Terminal

Terminal လို႔အမည္ရတဲ့ ဇာတ္ကားေလးတစ္ကားပါ။ ဒီဇာတ္ကို ၂၀၀၄ ခုႏွစ္က ရံုတင္ခဲ့တာဆိုေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ကေပါ့ဗ်ာ။ ငါးႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာသြားၿပီဆုိေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕လဲ ၾကည့္ဖူးၿပီးသား ျဖစ္မွာပါ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မေန႔ကမွ ၾကည့္မိတာ အရမ္းၾကိဳက္လြန္းလို႔ ျပန္ညႊန္းလိုက္တာပါ။

ဒီဇာတ္ကာကို နာမည္ေက်ာ္ ဒါရိုက္တာ Steven Spielberg က ကိုယ္တုိင္ ထုတ္လုပ္ ရိုက္ကူးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဇာတ္ကားရဲ႕ အဓိက ဇာတ္ေဆာင္ နေဗာ့စကီး အျဖစ္ Tom Hanks က သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး ေလယဥ္မယ္ေလး အျဖစ္ ကက္သရီးဇီတာဂ်ံဳးက သရုပ္ေဆာင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဇာတ္လမး္ကေတာ့ အဂၤလိပ္စကား မေျပာတတ္တဲ့ ကရာကိုးဇီးယား(Krakozhia) ႏိုင္ငံသား နေဗာ့စကီးဟာ နယူးေယာက္ျမိဳ႕ ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။ ကံဆိုးစြာပဲ သူနယူးေယာက္ေလဆိပ္ကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူျပည္၀င္ခြင့္မရပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သူထြက္ခြါလာတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာပဲ တုိင္းျပည္တြင္းမွာ ျပသနာျဖစ္ၿပီး တုိင္းျပည္ပ်က္သြားတဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ႕ ပတ္စပို႔နဲ႔ ဗီဇာကို နယူးေယာက္ေလဆိပ္က အသိအမွတ္ မျပဳေတာ့လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္သူဟာ နယူးေယာက္ျမိဳ႕ထဲလဲ ၀င္ခြင့္မရ ကိုယ္ႏုိင္ငံကိုယ္လဲ ျပန္ခြင့္မရွိနဲ႔ ေလဆိပ္ထဲမွာ ေသာင္တင္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို ေသာင္တင္ခဲ့ တဲ့အခ်ိန္တြင္းမွာ ျဖစ္ျပက္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းရာေလးေတြကို ရယ္စရာ ၾကည္ႏူးစရာ ၀မ္းနည္းစရာေလးေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ ရိုက္ကူးထားတာျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္က ကိုယ္ၾကည့္မဲ့ ဇာတ္လမ္းကို ဘာျဖစ္မယ္ဆုိတာ ၾကိဳသိေနရင္ အဲဒီဇတ္လမ္းကိ ုမၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ဇာတ္လမ္းအေၾကာင္းေတာ့ ဆက္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာကိုပဲ ၀ယ္ၾကည့္လုိက္ၾကေတာ့ေနာ္။

ဟုတ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ ကရာကိုးဇီးယား ႏုိင္ငံသားပါ

ေန႔ျခင္းညျခင္း ခုိကိုးရာမဲ့ ျဖစ္သြားတဲ့အခါ



ေလဆိပ္က အရာရွိမေလးနဲ႔ ေအာင္သြယ္ေပးရင္ စားစရာေပးမယ္


ေအာင္သြယ္အလုပ္ဆုိတာ လြယ္တာေတာ့မဟုတ္ဘူး

ေလယဥ္မယ္ေလးနဲ႔ ပထဆံုးေတြ႕ဆံုအခါေပါ့ ကဗ်ာေတာ့ သိပ္မဆန္လွဘူး

ဒုတိယအၾကိမ္ ထပ္ဆံုေတာ့ စာအုပ္ဆုိင္မွာ

ေလယဥ္မယ္ေလးနဲ႔ ကဗ်ာဆန္ဆန္ညစာစားပြဲေလးေပါ့


သူကေလဆိပ္ထဲမွာ ကယ္တင္ရွင္လဲ လုပ္လုိက္ေသးတယ္

ဒီဇတ္ကားမွာ ထူးျခားတာက ကရာကိုးဇီးယား ဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံက အျပင္မွာ တကယ္မရွိပါဘူး။ စာေရးဆရာရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ႏုိင္ငံေလး တစ္ခုပါ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ နေဗာ့စကီးက ဘာျဖစ္လုိ႔ နယူးေယာက္ကို လာခ်င္ရတာလဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေလးကလဲ မျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေလယဥ္မယ္ေလးနဲ႔ေတြ႕ၿပီး ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားပံုေလးကိုလဲ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ရိုက္ျပထားပါတယ္။

ဒီေခြက ထြက္တာ ငါးႏွစ္ရွိၿပီဆိုေပမယ့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ DVDစာတန္းထိုး ေစ်းကြက္ထဲကို အခု တဖန္ ျပန္ေရာက္လာေၾကာင့္ ၀ယ္ယူရလြယ္ကူမွာပါ။

Read More...

Summary only...

ကၽြန္ေတာ္ account ေလးႏွစ္ျပည့္ၿပီ

Gmail Team to BRAVE BOY date Sat, Dec 17, 2005 at 1:35 AM subject Gmail is different. Here's what you need to know. mailed-by google.com

hide details 12/17/05

First off, welcome. And thanks for opening a Gmail account! We think Gmail is different. So to help you get started, you may want to:

• Check out the new Gmail Tour in our Getting Started section. It's good for, well, getting started.
• Visit our Help Center. Here you can browse frequently asked questions, search for answers and learn about some of Gmail's cool features, like labels, keyboard shortcuts and free POP access.
• Import your contacts to Gmail from Yahoo! Mail, Outlook, Hotmail and other programs. Then email your friends with your brand new Gmail address.

As you're using Gmail, you might also see some ads or related links. We believe that you shouldn't have to share your inbox with large, blinking, irrelevant ads. Gmail's small text ads are matched by computers, and designed to be relevant to the messages you're viewing. Which means for once, you might even find ads to be interesting and useful.

Users have often told us that the more they use Gmail, the more they discover its added benefits--such as being able to find any message instantly or to manage all your contacts in one place. So go ahead and give it a try. In the meantime, we'll keep working on making Gmail the best email service around. Thanks for joining us for the ride. We hope you'll enjoy Google's approach to email.

Thanks,

The Gmail Team

P.S. You can sign in to your account any time by visiting http://mail.google.कॉम

ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားေတာ့ အရာရာဟာ ဘာမွ မၾကာလိုက္သလိုပဲေနာ္ ........

Read More...

Summary only...

ေျပးလမ္းေပၚကလူ

တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဆိုတာ ေခ်ာတုိင္ တက္သလိုပဲ။ ေအာင္လံတစ္ခုရဖို႔ ေခၽြးနဲ႔ ရင္းရင္း တုိင္ထိပ္ေရာက္ေအာင္ တက္ၾကရတယ္။ ဒါေပမယ့္ မတူညီတာ တစ္ခ်က္က ........
ေခ်ာတုိင္တက္တဲ့အခါ တုိင္ထိပ္ေရာက္လို႔ ေအာင္လံကို ယူၿပီးသြားရင္ ျပန္ဆင္းလာလို႔ ရေပမယ့္။ ဘ၀မွာေတာ့ ေအာင္လံကို ယူၿပီးရင္လည္း ျပန္မက်ရင္ ဆက္ထိန္းထားရတယ္

အဲလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မၾကာခဏ စဥ္းစားဖူးတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာကို ဘယ္ေပတံနဲ႔ တုိင္းတာၾကမလဲေပါ့။ ကိုယ့္ရည္မွန္းထားတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို ေရာက္ရင္ ေအာင္ျမင္ၿပီလုိ႔ ေျပာလို႔ရမလား ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ခဏခဏေမးေမး ၾကည့္မိတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သတိထားမိၾကမွာပါ။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ နာမည္ရ အဆိုေတာ္ ျဖစ္လာတယ္။ ပရိတ္သတ္ေတြၾကားမွာ ေရပန္းစားတယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး သူ႔သီခ်င္းေခြေတာင္ မႈိမတက္ေသးဘူး အဲအဆိုေတြ ငုတ္သြားတယ္ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ သူ႔ဘ၀ကို ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ေျပာမလား။

ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အပါ၀င္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ရည္မွန္းထားတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို ေရာက္သြားတဲ့အခါမွာ ေအာင္ျမင္ၿပီလုိ႔ ထင္ေနၾကတယ္။ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကူးထဲမွာ ရည္မွန္းထားတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို ရတုိင္း ေအာင္ျမင္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔မရျပန္ေသးဘူး။

ဥပမာ အခုလက္ရွိ အေမရိကန္သမၼတ အိုဘားမား။ သူက ျပိဳင္ဘက္ ဂၽြန္မက္ကိန္းကို အႏုိင္ရၿပီး သမၼတျဖစ္သြားတယ္ သူကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေအာင္ျမင္သြားၿပီလုိ႔ ေျပာၾကမလား။ ေအာင္ျမင္မႈကို အဆင့္လိုက္ အဆင့္လုိက္ ေတြနဲ႔ ခြဲျခားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေရႊးေကာက္ပြဲမွာ မက္ကိန္းကို ႏုိင္ၿပီး သမၼတ အျဖစ္ကို ရသြားတာဟာ step တစ္ခုပဲျဖစ္မွာပါ။

ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ တစ္ခ်ိန္က ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဟစ္တလာ။ အားလံုးသိၾကတဲ့အတုိင္း သူဟာ အေျခမဲ့ အေနမဲ့ဘ၀ကေန နာဇီလို႔ လူသိမ်ားၾကတဲ့ National Socialist German Workers Party ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အေျခမဲ့အေနမဲ့ဘ၀ကေန ေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ ရာထူးကို ရသြားခဲ့တယ္။ အဲလို အတိုက္ခံေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာတုိင္း ေအာင္ျမင္မႈဟာ ၿပီးျပည့္စံုသြားၿပီလုိ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ဟစ္တလာကို ေအာင္ျမင္တယ္လုိ႔ ေျပာလို႔ရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဟစ္တစ္လာရဲ႕ ဘ၀ကို ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကန္႔ကြက္ၾကမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။

အဲဒီလုိ ဘ၀ေအာင္ျမင္မႈဆုိတာ ဘာလဲလို႔ စဥ္းစားေနရင္း စဥ္းစားေနရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာကေတာ့ ဘ၀ဆိုတာ အေ၀းေျပးလမ္းမ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ ရင္ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ မိုင္တုိင္ေတြ ျဖစ္မွာပါ။ အဲဒီလိုနဲ႔ လူေတြဟာ အေ၀းေျပးလမ္းမေပၚမွာ ေျပးရင္း မုိင္တုိင္ေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခုေက်ာ္ ျဖတ္ရသလို ေအာင္ျမင္မႈ မွတ္တုိင္ေတြကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု စိုက္ထူးသြားၾကတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကံအားေလွ်ာ္စြာ ေျပးလမ္းေပၚမွာ ေမြးခဲ့ၾကေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေျပးလမ္းနဲ႔ အလွမ္းေ၀းတဲ့ေနရာေတြမွာ ေမြးၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ေျပးလမ္းဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္ မသိလုိက္ပဲ ေသဆံုးသြားၾကတဲ့လူေတြလဲ တပံုၾကီးေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေျပးလမ္းနဲ႔ ေ၀းရာမွာ ေမြးခဲ့ေပမယ့္ ေျပးလမ္းေပၚကို ေရာက္ေအာင္ က်ားကုတ္က်ားခဲ ၾကိဳးဖမ္းခဲ့ၾကတယ္။

ဥပမာ အေမရိကန္ သမၼတလင္ကြန္း။ သူဆိုလည္းသူလိုငါလုိ သာမာန္ ေအာက္ေျခ လူသားတစ္ေယာက္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အတြက္ေတာ့ သမၼတဆိုတဲ့ ေျပးလမ္းတစ္ခုေပၚ ေရာက္ဖုိ႔ အခက္ခဲေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတယ္။ သမၼတဆိုတဲ့ ေျပးလမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ေရာ သူေအာင္ျမင္ဆိုၿပီး ရပ္ေနလို႔ ရၿပီလား မရေသးပါဘူး။ သူဆက္ေျပးရတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ သူေျပးလမ္းေပၚက ေငြ၀ယ္ကၽြန္စနစ္ဆိုတဲ့ ငုတ္တုိင္တစ္ခုကို ရိုက္ခ်ိဳးႏုိင္ခဲ့တယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကံအားေလွ်ာ္စြာ ေျပးလမ္းေပၚမွာ ေမြးၾကတယ္။ မိဘက အဆိုေတာ္ျဖစ္လို႔ သားသမီးက အလိုလိုေနရင္း အဆိုေတာ္ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီမွာ လူေတြအားလံုးက သူ႔ကို အဆိုေတာ္လုိ႔ အသိမွတ္ျပဳၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ကိုယ္ပိုင္ အရည္ခ်င္းရွိသူေတြက ေျပးလမ္းတန္းတန္းဆက္ေျပးၾကၿပီး အရည္အခ်င္းမရွိသူေတြက ေျပးလမ္းကေန ထြက္ခြါသြားၾကတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ခုႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေျပးလမ္းနဲ႔ ေ၀းတဲ့လူတစ္ေယာက္ေပါ့။ အဲဒီလိုနဲ႔ ေျပးလမ္းေပၚကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေျပးလမ္းေပၚေရာက္ခါစက ေျပးေသးတယ္။ သက္လံုပဲ မေကာင္းတာလား အပ်င္းပဲၾကီးတာလားေတာ့ မသိဘူး။ ေျပးလမ္းတစ္ေနရာမွာ ေခြအိပ္ေနလိုက္တယ္။ တစ္ေရးႏိုးလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူတူေျပးတဲ့လူေတြ ဟိုးအေ၀းၾကီးမွာေရာက္ေနၾကၿပီ။

အဲဒီေတာ့ သင္ေရာ အခု ေျပးလမ္းေပၚမွာလား။ ေျပးလမ္းနဲ႔ ေ၀းရာမွာလား။ ေျပးေနၿပီလား။ ကၽြန္ေတာ္လိုပဲ ေျပးလမ္းေပၚေရာက္ၿပီးမွ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလား..........

Read More...

Summary only...

ေမာ္ဒယ္

နာမည္ လာမေမးမနဲ႔ တကယ္မသိဘူး။ အရပ္ကေတာ့ ငါးေပနဲ႔ ဆယ့္တစ္လက္မ ရွိတယ္

Read More...

Summary only...

လေရာင္နမ္းမွပြင့္တဲ့ပန္း

ေသာ္တာ ….
လူေတြက ေျပာၾကလိမ့္မယ္
လတစ္စင္းဟာ ေနတစ္စင္းေလာက္အေရးမၾကီးဘူးတဲ့

ေသာ္တာ…..
ကုမုျဒၵာၾကာပန္းေလးတစ္ပြင့္ အတြက္ေတာ့
လတစ္စင္းက အေရးၾကီးပါတယ္

ေသာ္တာ …..
တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ
ရင္ဘတ္ထဲက ၾကာပန္းေလးတစ္ပြင့္ပါ

ေသာ္တာ ……
အခ်စ္ပန္းေလးဖူးပြင့္ေစဖို႔
ႏွလံုးသားထဲမွာ ထာ၀ရထြန္းလင္းေပးပါ

Read More...

Summary only...

ေန၀င္ခ်ိန္

ဗိုလ္တစ္ေထာင္ကမ္းနား

Read More...

Summary only...

