ေတာင္တက္သမား၏ ေအာင္ျမင္မႈ

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မွာ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ရဲ႕ အျမင့္ဆံုး ေနရာကို ေရာက္သြားၿပီ ဆိုရင္ ေအာင္ျမင္ သြားၿပီလို႕ ထင္ထား တတ္ၾကသည္။ အေပၚယံ ၾကည့္မည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဟုတ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ရည္မွန္းခ်က္ရဲ႕ အျမင့္ဆံုး ေနရာကား ေအာင္ျမင္မႈ၏ ခရီးတစ္၀က္မွ်သာ . . . . .

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဇာတိၿမိဳ႕ေလး၏ အေနာက္ဘက္ ေျခာက္မိုင္ခန္႕ရွိ ေတာင္တစ္လံုး ေပၚတြင္ ေရွးေဟာင္း လိုဏ္ဂူႀကီးကို ေဒသခ ံရြာသားမ်ား တူးေဖာ္ ေနေၾကာင္း သတင္းရ၍ သတင္း သမားပီပီ သြားေရာက္ စပ္စု ၾကည့္သည္။ ေတာင္ေျခ ေရာက္ေအာင္ သြားရသည့္ ခရီးကား ဖုံထူကာ ၾကမ္းတမ္းလွသည္။ ေတာင္ေျခ ေရာက္ေတာ့မွ သာသနာ့ အလံမ်ား လႊင့္ထူထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ေတာင္၏ ေျမက ေက်ာက္ေတာင္ဟု ေျပာလွ်င္ ေက်ာက္ခ်ည္း မဟုတ္ ေက်ာက္မ်ားႏွင့္ ေက်ာက္ျဖစ္ရန္ သက္တမ္း ႏုေသးသည္ဟု ယူဆရေသာ သက္ႏ ုေက်ာက္ေျမမ်ား ေရာယွက္ေနသည့္ ေတာင္ တစ္လံုးမွ်သာ ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕သည္ ေတာင္တက္ေလ့ တက္ထရွိသည့္ လူမ်ား မဟုတ္သည ့္အားေလွ်ာ္စြာ စတက္ၿပီး ၁၅ မိနစ္ခန္႕ အၾကာတြင္ စတင္ ္ေမာဟိုက္ လာေတာ့သည္။ နားလိုက္ တက္လိုက္ တက္ခဲ့ၾကရာ တစ္နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္မွ် ၾကာေသာအခါ ေရွးေဟာင္း ေက်ာက္ဂူႀကီး ရွိရာဆီသို႕ ေရာက္ခဲ့သည္။ ဂူႀကီးမ်ား အနီးတြင္ ဥာဏ္ေတာ္ တစ္ေပခန္႕ရွိ ထိုင္ေတာ္မႈ ဘုရားတစ္ဆူ၊ ေညာင္ေရအိုး ေလးငါးလံုးခန္႕ႏွင့္ ငွက္ေပ်ာပြဲ တစ္ပြဲသာ ေတြ႕ရသည္။

ဂူမွာ ႏွစ္ဂူျဖစ္ၿပီး ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းဂူ၏ အထက္နား က်က်တြင္ ေနာက္တစ္ဂူျဖစ္သည္။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ဂူထဲ ၀င္ၾကည့္ေသာအခါ ေမွာင္မဲေနၿပီး ဘာမွ်မျမင္ရေပ။ အစပိုင္းတြင္ တုတ္ႏွင့္စမ္းၿပီး သြားၾကည့္ ေသးေသာ္လည္း ေမွာင္ေမွာင္ မဲမဲ ဂူႀကီးထဲတြင္ စမ္းတ၀ါး၀ါး လွ်က္သြား ေနျခင္းသည္ အက်ိဳး ထူးႏိုင္ဖြယ္ မရွိေသာေၾကာင့္ ျပန္ခဲ့ရသည္။

ေနာက္တစ္ရက္မွ ဂူတြင္း၀င္ၾကည့္ရန္ ