ်ာ္နီ၀ါးကား အရက္ကို ေတာ့လူတိုင္းသိၾက ပါလိမ့္မယ္။ တုတ္ေကာက္ေလးနဲ႕ တံဆိပ္ေပါ့ဗ်ာ။ မူပိုင္ခြင့္မွာေတာ့ Trade Mark လို႕ ေခၚတာေပါ့။ အဲဒီ Trade Mark ကို ယူၿပီး ျမန္မာျပည္က လူက ေဂ်ာ္နီ၀ါးကား ေသြးေဆးလွ်က္ဆား ဆိုၿပီးထုတ္တယ္။
တစ္ရက္မွာေတာ့ ေဂ်ာ္နီ၀ါးကားရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ႏိုင္ငံ ျခားသားက တရားလာစြဲတာေပါ့ဗ်ာ။ တရားရံုးမွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ျပန္အအလွန္ ေလွ်က္လဲခ်က္ေတြ တင္ၾကျငင္းၾကခုန္ၾကေပါ့။
အဲဒီမွာ ျမန္မာကလူက ေျပာပါတယ္။ ေဂ်ာ္နီ ဆိုတာ သူ႕ရဲ႕ အဖိုးပါတဲ့။ တစ္ေလာကလံုးမွာ ေဂ်ာ္နီေတြ အမ်ားႀကီးပဲဆိုၿပီး ျငင္းခ်က္ထုတ္ပါတယ္။ သူ႕အဖိုးလမ္းေလွ်ာက္တဲ့ ပံုကို ၾကည့္ၿပီး ပံုဆြဲထားတာ ႏိုင္ငံျခားအရက္နဲ႕ ထရိတ္မွတ္ခ်င္းသြား တူတာေတာ့ သူလဲမတတ္ႏိုင္ဘူးေပါ့။
ဘယ္လိုပဲ ျငင္းျငင္း ေနာက္ဆံုေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားက အမႈႏိုင္သြားပါတယ္။ သို႕ေသာ္ အမႈႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသား မ်က္ရည္လယ္ၿပီး ျပန္သြားရပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ တရားရံုးက ေလွ်ာ္ေၾကးေတာင္းလိုက္တာက ၂၀၀ ပါတဲ့။ ေဒၚလာေတာင္ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ျမန္မာေငြ။ အဲဒီေတာ့မွ ျမန္မာက လူက ဒီလိုမွန္းသိရင္ ေစာေစာစီးစီး အျပစ္ကို ၀န္ခံလိုက္ပါတယ္တဲ့။
မူပိုင္ခြင့္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး တခ်ိဳ႕လူေတြ အျပင္မွာ ေျပာသလို စာေစာင္တခ်ိဳ႕မွာ လည္းေရးတာေတြ႕ရပါတယ္။ ဘာတဲ့ ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာ မူပိုင္ဥပေဒ ျပဌာန္းၿပီးက ေကာ္ပီသီခ်င္းဆိုသူေတြ အခက္ေတြ႕မယ္ ေလွ်ာ္ေၾကးေပးရမယ္ ဘာညာေပါ့။ တကယ္တမ္းက် ေတာ့ျမန္မာ ႏိုင္ငံက အဆိုေတာ္ေတြက သူတို႕သီခ်င္းေတြကို ယူဆိုထားတာကို မူရင္း အဆိုေတာ္ေတြက သိၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လဲ တရားစြဲတယ္ဆိုတာကလဲ သူ႕တို႕ရဲ႕ ေအာ္ရင္ဂ်င္နယ္ ေခြေရာင္းအားကို ထိခိုက္ရင္ေသာ္ လည္းေကာင္း စီးပြားအႀကီးအက်ယ္ျဖစ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြမွာ အသံုးခ်လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေပၚလာမွ ေလွ်ာ္ေၾကးေတာင္း တရားစြဲတာပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေခြတစ္ေခြေရာင္းရလို႕ ရတဲ့ အျမတ္က သူတို႕ တရားလာစြဲရမဲ့ လမ္းစရိတ္ ေနစရိတ္ စားစရိတ္ တရားရံုးစရိတ္ ေတြကို ေတာင္ကာမိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူမွလဲ အားအားယားယား လာၿပီးတရားစြဲေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဖိုရမ္ ကေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား

ပုိက္ဆံလႊဲ အပိုင္းကေတာ့ ကိုရန္ေအာင္တို႕ အဆင္ေျပသလို စီစဥ္ပါ။ ေနာက္တစ္ခု စဥ္းစားရမွာ။ တစ္ျခားတစ္ေနရာကေန ကိုေက်ာ္ေဇယ် ဆီကိုပို႕ရင္ လြဲခတစ္ခါကုန္မယ္။ ကိုေက်ာ္ေဇယ်ဆီကေန ကြၽန္ေတာ့္ဆီကို ပို႕ရင္ လြဲခ တစ္ခါထပ္ကုန္မယ္။ အဲဒီေတာ့ အဆင္ေျပႏိုင္ပါ့မလား။ အဆင္ေျပတယ္ လို႕ယူဆရင္ေတာ့ လုပ္ၾကတာေပါ့။ မေျပဘူထင္ရင္လဲ တစ္ျခားနည္း ထပ္စဥ္းစားတာ ေပါ့။