ဖိုးသူေတာ္ႏွင့္ လိုတိုဗ်ဴး

ဗလာေဂါက္ ၍ ဖိုးသူေတာ္ ေျဖသည္



ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္ ပရိတ္သတ္ၾကီးအတြက္ ဖိုးသူေတာ္ကို ေျမနီကုန္းက ဘီယာဆိုင္မွ ခဏေတြ႕ဆံုခိုက္ ဗ်ဴးထားသမွ်ကို တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

ေဂါက္။ ။ ကိုဖိုးသူေတာ္ခင္ဗ်ား ကိုဖိုးသူေတာ္ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ဘာျဖစ္လို႔ ေပးထားတာတုန္း
သူေတာ္။ ။ ဒါက Just Normal ပါ။ ရိုးရွင္းပါတယ္။ အီစြတ္ပံုျပင္ထဲက သိုးေယာင္ေဆာင္တဲ့ ၀ံပုေလြဆိုတာ ခင္ဗ်ားလဲၾကားဖူးမွာေပါ့။ မေကာင္းတာေတြလုပ္ဖုိ႔ရာအတြက္ သိုးအေရျခံဳသလို ဒီနာမည္ကို ဖိုးသူေတာ္လို႔ ေပးထားတာေပါ့ဗ်ာ။

ေဂါက္။ ။ ကိုသူေတာ္က ရန္ကုန္ ေလဆိပ္မွာ အလုပ္လုပ္တယ္လို႔သိရပါတယ္ ဘာအဆင့္လဲခင္ဗ်ာ
သူေတာ္။ ။ ကၽြန္ေတာ္က S.A.E ပါ

ေဂါက္။ ။ သာမာန္စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြနားလည္ႏုိင္ေအာင္ S.A.E ရဲ႕ အရွည္ေကာက္ေလးကို ရွင္းလင္းေပးပါဘူး။
သူေတာ္။ ။ သိပ္အထင္မၾကီးပါနဲ႔ ဒါလဲ Just Normal ပါ။ ေသာက္သံုးမက်တဲ့ အရူး အဂ်ီနီယာလို႔ အဓိပြါယ္ရပါတယ္။

ေဂါက္။ ။ ကိုသူေတာ္ B.Tech စာေမးပြဲ ေျဖေသးတယ္လုိ႔လဲ ၾကားရပါတယ္။ အခုေအာင္စာရင္း ထြက္သြားၿပီဆိုေတာ့ ကိုသူေတာ္ရဲ႕ စာေမးပြဲ Result ေလးကိုလဲ ေျပာပါဦး
သူေတာ္။ ။ ကၽြန္ေတာ္က်ပါတယ္

ေဂါက္။ ။ ဒီေလာက္ ေျဖရလြယ္တဲ့ေခတ္ၾကီးမွာ ကိုသူေတာ္ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးက်တာတုန္း
သူေတာ္။ ။ ေျဖရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္ရွည္ေ၀းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က စာေမးပြဲခန္းထဲမွာ စာခိုးခ်မလို႔ ေကာ္ပီေလးကို ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ အခန္းေစာင့္ ဆရာမက ေတြ႕သြားၿပီး ေကာ္ပီစာရြက္ကို ဆြဲယူပါတယ္။ (ဆရာမဆိုေပမယ့္လဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရြယ္တူေလာက္ပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ခဏဏ က်ေနလို႔ အခုမွ B.Tech ပဲရွိေသးတာ။ သူတို႔ကေက်ာင္းၿပီးလို႔ က်ဴတာ ျပန္လုပ္တဲ့ ဆရာမဆိုပါေတာ့) ကၽြန္ေတာ္ ဒါေလး ခိုးခ်မွ စာေမးပြဲေအာင္မွာေလ။ အဲဒါေလး(ေကာ္ပီစာရြက္) မရွိေတာ့ရင္ဘယ္လို စာေမးပြဲဆက္ေျဖမွာတုန္း အဲဒါနဲ႔ ဆရာမရယ္ မဖမ္းပါနဲ႔ ဆိုၿပီး ေတာင္းပန္တာ။ သူ႔လက္ကို ဆြဲသလိုျဖစ္သြားေတာ့ စာေမြးပြဲခန္းထဲမွာ ဆြဲလားရမ္းလား လုပ္ပါတယ္ဆိုၿပီး ပါခ်ဳပ္ရံုးခန္း သြားတိုင္လို႔ စာေမးပြဲက်ရတာပါ။ တကယ္ဆိုရင္ အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္ယူသြားတဲ့ ေကာ္ပီနဲ႔ ေမးခြန္းနဲ႔က ဒဲ့ပဲဗ်

ေဂါက္။ ။ ေက်ဇူးတင္ပါတယ္ ကိုသူေတာ္၊ ခင္ဗ်ားကို တျခား ဘေလာ့ဂ္ကာေတြက ဆရာၾကီးဆရာၾကီးနဲ႔ ေခၚေနၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဗ်။
သူေတာ္။ ။ ဟက္ဟက္ ဒါလဲ Just Normal ပါပဲ။ ျမန္မာစကားပံုရွိပါတယ္ ခင္ဗ်ားလဲ ၾကားဖူးပါလိမ့္မယ္။ ဆရာဆုိတာ တပည့္မရွား တျပားမရွိ ဆိုတာ။ က်ဳပ္က အဲဘား နားကားေနေလ။ သံုးစရာ ပိုက္ဆံ တစ္ျပားမွ မရွိဘူး။ တျပားမရွိကို ေျပာင္းျပန္လွန္ေတာ့ တပည့္မရွာဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။ တပည့္မရွားမရွားမွေတာ့ ဆရာၾကီးျဖစ္ဖူးဘူးေပါ့။ အခုေတာင္ နားကားေနတယ္ အင္တာဗ်ဴးၿပီးရင္ ဘီယာဖိုးေလး ရွင္းသြားဦး

အခုလို ေျဖၾကားေပးတဲ့ ကုိဖိုးသူေတာ္ကို အထူးပင္ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။ ေနာက္အပတ္ေတြမွာ ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕ဆံုဦးမလဲဆိုတာလဲ ေစာင့္ေမွ်ာ္ၾကပါဦးလို႔ ေျပာၾကားရင္း ဖိုးသူေတာ္ႏွင့္ လုိတုိဗ်ဴး အစီစဥ္ကို ဒီမွာပဲ ရပ္နားပါရေစ

Read More...

Summary only...

ဓာတ္ပံုႏွင့္ ကင္မရာေရးရာ ေမးလိုရာေမးပါ

ဗလာေဂါက္ ေမး၍ စိုးေဇယ်ထြန္း ေျဖသည္ မပ်င္းသူမ်ား ဖတ္ၾကသည္

ေမး။ ။ Film ကင္မရာနဲ႔ Digital ကင္မရာ အဓိက ဘာကြာတာလဲ။
ေျဖ။ ။ Film ထည့္ရိုက္တာနဲ႔ Memory ကတ္ ထည့္ရိုက္တာ ကြာသြားတာ။

ေမး။ ။ ကင္ႏြန္ နဲ႔ နီကြန္ ရဲ႕ အသိသာ အထင္ရွားဆံုး ကြာျခားမႈက ဘာပါလဲ ။
ေျဖ။ ။ ကင္ႏြန္ နဲ႔ နီကြန္ ရဲ႕ အသိသာ အထင္ရွားဆံုး ကြာျခားမႈက အမွတ္တံဆိပ္ေပါ့။ ကင္ႏြန္က Canon လို႔ေရးထားၿပီး နီကြန္က Nikon လို႔ေရးထားပါတယ္။ အဲဒါ အသိသာအထင္ရွားဆံုး ကြာျခားမႈပဲ


ေမး။ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကင္မရာေတြက Water Proof ျဖစ္တယ္လုိ႔သိရပါတယ္။ ကိုယ့္ကင္မရာဟာ Water Proof ျဖစ္မျဖစ္ သိခ်င္ရင္ ဘယ္လိုၾကည့္ရမလဲ။
ေျဖ။ ။ ကင္မရာကို ေရထဲမွာ နာရီ၀က္ေလာက္ စိမ္ၿပီး ရိုက္ၾကည့္ပါ။ ဆက္ရိုက္ေနလို႔ရေသးတယ္ဆိုရင္ Water Proof ျဖစ္ပါတယ္။


ေမး။ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရပ္ကြက္ထဲက ဘုရားေက်ာင္းက အတြင္းထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးေမွာင္ပါတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းက မဂၤလာေဆာင္ေတြကို ဓာတ္ပံုရိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကင္မရာက Flash (မီး) မရွိေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းက လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္ကိုပဲ အားကိုးၿပီးရိုက္ရပါတယ္။ မီးပ်က္သြားၿပီးဆိုရင္ ေမွာင္ေနေတာ့ ဘယ္လိုမွ ရိုက္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ Flash(ကင္မရာမီး) လဲ မ၀ယ္ႏုိင္ေသးေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းမွာ မီးပ်က္ေနတဲ့အခါ ဘယ္လုိရိုက္သင့္တယ္ဆိုတာ သိပါရေစ။

ေျဖ။ ။ ဘုရားေက်ာင္းက နံရံေတြကို ခြာလုိက္ပါ။ အဲဒါမွ ေမွာင္ေနေသးတယ္ဆိုရင္ အမိုးကိုပါ ဖြင့္လုိက္ပါ။ အဲဒါဆို သင့္အတြက္ လံုေလာက္တဲ့ အလင္းေရာင္ ေကာင္းေကာင္း ရႏုိင္ပါတယ္။

Read More...

Summary only...

အလွစစ္

တကယ့္အလွဆိုတာ ေရႊေငြေတြ မလိုပါဘူး အဖိုးတန္ အလွကုန္ပစၥည္းေတြ မလိုပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ အလွဆိုတာ ျဖဴစင္ျခင္းပါပဲ...

Read More...

Summary only...

ကေလးဘ၀

ကေလးဘ၀ဆိုတာ အပူပင္ ကင္းတယ္တဲ့လား.........
တကယ္အပူပင္ ကင္းတယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီကေလးဘ၀ကို ျပန္မသြားခ်င္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ မရပ္ႏုိင္ေသးလို႔ေလ

Read More...

Summary only...

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႔ ပထဆံုး လံုးျခင္း၀တၳဳ

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပထဆံုးလံုးျခင္း၀တၳဳကို ဒီေန႔ညမွာ အၿပီးသတ္ေရးၿပီးသြားပါၿပီ။ ဒီဇာတ္လမ္းကို ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့ဂ္ေရးၿပီး သိပ္မၾကာခင္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ ေက်ာ္ေလာက္ကတည္းက စၿပီးေရးေနတာပါ။ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ၾကာသြားလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးေပါက္လာရင္ေရးလိုက္ မေရးခ်င္ရင္ ပစ္ထားလိုက္ ႏွစ္လသံုးလေလာက္ေနမွ ျပန္ေရးလိုက္ ေရးလိုက္ မေရးလိုက္ လုပ္ေနတာေတြေၾကာင့္ပါ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕အခန္းေတြဟာ ေရးၿပီးခါစ ျပန္ဖတ္တဲ့အခါမွာ အရမ္းေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ ႏွစ္လသံုးေလာက္ပစ္ထားၿပီး ျပန္ဖတ္တဲ့အခါမွာ အားနည္းခ်က္ေတြကို ျပန္ေတြ႕ရတတ္ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီအခန္းကို ျပင္လိုက္ျပန္ေရာ။ အဲဒီအခန္းကို ျပင္ၿပီဆိုေတာ့ အဲဒီအခန္းနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ အခန္းေတြကိုပါ ေလွ်ာက္ျပင္ အဲလို အဲလိုနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ၾကာသြားခဲ့တာပါ။ စာေပစိစစ္ေရး တင္မွာရယ္ တျခားျပင္ဆင္တာေတြရယ္ ထည့္တြက္လုိက္ရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ အနည္းဆံုး ႏွစ္လ ထပ္ၾကာပါဦးမယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီစာအုပ္ကို ဒီႏွစ္မကုန္ခင္ ထြက္ႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္မွန္းထားပါတယ္။

ေအာက္မွာ ေကာင္းႏုိးရာရာ ေရြးထားတဲ့ အခန္းအဖြင့္ေလးေတြကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

အခန္း (၃)

ကိုယ္ခ်စ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ အဆင္ေျပေနရင္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ႏွင္းေတြ ဘယ္ေလာက္က်ၿပီး ခ်မ္းေနပါေစ၊ အခ်စ္ဟာ ရင္ကိုေႏြးေထြးေစတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ေလာကငရဲလို ပူေနပါေစ၊ အခ်စ္ဟာ ရင္ကိုေအးျမေစတယ္။

ေကာင္မေလးနဲ႔ အဆင္မေျပဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဘရိတ္ေပါက္သြားတဲ့ ကားလို အခ်စ္ဟာ အိုဗာေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ ေႏြးရမဲ့အစား ပူေလာင္လာတယ္။ ေအးျမ မဲ့အစား ေအးစက္သြားတယ္။

အခန္း (၆)

တကယ္ေတာ့ အလြမ္းဆိုတာ အဆိပ္တစ္မ်ိဳးပဲ။ အဲဒီအဆိပ္က ႏွလံုးသားကို တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေဆြးေျမ့ေစတယ္

မေန႔ညက မိုးသက္ေလျပင္းက် သြားသည့္အရွိန္ေၾကာင့္ တစ္မနက္လံုး မိုးေတြရြာေနခဲ့သည္။ ေန႔ခင္းမွာ မိုးတိတ္စျပဳၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ မိုးေရစက္ေလးမ်ားကေတာ့ တံစက္ျမိတ္မွာ တြဲလွဲခိုၿပီး တစ္စက္ၿပီး တစ္စက္ က်ေနေသးသည္။ တံစက္ျမိတ္တြင္ တြဲလႊဲခိုေနေသာ မိုးေရစက္မ်ားႏွင့္အျပိဳင္ အခန္းျပဴတင္းေပါက္၀က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္လံုးအိမ္ေတြလည္း မ်က္ရည္စက္ေလးမ်ား တြဲလႊဲခိုေနသည္။

“ ပံုဆြဲတာ ၀ါသနာပါတယ္ဆိုလို႔ သင္တန္းေပးတက္တာ၊ ေပါက္လုပ္ပဲ စားေကာင္နဲ႔ ရည္းစားထားဖို႔ မဟုတ္ဘူး”

အဲဒီေန႔က သူ႔ဘ၀ထဲမွာ မုန္တိုင္းက်တဲ့ေန႔။ မုန္တိုင္းက်ရင္ မုန္တိုင္းသင့္သည့္ ေနရာမ်ား စုတ္ျပတ္သြားသလို၊ မုန္းတိုင္းသင့္ခံ သူ႔ႏွလံုးသားမွာလည္း ပြန္းပဲ့ ဒါဏ္ရာေတြေတြ ရခဲ့သည္။ မုန္တိုင္းရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ေကာင္းကင္မွာ မိုးေတြရြာသလို၊ မုန္းတိုင္းသင့္ခံရသူ၏ မ်က္လံုးမွာလဲ မိုးေတြ ေန႔တိုင္းရြာခဲ့သည္။

အခန္း(၇)

တကယ္ေတာ့ ႏွလံုးသားဆိုတာ အျဖဴေရာင္သက္သက္ပါ၊ အဲဒီအျဖဴေရာင္ ေလးေပၚကို လူေတြက ေဆးေရာင္ေတြျခယ္ၾကတယ္ေလ ပထမဆံုး ျခယ္လိုက္တဲ့ အေရာင္နာမည္က ခင္မင္မႈတဲ့ ေနာက္ေတာ့ သံေယာဇဥ္ ေနာက္ေတာ့ အခ်စ္။
လူေတြက ေမးၾကတတ္ၾကတယ္၊ အျဖဴေရာင္ သက္သက္ေလးက ပိုေကာင္းလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရာင္စံုလွလွေလးျခယ္ထားတာ ပိုေကာင္းလားတဲ့။ တကယ္ေတာ့့ အျဖဴေရာင္ သက္သက္ေလးက လွပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအျဖဴေရာင္ေလးကို ေဆးေရာင္လွလွေလးေတြ ျခယ္လိုက္ေတာ့ ပိုလွသြားသလိုပဲ။
ဘယ္ေလာက္ပဲလွတဲ့ ေရာင္စံုပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ပဲ ျဖစ္ေနပါေစ အခ်ိန္ကာလေတြၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ေနေတြ ေလေတြရဲ႕ တိုက္စားမႈေအာက္မွာ အေရာင္ေတြက မႈံ၀ါး၀ါးနဲ႔ လႊင့္ပါးေပ်ာက္ျပယ္ကုန္တယ္။ အဲလိုပဲ အလြမ္းေတြရဲ႕ တုိက္စားမႈေအာက္မွာ အခ်စ္ဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီကားဟာလဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မႈံ၀ါးသြားတတ္တယ္။

အခန္း (၈)

လူတုိင္းက တေစၦမေၾကာက္တတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ….. ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို ျပန္မခ်စ္မွာကိုေတာ့ လူတုိင္းေၾကာက္ၾကပါတယ္။

နည္းနည္းခ်စ္ရင္ နည္းနည္းေၾကာက္မယ္ မ်ားမ်ားခ်စ္ရင္ မ်ားမ်ားေၾကာက္မယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ဖြင့္မေျပာရဲေလာက္ေအာင္ကို ေၾကာက္ၾကတယ္……..

အခန္း (၉)

၀ါးပင္ဟာ တစ္သက္မွာ တစ္ၾကိမ္ပြင့္ၿပီးရင္ ေသဆံုးသြားတတ္တယ္။ လူတစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာၾကတယ္ အခ်စ္စစ္ဆိုတာ ၀ါးပင္လိုပဲ တစ္သက္မွာ တစ္ၾကိမ္ပဲ ေတြ႕တယ္တဲ့ . . . . .

လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ အခ်စ္က ဖီးနစ္ငွက္လိုပဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ ျပန္လည္ရွင္သန္လာႏိုင္တာတယ္တဲ့

အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားၾကည့္တယ္
အခ်စ္ဆိုတာ ၀ါးပြင့္လား ဖီးနစ္ငွက္လား

Read More...

Summary only...

Beauty of Mathematics !!!!!!!

Enjoy


Beauty of Mathematics !!!!!!!

