Art is My Life: July 2007

Art is My Life: July 2007

Tuesday, July 31, 2007

ဖိနပ္စီးဖို႕ အခြင့္အေရး

၂၉၊ ဂ်ဴလိုင္၊ ၂၀၀၇
ေန႕လည္ ၂ နာရီခန္႕

``ေဟ့... မင္းတို႕ ဖိနပ္မပါဘူးလားကြ´´
``.......´´
``မင္းဖိနပ္ဘာလို႕ မစီးတာလဲ၊ မ႐ွိဘူးလား´´
`` ႐ွိတယ္။´´
``ေဟ။ ဒါဆို ဘာလို႕မစီးတာလဲ။´´
``အိမ္မွာ သိမ္းထားတယ္။ အေမက မစီးရဘူးတဲ့´´
``ေဟ။ အေမက ဘာလို႕ မစီးခုိင္းတာလဲ´´
``ေပ်ာက္မွာစိုးလို႕တဲ့´´

ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ကိုစိုးေဇယ်ဘာမွ မေျပာႏုိင္ေတာ့ဘူး။

အျပည့္အစံုဖတ္ရန္
*** *** ***

Sunday, July 29, 2007

ေထာင္တစ္သက္ အေတြ႕အႀကံဳ

ယခု ေခြးဥေႀသာအူသံကား အင္းစိန္ ေထာင္ႀကီးေပၚမွ ဆြဲလိုက္ေသာ ဥၾသသံၾကီး ျဖစ္ေခ်သည္။

`` ေဒါင္.... ေဒါင္..... ေဒါင္ ... ... ေဒါင္ ..... ေဒါင္..... ´´

အဆိုပါ ဥႀသသံႏွင့္ တစ္ဆက္တည္းပင္ ေထာင္ပတ္လည္ရွိ ေမွ်ာ္စင္မ်ားမွ သံေခ်ာင္း ေခါက္သံမ်ား တစ္ေဒါင္ေဒါင္ႏွင့္ ဆူညံသြားသည္။ ေမာင္ေမာင္တို႕ သင္တန္းသားမ်ား ဘုမသိဘမသိႏွင့္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္ေနမိၾကသည္။ ဘာမ်ား ျဖစ္တာပါလိမ့္။

သင္တန္း ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး မစၥတာေအကရစ္ရွနားကမႈ ခ်က္ျခင္း သိလိုက္သည္။

`` ေထာင္ထဲမွာ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနၿပီေဟ့။ ရိုက္ပြဲလား လူေျပးသလား မသိဘူး။ တို႕သြားၾကည့္ရင္း ကူၾကရေအာင္ ခပ္သြက္သြက္ေတာ့ သြားရလိမ့္။´´

အထက္ ေဖာ္ျပပါ စာပိုဒ္သည္ ရန္ေအာင္ေမာင္ေမာင္ ေရးသားသည့္ ေထာင္တစ္သက္ အေတြ႕အႀကံဳ အမည္ရ စာအုပ္မွ အင္းစိန္ေထာင္ ေထာင္လန္႕သည့္ ျဖစ္ရပ္အေၾကာင္းကို ေရးထားျခင္းျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္အရင္က ေထာင္နဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ေက်ာ္ျမသန္းတို႕လို စာအုပ္ေတြကို ဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္အမ်ားစုက ေထာင္ အေၾကာင္းကို ေရးရင္ ေထာင္က်ဖူးတဲ့ စာေရးဆရာေတြ ေရးတာမ်ားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာအုပ္ကို မဖတ္ဖူးခင္က ရန္ေအာင္ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ေထာင္တစ္သက္ အေတြ႕ႀကံဳဆိုေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ တစ္သက္တစ္ကၽြန္းက်တဲ့ လူတစ္ေယာက္က ေရးထားလို႕ ထင္ခဲ့မိပါ ေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ စာေရးဆရာ ရန္ေအာင္ေမာင္ေမာင္ဟာ ေထာင္၀န္ထမ္း ဘ၀နဲ႕ ႏွစ္ေလးနီးနီး တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ခဲ့ၿပီး ေထာင္ထဲက အေတြ႕အႀကံဳ ျဖစ္ရပ္ဆန္းေတြကို ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီစာအုုပ္ကို ဖတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေနရာကို ႏွိပ္ပါ

အသိေပးျခင္း

ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့၈္ကို ဒီဇုိင္းျပဳျပင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနတာေၾကာင့္ မေန႕ကညနဲ႕ ဒီေန႕ေန႕လည္မွာ ျမန္မာေဖာင့္ေတြ အပါအ၀င္ စီေဘာက္နဲ႕ ဆိုဒ္ဘားလဲ ေခတၱေပ်ာက္သြား တာကို ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႕ေပမယ့္ ယခုအခါတြင္ ပံုမွန္အတိုင္းပင္ ျပန္ျဖစ္သြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္ အသိေပးပါသည္။

Friday, July 27, 2007

Seminar ျဖစ္ေျမာက္ေရးအစည္းအေ၀း (၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ၊ ၂၆ ရက္)မွ ေဆြးေႏြးဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား

၁။ Seminar အား ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၁) ရက္ေန႔ ေန႔လည္ (၁) နာရီမွ ညေန (၅) နာရီအထိ MICT Park တြင္ ျပဳလုပ္က်င္းပမည္ ျဖစ္ပါသည္။
၂။ Seminar ၏ ေခါင္းစဥ္မွာ “Why do we blog?” ျဖစ္ပါသည္။
၃။ Myanmar Blogger Society အတြက္ လိုဂိုအား ကိုၿဖိဳးမွ ေ႐ြးခ်ယ္သတ္မွတ္ထားေသာ ဒီဇိုင္းအား ေရးဆြဲေပးရန္ .. ။ ေဆာင္ပုဒ္အား ထပ္မံေ႐ြးခ်ယ္ရန္ .. ။
၄။ Seminar တြင္ ေဟာေျပာမည့္ ေခါင္းစဥ္မ်ားမွာ ..
What is blog?
How to modified the blog?
The nature of the blog
Adventage and Disadventage of blog
About Portal and Book
၅။ Seminar တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲမည့္ vinyl board မ်ားႏွင့္ ေ၀ငွမည့္ လက္ကမ္းေၾကာ္ျငာမ်ားအတြက္ ဒီဇိုင္းအား ကိုၿဖိဳးႏွင့္ အဖြဲ႕မွ တာ၀န္ယူေရးဆြဲရန္။ (ဒီဇိုင္းကၽြမ္းက်င္သူ ဘေလာ့ဂါမ်ားအေနျဖင့္ ကိုၿဖိဳး အားဆက္သြယ္ေဆာင္႐ြက္ၾကပါရန္)၊ ဘေလာ့အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ စာအုပ္ငယ္အတြက္ ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္သြားရန္။
၆။ ဖိတ္စာ႐ိုက္ရန္အတြက္ ကိုညီလင္းဆက္႐ွာထားေသာ စပြန္ဆာမွ တာ၀န္ယူမည္ျဖစ္သည္။
အထူးဧည့္သည္ေတာ္မ်ားအား ဖိတ္ၾကားလိုသူမ်ားအေနျဖင့္ ကိုစိုးေဇယ် အား ဆက္သြယ္ၾကရန္ ..
မီဒီယာမ်ားအား ကိုစိုးေဇယ်မွ တာ၀န္ယူဖိတ္ၾကားရန္ ..
၇။ Seminar ျပဳလုပ္က်င္းပမည့္ သတင္းအတြက္ ဂ်ာနယ္ႏွင့္ စာနယ္ဇင္းကိစၥအ၀၀ကို ကိုစိုးေဇယ်မွ စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္သြားမည္ျဖစ္သည္။
၈။ Internet Cafe' မ်ားႏွင့္ အျခား အိုင္တီႏွင့္ဆိုင္ေသာ ကုမၸဏီမ်ား၌ ေၾကာ္ျငာမ်ားကပ္ရန္ ကိစၥအ၀၀ကို ကိုေနဘုန္းလတ္၊ ကိုဘလာေဂါက္ႏွင့္ မဘာညာတို႔မွ စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္သြားမည္ျဖစ္သည္။
၉။ စပြန္ဆာမ်ားအေနျဖင့္ မိန္းစပြန္ဆာမွ မိနစ္သံုးဆယ္စာ ေဟာေျပာခြင့္ရ႐ွိမည္ျဖစ္ၿပီး၊ အျခားေသာ စပြန္ဆာမ်ားအေနျဖင့္ ေၾကာ္ျငာမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲခြင့္၊ လက္ကမ္းေၾကာ္ျငာမ်ား ေ၀ငွခြင့္မ်ားရ႐ွိမည္ျဖစ္ပါသည္။ စပြန္ဆာအားလံုး၏ လိုဂိုတံဆိပ္မ်ားအား Seminar ဖိတ္စာတြင္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပေပးသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။
၁၀။ တက္ေရာက္လာေသာ ဘေလာ့ဂါမ်ား အခ်င္းခ်င္း သိသာေစရန္အတြက္MBS လိုဂိုမ်ားကို တက္ေရာက္လာေသာ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ားအား ကပ္ေပးမည္ျဖစ္ပါသည္။
၁၁။ စီစဥ္သူဘေလာ့ဂါမ်ားအေနျဖင့္ တူညီတံဆိပ္႐ိုက္ႏွိပ္ထားေသာ တီ႐ွပ္မ်ား၀တ္ဆင္သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။
ေဟာေျပာမည့္သူမ်ားအေနျဖင့္ အမ်ဳိးသားျဖစ္ပါက ပုဆိုးႏွင့္တိုက္ပံု ဆင္တူ၊ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္ပါက ျမန္မာ႐ိုးရာ၀တ္စံုျဖင့္ ၀တ္ဆင္ေျပာၾကားသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။
Seminar မျပဳလုပ္မီ
၁။ Organizer အျဖစ္ ကိုညီလင္းဆက္ ၊ ကိုစိုးေဇယ် ႏွင့္ ကိုေနဘုန္းလတ္ တို႔မွ Seminar တစ္ခုလံုးအစမွ အဆံုးအထိ အစစအရာရာကိုစီစဥ္ညႊန္ၾကားျခင္း၊ အေရးေပၚကိစၥမ်ားအား Decision Maker မ်ားအျဖစ္ေဆာင္႐ြက္ျခင္းတို႔အား ျပဳလုပ္သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။
၂။ ေဟာေျပာသူမ်ားမွ မိမိေဟာေျပာမည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သတ္မွတ္ခ်ိန္အတြင္း အံ၀င္ခြင္က်႐ွိေစရန္ ေဟာေျပာျခင္း၊ ၾသဂုတ္လ (၅) ရက္ေန႔အစည္းအေ၀းမတိုင္မီ မိမိေဟာေျပာမည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားအား အၾကမ္းေရးသားထားရန္။
၃။ ႀကိဳဆိုေနရာခ်ထားေရး၊ အခမ္းအနားျပင္ဆင္ေရး၊ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးေရး၊ အခန္းအနားမွဴးႏွင့္ အခန္းအနားမွဴးအကူ၊ ဓါတ္ပံုႏွင့္ဗီြဒီယို႐ိုက္ကူးေရးတို႔အတြက္ တာ၀န္ယူေပးႏိုင္သည့္ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ားအေနျဖင့္ Organizer မ်ားျဖင့္ အျမန္ဆံုးဆက္သြယ္ေဆာင္႐ြက္ၾကပါရန္ .. ။
ယေန႔အစည္းအေ၀းအား တက္ေရာက္လာသူမ်ားမွာ -
ကိုစိုးေဇယ်၊ ကိုမိုးလႈိင္ည၊ ကိုဘလာေဂါက္၊ ကိုညီလင္းဆက္၊ ေမာင္ပြတ္၊ မမယ္လိုဒီေမာင္၊ Pink Gold၊ ကိုမ်က္လံုး၊ ကိုၿဖိဳး၊ ကိုေနဘုန္းလတ္၊ ကိုသန္႔ေဇာ္မင္း၊ ကိုခ်မ္းေျမ႕ဦး၊ မဘာညာ၊ ကိုခ်စ္စမ္း၊ ကိုခ်မ္းေျမ႕ႏွင့္ ကိုတက္စလာတို႔ျဖစ္ၾကပါသည္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အစည္းအေ၀းမတက္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ားအေနျဖင့္ ၾသဂုတ္လ (၅) ရက္ေန႔အစည္းအေ၀းသို႔တက္ေရာက္ၾကပါရန္ ေလးစားစြာဖိတ္ၾကားလိုက္ရပါသည္။
ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ားတြင္ အခ်ဳိ႕ေသာအမ်ဳိးသမီးဘေလာ့ဂါမ်ားသည္ ပါ၀င္ကူညီလိုေသာ္လည္း အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနၾကသျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးဘေလာ့ဂါမ်ားအေနျဖင့္ မမယ္လိုဒီေမာင္ အား ဆက္သြယ္၍ ပါ၀င္ကူညီႏိုင္ၾကပါသည္

Thursday, July 26, 2007

ေရးသူ စိတ္ၾကိဳက္ ဘေလာ့ဂ္ပို႕ မ်ား

အခုဆိုရင္ ဘေလာ့ဂ္ေရးသက္ ဆယ္လအတြင္းမွာ ပို႕ ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္ေက်ာ္ တင္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အဲဒီထဲက ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ ေကာင္းႏိုးရာရာေတြကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး စီေဘာက္ရဲ႕ ေအာက္နားေလးမွာ တင္ထားပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အႀကိဳက္နဲ႕ မိတ္ေဆြရဲ႕ အႀကိဳက္ တူမတူ ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါ။

ေရအစစ္ ( ေအာက္တိုဘာ )

လူေတြတဲ့လား ( ႏို၀င္ဘာ )

ေျဖရွင္းခြင့္ေလး ရခ်င္တယ္ ( ဒီဇင္ဘာ )

ေဂ်ာ့ဘု(စ္) ကိုေျပာျပခ်င္တဲ့ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ( ဇန္န၀ါရီ )

စဥ္းစားေပးပါ ( ေဖေဖာ္၀ါရီ )

ႏိုင္ငံေက်ာ္သတင္းေထာက္တစ္ဦး၏ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္( မတ္ )

ေဆာရီးကိုကို ( ဧၿပီ )

က်႐ံႈးျခင္း ( ေမ )

လက္ေဆာင္ဆိုး ( ဇြန္ )

လက္ေဆာင္ဆိုး ၂ ( ဇြန္ )

ႏွလံုးသားကို အိပ္မက္သူမ်ား ( ဇူလိုင္ )

Tuesday, July 24, 2007

အေရးႀကီးတာကို အရင္လုပ္ပါ

ဆရာသည္ ဇလံုးတစ္လံုးကို ယူလာ၍ တပည့္မ်ား အားျပသသည္။ ထို႕ေနာက္ ထိုဇလံုး ထဲသို႕ ေက်ာက္ခဲႀကီးမ်ား အျပည့္ထည့္ေစသည္။ ေက်ာ္ခဲႀကီးမ်ား ဇလံုးႏွင့္ ျပည့္သြားေသာ အခါတြင္ တပည့္မ်ားက ျပည့္သြားၿပီးဟု ေျပာသည္။

ထိုအခါ ဆရာက ထိုေက်ာက္ခဲႀကီးမ်ား အျပည့္ထားေသာ ဇလံုအတြင္းသို႕ ေက်ာ္စရစ္ခဲမ်ား ထပ္ထည့္ကာ လုပ္ခါ လိုက္သည္။ ဇလံုထဲတြင္ ခဲႀကီးမ်ား ေက်ာက္စရစ္ခဲ မ်ားႏွင့္ ျပည့္သြားသည္။ ထိုသို႕ထည့္ၿပီးေနာက္ ျပည့္သြားတာ ေသခ်ာၿပီလားဟု ဆရာက တပည့္မ်ားကို ထပ္ေမးသည္။ ျပည့္သြားပါၿပီး ဟုတပည့္မ်ားက ၀ိုင္းေျဖၾကသည္။

ထို႕ေနာက္ဆရာသည္ ယင္းဇလံုအတြင္းသို႕ သဲမ်ားကို ထပ္ထည့္ကာ လုပ္ခါလိုက္ျပန္သည္။ ထိုအခါ ဇလံုထဲတြင္ ေက်ာက္ခဲ ေက်ာက္စရစ္ခဲ သဲမ်ားျဖင့္ ျပည့္သြားသည္။ ထိုသို႕ ထည့္ၿပီးေနာက္ ဇလံုထဲမွာ ျပည့္သြားၿပီလားဟု တပည့္မ်ားကို ထပ္ေမးသည္။ တပည့္မ်ားက ျပည့္ပါၿပီဟု ထပ္ေျပာသည္။

ထို႕ေနာက္ဆရာသည္ ဇလံုအတြင္းသို႕ ေရမ်ား ထပ္ေလာင္းထည့္ျပန္သည္။ ထိုအခါ ဇလံုအတြင္းတြင္ ေက်ာက္ခဲ ေက်ာက္စရစ္ခဲ သဲ ေရတို႕ျုဖင့္ ျပည့္သြားေတာ့သည္။ ထို႕သို႕ ျပည့္သြားၿပီးေနာက္ ဇလံုထဲမွာ ျပည့္သြားၿပီလားဟု တပည့္မ်ားကို ထပ္ေမးျပန္သည္။ တပည့္မ်ားက ျပည့္ပါၿပီး ေျပာၾကျပန္သည္။

ထိုအခါ ဆရာက ေအးဟုတ္တယ္ ျပည့္သြားၿပီကြ ဟုတ္ပည့္မ်ားကို ျပန္ေျပာသည္။ ထိုသို႕ ဇလံုးထဲကို ခဲမ်ား သဲမ်ား ေရမ်ား ဘာေၾကာင့္ ဆရာက ထည့္ျပသည္ကို တပည့္မ်ား နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ရွိေနသည္။ ဆရာက ေမးသည္ ငါဘေၾကာင့္ အဲလိုထည့္ျပတာလဲ ဟု ဆရာက တပည့္မ်ားကို ျပန္ေမးသည္။ တပည့္မ်ား ေကာင္းစြာမေျဖႏိုင္ၾက။

ဘ၀ဆိုတာလဲ ဇလံုးတစ္လံုးလိုပဲကြ။ ထည့္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ သင္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ သယ္သြားစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အဲလုိ သင္စရာ သယ္စရာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးကို တခ်ိန္တည္းတစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ ဘယ္သူမွ လုပ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။

ဒါေၾကာင့္ လုပ္စရာေတြ မ်ားလွတဲ့ ဘ၀မွာ အေရးႀကီးဆံုး အရာနဲ႕ အေရး မႀကီးတဲ့အရာကို ခြဲျခား သယ္တတ္ဖို႕ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္။

* * *

Seminar ကိစၥ အစည္းအေ၀း

လာမယ့္ ၾကာသပေတးေန႕ (၂၆.၀၇.၂၀၀၇) မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြ အားလံုး လာမယ့္ ဘေလာ့ဂ္ေဒး မွာက်င္းပဖို႕ ရွိတဲ့ Seminar ကိစၥအတြက္ အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြး တုိင္ပင္ၾကရန္ အစည္းအေ၀း တစ္ခု က်င္းပဖို႕ ရွိပါတယ္။

ေနရာကေတာ့ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ လမ္း ၊ အာလာဒင္ ေရွ႕မွာရွိတဲ့ Coffee King မွာျဖစ္ပါတယ္။ အစည္းေ၀း ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳးထက္
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘေလာ့ဂါ ေတြစုစည္း စီစဥ္ၾကမယ့္ Seminar ႀကီးကို ေအာင္ေအာင္ ျမင္ျမင္ က်င္းပႏုိင္ဖို႕ အတြက္ ဘေလာ့ဂါေတြ အားလံုး တုိင္တုိင္ ပင္ပင္နဲ႕ တာ၀န္ေတြခြဲေ၀ ေဆာင္ရြက္ၾက ဖို႕အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြထဲမွာ ပထမဆံုး အေနနဲ႕ Seminar ျဖစ္ေျမာက္ေရး အတြက္ ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ လုပ္ငန္း ေတြျဖစ္ၿပီး ၊ ဒုတိယ အေနနဲ႕ ကေတာ့ Seminar လုပ္ေနစဥ္ အတြင္း ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ လုပ္ငန္းေတြ ပါ၀င္မွာျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ့ လုပ္ငန္း ေဆာင္တာေတြ အတြက္ ရန္ကုန္မွာရွိၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂါ ေတြအေနနဲ႕ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္က ပါ၀င္ကူညီ အားျဖည့္ႏုိင္ဖို႕ အတြက္ အားလံုးကို ဖိတ္ေခၚရ ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအစည္းေ၀းမွာ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ တစ္ခါတည္း အစုအဖြဲ႕ေတြဖြဲ႕ၿပီး တာ၀န္ ေတြတစ္ခါတည္း ခြဲေ၀ေပးလိုက္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အစည္းအေ၀းကို တတ္ႏုိင္ သမွ်ႀကိဳးစားၿပီး တက္ေရာက္ ေပးၾကဖို႕အားလံုးကို ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။