Fund ထည္႔ျပီးမွ စာမူေရြးမွာလား. ဒါဆုိရင္ ကုိယ္႔စာမူပါရင္ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။ မပါရင္ေတာ႔ ပုိက္ဆံၾကီးပဲ ထည္႔ထားရတယ္၊ ငါ႔စာမူက်ေတာ႔ မပါဘူး ဆုိတဲ႔ ျပႆနာေလးေတြ ေပၚလာႏုိင္တယ္

ဒါကေတာ့ အေရွ႕မွာလဲ ကြၽန္ေတာ္တို႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာၿပီးပါၿပီ အတတ္ႏိုင္ဆံုးေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ကာ အားလံုးနီးနီးရဲ႕ ပို႕ေတြကို ပါ၀င္ေစခ်င္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံထည့္တဲ့လူ ကေတာ့ ဦးစားေပးထည့္ေပး ရမွာေပါ့။ ဒီလိုဆိုရင္ ကြာလတီ က်သြားမလားလို႕ ေမးစရာရွိပါတယ္။ အဲလို ကြာလတီမမွီတဲ့ စာမူျဖစ္ေနရင္လဲ စာမူရွင္ကို အေၾကာင္းၾကားၿပီး ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္တာ မ်ိဳးလုပ္ပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ စာမူေပးပို႕ သူမ်ားရဲ႕ ေမးေတြကို အခ်ိန္မေရြးဆက္သြယ္ ႏိုင္ဖို႕ရာ ေပးထားဖို႕လိုသလို။ စာအုပ္ေဖာင္ပိတ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာလဲ အခ်ိန္မေရြး ေမးကို စစ္ေပးေနဖို႕လိုပါတယ္။ တကယ္လို႕မ်ား စာမူရဲ႕ တစ္စိတ္တပိုင္းကို ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ပုတ္လံုး ကိုျဖစ္ျဖစ္ ျဖဳတ္ခိုင္းတဲ့ အခါက်ရင္ ျဖဳတ္တဲေနရာနဲ႕ အဆက္ စပ္မိေအာာင္ သို႕မဟုတ္ အျခားတစ္ပုဒ္ အစားထိုးႏိုင္ေအာင္ စာမူရွငိကို ဆက္သြယ္ဖို႕လိုပါတယ္။

ေစ်းႏႈန္းကေတာ့ဗ်ာ ၾကားရတာ ေကာလဟာလ ျဖစ္ပါေစလို႕ေတာင္ ဆု ေတာင္းေနရပါတယ္။ ျပည္ပသြင္းကုန္ အခြန္ကို ၄ ဆတိုးမယ္လို႕ ၾကားေနရတယ္။ တကယ္လို႕ တိုးျဖစ္ရင္ ဒီတစ္လႏွစ္လ အတြင္းမွာ ျဖစ္မယ္လို႕ ေျပာသံၾကားေနရပါတယ္။ ေလာေလာ ဆယ္ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာ တီဗီတစ္လံုးကို အခြန္ ေလးေသာင္က်ပ္ ေကာက္ပါတယ္။ တိုးလိုက္ရင္ ၁၆၀၀၀၀ က်ပ္က အခြန္ေပးရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခု ေလာေလာ ဆယ္အၾကမ္းဖ်င္းေစ်းကို ကြၽန္ေတာ္ ထပ္တြက္ ေပးပါမယ္။ အဲဒီေကာလဟလ တာတကယ္ ျဖစ္လာရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ အေနနဲ႕ ဘယ္ေလာက္ ဆက္တက္မယ္ ဆိုတာကို မေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ပါဘူး။