1 x 8 + 1 = 9
12 x 8 + 2 = 98
123 x 8 + 3 = 987
1234 x 8 + 4 = 9876
12345 x 8 + 5 = 98765
123456 x 8 + 6 = 987654
1234567 x 8 + 7 = 9876543
12345678 x 8 + 8 = 98765432
123456789 x 8 + 9 = 987654321

1 x 9 + 2 = 11
12 x 9 + 3 = 111
123 x 9 + 4 = 1111
1234 x 9 + 5 = 11111
12345 x 9 + 6 = 111111
123456 x 9 + 7 = 1111111
1234567 x 9 + 8 = 11111111
12345678 x 9 + 9 = 111111111
123456789 x 9 +10= 1111111111

9 x 9 + 7 = 88
98 x 9 + 6 = 888
987 x 9 + 5 = 8888
9876 x 9 + 4 = 88888
98765 x 9 + 3 = 888888
987654 x 9 + 2 = 8888888
9876543 x 9 + 1 = 88888888
98765432 x 9 + 0 = 888888888

Brilliant, isn't it?

And look at this symmetry:

1 x 1 = 1
11 x 11 = 121
111 x 111 = 12321
1111 x 1111 = 1234321
11111 x 11111 = 123454321
111111 x 111111 = 12345654321
1111111 x 1111111 = 1234567654321
11111111 x 11111111 = 123456787654321
111111111 x 111111111 = 12345678987654321

Now, take a look at this...


101%



From a strictly mathematical viewpoint:



What Equals 100%?
What does it mean to give MORE than 100%?

Ever wonder about those people who say they are giving more than 100%?

We have all been in situations where someone wants you to
GIVE OVER 100%.

How about ACHIEVING 101%?


What equals 100% in life?


Here's a little mathematical formula that might help
answer these questions:


If:

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Is represented as:

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26.


If:


H-A-R-D-W-O- R- K

8+1+18+4+23+ 15+18+11 = 98%


And:

K-N-O-W-L-E- D-G-E

11+14+15+23+ 12+5+4+7+ 5 = 96%


But:

A-T-T-I-T-U- D-E

1+20+20+9+20+ 21+4+5 = 100%



THEN, look how far the love of God will take you:



L-O-V-E-O-F- G-O-D

12+15+22+5+15+ 6+7+15+4 = 101%


Therefore, one can conclude with mathematical certainty that:

While Hard Work and Knowledge will get you close, and Attitude will
get you there, It's the Love of God that will put you over the top!

It's up to you if you share this with your friends & loved ones just
the way I did..

Have a nice day & God bless!!

Metacafe မွာ ေတြ႕လို႔ ျပန္ၿပီး မွ်ေ၀ေပးလုိက္တာပါ

Read More...

Summary only...

ေတာ္ေတာ္အားေနပံုရတယ္

- The funniest movie is here. Find it

Read More...

Summary only...

Blog Day

2009 ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (31) ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္မယ့္ ဘေလာဂ့္ေဒး အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ဘေလာဂ့္ဂါ ေတြ႔ဆံုပြဲႏွင့္ ေလ့လာေရး ခရီးစဥ္တစ္ခုကို ျပဳလုပ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာသာမက. ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္၀ွမ္းလံုးမွာ ရွိၾကတဲ့ ဘေလာဂ့္ဂါေတြ စံုစံုညီညီ တက္ေရာက္ပါ၀င္ ဆင္ႏႊဲႏိုင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ဘေလာဂ့္ဂါေတြလည္း တက္ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒီအစီအစဥ္ကို 2009 ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (29) ရက္ေန႔မွာ က်င္းပျပဳလုပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လာေရာက္ဆင္ႏႊဲၾကတဲ့ ဘေလာဂ့္ဂါေတြ အားလံုးအတြက္ Game, Role Play, Quiz အစရွိတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ၊ ဗဟုသုတရစရာ အစီအစဥ္မ်ားပါ၀င္တဲ့ အျပင္ ၊ ဘေလာဂ့္ဂါ အခ်င္းခ်င္း အမွတ္တရ လက္ေဆာင္မ်ားကိုလည္း လွဲလွယ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ စိတ္၀င္စားစရာ တစ္ခုအေနျဖင့္ Excursion သြားေရာက္ေလ့လာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီခရီးစဥ္ကို Shrikittaya 2.0 လို႔ အမည္ေပးထားၿပီး.. ခရီးစဥ္မွာ လိုက္ပါၾကမယ့္ ဘေလာဂ့္ဂါတိုင္းကို ႏွစ္သက္ၾကည္ႏူးေစမယ့္ အစီအစဥ္ေတြ ထပ္မံထည့္သြင္းေပးထားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခရီးစဥ္က ျပန္ေရာက္လာရင္ေတာ့ Shrikittaya 2.0 မွာ ေတြ႕ခဲ့ ျမင္ခဲ့ရတာေတြ ေလ့လာခဲ့ရတာေတြကို ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ေရးသားၾကပါမယ္။

ဒီပြဲမွာ လာေရာက္ဆင္ႏႊဲလိုၾကတဲ့ ဘေလာဂ့္ဂါမ်ားအားလံုးအေနျဖင့္ Register ျပဳလုပ္တဲ့အခါ သတ္မွတ္ထားတဲ့ Registration Fees ကိုေပးေဆာင္ရပါမယ္ ဆိုတာေလးကိုလည္း သိေစခ်င္ပါတယ္။

ေန႔ရက္ - 29 - Aug -2009 and 30-Aug-2009 (စေန ၊ တနဂၤေႏြ)
အခ်ိန္ - ေတြ႔ဆံုပြဲ @ နံနက္ (10) နာရီမွ ညေန (4) နာရီထိ
ခရီးစဥ္ @ ည (10) နာရီ
ေနရာ - ကန္ေတာ္ႀကီး (Point ကို ျပန္လည္ေၾကျငာေပးပါမည္)

2009 ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (29) ရက္ေန႔ ည (10) နာရီခန္႔တြင္ Shrikittaya 2.0 ထြက္ခြာမည္ျဖစ္ၿပီး ၊ 30 ရက္ေန႔ ညပိုင္းကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကိုျပန္ေရာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ခရီးစဥ္တြင္ လိုက္ပါျခင္းမရွိပဲ ၊ ေတြ႔ဆံုပြဲသို႔လည္း သီးသန္႔လာေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။

ကဲ.. ျမန္မာဘေလာဂ့္ဂါေတြ ဘေလာဂ့္ေဒးမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဆံုေတြ႔ၾကမယ္ေနာ!

Read More...

Summary only...

ဘာၾကည့္တာလဲ အိုဘားမား

သတင္း ၀က္ဆိုက္ေတြ အိုဘားမွာ ဘာကိုၾကည့္လဲဆိုတာ ပံုေတြေတြ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကိုညီလင္းဆက္ကေတာ့ ဖိနပ္ကိုၾကည့္တာလို႔ သူ႔ဘေလာ့ဂ္မွာ ေရးထားပါတယ္။ အခု ဗီဒီယိုဖိုင္ေလး မက္တာကေဖးက ရလို႔ ျပန္မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။ အိုဘားမား ဘာကိုၾကည့္တာလဲ


Obama and Sarkozi Admiring a Woman's Backside - Watch a funny movie here

Read More...

Summary only...

ငါေျပာသလိုလုပ္ ငါလုပ္သလို မလုပ္နဲ႔

ကၽြန္ေတာ္ ေဆးလိပ္ကို သံုးတန္းႏွစ္ေလာက္ကတည္းက စေသာက္ဖူးတယ္ အကို၀မ္းကြဲ တစ္ေယာက္သင္ေပးတာေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဆးလိပ္ေသာက္သင္ေပးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူက ရွစ္တန္း။ အဲဒီတုန္းက ငယ္ေသးေတာ့ ေဆးလိပ္ေသာက္တယ္ဆိုတာထက္ ေဆးလိပ္ဖြာတယ္လို႔ ေျပာရင္ ပိုမွန္မယ္ထင္တယ္။ သူ႐ႈိက္သလို ႐ႈိက္ၾကည့္တယ္ ႐ႈိက္လုိ႔မရဘူး။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆးလိပ္ေသာက္တဲ့ေနရာက အစ္ကို၀မ္းကြဲတုိ႔ အိမ္ေနာက္က မန္က်ီးပင္ၾကီးေပါ့။ အုန္းပင္တစ္ပင္စာေလာက္ျမင့္တဲ့ မန္းက်ီးပင္ၾကီးရဲ႕ ထိပ္ဖ်ားကို တက္ေသာက္ေတာ့ အိမ္ကလူေတြ အျမင္ႏုိင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႔လဲမသိဘူး ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆက္မေသာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။

ကိုးတန္းေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က H ခန္းမွာေနရတယ္။ စာေတာ္တဲ့လူ မေတာ္တဲ့လူ အစရွိသျဖင့္ ABCD စဥ္ၿပီးထားတာဆိုေတာ့ H ခန္းဆိုတာ ဘိတ္ဆံုးခန္းပဲ။ ကိုးတန္းက်တဲ့ လူေတြလဲ H ခန္းမွာေနရတယ္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဗရုတ္အက်ဆံုး ေက်ာင္းသားေတြ စုေနရတဲ့အခန္းေပါ့။ ေက်ာင္းမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ ကြမ္းစားတာေတာ့ စကားထဲထည့္ေျပာမေနနဲ႔ ေဆးခ်တဲ့လူေတြလဲရွိတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေဆးကိုအမႈန္႕ၾကိတ္ၿပီး ေဆးလိပ္ထဲ ထည့္ေသာက္ၾကတယ္။ တစ္ခန္းလံုးမွာ ေယက်ာၤးေလးေတြထဲမွာ ေဆးလိပ္မေသာက္တာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းရယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး သူတို႔နဲ႔ လုိက္ေသာက္ၾကည့္တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေဆးလိပ္ဖြာခဲ့ဖူးေပမယ့္ ကိုးတန္းအရြယ္မွာ ေဆးလိပ္ဖြာရတာကို ကၽြန္ေတာ္ခတြင္းမေတြ႕ဘူး ပါးစပ္ထဲမွာ ဖန္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မီးခိုးန႔ံေတြကို ကၽြန္ေတာ္မခံႏုိင္ဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႔ ေဆးလိပ္ကို အခုအခ်ိန္အထိ မေသာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။

ကြမ္း ဆိုတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္တစ္ကမ္းမွာပဲ။ အေဖက ကြမ္းအရမ္းစားတယ္။ အိမ္မွာ ကြမ္းအစ္ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငါးတန္းအရြယ္ေလာက္မွာ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ ကြမ္းကိုစၿပီး စားၾကၿပီ အဲဒီအရြယ္ကေတာ့ အဆိမ့္ေပါ့။ ေဆးရြက္ၾကီးမပါပဲ ဗလရွင္ ဂုန္ခါး သံပရာ အစရွိသျဖင့္ ထည့္စားၾကတာေပါ့။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္လဲ သူတို႔နဲ႔ အတူလိုက္စားၾကည့္တယ္ ရွတတနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သိပ္မၾကိဳက္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာတယ္ ဆက္တိုက္ မစားလို႔ အဲလိုျဖစ္တာတဲ့ ဆက္တိုက္စားရင္ ဘာမွမျဖစ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေဖ့ကြမ္းအစ္ကိုယူၿပီး တစ္ယာၿပီးတစ္ယာ ထုိင္စားၾကည့္တယ္။ လွ်ာေတြထံုးေပါက္ၿပီး ငါးရက္ေလာက္ ထမင္းေကာင္းေကာင္း မစားႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ကြမ္းဆိုရင္ ပါးစပ္ထဲမထည့္ေတာ့တာ အခုအခ်ိန္အထိပဲ။

အရက္ဆိုတာေတာ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္အထိ တစ္ခါမွ မစမ္းခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ေရာဂါတစ္ခုက စြဲလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ေပါ့ ကၽြန္ေတာ္ 7 Day ဂ်ာနယ္မွာ သတင္းေထာက္လုပ္ေနၿပီ။ ညဘက္ေရာက္ရင္ အိပ္လို႔မေပ်ာ္ ေန႔ခင္းဘက္မွာ ရံုးတက္ရ သတင္းလုိက္ရနဲ႔ဆိုေတာ့ အဆင္မေျပဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အရက္ေသာက္ၿပီး အိပ္ၾကည့္မယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။ အဲဒီတုန္းက Grand royal ၀ီစကီတစ္ေတာင့္ကို ၁၂၀၀ ေပးရတယ္။

ပထဆံုးစေသာက္တဲ့ေန႔က ႏွစ္ပက္ေလာက္ကို တစ္ဘရိတ္ထဲ ေရမေရာပဲ ေသာက္လုိက္တာ ဗိုက္ထဲမွာ ပူၿပီးဆင္းသြားတာေၾကာင့္ ေရေတြသံုးေလးခြက္ေလာက္ ဆက္ေသာက္ရတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီညကေတာ့ ရစ္ခ်ာရစ္ခ်ာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေနာက္ညမွလဲ အဲလိုပဲ တစ္ခြက္ထပ္ေသာက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေသာက္ရင္း ေသာက္ရင္း သတိထားမိတာက အရက္ေသာက္ခါနီးတိုင္းမွာ ေဆးေသာက္ရမွာ ပ်င္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္လိုပဲ သိပ္မေသာက္ခ်င္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ညေတြဆို ခြက္ထဲထည့္ၿပီးမွ မေသာက္ျဖစ္လုိ႔ သြန္ပစ္လုိကရတာေတြရွိတယ္။ အဲလုိနဲ႔ ၀ီစကီသံုးေလးပုလင္းေလာက္ ကုန္သြားၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဆက္မ၀ယ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး ေသာက္လဲ မေသာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။

ဘီယာ။ ဘီယာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပထဆံုး လွ်ာေပၚကို တင္ဖူးတာ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးညကေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က တိုက္ဂါးဘူးတစ္ဘူး ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပးတယ္။ ေရာ့မင္းဒါေသာက္တ့ဲ။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဖြင့္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္လုိက္တယ္။ ပါးစပ္ထဲမွာ ပဲၾကီးေလွာ္ေတြကို ေရစိပ္ထားသလိုပဲ ထင္ရတယ္ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေထြးထုတ္လိုက္ၿပီး မေသာက္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး သူ႔ကို ဘူးျပန္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီကေန ေနလာတာ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး ရန္ကုန္ေရာက္လာေတာ့ အလုပ္အဆင္းမွာ မန္ေနဂ်ာ အကိုၾကီး ဦးေဆာင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးေလးေယာက္ ဆယ့္ကိုးလမ္းကို ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဆယ့္ကိုးလမ္းေရာက္ေတာ့ ဘီယာေတြမွာၿပီး ေသာက္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မေသာက္ပဲ ထုိင္ၾကည့္ေနတယ္။ အဲဒီမွာ ရံုးမွာ အေသးေလးလို႔ ေခၚတဲ့ စာေရးမ လူေကာင္ေသးေသးေလးက ဘီယာႏွစ္ခြက္ကုန္သြားၿပီ ကၽြန္ေတာ့္ဘီယာခြက္က မေသာက္ရေသးဘူး။ အဲဒီေတာ့ မန္ေနဂ်ာအကိုၾကီးက ေဟ့ေရာင္ေသာက္ ဟုိမွာ အေသးေလးေတာင္ ႏွစ္ခြက္ကုန္ၿပီ ဆိုေတာ့ မေကာင္းတတ္လုိ႔ တစ္ငံုႏွစ္ငံုေသာက္ၿပီး ထားလိုက္တယ္။ အဲလိုနဲ႔ ေဆးလိပ္မေသာက္ ကြမ္းမစား အရက္မေသာက္ ဘီယာမေသာက္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ရွင္သန္က်င္လည္ခဲ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး အေပါင္းသင္းေတြနဲ႔ေတြ႕လို႔၊ စာမူခေတြပိုရလို႔၊ စသည္ျဖင့္ ေခါင္းစဥ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးတပ္ၿပီး ဘီယာကိုေသာက္ျဖစ္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဘီယာကို ေကာင္းေကာင္း ေသာက္တတ္ေနၿပီ။ ဘယ္ေလာက္အထိ ေသာက္တတ္ လာသလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္နဲ႔ စေပါင္းခါစက သူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ မ်က္လံုးျပဴရေလာက္တဲ့ အဆင့္ေရာက္သြားတယ္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘီယာေသာက္ျဖစ္သြားတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းေပါ့ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိတာၾကာၿပီ။ အခုေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္ အျမဲတမ္းလိုလို ပိုက္ဆံျပတ္ေနတတ္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ရက္ေတြဆို ထမင္းစားဖို႔ မေျပာနဲ႔ ဘတ္စကားစီဖို႔ အေၾကြငါးဆယ္ေတာင္ မက်န္ေအာင္ျပတ္တယ္။ အဲလို ျပတ္တာ တစ္ခါလား၊ ႏွစ္ခါလား၊ သံုးခါလား။ အဲလို မဟုတ္ဘူး လတုိင္းျဖစ္ေနတယ္။ အျမဲတမ္းလိုလိုကို ျပတ္ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္ ငါ့၀င္ေငြမ်ား နည္းလို႔လား....