အခ်ိန္ကေတာ့ ညေနငါးနာရီတိတိ ျဖစ္ပါတယ္
ေနရာက ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းက ေကာ္ဖီကင္း

Monday, July 23, 2007

မနက္ျဖန္ သံလြင္အိမ္မက္ထြက္ပါၿပီ

အြန္လိုင္းေပၚက စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္ ေစာင့္စားေနတဲ့ သံလြင္အိမ္မက္ အြန္လိုင္းမဂၢဇင္း အမွတ္ ၁၁ ကို မနက္ျဖန္ မနက္က စၿပီး ဖတ္လို႕ ရၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးလိုက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဓာတ္ပံုေလးကိုလဲ သံလြင္အိမ္မက္ အယ္ဒီတာမ်ားက ေဖာ္ျပေပးထားပါတယ္။ အဲဒီပံုေလးက မိတၳီလာ ကန္နေဘးမွာ ရိုက္ခဲ့တဲ့ပံုေလးပါ။
လိပ္စာကေတာ့
http://www.thanlwin.com/thanlwinainmat/

Sunday, July 22, 2007

ဘေလာ့ဂ္ကာမ်ား ဖိုရမ္ျပန္၀င္ၾကဖို႕

အရင္က ျမန္မာဘေလာ့ကာ ဖိုရမ္ေလးဟာ ဘေလာ့ဂ္ကာေတြနဲ႕ စည္စည္ကားကား ရွိခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ ၀င္သူမရွိသေလာက္ နည္းသြားပါတယ္။
ဘေလာ့ဂ္စာအုပ္ ထုတ္ဖို႕ ကိစၥမွာ အဲဒီဖိုရမ္ကေန တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးရင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ခရီးေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အခုလည္း ဘေလာ့ဂ္ ေပၚတယ္ ေထာင္ဖို႕ ကိစၥကို ေတာ့ပစ္တစ္ခုအေနနဲ႕ စေဆြးေႏြးေနပါၿပီ။
ဘေလာ့ဂ္ကာ အားလံုး ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြးေပးၾကပါလို႕ ဖိတ္ေခၚပါရေစ။
ဒါျပင္ ဘေလာ့ဂ္စလုပ္ရင္ တင္းပလိတ္ အခက္ခဲ ႀကံဳေနသူမ်ားလည္း ဒီဖိုရမ္မွာ ၀င္ေရာက္ အကူညီေတာင္းခံႏိုင္ပါတယ္။
ဖိုရမ္လိပ္စာက
http://www.myanmarbloggers.co.nr/ ျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ၏စြန္႔စားခန္းမ်ား ပိုက္ဆံအိတ္ ပိုင္ရွင္ရွာပံုေတာ္

အခ်ိန္ကား ညေနသံုးနာရီခြဲခန္႔။ ဆူးေလဘုရား ဘက္ကေန ကၽြန္ေတာ္ေနထိုင္ရာ ဆိပ္ကမ္းသာ လမ္းမဆီသို႔ မဟာဗႏၵဳလ လမ္းအတိုင္း လူတစ္ေယာက္ ေျပးလာေနသည္။ ေျပးလာသူရဲ႕ ေနာက္မွာ လူသံုးေယာက္က ထပ္ၾကပ္မကြာ ေျပးလိုက္လာၾကသည္။ ေျပးသူက အသက္သံုးဆယ္ ၀န္းက်င္ခန္႕ အရပ္ ငါးေပ ၄ လကၼခန္႔ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္က မပိန္မ၀။ လိုက္သူ သံုးေယာက္ ကေျပးသူထက္ ကိုယ္လံုး ကိုယ္ဖန္ႀကီးသည္။ ေျပးသူတစ္ေယာက္ လိုက္သူသံုးေယာက္ ျဖစ္၍ လူေတြက တအံ့တေအာ ၾကည့္ေနၾကသည္။ ဆိပ္ကမ္းသာ လမ္းထိပ္ေရာက္ေတာ့ ေျပးသူကို လိုက္သူေတြ မိသြားၾကသည္။ ေျပးသူကို လိုက္သူ သံုးေယာက္က မိတယ္ဆိုရင္ပဲ ၀ိုင္း၀န္း ထိုးႀကိတ္ၾကေတာ့သည္။

ပတ္၀င္းက်င္မွာ လူမ်ားစြာ ရွိေနေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ ဘာျဖစ္မွန္း မသိ၍ ဘယ္သူမွ ၀င္မကူရဲၾက။ စိတ္တိုင္းၾက ထိုးႀကိတ္ၿပီး လူသံုးေယာက္က ေျပးသူကို ဂုတ္ကေနဆြဲကာ တကၠစီေပၚတင္ ေခၚသြားၾကသည္။ၿပီးေတာ့ ဖမ္းသူေတြက ကားနားမွာ ၀ိုင္းအံုၾကည့္ေနတဲ့ လူေတြကို ေျပာသြားေသးသည္။

ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ကိုယ့္အလုပ္ကို ေအးေဆးလုပ္ၾက

တကၠစီကားက ထြက္သြားၿပီ။ က်န္ခဲ့တဲ့ လူအုပ္ႀကီးရဲ႕ ပိစပ္မွာေတာ့ ေတြးထင္သံမ်ား ကို တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာဆိုက်န္ရစ္ခဲ့ၾကသည္။

ခါးပိုက္ႏိုက္ကို ရဲဖမ္းသြားတာ ထင္တယ္

အခ်င္းခ်င္း အေ၀မတည့္လို႔ ျဖစ္တာ ေနမွာ

ၾကည့္ရတာ ရည္းစားလု ဘက္ေတြလားမွ မသိတာ

.x . …. . … . . . . . …………………………….

ဒီမွာပိုက္ဆံအိတ္တစ္လံုး

ေစာေစာက ေျပးသူလဲက်သြားသည့္ ေနရာမွာျဖစ္သည္။ ပိုက္ဆံအိတ္မွာ ေယာက္က်ားေလးကိုင္ ေခါက္ပိုက္ဆံအိတ္ ႏြမ္းႏြမ္းေလး တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေသြးမ်ားစြန္းေပေနသည္။ ဆိပ္ကမ္းသာ လမ္းထိပ္မွာ ၀က္သားထုတ္ထိုးနဲ႔ ေခါက္ဆြဲ ေရာင္တဲ့ မိန္းမႀကီးက ပိုက္ဆံအိတ္ကို မီးညွပ္ႏွင့္ ညွပ္ကာ လမ္းမေပၚကို ပစ္ခ်လိုက္သည္။ သူကိုၾကည့္ရတာ ဘာမွန္းမသိ တဲ့အ႐ႈပ္ထုပ္ထဲ ၀င္ပါခ်င္ပံုမရ။ ပိုက္ဆံအိတ္ကို လူေတြ၀ိုင္းၾကည့္ ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုင္ရဲတဲ့လူမည္သူမွ မရွိ။ ၀ုိင္းၾကည့္ေနသူမ်ား ထဲက စပ္စပ္စုစု ႏိုင္ပံုရသည့္ အသက္ငါးဆယ္ခန္႔ လူႀကီးတစ္ဦးက ပိုက္ဆံအိတ္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ လူႀကီး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္ အတြင္းမွာ ေဒၚလာႏွင့္ Fe မ်ားကိုေတြ႕ရသည္။ လူႀကီးက ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ရင္း ရဲစခန္းသြားအပ္မယ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ အေဖာ္လိုက္ခဲ့ပါ လို႔ေျပာသည္။ မည္သူမွ်လုိက္ပါ ခ်င္ပံုမရ။

ကၽြန္ေတာ္လိုက္ခဲ့မယ္

ကၽြန္ေတာ္လူႀကီးကို ၀င္ေျပာလိုက္သည္။ လူႀကီးကလည္း ေခါင္းညိမ့္ျပသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေက်ာက္တံတား ရဲစခန္းရွိရာဘက္ကို ဦးတည္လာသည္။ ၃၆ ထိပ္ေရာက္ေတာ့ ေနာက္က အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးေျပးလိုက္လာသည္။ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက လူႀကီးရဲ႕ ဇနီးျဖစ္ေနသည္။

ရွင္ေတာ္ေတာ္႐ႈပ္ပါလား ကိုယ့္အလုပ္မဟုတ္တာကို ႐ႈပ္ခ်င္တယ္။ မလိုက္သြားနဲ႔။

ဇနီးျဖစ္သူက တားေတာ့ လူႀကီးက ကၽြန္ေတာ့ကို အားတုန္႔အားနာႏွင့္ ၾကည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ကၽြန္ေတာ့္ လက္ကိုအပ္လိုက္သည္။ သူဆက္မလိုက္ေတာ့ေပ။

လူႀကီးႏွင့္ ဇနီးသည္တို႔ ထြက္သြားၾကၿပီ။ ၃၆ လမ္းထိပ္မွာ ပိုက္ဆံအိတ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ တည္းက်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ တည္းက်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့မွ စဥ္းစားၾကည့္သည္။ ပိုက္ဆံအိတ္က ေဒၚလာေတြ။ ေဒၚလာဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တရား၀င္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံမဟုတ္ဘူး။ ရဲစခန္းေရာက္မွ ေနရင္ထို္င္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ပါ အမႈပတ္သြားႏိုင္သည္။ ကံေကာင္းလို႔ ကၽြန္ေတာ့ကို အမႈလာမပတ္ သည့္တုိင္ေအာင္ ပိုက္ဆံအိတ္ပိုင္ရွင္က ေဒၚလာေတြကို ဆံုး႐ံႈသြားႏိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ပိုင္ရွင္ကိုပဲ တိုက္ရိုက္ဆက္သြယ္ၿပီး ေပးလိုက္ရင္ေကာင္းမလား။

ကၽြန္ေတာ္ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဖြင့္ၿပီးရွာၾကည့္ေတာ့ ေဒၚလာ ၂၃၀၀ ေက်ာ္ Fe 300 ေက်ာ္၊ လိပ္စာကဒ္ တစ္ခု ႏွင့္ ကားလိုင္စင္တစ္ခု။ ကားလိုင္စင္ကေတာ့ ပ္ိုက္ဆံအိတ္ ပိုင္ရွင္ရွင္၏ ကားလိုင္စင္ ျဖစ္ဟန္တူသည္။ လိပ္စာကဒ္ကေတာ့ အလႊတ္တမ္း ဓာတ္ပံုဆရာ တစ္ေယာက္၏ လိပ္စာကဒ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ပိုက္ဆံ အိတ္ပိုင္ရွင္ကို ဆက္သြယ္လို႔ ရႏိုင္စရာ အေၾကာင္းရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ဒီပိုက္ဆံေတြက သူတကယ္ပိုင္တဲ့ ပိုက္ဆံေတြ ဟုတ္ပမလား။ ဒီပိုက္ဆံေတြက ဒုစရုိက္မႈ တစ္ခုခုနဲ႔ ပတ္သက္ေနမလား။ ဒုစရိုက္ မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးရလာတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို ကၽြန္ေတာက္က ေစတနာေတြ ပလပြနဲ႔ သြားအပ္မိရင္ ကၽြန္ေတာ္ပါ ဒုကၡေရာက္သြားႏိုင္သည္။ ဒီေတာ့ ပိုက္ဆံေတြကို ရဲစခန္းပဲသြားအပ္တာ ေကာင္းမလား ဒါမွမဟုတ္ ကားလိုင္စင္ထဲက လူကိုဆက္သြယ္ၿပီး ေပးရင္ေကာာင္းလား။

ကားလိုင္စင္ထဲက လူကိုၾကည့္လိုက္တာ့ ေစာေစာက ေျပးတဲ့လူ။ သူပံုကိုၾကည့္ရတာ လူရိုးလူေကာင္ပံုပဲ ခက္တာက လူပံုကိုၾကည့္ရံုနဲ႔ ေတာ့လူဆိုးလူေကာင္း မသိႏိုင္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္ ပိုင္ရွင္သည္ ကားလိုင္စင္ထဲက လူျဖစ္လိမ့္မည္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ခါးပိုက္ႏိုက္ၿပီး ေျပးလာသူဆိုပါက ပိုက္ဆံအိတ္ အတြင္းကို ကားလိုင္စင္ ထည့္ဖို႔ အခ်ိန္ရလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။

ကၽြန္ေတာ္ လိပ္စာကပ္ထဲက ဓာတ္ပံုဆရာကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ၾကည့္လိုက္သည္။ လိပ္စာကဒ္ထဲက လူကဖုန္းကိုင္သည္။ ကားလိုင္စင္ထဲက ကိုေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ ဆိုတဲ့လူကိုသိလား လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေမးလိုက္ေတာ့ ဘာကိစၥရွိလို႔ လဲဆိုၿပီး ဖုန္းထဲက လူကျပန္ေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သူပိုက္ဆံအိတ္ကို ေကာက္ရထားလို႔ပါ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွာ အစ္ကို႔လိပ္စာကဒ္ကို ေတြ႕လို႔ အစ္ကိုနဲ႔ မ်ားသိမလားလို႔ ေမးၾကည့္လိုက္တာပါလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ဒီေတာ့ ဖုန္းထဲကလူက သိပါေၾကာင္း မေတြ႕ၾကသည္မွာ ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္ ၾကာၿပီျဖစ္ၿပီး ျပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္ရက္ကမွ ျပန္ဆံုမိရာတြင္ လိပ္စာကဒ္ကို ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္က လည္းသူ႔ကို ဖုန္းနံပါတ္ေပးသြားေၾကာင္း ေျပာၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ ၏ ဖုန္းနံပါတ္ကို ကၽြန္ေတာ့ကို ရွာေပးသည္။

ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းနံပါတ္ကိုရတယ္ ဆိုရင္ပဲ ခ်က္ျခင္းဆက္လုိက္သည္။ အေရးထဲမွ ဖုန္းက ဆက္သြယ္မူ ဧရိယာျပင္ပ ကိုေရာက္ေနသည္။

မ်ားမၾကာမွီ ကၽြန္ေတာ္သည္ အ႐ႈပ္ေတာ္ပံု တစ္ခုအတြင္း ေရာက္ရွိသြားႏိုင္ သည္ကို မတြက္ဆမိခဲ့။

* * *

လုပ္ခ်င္စိတ္ေတြ ျပင္းျပေနခ်ိန္မွာ လုပ္မိတဲ့ အလုပ္ေတြဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာ တူမတူေအာင္ ေျပာင္ေျမာက္သလို တစ္ခါတစ္ရံမွာ တစ္သက္စာ ရွင္းမရတဲ့ အမွားေတြလည္း ျဖစ္သြားတတ္ၾကသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္တစ္ခု လုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လာမည့္ ဆိုးႀကိဳးမ်ားကို အဆံုးထိသာ ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ။ အဲဒီေလာက္ ငါ့ကံၾကမၼာက ဆိုးရြားခဲ့ရင္ ငါဘာျဖစ္သြားႏိုင္လဲ။

ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္သည္။ အေကာင္းဘက္က စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ပိုက္ဆံအိတ္ ပိုင္ရွင္သာ သူပိုက္ဆံေတြ ျပန္ရရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ၀မ္းသာသြားမလဲ။ တကယ္လို႔ အမႈခင္းတစ္ခု မွာပါ၀င္ပတ္သက္ ေနတယ္ဆိုရင္ အဆိုးဆံုး အေျခေနသည္ ရဲစခန္းေရာက္ ရံုးေရာက္ ေျဖရွင္းရမည္။ ကၽြန္ေတာ့ဘက္က မွန္ေနသျဖင့္ အမႈမွာ ပတ္သက္ခဲ့သည့္တိုင္ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ ေျဖရွင္းပါက ဘာမွျဖစ္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ပိုင္ရွင္လက္ကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ထည့္ေပးမည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ အခုေလာက္ဆိုရင္ ေတာင္ပိုက္ဆံအိတ္ ပိုင္ရွင္စိတ္ပူေနေရာမည္။

ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဖုန္းထပ္ေခၚၾကည့္ေတာ့ ဖုန္းကိုင္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ ဟုတ္ပါသလားလို႔ ကၽြန္ေတာ့က ေမးလိုက္ေတာ့ ဟုတ္ပါသည္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားတာက ပိုက္ဆံအိတ္ ေပ်ာက္ေနသူ တစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ ဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္ ျပာရာခတ္ ေနေရာမည္။ သို႔ေသာ္ သူ၏အသံက ေအးေအးေဆးေဆး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပင္။

ကိစၥရွိလို႔လား

ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားပိုက္ဆံအိတ္ကို ေကာက္ရထားလို႔ပါ။ အဲဒါဘယ္ေနရာကို လာေပးရမလဲလို႔

တကယ္ေျပာတာလား၊ မလိမ္နဲ႔ေနာ္

အာ မလိမ္ပါဘူးတကယ္ပါ

ဒါနဲ႔ ေစာေစာက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာ လူေတြရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ၿပီးက်န္ခဲ့ေသးလား

မျဖစ္ပါဘူး

ဟုတ္လား တကယ္ေနာ္

တကယ္ပါ

ေအးကြာ ငါဒီမွာ ျပသနာနဲနဲရွိလို႔ အခုေတာ့ ရဲေတြနဲ႔ ညိွလိုက္တာ အဆင္ေျပသြားၿပီ၊ မင္းအခုဘယ္ေနရာမွာ ေရာက္ေနတာလဲ

ကၽြန္ေတာ္ ဆူးေလ ကဆက္ေနတာပါ

ပိုက္ဆံအတ္ထဲမွ ဘယ္ေလာက္ ပါသလဲ ငါကေျပးရင္းလြားရင္း ဆိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့လို႔

အဲဒါေတာ့မသိဘူးဗ်

ဒါဆိုရင္ မင္းပုစြန္ေတာင္ေစ်း အေရွ႕ကိုလာခဲ့ကြာ ဒီမွာ ရဲေတြကို ျပဳစုရေအာင္ ေကာင္မေလးေတြလဲ ေခၚထားတယ္၊ မင္းေစ်းအေရွ႕ေရာက္တာနဲ႕ ၾကည့္လိုက္ ေကာင္မေလးေတြ ေကာရွိေနေတာ့ မင္းျမင္လိုက္တာနဲ႔ သိမွာပါ။

ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အခုထြက္လာမယ္

မင္းက ဘယ္လုိပံုစံလဲ

T Shirt အ၀ါေရာင္ ေဘာင္းဘီရွည္နဲ႔ ေဘးလြယ္အိတ္ အစိမ္းေရာင္ကို လြယ္ထားတယ္

ကၽြန္ေတာ္ Taxi ေပၚေရာက္မွ စဥ္းစားမိသည္။ ေစာေစာက ဖုန္းကိုင္တဲ့လူသည္ ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ အစစ္ဟုတ္ပါ့မလား။ သူေျပာတဲ့ ပံုအရဆိုပါက သံသယျဖစ္စရာ မ်ားစြာရွိသည္။ ပိုက္ဆံအိတ္ ေပ်ာက္ေနသူတစ္ေယာက္ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ျပန္ရေတာ့မည္လို႔ သိလုိက္ရခ်ိန္မွာ မည္သူမွ် ၀မ္းမသာပဲ ေနလိမ့္မည္မဟုတ္။ သူ႔ အသံက ၀မ္းသာပံုမရ ပိုက္ဆံေပးမွာ ထားတဲ့ကုန္ပစၥည္းတစ္ခုကို ေနရာေရာက္ေအာင္ ပို႔ခုိင္းေနသည္ထက္ သူေလသံက ပိုမထူး။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ပိုက္ဆံအိတ္ ပိုင္ရွင္ျဖစ္ပါက ကိုယ့္ပိုက္ဆံအိတ္ ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ရွိသည္ကို သိရမည္။ ဒီေတာ့ ဖုန္းကိုင္သူသည္ ပိုက္ဆံအိတ္ ပိုင္ရွင္ မျဖစ္ႏိုင္။ ဒါဆိုရင္ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ။

ကားလိုင္စင္ ပါတာပဲ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္မွတ္ပံုတင္နံပါတ္ေတာ့ အလြတ္ ရတတ္ၾကသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ အစစ္အမွန္ဆိုရင္ ကားလိုင္စင္ထဲက မွတ္ပံုတင္နံမွတ္ကို အလြတ္ရရမည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ဆံုျဖစ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္ မွတ္ပံုတင္နံပါတ္ကို အလြတ္မရႊတ္ျပႏိုင္ပါက ပိုက္ဆံအိတ္ကို ျပန္ယူလာမည္။

ပုစြန္ေတာင္ ေစ်းအေရွ႕ ေရာက္ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ Taxi ခေပးၿပီး ကားေပၚက ဆင္ခဲ့သည္။ ေစာေစာက တယ္လီဖုန္းထဲတြင္ ေျပာေသာ ေကာင္မေလး မ်ားႏွင့္ လူအုပ္ကို မေတြ႔။ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔ကို မေတြ႕ရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ့ကို သူတို႕ျမင္ႏိုင္ေအာင္ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ ေစ်းအေရွ႕မွာ ေလွ်ာက္ျပေနသည္။ ငါးမိနစ္ခန္႔ ၾကာသြားၿပီ အေျခအေနက ထူးမလာ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းျပန္ဆက္ၾကည့္သည္။

ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ ဟုတ္ပါသလား

ဟုတ္ပါတယ္

တဘက္ေျပာသည့္ အသံက ေစာေစာက အသံႏွင့္ လံုး၀မတူသည္ကို ကၽြန္ေတာ္သတိထား လိုက္မိသည္။ ဒီလိုဆုိရင္ေတာ့ အေျခအေနက ကၽြန္ေတာ္ ထင္တာထက္ ပိုရႈပ္ေထြးေနၿပီ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္ၿပီ။ သို႔ေပမယ့္ ဟန္မပ်က္ စကားဆက္ေျပာလိုက္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ ပုစြန္ေတာင္ ေစ်းအေရွ႕ ေရာက္ေနၿပီ

ဗ်ာ

တစ္ဘက္က ဖုန္းေျပာသည့္ လူတုန္လုပ္သြား သည္

ခင္ဗ်ားပဲ ခင္ဗ်ား ပိုက္ဆံအိတ္ကို ပုစြန္ေတာင္ ေစ်းအေရွ႕မွာလာေပးဆို

ပိုက္ဆံအိတ္ တကယ္လား၊

တစ္ဘက္လူ ၀မ္းသာအားႏွင့္ေအာ္လုိက္သည္။ ၿပီးမွ ငိုသံႏွင့္ဆက္ေျပာသည္။

မေနာက္ပါနဲ႔ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ့ကို ဖမ္းဦးမလို႔လား

မေနာက္ပါဘူဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့ဆီမွာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ပိုက္ဆံ အိတ္ရထားလို႔ ခင္ဗ်ာကို လိုက္ရွာေနတာ

အစ္ကို အစ္ကိုက ကၽြန္ေတာ့ဖမ္းမဲ့ လူေတြေတာ့ မဟုတ္ပါေနာ္

ကၽြန္ေတာ့ကို မ၀ံ့မရဲႏွင့္ျပန္ေမးသည္။ ၿပီးေတာ့ သူဆက္ငိုေနသည္။

မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ တကယ္ပါ။ ဒီမွာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ကားလိုင္စင္ေတာင္ ပါေသးတယ္။

သူကၽြန္ေတာ့ အေပၚမွာ ယံုၾကည္စိတ္ခ်သြား ေအာင္ ပိုက္ဆံအိတ္အတြင္း ကားလိုင္စင္ပါေၾကာငး္ ေျပာျပလိုက္သည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာဘဲ သုူကို ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ အစစ္ ဟုတ္မဟုတ္ သိရေအာင္ သူ႔မွတ္ပံုတင္နံပါတ္ကို ရႊတ္ျပရန္ ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။

၀မ္းသာလိုက္တာဗ်ာ

သူငိုသံႀကီးနဲ႔ ေျပာၿပီးဆက္ငိုေနသည္။ ငိုေနသည့္အရွိန္ေၾကာင့္ မွတ္ပံုတင္နံပါတ္ကို မရႊတ္ျပႏိုင္ေအာင္ရွိေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးငို ၿပီးမွာ သူမွတ္ပံုတင္နံပါတ္ကို ရႊတ္ျပသည္။ ၿပီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရွိေနသည့္ ပုစြန္ေတာင္ေစ်း အေရွ႔ကို လာခဲ့မည့္အေၾကာင္း ေျပာၿပီးဖုန္းခ်သြားသည္။ ဖုန္းခ်သည္ အထိသူငိုသံက မတိတ္ေသး။ ပါးစပ္မွလည္း အေယာင္ေဆာင္ေတြ ေယာင္ေဆာင္ေတြ ဟု တတြတ္တြတ္ ေျပသြားေသးသည္။ ဘာကို အေယာင္ေဆာင္တာလဲ ကၽြန္ေတာ္နားလည္။ သူ႔ေယာင္ကို ေဆာင္တာကို ဆိုလိုခ်င္တာလား။ ကိစၥမရွိ သူလာမွပဲ ေမးေတာ့မည္။

ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ Taxi တစ္စီးေရာက္လာသည္။ ကားထဲမွာပါလာသူ ကေတာ့ ေစာေစာေျပးသည့္လူ။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ဖုေရာင္ေနသည္။ ႏုတ္ခမ္းက ကြဲထြက္ၿပီး ေသြးမ်ားစီးက်ေနသည္။ သူက ဆင္းမလာ ကားေပၚကေန ကၽြန္ေတာ့ကို လွမ္းေခၚသည္။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကိုပိုက္ ဆံအိတ္ေပးလိုက္ေတာ့ သူလွမ္းယူသည္။ ပိုက္ဆံ အိတ္လွမ္းယူေသာ သူလက္မွာ ေသြးမ်ားႏွင့္ နီရဲေနသည္။ ၾကည့္ရတာ လက္မွာလည္း ဒဏ္ရာ ရထားပံုေပၚသည္။ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ငိုရင္းႏွင့္ တစ္ဖြဖြေျပာသည္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကို ဘယ္ျပန္မွာလည္းလို႔ ေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ၿမိဳ႕ထဲျပန္မည့္ အေၾကာင္ ေျပာေတာ့ လမ္းႀကံဳသည္လိုက္ခဲ့ပါဟု သူကေခၚသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူဘယ္လို ျဖစ္တယ္ဆိုတာ အေၾကာင္းစံု သိခ်င္တာေၾကာင့္ ကားေပၚအတူလိုက္ခဲ့သည္။

ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ၀မ္းနည္းသံႏွင့္ သူရႈိက္ရႈိက္ၿပီးငိုေနသည္။ အေယာင္ေဆာင္ေတြ၊ သူတြင္ တမိသားစုလံုးမွာ မွအဖြားတစ္ေယာက္သာရွိၿပီး အဖြားျဖစ္သူမွာ ယခုေဆးရံုတက္ေနရသည္။ ဆိုတာေလာက္ ကလြဲၿပီး ပိုေျပာႏိုင္ခဲ့။ ရွိေစေတာ့ သူ၀မ္းနည္းၿပီးငိုေနတာပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆက္မေမးေတာ့ေပ ဆိပ္ကမ္းသာ လမ္းထိပ္ေရာက္ေတာ့ ကားရပ္ခိုင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္ဆင္းခဲ့သည္။ သူကကၽြန္ေတာ္သြားခါနီးမွာ ေက်းဇူးတင္ပါ ေၾကာင္းႏွင့္ ေက်းဇူးဆပ္ရန္ နာမည္ႏွင့္ဖုန္းနံပါတ္ ေပးခဲ့ပါရန္ ေတာင္းဆိုသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းနံပါတ္ေပးၿပီး ျပန္လာခဲ့သည္။ ျပန္လာခဲ့ေပမယ့္ ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ ေတြ႔ႀကံဳခဲ့သည့္ အျဖစ္ကို ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္ စိတ္ကပ်င္းျပေနသည္။

ညပိုင္းေရာက္ေတာ့ သူကၽြန္ေတာ့ဆီကို ဖုန္းဆက္သည္။ ၃၉ လမ္းမွာ ေရာက္ေနပါေၾကာင္း ႏွင့္ ေက်းဇူးတင္စကား ေအးေအးေဆးေဆးေျပာရန္ လွမ္းေခၚသည္။ ကၽြန္ေတာ္က သူႏွင့္လည္း မရင္းႏွီးသလို သူဘာျဖစ္ထားမွန္းလဲ ကၽြန္ေတာ္မသိေသး၊ အကယ္၍ ဆင္းသြားရင္ . . . ။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္ၿပီး စာေမးပြဲရွိလို႔ မဆင္းေတာ့ ဘူးလို႔သူ႕ကို လိမ္ေျပာလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ ဘာျဖစ္ခဲ့တာလဲဆိုတာကို လည္းသိခ်င္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူအၾကာင္းကို ဖုန္းထဲကပဲ ေမးလိုက္ေတာ့သည္။

သူေျပာျပတဲ့ သူ႔အေၾကာင္းက စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းပါသည္။ သူေျပာတဲ့ သူ႔အေၾကာင္းမွာ သတိထား ဆင္ျခင္စရာေတြ၊ ဆန္းက်ယ္တဲ့ ကံၾကမၼာေတြ၊ ၀မ္းနည္းေၾကာက္လန္႔ စရာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ခံစားသိရွိလုိက္ရသည္

ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ေျပာတဲ့ သူ၏အျဖစ္ အပ်က္

ကၽြန္ေတာ္က ပန္းဆိုးတန္းလမ္းမွာ ေဒၚလာ ၀ယ္ေရာင္းလုပ္ ပါတယ္။ အရင္က ေဒၚလာမႈနဲ႕ ေထာင္သံုးႏွစ္ က်ဖူးတယ္။ အခု အိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ကၽြန္ေတာ့္ အဖြားရယ္ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္။. အဖြားက ေဆးရံုတက္ေနတာ။

ခါတိုင္းေန႕ ေတြဆိုရင္ေတာ့ ညီတစ္ေယာက္ လာၿပီး ကူတယ္။ ပစၥည္း(ေဒၚလာမ်ား ကို ပြဲစားမ်ားက ပစၥည္းဟု ေခၚၾကသည္) ကို ညီကို ေပးထားၿပီး ကၽြန္ေတာ္က စကားေျပာတယ္။ အေရာင္းအ၀ယ္ ျဖစ္မွ ပစၥည္းကို ယူေပးတယ္။ အဲလို ပစၥည္းတျခား လူတျခား ထားေတာ့ အႏၵရယ္ကင္းတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ညီက ဒီေန႕ ဒဂံုတကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းသြားအပ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း။ ပစၥၫ္းေတြလဲ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ထဲမွာ။

ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို လူတစ္ေယာက္ FE ေလးရာ လာ၀ယ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆီက FE ေလးရာ သူ႕ကိုေပးလိုက္ၿပီ။ သူ႕ဆီက ပိုက္ဆံ ေတာင္းေနတုန္းမွာ လူသံုးေယာက္ ေရာက္လာတယ္။

ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ ဆိုတာမင္းလားတဲ့ ။ ဟုတ္ပါတယ္လို႕ ေျပာေတာ့

မင္းကို ငါတို႕ ႒ာနက စစ္စရာရွိတယ္ လိုက္ခဲ့လို႕ ေခၚတယ္

ကၽြန္ေတာ္ အရင္က ေဒၚလာမႈနဲ႕ ေထာင္တစ္ခါ က်ဖူးထားေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ ေထာင္ထပ္က်မွာ အရမ္းေၾကာက္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အဖြားကလည္း ေဆးရံုတက္ေနတာ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အခုအခ်ိန္မွာ အဖမ္းခံလို႕ မျဖစ္ေသးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လြတ္မလားလို႕ ထြက္ေျပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပးေတာ့ သူတို႕ သံုးေယာက္ လိုက္လာၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပးရင္းေျပးရင္း မလြတ္ေတာ့ ဘူးဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚလာထည့္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံ အိတ္ကို ဆိပ္ကမ္းသာ လမ္းထိပ္မွာ လြင့္ပစ္လိုက္တယ္။

တကယ္လို႕ အဖမ္းခံခဲ့ရရင္ေတာင္မွ ပစၥည္းကို လက္ပူးလက္ၾကပ္ မမိဘူးဆိုရင္ အမႈသက္သာ ႏုိင္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ပိုက္ဆံအိတ္ကို လြင့္ပစ္ခဲ့တာ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူတို႕ ဖမ္းမိေတာ့ ထိုးႀကိတ္ၿပီး Taxi ေပၚ တင္သြားတယ္။ သူတို႕ကေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႕ စခန္းကို သြားမယ္ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ Taxi သမားကို ေမာင္းခိုင္းတာက သာေကသဘက္ကို။ ၿပီးေတာ့ ကားေပၚမွာ သူတို႕က ေျပာတယ္။

မင္းငါတို႕ညွိမလား။ အမႈသက္သာမယ္ စခန္းေရာက္မွ ဆိုရင္ ေထာင္က်လိမ့္မယ္လို႕ ေျပာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္က လက္ထဲမွာ ပစၥည္းမပါတာေၾကာင့္ မညွိဘူးလို႕ ေျပာလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သာေကတာ တံတားေက်ာ္ လူျပတ္တဲ့ေနရာမွာ ရပ္ခိုင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကားကိုျပန္လြတ္လိုက္တယ္။ ကားျပန္ထြက္သြားတာနဲ႕ သူတို႕ သံုးေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ၀ိုင္းၿပီးထုိးႀကိတ္ ေတာ့တာပဲ။ ပထမက အေရာင္ေဆာင္ေနေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ သူတို႕ အေယာင္ေဆာင္ေတြ ဆိုတာ ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ဆီမွာ ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံ အကုန္ေတာင္းတယ္။ ဆြဲႀကိဳးကို ဆြဲျဖတ္ယူတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဖုန္းကို ယူၿပီး မနက္ျဖန္ ပိုက္ဆံနဲ႕ ျပန္လာေရြးလို႕ ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေတာင္းပန္တယ္။

အဲဒီဖုန္းက ကၽြန္ေတာ္ပိုင္တာ မဟုတ္ဘူး ငွားသံုးေနတာ လို႕ ေျပာေနတုန္းမွာ ဖုန္း၀င္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့ကို ေပးမေျပာဘူး။ သူတို႕ထဲက တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္က ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ သြားေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္လာၿပီး သူတို႕ခ်င္း တိုးတိုးနဲ႕ တိုင္ပင္တယ္။ နဲနဲေလာက္ တုိုင္ပင္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖုန္းျပန္ေပးၿပီး ထြက္သြားၾကတယ္။

သူတို႕ ထြက္သြားၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆိပ္ကမ္းသာလမ္းထိပ္မွာ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ျပန္ရွာမလို႕ ကားငွားၿပီး အဲဒီေနရာက ထြက္ခဲ့တယ္။

သူတို႕ ေနာက္ကို ျမန္မာေငြ သံုးသိန္းေက်ာ္နဲ႕ ဆြဲႀကိဳးတစ္ကုန္း ပါသြားတယ္။ သူတို႕ လာဖမ္းတုန္းမွာ ေရာင္းေနတုန္းတန္းလွန္း FE ေလးရာဖိုးက ပိုက္ဆံ မရလိုက္ဘူး။ ရွႈင္းရွင္းေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာမွ မက်န္ေတာ့ဘူ။ ကၽြန္ေတာ္ပစ္ထားခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ျပန္ရရင္ရ မရရင္ ဘ၀ပ်က္ၿပီ။

အဲလို ပိုက္ဆံကို ျပန္ရွာဖို႕ သြားေနတုန္းမွာ အစ္ကိုဆီက ဖုန္း၀င္လာတယ္။ အစ္ကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ ေစာေစာက အေကာင္ေတြ ျပန္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့ကို ျပန္ဖမ္းမယ္လို႕ ထင္ေနတာ။ အစ္ကို ပိုက္ဆံအိတ္ ျပန္ေပးမယ္ ဆိုလို႕ သာလာရတာ စိတ္ထဲမွာ သိပ္မယံုဘူး။ ပိုက္ဆံ အိတ္ကို လက္ထဲ ျပန္ေရာက္မွပဲ စိတ္ေအးႏိုင္တာ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။ ဆံုးသြားတာေတာ့ ဆံုးသြားတာေပါ့၊ ပစၥည္းျပန္ရတာကို ကံေကာင္းလွပါၿပီ၊ လက္ထဲမွာ ပစၥည္းရွိေနရင္ ျပန္လည္ပတ္လို႕ ရတာေပါ့။

ထိုေနာက္ သူသည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အခါခြင့္သင့္လွ်င္ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ပါမည့္ အေၾကာင္းေျပာ၍ ဖုန္းခ်သြားေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူဖုန္းခ် သြားၿပီးမွ ျပန္စဥ္စားမိသည္။ တကယ္လို႕သာ သူ႕ကို ဖမ္းသြားေသာ လူဆိုးမ်ားသည္ ပုစြန္ေထာင္ေစ်း အေရွ႕တြင္ ပိုက္ဆံအိတ္လာေပးမည့္ ကၽြန္ေတာ့ကို ေစာင့္ေနခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ မည္သို႕ ဆက္ျဖစ္မည္ကိုကား ကၽြန္ေတာ္ မေတြးတတ္ေတာ့ပါ

မွတ္ခ်က္။ ။ ဤျဖစ္ရပ္ကို ေဖေဖာ္၀ါရီ လအတြင္းအက ေရးခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း တန္းလန္းႀကီး လက္စပ္မသပ္ပဲ ထားခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ယခုမွ တစ္ဖန္ ျပန္လည္ လက္စပ္သပ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

* * *

နာမည္မေပးရေသးေသာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္

ကၽြန္ေတာ့္ ဆိုတဲ့ အေကာင္က အၿမဲတမ္းလြဲ ေခ်ာ္ေနၾကေလ။ ဘယ္ေနရာကို သြားသြား၊ ဘာကိုလုပ္လုပ္၊ ေနရာတိုင္း အလုပ္တိုင္းမွာ အရာရာနဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင္းဗ်။ တစ္ခုတစ္ေလ မလြဲရရင္ ထမင္းစား မ၀င္တဲ့ အေကာင္ေပါ့ဗ်ာ။

အဲလို ေနရာတကာမွာ အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္။ အဲဒီလြဲေခ်ာ္မႈေတြက ကၽြန္ေတာ္ကို ဒုကၡလွလွ ေပးေလ့ရွိတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ အဲဒီ ဒုကၡေတြက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ငိုခ်င္ေပမယ့္ ေဘးကၾကည့္တဲ့လူအတြက္ ဟာသေတြ ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ အဲအဲလို အဲလို လြဲေခ်ာ္မႈေတြက တစ္ႀကိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည္ႏူးမႈေလးေတြ ဖန္တီးေပးခဲ့တယ္ဆိုရင္ . . .
သင္ယံုေလမလား

ရန္ကုန္မွာ ေနထိုင္လို႕ မေကာင္းေအာင္ ပူျပင္းလွတဲ့ ေႏြရာသီတစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္ ျပင္ဦးလြင္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႕ ေရာက္ခဲ့တယ္။ နာမည္ေက်ာ္ ျပင္ဦးလြင္ကေတာ့ နာမည္ေက်ာ္တဲ့ အတိုင္းပါပဲ ရန္ကုန္ေႏြနဲ႕ ျပင္ဦးလြင္ေႏြက လံုး၀ တစ္ျခားစီ။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဇတ္လမ္းေလးကေတာ့ အဲဒီ ျပင္ဦးလြင္မွာ အစပ်ိဳးခဲ့တာေပါ့။

အဲဒီေန႕က နံနက္ ဆယ္နာရီ၀န္းက်င္ ေလာက္မွာ ျပင္ဦးလြင္ကို ေရာက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တည္းရမဲ့ ဟိုတယ္ ေရာက္ေတာ့ ပစၥည္းေတြထား ေရေတြပါေတြခ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ တေရး တေမာအိပ္တယ္။ အဲလို အဲကြန္းမဖြင့္ပဲ ေအးတဲ့ ေႏြရာသီ ေန႕လည္ခင္းေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း။

`` ေဟ့ေကာင္ထ သြားၾကမယ္ ´´ ဆိုတဲ့ အသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မထခ်င္ထခ်င္နဲ႕ ထလိုက္ရတယ္။ သူတို႕ေျပာတာေတာ့ ျပင္ဦးလြင္ ေနရာအနွံ႕ကို ပတ္မယ္ဆိုပဲ။ အဲဒီေတာ့လည္း ထရတာေပါ့ေလ။ မ်က္ႏွာေလး ဘာေလးသစ္ အ၀တ္စားလွဲ ကင္မရာေလး ဆြဲၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ဟိုတယ္ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာခဲ့တယ္။

ေအာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ေကာင္ေတြက ကားေပၚေရာက္ေနၿပီ။ တက္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ကားေပၚတက္ ထိုင္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကားမထြက္ေသးဘူး။ အဲဒီ အခ်ိန္ေလးမွာ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ စက္ဘီးစီး သြားတာေတြ႕လိုက္လို႕ ကင္မရာကို အလွ်င္အျမန္ထုတ္ၿပီး ရိုက္ဖို႕ ပါ၀ါဖြင့္လိုက္တယ္။ ပြင့္မလာဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကားက ထြက္ၿပီ။ အခုမွ သတိရတယ္ ကၽြန္ေတာ္ ဘထၳရီက အခန္းထဲမွာ အားသြင္းထားတာ ထည့္မလာခဲ့မိပဲကိုး။ အဲေတာ့မွ ``ကားဆရာေရ ဟိုးဟိုး´´ လို႕ေအာ္ရပ္ခိုင္းၿပီး ဘကၳရီ ယူဖို႕ ဟုိတယ္ ဆီကို တစ္ေခါက္ျပန္ ေျပးခဲ့ရတယ္။

ဧည့္ၾကိဳေကာင္တာ ေရာက္ေတာ့ ဧည့္ၾကိဳေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿပံဳးျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူၿပံဳးျပတာ မၾကည့္အားဘူး။ အခန္းနံပါတ္ 201 ေသာ့ေပးပါလို႕ ေတာင္းၿပီး အေပၚထပ္ကို တက္လာခဲ့တယ္။ ဒုတိယထပ္ အခန္းနံပါတ္ 201 ေရာက္ေတာ့ ျပသနာက အဲဒီမွာ စတာဗ်။

ကၽြန္ေတာ္ ေသာ့ကို ဖြင့္ၿပီး အခန္းထဲ ကို၀င္လိုက္တာနဲ႕ မိန္းကေလး ေအာ္သံေတြထြက္လာတယ္။ အခန္းက သံုးေယာက္ အိပ္ခန္း။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခန္းထဲကုတင္ေတြေပၚမွာ ေကာင္မေလးေတြ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ေနရာကေန နီးရာ ေစာင္ေတြကို ဆြဲျခံဳၾကတယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္ပါလိမ့္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ၾကက္ေသေသၿပီး ေငးၾကည့္ေနတုန္းမွာ ၀ွီးကနဲ အသံ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လိေမၼာ္သီး တစ္လံုး ကၽြန္ေတာ့နားသယ္ နားေလးကျဖတ္ၿပီး တံခါးကို သြားမွန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီတိုင္း ဆက္ရပ္ေနရင္ လိမ္ေမာ္ပ်ံေတြ အျပင္ ေခါင္းအုန္းပ်ံ ေဒါက္ဖိနပ္ ပ်ံေတြ ဆက္တိုက္ ၀င္လာႏိုင္တာမို႕ အခန္းျပင္ကို ျပန္ထြက္ၿပီး တံခါကို ၀ုန္းကနဲ ဆြဲပိတ္လိုက္တယ္။ ဘယ္လို ျဖစ္ရတာပါလိမ့္ . . .

ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစား ေနတုန္းမွာ ေလွကားအတိုင္း ေျပးတက္လာတဲ့ ဖိနပ္သံေတြၾကားရတယ္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဧည့္ၾကိဳက ေကာင္မေလး။

`` အစ္ကို! အစ္ကို! ေသာ့မွား ယူသြားတယ္။ အစ္ကို႔ အခန္းက 301 ´´
လို႕ လက္ထဲက ေသာ့ေလးကို ကိုင္ျပရင္ ျပာျပာသလဲ ေျပာတယ္။

`` ဟာ ဒါဆို ဒါကၽြန္ေတာ့ အခန္းမဟုတ္ဘူးေပါ့ ´´

`` မဟုတ္ဘူး၊ အစ္ကိုတို႕ အခန္းက အေပၚထပ္မွာ´´

`` ဒါဆိုဘာျဖစ္လို႕ အဲဒီေသာ့ၾကီးေပးလဲ´´

`` အစ္ကိုက 201 ဆိုၿပီးေတာင္းေတာ့ သမီးက ေၾကာင္ၿပီးေပးလိုက္မိတာ´´

ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ေကာင္မေလးနဲ႕ ဆက္ၿပီး အျငင္းပြားေနလို႕ မျဖစ္။ ကားေပၚက ေစာင့္ေနတဲ့ လူေတြ ေမတၱပို႕ ေတာ့မည္။ ထို႔အတူ ဤေနရာတြင္ ၾကာရွည္စြာ ရပ္ေနျခင္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ အင္မတန္ အႏၵယ္ ၾကီးမားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္မေလး လက္ထဲက ေသာ့ကို ဆြဲယူၿပီး အေပၚထပ္ကို ေျပးတက္ခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အခန္းမမွားေတာ့ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ ကားေပၚ ျပန္ေရာက္ေတာ ့ အားလံုးက ေမတၱာပို႕ေနၾကၿပီ။ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ အခုသြားမွာ ပိတ္ခ်င္ေျမွင္ကိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မ၀င္စားႏုိင္ဘူး။ အခု ဟိုတယ္မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပသနာက ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ေနာက္ဆက္တြဲ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္ႏိုင္ေသးလဲ ဆိုတာ မသိေသးဘူးေလ။

မဟာအံ့ထူးကံသာ၊ ပိတ္ခ်င္းေျမွာင္၊ ပြဲေကာက္ေရတံခြန္ ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ ကန္ေတာ္ႀကီးကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ ကန္ေတာ္ႀကီးထဲ ေရာက္ေတာ့ တခ်ိဳ႕က ဘာဂီေတြငွားၿပီး ေလွ်ာက္ပတ္ႀကည့္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွ မၾကည့္ႏိုင္ဘူး။ စိတ္လဲ သိပ္မပါတာေၾကာင့္ ပန္းပင္ေတြနားမွာ သြားၿပီး လိပ္ျပာေလးေတြကိုပဲ ဓာတ္ပံုလိုက္ရိုက္ေနလိုက္တယ္။

ေဒလီယာ ပန္းေလးေပၚမွာ နားေနတဲ့ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ကို ကၽြန္ေတာ္ အမိအရ ဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတုန္း ေနာက္က ေခၚသံတစ္ခုၾကားလိုက္တယ္။

`` ဓာတ္ပံုဆရာ ဓာတ္ပံုရိုက္မလုိ႕ ´´

ကၽြန္ေတာ္ လည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလး သံုးေလးေယာက္ ကိုေတြ႕ရတယ္ ။ အသက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ မတိမ္းမရိမ္းေတြ ပါပဲ။ ပံုစံေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ေယာက္မွ လံုခ်ည္မပါဘူး။ ကြာတားပင္နဲ႕ ၊ ေဘာင္းဘီရွည္နဲ႕။ ဆံပင္ကို ေျဖာင့္ထားတဲ့ လူနဲ႕၊ ေကာက္ထားတဲ့ လူနဲ႕။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဓာတ္ပံုဆရာနဲ႕ မွားေနပံုေပၚပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဓာတ္ပံုဆရာ မဟုတ္ဘူးလို႕ ေျပာမလို႕ ကာရွိေသးတယ္ သူတို႕ထဲ တစ္ေယာက္က ပန္ပြင့္ေလးကို ကိုင္ၿပီး အမူရာေတြ ဘာေတြလုပ္ေနၿပီ။

`` ဒီအတိုင္းေလး တစ္ပံုရိုက္´´ တဲ့

ကၽြန္ေတာ္လည္း မထူးေတာ့ပါဘူးေလ ဆိုၿပီး အဲဒီေကာင္မေလးကို ရိုက္မလို႕ ကင္မရာနဲ႕ ခ်ိန္လိုက္တယ္။ ရိုက္မလို႕ Focus ခ်ိန္ေနတုန္းရွိေသးတယ္။ သူတို႕ အုပ္စုထဲက အသံထြက္လာတယ္

`` ေဟ့ေဟ့ မတ္တပ္ရပ္ႀကီးနဲ႕ မလွဘူးထိုင္လိုက္ ထိုင္လိုက္ထိုင္လိုက္´´

`` ဟုတ္လား ဒါဆို မရိုက္နဲ႕ ဦးထိုင္လိုက္ဦးမယ္ ´´
ကၽြန္ေတာ္လဲ သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္

`` အစ္ကိုရၿပီ ရိုက္ေတာ့´´

ေကာင္မေလးက ပန္းပြင္ေလးနားမွာ ေဘးတစ္ေစာင္း ေလးထိုင္ေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး ရိုက္မလို႕ ခ်ိန္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႕ အုပ္စု ထဲက အသံ ထြက္လာျပန္တယ္။

`` ဟိုလူႀကီး ! ဟိုလူႀကီ ! ´´

`` ဘယ္လူႀကီးလဲ၊ ဘယ္လူႀကီးလဲ ´´

`` ေန႕လည္က အခန္းထဲ ၀င္လာတဲ့ လူႀကီး ´´

`` ဘယ္မွာလဲ ဘယ္မွာလဲ ´´

`` အဲမွာ ဓာတ္ပံုရိုက္ေနတဲ့ လူႀကီး ´´

`` ဟင္ . . ဟုတ္လား ´´ ဆိုၿပီး ေကာင္မေလးေတြ ထြက္ေျပးကုန္ၾကတယ္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ဘာလုပ္လို႕ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိဘူး။ သတိရလို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးေတြ ထြက္ေျပးကုန္ၾကၿပီ။ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေတာင္းပန္မိလိုက္ဘူး။ ထားလိုက္ေတာ့ေလ။ ဟိုတယ္ေရာက္မွ ပဲ သြား ေတာင္းပန္ေတာ့မယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ပန္းပြင့္ေလး ေတြကို ဓာတ္ပံုရိုက္မလို႕ ပန္းပင္နားေလး တုိးလာခဲ့တယ္။ ေစာေစာက ဓာတ္ပံု အရိုက္ခံမဲ့ ေကာင္မေလး ထိုင္ေနတဲ့ ေနရာနားေရာက္ေတာ့။ ပိုက္ဆံ အိတ္တစ္အိတ္ေလး တစ္အိတ္။ ၾကည့္ရတာ ေစာေစာက ဓာတ္ပံု အရိုက္ခံ မဲ့ေကာင္မေလး ေၾကာက္အားလန္႕ အားနဲ႕ ထြက္ေျပးရင္း က်က်န္ထားခဲ့ပံုပဲ။

ေကာက္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုက္ဆံ အိတ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံ တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္ ထီလက္မွတ္သံုးေစာင္ မွတ္ပံုတင္တစ္ခုနဲ႕ ေက်ာင္းသားကဒ္ တစ္ခုကိုေတြ႕တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ထုတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့

ယြန္း၀တ္မံႈ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ အပိုင္း(က) ေဆးတကၠသိုလ္ (၁) ရန္ကုန္တဲ့ ။ ဟိုတယ္ေရာက္ရင္ ျပန္ေပးမယ္ဆိုၿပိး အဲဒီပိုက္ဆံ အိတ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ေကာက္ယူခဲ့တယ္။

ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ဆက္ေရးမည္

* * *

အြန္လိုင္းကေန မူပိုင္ခြင့္ပညာကို အေ၀းသင္ သင္ၾကမယ္

ကမၻာ့အသိဥာဏ္ ပစၥည္းဆိုင္ရာ မူပိုင္ခြင့္ရံုး WIPO သင္ၾကားပို႕ခ်တဲ့ မူပိုင္ခြင့္ သင္တန္းကို အြန္လိုင္းကေန အခမဲ့ တက္လို႕ရပါတယ္။

WIPO က ေနအခမဲ့ အြန္လိုင္းက ပို႕ခ်တဲ့ သင္တန္းေတြထဲမွာ DL 001 ၊ DL 101 ဆိုတဲ့ သင္တန္းေတြကို အခမဲ့ သင္ၾကားခြင့္ ့္ေပးထားပါတယ္။ သင္တန္း ၿပီးဆံုးတာနဲ႕ အြန္လုိင္းေနပဲ စာေမးပြဲ ေျဖရပါတယ္။ စာေမးပြဲ ရလဒ္ကို ေျဖေျဖၿပီး ခ်င္းသိႏိုင္ပါတယ္။ စာေမးပြဲ ေအာင္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ WIPO ကခ်ီးျမွင့္တဲ့ ေအာင္လက္မွတ္ကို စာတိုက္ကေန ပို႕ေပးပါတယ္။

DL 101 စာေမးပြဲကို တစ္ႏွစ္ကို ႏွစ္ခါ က်င္းပေပးပါတယ္။ ျမန္မာက ေက်ာင္းသား အမ်ားစုကေတာ့ DL 001 ကို ေျဖေလ့မရွိပါဘူး။ DL 101 ကို တိုက္ရိုက္ သြားေျဖေလ့ရွိ ၾကပါတယ္။ ပထမ စာေမးပြဲကို မတ္နဲ႕ဧၿပီမွာ လုပ္ၿပီး ဒုတိယ စာေမးပြဲကို ဒီႏွစ္ October 1 to November 15 2007 အတြင္းမွာ လုပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ Register ေတြလက္ခံေနပါၿပီ။

အဲဒီမွာ Register လုပ္ၿပီးၿပီဆိုတာနဲ႕ ယူစာနဲ႕ ပတ္စ၀ပ္ကို အီးေမးကေန ျပန္ပို႕ေပးပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ကိုယ္က သင္ခန္းစာေတြကို ၀င္ၿပီး ဖတ္သြားရရံုပါပဲ။

စာေမးပြဲ ဆိုေပမယ့္ သိပ္အခက္ႀကီးမဟုတ္ပါဘူး။ ေလးခုေပးထားတဲ့ အထဲက မွန္တာ တစ္ခုကို ေရြးေပးရတာပါ။ စာအုပ္ ႀကည့္ေျဖလို႕လည္း ရပါတယ္။ စာေမးပြဲ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားဟာ မူပိုင္ခြင့္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ နားလည္သေဘာ ေပါက္သလဲ ဆိုတာကို စစ္တဲ့ သေဘာပါ။

ဥပမာ ေမးခြန္မွာ
စာေပဆိုင္ရာ မူပိုင္ခြင့္သည္ စာေရးသူ ကြယ္လြန္ၿပီး ႏွစ္ငါးဆယ္ ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္ ႏွစ္တစ္ရာ အထိ ပိုင္ဆိုင္သည္ ဆိုတာမ်ိဳး ေပးထားတဲ့ အထဲက မွန္တဲ့ဟာ တစ္ခုကို ကလစ္ေခါက္ၿပီး ေပးလိုက္ရံုပါပဲ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူတိုင္းဟာ အသိဥာဏ္နဲ႕ မကင္းတာမို႕ ကိုယ္ဖန္တီးထားေလးကို မူပိုင္ခြင့္အရ ဘယ္လို အကာအကြယ္ယူလို႕ရတယ္၊ သူမ်ား ဖန္တီးထားတာကို မူပိုင္ခြင့္အရ ဘယ္ေလာက္အထိ ယူသံုးလို႕ရတယ္ ဆိုတာကို သေပါေပါက္ နားလည္ သြားမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူမဆို သိထားသင့္တဲ့ ပညာတစ္ခုပါ။
အဲဒီဆိုဒ္ကို သြားခ်င္တယ္ဆိုရင္
www.academy.wipo.int ပါ။ Register က ဒီလကုန္တာနဲ႕ ပိတ္ေတာ့မွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အခုပဲ သြားၿပီး စာရင္းသြင္းလိုက္ပါ။ အခက္ခဲ တစ္စံုတရာ ရွိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ေမးပို႕ပါ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ရင္ နားလည္တဲ့ လူေတြကို ေမးၿပီး ျပန္ေျဖေပးပါ့မယ္။

အခက္ခဲရွိရင္ ဒီေမးေတြကို ဆက္သြယ္ပါ။
soezeya@gamil.com, brvboy@gmail.com,

* * *

အပ်င္းေျဖဖုိ႕

တစ္ခါတေလမွာ အင္တာနက္ သံုးရင္းနဲ႕ ဘာမွ မလုပ္ခ်င္ေလာက္ေအာင ပ်င္းေနတာမ်ိဳးေတြ ရွိဖူးပါတယ္။ အဲလို ပ်င္းတဲ့ အခါမွ ဂိမ္းေတြ ပါေတြ ေဆာ့ျဖစ္တာ ရွိသလို ေတာင္သြား ေျမာက္သြား ေလွ်က္သြား ျဖစ္တာလဲ ရွိပါတယ္။
အဲလို ဂိမ္းေဆာ့ရမွာလဲ ပ်င္းတယ္ ေတာင္သြား ေျမာက္သြားရမွာ လည္းပ်င္းတယ္ ဆိုရင္ ဒီလင့္ေလးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ပါ။ အဲဒီလင့္ေလးက လူကို အပ်င္းေျပေစသလို အဓိပၸယ္လဲရွိပါတယ္။
အဲဒီလင့္ေလးကို ကိုစစ္အိမ္ ရဲ႕ အိမ္ကို သြား လည္ရင္းနဲ႕ သူေန႕တိုင္းထိုင္ၾကည့္ တယ္ဆိုလို႕ ကူးလာတာပါ။

Friday, July 20, 2007

စကားလံုးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍

မေန႕ညက ေပၚလစီကား တစ္ကားကို ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ဇတ္ကား နာမည္က ၾကယ္စင္ပတ္လည္ ၀န္းရံလ်က္ရွိေသာ အတိုင္းမသိ ေရႊျပည္တဲ့။ ဇာတ္ကို စင္ေရာ္ေမာင္ေမာင္ ရိုက္ၿပီး ျငိမ္မင္းက ဇာတ္ညြန္းေရးပါတယ္။ သရုပ္ေဆာင္ ေတြကေတာ့ ညြန္႕၀င္း ေနေအာင္ ေဒြး လြင္မိုး နႏၵလိႈင္ အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္ တို႕ပါပဲ။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အဲဒီဇာတ္ကားမွာ ေျပာသြားတဲ့ ဒိုင္ယာေလာ့ေလး တစ္ခုကိုပါ။

အမွန္တိုင္း ၀န္ခံရရင္ ဒီဇတ္ကားဟာ ျမန္မာဇတ္ကား ေတြထဲမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကည့္လို႕ ေကာင္းတဲ့ ကားတစ္ကားပါ။ ေပၚလစီကား ဆိုေပမယ့္လည္း ဒါရိုက္တာနဲ႕ ဇတ္ညြန္းေရးသူတို႕ ေတာ္တာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္။ ဦးျငိမ္းမင္း ဇတ္ညြန္းေရးတဲ့ ကားေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို ၾကည့္လည္း ၾကည့္ဖူးပါတယ္။ ႀကိဳက္လည္း ၾကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေန႕ညက ဇာတ္လမ္းထဲမွာ နႏၵလိႈင္ေျပာ သြားတဲ့ ဒိုင္ယာေလာ့ တစ္ခုကေတာ့ ဇာတ္ညြန္း ေရးသူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ မသံုးသင့္ဘူးလို႕ ထင္ပါတယ္။

အဲဒီဒိုင္ယာ ေလာ့ေလးက ေဒြးနဲ႕ နႏၵာလိႈင္ မေမွ်ာင္လင့္ပဲ ဂ်ပန္ျပည္မွာ ျပန္ဆံုျဖစ္ၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ နႏၵလိႈင္က ေျပာတဲ့ ဒိုင္ယာေလာ့ပါ။ ဒိုင္ယာေလာ့ ေလးကေတာ့
ကၽြန္မက ပိုက္ဆံအတြက္နဲ႕ ဒီႏိုင္ငံမွာ ရရာအလုပ္ လာလုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီႏိုင္ငံက လူေတြ မသိတဲ့ မတတ္တဲ့ ပညာေတြကို လာသင္ေပးေနတာ
အနည္းငယ္ ကြဲလႊဲမႈ ရွိပါလိမ့္မယ္ အဓိပၸယ္ကေတာ့ အတူတူပါပဲ။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ျပည္တြင္ တီဗီခ်ယ္နယ္က အပတ္စဥ္ ထုတ္လြင့္ေနၾက စကား၀ိုင္း တစ္ခုမွာပါ။ အဲဒီ စကား၀ိုင္းမွာ ကားေတြ နဲ႕ စည္းကမ္း အေၾကာင္း ေျပာၾကေတာ့ အဲဒီ ထဲက ဆရာ တစ္ေယာက္က
ဟုတ္တယ္ဆရာ ကားမားေတြက အိုင္က်ဴ နိမ့္တယ္ တဲ့

ဘ၀တိုးတက္ဖို႕ရာ အတြက္ ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္သြားလုပ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ပညာတတ္ အေနနဲ႕ သြားၿပီး အလုပ္ သြားလုပ္တာေတြ ရွိသလို ကာယ လုပ္သား အျဖစ္နဲ႕ အလုပ္သြားလုပ္ၾကတဲ့ ရိုးရိုး ေလဘာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေစာေစာက ေျပာတဲ့ ပိုက္ဆံအတြက္နဲ႕ ရရာ အလုပ္ကို လာလုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတဲ့ ဒိုင္ယာေလာ့က ပညာနဲ႕ အလုပ္သြားလုပ္သူနဲ႕ ကာယ လုပ္သားေတြၾကားမွာ အဆင့္အတန္း ခြဲျခား သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီ ဒိုင္ယာေလာ့ကို ကာယနဲ႕ အလုပ္သြားလုပ္ေနရတဲ့ ေလဘာေတြ ၾကားခဲ့ရင္ သူတို႕ ဘယ္လိုခံစားရမလဲ။

အဲလိုပဲ ေစာေစာက စကား၀ိုင္းမွာ ေျပာတဲ့ ကားသမားေတြက အိုင္က်ဴနိမ့္ တယ္ ဆိုတဲ့ စကားက ကားေမာင္းျခင္းျဖင့္ အသက္ေမြး သူေတြကို ႏွိပ္ခ်သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီ စကားကို ကားေမာင္းျခင္းနဲ႕ အသက္ေမြးသူေတြ ၾကားရင္ ဘယ္လိုခံစားရမလဲ။