အခုအေနထား တိုင္းဆိုရင္ ဖန္ထည့္တဲ့ လူေတြမွာ အမာခံနဲ႕ အလႈသက္သက္ ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးကြဲသြားမဲ့ သေဘာရွိေနပါတယ္။ အလႈသက္သက္ကေတာ့ သဒါသေလာက္ ထည့္၀င္ၾကမွာပါ။ ဘယ္ေလာက္ရယ္လို႕ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ သူတို႕ အေနနဲ႕ ေပးသမွ်အားလံုးသည္ လႈၿပီးသားျဖစ္ပါသည္။
အမာခံကေတာ့ ရတဲ့ အလႈေငြေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဘယ္ေလာက္စိုက္ရမလဲ ဆိုၿပီး စိုက္ထုတ္ေပးၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွ တစ္ခုေျပာခ်င္တာက ကိုဇင္ကိုလတ္ ေျပာသလို အားလံုးက ေ၀သံသယာ ေတြမဟုတ္ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စာအုပ္ျပန္ လည္ေရာင္းခ် ၿပီးတဲ့ အခါမွာ အျမတ္ရခဲ့တယ္ ဆိုရင္ သူတို႕ စိုက္ထားတဲ့ ထဲက အရင္ တခ်ိဳ႕တစ္၀က္ကို ျပန္လည္ရရွိ ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ တစ္သိန္းစိုက္ ထည့္ထားခဲ့ရရင္ သူျပန္ရတာ ခုႏွစ္ေသာင္းျဖစ္ ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ငါးေသာင္းျဖစ္ ခ်င္ျဖစ္ မယ္။ ဒီသေဘာမ်ိဳးပါ။
အလႈသက္သက္ ေငြကိုေတာ့ ဧၿပီလ ပထမပတ္ပတ္မွာ ေနာက္ဆံုးပိတ္လိုက္ ရင္ေကာင္းပါတယ္။ အာလံုး သေဘာတူညီရင္ တတည္ျပဳပါမယ္။
အမာခံေတြကေတာ့ အလႈသက္သက္ ထည့္၀င္သူမ်ားႏွင့္အတူ ဧၿပီလပ ပထမပတ္မွာ ပထမရစ္ကို ထည့္၀င္ရပါမယ္။ ဘာျဖစ္လို႕ လဲဆိုေတာ့ စာအုပ္ရံုးတင္ တဲ့တဲ့အခါ မွာ စရိတ္စက ကုန္က်တာေတြ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ ကြန္ပ်ဴတာ ဒီဇိုင္နာ ထုတ္ေ၀သူ ကဒ္ငွားခ ရံုးတင္စားရိတ္တို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကုန္က် စရိတ္ေတြကို အလႈသက္သက္ ထည့္၀င္သူမ်ားထံမွ ရေငြနဲ႕ လံုေလာက္မယ္လို႕ မေမွ်ာ္မွန္းလို႕ မရပါဘူး။
ဘာေၾကာင့္ အမာခံေတြကို တဘရိတ္ထဲ မေကာက္တာလဲ ဆိုေတာ့ ရံုးတင္ၿပီး ရံုးျုပန္က်ခ်ိန္ဟာ တစ္လခြဲ ကေန ႏွစ္လ ၀န္က်င္ေလာက္ ထိၾကာျမင့္တတ္ပါတယ္။ စာအုပ္ကို ပံုႏွိပ္စက္ပို႕တာက ရံုးျပန္က်ၿပီး ျဖဳတ္ခိုင္းတာ ျဖဳတ္ ၿပီးမွ အေခ်ာကိုင္ ပံုႏွိပ္ရပါတယ္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းဆိုတာ ကလဲ သိေတာ္မူၾကတဲ့ အတိုင္းပဲ စာအုပ္ရံုးေပၚတက္ေန ခ်ိန္မွာ ေျပာင္းလဲ ႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စရိုက္ေတာ့ မယ္ဆိုမွ လိုတဲ့ ကုန္က် စရိတ္ကို အမာခံေတြ မွ်ၿပီးထပ္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ မွာ အမာခံက ေျခာက္ေယာက္ရွိေနပါၿပီ။ အမာခံေတြ မ်ားေလ တစ္ဦးခ်င္းစိုက္ ထည့္ရမဲ့ ေငြကနည္းေလ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္အမာ ခံမ်ားကို ထပ္ၿပီး ဖိတ္ေခၚပါတယ္။

How to make site show

မင္းသားပံုပါတယ္ ေသခ်ာၾကည့္ :D

သူငယ္ခ်င္း တစ္ခ်ိဳ႕လာလာ ေမးေမးၾကတဲ့ ေမးခြန္းေလးကို ျပန္ေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။
၁။ ။ပထမဆံုးလုပ္ရာမွက www.photbuckup.com မွာသြားၿပီး register လုပ္ရပါမယ္။
၂။ ။register လုပ္ၿပီးသြားရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ဓာတ္ပံုးေလးေတြကို Upload လုပ္ရလိုက္ပါ။
၃။ ။ဓာတ္ပံုေတြ Upload လုပ္ၿပီးရင္My Alban ကိုသြားပါ
၄။ ။ၿပီးရင္ ကိုယ္ေစာေစာ ကတင္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေလးေတြကို ေတြ႕ေနရပါၿပီ။
အဲဒီဓာတ္ပံုေလးေတြရဲ႕ အေပၚမွ Side Show ဆိုတာကိုသြားပါ။
၅။ ။ ၿပီးရင္ Create a new site show ဆိုတာကိုေရြးပါ
၆။ ။ မိမိပါလိုတဲ့ ပံုေလးေတြကို + ေလးပါတဲ့ေနကို ကလစ္လုပ္ၿပီး ထည့္ပါ
၇။ ။အေပၚမွာ ရွိတဲ့ Basic, Social , Seasonal တို႕ကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ႏွိပ္ၾကည့္ပါ။ ေအက္မွာ နမူနာလာ ျပပါလိမ့္မယ္ မိမိစိတ္ႀကိဳက္ တစ္ခုကိုရရင္ Save Sideshow ကိုေရြးလိုက္ပါ။
၈။ ။ ၿပီးရင္ ဓာတ္ပံုေတြကို ရွဲလုပ္မွာလားလို႕ လာေမးပါလိမ့္မယ္။ မလုပ္ေတာ့ ဘူးဆိုရင္ Back ကို ကလစ္လုပ္လိုက္ပါ။
၉။ ။ ၿပီးသြားရင္ေတာ့ ကိုလုပ္ထားတဲ့ ဆိုက္ရိႈးေလးကို နမူနာျမင္ေတြ႕ေနရပါၿပီ။ အဲဒီကေပးထားတဲ့ HTML ကုဒ္ကို ကိုတင္းပလိတ္ရဲ႕ ကိုထည့္ခ်င္တဲ့ ေနရာမွာ ထည့္လိုက္ရံုပါပဲ။

Wednesday, April 04, 2007

မိန္းကေလးမ်ား သတိထား အင္တာနက္ေပၚ ေရာက္သြားမယ္

အခုလို ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ေခတ္ႀကီးမွာ မဟာသႀကၤမွာ ကဲၾကမဲ့ ပ်ိဳမဒီေတြ အ၀တ္အစားေတြကို ေဟာ့ရမ္းစြား ၀တ္စားဆင္ယင္ ျခင္းမွ ေရွာင္က်ဥ္ၾကပါလို႕ သတိေပးေျပာၾကားလိုပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဒီဂ်စ္တယ္ ေခတ္ႀကီးမွာ ကင္မရာ ေတြက မိုလိုေပါက္ ေနပါတယ္။ ဒါျပင္မွာ လက္ကိုင္ဖုန္း အင္ပီဖိုး စတာေတြမွာလဲ ကင္မရာေတြတပ္ ဆင္ထားတတ္ၾကျပန္ပါေသးတယ္။ အဲဒီမွာ မူးေနလို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ စတိုင္လ္ လုပ္ခ်င္လို႕ ပဲျဖစ္ျဖစ္ မလံု႕တလံု ၀တ္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ အဆိုပါ ကင္မရာေတြထဲက တစ္လံုးမဟုတ္ တစ္လံုးမွာ မွတ္တမ္းပံုရိပ္က က်န္သြားမယ္ဆို တာကေတာ့ အေသခ်ာပါပဲ။
အဲလိုပံု တစ္ပံုသာ အီးေမးကြန္ယက္ ထဲေရာက္လို႕ ကေတာ့ နာရီပိုင္းနဲ႕တင္ ကမၻာပတ္သြား တတ္ပါတယ္။ အဲလိုပံု သာေမးထဲ ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ လူအမ်ားစုက ၀ါသနာလား ေစတနာ ( ကိုၾကည့္ရတဲ့ပံုေလးကို မိတ္ေဆြကိုေ၀ငွခ်င္ေသာ ) လားေတာ့ မသိဘူးဗ်ာ ေဖာ္၀ပ္တူေအာ လုပ္ေပးလိုက္တတ္ၾကတယ္ဗ်။ အဲဒီမွာတင္ တခ်ိဳ႕က အားမရေသးဘူး အင္တာနက္နဲ႕ လက္လွမ္းလို႕ မမွီေသးတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ား အတြက္ ေဒါင္းလုပ္ခ် စီဒီကူၿပီး ေဘာ္လန္ဒီယာ ဒစ္စတီဗ်ဴတာ လုပ္ေပးတတ္ၾကပါ ေသးတယ္။ တခ်ိဳ႕မ်ားဆိုရင္ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ ေ၀းလံေသာ သူမ်ားတြက္ ဖိုတိုပရင့္ေအာက္ ေတာင္ထုတ္ၿပီး ေစတနာသက္သက္ အခမဲ့ ေ၀တတ္ၾက ျပန္ပါေသးတယ္။
ယင္းကဲ့သို႕ မလံုတလံု ၀တ္ၿပီး ေရကစားေနၾကတဲ့ မိန္းကေလးပံုေတြဟာ မႏွစ္က ၂၀၀၆ မဟာသႀကၤန္ႀကီး အၿပီးမွာ ပလူပ်ံ ေအာင္ထြက္လာပါခဲ့ပါတယ္။ နာမည္ႀကီးခ်င္လို႕ တမင္၀တ္တာ ဆိုရင္ေတာ့လဲ မေျပာတတ္ေတာ့ ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ခုရွိတာက လူဆိုတာ မိသားစုနဲ႕ ေဆြမ်ိဳးနဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႕ ေနထိုင္ေနၾကရတာပါ။ အဲလို မလံု႕တလံုပံုေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႕လာျခင္းကိုေတာ့ ျမန္႕မာလူ႕ေဘာင္ အသိုင္းအ၀ိုင္း ယဥ္ေက်းမူအရ မိသားစုနဲ႕ ေမာင္ႏွမေတြအေပၚ မ်ားစြာဂုဏ္သိကၡာက် ဆင္းေစႏိုင္ပါတယ္။
ဒီဂ်စ္တယ္ ေခတ္မွာ ကင္မရာဆိုတာ လက္တစ္ဆုပ္စာ အရြယ္ေတာင္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အကဲေလးတို႕ အေနျဖင့္ ယင္းကဲ့သို႕ ဓာတ္ပံုရိုက္သြား သည့္တိုင္ ရိုက္လို႕ရိုက္မွန္းလဲ သိလိုက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အင္တာနက္ ေပၚေရာက္လာမွ အေမ့ေလး မီး ပံုႀကီးေတာ့ လို႕ မျဖစ္ရေလေအာင္ အ၀တ္စား၀တ္ရာမွာ ဆင္ျခင္သတိရွိၾကပါလို႕ ေျပာၾကားလိုက္ပါရေစ။