လြန္ခဲ့ သံုးႏွစ္ေက်ာ္က ကၽြန္ေတာ့္သတင္းေထာက္လစာက တစ္လကို တစ္ေသာင္းနဲ႔ႏွစ္ေထာင္ စာမူခက တစ္ပါတ္ကို ပ်မ္းမွ်ျခင္း ငါးေထာင္ေလာက္ရတယ္။ ငါးေထာင္က ကၽြန္ေတာ့တစ္ပတ္စာ စားစရိတ္ကို ဖူလံုတယ္။ လစာကို အသားတင္စုႏုိင္ခဲ့တယ္။

အခု ကၽြန္ေတာ္၀င္ေငြက အဲဒီတုန္းကထက္စာရင္ အမ်ားၾကီးျမွင့္လာတယ္။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ မစုႏုိင္ဘူးဆိုရင္ထားဦး စားစရာမရွိေအာင္ကို ပိုက္ဆံျပတ္ျပတ္သြားတယ္ဆိုေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ထင္လာမိတယ္။ အဲဒါဘာေၾကာင့္လဲ။ စဥ္းစားေနဖို႔ မလိုပါဘူး။ ဘီယာေသာက္လို႔ေပါ့။ ဘီယာေသာက္ၿပီဆိုေတာ့ တစ္ခါေသာက္ရင္ မကုန္ဘူးဆိုရင္ ငါးေထာင္ေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ရက္ငါးေထာင္ပဲထား တစ္လလံုးဆိုရင္ တစ္သိန္းခြဲျဖစ္ေနၿပီ။

ၿပီးခဲ့တဲ့ သံုးလေလာက္ကစၿပီး ညီအရင္းကို ရန္ကုန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေခၚထားခဲ့တယ္။ သူကလဲ အႏုပညာကို ၀ါသနာပါတယ္။ နယ္ကေန ေရးပို႕တဲ့ သူ႕ကဗ်ာတစ္ခ်ိဳ႕လဲ မဂၢၤဇင္းေတြမွာပါဖူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ထားတဲ့ စိုးမိုးသြင္ ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေတြက သူေရးတာေတြေပါ့။ အဲဒီေတာ့ သူ၀ါသနာပါတဲ့ စာေပလိုင္းထဲကို ၀င္လုိ႔ရေအာင္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔လာေနဆိုၿပီး ရန္ကုန္ကို ေခၚလိုက္တာေပါ့။

ရန္ကုန္က ငွားထားတဲ့ အခန္းမွာက သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္တည္းေနရတာကိုး။ အဲဒီေတာ့ ညပိုင္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ဘီယာသြားသြားေသာက္ရင္ အိမ္မွာ တစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့ရမွာ ပ်င္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လုိက္လုိက္လာတယ္။ လိုက္လာရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူ လိုက္ေသာက္တယ္။ သူပထဆံုး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လုိက္လာတဲ့ေန႔က တစ္ခြက္ကုန္သြားေတာ့ မင္းယူမွာဆိုေတာ့ ေတာ္ၿပီတဲ့။ သူေခါင္းခါျပတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဲလိုနဲ႔ ၾကာလာေတာ့ ႏွစ္ခြက္ ႏွစ္ခြက္ကေန သူသံုးခြက္အထိ ေသာက္လာႏိုင္တယ္။

ဟိုတစ္ေလာက္က ဘီယာဆိုင္ထိုင္ေတာ့ သူလဲ ထံုးစံအတိုင္းလုိက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဘီယာကို တစ္ခြက္ပဲမွာလုိက္တယ္ သူ႔အတြက္မမွာေတာ့ သူနဲနဲေတာ့ ငုတ္သြားတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမးတယ္။ မင့္ကိုမေသာက္ေစခ်င္လို႔ ေပါ့ကြလို႔ေျပာလုိက္တယ္။ ေနာက္ေန႔က စၿပီး ကၽြန္ေတာ္အျပင္ထြက္ၿပီး ဘီယာသြားေသာက္ရင္လဲ သူ႔ကို အိမ္မွာပဲထားခ့ဲတယ္ ဘီယာဆုိင္ကို ေခၚမသြားေတာ့ဘူး။

အဲဒီေတာ့သူက ဘာမွေတာ့ မေျပာပါဘူး။ ဘီယာေသာက္ၿပီး ျပန္လာရင္ သူကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္က “မင္းက ငါေျပာသလိုလုပ္ ငါလုပ္သလို မလုပ္နဲ႔ ဆိုတဲ့လူစားမ်ိဳးပဲလုိ႔” ေျပာေနသလိုပဲ။

လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ပီမိုးနင္းကို သေဘာက်ၾကတယ္။ သူ႔စာေတြကို ဖတ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဖတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ အထုပၸတိၱကို ေသာခ်ာသိလာတဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္သူ႔စာေတြ သိပ္မဖတ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒီလူက ငါေျပာသလိုလုပ္ ငါလုပ္သလို မလုပ္နဲ႔ဆိုတဲ့ လူစားမ်ိဳးပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္မွတ္ ခ်က္ခ်ခဲ့ဖူးတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ကလဲ ေျပာခဲ့ပါတယ္ ငါေျပာသလိုလုပ္ ငါလုပ္သလို မလုပ္နဲ႔တဲ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သူ႔စကားကိုၾကီးကို ဘ၀င္မက်ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေျပာဆိုဆံုးမတဲ့လူကလည္း စံျပျဖစ္ေနရမယ္လို႔ ထင္တယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္က မလုိက္ႏိုင္တဲ့အရာေတြကို လူကိုလိုက္နာဖို႔ ဘာလို႔ တုိက္တြန္းေနပါလိမ့္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတြးေနခဲ့မိတယ္။

ပီမိုးနင္းက ကိုယ္မလုိက္နာႏိုင္တဲ့ အရာေတြကို ဘာျဖစ္လို႔ အျခားလူေတြကို လုိက္နာပါဆိုၿပီး စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဘာျဖစ္လို႔ ေရးထားခဲ့လဲဆိုတာ အဲဒီညမွ ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္သြားခဲ့တယ္။

Read More...

Summary only...

ေျမြေပြးသားေပါက္ ၃

ေျခာက္လကၼသာရွည္တဲ့ လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းက ေျခာက္ေပရွည္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ကို ေသေစႏိုင္တယ္။ (ဂ်ပန္စကားပံု)

အဲဒီလွ်ာတစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ နားလည္မႈေတြလႊဲၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုးရႈံးသြားခဲ့ရဖူးတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ အဲဒီလွ်ာကို ျဖတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ကိုယ့္စကားကိုယ္ ေနာင္တရခဲ့ဖူးတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ကိုယ္ေျပာလုိက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ လူေတြ ေပ်ာ္ရႊင္သြားခဲ့တာ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စကားေၾကာင့္ ေကာင္းၾကိဳးရလဒ္ေတြရတဲ့အခါမွာ လွ်ာေၾကာင့္လို႔ မေတြးမိပဲ စကားေၾကာင့္ အမွားေတြရတဲ့အခါက်မွ ဘာျဖစ္လို႔ လူေတြက လွ်ာကို အျပစ္ပံုခ်ခ်င္ရတာလဲ။

အင္းေလ လွ်ာဆိုတာ ကားမဟုတ္ေတာ့လည္း စိတ္ရဲ႕ အႏွိပ္အျမွင့္ အတက္အက်ေတြမွာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဘရိတ္အုပ္ႏိုင္မွာလဲ။

Read More...

Summary only...

နီဗီရာကေတာ့ မသံုးရဲေအာင္စြမ္းပါေပတယ္

Smooth!!! - The most amazing videos are a click away

Read More...

Summary only...

ေျမြေပြးသားေပါက္ ၂

အခ်စ္ဆိုတာ လက္ကိုင္ဖုန္း တစ္လံုးလိုပဲ။ မရွိမျဖစ္လားေတာ့ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ရွိရင္ေတာ့ေကာင္းတယ္ အသံုးတည့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါေလမွာ လက္ကိုင္ဖုန္းဆိုတာ အသံုးတဲ့တာနဲ႔ မတန္ေအာင္ တဂ်ီဂ်ီနဲ႔ နားျငီးစရာေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူတစ္ခ်ိဳ႕က လက္ကိုင္ဖုန္းဆိုတာ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့အရာလို႔ ျမင္ေနၾကျပန္တယ္။

(စိုးေဇယ်ထြန္း)

Read More...

Summary only...

ေျမြေပြးသားေပါက္ ၁

သံေယာဇဥ္ဆိုတာ သန္းဥေတြလိုပဲ၊ ပြားတာျမန္တယ္။ အခ်စ္ဆိုတာေတာ့ သန္းေပါ့၊ လူကို ယားယံေစတယ္။
သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ့ သန္းဥကေန အခ်စ္ဆိုတဲ့ သန္းေကာင္ေတြ ေပါက္တယ္။ အခ်စ္ဆိုတဲ့ သန္းေကာင္ေတြက သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ့ ဥေတြကို ထပ္ထပ္ၿပီးဥခ်တယ္။ ဥလိုက္ ေပါက္လုိက္ ယားလုိက္ ကုတ္လုိက္၊ အဲဒီလိုနဲ႔ လံုးခ်ာပတ္ခ်ာလိုက္ၿပီး လူကို ေဘးဥပါဒ္ ျဖစ္ေစတယ္။

(စိုးေဇယ်ထြန္း)

Read More...

Summary only...

လြမ္းကဗ်ာ

နင္မရွိတဲ့မိုးရာသီဟာ
ငါ့ရင္ဘတ္ေပၚကို အလြမ္းေတြတ၀ုန္း၀ုန္းရြာခ်တယ္

အလြမ္းေတြရြာခ်လို႔
တိုးလွ်ိဳေပါက္သြားတဲ့ ႏွလံုးသားကို
အလြမ္းကဗ်ာေတြနဲ႔ ဖာေထးလို႔မရႏုိင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ
သိလုိက္ရခ်ိန္မွာေတာ့
နင္က ဟိုးအေ၀းမွာ ......

တကယ္ေတာ့
အလြမ္းကဗ်ာဆိုတာ အေတာင္ပံမပါေတာ့လည္း
နင့္ဆီေရာက္ေအာင္ေတာ့ ဘယ္ပ်ံႏုိင္မွာလဲေလ


အလြမ္းကဗ်ာေတြ မပ်ံႏုိင္ေပမယ့္
နင္ျပန္လာတဲ့တစ္ေန႔မွာ ဒီကဗ်ာေတြ႕ရင္
ငါဘယ္ေလာက္လြမ္းခဲ့ဆိုတာ
နင္သိမွာပါ

စိုးေဇယ်ထြန္း

Read More...

Summary only...

ပိုင္ဆိုင္မႈေတြဆံုးရႈံးျခင္း

ပိုင္ဆုိင္ခြင့္မရျခင္းေၾကာင့္ ခံစားရတာထက္ ပိုင္ဆိုင္ၿပီးမွ ဆံုး႐ံႈးသြားတဲ့အခါမွာ ပိုၿပီးခံစားရတယ္ ..........

ဒီလိုရယ္ပါ ေထြေထြထူးထူးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ၂၀၀၉ ဧၿပီလေလာက္အထိ ရိုက္ခဲ့သမွ် ပံုေတြကို သိမ္းထားတဲ့ စီဒီအယ္ဘမ္ေလး ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဒါေရာဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ေဒတာေတြ ဆံုးရႈံးဖူးသြားတာ ႏွစ္ၾကိမ္ရွိသြားပါၿပီ။ ပထဆံုး အၾကိမ္တုန္းကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ သိမ္းထားတာပါ။ သူ႔ကြန္ပ်ဴတာကို အိမ္ျပန္ယူသြားပါတယ္။ သူ႔အိမ္က လာယူတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဒတာေတြယူေနရင္ ေစာင့္ေနရမွာ စိုးတာေၾကာင့္ ဒီတုိင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ေနာက္ေန႔မွ လာယူမယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လည္းေတာ္ေတာ္နဲ႔ သြားမယူျဖစ္ဘူး။ သံုးလေလာက္ၾကာမွ သြားယူေတာ့ အဲဒီကြန္ပ်ဴတာကို ဆိုင္ဘာကေဖးထဲမွာ ထည့္ထားတယ္တဲ့။ ဘယ္အလံုးလဲဆိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ဆိုင္ဘာကေဖးထဲမွာရွိတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ ဆယ့္ငါးလံုးေလာက္မွာ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး လုိက္ရွာၾကည့္တယ္ ဘယ္အလံုးမွာမွ မရွိေတာ့ဘူး။ Recovery လုပ္ဖို႔က်ေတာ့လည္း ဘယ္အလံုးမွန္းမသိေတာ့ ခက္ျပန္တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ အဲဒီေဒတာေလးေတြ ပလံုးသြားတယ္။ အဲဒီပလံုသြားတဲ့ထဲမွာ ေရးလက္စ တစ္၀က္တစ္ပ်က္ ၀တၱဳေလးေတြ ဓာတ္ပံုေတြပါသြားပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ႏွေမွ်ာဆံုးကေတာ့ ပေလာင္ရြာမွာရိုက္ခဲ့တဲ့ ပံုေလးေတြပါ။

အခုတစ္ၾကိမ္ကေတာ့ .....
ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ ပံုေတြထည့္ၿပီဆိုတာနဲ႔ DVD ဘန္းထားလိုက္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ စနစ္က်ေအာင္ဆိုၿပီ စီဒီခ်ပ္မွာ နံပါတ္ေတြထိုး အဲဒီထဲမွာပါတဲ့ ပံုအမ်ိဳးစားေတြကို ေသခ်ာေရးၿပီး မွတ္ထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စီဒီဘန္းဘန္းၿပီးခ်င္းမွာလဲ ခ်က္ျခင္းမဖ်က္ေသးပဲ စီဒီဘန္းၿပီးသားဆိုတဲ့ Folder ေလးေဆာက္ၿပီး ထည့္ထားပါတယ္။ ဟက္ဒစ္မွာ ပံုေတြျပည့္လုျပည့္ခ်င္ ျဖစ္ေနၿပီဆိုမွ စီဒီဘန္းၿပီးသားလုိ႔ နာမည္ေပးထားတဲ့ Folder ထဲကို ၀င္ၿပီး အေရးမၾကီးတဲ့ဟာေတြကို ဦးစားေပးၿပီး ဖ်က္ပါတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ အရင္တစ္ပတ္ေက်ာ္က ကြန္ပ်ဴတာကို ၀င္းဒိုးအသစ္တင္ဖို႔ အေၾကာင္းေပၚလာပါတယ္။ ၀င္းဒိုးတင္မယ္ဆိုေတာ့ စီဒီမဘန္းရေသးတာေတြကို စီဒီဘမ္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာထဲက ရွိသမွ်ေဒတာေတြ အကုန္လံုးကို ဒလိလုပ္ၿပီး ဆိုင္ပို႔လုိက္ပါတယ္။ အကုန္လံုးကို ဒလိလုပ္ၿပီးမွ ဆိုင္ပို႔တယ္ဆိုတာကလဲ ေအာ္ရယ္ဂ်င္နယ္ ဓာတ္ပံုဖိုင္ေတြ မလိုအပ္ပဲ အျပင္ကို မေရာက္ေအာင္လုိ႔ပါ။ ဓာတ္ပံုသမားတစ္ေယာက္အတြက္ ကိုယ္ရိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြ အျပင္မွာ ဘယ္လုိပဲ ပ်ံ႕ေနပါေစ ကိုယ့္ဆီမွာ ေအာ္ရင္ဂ်င္နယ္ ဖိုင္ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး မူပိုင့္ခြင့္ဥပေဒရ တရား၀င္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖ်က္ၿပီးမွ ေပးလိုက္တာပါ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ တျခားလူရဲ႕ လက္ထဲကို ေအာ္ရယ္ဂ်င္နယ္ဖိုင္ ေရာက္မသြားႏုိင္ေပါ့။

ကြန္ပ်ဴတာလဲ ျပန္ရေတာ့ ပံုေတြျပန္ၾကည့္ဖို႔ရွာတာ စီဒီအယ္ဘမ္ႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုေပ်ာက္ေနတယ္။ ဘယ္မွာ ဘယ္လိုေပ်ာက္တာလဲ။ စဥ္းစားၾကည့္တယ္..။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဆိုင္ဘာကေဖးဆိုင္မွာ က်န္ခဲ့တာ ျဖစ္ဖို႔မ်ားပါတယ္။ ဘယ္တုန္းက ေပ်ာက္ေနမွန္းမသိတဲ့ စီဒီအယ္ဘမ္ကို ျပန္ရဖို႔ဆိုတာေတာ့ ပင္လယ္ထဲ အပ္က်သလိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လဲ မရွိေတာ့ပါဘူး။ တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ ပညာစြမ္းေလးနဲ႔ ရီကာဘာရီ လုပ္ၾကည့္ေတာ့ ပံုေတြက သံုးမရပါဘူး အထစ္ေတြ အပိုင္းေတြ အျပတ္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ နားလည္တဲ့လူေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ရီကာဘာရီ ခဏခဏ လုပ္ထားတဲ့ ဟက္ဒစ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပန္ရဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ပံုေလးေတြကို မ်က္စိထဲျပန္ျမင္ၾကည့္မိရင္ ရင္နာလို႔ မဆံုးတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။


ျပန္ရဖို႔ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ ဓာတ္ပံုေလးေတြထဲက တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ဒီေနရာမွာ ကလစ္ႏွိပ္ၾကည့္လို႔ရပါတယ္။

Read More...