သူတို႕ ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာ မွားသည္ မွန္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလိုပါ။ သူတို႕ ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာ မွန္သည္ ျဖစ္ေစ မွားသည္ျဖစ္ေစ လူတစ္ဘက္သားကို ထိခိုက္ နစ္နာႏိုင္မည့္ အေျပာမ်ိဳးကိုေတာ့ အမ်ားျပည္သူကို ျဖန္႕ေ၀သည့္ အခ်ိန္မွာ မသံုးသင့္ပါဘူး။ အဲလို စကားမ်ိဳးကို အရပ္ထဲက စကား၀ိုင္းမွာ အခ်င္းခ်င္း ေျပာၾကတဲ့ အခါမွာေတာင္ ကားသမားေတြ အိုင္က်ဴမရွိဘူးကြ လို႕ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ကားသမား မရွိတဲ့ ေနရာမွာ ေျပာမွ အဆင္ေျပတဲ့ စကားမ်ိဳးပါ။ ပိုက္ဆံ အတြက္နဲ႕ ရရာအလုပ္ လာလုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတဲ့ စကားကလည္း အဲလိုပါပဲ။

အဲလိုမ်ိဳး အေၾကာင္းအရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားကိုလည္း ျမန္မာ စာေပ တခ်ိဳ႕မွာ ေတြ႕ျမင္ဖူးပါတယ္။ အခု အေၾကာင္းအရာ ႏွစ္ခုကေတာ့ မွတ္မိေနလို႕ ေျပာျဖစ္တာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူတစ္ဘက္သားကို စိတ္အေႏွာက္ယွက္ ျဖစ္ေစႏိုင္မဲ့ စကားလံုးမ်ိဳးကိုေတာ့ စာေရးသသူေတြေရာ ဇာတ္ညြန္းေရးသူေတြပါ ေရွာင္က်ဥ္သင့္ပါတယ္။

အာဇာနည္ကုန္းသို႕ တစ္ေခါက္

အာဇာနည္ေန႕က အာဇာနည္ကုန္းမွာ သြားၿပီး အေလးျပဳ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္မွာ အာဇာနည္ေန႕ ေလးခုကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္က မေရာက္ခဲ့ ျဖစ္ပါဘူး။ ဒီႏွစ္မွပဲ အာဇာနည္ကုန္းကို ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။

အာဇာနည္ကုန္းကို သြားဖို႕ရာတြက္ သူူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႕ ဆူးေလက သံုးကား စီးခဲ့တယ္။ ရည္ရြယ္ ခ်က္ကေတာ့ ေရႊတိ ံဘုရားကို ေတာင္ဘက္ မုဒ္က တက္ၿပီး အေရွ႕ဘက္မုဒ္က ဆင္းမယ္ေပါ့။ တကယ္တန္း ေရႊတိ ံဂံု ဘုရားကို ေရာက္ေတာ့ ေတာင္ဘက္မုဒ္ ဓာတ္ေလွကားမွာ ဘုရား လံုျခံဳေရးေတြက စစ္ေဆးပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ပါလာတဲ့ ကင္မရာကို ယူသြားလို႕ မရဘူးဆိုၿပီး ရစ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ေလ သြားတယ္။ ဘုရားေပၚ ကင္မရာ ယူလို႕ မရဘူး ဆိုတာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးေသးလို႕ပါ။ အရင္ကလည္း ဒီလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘုရားေပၚတက္ၿပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ ေနၾကတာပဲေလ။ အခုမွ ထူးထူးဆန္းဆန္း လာလုပ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ခ်ဥ္ ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ေဂါပက ရံုးအဖြဲ႕ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေစဒက တက္ဦးမလို႕ပဲ။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္မရႈပ္ခ်င္ တာေၾကာင့္ ဘုရားေပၚက မတက္ေတာ့ပဲ အာဇာနည္လမ္း အတိုင္း ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။

ဘုရား အေရွ႕မုဒ္ေက်ာ္ေတာ့ လမ္းႀကီးကို ပိတ္ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အဲဒီထိပ္မွာ စစ္သားေတြေရာ ရဲေတြေရာ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သြားေတာ့ လမ္းပိတ္ထားတယ္ ၀င္လုိ႕မရဘူးတဲ့။ အာဇာနည္ကုန္း ျပည္သူ အေလးျပဳခ်ိန္ မဖြင့္ေပးဘူးလားလို႕ ေမးေတာ့၊ M3 ဘက္ကေန ၀င္ရမွာတဲ့ ဒီဘက္ ဂိတ္က ပိတ္ထားတယ္တဲ့။

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရႊတိ ံဂံုဘုရား အေရွ႕ဘက္ မုဒ္ဘကေန ဗဟန္းေစ်း အေရွ႕ ေရတာရွည္ လမ္းေဟာင္း၊ အဲဒီကေန ေရတာရွည္ လမ္းသစ္၊ ေရတာရွည္ လမ္းသစ္ကေနမွ အေနာက္ ေရႊဂံုတိုင္ လမ္းမႀကီး ေပၚကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အေနာက္ ေရႊဂံုတိုင္ လမ္းမႀကီးမွာေတာ့ SB အဖြဲ႕ေတြရယ္ NLD အဖြဲ႕ေတြရယ္ ပ်ားပန္း ခတ္ေနၾကပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အေနာက္ေရႊဂံုတိုင္လမ္း M3 နားေလး ေရာက္ေတာ့ လမ္းပိတ္ထားၿပီး စစ္ေဆးေရး ဂိတ္ဖြင့္ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီမွာ ၀င္ေပါက္ကို မိန္းကေလး ၀င္ေပါက္နဲ႕ ေယာက်ာၤးေလး ၀င္ေပါက္ ႏွစ္ေပါက္ ခြဲထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ေယာက်ာၤးေလး ေပါက္ကို အမ်ိဳးသား စစ္သားေတြ စစ္ေဆးၿပီး မိန္းကေလး ၀င္ေပါက္ကို ရဲေမေတြက စစ္ေဆးပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၀င္မလို႕ လုပ္ေတာ့ ပစၥည္းေတြ ေဘာပင္က အစ ဘာမွ ယူသြားလို႕ မရဘူး အကုန္လံုး အျပင္မွာ ထားခဲ့ရမယ္တဲ့။ အဲလို ကိုယ္နဲ႕ ပါလာတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ဂိတ္က လက္ခံၿပီး သိမ္းေပးထားမလား ဆိုေတာ့လည္း မသိမ္းေပးပါဘူးတဲ့။ ကိုယ့္ဟာကို အဆင္ေျပတဲ့ ေနရာမွာ သြားထားၿပီးမွာ ျပန္လာပါတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီနားက ဆိုင္ေတြမွာ အပ္မယ္ဆိုေတာ့လည္း အဲဒီနားေလး တစ္ေလွ်ာက္က ဆိုင္ေတြ အကုန္ပိတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မ၀င္ပဲ ျပန္လာရေတာ့ မလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကံအားေလွ်ာ္စြာ အသိတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကားျဖတ္သြားတာ ေတြ႕လိုက္လို႕ သူ႕ကားေပၚကို ပစၥည္းေတြ အားလံုး တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ စစ္ေဆးေရး ဂိတ္ေရွ႕ကို တစ္ခါျပန္ေရာက္ေတာ့ တန္းစီၿပီး တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ အ၀တ္ကာထားတဲ့ အထဲကို ၀င္ၿပီး အစစ္ေဆးခံရပါတယ္။ အစစ္ေဆးခံ ဂိတ္ကို ေက်ာ္ေတာ့ ခ်က္ျခင္းသြားလို႕ မရေသးပါဘူး။ မိန္းေလး ဆိုရင္ မိန္းကေလး ဆယ္ေယာက္ ျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ရပါတယ္။ ေယာက်ာၤးေလး ဆိုလည္း ေယာက်ာၤးေလး ဆယ္ေယာက္ ျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ရပါတယ္။ အဲလို ဆယ္ေယာက္ျပည့္ ၿပီဆိုမွ ဆယ္ေယာက္ တစ္သုတ္စီ လြတ္ေပးပါတယ္။

အာဇာနည္ကုန္း ၀င္ေပါက္ေရာက္ေတာ့ စစ္ေဆးေရး ဂိတ္တစ္ခုကို ထပ္ေတြ႕ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၀င္ေပါက္ထဲကို တန္း၀င္လို႕ မရေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အေရွ႕ကေရာက္ႏွင့္ ေနၿပီးသားလူေတြ ၀င္ေပါက္ဂိတ္မွာ စစ္ေဆးၿပီးေအာင္ အျပင္ကေန ရပ္ေစာင့္ေနရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အေရွ႕ကအဖြဲ႕ ေတြကို စစ္ေဆးလို႕ ၿပီးၿပီဆိုမွ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ကို ထပ္သြင္းပါတယ္။ အဲဒီဂိတ္မွာကေတာ့ အေသးစိတ္ ထပ္စစ္ၿပီး နာမည္ မွတ္ပံုတင္နံပါတ္နဲ႕ ေနရပ္လိပ္စာေတြ ေပးရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆယ္ေယာက္ အသုတ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕ဆံုးက ၀င္တာမို႕ အရင္ဆံုး စစ္ေဆးခံ ၿပီးေပမယ့္ အာဇာနည္ဂူဗိမာန္ကို တခါတည္း တန္းသြားလို႕ မရေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အသုတ္ထဲက လူေတြ အားလံုး စစ္ေဆးခံ ၿပီေအာင္ ေစာင့္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သံဃာေတာ္ေတြကို ဦးစားေပး စစ္ေဆးေပးတာကို ေတြ႕ပါတယ္။

အာဇာနည္ကုန္းတြင္းမွာ သစ္ပင္ေတြ အမ်ိဳးစားစံု ေပါမ်ားၿပီး အံု႕အံု႕ဆိုင္းဆိုင္းနဲ႕ ေတြ႕ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကြန္ကရစ္ေလွ်ာက္ လမ္းေလး အတိုင္း ေလွ်ာက္လာၿပီး ေလွကားထစ္ ငါးထစ္ေလာက္ပါတဲ့ ပထမ ေလွကားဆင့္ကို ေက်ာ္ၿပီးေတာ့ အာဇာနည္ ဗိမာန္ႀကီးကို ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲလို ေလးကားထစ္ ငါးခုေလာက္ ပါတဲ့ ေလွကားဆင့္ သံုးခုကို ေက်ာ္ၿပီး ခ်ိန္မွာေတာ့ အာဇာနည္ ဂူဗိမာန္ အေရွ႕ကို ေရာက္သြားပါတယ္။

ဂူဗိမာန္ အေရွ႕မွာ အဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးနဲ႕ အာဇာနည္ မိသားစု ၀င္ေတြ ခ်ထားတဲ့ လြမ္သူ႕ ပန္းေခြေတြကို အစီအရီ ေတြ႕ရပါတယ္။ အာဇာနည္ ဂူဗိမာန္ႀကီးဟာ ထုထည္ႀကီးမားၿပီး ခန္႕ညွားတဲ့ ဗိသုကာ လက္ရာတစ္ခု ဆိုတာကို ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ဂူဗိမာန္မွာ က်ဆံုးသြားတဲ့ အာဇာနည္ေတြရဲ႕ အမည္ေတြကို သူ႕ေနရာအလိုက္ ေရးထုိးတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ခဏေလာက္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္တို႕ ဆယ္ေယာက္ အုပ္စုကို တန္းစီေပးဖို႕ မိုက္နဲ႕ ေၾကျငာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ တကြ က်ဆံုးေလၿပီးေသာ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို အေလးျပဳရန္ အားလံုးသတိ ဆိုတဲ့ အသံ ထြက္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စတိတ္ ေက်ာင္းသား ဘ၀က အေလးျပဳ ခဲ့ရတာကို ျပန္ၿပီး အမွတ္ရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တကြ က်ဆံုးေလၿပီးေသာ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္းကို အေလးျပဳ ဆိုတဲ့ အသံ ထြက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ တစ္ညီတညာတည္း အေလးျပဳလိုက္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သက္သာ ဆိုတဲ့ အသံ ထြက္လာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ေနာက္လာမဲ့ ျပည္သူေတြ လာေရာက္ ဂါရ၀ ျပဳဦးမွာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ တစ္ဖက္ အေပါက္မွ ျပန္လည္ထြက္ခြာ ေပးဖို႕ ေၾကျငာ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို ႕ေရႊတိ ံဂံု ေျမာက္မုဒ္ နားေလးက အေပါက္ကေန ျပန္ထြက္ခဲ့ရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း အျပင္ေရာက္ေရာ မိုးက သည္းႀကီးမဲ ႀကီး ရြာခ်ပါေတာ့တယ္။

Thursday, July 19, 2007

လူခ်င္းစာ ႏွလံုးသား

ဘတ္စ္ကား ေပၚတြင္ျဖစ္သည္။ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ၀တ္စားထားေသာ အသက္ ၁၅၊ ၁၆ အရြယ္ ေကာင္ေေလး တစ္ေယာက္ ႏွင့္ သန္႕သန္႕ျပန္႕ျပန္႕ ၀တ္ဆင္ထားေသာ မိန္းမၾကီး တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ ထိုင္ခံုကို အတူတူ ထိုင္ရင္း လိုက္လာ ၾကသည္။ ေကာင္ေလးသည္ ျပဴတင္းေပါက္ ဖက္တြင္ ထိုင္ၿပီး မိန္းမႀကီးသည္ အတြင္းဘက္တြင္ ထိုင္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထိုေနရာႏွင့္ မနီးေ၀းတြင္ မတ္တပ္ရပ္စီးၿပီး လိုက္ပါလာသည္။

ကၽြန္ေတာ္ အကဲခတ္လို႕ ရေလာက္ ေကာင္ေလးသည္ ဂ်စ္ပစီေလး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ႏိုင္ၿပီး တကိုယ္လံုး ေပပြေနသည္။ အ၀တ္စားမ်ား မွာလည္း မေလွ်ာ္ပဲ ၀တ္ထားသည္မွာ အေတာ္ၾကာေန ပံုေပၚသည္။ သူ႕ပံုကို ၾကည့္ရတာ ေရမခ်ိဳး ျဖစ္တာ အနည္းဆံုး သံုရက္ခန္႕ ရွိမည္ ထင္ပါသည္။ မိန္းမႀကီးသည္ မတတ္သာ၍သာ ထိုခံုတြင္ ထုိင္ေန ရေသာ္လည္း ထိုေကာင္ေလးႏွင့္ အတူတူ ထိုင္ေနရသည္ မွာ ငရဲက်ေနသည့္ အလား ခံစား ေနပံု ေပၚသည္။ မိန္းမႀကီး မ်က္ႏွာမွာ ရႈံ႕မဲ့ေနသည္။ ေကာင္ေလးသည္ ျပဴတင္းေပါက္ ေဘာင္ကို မွီအိပ္ရင္း လိုက္ပါလာသည္။

* * *

ထိုစဥ္က ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္တက္ အသင္းႏွင့္ ထရိန္နီ ဆင္းစဥ္က ျဖစ္သည္။ ထရိန္နီမွာ ေထြေထြ ထူးထူးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ စေန တနဂၤေႏြ ေန႕မ်ားတြင္ နံနက္ ေစာေစာ ထ၍ လမ္းေလွ်ာက္ ရျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႕ နံနက္ ေစာေစာ စီးစီးတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လမ္းမ်ားေပၚ၌ က်န္းမာ ေရးအတြက္ အေျပးေလ့က်င့္ သူမ်ားႏွင့္ စည္ကားလွ်က္ရွိသည္။

တစ္ခုေသာ ရက္တြင္ ထရိန္နီ ဆင္းရန္အသြား၊ လံုခ်ည္ ၀တ္ထားေသာ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ လက္ထဲတြင္ ထီးတစ္ေခ်ာင္း ႏွင့္ က်န္လက္ တစ္ဖက္တြင္ ေရဘူးတစ္ဘူး ကိုကိုင္ ညွပ္ဖိနပ္ကို စီးၿပီး လမ္းမေပၚတြင္ မသက္မသာ ေျပးေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္သည္။ ေကာင္မေလး၏ အေရွ႕ ဆယ္ေပခန္႕ အကြာတြင္ သက္လတ္ပိုင္း အရြယ္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးသည္ ေ၀ါကီးရႈး အားကစား ၀တ္စံုႏွင့္ ဟန္ခ်က္ညီညီ ၾကြားၾကြားလွလွ ေျပးေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာေစာက ေကာင္မေလးသည္ ဟန္ခ်က္ညီညီ ႏွင့္ ေျပးေနေသာ သက္လတ္ ပိုင္းအမ်ိဳးသမီး ေနာက္သို႕ ေျပးလိုက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးသည္ အမ်ိဳးသမီး၏ အိမ္ေဖာ္ ျဖစ္ဟန္တူၿပီး အိမ္ရွင္ အေျပးေလ့က်င့္ သည့္ေနာက္မွ အေဖာ္အျဖစ္ ေျပးလိုက္ေပး ေနရျခင္းျဖစ္သည္။ လက္ထဲတြင္ ထီးကိုင္ ထားရျခင္းမွာ ထိုကာလသည္ မိုးတြင္းကာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိုးရြာလွ်င္ အိပ္ရွင္ ေဆာင္းဖို႕ ျဖစ္ဟန္တူသည္။ ေရဘူးသည္လည္း အိမ္ရွင္ ေျပး၍ ေမာေသာ အခ်ိန္တြင္ ေသာက္ရန္ အတြက္ ျဖစ္ဟန္တူသည္။

* * *

စူပါ၀မ္းအနီး သံလမ္း ခံုးေက်ာ္တံတားကို ဘတ္စ္ကား တက္ခ်ိန္တြင္ အရွိန္ေၾကာင့္ ကားေဆာင့္ သြားသည္။ ထိုအခါ ျပဴတင္းေပါက္ ေဘာင္ကို မွီၿပီး အိပ္ေနေသာ ဂ်စ္စီ ေကာင္ေလး ႏိုးသြားသည္။ သူႏိုးတာ့ ေနရာက ထ လာလၿပီး ကေလးငယ္ တစ္ဦးကို ေပြ႕ခ်ီကာ မွတ္တတ္ရပ္ လိုက္စီးလာေသာ အမ်ိဳးသမီး အတြက္ သူ႕ေနရာကို ေပးလိုက္သည္။

အမွန္ေတာ့ ကေလးႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးသည္ တာေမြ ေစ်းမွတ္ တိုင္ကတည္းက တက္လာျခင္း ျဖစ္ၿပီး ကားေပၚတြင္ ကေလးကို ေပြ႕ခ်ီကာ မွတ္တပ္ရပ္လွ်က္ စီးလာရ ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႕ ကေလးေပြ႕ႏွင့္ မတ္တပ္ရပ္ ေနေသာ အမ်ိဳးုသမီးကို ထိုင္ခံုမွာ တစ္ဦးတည္း လြပ္စြာ ထိုင္စီးေနသူမ်ားက မျမင္ခ်င္ဟန္ ျပဳေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

* * *

အိမ္ေဖာ္ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အိမ္ရွင္ အတြက္ အလုပ္ လိုက္လုပ္ ေပးရျခင္းသည္ မဆန္းပါ။ သို႕ရာတြင္ အားကစား ဖိနပ္ ေဘာင္ဘီျဖင့္ သက္ေသာင့္ သက္သာ ေျပးေနေသာ မိမိ ကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ ေမာဟိုက္ ပင္ပန္းေနလွ်င္ လံုခ်ည္ ညွပ္ဖိန္ပ္နွင့္ လက္ႏွစ္ဖက္တြင္ ထီးႏွင့္ေရးဘူးကို ကိုင္ၿပီး ေျပးေနရေသာ မိန္းကေလးသည္ မည္သို႕ ရွိမည္နည္း။

ဘတ္စ္ကားသည္ ၾကပ္လြန္းေသာေၾကာင့္ လူတိုင္းထိုင္စီး လိုၾကသည္။ ထိုလူ ၾကတ္ၾကတ္တြင္ မွတ္တပ္ရပ္ စီးရသည္မွာ လြန္စြာ ပင္ပန္း လွသည္။ မိမိ တစ္ေယာက္တည္း အေကာင္းပ ကတိအတိုင္း မွတ္တပ္ရပ္ စီးရသည္မွာ အလြန္ ပင္ပန္းလွ်င္ ကေလးေပြ႕ ထားသူမ်ား ကိုယ္၀န္ ေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေျခလက္အဂၤါ ခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ားမွာ မည္သို႕ ရွိမည္နည္း။

* * *

လူတိုင္းတြင္ ႏွလံုးသား ရွိၾကပါသည္။ ထိုႏွလံုးသားတိုင္း ခ်စ္တတ္သည္ မုန္းတတ္သည္။ သို႕ေသာ္ ႏွလံုးသား တိုင္းသည္ လူျခင္း မစာနာတတ္ၾကပါ။
တကယ္ေတာ့ လူျခင္းစား ႏွလံုးသား ဆိုသည္မွာ ဆင္းရဲျခင္း ခ်မ္းသာျခင္း ပညာတတ္ျခင္း ပညာမဲ့ျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ျခင္းမရွိပါ။ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္၏ ရင္ဘတ္ထဲတြင္ ထားရွိေသာ ႏွလံုးသား တစ္ခုႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ပါသည္။