ဘဲဥတစ္လံုးကို ေက်ာ္ၾကည့္ျခင္း

မိတ္ေဆြ သင့္ဘ၀မွာ အနည္းဆံုးေတာ့ ဘဲဥတစ္လံုးထက္ မနည္းေၾကာ္ခဲ့ဘူးမွာပါ။ ဘဲဥကို ေၾကာ္ရတာခက္သလား သို႕တည္းမဟုတ္ လြယ္တယ္လို႕ ထင္မိပါသလား။
ကြၽန္ေတာ္ကိုတိုင္လဲ ဘ၀မွာ မေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ ဘဲဥအလံုးေပါင္းမ်ားစြာကို ေၾကာ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ အခက္ခဲမရွိခဲ့ပါဘူး။ ရသ လည္း ေျမာက္လိမ့္မယ္လို႕ မထင္ခဲ့ပါဘူး။ သို႕ေသာ္......... ။ ဒီတစ္ခါေက်ာ္ တဲ့ဘဲဥကေတာ့ ရသ ေျမာက္သြားတယ္။ အခက္ခဲမ်ားၾကားက အခဲရာခဲဆစ္ ေက်ာ္ရတယ္လို႕လဲ ေျပာလို႕ရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕ လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ အဲဒီဘဲဥကို ဒယ္အိုးနဲ႕မေၾကာ္ပဲ ငါးဆင့္ဂ်ိဳင့္သံုးၿပီး ယရစ္(ၾ- ) မဟုတ္ပဲ ယပင္း ( -်) သံုးကာ ေက်ာ္လိုက္မိလို႕ပါ။
အဲဒီဇာတ္လမ္းကို ကေတာ့လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ ၀န္းက်င္ ေလာက္ကပါ။ ဇာတ္လမ္းေလးကို ျပန္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဇာတ္လမ္းမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတဲ့ ငါးဆင့္ဂ်ိဳင့္ႀကီး ကေနစရမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ အခ်ိန္ပိုဆင္းရတဲ့ ညေတြမွာ စားဖို႕ဆိုၿပီး စီအီးအို ရဲ႕ ဇနီးကေန ငါးဆင့္ဂ်ိဳင့္ႀကီးနဲ႔ ဟင္းေတြပို႕ေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ရံုးဆိုတာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေပါ့ဗ်ာ။ စားၾကတယ္ ေသာက္ၾကတယ္။ ကုန္သြားရင္ ပစ္ထားတယ္။ ဂ်ိဳင့္ကိုေဆးခ်င္တဲ့လူ မရွိဘူး။ သူအရင္စားတယ္ ငါေနာက္မွ စားတယ္။ ဘာညာကိကြ ဆိုၿပီး မၾကာခဏဆိုသလို ဂ်ိဳင့္ေဆးတြက္ ၾကတဲ့ျပသနာက ျဖစ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီဂ်ိဳင့္ႀကီးဟာ အၿမဲတမ္းညစ္ပတ္ ေနတာေပါ့။ တစ္ရက္မွာ အဲဒီဂ်ိဳင့္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ္ကို ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ဖန္တီးေပးခဲ့တယ္။
အဲဒီေန႕က တနဂၤေႏြေန႕။ ေဖေဖာ္၀ါရီွလရဲ႕ အလယ္ပိုင္းေလာက္။ ကိုးနာရီေလာက္ ဆိုတာနဲ႕ အျပင္ထြက္ခ်င္စရာ မေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေနအရွိန္က ျပင္းေနပါၿပီ။ ရံုးက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အဖြားလလယ္ ဆြန္းေကြၽးတာကို ကြၽန္ေတာ္က သြားရမွာ။ ဟိုမွာ ေကြၽးမွာက ဘာမွန္းမသိေသးဘူး ရံုးက ကိုေတာ္ေခ်ာ္ေတြ ငတ္ႀကီးက် ၾကတယ္။ အျပန္မွာသူတို႕ အတြက္ပါဆယ္ ဆြဲခဲ့ရမယ္တဲ့။ ငတ္ႀကီးက်တဲ့ လူက ကိုယ့္ဆရာျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ ျပန္ေျပာလို႕က မေကာင္းျပန္ဘူး။ ေဟ့ေကာင္ မင္းဒီဂ်ိဳင့္ႀကီးယူသြား အျပည့္ထည့္လာခဲ့တဲ့။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆြမ္းေကြၽးသြားတာဆိုေတာ့ လူလိုသူလိုေလးေတာ့ ၀တ္စားသြားမွ ျဖစ္မွာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီရက္က မီးပ်က္တယ္။ ပိုးပုဆိုးက မီးပူမတိုက္ရေသးဘူး။ ရွိေစေတာ့ ဘယ္သူမွ ဂရုစိုက္လုိက္ၾကည့္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ အေၾကအတိုင္းပဲ ေကာက္၀တ္လိုက္တယ္။ အစကေတာ့ ကားငွားသြား မလို႕ပါပဲ။ ရံုးအေရွ႕မွာ ဘယ္ကေရာက္ေနတဲ့ စက္ဘီမွန္း မသိဘူး ရပ္ထားတာကို ေတြရတယ္။ သြားရမဲ့ေနရာက ကမၻာေအး ဘုရားရဲ႕ အေရွ႕ဘက္က ေရစက္၀င္းႀကီးနားမွာ။
ေျပာမယ့္သာေျပာရတာ စက္ဘီးမစီးရတာကလဲ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ။ ရန္ကုန္ေရာက္ ကတည္းကဆိုပါေတာ့။ တာေမြအ၀ိုင္းထိပ္နဲ႕ ကမၻာေအး ဘုရားဆိုတာကလဲ ဘာေ၀းလို႕လဲ။ ေတာမွာေတာင္ စီးေနေသးတာ ရန္ကုန္လို ကတၻရာလမ္း ေျဖင့္ႀကီးမွာ ဆိုေတာ့ ေအးေဆးေပါ့လို႕ တြက္ၿပီး စက္ဘီးနဲ႕ ထြက္ခ်လာခဲ့တယ္။ အသြားခရီးကေတာ့ တာေမြအ၀ိုင္းထိပ္ကေန ဦးခ်စ္ေမာင္လမ္း အတိုင္း စီဒိုးနာ ဟုိတယ္ေဘးကေန ကမၻာေအး ဘုရားလမ္းကိုတက္ ကမၻာေအးရားလမ္းတိုင္း ဆြမ္းေကြၽးရွိတဲ့ အိမ္ကိုေရာက္သြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ခရီးတစ္ေလွ်က္ကေတာ့ အိုေကစိုေျပေနတာပါပဲ။ ဆြမ္းေကြၽးအိမ္ေရာက္ေတာ့ ၾကက္သားပလာတာ ေကြၽးတယ္။ စက္ဘီးနင္းထားတဲ့ အရွိန္နဲ႕ ဆိုေတာ့ စားေကာင္းေကာင္းနဲ႕ စားလိုက္တာ စားပို႕မနင္ရံုတမယ္ ေပါ့။ ဖရီးက်ိတ္ရတာဆိုေတာ့လဲ စားႏိုင္တာေပါ့ေလ။ စူစကာ ပံုဏားေလး စားၿပီးသကာလ ရံုးတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ စူစကာပံုဏားႀကီးမ်ား မ်ိဳဆို႕ဖို႕ ရာအတြက္ ရံုးက ေကာင္မေလးက ငါးဆင့္ဂ်ိဳင့္ႀကီးနဲ႕ အျပည့္ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အျပန္ခရီးကေတာ့ ဘိုက္ကေလး ဂ်ိဳင့္ကေလးနဲ႕ အလာခရီးေလာက္ေတာ့ အဆင္မေျပဘူးပဲ ေျပာၾကပါစို႕ . . . .
ကမၻာေအး ဘုရားလမ္းအတိုင္း စက္ဘီးကိုနင္းရင္း လက္တစ္ဘက္က ဂ်ိဳင့္ႀကီးကို မႏိုင္တႏိုင္ဆဲြလာသူ ကေတာ့ ဒီဇာတ္လမ္းရဲ႕ ဇာတ္လိုက္မင္းသား ကြၽန္ေတာ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေခ်ာတြင္းကုန္း မီးပိြဳင့္ကို ျဖတ္ၿပီးတဲ့ အထိကေတာ့ အိုေကပဲ။ ျပသနာက မျဖစ္ေသးဘူး။ ျပသနာက သစၥာလမ္းနဲ႕ ကမၻာေအးဘုရား လမ္းေထာင့္ ျမကြၽန္းသာ မီးပိြဳင့္မွာ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္နဲ႕ တိုးေတာ့တာပဲဗ်ာ။ အခ်ိန္က ေန႕လယ္ ၁၁ နာရီခြဲေလာက္။ ကြၽန္ေတာ့စက္ဘီးကို တားၿပီးမင့္ကို ဖမ္းလိုက္ၿပီ။ စက္ဘီးထားခဲ့။ ဒါဏ္ေငြ ၅၂၀၀ ကို ကုကၠိဳင္းရံုးခ်ဳပ္မွာ သြားေဆာင္ ခ်လန္ယူၿပီးမွ စက္ဘီကို ျပန္လာယူတဲ့။ ေသပီဆရာေရ။ အဲဒီေခတ္က ကားငွားသြားရင္ေတာင္ အသြားအျပန္ သံုးေထာင္ေပးရမွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ လူလဲပင္ပမ္း ပိုက္ဆံလဲကုန္ ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ။ အင္း........ ပိုက္ဆံေတာ့ အကုန္ခံလို႕ မျဖစ္ခ်ိမ့္ဘူး။ နည္းလမ္းရွာေလမွ။ အနာဂတ္မွာ ကုလသမၼက အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ေတာင္၀င္ႏြဲမဲ့ ဦးေႏွာက္ပဲ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ ေလာက္ကိုမွ စကားစစ္ထိုး မႏိုင္ရင္ ရာဇ၀င္ရိုင္းေရာ့မယ္ ထြက္စမ္းဟဲ့ ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္ေတြ။
ကြၽန္ေတာ္၀တ္ထားတဲ့ ပိုးပုဆိုးႀကီးက ေနေရာင္မွာ ကိုေရာင္ကို ၀ါေတြေတာက္လို႕။ စက္ဘီနင္းထားရတာေၾကာင့္ ေခြၽးေတြကလဲရႊဲလို႕။ ပိုးဆိုးအေၾကႀကီးကို၀တ္ ကတီဖိန္ပ္ထိပ္လန္ကိုစီး တီရုပ္အျပာေရာင္ လက္ထဲမွာကလဲ ဂ်ိဳင့္ႀကီးအႀကီးကို ကိုင္ထားျပန္ေတာ့ ေတာသားပံု ေပါက္ေနမွာေတာ့ ေသခ်ာလို႕ေပါ့ဗ်ာ။ အင္းဒီေမာ္ေတာ္ပီကယ္ကို အရူးကြက္နင္းမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။
ေဟ့ေကင္ဘာရပ္ေနတာလဲ ျပန္ေတာ့ေလ
ေမာ္ေတာ္ပီကယ္က လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ စက္ဘီးကို ယူထားၿပီးၾကၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ႏွာေလးကို အတတ္ႏိုင္ ငယ္ႏိုင္သမွ်ငယ္ ေအာင္ငယ္ ထားလိုက္တယ္။
မလုပ္ပါနဲ႕ ဆရာရယ္။ ကြၽန္ေတာ့ အစ္မေဆးရံုတက္ေနတာ ထမင္းဂ်ိဳင့္သြားပို႕ ရမွာမို႕ပါ။
မင္းအစ္မက ဘယ္ေဆးရံုမွာတက္တာလဲ
အလုပ္သမား ေဆးရံုးႀကီးမွာ တက္ေနတာပါဆရာ။ ခဏေနဆိုရင္ ဆရာ၀န္ႀကီး ေရာင္းလည့္ေတာ့မွာ။
ရပါတယ္ ကိစၥမရွိပါဘူး။ စက္ဘီးကို ထားခဲ့လိုင္းကား စီးၿပီးသြား ေနာက္ေတာ့ မွလာေရြး။
ေအာ္ေတာ္ေတာ္ ေျပာရၾကတ္တဲ့ လူပါလား။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ နားရင္ပါးရင္းတာ ရိုက္လိုက္ခ်င္တယ္။ သို႕ေသာ္ ရိုက္လို႕ မျဖစ္ေသး စက္ဘီးေလးကို ဒါဏ္ေငြ မေဆာင္ပဲရေအာင္ ျပန္ေတာင္းဦးမွ
မလုပ္ပါနဲ႕ ဆရာရယ္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ စက္ဘီေရြးရေအာင္ ပိုက္ဆံလဲမရွိပါဘူး။
ရတယ္။ မင္းပိုက္ဆံ အဆင္ေျပတဲ့ေန႕မွ လာေရြး မင့္စက္ဘီးကို မေပ်ာက္ေစရဘူး။
မဟုတ္ဘူးဆရာ။ အဲဒါကြၽန္ေတာ့စက္ဘီး မဟုတ္ဘူး။ လမ္းထိပ္က ကြမ္းရာဆိုင္က ငွားလာတာ။ ျပန္လာလို႕ စက္ဘီးပါမလာရင္ ျပသနာတက္မွာေပါ့။
မင္းကဘယ္မွာေနတာလဲ
အင္း ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ ေလသံနဲနဲေပ်ာ့သြားသလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကရုဏာသံ ထြက္မလာေသးလာဘူး။ ထြက္ေအာင္လုပ္ဖို႕ ကြၽန္ေတာ္မွာက တာ၀န္ရွိေသးတယ္။ ဒါမွလဲ စက္ဘီးေလး ျပန္ရမွာကိုး။
ကမၻာေအးဘုရားရဲ႕ အေရွ႕ဘက္က ေရတြန္းစက္ရံုႀကီး နားေလးမွာေနတာပါဆရာ
ဟာေတာ္ေတာ္ ေ၀းတာပဲကြ။ အဲေလက္အေ၀းႀကီးကို စက္ဘီးနဲ႕ သြားရတယ္လို႕။
ဟုတ္ပါတယ္ဆရာ
ကမၻာေအးဘုရားလမ္းေပၚမွာ စက္ဘီးမနင္းရဘူး ဆိုတာမင္းမသိဘူးလား
ဆရာရယ္ အစ္မေဆးရံုတက္ေနရတယ္ ဆိုလို႕ နယ္ကေနလိုက္လာတာ ၁၅ ရက္ေလာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီလမ္းမွာ စက္ဘီးမစီးရဘူး ဆိုတာ ဘယ္လိုလုပ္ သိမွာလဲ။ ေနာက္ဆိုရင္ ဒီလမ္းမွာ မစီးေတာ့ပါဘူးဆရာ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ခြင့္လြတ္ေပးပါ။
ေနာက္မစီးေတာ့ ဘူးလို႕ ေျပာလို႕ရမလားကြ။ မင္းကို လြတ္ေပးလိုက္ရင္ ေနာက္လူေတြကို ဘယ္လိုဖမ္းမလဲ။
ေမာ္ေတာ္ပီကယ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ဂရုဏာေဒါသသံႏွင့္ေျပာသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဂိတ္တဲ အတြင္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ တပည့္ေလးႏွစ္ေယာက္ကလဲ ကြၽန္ေတာ့ကို သနားေနပံုေပၚသည္။ သူ႕ဆရာကို ခြင့္လြတ္ေပးလိုက္ပါ ဆိုတဲ့ အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႕ ၾကည့္ေနၾကသည္။ အင္းအေျခအေန သိပ္မဆိုးဘူး။ ဆက္ႀကိဳးစားေပ ဦးမွ
မင္းကို အိမ္ကလူေတြက ဒီလမ္းေပၚမွာ စက္ဘီးစီးလို႕ မရဘူးလို႕ မမွာလိုက္ဘူးလား။
ဟုတ္ မမွာလိုက္လို႕ပါ။
လုပ္ပါဆရာရယ္ ကြၽန္ေတာ္ထမင္းပို႕ ေနာက္ၾကေနၿပီ
ကြၽန္ေတာ္ဂ်ိဳင့္ႀကီးကို ေျမာက္ျပလိုက္သည္။
ခက္တာပဲကြ။ မင့္ကို လြတ္ေပးတာ အေရးမႀကီးဘူး ေနာက္လူေတြကို ဘယ္လိုဖမ္းမလဲ
ဆရာရယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ
ကြၽန္ေတာ့ စကားပင္ မဆံုးေသး ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ လမ္းေပၚဆင္းသြားၿပီး ခရာေတြမုတ္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ေတာ့ဂိတ္တဲေလးေဘးမွာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ရပ္လို႕ေပါ့။
ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ လမ္းေပၚကေန ဂိတ္တဲဆီသို႕ ျပန္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ကို ၾကည့္ၿပီး
ေဟ့ ထမင္းပို႕ ေနာက္ၾကေနေတာ့မွာ ဆို မသြားေသးလူးလား။
ေမာ္ေတာ္ပီကယ္က ကြၽန္ေတာ့ကို ႏွင္ေလၿပီ။ အင္းခဲေလသမွ်ေတာ့ သဲေရက်ပါၿပီ။ ဖြတ္မရ ဓားမ ဆံုး။ ပိုက္ဆံ ငါးေထာင္ႏွစ္ရာေလး သက္သာမလားလို႕ ေတာ္ကီေတြ ပစ္လိုက္မိပါတယ္။ ေလပါ အဆစ္ထပ္ကုန္သြားတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ဂ်ိဳင့္ေလးဆြဲၿပီး ပလက္ေဖာင္းေအက္သို႕ ဆင္းကာ သြားဖို႕ ျပင္လုိက္သည္။ အင္းေလ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ လိုင္းကား စီးျပန္ရံုေပါ့။
ပလက္ေဖာင္း ေအာက္ေရာက္ေတာ့ .........
ေဟ့ ေကာင္စက္ဘီး မယူေတာ့ဘူးလား
ဗ်ာ
ယူမွာ ယူမွာ။
ကြၽန္ေတာ္လဲ ဂိတ္တဲ ေဘးမွာ ထိုးထားတဲ့ စက္ဘီးေလးကို ခ်က္ခ်င္းပဲ တက္ယူလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ စီၿပီး ထြက္ဖို႕ အရွိန္ယူေနတုန္း
ေဟ့ေကာင္ေန ဦး
ဗ်ာ
မဟုတ္ဘူး။ ဒီလမ္းအတိုင္း စီးသြားရင္ ရံုးခ်ဳပ္ အေရွ႕တည့္တည့္ေရာက္သြားလိမ့္မယ္ အဲဒီေနရာက ဖမ္းရင္ မင္းကို ဘယ္သူမွ ကယ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး
ဟုတ္ကဲ့
ဒီလမ္း အတိုင္း သြား။ လမ္းဆံု ေရာက္ရင္ ယာကို ေကြ႕ ၿပီးရင္ တာေမြ အ၀ိုင္းထိပ္ကို ဘယ္လိုသြားရတာလဲ လို႕ေမး။ တာေမြ အ၀ိုင္းေက်ာ္ရင္ ေဆးရံုေရာက္ ဖို႕နီးသြားၿပီ ...........

