အလြမ္းေတြၾကြင္းတဲ့ပုစာၦ

ေခ်ာင္းတစ္ဘက္ကမ္း
သခၤ်ဴိင္းေျမမို႔မို႔ေလးမွာ
နင့္ဇတ္ေၾကာင္းတစ္ခုလံုးေျမခ်တဲ့ေန႔က
မုဆိုးဖိုတစ္ေယာက္နဲ႔သူ႕အရန္တပ္သားေတြ
ဟီးခ်လို႔ငိုၾကတယ္။

လက္တစ္ဖက္ျပတ္ခါစလူလိုပါပဲ
နင္မရွိလည္းနင္ရွိတယ္
နင္မထိလည္းနင္ထိတယ္
ဖမ္းဆုတ္လို႔မရတဲ့လြမ္းေမာမႈေတြနဲ႔
ငါ့အလြမ္းေတြရုိးတံရွည္ခဲ႔။

ေန႔သစ္ဟာဘယ္ေတာ့လင္းပြင့္လာမွာလဲလို႔
နင္နဲ႔ငါၿပိဳင္တူတြက္ခဲ႔တဲ့ဂဏန္းပုစာၦမွာ
အၾကြင္းေတြမ်ားစြာကိုနင္ထားရစ္ေတာ့
သူတို႔ေတြေသာက္သံုးဖို႔ငါ့လက္ညိွဳးကႏို႔မထြက္တာ
ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေခါက္ေခါက္တံခါးရြက္ေတြပြင့္မလာတာနဲ႔ပဲ
ဒုကၡနဲ႔လက္ဆက္ျပီးသားျဖစ္မတဲ့လား။

မိုးခါးေတြမြန္ေနေအာင္ရြာလည္း
ငါ့ရင္ထဲမွာေတာ့ နင္ဟာနင္ပဲ
သူတို႔ေတြရဲ႕ႏွလံုးသားကိုလည္း ထိုးကန္းမပစ္ရက္ဘူး။

အခုလည္းဘာရယ္မဟုတ္ဘူး
ေကာင္ကင္ကိုေမာ့ၾကည့္မိတိုင္း နင့္ကိုလြမ္းတယ္။

စိုးမိုးသြင္