* * *

Wednesday, July 18, 2007

အာဇာနည္မ်ား အေၾကာင္း

အာဇာနည္ေန႕မွာ က်ဆံုးခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ႕ ရာထူးနဲ႕ ဌာေတြကို ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္
၁၉၁၅ - ၁၉၄၇

၁၉၁၅ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၃ ရက္ေန႕ (၁၂ရ၆ခု၊ တေပါင္းလဆန္း ၁ ရက္) စေန႕ေန႕တြင္ ဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေၾကာင္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ား သိၾကၿပီး ျဖစ္တာေၾကာင့္ ထူးထူးေထြေထြ မတင္ျပေတာ့ပါဘူး။

သခင္ျမ
၁၉၈၇ - ၁၉၄၇

သခင္ျမသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕တြင္ ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္သည္။ ၁၈၉၇ ခု၊ ေအာက္တိုဘာလ ၇ ရက္၊ ၾကသာပေတးေန႕ ည ၇ နာရီအခ်ိန္တြင္ ျပည္ခရိုင္၊ ထံုးဘိုၿမိဳ႕၌ ဖြားျမင္သည္။ အဘ ဦဘိုးခၽြန္၊ အမိမွာ ေဒၚသက္လယ္ျဖစ္သည္။ ငယ္မည္မွာ ေမာင္ျမေရႊျဖစ္သည္။
၁၉၃၆ တြင္ သခင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာသည္။ စစ္အတြင္းတြင္ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ ၀န္ႀကီး အျဖစ္လည္းေကာင္း ဒုတိယ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အျဖစ္လည္းေကာင္း တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။

ဦးဘခ်ိဳ
၁၈၉၃ - ၁၉၄၇

ဦးဘခ်ိဳသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕တြင္ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္သည္။ ဦဘခ်ိဳသည္ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕ ေဆးဆရာႀကီး ဦးဘိုေစာ ေဒၚေစာျမစ္တို႕မွ ၁၈၉၃ခု ဧၿပီလ ၂၃ ရက္ေန႕တြင္ ဖြာျမင္သည္။
ဦဘခ်ိဳသည္ ဒီဒုတ္ဂ်ာနယ္ကို ၁၉၅၂ ခုႏွစ္တြင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။ ထိုဂ်ာနယ္ျဖင့္တြဲကာ ဦးဘခ်ိဳကို ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳဟု အမ်ားက သိခဲ့ၾကသည္။
သူ၏ ဒီးဒုတ္ဂ်ာနယ္သည္ အမ်ိဳးသား လြပ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ၊ အမ်ိဳးသား ပညာေရး၊ အမ်ိဳးသာ ယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းေရး တို႕အတြက္ ေရွ႕တန္း ေအာင္လံဂ်ာနယ္ တစ္ေစာင္ဟု သိခဲ့ၾကသည္။
၁၉၂၇ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႕ နံနက္ တြင္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ႏွင့္အတူ လုပ္ႀကံခံခဲ့ ရၿပီး မြန္းလြဲ ၁ နာရီ ၄၅ မိနစ္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။

ဦးရာဇတ္
၁၈၉၈ - ၁၉၄၇

ဦးရာဇတ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႕တြင္ ပညာေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသား စီမံကိန္းဌာန ၀န္ႀကီး အျဖစ္ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥေဒေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီ၀င္ တစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။
ဦးရာဇတ္ကို မတၳီလာၿမိဳ႕ အျငိမ္းစားတိုက္ပိုင္ အင္စပက္ေတာ္ မစၥတာ ေအရာမန္ႏွင့္ ေဒၚၿငိမ္းလွတို႕က ၁၈၉၈ခု ဇန္န၀ါရီလ ၂၀ ရက္တြင္ ဖြားျမင္သည္။
စစ္အတြင္းက ပိတ္ထားခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသား ေက်ာင္းႀကီးကို ၁၉၄၅ ခုႏွစ္တြင္ ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။

ဦးဘ၀င္း
၁၉၀၁ - ၁၉၄၇

ဦးဘ၀င္းသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ အစိုးရ အဖြဲ႕တြင္ ေထာက္ပံ့ေရးႏွင့္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးဌာန ၀န္ႀကီးျဖစ္သည္။
နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕တြင္ အဖ ေရွ႕ေနဦးပါ ေဒၚစုတို႕မွ ၁၉၀၁ခု ဇြန္လ ၁၁ ရက္ေန႕တြင္ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း၏ အစ္ကို အႀကီးဆံုး ျဖစ္သည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ ေထာက္ပံေရးႏွင့္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး ဌာန ၀န္ႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္စဥ္ တုိင္းျပဳ ျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ ဖြဲ႕စည္ပံုအေျခခံ ဥပေဒ ေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီတြင္ လည္းပါ၀င္ခဲ့သည္။

မန္းဘခိုင္
၁၉၀၃ - ၁၉၄၇

မန္းဘခိုင္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ အစိုးရ အဖြဲ႕တြင္ စက္မႈလက္မႈႏွင့္ အလုပ္သမား ၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့သည္။ ထို႕အျပင္ မန္းဘခိုင္သည္ ကရင္နီ ေခါင္းေဆာင္လည္း ျဖစ္သည္။
မန္းဘခိုင္ကို ဟသၤာတခရိုင္ ယုန္တလင္းရြာ တြင္ ယုန္သလင္းရြာသူႀကီး မန္းေပကုန္းႏွင့္ ေဒၚပုတို႕က ၁၉၀၃ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၆ ရက္ေန႕တြင္ ဖြားျမင္သည္။
၁၉၃၇ တြင္ ပုသိမ္ေျမာက္ပိုင္းမွ အမတ္အျဖစ္ အေရြးခံရသည္။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ကရင္ ဗမာ ခ်စ္ၾကည္ေရးကို အထူးႀကိဳးပမ္းတည္ ေဆာက္ခဲ့သည္။

မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားစ၀္စံထြန္း
၁၉၀၇ - ၁၉၄၅

မိုင္းပြန္ေစာဘြားစ၀္စံထြန္းသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ အစိုးရ အဖြဲ႕တြင္ အတုိင္ပင္ခံ ေတာင္တန္းေဒသ ၀န္ႀကီး အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္သည္။
မိုင္းပြန္ေစားႀကီး စ၀္ခြန္ထီးႏွင့္ ေျမာက္နန္းေဆာင္ မဟာေဒ၀ီ နန္းစိန္ဥတို႕မွ ၁၉၀၇ ခု၊ ေမလ ၃၁ ရက္ ေသာၾကာေန႕တြင္ ဖြားျမင္သည္။
တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္တြင္ ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားဆိုင္ရာ ဆပ္ေကာ္မတီ လူနည္းစု ဆိုင္ရာ ဆပ္ေကာ္မတီ ႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီတို႕တြင္ အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္ ပါ၀င္ခဲသည္။

ဦးအုန္းေမာင္
၁၉၁၃ - ၁၉၄၇

ဦးအုန္းေမာင္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ အစိုးရ အဖြဲ႕တြင္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အတြင္း၀န္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရသည္။
မင္းဘူးၿမိဳ႕ မစၥတာ XW.တရပ္(တ္) ၀န္း ေဒၚေရႊျမင့္တို႕မွ ၁၉၁၃ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂ ရက္ေန႕တြင္ ဖြားျမင္သည္။

ရဲေဘာ္ကိုေထြး
၁၉၂၉ - ၁၉၄၇

ရဲေဘာ္ကိုေထြးသည္ ပညာေရး၀န္ၿကီး ဦးရာဇတ္၏ သက္ေတာ္ေစာင့္ျဖစ္သည္။
မႏၱေလးၿမိဳ႕ ေတာင္ျပင္ သိပၸံရပ္ ပင္စင္စား လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး ၀န္ေထာက္ ဦးကိုကိုေလး ေဒၚမင္းရီတို႕၏ ဆဌမေျမာက္ သားျဖစ္သည္။ န၀မတန္းအထိ ပညာသင္ၾကားခဲ့ဘူးၿပီး ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္သာရွိေသးသည္

အထက္ပါ အေၾကာင္းအရမ်ားကို ၃၅ ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႕ အထိမ္းမွတ္ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းစာအုပ္ကို အမ်ားဖတ္ႏိုင္ရန္အတြက္ ကိုစစ္အိမ္မွ မအားသည့္ၾကားမွာ အီဘုတ္ စာအုပ္ အျဖစ္ဖန္တီးေပးခဲ့သည္။ စာအုပ္ကို ဒီေနရာက ေဒါင္းလုပ္လုပ္ယူပါ

Tuesday, July 17, 2007

အာဇာနည္ေန႕ ဒို႕မေမ့

အာဇာနီ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား
အာဇာနည္ ဂူဗိမာန္

ယမန္နစ္ အာဇာနည္ေန႕ ကေတြ႕ရေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ သား ဦးေအာင္ဆန္းဦးႏွင့္ ဇနီး

ဦးေအာင္ဆန္းဦးႏွင့္ဇနီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ဂါရ၀ျပဳစဥ္
အလံေတာ္ကို တိုင္တစ္၀က္ တိတိခ်ထားသည္

Photo Yangon Media Group
The Yangon Times & The Flower News

ေဒြး၏ အရိုးမ်ား ေခ်ာင္း၀ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ လြမ္းေစတီတည္

ေဒြးတို႕ လမ္းထိပ္က လူအုပ္

ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ ေဒြးရဲ႕ အရိုးေတြကို အထဲမွာ ထည့္ထားၿပီး ကိုးေတာင္ အျမင့္ရွိတဲ့ လြမ္းေစတီၤ တစ္ဆူကို ေခ်ာင္း၀ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းအတြင္းမွာ ယေန႕တည္ခဲ့ပါတယ္။ အခုတည္တဲ့ ေစတီဟာ အရင္ကေဒြး လႈဒန္းခဲ့တဲ့ အကယ္ဒမီ ေက်ာင္းေဆာင္ နားေလးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေန႕ ေဒြးရဲ႕ ရက္လည္ဆြမ္း သြပ္တဲ့ေန႕ ျဖစ္တာေၾကာင့္ မနက္မိုးမလင္းခင္ ကတည္းက ေဒြးရဲ႕ ပရိတ္သတ္ေတြ ေဘာက္ေထာ္က ေဒြးအိမ္လမ္းထိပ္မွာ ေရာက္ရွိလို႕ေနၾကပါတယ္။ နံနက္ ခုႏွစ္နာရီ ေလာက္လဲ ေရာက္ေရာ ေဒြးေနတဲ့ လမ္းထိပ္မွာ လူအုပ္ႀကီးက တိုးလို႕ မေပါက္ႏိုင္ေအာင္ ရွိေနပါတယ္။

ေဒြးရဲ႕ က်န္ရစ္သူ မိသားစုက လာသမွ် ပရိတ္သတ္ေတြ အားလံုးကို လမ္းထိပ္မွာ ရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းအတြင္းမွာ မုန္႕ဟင္းခါး ေကၽြးပါတယ္။ မုန္႕ဟင္းခါးကေတာ့ လူသံုးေထာင္စာ လုပ္ထားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။

နံနံ ရွစ္နာရီေလာက္မွာ ေဒြးရဲ႕ အိမ္ကေန အရိုးအိုးကို ေခ်ာင္း၀ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို သယ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေခ်ာင္း၀ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေရာက္ေတာ့လည္း အရိုးအိုးအလာကို ေစာင့္ေနတဲ့ ပရိတ္သတ္ႀကီးက မနည္းပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အရိုးအိုး သယ္မဲ့ လမ္းေတြေတာင္ ပိတ္ေနပါတယ္။

ေဒြးရဲ႕ အရိုးနဲ႕ လြမ္းေစတီတည္မဲ့ေနရာ

ေခ်ာင္း၀ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲမွာ ေစာင့္ေနတ့ ပရိတ္သတ္

အရိုးအိုး ၿမဳတ္ႏွံဖို႕ အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနရာေလးမွာ ေဒြးရဲ႕ဇနီးက ထည့္သြင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေဒြးရဲ႕ သားက အရိုးကို ရွစ္ခိုးခဲ့ၿပီး က်န္တဲ့ ေဆြးမ်ိဳးေတြ အႏုပညာရွင္ေတြက အရိုးအိုးေဘးနားေလးမွာ ထိုင္ၿပီးဆုေတာင္းၾကပါတယ္။

ဇနီးျဖစ္သူက အရိုးအိုးကို ေနအိမ္မွ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႕ သယ္လာစဥ္

အရိုးအိုး မထည့္မီွ ေတြ႕ရစဥ္

အရိုးအိုး ထည့္ေနစဥ္

အရိုးအိုးေဘးတြင္ ဆုေတာင္းေနစဥ္

သားျဖစ္သူမွ ရွိခိုးေနစဥ္

ေက်ာ္ဟိန္းလာမယ္လို႕ တစ္စြန္းတစ အသံေတြ ေၾကာင့္ လူေတြမျပန္ၾကေသးပဲ ေက်ာ္ဟိန္းအလာကို တိုးေ၀ွ႕ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ ခဏေလာက္ေနေတာ့ ေခ်ာင္း၀ ဆရာေတာ္ ထြက္လာပါတယ္။ ေခ်ာင္း၀ ဆရာေတာ္ရဲ႕ လက္ထဲကို လူတစ္ေယာက္က ေဒြးရဲ႕ အရိုးအိုး ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေခ်ာင္း၀ ဆရာေတာ္က ေဒြးရဲ႕ အရိုးအိုးကို ကိုင္ၿပီး ငိုပါတယ္။

ငိုရင္းနဲ႕ ေဒြးဟာ သူ႕ေက်ာင္းမွာ ႏွစ္ညလာအိပ္ ဖူးတယ္လို႕လဲ ေျပာပါတယ္။ ေခ်ာင္း၀ ဆရာေတာ္ ငို္ေတာ့ ေဘးနားမွာရွိတဲ့ ဒကာေတြ ဒကာမေတြလဲ လိုက္ငိုၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္လဲ ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။

တခ်ိဳ႕ေသာ လူေတြကေတာ့ ပရိတ္သတ္ေတြရွင္းမွ ဘယ္သူေတြ တိတ္တိတ္ေလး လာငိုၾကမလဲ ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနရစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

Saturday, July 14, 2007

ေမြးေန႕ဆုေတာင္း

ဇူလိႈင္လအတြင္းမွာ ေမြးဖြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ကိုေမြးေန႕
ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ စကၤာပူမွ ျဖစ္ၿပီး ဒီမို
နဲ႕ ဂ်စ္တူးတို႕ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ဒီမို နဲ႕ မဂ်စ္တူး ဒီႏွစ္ ဇူလိႈင္လမွာ က်ေရာက္တဲ့ ေမြးေန႕မွသည္
ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ ကိုယ္စိတ္ ႏွစ္ပါး ခ်မ္းသာျခင္းတို႕ ႏွင့္
ဘ၀ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ပါေစ။

ဒီမိုဟာ ဒီႏွစ္ ဇူလိႈင္လမွာ ၁၆ ႏွစ္ ျပည့္တာ ျဖစ္ၿပီး မဂ်စ္ကေတာ့ ၁၈
ျပည့္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။ ။ အိမ္ေထာင္ သက္မ်ား ျဖစ္သည္ :P

နာမည္၀ွက္နဲ႕ စီေဘာက္မွာ လာဆဲရင္ အိုင္ပီကို ဘယ္လိုရွာမလဲ

တခ်ိဳ႕က ကိုယ္ေရးခ်င္တာ ေရးလို႕ရတယ္ ဘယ္သူသိတာမွတ္လို႕ ဆိုၿပီ စီေဘာက္ေတြ မွာ နာမည္၀ွက္ေတြနဲ႕ ဆဲဆဲ သြားတတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စီေဘာက္က လာေအာ္သူအားလံုးရဲ႕ အိုင္ပီေတြကို သိမ္းထားေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နာ၀ွက္ေတြ ဘယ္လိုသံုးသံုး အင္တာနက္ အိုင္ပီကေတာ့ က်န္ထားခဲ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

စီေဘာက္မွာ လာေအာ္သူေတြရဲ႕ အိုင္ပီကို ၾကည့္ခ်င္ရင္

ပထမ ဆံုးမိမိ စီေဘာက္ကို ဆိုင္းအင္လုပ္ပါ။

ထို႕ေနာက္ Messages ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ကလစ္ တခ်က္ေခါက္လိုက္ပါ

ထိုကဲ့သို႕ ေခါက္လိုက္ရံုျဖင့္ ယာဘက္အျခမ္းမွာ လာေအာ္သြားသူမ်ားရဲ႕ Message မ်ားကိုေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ Message မ်ားအဆံုးမွာေတာ့ လာေအာ္သူရဲ႕ IP နဲ႕ လာေအာ္ခ်ိန္ကို မွတ္သားေပးထားပါတယ္။

တကယ္လို႕ လာေအာ္ထားတဲ့ ထဲက Message ကိုဖ်က္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ပံုမွာ ျပထားတဲ့ အတိုင္း Message ကို ဆလက္လုပ္ပါ ၿပီးရင္ အေပၚနားမွာ Delete ကို ႏွိပ္ပါ။ အဲဒီ IP ကို ကိုယ့္စီေဘာက္မွာ လာမေအာ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ခါတည္း Ban ကိုႏွိပ္လိုက္ပါ။

ကယ္ဒီေလာက္ဆိုရင္ နာမည္၀ွက္နဲ႕ ဆဲခ်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ား သေဘာေပါက္ပါေတာ့ဗ်ာ။ တကယ္လို႕ အေဖ အေမရဲ႕ မ်ိဳးရိုးဂုဏ္ အလိုက္ မဆဲရ မေနႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနလို႕ ဆိုင္ဘာ ဆိုင္ေတြက ေျပာင္းေျပာင္း ဆဲေနရင္ေတာ့လဲ ဆဲေပါ့ဗ်ာ။

တကယ္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ ဆိုတာ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေရးလို႕ရတဲ့ ေနရာျဖစ္တာေၾကာင့္ ေရးသူမွာ သူ႕စိတ္ၾကိဳက္ လြပ္လပ္စြာ ေရးခြင့္ရွိသလို ေ၀ဖန္သူကလဲ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ခြင့္ ဆဲခြင့္ရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲလို သတၱိနည္းပါးစြာနဲ႕ နာမည္၀ွက္ေလး သံုးၿပီး ပုဆိုးခ်ံဳထဲက လက္သီးျပေနၾကတဲ့ သူေတြကိုေတာ့ သနားမိပါတယ္။

Friday, July 13, 2007

လြင့္ေမွ်ာျခင္း

မည္မွ်ပင္ ခ်မ္းသာပါေစ မည္မွ်ပင္ ေအာင္ျမင္သူျဖစ္ပါေစ မည္မွ်ပင္ ခ်စ္ခင္သူေပါမ်ားပါေစ . . .
ေအာင္ျမင္မႈေတြ ေက်ာ္ၾကားမႈေတြက အခ်ိန္တန္ေတာ့ မီးခိုးေငြ႕မ်ားအျဖစ္ တိမ္တိုက္မ်ားဆီသို႕ လြင့္ေမ်ာလို႕ သြားပါေတာ့သည္

ေဒြး၏ ရုပ္အေလာင္းကို မီးသၿဂိလ္ေနစဥ္

* * * *

သင္သိရဲ႕လား ျမန္မာ ဘေလာ့ဂ္ကာေတြ ေပၚတယ္တစ္ခု ေထာင္ဖို႕ လုပ္ေနၿပီ

ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ကာေတြရဲ႕ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းကို အခ်ိန္နဲ႕ တေျပးညီ သိရွိႏိုင္မဲ့ ေပၚတယ္တစ္ ခုေထာင္ဖို႕ရာ အတြက္ ဘေလာ့ဂ္ကာေတြ ၾကိဳးပမ္းေနၾကပါၿပီ။ အဲဒီအတြက္ လိုအပ္တာမ်ားကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ၉ ရက္ေန႕က အစည္းေ၀းလုပ္ တိုင္ပင္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အေသးစိတ္ကို ေအာက္မွာ ဖတ္ပါ

မေန႔က Service + မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ အစည္းအေဝးေလးက အဓိကအားျဖင့္ေတာ့ MBA လို႔ေခၚတဲ့ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား အစည္းအရံုးဖြဲ႔စည္းဖို႔နဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကို ညိွႏိႈင္းဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာအုပ္အတြက္ စာမူၾကမ္းမ်ားကို Rating ေပးျပီးခဲ့ျပီျဖစ္လို႔ ပါဝင္မယ့္ Category အလိုက္ ထည့္သြင္းမယ့္ စာမူေတြကိုလည္း အျပီးသတ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ စာမူေပါင္း ၈၀ ေက်ာ္ ေရြးခ်ယ္ထားျပီး လိုအပ္ေနဆဲ စာမူမ်ားကိုလည္း ထပ္မံျဖည့္တင္းဦးမယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အေသးစိတ္ကိုေတာ့ ကိုေနဘုန္းလတ္ဆီမွာ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ MBA ဖြဲ႔စည္းဖို႔အေၾကာင္းေလးကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျပန္လည္တင္ျပေပးပါမယ္။ မေန႔က အစည္းအေဝးလာတဲ့ Blogger ေတြက လက္ရိွအခ်ိန္မွာေတာ့ MBA ကို Online မွာပဲ ဖြဲ႔စည္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္။ ပထမအဆင့္အေနနဲ႔ Dynamic Feature ေတြ အစံုအလင္ပါတဲ့ Web Portal တစ္ခုကို ကိုယ္ပိုင္ Domain + Hosting နဲ႔ တင္ခ်င္ပါတယ္။

ဒီ Portal မွာ Member ေတြကို Fee တစ္ခုေကာက္ခံျပီး အသင္းဝင္အျဖစ္ လက္ခံပါမယ္။ ကုိယ္ပိုင္ Blog ရိွတဲ့ ဘယ္ Blogger မဆို ပါဝင္ႏိုင္ျပီး Forum, Chat နဲ႔ Comment ေတြလို Member ေတြသာ သံုးခြင့္ရတဲ့ Function ေတြကို အသံုးျပဳႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ Member ေတြရဲ႕ Blog Logo ေတြကိုလည္း တေနရာမွာ ေဖၚျပေပးထားပါမယ္။ အဓိကအေနနဲ႔ကေတာ့ Member Blog ေတြက RSS Feed ေတြကိုယူျပီး Portal မွာ ေန႔စဥ္ Update လုပ္တဲ့ Blog ေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးတင္တဲ့ Post ေတြကို ေခါင္းစဥ္၊ စာျမည္း၊ Label နဲ႔တကြ တင္ျပေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။ လာေရာက္ၾကည့္ရႈသူအေနနဲ႔ ဗမာ Blog အားလံုးကို လိုက္လံၾကည့္ရႈစရာမလိုေတာ့ဘဲ ဒီ Portal ကေနတဆင့္ စိတ္ဝင္စားရာ Blog ကုိ သြားႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ Post သာ တကယ္ေကာင္းမယ္ဆိုရင္ အရင္ရေနက် Hit ထက္ မ်ားစြာပိုရႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ Portal အေနနဲ႔ကေတာ့ ေန႔စဥ္ Hit ၁၀၀၀ ေလာက္ရမယ္လို႔ ေမွ်ာ္မွန္းထားပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေၾကာ္ျငာပဲျဖစ္ပါတယ္။ MBA Portal မွာ Blogger ေတြဟာ ကိုယ့္ Blog ကို အခေၾကးေငြ အနည္းငယ္နဲ႔ ျပန္ေၾကာ္ျငာႏိုင္ပါတယ္။ ထို႔အတူ အျခားေသာ Portal မ်ားနဲ႔လည္း Banner Exchange သေဘာမ်ဳိး အျပန္အလွန္ ကူညီေၾကာ္ျငာႏိုင္လာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အျခားေသာ စီးပြါးေရးေၾကာ္ျငာမ်ားကိုလည္း အသင္းရံပံုေငြအတြက္ လက္ခံသြားခ်င္ပါတယ္။

အေရးအၾကီးဆံုး ေနာက္တစ္ခ်က္က လာလည္တဲ့ Visitor တစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ Portal ေပၚမွာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဆြဲထားႏိုင္မလဲ ဆိုတာပါပဲ။ RSS Feed ေတြလာဖတ္ျပီး ၾကိဳက္ရာ Blog ကိုခ်က္ခ်င္းသြားမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Portal ဟာ Directory ပံုစံမ်ဳိးေပါက္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ Portal မွာလည္း Blogger ေတြရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ BLOG ေတြမွာ ေဖၚျပထားျခင္း မရိွေသးတဲ့ သီးသန္႔ POST ေတြကို အလ်ဥ္းသင့္သလို ေဖၚျပေပးသြားမွာျဖစ္ျပီး အစည္းအေဝးသတင္းလို၊ စာအုပ္ကိစၥသတင္းလို၊ အကူအညီလိုေနရင္လည္း လိုတဲ့အေၾကာင္းလို သတင္းေတြကိုလည္း အခ်ိန္နဲ႔အမွ် တင္ျပေပးႏိုင္ေအာင္ လုပ္ယူရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ လာလည္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေပ်ာ္စရာ GAME မ်ား၊ TEMPLATE အလွျပိဳင္ပြဲမ်ား စတဲ့ FUN ISSUE ေလးေတြကိုလည္း စီစဥ္တင္ဆက္သြားမွာပါ။

ဒီ PORTAL ကို တတ္ကၽြမ္းနားလည္ျပီး စိတ္ခ်ရတဲ့ PROFESSIONAL SERVICE တစ္ခုကို ေငြေၾကးတစံုတရာအသံုးျပဳျပီး ေရးဆြဲေစမယ္လို႔လည္း သေဘာတူခဲ့ၾကပါတယ္။ အသင့္ေတာ္ဆံုး CMS တစ္ခုကို အျခားေသာ MODULE ေလးေတြ ( FREE ရတာမဟုတ္ဘဲ တကယ္အသံုးတဲ့မယ့္ MODULE )ကို ခ်ိတ္ဆက္ျပီး ေဖၚျပမွာပါ။ ေရးဆြဲျပီးရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ MBA က လက္လႊဲရယူထားမွာပါ။ စံေတာ္ခ်ိန္မတူတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက BLOGGER တခ်ဳိ႕ကို ADMIN RIGHT ေပးထားမွာျဖစ္ျပီး ေနာက္ထပ္ BLOGGER အခ်ိဳ႕က SITE ORGANIZER မ်ားအျဖစ္ ပါဝင္ၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ စံေတာ္ခ်ိန္မတူတဲ့ ေဒသက BLOGGER ေတြကို ခြဲေဝတာဝန္ေပးျခင္းကေတာ့ ေန႔ညမပ်က္ ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ - ရန္ကုန္က ADMIN အိပ္ခ်ိန္မွာ အေမရိကန္က ADMIN က ဆက္လက္ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ကုန္က်စရိတ္က US$ 400~450 ေလာက္ခန္႔မွန္းပါတယ္။

လက္ရိွအေျခအေနမွာ PORTAL SITE တစ္ခုကို စတင္ဖန္တီးထားျပီး အားလံုးရဲ႕စုရပ္အျဖစ္ စတင္ပံုေဖၚထားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာမွ ONLINE COMMUNITY ကေန တဆင့္တက္ျပီး အားလံုးပါဝင္လို႔ရျပီး အက်ဳိးရိွမယ့္စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္တာေလးေတြ လုပ္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္သြားမွာပါ။ ေနာက္တစ္ခုက ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သံုးေနတဲ့ BLOGGER FORUM ကိုလည္း ဒီ PORTAL နဲ႔ပူးေပါင္းဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ တနည္းနည္းနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ဖို႔ ညိွႏႈိင္းခ်င္ပါတယ္။ ဒီလိုဆုိရင္ BLOGGER အခ်င္းခ်င္း တေနရာတည္းမွာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ေနာက္ထပ္ FORUM အသစ္တစ္ခုကို စင္ျပိဳင္သေဘာမ်ဳိး လံုးဝဖန္တီးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ျပီး သံလြင္အိပ္မက္လို BLOGGER ေတြ ဦးစီးေနတဲ့ E-ZINE ေလးေတြကိုလည္း ဒီ PORTAL ေပၚမွာပဲ ဖတ္ရႈႏိုင္ေအာင္ တိုင္ပင္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေတြကေတာ့ မေန႔ကအစည္းအေဝးရဲ႕ ရလဒ္တခ်ဳိ႕ပါပဲ။ PORTAL ကုိ ဘယ္ SERVICE ကုိ အပ္မလဲ၊ MEMBER ေတြရဲ႕ ခံစားခြင့္၊ ADMIN နဲ႔ ORGANIZER ေတြရဲ႕တာဝန္ကဘာလဲ၊ ရံပံုေငြ ရရိွေရးစတဲ့ အေရးပါတဲ့ ေဆြးေႏြးစရာေတြကို ထပ္မံေဆြးေႏြးသြားၾကဦးမွာပါ။ ျပည္ပက သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ အစည္းအေဝးမလာျဖစ္သူမ်ားရဲ႕ အျမင္ေလးေတြကိုလည္း သိခ်င္ပါေသးတယ္။ အခုရလဒ္ေတြကို ကိုညီလင္းဆက္၊ ကုိေနဘုန္းလတ္၊ ကိုတက္စလာ၊ ကိုစိုးေဇယ်၊ ကိုဘလာေဂါက္၊ မဘာညာ၊ မမယ္လိုဒီေမာင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဓိကေဆြးေႏြးသြားတာျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ေမာင္ပြတ္ ဘေလာ့ဂ္မွ ကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္

အေယာင္ေဆာင္လိပ္ျပာ

ကိုသားႀကီးဟာ ဒါရိုက္တာ ေမာင္မ်ိဳးမင္း ရိုက္ကူးတဲ့ အေယာင္ေဆာင္လိပ္ျပာ ဆိုတဲ့ဇတ္ကားကို ရိုက္ေနတုန္း တန္းလန္းမွာ ကြယ္လြန္သြားတာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီဇတ္ကားဟာ ဒီဗီဒီဇတ္ကားျဖစ္ၿပီး ေဒြးက ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ သရုပ္ေဆာင္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကားမွာ ေဒြးနဲ႕အတူ မင္းဟိဏ္း ေနဆန္း မင္းအုပ္စိုး မိုးေဟကို ေမကဗ်ာ တို႕ပါ၀င္ သရုပ္ေဆာင္ထားပါတယ္။
အဲဒီကားမွာ ေဒြးက ေရွ႕ေနဘ၀မွ အနားယူ ထားသူျဖစ္ၿပီး မင္းအုပ္စိုး အမႈကို လိုက္ေပးဖိုု႕အတြက္ ေရွ႕ေနေလာက ကိုျပန္၀င္လာသူအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ထားတာပါ။ ဒါရိုက္တာ ေမာင္မ်ိဳးမင္းရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရ ဇတ္ကားကၿပီးဖို႕ နီးပါၿပီ။ သို႕ေပမယ့္ အဆံုးသတ္ မရိုက္ကူးရေသးပါဘူး။ ကြယ္လြန္သူ ေဒြးေနရာမွ ဘယ္သူကို အစားထိုးသြားမယ္ ဆိုတာကိုလည္း လတ္တေလာ ဆံုးျဖတ္ရျခင္း မရွိေသးပါဘူး။
ေဒြးရဲ႕ အသုဘ အခမ္းနား မွတ္တမ္းကိုေတာ့ ပရိတ္သတ္လက္ထဲ ေရာက္ေအာင္ တနည္းနည္းနဲ႕ ျဖန္႕ေ၀သြားမွာ ျဖစ္ၿပီး ဘယ္လို ပံုမ်ိဳး ျဖန္႕ေ၀သြားမယ္ဆိုတာ လတ္တေလာ မဆံုးျဖတ္ရေသးဘူးလို႕ ဒါရိုက္တာ ေမာင္မ်ိဳးမင္းက ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

ေၾကြလြင့္သူ၏ ေနာက္ဆံုး ပံုရိပ္မ်ား

သက္ေပ်ာက္ဆြမ္းတရားနာ

ေဒြးမကြယ္လြန္မွီ ရက္ပိုင္းက ဟိုတယ္နီကိုးအနီး ကန္ေတာ္ႀကီးေဘးတြင္ ရိုက္ထားေသာပံု

ေဒြးအတြက္ လြမ္းသူ႕ပန္းေခြမ်ား

အစ္ကိုအတြက္ ေၾကကြဲေနတဲ့ သားညီ

မီးသၿဂိဴလ္ရန္သယ္လာစဥ္

ေၾကြလြင့္သူ၏ ေနာက္ဆံုးခရီး

ေၾကြလြင့္သူ အကယ္ဒမီ ေဒြး

အကယ္ဒမီေဒြးရဲ႕ စ်ာပနကို ယေန႕နံနက္ ေလးနာရီ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္မွာ မီးသၿဂၤ ိလ္ခဲ့ပါတယ္။ မူလက နံနက္ကိုးနာရီမွာ သၿဂၤ ိလ္ဖို႕ စီစဥ္ခဲ့ေမမယ့္ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္တြင္ ယင္းသတင္း ပါရွိသြားေသာေၾကာင့္ နံနက္ ေျခာက္နာသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီေန႕မနက္ ေဒြးကို လာေရာက္အားေပးၾကတဲ့ ပရိတ္သတ္ေတြ အလြန္ပင္ မ်ားလြန္း တာေၾကာင့္ မနက္ေလးနာရီ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႕မွာ မီးသၿဂိ ၤလ္ခဲ့ရပါတယ္။ အခုလို မူလသတ္မွတ္ ခ်ိန္ထက္ေစာစီးစြာ သၿဂၤ ိလ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ အခ်ိဳ႕ေသာ သရုပ္ေဆာင္ေတြနဲ႕ ေဆြးမ်ိဳးေတြဟာ ေဒြးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီးကို မမွီလိုက္ၾကပါဘူး။

ဒါရိုက္တာ ေမာင္မ်ိဳးမင္းရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရ ေဒြးကို ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြထဲက ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္တာ ေနာက္ဆံုး ခရီးကို မွီလိုက္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။

အခ်ိန္ကို ဂ်ာနယ္မွာ မထည့္ဖို႕ အတန္တန္ ေမတၱာရပ္ခံထားတဲ့ၾကားက ထည့္ျဖစ္ေအာင္ ထည့္ခဲ့တဲ့ဂ်ာနယ္ကိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပံုႏွိပ္ဥပေဒအရ အေရးယူေပးဖို႕ တိုင္ၾကားထားတယ္လို႕ သိရပါတယ္။

Wednesday, July 11, 2007

ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ေဒြး ကြယ္လြန္

၀မ္းနည္းစြာ ငိုေၾကြးေနၾကသူမ်ား

ေဒြး၏ ရုပ္ကလပ္ကို ကားေပၚတင္ရန္ သယ္ေဆာင္လာစဥ္

ေဒြးရုပ္ကလပ္ကို အေအးတုိက္သို႕ ပို႕စဥ္

ရုပ္ရွင္ သရုပ္ေဆာင္ အကယ္ဒမီ ေဒြး( ၄၂ ႏွစ္ ) သည္ ယေန႕ ညေန သံုးနာရီတြင္ ႏွလံုးေရာဂါျဖင့္ ရုတ္တရက္ ကြယ္လြန္သြားေၾကာင္းသိရသည္။

ေနာက္ဆက္တြဲ ရရွိေသာ သတင္းမွာ ေဒြးကို မနက္ျဖန္ ေရးေ၀းသုသန္မွာပဲ သင္းႀကိဳမယ္လို႕ ၾကားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နယ္ေရာက္ေနတဲ့ သူ႕အေဖကို ေစာင့္ေနတာမို႕ ဘယ္အခ်ိန္လဲ ဆိုတာေတာ့မသိရေသးပါဘူး။ ဒီေန႕ ေဒြးသတင္းပါတဲ့ ဂ်ာနယ္ကို မိတၱဴဆြဲၿပီးေရာင္းေနၾကတယ္။ တေစာင္ကို ႏွစ္ရာနဲ႕။

စာအုပ္အတြက္ ေၾကာ္ျငာ

ဘေလာ့ဂ္ စာအုပ္အတြက္ ေၾကာ္ျငာ ေစ်ႏႈန္းကို ယေန႕ အတည္ျပဳ သတ္မွတ္လိုက္ပါၿပီ။

စာအုပ္တြင္ စာမ်က္ႏွာသံုးရာ ပါ၀င္မည္ျဖစ္ၿပီး အျဖဴအမဲ ေၾကာ္ျငာစာမ်က္ႏွာကို ၂၀ ထက္မပိုဖို႕ ကတ္သန္႕ ထားပါသည္။ အျဖဴအမဲ တစ္မ်က္နွာ ေၾကာ္ျငာေစ်းႏႈန္းမွာ ႏွစ္ေသာင္းခြဲ က်ပ္ ျဖစ္သည္။ ယင္းအျဖဴအမဲ ေၾကာ္ျငာကို ကက္တက္ကို ရီတစ္ခုနဲ႕ တစ္ခု အကူးေျပာင္း ၾကားတြင္ ႏွစ္ရြက္ (ေလးမ်က္ႏွာ) ႏႈန္းျဖင့္ ၾကားညွပ္ ထည့္သြားမည္။

စာမ်က္တိုင္း၏ ေအာက္ေျခ ေဒါင့္စြန္းေလးတြင္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းတစ္ခု၏ လုိဂိုပါ၀င္မည္ျဖစ္သည္။ ယင္းလိုဂိုထည့္သြင္းခမွာ တစ္သိန္းက်ပ္ ျဖစ္သည္။ ( ယခုအခါ ယင္းေနရာကို ႏုတ္ကတိျဖင့္ ယူထားသူ ရွိေနပါၿပီ)

မ်က္ႏွာဖံုး အတြင္းႏွင့္ ေနာက္ေက်ာဖံုး အတြင္းမွာ ကာလာ စာမ်က္ႏွာျဖစ္ၿပီး ေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္ ရျခင္းမရွိေသးပါ။ ျဖစ္ႏုိင္ဖြယ္ရွိသည္မွာ ငါးေသာင္း၊ သို႕မဟုတ္ ခုႏွစ္သာင္း သို႕မဟုတ္ တစ္သိန္းက်ပ္ျဖစ္ပါသည္။

ထို႕ေၾကာင့္ ေၾကာ္ျငာမ်ား အားလံုး ေကာက္ခံရရွိပါက စုစုေပါင္းရရွိမည့္ေငြမွာ အနည္းဆံုး ခုႏွစ္သိန္းမွ ရွစ္သိန္းၾကားတြင္ ရွိပါသည္။ ေနာက္ေၾကာ ဖံုးေနရာကိုမႈ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ ေရးအတြက္ အတိုင္းတာ တစ္ခုထိ စပြန္ဆာေပးႏိုင္ပါက ေၾကာင္ျငာ ထည့္သြင္းေပးရန္ စဥ္စားထားပါသည္။

ေမးခြန္းမ်ား

ေၾကာ္ျငာေတြ အဲေလာက္မ်ားေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စာအုပ္က ေၾကာ္ျငာစာအုပ္ႀကီးနဲ႕ တူသြားႏိုင္မလား။
မတူႏိုင္ပါ။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ ေၾကာ္ျငာအားလံုး ( ေႏွာက္ေက်ာဖံုး အပါ၀င္) ထည့္သြင္းခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ေတာင္ ေၾကာင္ျငာ စာမ်က္ႏွာသည္ ၂၃ မ်က္ႏွာသာရွိပါသည္။ စာအုပ္သည္ စာမ်က္ႏွာ သံုးရာ ပါ၀င္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခ်ိဳးခ်ၾကည့္လွ်င္ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းပင္မရွိပါ။

ေၾကာ္ျငာအေရ အတြက္ကို ေလွ်ာ့ခ်လို႕ရႏိုင္မလား
ေၾကာ္ျငာကို အေရအတြက္ ေလ်ာ့ခ်ရံုတင္မကပဲ လံုး၀မပါပဲ ထုတ္လွ်င္ေတာင္ ရေကာင္းရႏိုင္ပါသည္။ သို႕ရာတြင္ စာအုပ္ ကုန္က်စရိတ္ သိန္း ၂၀ ေက်ာ္ရွိေသာေၾကာင့္ ေရာင္းေစ်းကို အနည္းဆံုး ၂၅၀၀ ေလာက္နဲ႕ ျပန္ေရာင္း ႏိုင္ပါမွ ငါးသိန္းသာ အျမတ္က်န္ပါမည္။ အျမတ္မ်ားမ်ား က်န္ေအာင္ ေစ်းႏႈန္းတင္လွ်င္ စာအုပ္ေစ်းႀကီး သြားပါလိမ့္မည္။
သို႕ျဖစ္ေသာေၾကာင္ ့ေၾကာ္ျငာျဖင့္ စာအုပ္ကုန္က်စရိတ္ကို ဖာေထးျခင္းအားျဖင့္ စာအုပ္ကို ျပန္လည္ေရာင္းခ်ခ်ိန္တြင္ သက္သာေသာ ေစ်းႏႈန္းျဖင့္ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ႏိုင္ပါမည္။

ေၾကာ္ျငာစာမ်က္ႏွာ ထပ္တိုဖို႕လိုဦးမလား
မတိုးေတာ့ပါ။ ေစ်းႏႈန္းလဲ မတိုးေတာ့ပါ။

ေၾကာင္ျငာေတြက စာဖတ္သူကို အေႏွာက္ယွက္ျဖစ္ေစႏိုင္သလား
သင့္သင့္မွ်ေသာ ေၾကာ္ျငာထည့္ သြင္းျခင္းသည္ စာဖတ္သူကို အေႏွာက္အယွက္ မျဖစ္ေစႏိုင္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ စာအုပ္တြင္ ေၾကာင္ျငာ ထည့္မည့္ေနရမွာ တစ္ေနရထဲတြင္ အစုလိုက္ အျပဳံလိုက္ ထည့္မည္မဟုတ္ သလို စာဖတ္ကို အရွိန္ပ်က္ေစႏိုင္သည့္ စာပိုဒ္ၾကားတြင္ ညွပ္မည္လည္း မဟုတ္ပါ။ ကက္တက္ကိုရီ တစ္ခုနဲ႕ တစ္ခုၾကားမွာ စာရြက္ႏွစ္ရြက္ (ေလးမ်က္နာ) ႏႈန္းျဖင့္ ငါးေနရာ
သာထည့္သြားမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႀကီးမွား ေနွက္ယွက္မႈမ်ိဳး ျဖစ္လာမည္မဟုတ္ပါ။

ယင္းေၾကာ္ျငာမ်ားကို ဘယ္သူေတြက ေကာက္ခံေပးမွာလဲ
ယင္းေၾကာင္ျငာမ်ားကို ေစတနာ လုပ္အားရွင္ လေလာ့ဂ္ကာမ်ားက ေကာက္ခံေပးမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ေၾကာ္ျငာေကာက္မဲ့ ေစတနာ လုပ္အားရွင္ ဘေလာ့ဂ္ကာေတြက ဘယ္သူေတြလဲ
ေၾကာ္ျငာေကာက္မဲ့ ေစတနာလုပ္အားရွင္ ဘေလာ့ဂ္ကာေတြက ေၾကာ္ျငာကို ေကာက္ေပးႏိုင္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ကာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ထို႕ေၾကာင့္ သင္လည္း ေၾကာင္ျငာ ေကာက္ေပး ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ဒီေနရာမွာ စာရင္းေပးလိုက္ရံုျဖင့္ ေၾကာ္ျငာ ေကာက္ခံမည့္ ေစတနာ လုပ္အားရွင္ ဘေလာ့ဂ္ကာ ျဖစ္သြားပါၿပီ။

Tuesday, July 10, 2007

ႏွလံုးသားကို အိပ္မက္မက္သူမ်ား

တစ္ရက္မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ရင္းႏွီးတဲ့ ရံုုးကေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ရံုးေပၚကို ေရးႀကီးသုတ္ျပာ ေျပးတက္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့ စားပြဲမွာ ထိုင္ၿပီး စာေရးေနတာ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလဲ ျမင္ေရာ စိုးေဇယ် လာဦးလို႕ ေျပာၿပီး မီးဖိုခန္းထဲ ၀င္သြားတယ္။

သူအဲလိုေခၚၿပီး ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့ကို တစ္ခုခု ေျပာေတာ့ မယ္ဆုိတာကို ၾကိဳသိေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ပ်င္းတာနဲ႕ ထိုင္ရာက မထပဲ ဘာလဲ နင့္ေနာက္ကို ဘဲလိုက္လာ ျပန္ၿပီလားလို႕ ေမးလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ေကာင္မေလးက မဟုတ္ဘူး လာဦးလို႕ဆုိ လို႕ေျပာၿပီး ထပ္ေခၚတယ္။ သူ႕ ေလသံက အရင္လို မတူေတာ့ တကယ္ကို အေရးတႀကီး အကူညီ ေတာင္းခံခ်င္တဲ့ အသံမ်ိဳး ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ မီးဖိုခန္းထဲကို ၀င္သြားလိုက္တယ္။

ဘာေၾကာင့္ အဲေလာက္ေတာင္ အေရးတႀကီး ေခၚေန ရတာလဲလို႕ ေမးေတာ့ ေအာက္မွာ အေဖ ေရာက္ေနလို႕ တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ သိလုိက္ၿပီ။ သူတို႕ အေဖက သူတို႕ မိသားစုကို ငယ္ငယ္ေလး ကတည္း ပစ္သြားတယ္ဆိုတာကို သူေျပာထား လို႕ေတာ့ ၾကားဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ေဖအေပၚမွာ သူထားတဲ့ သေဘာထား ကိုေတာ့ ေမးမၾကည ့္ခဲ့မိဘူး။

ေအးေလ နင့္အေဖ ေရာက္ေနေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ သြားေတြ႕ လိုက္ေပါ့ဟ လို႕ကၽြန္ေတာ္က ေျပာေတာ့။ မေတြ႕ ခ်င္ဘူးတဲ့။ အခု ဘယ္မွာလဲလို႕ ေမးေတာ့ တိုက္ေရွ႕က လမ္းေဘး လၻက္ရည္ ဆိုင္မွာတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ၀ရံတာကို ထြက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဘယ္လို ပံုလဲလို႕ လွမ္းေမး လိုက္ေတာ့ ဘုန္းႀကီး ၀တ္နဲ႕တဲ့။

ေတြ႕ပါၿပီ အသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ အရြယ္ ပိန္ပိန္နဲ႕ ဘုန္းႀကီးတပါး ေဘးနားမွာ ေတာင္ေ၀ွးေလး ေထာင္ၿပီး ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ေနတယ္။ သူ႕မ်က္လံုး ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တိုက္ကိုတက္မဲ့ ေလွကားကို ၾကည့္ေနတယ္။ သူ႕ေဘးနား ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရုံုးက လူတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနတယ္။

ဘုန္းႀကီးကို အကဲခတ္လို႕ ရသေလာက္ေတာ့ သကၤန္းကလဲ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း၊ ပံုစံကို ၾကည့္ရတာေတာ့ ခက္ထန္ ႀကမ္းတမ္းတဲ့ အသြင္ျပင္မ်ိဳး မေတြ႕ရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႕မ်က္၀န္း ထဲမွာေတာ့ တစ္စံု တစ္ခုကို ေတာင့္တ ေနတယ္ ဆိုတာကို ၾကည့္လိုက္ရံုနဲ႕ သိသာပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ သေဘာထား ကေတာ့ အရင္က ဘာပဲ ျဖစ္ခဲ့ ျဖစ္ခဲ့ အေဖဟာ အေဖပဲလို႕ ခံယူ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကို သြားေတြ႕ဖို႕ ေျပာပါတယ္။ သူက ဆက္ျငင္းတယ္။ သူျငင္းရင္း ျငင္းရင္းနဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ က်လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အပါအ၀င္ သူနဲ႕ ခင္မင္ ရင္းႏွီးသူေတြ အားလံုးက ၀ုိင္း၀န္း ေဖ်ာင္းဖ် ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ သူ ငိုေနရာကေန မ်က္ရည္ ေတြသုတ္ အံကိုတင္းၿပီး သူခိုင္မာတဲ့ စကား တစ္ခြန္းကို ေျပာတယ္။

ပစ္သြားခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ပစ္သြားၿပီးမွာ အခုမွ လာၿပီး သမီးမေတာ္ခ်င္နဲ႕တဲ့

သူအဲလို ေျပာခ်ိန္မွာ သူ႕မ်က္၀န္း ေတြထဲမွာ အေရာင္ ေတြလဲ့ၿပီး တစ္စုံတစ္ခုကို နာက်ဥ္းေနပံုပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေဖ်ာင္းဖ်လို႕ မရတဲ့ အဆံုး ဘုန္းႀကီးကို သူဒီေန႕ ေနမေကာင္းလို႕ ရံုးမလာဘူးလို႕ ေလွ်ာက္လိုက္ ရပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘုန္းႀကီးက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရံုးကို လွည့္ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္နဲ႕ ျပန္သြား ပါေတာ့တယ္။

ဒုတိယ ျဖစ္ရပ္

အဲဒီ ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ေမာင္ႏွမ အရင္းလို ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရင္းႏွီး ခင္မင္ပါတယ္။ သူ႕အသက္ ကေတာ့ ၁၆ ႏွစ္ ဒီႏွစ္မွ ဆယ္တန္း ေအာင္တဲ့ ေကာင္မေလးပါ။ သူ႕ အေဖက ဌာနတစ္ခုရဲ႕ အႀကီးအကဲ ျဖစ္ၿပီး ေငြေၾကးလည္း အတန္သင့္ ခ်မ္းသာ ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သူနဲ႕ ရင္းႏွီး ခင္မင္ လာတာနဲ႕ အမွ် သူ႕ေဖ နဲ႕ အေမက အသက္ အလြန္ႀကီးတာ သတိထား မိသလို သူ႕အစ္ကိုေတြ အစ္မေတြ ကလည္း သူနဲ႕ အသက္ ေတာ္ေတာ္ ကြာတာကို သတိထား မိပါတယ္။

တစ္ရက္မွာ သူ အရမ္းခံစားေနရတယ္လို႕ ေျပာတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲလို႕ ကၽြန္ေတာ္ေမးေတာ့

နင့္အေဖ ဘက္က အမ်ိဳးေတြလို အခ်ိဳး မခ်ိဳးနဲ႕လို႕ အစ္မက သမီးကို ေျပာၿပီးဆူတယ္ လို႕ ေကာင္မေလးက ျပန္ေျပာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းထဲမွာ ရႈပ္သြားတယ္။ အစ္မ အေဖနဲ႕ ညီမ အေဖနဲ႕ မတူဘူးလားလို႕ ေမးလိုက္ေတာ့။

ညီမ အခု အေဖ အေမ ေခၚေနတာက ညီမရဲ႕ အေဖ နဲ႕ အေမမဟုတ္ဘူး အဖိုးနဲ႕ အဖြား

ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲမွာ ေတြးလိုက္မိတယ္ ဒါေၾကာင့္ သူနဲ႕ သူ႕အေဖ အေမေတြနဲ႕ အသက္ ကြာေနတာကိုး။ ဒါဆိုရင္ ညီမရဲ႕ အေဖနဲ႕ အေမက ဘယ္ေရာက္ သြားတာလဲ လို႕ေမးလိုက္ေတာ့

ညီမရဲ႕ အေဖက ညီမ ကိုယ္၀န္ရွိကတည္း ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္သြားတာ ျပန္မလာေတာ့ဘူး။ အေဖက ေဆးသမားလို႕ ေတာ့ေျပာၾကတာပဲ။

အေမကေရာ

အေမက ညီမကို ေမြးၿပီးေတာ့ ေနာက္အိမ္ေထာင္ ျပဳတယ္။ အေဖ အသစ္ကလဲ ညီမအေပၚမွာ ေကာင္းပါတယ္။ တကယ္ သမီးေလး လိုခ်စ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ညီမက အေမ့ ဘက္က အဖိုး အဖြားေတြနဲ႕ ပဲေနတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္တဲ့ ရက္ေတြေရာက္မွ အေမ့အိမ္ကို သြားလည္တယ္။

အဲဒီတုန္းက ညီမအသက္က ငါးႏွစ္သမီးပဲ ရွိေသးတယ္။ ညီမ မွတ္မိသေလာက္ တစ္ရက္မွာ ေက်ာင္းပိတ္လို႕ အေမ့ အိမ္ကို သြားေတာ့ အေမက ညတိုင္း ညီမကို ဖက္ဖက္ၿပီး ငိုတယ္။ အေမေရာ အေဖ အသစ္ေရာ မ်က္ႏွာ မေကာင္းဘူး ဆိုတာေတာ့ သိတယ္။

တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ေနၿပီးေတာ့ ညီမတို႕ ဟိုတယ္မွာ သြားေနၾကတယ္။ ဟိုတယ္မွာ အေမနဲ႕ အတူတူ အိပ္တယ္။ အဲဒီမွာလည္း အေမက ညီကို ဖက္ဖက္ၿပီး ငိုတယ္။ ညီမကေတာ့ ဘာမွ နားမလည္ဘူး အေမငိုေတာ့ လုိက္ငိုတာေပါ့ေနာ္။

အဲလိုနဲ႕ ဟိုတယ္မွာ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ ေလာက္ေနၿပီး ေနာက္တစ္ရက္ မိုးလင္းေတာ့ အေမတို႕ မရွိေတာ့ဘူး။ အေမက ညီကို ဟုိတယ္ထဲမွာ ပစ္ထားခဲ့တယ္။

ညီမ အသက္ နည္းနည္း ႀကီးလာေတာ့ သိရတာက အေဖ အသစ္က ေလာင္းကစား သမားေလ ေလာင္းကစားေတြ ရႈံးလို႕ အေၾကြးေတြ မေပးႏိုင္ ေတာ့တဲ့ အခါမွာ အေမနဲ႕ အတူ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္ေျပး သြားၾကတာ အခုထိ ျပန္မလာ ေတာ့ဘူး။

ညီမ အေဖ အရင္းကို အျပင္မွာ တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူး ေပမယ့္ ညီမ အရမ္း ခ်စ္တယ္။ ညီမ နဲနဲသိတတ္စ ကတည္းက အေဖ့ အေၾကာင္းကို အျမဲ စံုစမ္းေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာ အေဖနဲ႕ အီးေမး အဆက္ အသြယ္ရတယ္ သူ႕ဓာတ္ပံုေလး ပို႕ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဆက္သြယ္ မရေတာ့ဘူး။ အေမနဲ႕ေတာ့ အခုထိ အဆက္သြယ္ ရိွပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ မုန္႕ဖိုးတို႕ ဘာတို႕ပို႕ေပးတယ္။

ညီမက ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက အဖိုးေတြ အဖြားေတြကို အေမလို႕ ေခၚၿပီး အေဒၚေတြကို အစ္မလို႕ ေခၚေတာ့ ႏုတ္က်ိဳးေနၿပီ အဲလိုပဲ ေနလိုက္ေတာ့တာ။ အဖိုးအဖြား ေတြနဲ႕ေနရတာ အစစ အရာရာ အဆင္ေျပေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ခါမွာ နင့္အေဖ ဘက္ကလို ပံုစံမ်ိဳး ဆိုတာမ်ိဳးၾကီး အေျပာခံရတဲ့ အခါမွာေတာ့ အရမ္းကိုခံစားရတယ္။

အဲလို အရမ္း ခံစားရတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ အေဖ အေမ အရင္းနဲ႕သာ ေနခြင့္ရရင္ ညီမ ဘာကို မဆိုေပးဆပ္ လိုက္ခ်င္ပါတယ္။

ဒီလိုျဖစ္ရပ္ မ်ားစြာကို သင္ကိုယ္တိုင္လည္း ေတြ႕ဖူးေကာင္း ေတြ႕ဖူးပါလိမ့္မည္။ မိဘမ်ား အေၾကာင္း အမ်ိဳးေၾကာင့္ လမ္းခြဲ သြားၾကသည့္ အခါတြင္ တခ်ိဳ႕က အေဖျဖစ္သူကို လည္းေကာင္း အေမျဖစ္သူကို လည္းေကာင္း မုန္းတီးနာက်ဥ္း သြားၾကသည္။

ထို႕အတူ ကၽြန္ေတာ္ရံုးက ေကာင္မေလးသည္ အေဖကို နာက်ဥ္ သြားခဲ့ပံု ေပၚပါသည္။ ေကာင္မေလးသည္ ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ဖ်ားပိုင္း ဇာတိ တစ္ေနရာမွ ရန္ကုန္တြင္ လာေရာက္ ေနထုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေကာင္မေလး ဖခင္သည္ သူ၏ အမွားမ်ားကို ေနာင္တရၿပီး ခ်ိန္တြင္ ဘုန္းႀကီး၀တ္ ေနသူျဖစ္သည္။

ဘုန္းႀကီး ၀တ္ေနသည့္ ဖခင္သည္ ယခုအခါတြင္ သမီးကို မွတ္မိျခင္းမရွိပါ။ သို႕ရာတြင္ ေတြ႕ဖို႕ရာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ႀကိဳးစား ခဲ့သည္။ ေကာင္မေလး ဒဂုံတကၠသိုလ္တြင္ ပထမႏွစ္ တက္စဥ္က တစ္ၾကိမ္ နယ္ျပန္ သြားခ်ိန္တြင္ တစ္ၾကိမ္ ယခု ပါဆိုလွ်င္ သံုးၾကိမ္တိုင္တိိုင္ ၾကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း ေအာင္ျမင္ခဲ့ျခင္း မရွိေပ။

သူ၏ ရင္ထဲတြင္ သမီးျဖစ္သူကို ေျပာျပခ်င္ေသာ စကားလံုးမ်ားရွိေန မည္မွာ ေသခ်ာသည္။ တခ်ိန္က တာ၀န္ မေက်ခဲ့သည့္ အေဖတစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ ယခုအခ်ိန္မွာ သမီးကို ဘာမွ မလုပ္ေပး ႏိုင္သည့္တိုင္ သူတတ္ႏိုင္ သေလာက္ေတာ့ ျဖည့္ဆည္း ေပးခ်င္သည္။ သို႕ရာတြင္ သမီးဘက္က စိမ္းစိမ္း ခါးခါးပင္။ သို႕ေပမယ့္ ဘုန္းႀကီးသည္ သူ႕သမီးႏွင့္ ျပန္လည္ ေတြ႕ခြင့္ရဖို႕အေရးကို စိတ္ကူး အိပ္မက္ မက္ေနသည္။

ဒုတိယျဖစ္ရပ္က ေကာင္မေလးသည္။ တစ္ၾကိမ္မွ မျမင္ဖူးေသာ ဖခင္ဆီက တံု႕ျပန္မႈကို ေတာင္းတေနသည္။ ဖခင္သည္ သမီးျဖစ္သူကို သမီးအျဖစ္ပင္ အသိအမွတ္ ျပဳခ်င္ပံုမရ။ သုိ႕ေပမယ့္ ေကာင္မေလး၏ စိတ္ကူး ထဲတြင္ သူတို႕မိသားစု စုစည္းႏိုင္ဖို႕ အိပ္မက္မက္ေနသည္။

အေဖကို သို႕မဟုတ္ အေမကို မေတြ႕ခ်င္ေလာက္ေအာင္ နာက်ဥ္းေနသူမ်ား ကၽြန္ေတာ္တို႕ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိႏိုင္ပါသည္။ သူတို႕သည္ သူတို႕ ခံစားခ်က္ သူတို႕ နာက်ဥ္းခ်က္ မ်ားေၾကာင့္ မေတြ႕ခ်င္ ေလာက္ေအာင္ မုန္းတီးေပမယ့္။ သူတို႕ရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာေတာ့ သူမ်ား မိသားစုေတြ ထဲက ဖခင္ မိခင္ လိုမ်ိဳးရွိခ်င္သည့္ အိပ္မက္မ်ိဳးကို ေသခ်ာေပါက္မက္ၾက လိမ့္မည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ ဘ၀တြင္ အိပ္မက္မ်ားစြာကို မက္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ကား ဘ၀အတြက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကား သမိုင္းအတြက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကား ႏွလံုးသားအတြက္။ ထိုအိပ္မက္မ်ား ေအာင္ျမင္လာသည့္ အခါ ေပ်ာ္ရႊင္ရသလို က်ရႈံးရသည့္ အခါ၀မ္းနည္းရသည္။

၀မ္းနည္းျခင္း ေပ်ာ္ရြင္ျခင္း ဆိုသည့္ ခံစားခ်က္သည္ ႏွလံုးသာက ထြက္ေပၚလာေသာ အရာျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အိပ္မက္ တက အိပ္မက္ထဲတြင္ ႏွလံုးသားအတြက္ မက္ေသာ အိပ္မက္သည္ အခံစားရဆံုးျဖစ္သည္။

ထိုကဲ့သို႕ အိပ္မက္မ်ားကို ဘုန္းၾကီးသည္ လည္းေကာင္း မိန္းကေလးသည္ လည္းေကာင္း မက္ေနၾကသည္။ ထို႕အတူ ျဖစ္ရပ္တူၾကသည့္ ကမၻာေျမေပၚမွ လူသားမ်ား မက္ေနၾကသည္။

ထိုအိပ္မက္မ်ား လက္ေတြ႕ ျဖစ္မလာၾကသည့္အခါ ႏွလံုးသားထဲတြင္ ေၾကကြဲၾကသည္၊ ၀မ္းနည္းၾကသည္၊ ငိုေၾကြးၾကသည္။ သူတို႕ ရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲ ငိုေၾကြးသံေတြ ၀မ္းနည္မႈေတြ တိတ္သြားဖို႕ ဆိုလွ်င္ သူတို႕ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကို အေကာင္ထည္ ေဖာ္ေပးရမည္။

ကမၻာေျမေပၚမွ လူသားမ်ားရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲက ငိုေၾကြးမႈေတြ ၀မ္းနည္းမႈေတြ တိတ္ဖို႕ သူတို႕အားလံုးရဲ႕ အိပ္မက္မ်ားကို အေကာင္ထည္ေဖၚဖို႕ရာ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္းေကာင္း အက္ဒီဆင္သည္လည္းေကာင္း ဘုရားသခင္သည္လည္းေကာင္း သင္သည္လည္းေကင္း စြမ္းေဆာင္ ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ သို႕ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည့္ အရာတစ္ခုရွိပါသည္။

ယင္းကားအျခားမဟုတ္ ကိုယ့္အတြက္ေၾကာင့္ ႏွလံုးသားထဲမွာ ငိုေၾကြးဒဏ္ရာ ရမည့္သူမ်ား ကမၻာေျမေပၚမွာ တိုးမလာဖို႕ လူတိုင္းကိုယ္စီ အသိစိတ္ျဖင့္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကပါသည္။