အဲဒီအျဖစ္ေတြ ျဖစ္ၿပီး သံုးလခန္႕ အၾကာ။
၅၁ လမ္း ႀကိဳးမဲ့ေၾကးနန္းႏွင့္ယာဥ္ထိမ္းတပ္ဖြဲမွဴးရံုးကို အထက္ပါ သံုးရစ္ အဆင့္ရွိ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ သတင္းလာပို႔ရန္ ေရာက္ရွိေနခိုက္၊တပ္ဖြဲ႕မွဴရံုးခန္းထဲသို႕ ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ေၾကြသြားေလာက္ေအာင္ ဣေျဒရရႏွင့္ သူ႕အေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်က္၀င္သြားတဲ့ လူငယ္တစ္ဦးကို အရင္က ရင္းရင္း နီးနီး ျမင္ဖူးသလိုလိုပဲ ဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႕ အဆိုပါ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ ေငးေမာကာေနေလေတာ့သည္။

Monday, April 30, 2007

Wednesday, April 25, 2007

Tuesday, April 24, 2007

Monday, April 23, 2007

Sunday, April 22, 2007

Saturday, April 21, 2007

Wednesday, April 18, 2007

Tuesday, April 17, 2007

Monday, April 16, 2007

Sunday, April 15, 2007

Thursday, April 12, 2007

Monday, April 09, 2007

Sunday, April 08, 2007

Friday, April 06, 2007

Wednesday, April 04, 2007

About Me

Followers

Facebook

HANDY

ဆက္သြယ္ရန္

Blogger online

ဧည့္သည္ေတာ္ အ၀င္အထြက္စာရင္း

သူတို႔ ဒါေတြေရးေနတယ္

ရည္ညႊန္း

ဒီဘေလာ့ဂ္ကာေတြကို အျပင္မွာ ေတြ႕ဖူးတယ္

Blog Archive