Summary only...

အဆံုးမွတ္

အလြမ္းေရာင္ရင့္ရင့္နဲ႕
ေၾကကြဲပြင့္ေတြအဆင့္ဆင့္ဖူးပြင့္ေနလိုက္ၾကပံုမ်ား
တစ္ေလာကလံုးဆိတ္သုဥ္းေတာ့မလိုပါ။

စိတ္ကူးယဥ္လို႔မဆံုးခင္
ငုိေၾကြးစရာေတြပန္ဆင္ေပးခံရသူအဖို႔
အေနအထိုင္ခက္ခဲ႔ရတာပါ။

တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း
ပိုးဖလံတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနမွေတာ့
မီးပံုထဲဝင္တိုးဖို႔မေၾကာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး
မီလွ်ံေတြၾကားမွာတစ္ကိုယ္လံုးမီးတူး
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္းသၿဂၤိဳခဲ႔ဖူးတယ္။


တကယ္ဆိို ႏွလံုးသားေတာင္ထိပ္မွာ
အလံျဖဴတလူတလူ လြင့္ထူေနတာေတာင္
အသိမွတ္ျပဳ မခံရသူတစ္ေယာက္အတြက္
ကံၾကမၼာရယ္ နင့္မ်က္စိေမွာက္လြန္းပါတယ္။



စိုးမိုးသြင္

Read More...

Summary only...

သက္မဲ့

ရိုးရာအလိုက္က်စ္က်စ္ပါေအာင္စြဲမွတ္ထားတဲ႕
တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ေတြက
ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ
စုလိုက္ေတာ့ခက္မေလးျဖာ
အုပ္ဆိုင္းရင့္မာလာေပမယ့္
ခုခံအားက်ဆင္းစျပဳေနတဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပၚ
ထိုးက်လာတဲ႕ေလာင္းရိပ္ကလည္း
ေနေလာင္ကြက္ေတြလိုပဲ
အညိဳအမြဲေတြစြဲထင္ေစခဲ့

သူ႔ရဲ႕တုံ႔ျပန္မႈတိုင္းဟာ ကိုယ့္အတြက ္
အီဂ်စ္ျပကဒိန္ေဟာင္းတစ္ခုလို
ရင္ခုန္သံေတြဆယ္ရက္စာေလာက္နားၾကားလြဲေနေစတယ္

ေတာင့္တေပမယ့္
မရႏုိင္တာေတြစုပံုမီးရွဳိ႕လိုက္ရင္
ေတာက္ပတဲ့အနာဂါတ္ေတြရႏိုင္လိမ့္မယ္
ဆိုေပမယ့္ ကိုယ္ဟာ
ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕လက္မွာ
ဝိညာဥ္ခ်ဳပ္ လိပ္ျပာႏုတ္ခံလိ္ုက္ရတယ္။



စိုးမိုးသြင္

Read More...

Summary only...

ႏွင္းသီး

ခိုးစားတဲ့ အသီးက ပိုခ်ိဳတယ္

ၾကားဖူးၾကလိမ့္မယ္ လို႔ထင္ပါတယ္။ အဲဒီစကားပံုထဲကလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္နယ္မွာတုန္းက ငတက္ျပားေပါက္စေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ပတ္ပတ္လည္မွာ သရက္ပင္မ်ိဳးစံုရွိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေယာင္လုိ႔ေတာင္ ေကာက္မစားဖူးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း အခ်ဥ္ကို မၾကိဳက္ဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ ရပ္ကြက္ထဲက သရက္သီးေတြပင္ေတြက အျငိမ္မေနရဘူး။ ညပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရယ္ လွည့္ပတ္ၿပီး ခိုးၾကတယ္။ တစ္ခါကဆို သရက္သီးေတြ ခိုးလာတာ တစ္တင္းခြဲအိပ္နဲ႔ တစ္အိပ္စာ ရွိတယ္။ အဲဒါေတြကို အိမ္ကို ယူသြားလို႔လည္း မျဖစ္ဘူး။ အိမ္ကိုယူသြားရင္ ဘယ္ကရတာလဲ ဆိုတာ ေမးၿပီး အရိုက္ခံရမွာေလ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္သား ခိုးလာတဲ့ သရက္သီးအိပ္ၾကီးကို လမ္းထိပ္က ကြမ္းယာဆိုင္ေပၚမွာ တင္ထားခဲ့ၾကတယ္။ ထူးဆန္းတာက သံုးေယာက္စလံုး ခိုးလာခဲ့တဲ့ သရက္သီးေတြ ခ်ိဳလား ခ်ဥ္လားဆိုတာေတာင္ ကိုက္မၾကည့္မိၾကဘူး။ ေန႔လည္မွာ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ျမင္ေနရလို႔သာ လက္ယားၿပီး သက္သက္မဲ့ ၀င္ခိုးလုိက္တာေလ။ အခုေန ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္အက်ိဳးမရွိတဲ့ အလုပ္ပဲ။

အဲဒီတုန္းက ရပ္ကြက္ထဲမွာ တစ္ခုခုခိုးမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သံုးေယာက္တြဲျဖစ္ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ထက္ တစ္ႏွစ္ၾကီးတယ္ တစ္ေယာက္ကၽြန္ေတာ့္ထက္ တစ္ႏွစ္ငယ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ တစ္ႏွစ္ၾကီးတဲ့ အေကာင္က ၀ါရင့္ငတက္ျပားၾကီးေတြလိုပဲ အရိပ္အကဲပါးတယ္။ အိပ္ထဲ၀င္ရင္ သူက အေရွ႕ဆံုးကသြားတယ္ သူကရပ္ဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရပ္ရတယ္ သူကတိုးဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔က တုိးရတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ထက္ တစ္ႏွစ္ငယ္တဲ့ေကာင္က သစ္ပင္တက္ကၽြမ္းတယ္။ ခိုးသမွ်အပင္ေတြ အားလံုးကိုသူက ဒိုင္ခံတက္တာေပါ့။ သူကအပင္ေပၚတက္ၿပီး အသီးေတြေကာက္ၿပီးရင္ ပစ္ခ်ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ၾကီးတဲ့ေကာင္ကေတာ့ လူရိပ္လူကဲၾကည့္ေနတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္တာ၀န္ကေတာ့ အပင္ေပၚကေန ပစ္ခ်ေပးတဲ့ အသီးေတြကို ဖမ္းၿပီး အိပ္ထဲထည့္ရတာေပါ့။ အဲဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔သံုးေယာက္သား ႏွစ္တုိင္းလိုလိုပဲ ဟိုအပင္ခိုး ဒီအပင္ခိုးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး အတြဲညီညီခိုးခဲ့ျဖစ္ၾကတယ္ဆိုပါေတာ့။


တစ္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ငယ္တဲ့ ေကာင္ရယ္ ႏွစ္ေယာက္တုိင္ပင္မိတယ္ ရပ္ကြက္ထဲက ႏွင္းသီးပင္ၾကီး တစ္ပင္ကို ခိုးဖို႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီအပင္ကိုခိုးရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၾကီးတဲ့ ေကာင္ကိုတိုင္ပင္လုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒီအိမ္က သူ႔အဖိုးအိမ္ေလ။ သူ႔အဖိုးအိမ္ကို ခိုးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူက ေသခ်ာေပါက္ ကန္႔ကြက္မွာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ သူမသိေအာင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ထက္ငယ္တဲ့ေကာင္ ႏွစ္ေယာက္တည္း သြားခိုးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခိုးမဲ့အိမ္မွာက ေခြးေလးေကာင္ေလာက္ ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအထဲက က်ားၾကီးဆိုတဲ့ အေကာင္က ဆိုးတယ္။ လူကိုက္လုိ႔ ေလွ်ာ္ရတာ ခဏခဏပဲ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လန္႔မိတာေတာ့ အမွန္ပဲေလ။ ျခံနားေလး ကပ္ခါရွိေသးတယ္ ေခြးေတြက တစ္ရပ္ကြက္လံုး ဆူေနေအာင္ ေဟာင္ေတာ့တာပဲ။ အဲဒီမွာ က်ားၾကီးဆိုတဲ့ အေကာင္က ေခြးတိုးေပါက္ကေန တိုးၿပီး အျပင္ထြက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီကို ေျပးလာတယ္။ အဲဒီေခြးေနာက္က က်န္ေတြေခြးေတြပါ လုိက္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ထြက္ေျပးလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး ထြက္ေျပးရင္ ကိုက္ခံရမွာကိုး အဲဒါေၾကာင့္ ခဲေကာက္ၿပီး ခဲနဲ႔ ပစ္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ခဲနဲ႔၀ိုင္းပစ္ေတာ့ ေခြးေတြ ထြက္ေျပးကုန္တယ္။

ေခြးေတြေဟာင္လို႔ လွည့္ျပန္ရၿပီထင္တာ အခုေတာ့ ေခြးေတြက အိမ္ထဲကို ၀င္ေျပးတာမဟုတ္ပဲ ရပ္ကြက္ထဲကို ထြက္ေျပးသြားၾကတာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ့ မဟာအခြင့္ေရးပဲေပါ့။ ေခြးေတြမရွိေတာ့ဘူးဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေကာင္က ျခံ၀င္းကိုေက်ာ္ သစ္ပင္ေပၚတက္ၿပီး အားရပါးရ ခူးပါေတာ့တယ္။ ခူးလို႔ရတဲ့ ႏွင္းသီးေတြကို အသင့္ပါလာတဲ့ ပလပ္စတစ္ျခင္းထဲကို ကၽြန္ေတာ္ကထည့္တယ္။ ပလပ္စတစ္ျခင္းတစ္ခုလံုး ျပည့္သြားတာေတာင္ ဒီေကာင္က အားမရေသးေတာ့ သူ၀တ္လာတဲ့ အက်ီကိုခၽြတ္ၿပီး ထုပ္လိုက္ေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္က ႏွင္းသီးျခင္းကို ဆြဲ သူက အက်ီနဲ႔ ထုပ္ၿပီး သယ္လာၾကတာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ကိုေရာက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ႏွင္းသီးေတြကို ထိုင္စားၾကတယ္ ႏွင္းသီးဆိုတာ ခ်ိဳပါတယ္ ဒါေပမယ့္ စားတာၾကာလာရင္ ပါးစပ္ေတြ ဖန္လာတယ္။ ပါးစပ္ေတြဖန္လာၿပီး ႏွင္းသီးကို ဆက္မကိုက္ခ်င္ေအာင္ ျဖစ္သြားၿပီဆိုမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွင္းသီးစားတာကို ရပ္လုိက္ၾကတယ္။ ပိုတဲ့ႏွင္းသီးေတြကိုေတာ့ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တစ္၀က္စီ ခြဲယူၿပီး အဲဒီညက လမ္းခြဲလိုက္ၾကတယ္။


ဟိုေန႔က ျမိဳ႕ထဲမွာ ေလွ်ာက္သြားရင္ ႏွင္းသီးေတြ ေရာင္းေနတာ ေတြ႕ေတာ့ ေမးၾကည့္တယ္ ဘယ္လိုေရာင္းလဲလို႔၊ အစိတ္သားကို တစ္ေထာင္တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အစိတ္သား၀ယ္လာတယ္။ သူတို႔ ေရာင္းတဲ့ အစိတ္သားဆိုတာ ႏွင္းသီး တစ္ခိုင္စာေတာင္မရွိဘူး။ စားေတာ့ ခ်ိဳသလိုလိုေတာ့ ရွိတယ္ ဒါေပမယ့္ ငယ္ငယ္တုန္းက ခိုးစားရတာေလာက္ေတာ့ ခံတြင္းမေတြ႕တာေတာ့ အမွန္ပဲေလ။

Read More...

Summary only...

အလြမ္းေတြၾကြင္းတဲ့ပုစာၦ

ေခ်ာင္းတစ္ဘက္ကမ္း
သခၤ်ဴိင္းေျမမို႔မို႔ေလးမွာ
နင့္ဇတ္ေၾကာင္းတစ္ခုလံုးေျမခ်တဲ့ေန႔က
မုဆိုးဖိုတစ္ေယာက္နဲ႔သူ႕အရန္တပ္သားေတြ
ဟီးခ်လို႔ငိုၾကတယ္။

လက္တစ္ဖက္ျပတ္ခါစလူလိုပါပဲ
နင္မရွိလည္းနင္ရွိတယ္
နင္မထိလည္းနင္ထိတယ္
ဖမ္းဆုတ္လို႔မရတဲ့လြမ္းေမာမႈေတြနဲ႔
ငါ့အလြမ္းေတြရုိးတံရွည္ခဲ႔။

ေန႔သစ္ဟာဘယ္ေတာ့လင္းပြင့္လာမွာလဲလို႔
နင္နဲ႔ငါၿပိဳင္တူတြက္ခဲ႔တဲ့ဂဏန္းပုစာၦမွာ
အၾကြင္းေတြမ်ားစြာကိုနင္ထားရစ္ေတာ့
သူတို႔ေတြေသာက္သံုးဖို႔ငါ့လက္ညိွဳးကႏို႔မထြက္တာ
ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေခါက္ေခါက္တံခါးရြက္ေတြပြင့္မလာတာနဲ႔ပဲ
ဒုကၡနဲ႔လက္ဆက္ျပီးသားျဖစ္မတဲ့လား။

မိုးခါးေတြမြန္ေနေအာင္ရြာလည္း
ငါ့ရင္ထဲမွာေတာ့ နင္ဟာနင္ပဲ
သူတို႔ေတြရဲ႕ႏွလံုးသားကိုလည္း ထိုးကန္းမပစ္ရက္ဘူး။

အခုလည္းဘာရယ္မဟုတ္ဘူး
ေကာင္ကင္ကိုေမာ့ၾကည့္မိတိုင္း နင့္ကိုလြမ္းတယ္။

စိုးမိုးသြင္

Read More...

Summary only...

On Air

ေလယဥ္ေပၚကေန ရိုက္ထားတဲ့ပံုပါ

ျပည္တြင္းက ဆရာသမားေတြလည္း ေက်ာ္ရခြရတာ မ်ားလို႔ ကၽြမ္းက်င္ေနေလာက္ပါၿပီ ဒါေၾကာင့္ Imageshack မွာ မတင္ေတာ့ပဲနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ကာမွာပဲ တန္းတင္လုိက္တယ္။ ပံုမျမင္ရရင္ ေက်ာ္ၾကဗ်ိဳ႕

Read More...

Summary only...

လြမ္းတာနဲ႔ပဲေျဖေတာ့မယ္

သူမ်ားေျပာတာ ၾကားဖူးခဲ့တယ္
လြမ္းတာကို နာတာနဲ႔ေျဖတယ္တဲ့
ငါကေတာ့ နာတာကို လြမ္းတာနဲ႔ပဲေျဖေတာ့မယ္

တကယ္ေတာ့ခ်စ္သူ . . . .
အျမဲေတြ႕ၾကတဲ့ နင့္နဲ႔ငါ
လြမ္းဖို႔ေတာ့ မလိုေလာက္ပါဘူး

ဒါေပမယ့္ခ်စ္သူ . . . .
ေတြ႕ေနစဥ္ခဏမွာ
ေအးစက္ျခင္းဆိုတဲ့ ဆူးခြၽန္ေတြက
နင့္အခ်စ္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့
ငါ့ႏွလံုးသားကို စူး၀င္ေစခဲ့တယ္

ဒါေၾကာင့္ေပါ့ ခ်စ္သူ
နာက်ဥ္ျခင္းေတြကို အဆံုးသတ္ဖို႔
ဆုပ္ကိုင္ျခင္းေတြကို လႊတ္ခ်လိုက္ၿပီ

ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက နာက်ဥ္ျခင္းေတြကို
လြမ္းတာနဲ႔ပဲေျဖေတာ့မယ္

နင္သြားလိုရာ သြားပါေတာ့

Read More...

Summary only...

ေျခက္ႏွစ္ျပည့္ၿပီ

ဘာလိုလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကို ေရာက္လာတာ ဒီေန႔ဆို ေျခာက္ႏွစ္ျပည့္သြားၿပီ။ ကီးစိန္ကေတာ့ ေျပာပါတယ္ ေျခာက္ႏွစ္ျပည့္ ခ်ီးယား လုပ္ခ်င္တယ္တဲ့။ ခက္တာပဲ ကီးစိန္ရယ္ ...... ေျခာက္ႏွစ္တာ ျပည့္လာတယ္ ပိုက္ဆံျပတ္ျပတ္ေနတာေတာ့ လြန္ခဲ့ ေျခာက္ႏွစ္တုန္းက အတိုင္းပါပဲ။

Read More...

Summary only...

Flash သီခ်င္း ေလးေတြပါ

ဒီသီခ်င္းေတြကိုေတာ့ အီးေမး ေဖာ္၀ပ္ပို႔ရတာ အလြန္၀ါသနာထံုတဲ့ အေဒၚၾကီး တစ္ေယာက္ ဆီကရတာပါ။ သီခ်င္းေလးေတြကို ၾကိဳက္လို႔ ျပန္ၿပီး မွ်ေ၀ေပးလိုက္တာပါ။


Flash

• Because I love you
• Because you loved me
• Blue night
• Can you feel the love tonight
• Casablanca
• Close to U
• Cry on my shoulder
• Everyday I love you
• Eye on me
• Forever
• Hãy về đây với anh
• I cry
• I Lay My Love On You
• I miss you finally
• Just to say I love U - a very nice song
• Lover's concerto
• Mouse love rice
• My love
• My Valentine
• Only Hope
• Only love
• Over And Over
• Pretty boy
• Pretty boy 2
• Promises don't come easy
• Rhythm Of The Rain
• Right here waiting for you
• Romeo n Juliet
• Save the best for last
• Scarboroughfair
• Sealed with a kiss
• Sweet dream
• Take me to your heart
• The day you went away
• The day you went aways 2
• The power of love

• You are the love of my life
• You took my heart aways
• When you say nothing at all
• Without you
• Color of the wind
• Graduation
• My star to come
• Dust in the wind
• Green Fields
• Heal the world
• Nocturne 2
• Shining friend
• Songs From A Secret Garden
• Those were the days
• Top of the world
• Yesterday Once More
• * Other languages
• Đường Tăng ở Nữ Quốc
• Hoa Mai
• Hoàn châu cách cách
• Hội trống
• Love you and love me
• Lương Sơn Bá, Chúc Anh Đài
• My star to come
• Ngôi Sao May Mắn
• Phía sau ánh mắt buồn
• Sutekidane
• Trái tim quên lãng
• * Funny songs
• Bài hát vui nhộn trong quảng cáo Heineken
• Ketchup - Bài hát do chú bò ngộ nghĩnh trình diễn
• Phi đội gà bay Soundtrack

Read More...

Summary only...

ေဖာင္စီးရင္းေရငတ္ မိုးတြင္းၾကီးေရျပတ္

အခုဘေလာ့ဂ္ကို ကၽြန္ေတာ္ေရးေနတဲ့ အခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္ ေရမခ်ိဳးရေသးပါဘူး။ ေရမခ်ိဳးရေသးဘူးဆိုတာ အိမ္မွာ ေရမလာလို႔ပါ။ ေရမလာလို႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ အိမ္က ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေရလာလဲ မသိပါဘူး။ မီးလာရင္ ေမာ္တာကို ဖြင့္ၾကည့္တယ္ ေရမတက္ရင္ ျပန္ပိတ္ထား၊ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေနရင္ ျပန္ဖြင့္ ေရမတက္ရင္ ျပန္ပိတ္ထား အဲဒီစစ္စတန္နဲ႔ ေရတင္ရတာပါ။ အဲဒီလိုနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးရက္ကစၿပီး ေရမတက္တာ ယေန႔အထိပဲ။ တင္ထားတဲ့ေရေလးေတြကို အ၀တ္ေတြေတာင္မေလွ်ာ္ပဲ ေခၽြတာသံုးလာတာ ဒီေန႔မနက္ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ ေရဘားကိုဖြင့္ေတာ့ ေရမက်ေတာ့မွ ေရကုန္သြားၿပီဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ မ်က္ႏွာသစ္တာကေတာ့ဗ်ာ ေရသန္႔ဘူးထဲက ေရေလးနဲ႔ သစ္လုိက္ရတာေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္ေနတာကေတာ့ ၃၈ လမ္းမွာပါ။ သူမ်ားတိုက္ေတြ လိုက္ေမးၾကည့္ေတာ့ ၃၈ လမ္းမွာ ညပိုင္းမွာ ေရတင္လို႔ရတယ္တဲ့ တင္လို႔မရတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုက္ တစ္တိုက္ထဲျဖစ္ေနတယ္။ ေဘးအခန္းေတြ ေျပာတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုက္ကို ေဆာက္တဲ့ ကန္ထရိုက္က ကပ္စီးကုတ္ၿပီး တစ္တိုက္လံုးအတြက္ စည္ပင္ေရပိုက္ကို ႏွစ္ပိုက္ထဲယူထားတယ္လို႔ ေျပာတယ္ ဟုတ္ခ်င္လည္းဟုတ္မယ္ မဟုတ္ခ်င္လည္း မဟုတ္ဘူးေပါ့ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေရတင္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စည္ပင္ကေန လာတဲ့ေရလိုင္းကို ဆြဲထားတာကႏွစ္ပိုက္ အဲဒီႏွစ္ပိုက္ကေနဆြဲတာက ရွစ္လႊာ ၁၆ ခန္း၊ မီးလာတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ၀ိုင္းဆြဲက်ေတာ့ ေရကဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အခန္းေပါက္ေစ့ရႏိုင္ေတာ့မွာလဲ။

ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့ဗ်ာ ေနာက္ဆိုရင္ အိမ္ငွားၾကမယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာစံုစမ္းၾကပါ။ အိမ္ခန္းသြားၾကည့္ရင္ မီးလာတဲ့အခ်ိန္မွာသြားၾကည့္ပါ ေရကိုတင္ၾကည့္ပါ။ သူမ်ားေတြလို ရည္းစားမရွိလို႔ပဲ ေတာ္ေသးတယ္လို႔ ေျပာရမလားမသိဘူး။ အခုလို ေရျပတ္လို႔ ေရမခ်ိဳးရတဲ့ေနမ်ိဳးမွာ ရည္းစားနဲ႔ ခ်ိိန္းၿပီးသားျဖစ္ေနရင္ စဥ္းေတာင္မစဥ္းစား၀့ံေတာ့ဘူး။

Read More...

Summary only...

ေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့ေန႔ …..

မိုးေရေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ႏွင့္ အိပ္မည္ဆိုလွ်င္ အေတာ္ပင္အိပ္ေကာင္းမည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ အိပ္၍မေပ်ာ္။ အခ်ိန္ကို ၾကည့္ေတာ့ ညႏွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္၊ ဗိုက္ကလဲ ဆာသလိုလို။ အိပ္မေပ်ာ္သည့္အတူ အဆာေျပ တစ္ခုခုစားဖို႔ ပန္းဆိုးတန္း လမ္းဘက္ကို ကၽြန္ေတာ္ လမ္းထြက္ ေလွ်ာက္ခဲ့သည္။

ပန္းဆိုးတန္း လမ္းက အလင္းဆိုင္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ လက္ဖက္သုပ္ စားၿပီးေတာ့ မအိပ္ခ်င္ေသးသည့္ အတူတူ လမ္းေလွ်ာက္ဦးမည္ဟု ေတြးကာ ပန္းဆိုးတန္း လမ္းအတိုင္း အေနာ္ရထာ လမ္းဘက္သုိ႔ တက္ခဲ့သည္။ မိုးတိတ္သြား၍ ေတာ္ေသးသည္ မိုးေရ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ႔ ဆို ညၾကီးေမွာင္ေမွာင္ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ ေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူးဟု စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနတုန္း၊ ဘယ္သူက ဂုဏ္ထူး ဘယ္ႏွစ္ခုပါတယ္၊ ဘယ္သူကေတာ့ ရိုးရိုးပဲ ေအာင္တယ္ ဆိုတဲ့ အသံကို ၾကားမိလိုက္သည္။ အသံလာရာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြ။

ေၾသာ္ဒီေန႔ ဆယ္တန္းေတြ ေအာင္စာရင္းထြက္တာပဲ။ ဆယ္တန္းေတြ ေအာင္စာရင္း ထြက္တယ္ဆုိတာ ၾကားလိုက္ရေတာ့…….. ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့တာ ဘာမွ မၾကာေသးသလို စိတ္ထဲမွာ ထင္ေနေပမယ့္ ေသခ်ာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ႏွစ္အနည္းငယ္ေတာင္ ၾကာေနၿပီ။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလ အိပ္မေပ်ာ္ေသးသည့္အတူ သူမ်ား ေအာင္စာရင္းေလးေတြ သြားဖတ္ဦးမွပဲ ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ေျခာက္ဘက္ဆီသို႔ ထြက္လာခဲ့မိသည္။


ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္း သြားၾကည့္မယ္ဆိုေတာ့ အေဖက ဘူတာရံုကို လိုက္ပို႔သည္။ ညေန ငါးနာရီတြင္ ၀င္မည့္ ၅၆ အစုန္ အျမန္ရထားအလာကို ေစာင့္ရင္း ဘူတာရံုထဲမွာ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားမေျပာသလို ကၽြန္ေတာ္လည္း အေဖကို စကားမေျပာျဖစ္။ ကၽြန္ေတာ္က မနက္ျဖန္ မနက္မွာ ၾကည့္ရမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္း အေၾကာင္းကို ေတြးေနသည္။ မနက္ျဖန္ ဆယ္တန္းေအာင္မည္ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးရင္ ဘာလုပ္မည္ အစရွိသျဖင့္ ေလထဲမွာ တိုက္အိမ္ေဆာက္တဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္ေတြးေနမိသည္။ အေဖကေတာ့ ဘာေတြေတြးေနသည္မသိ။


စာေမးပြဲေျဖၿပီးကတည္းက ဆယ္တန္းကို ေသခ်ာေပါက္ေအာင္ၿပီဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ သိထားေပမယ့္ ကိုးတန္းကိုေတာင္ ႏွစ္ႏွစ္ေျဖခဲ့သည့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေဖက သိပ္ယံုရဲပံုမရ။ ဒီႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဆယ္တန္းက်ရင္ ကိုးတန္းက တက္လာသည့္ ကၽြန္ေတာ္ညီႏွင့္ အိမ္မွာ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္၊ တစ္ႏွစ္တစ္ထက္တစ္ႏွစ္ က်ဴရွင္စရိတ္ေတြကလည္းၾကီး၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းမေအာင္မည္ကို အေဖက ေတြးပူေနပံုရသည္။

ေပၚပူေပၚ ဆိုသည့္ ရထားဥၾသသံေၾကာင့္ အေတြးကိုယ္စီႏွင့္ ထိုင္ေနသည့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္ အေတြးစကိုယ္စီကို ေခတၱရပ္ၿပီး…. “ ေအာင္စာရင္း ၾကည့္ၿပီးရင္ ဖုန္းေခၚဦးေနာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္ၿပီး သြားမေနနဲ႔ဦး၊ ငါက ဒီေလာက္ မဟုတ္ဘူး မင့္အေမက သိခ်င္ရွာမွာ၊ အိတ္ခ်ိန္းက ဖိုးသားကို မွာမရရင္ ေဆးရံုကို လွမ္းမွာ” ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းျငိမ့္ျပၿပီး ရထားေပၚသို႔ တက္လာခဲ့သည္။ ရထားသည္ ဘူတာရံုတြင္ သံုးမိနစ္ခန္႔သာ ရပ္ၿပီး ျမစ္ၾကီးနား မႏၱေလး လမ္းမၾကီးအတုိင္း မႏၱေလးဘက္ဆီသို႔ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။

မိုးဦးရာသီေရာက္ၿပီ ျဖစ္တာေၾကာင့္ထင့္ ဘံုေခ်ာင္း ဘူတာမွ ထြက္ၿပီးကတည္းက မိုးေတြ သည္းသည္းမဲမဲ ရြာခ်သည္။ မိုးကသည္း ေနက၀င္ႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးလည္း ဘာမွ မျမင္ရေတာ့ေပ။ ရထားေတြ ခဏခဏ ဘီးေခ်ာ္၊ တိမ္းေမွာက္သည္ဟု ထိုေဒသမွာ နာမည္ၾကီးသည့္ ဘံုေခ်ာင္း ႏွင့္ နမ္းခမ္း ေက်ာက္ေတာင္ၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္စီးလာသည့္ ရထားက သြားေနျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ မိုးသံက ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးကို လႊမ္းမိုးထားသည့္အတြက္ ရထားဘရိတ္အုပ္သံ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္သာ တစ္ခါတစ္ခါ ေပၚလာသည္။ ယုခု ေက်ာက္ေတာင္ၾကားကို ခါတိုင္းကၽြန္ေတာ္ အေခါက္ေခါက္ အခါအခါ ရထားစီးၿပီး ျဖတ္သန္းခဲ့ေပမယ့္ တစ္ၾကိမ္မွ ဘီးေခ်ာ္တာႏွင့္ မၾကံဳဘူးပါ။ ယခုေတာင္ၾကားတြင္ ရထား ဘီးေခ်ာ္လွ်င္ တစ္ရက္ခန္႔ ၾကာတတ္သည္။ ယခင္အၾကိမ္ေတြတုန္းက သြားေနရင္း ရထား ဘီးေခ်ာ္သြားလွ်င္ ဟူ၍လည္း တစ္ၾကိမ္မွ စိတ္မပူဘူးပါ။ သို႔ရာတြင္ ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ပူပါသည္။ အကယ္၍သာ ဘီးေခ်ာ္ခဲ့လွ်င္ မနက္ျဖန္ မနက္ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ၾကည့္ခြင့္ ရေတာ့မည္ မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ္ေျဖထားသည့္ စာေမးပြဲ ေအာင္စာရင္းကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ ၾကည့္ခ်င္သည္ က်န္လူမ်ား အားလံုးလဲ ထိုကဲ့သို႔ပဲ ျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ ေကာလင္း ဘူတာရံုေရာက္ေတာ့ ညကိုးနာရီခြဲၿပီ၊ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိုးကလည္းတိတ္ၿပီ။ သိပ္မေ၀းလွသည့္ ဘူတာႏွင့္အိမ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ကတိုက္ကရိုက္ျပန္ ပစၥည္းေတြခ်ၿပီး စက္ဘီးေလးဆြဲကာ အျပင္ကို ထြက္ခဲ့မိသည္။ ေကာလင္းၿမိဳ႕ရဲ႕ ညလင္းေပါက္ လင္းေပါက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ထိုင္ေနၾကသည္။ သူတို႔လည္း ဒီညေတာ့ အိပ္ျပန္ မအိပ္ပဲ ေအာင္စာရင္း ကပ္တာကို ေစာင့္ၾကည့္ၾကမည့္ သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ခဏေလာက္ေနေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး ေက်ာင္းအေရွ႕ကို စက္ဘီးကိုယ္စီႏွင့္ သြားၾကည့္ၾကသည္။ ေက်ာင္းသားေတြ သူ႔အစုကိုယ့္အစုလုိက္ ေက်ာင့္အေရွ႕ကို ျဖတ္ျဖတ္သြားၾကၿပီး ေအာင္စာရင္း ဘယ္အခ်ိန္ကပ္မလဲ ဆိုသည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ေက်ာင္းၾကီးကို လွမ္းေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ ၾကည့္ေနၾကသည္။ ေက်ာင္းကေတာ့ အေမွာင္ထု အတြင္းမွာ အိပ္ေမာက်လို႔ ေကာင္းတုန္း။

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းအေရွ႕ အုတ္တံတားေလးမွာ ဂစ္တာတီးတဲ့သူကတီး ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ေျပာတဲ့သူေျပာႏွင့္ သူ႔အစုကိုယ့္အစု ထိုင္ကာ ေအာင္စာရင္း ကပ္မည့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနၾကသည္။ မနက္ျဖန္ ေအာင္စာရင္းထြက္မည္ဟုသာ တစ္ေယာက္စကား တစ္ေယာက္ၾကား၍သာ လာေစာင့္ေနၾကရျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ေသခ်ာေပါက္ ေအာင္စာရင္းထုတ္လိမ့္မည္ဟု ေတာ့မည္သူမွ မေျပာႏိုင္ၾက။ ညဆယ့္ႏွစ္နာရီ ေက်ာ္ေတာ့ ပညာေရးမွဴးရံုးဘက္က ဆရာတစ္ေယာက္ အိပ္သာသြားဖို႔ ထြက္လာသည္ကို ျမင္ရသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားက ၀မ္းသာအားရႏိွင့္ ေအာင္စာရင္းထြက္မွာလား ဟု၀ိုင္းေအာ္ေမးၾကသည္။ သူက ဘာမွ ျပန္ေျပာျခင္းမရွိပဲ ရံုးအတြင္းသို႔ ၀င္သြားကာ တံခါးျပန္ပိတ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္း၀င္းသည္ ေတာ္ေတာ္က်ယ္သည့္ ေက်ာင္း၀င္းျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းအုတ္တံတိုင္းႏွင့္ ေအာင္စာရင္းမ်ားကပ္မည္ဆိုသည့္ ပညာေရးမွဴးရံုးသည္ အနည္းဆံုး ေပသံုရာခန္႔အကြာေ၀းရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းအုတ္တံတိုင္း အေပါက္မွ ပညာေရးမွဴးရံုး အေရွ႕ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ စာရြက္မ်ား ကပ္ထားသည္ဟု ယူဆရာေသာ ဘုတ္ေလးတစ္ခုကို ေထာင္ထားသည္ကိုျမင္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုစာရြက္ကပ္ထားေသာ ဘုတ္သည္ ေအာင္စာရင္းမ်ား ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟုယူဆကာ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းအုတ္တံတိုင္းကို ေက်ာ္တက္ၿပီး ေက်ာင္းထဲ၀င္လုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လည္း ကပ္လိုက္ၿပီး ၀င္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထိုစာရြက္မ်ားကပ္ထားေသာ ဘုတ္အေရွ႕ကို ေရာက္ၿပီ ဆုိသည္ႏွင့္ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးျဖင့္ ထိုးၾကည့္လုိက္သည္။


လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးေရာင္ ေအာက္တြင္ ကြန္ပ်ဴတာ စာလံုးမ်ားႏွင့္ စာစီထားေသာ နာမည္မ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ခံုနံပါတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ရွာၾကည့္သည္။ ေတြ႕ပါၿပီ စန- ၉၂၉ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ ၿပီးေတာ့ အဖအမည္ ဂုဏ္ထူးရ ဘာသာစာရင္းဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဂုဏ္ထူးမပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္က ေအာင္ၿပီ ေအာင္ၿပီေဟ့လို႔ ေအာ္လိုက္ေတာ့ အျပင္ဘက္မွာ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္း ေစာင့္ေနသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ေက်ာင္တံခါးဆီသို႔ ေျပးလာၾကၿပီး ၾကြက္ဆူၾကြက္ဆူ ျဖစ္ကုန္သည္။ ေယက်ာၤးေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ တံခါးဖြင့္တာကို ေစာင့္မေနေတာ့ပဲ အုတ္တံတိုင္းကို ေက်ာ္္ၿပီးေျပး၀င္ လာၾကသည္။ ပညာေရးမွဴးရံုးထဲက ဆရာေတြလဲ ထြက္လာၿပီး တိတ္တိတ္ၾကည့္ၾကဖို႔ ဆူညံဆူညံ မလုပ္ဖို႔ ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေအာင္စာရင္းၾကည့္ၿပီးၿပီ ျဖစ္သည့္အတြက္ ေက်ာင္းအုတ္တံတိုင္းကို ျပန္ေက်ာ္ထြက္ခဲ့ၿပီး စက္ဘီးကို အိမ္ရွိရာသို႔ ေျခသုတ္တင္နင္းခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။


ဗိုလ္တစ္ေထာင္ေျခာက္ ေက်ာင္းထဲကို ေရာက္ေတာ့ မနက္ေစာလြန္းေသးလို႔ ျဖစ္မည္ထင္သည္ ေအာင္စာရင္းလာၾကည့္သူ ေတာ္ေတာ္နည္းေသးသည္။ ဂုဏ္ထူးေတြ တစီၾကီးရသြားသည့္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားကေတာ့ ေပ်ာ္ၿပီးျပန္ၾကသည္။ ေအာင္စာရင္း မပါသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကေတာ့ တိတ္ဆိတ္လို႔။

ဗိုလ္တစ္ေထာင္ေျခာက္တြင္ ကပ္သည့္ေအာင္စာရင္းကို ဘာရယ္မဟုတ္ လာၾကည့္ျခင္းသာ ျဖစ္ၿပီး သိသူလည္းမပါ၊ နာမည္တပ္ၿပီး ၾကည့္စရာလူလည္းမရွိ၊ မနက္က်ရင္ Class ရွိေသးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေအာင္စာရင္းဘုတ္ေတြ အေရွ႕မွာ နည္းနည္းပါးပါး ေလွ်ာက္ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အိမ္သို႔ ျပန္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိုးကဖြဲဖြဲက်လာသည္။ မိုးဖြဲဖြဲက်ေနေသာ လမ္းမွာထီးမပါပဲ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိသည္။


ေအာင္စာရင္းဟု ေျပာလွ်င္ စာေမးပြဲေျဖၿပီး နံရံမွာထုတ္ျပန္ေၾကျငာ ေပးသည့္ စာေမးပြဲ ေအာင္စာရင္းဟု သာလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ျမင္ၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ ဘ၀မွာ စာသင္ခန္းထဲမွာ မဟုတ္ပဲ ဘ၀ထဲမွာ သင္ခန္းစာေတြ ထပ္တက္ေနရသည္။ စာသင္ခန္းထဲမွာ စာေမးပြဲမေျဖပဲ လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲမွာ ဒုကၡေတြ ျပသနာေတြကို ေျဖေနရသည္။ နံရံေပၚမွာ ကပ္မထားေပမယ့္ ကိုယ္လုပ္ထားတဲ့ အရာတစ္ခုရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို ဘ၀မွာ အျမဲတမ္း ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသက္ရွင္သေရႊ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲမွာ စာေမးပြဲေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ေျဖရင္း ဘ၀ေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္မည့္ေန႔မ်ားကိုလည္း အသက္ရွင္ေနသေရြ႕ ၾကံဳေတြ႕ျဖတ္သန္းေနၾကရဦးမည္ ျဖစ္သည္။

Read More...

Summary only...

ေနမေကာင္းဘူး

အခုရက္ပိုင္း ေနမေကာင္းဘူး အဆုပ္အေအးပတ္လို႔ နာေစးေခ်ာင္းဆိုးျဖစ္ေနတယ္။ ေဆးခန္းလဲ မသြားေတာ့ပါဘူး ေဆးေတြဘာေတြလဲ မေသာက္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ခံအားကို ကိုယ့္ဘာသာကို ယံုၾကည့္မႈ အျပည့္အ၀ ရွိတယ္ေလ။ :P တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေနရင္ေတာ့ ေပ်ာက္သြားမယ္ထင္တာပဲ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ နာေစးေခ်ာင္းဆိုး ဆိုေတာ့ ေနရေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။

စကားမစပ္ မေန႔ညက အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ ဘုရားထီးတင္ရတယ္လို႔ အိပ္မက္မက္တယ္။ အဲလိုအိပ္မက္မ်ိဳးတခါမွ မမက္ဖူးဘူး။

Read More...

Summary only...

အင္တာနက္ဆိုင္က စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာ လူတန္းစားႏွစ္မ်ိဳး

ဂ်ီေတာ့ ပီဖင္းဂိုး Vzo အစရွိသည္တို႔ အသံုးျပဳသည့္အခါတြင္ ေဘးလူမ်ား နားမခံႏိုင္ေအာင္ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆို ေနသူမ်ား။

မက္တာကေဖး အစရွိေသာ ရယ္စရာမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး တစ္ေလာကလံုးမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ရွိသသို႔ တခြီးတဟီးဟီးနဲ႔ ေအာ္ေနတတ္သူမ်ား။

အဲလိုလူမ်ိဳးေတြသာ ကိုယ္သံုးေနတဲ့ အင္တာနက္ဆိုင္ထဲ ေရာက္လာၿပီဆိုလို႔ကေတာ့ အာရံုပ်က္ၿပီသာ မွတ္ေပေတာ့။ အခုလည္း စိတ္ကူးေလးရတုန္း ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို လမ္းမွာစာစီလာတာ ေဘးနားေလးမွာ တဟီးဟီး တစ္ဟားဟားနဲ႔ အာရုံလာေနာက္ေနလို႔ ဘာမွကို ေရးခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ဘူး။

Read More...

Summary only...

နာဂစ္

Nargis Photo

ဒီေနရာကို ကလစ္လုပ္ၿပီးၾကည့္

Read More...

Summary only...

မရွိေတာ့တဲ့ငါ

နင္မရွိတဲ့အခါ ....
နင္သိဖို႔ စကားလံုးေတြ
နင္မသိတဲ့ တစ္ေနရာမွာက်န္ရစ္တယ္

အဲဒီစကားလံုးေတြက
နင္ရွိတဲ့ေနရာ ေရာက္ေအာင္မသြားႏုိင္သလို
စကားလံုးေတြရွိတဲ့ေနရာကို နင္ေရာက္လာမဟုတ္ေတာ့လည္း
၀မ္းနည္းမိတာေတာ့ အမွန္ပဲေလ

ဒါေတြထားလိုက္ပါေတာ့
အခုငါ မရွိေတာ့ဘူး
ဒါေပမယ့္
ငါမရွိတဲ့ေတာ့တဲ့ ကမၻာမွာ
နင္မသိေသးတဲ့ စကားလံုးေတြကေတာ့
က်န္ရစ္ေနဦးမွာပါ
နင္ေတြ႕တဲ့အထိေပါ့ေလ

Read More...

Summary only...

BOB

Bay Of Bengal

ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္ အမွတ္တရ

Read More...

Summary only...

ဘူတာရံု

တစ္ခါတုန္းက
ဘူတာရံုေလး တစ္ခုရွိတယ္

အဲဒီဘူတာရံုေလးမွာ
ရထားေတြတစ္စီးၿပီး တစ္စီးရပ္နားလို႔

ခရီးသည္ေတြ ၀င္ထြက္သူေတြနဲ႔
စည္ကားလို႔ေပါ့ . . . .

တစ္ေန႔မွာ အဲဒီဘူတာရံုထဲကို
ထူးဆန္းဆန္း ရထားၾကီးတစ္စင္း၀င္လာတယ္
အဲဒီရထားနာမည္က အခ်စ္တဲ့

အဲဒီရထားၾကီး ထြက္သြားၿပီးေတာ့
ႏွစ္လေတြၾကာတဲ့အခါမွာ
ဘူတာရံုေလးကေျပာတယ္
“ရထားဟာ ထြက္ခြာသြားခဲ့ေပမယ္၊ ဒီဘူတာရံုေလးထဲမွာ တစ္ခ်ိန္က ရပ္နားခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔၊ ရထားသံလမ္းေတြကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္” တဲ့

ဒါေပမယ့္ ဘူတာရံုက ေနာက္ထပ္ဘယ္ရထားကိုမွ လက္မခံေတာ့ဘူး
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို အရွင္လတ္လတ္ တက္ၾကိတ္သြားလို႔တဲ့ေလ

Read More...

Summary only...

ေမာ္ဒယ္အမည္သိပါၿပီ

အမည္မသိ ေခတ္ေမာ္ဒယ္ဆိုၿပီး ဒီေနေရာမွာ တင္ခဲ့ဖူးတာ မွတ္မိၾကဦးမယ္ထင္ပါတယ္။ သူနာမည္က အိျႏၵာစိုးေအာင္ ပါတဲ့။ မေန႔ညက မက္ေဆ့ပို႔ၿပီး နာမည္ေလး ထည့္ေပးပါဦးဆိုလို႔ ထည့္ေပးရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူနဲ႔ ဂ်ီေတာ့ ေျပာခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဖိုးသူေဆာ္ဆီမွာ သြားေမးပါ။

Read More...

Summary only...

ဒါရိုက္တာသင္တန္း ၁/၂၀၀၈ သင္တန္းဆင္းပြဲ

သင္တန္းေတာ့ဆင္းၿပီ။ ဇာတ္ကားေတာ့ ရိုက္ခ်င္တဲ့ေန႔ ရိုက္မည္။

Read More...

Summary only...

ေၾကျငာခ်က္

မလိုလားအပ္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္ စီေဘာက္ကို ယာယီျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ေကာ့မင့္အားလံုးကို ေမာ္ဒရိတ္လုပ္လိုက္ပါၿပီ။

နံပါတ္ ၁ ကၽြန္ေတာ္ အခုပံုကို တင္သာ သူမ်ားေျပာသလို သာသနာကို အၾကည္ညိဳပ်က္ေအာင္လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ သာသနာကို အၾကည္ညိဳပ်က္ဖြယ္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ သူေတြကို ေတြ႕လိုက္မိတဲ့ ခဏအတြင္းမွာ မွတ္တမ္းတင္လိုက္တာပါ။


နံပါတ္ ၂ ဒီပံုမွာတဲ့ အတုေယာင္ သံုးေလးပါးေလာက္ကို ေတြ႕သာနဲ႔ တစ္ႏုိင္ငံလံုးက သံဃာေတြ အားလံုးဟာ အဲလိုၾကီးပဲလို႔လဲ မွတ္ယူလို႔ မရပါဘူး။ ၀ိနည္းေတာ္နဲ႔အညီ သတင္းသံုးေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။

နံပါတ္ ၃ ဆြမ္းဆန္ထဲၾကြက္ေခ်းေရာ ဆိုသလို အစစ္မွန္ေတြၾကားမွာ အတုဆိုတာရွိမွာပဲေလ။ ကိုယ္စားမဲ့ဆန္ထဲမွာ ၾကြက္ေခ်းေတြေရာေနရင္ အကုန္လံုးကို မဖယ္ပဲ ခ်က္စားၾကမွာလား။ အဲဒီသေဘာပဲ ဆန္ထဲမွာေရာေနတဲ့ ၾကြက္ေခ်းေတြကို ဖယ္ရွားမွသာ သန္႔ျပန္႕တဲ့ ထမင္းကိုရရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအးဒါေပမယ့္ ၾကြက္ေခ်းေလး တစ္ခုႏွစ္ခုကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ မ်က္ကြယ္ျပဳ ထားလိုက္မယ္ဆိုရင္ တစ္အိုးလံုးေကာင္းေနတဲ့ ဆန္ေတြဘာျဖစ္သြားမလဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ၾကြက္ေခ်းကို ျပတာပါ။ ဖယ္တာမဖယ္တာ မဖယ္တာကေတာ့ ခ်က္စားတဲ့သူရဲ႕ အလုပ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။

နံပါတ္ ၄ ဒကာေတြ ဒကာမေတြက ဆြမ္းေလာင္း ဒကာခံ ကိုယ္စုေဆာင္းထားတဲ့ ေခၽြးနည္းစာေတြ လွဴဒါန္းေနတယ္ဆိုတာ သာနာ့လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔၊ ဗုဒၶသာသနာ ထြန္းကားလာဖို႔ အဲဒီရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ လွဴဒါန္းေနတာပါ။ လူမျမင္ကြယ္ရာမွာ သကၤန္းေလးကို လူ၀တ္လွဲ ကတံုးေလးကို ဦးထုပ္ေဆာင္းၿပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။


နံပါတ္ ၅ ဒီပံုကို တင္တာကၽြန္ေတာ္ မွားခ်င္မွားမယ္၊ မွန္ခ်င္မွန္မယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေဆြးေႏြးတဲ့လူေတြ အေနနဲ႔ မွားတယ္လို႔ ထင္ရင္၊ ဘာေၾကာင့္မွားတယ္၊ ဘာေၾကာင့္မွန္တယ္ဆိုမ်ိဳး အက်ိဳးအေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္ ေအာင္ေဆြးေႏြးလာရင္ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံႏိုင္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ ဆဲေရးတိုင္းထြာတာမ်ိဳးေတြကိုေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

Read More...

Summary only...

႐ွဥ့္ေလးတစ္ေကာင္ပါ

-


သစ္ပင္ေပၚကေန ျပဳတ္က်လာတဲ့ ႐ွဥ့္ေလးတစ္ေကာင္ပါ။ သူငယ္ခ်င္းက သနားလို႔ ေမြးထားတာ။

ျပင္လုိက္ၿပီေနာ္..။ အမွား ...

Read More...

Summary only...

သၾကၤန္ပံုေတြ

ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ သၾကၤန္ပံုေတြ အမ်ားၾကီး တင္ထားခ်င္တာ။ ဒါေပမယ့္ ဘေလာ့ဂ္ကာ မရလို႔ ေမးတူ ဘေလာ့ဂ္နဲ႔ပဲ တင္လိုက္တယ္။ အဆင္ေျပမယ္လို႔ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

Read More...

Summary only...

ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ အင္တာနက္

အခု ျမန္မာျပည္မွာ ဘတ္ပံုးဆိုလား ေလာက္ေလးဂြပုံးဆိုလား ျပင္ေနလို႔တဲ့။ အင္တာနက္ေတြ ဂ်န္႔ျဖစ္ေနတယ္တဲ့ ေၾကာ္ျငာထားပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ MPT ဆိုင္လုိ႔ အမ်ားသိၾကတဲ့ အင္တာနက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ အင္တာနက္သြားသံုးတာ ၀က္ဆိုက္တစ္ခ်ိဳ႕ ဖြင့္လို႔ရတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေရးလို႔မရဘူး။ ဂ်ီေမးမရဘူး။ ဂူဂဲ ဟုန္းေပ့ ကိုေတာင္ ဖြင့္မရဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ဆိုင္ေျပာင္းတယ္ ဆိုင္ကေတာ့ အမ်ားက ပုဂံ လို႔သိၾကတဲ့ ဆိုင္ေပ့ါ။ အဲဒီဆိုင္မွာ ဘေလာ့ဂ္ ဖြင့္မရဘူး။ ဖတ္မရဘူး။ ဂ်ီေမးကလႊဲရင္ တျခား၀က္ဆိုက္ အကုန္ရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေရးလို႔ရမရ သိခ်င္လို႔ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အခုေရးလိုက္တယ္။ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ဘာမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။

အင္တာနက္ဆိုင္က အမၾကီးကေတာ့ ေရရႊတ္ေနတယ္ ဒီလ လစဥ္ေၾကးလာေကာက္ရင္ မေပးဘူးတဲ့ :P

Read More...

Summary only...

အားနာလိုက္တာေယာရယ္

သို႔ခ်စ္လွစြာေသာ ေယာ.....။ ကၽြႏု္ပ္ဘီယာ ေသာက္ေနခ်ိန္မွာ သင့္ကို သတိရမိတာေတာ့ အမွန္ပဲေလ။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ဳပ္ ရန္ကုန္မွာတုန္းက ဘီယာအတူတူ ေသာက္ရင္း ဘန္းကီးမြန္းဆီ ဖုန္းဆက္သင့္ မဆက္သင့္၊ ေဂ်ာ့ဘုနဲ႔ ဆာဒန္ဟူစိန္ ဘယ္သူမွန္မွန္ ဆိုတာ လည္ပင္ရိုးၾကီးေတြ ေထာင္ၿပီး ျငင္းၾကတာလဲ မွတ္မိေသးပါတယ္။

မနက္ျဖန္ က်ဳပ္ရန္ကုန္ ျပန္ေတာ့မယ္ဗ်ာ။ ဒီညေတာ့ က်ဳပ္အခန္းထဲမွာ ခံုေလးႏွစ္လံုးခ်ၿပီး တစ္ေနရာကို ခင္ဗ်ားအမွတ္နဲ႔ က်ဳပ္ေသာက္ေနတယ္။ ခင္ဗ်ားကို မျမင္ရေပမယ့္ က်ဳပ္မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္က ခံုကို ၾကည့္ၿပီး ခင္ဗ်ားရွိတယ္ အမွတ္နဲ႔ ထိုင္ဆဲေနမိတယ္။

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မနက္ျဖန္ ျမန္မာျပည္ျပန္ရာက္ရင္ ခင္ဗ်ားစကားယံုစားမိလို႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္က အေၾကြးရွင္ေတြ မ်က္ႏွာကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့ေလ။ ခင္ဗ်ားကို မယံုၾကည္ရဘူးဆိုတာ သိလို႔ အထပ္ထပ္အခါအခါ ေမးတယ္ ေမာင္ေမာင္ေယာရယ္ ေသခ်ာရဲ႕လား။ ေသခ်ာပါတယ္ ဒီလကုန္ရင္ ေဒၚလာေထာင့္ငါးရာလႊဲလိုက္မယ္ ခင္ဗ်ားဆိုင္ခန္းကိုသာ ငွားထားႏွင့္။ ဆိုင္ခန္းေနရာေလးကလည္း မဆိုး ေစ်းကလည္းေတာ္ သူမ်ားလက္ဦးသြားမွာစိုးလို႔ ေငြတိုးေလးယူၿပီး စရံခ်ထားလိုက္တယ္။ ကိုညီလင္းဆက္က ေတာ့ ေျပာရွာပါတယ္။ “ေဟ့လူ ေယာသား စကားယံုစားလို႔ ” ဆိုၿပီး သတိေပးရွေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငမိုက္သားက်ဳပ္ ေၾသာ္ဒီတစ္ခါေတာ့ ေမာင္ေယာ မၾကည္စားေလာက္ပါဘူး ထင္ၿပီး လုပ္လိုက္မိတယ္။

အင္း .............

မနက္ျဖန္ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ အေၾကြးရွင္ေတြ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ရမလဲ .....

ေၾသာ္ဒီည ဘီယာေသာက္ေနတာကိုေတာ့ ခင္ဗ်ားကို တိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားက သေဘၤာေပၚမွာ ရာသီဥတုဆိုးၾကီးထဲမွာ ရုန္းကန္ေနရရွာတယ္ဆိုေတာ့ မတိုက္ရတာ အားနာမိတယ္ဗ်ာ ......

Read More...

Summary only...

ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ကာ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္သြားၿပီ

ဒီေန႔ ဘေလာ့ဂ္ကာမွာ ၾကည့္လိုက္တာ။ ဘေလာ့စေပါ့နဲ႔ ျမန္မာျပည္နာမည္ခံၿပီး ပရိုးဖိုင္ဖြင့္ထားတဲ့လူ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္သြားၿပီဆိုတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္က တစ္ေထာင္ေက်ာ္ပဲရွိတယ္။ အခုေတာ့ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္တဲ့။ ျမန္လိုက္တာ။

Read More...

Summary only...

မနက္ျဖန္ ဘန္ေကာက္မွာ အိုင္စီရႈိးရွိတယ္

မနက္ျဖန္ တနဂၤေႏြေန႔ညမွာ ဘန္ကာက္မွာ အိုင္စီ႐ႈိးရွိတယ္။ ေနရာကေတာ့ မသိဘူး :P။ ၀င္ေၾကးကေတာ့ ဘတ္ေလးရာတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူေတာ္ေကာင္း ဇနီးေမာင္ႏွံက ဒကာခံမယ္ဆိုလို႔ သြားၾကည့္ျဖစ္ ဦးမယ္ထင္တယ္။ သြားၾကည့္ျဖစ္ရင္ေတာ့ ပံုေလးေတြ တင္ေပးပါမယ္။ အခုပံုေလးကေတာ့ သု၀ဏၰမွာ Nargis ရံပံုေငြတုန္းက ရိုက္ထားတာပါ။ အခုတင္ထားတဲ့ပံုကေတာ့ ဆိုက္ခ်ဳံ႕ထားတာပါ။ ပံုဆိုက္အၾကီးၾကီး လိုခ်င္ရင္ ဒီေနရာမွာ ေဒါင္းလုပ္လုပ္ပါ။

Read More...

Summary only...

၀မ္းစာေတြကုန္ၿပီလား . . . .

ဒါရိုက္တာၾကီး တစ္ေယာက္က ေျပာဖူးသည္။ “ငါဒါရိုက္တာ လုပ္ခါစက၊ ဒါရိုက္တာ ဘယ္သူရိုက္သည္ ဆိုတာမ်ိဳး မလုပ္ခ်င္ဘူး ခပ္ဆန္းဆန္းေလး လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါရိုက္တာ ........ ေရးညႊန္းရိုက္ကူးသည္ ဆိုၿပီး လုပ္တယ္။ ပထမသံုးေလးကား၊ အိုေကေနတာပဲ။ ဆယ္ကားေလာက္လဲ ရိုက္ၿပီးေရာ ၀မ္းစာက ကုန္သြားတယ္။ ငါ့မွာ ဆက္ေရးစရာ ကိုယ္ပိုင္ဇာတ္လမ္း မရွိေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ သူမ်ားဇာတ္လမ္းေတြကို ယူၿပီးရိုက္ရတယ္။ သူမ်ားဇာတ္လမ္းေတြကို ရိုက္ၿပီဆိုမွေတာ့ ကိုယ္ေရးတာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒါရိုက္တာ....... ေရးညႊန္းရိုက္ကူးသည္ ဆိုတာၾကီးကို ဖ်က္လိုက္ရတယ္။ ”


ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က မင္းသိခၤ စာအုပ္ေတြကို ေတာ္ေတာ္ၾကီး ဖတ္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုတန္းဆယ္တန္း အရြယ္ေလာက္တြင္ မင္းသိခၤလို ေကာင္းတဲ့ စာေရးဆရာ တစ္ေယာက္ ထြက္ေနတယ္ ဖတ္ၾကည့္ဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ျဖစ္သည္။ သူ႔စာအုပ္ကို တစ္အုပ္ဖတ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္သြားသည္။ ေနာက္ထပ္ သူစာအုပ္ေတြကို ထပ္ဖတ္ၾကည့္ျဖစ္သည္။ ေလးငါးအုပ္ေလာက္လဲ ဖတ္ၿပီးေရာ သူ႕ဇာတ္လမ္းေတြက ထပ္လာသည္။ တစ္အုပ္နဲ႔ တစ္အုပ္က သိပ္မကြာျခားမႈ မရွိေတာ့ေပ။ ေနာက္အုပ္ေတြက်ရင္ေတာ့ ေျပာင္းမလား ေျပာင္းမလား ဆိုသည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ ဆက္ဖတ္ျဖစ္ေသးသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဇာတ္လမ္းေတြက အပ္ေၾကာင္း ထပ္ေနသည္။ ဆယ္အုပ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္လဲ ဖတ္ၿပီးေရာ သူ႔စာအုပ္ဆိုလွ်င္ ကိုင္ပင္မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ေပ။


အရင္ကဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ စာအရမ္းေရးခ်င္သည္။ ၀တၳဳပဲ ျဖစ္ျဖစ္ကဗ်ာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ခ်မေရးျဖစ္သည့္တိုင္ ေခါင္းထဲမွာ စီၾကည့္လွ်င္ သူ႔ဘာႏွင့္တူ အစီအရီ။ ထိုစဥ္က ေန႔ခင္ဘက္တြင္ ဘတ္စကားစီးၿပီး တစ္ေနကုန္ ေလွ်ာက္သြားရေသာ အလုပ္ကိုလုပ္ရသည္။ ဘတ္စကားေပၚတြင္ ကိုယ္ေရးမဲ့ ဇာတ္လမ္းေလး အေၾကာင္းကို အစီအရီ ေနရာခ်ၾကည့္ရင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ဟုတ္ေနခဲ့သည္။ ညဘက္က်ေတာ့ တစ္ေနကုန္ ပင္ပန္းထားသည့္ အရွိန္ေၾကာင့္ အိပ္ခ်င္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ခ်ေရးျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ခါတရံတြင္ေတာ့ ခ်မေရးျဖစ္ခဲ့ေပ။ ထိုစဥ္က ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းအားေနေသာ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္သည္။ အားေနလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ဇာတ္လမ္းေတြကို အကုန္ခ်ေရးျဖစ္လိမ့္မည္ေပါ့။

တကယ္တမ္း လူအားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာသည့္ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ အသက္ႏွစ္ဆယ္ အရြယ္ေလာက္ထိ ကြန္ပ်ဴတာ မသံုးတတ္ေသးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္ပ်ဴတာမရွိလွ်င္ စာမေရးတတ္ေတာ့ဘူးတဲ့ေလ။ စိတ္ကူးေလးရလို႔ ေရးခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့လည္း မီးပ်က္ေနတာနဲ႔ မေရးျဖစ္။ မီးလာျပန္ေတာ့လည္း ဘီယာေသာက္ေနရတာနဲ႔ မေရးျဖစ္။ တကယ္ေရးရေတာ့မယ္ အရင္က အားအားယားယား ေလွ်ာက္ေရးခဲ့သမွ် အခုေန ေရးတာနဲ႔ နည္းသာမ်ားသာ အသာထား ပိုက္ဆံ ရေတာ့မယ္ ေရးေတာ့ေဟ့ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေတြေ၀ သြားသည္။ ဘာေရးရမွန္းမသိ။ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ဘာမွ ေရးစရာလည္းမရွိ။ ေရးစရာက မရွိလို႔ မျဖစ္ ဇာတ္ညြန္းကို လက္ခံထားၿပီးၿပီ။ ထိုအခါ မျဖစ္မေန ေရးရေတာ့မည္။ မေရးေတာ့ဘူး ဆိုျပန္လွ်င္လည္း နာမည္က မစရေသးဘူး ပ်က္ေတာ့မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မျဖစ္မေန ဇာတ္လမ္း တစ္ပုဒ္ကိုေတာ့ ေရးျဖစ္လုိက္သည္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နဂိုအရွိန္ေလးနဲ႔ မို႕လားမသိ ဇာတ္ညႊန္းတစ္ခုကေတာ့ ေရွာေရွာရူရူနဲ႔ ၿပီးသြားရွာသည္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ခု ထပ္ေရးဖို႔ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားရင္း ရင္ေမာသြားသည္။


တကယ္ေတာ့ ၀မ္းစာ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ ရင္းႏွီးေနတာေတာ့ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ၀မ္းစာ ဆိုတာၾကီးကို အရင္က ကၽြန္ေတာ္ သိပ္မယံုၾကည္ဘူး။ ကဗ်ာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ကူးယဥ္လိုက္ရင္ ျဖစ္လာတာပဲ။ အရင္က ကၽြန္ေတာ္ အဲလိုထင္ထားခဲ့သည္။ အခု နင္လားငါလား တကယ္ေရးရမည့္ အခ်ိန္မွာ ေရးစရာေတြ မရွိျဖစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္သည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ......

ကၽြန္ေတာ္ စာကို အရင္လို အရူးအမႈး မဖတ္ျဖစ္ မေရးျဖစ္တာ သံုးႏွစ္ေက်ာ္သြားၿပီ။ ဥပမာ အေနျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ ဓာတ္ပံုသမား တစ္ေယာက္ျဖစ္ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ လုပ္စားေတာ့မည္ ဆိုပါက ကင္မရာေၾကာင္း ဓတ္ပံုအေၾကာင္းကို အေပ်ာ္တမ္း သမားထက္ ပိုၿပီး အခ်ိန္ေပးေလ့လာရမည္။ ပိုၿပီး ေလ့က်င့္ရမည္။ ထို႔အတူ စာေရးဆရာ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ လုပ္စားေတာ့မည္ ဆိုပါက အေပ်ာ္ဖတ္သူထက္ စာေပကို ပိုဖတ္ရမည္။ ပတ္၀န္းက်င္ထဲက လူေတြရဲ႕ အေၾကာင္းကို ေလ့လာရမည္။ သာမန္ ကင္မရာ ၀ါသနာ သမားေလာက္ေတာင္ ဓာတ္ပံုအေၾကာင္းကို မေလ့လာပဲ ပေရာ္ဖက္ရွင္လုပ္စားရင္ ေအာင္ျမင္မႈ မရရွိႏိုင္သလို၊ သာမန္ စာဖတ္၀ါသနာ ပါသူေလာက္ေတာင္ စာမဖတ္ပဲနဲ႔ေတာ့ စာေရးဆရာေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဒါရိုက္တာ ၾကီးေျပာသည့္ စကားကိုပဲ ျပန္သြားသတိရသည္။ “၀မ္းစာ ကုန္သြားတာကို”တဲ့။ ၀မ္းစာ ျဖည့္တင္းဖို႔ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ စာျပန္ဖတ္ရမည္။

Read More...

Summary only...

ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း

ဆရာၾကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း အပါ၀င္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အထင္ကရ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ား ျဖစ္သည့္ ဦးသန္႔ စုဘုရားလဒ္ ေဒၚခင္ၾကည္ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ဇနီး) တို႔ အုတ္ဂူမ်ား ဘယ္မွာ ရွိသနည္းဟု ေမးလွ်င္ ရန္ကုန္ေန လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပင္ မသိၾကပါဘူး။

Read More...

Summary only...

ဓာတ္ပံု

အရင္က ယူက်ဳမွာ တင္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေကာ္နက္ရွင္ မေကာင္းလို႔ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဖူး။ အခုမွ ေအာင္ျမင္သြားတယ္။

Read More...

Summary only...

ရန္ကုန္

တကယ္ေတာ့ ရန္ကုန္ဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတစ္ခု
ရန္ကုန္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုပညာေတြ သင္ေပးခဲ့တယ္

တကယ္ေတာ့ရန္ကုန္ဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စစ္ေျမျပင္တစ္ခု
ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႔ ဒုကၡနဲ႔အခက္ခဲေတြကို
နိစၥဒူ၀ တိုက္ခိုက္ေနရတယ္

တကယ္ေတာ့ ရန္ကုန္ဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ လယ္ယာေျမတစ္ခု
၀ါသနာဆိုတဲ့ မ်ိဳးေစ့ေတြကေန
အႏုပညာေတြအပင္ ေပါက္လာဖို႔
အဲဒီေျမမွာ ပ်ိဳးၾကဲခဲ့တယ္

စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့ အဲဒီမ်ိဳးေစ့ေလးဟာ
ရန္ကုန္ေျမကိုထိတဲ့အခါ
၀ုန္းကနဲဆို ေန႔ျခင္းညျခင္းအပင္ၾကီးျဖစ္သြားတယ္
အပင္ေပၚမွာ ကဗ်ာေတြပြင့္
အပင္ေပၚမွာ ၀တၳဳေတြသီး
စိတ္ကူးၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္ခဲ့တယ္

လက္ေတြ႕မွာ
၀မ္းေရးရယ္ အႏုပညာ
ႏွစ္ခုယွဥ္လာေတာ့ ရန္ကုန္ကကၽြန္ေတာ့္ကိုေမးတယ္
ေကာင္ေလးမင္းဘာကို ေရြးမလဲတဲ့ .....



မိုးလႈိင္ညဘေလာ့က ရန္ကုန္ကဗ်ာေတြကို ဖတ္ၿပီး ဒါေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေရးမိသြားတယ္

Read More...

Summary only...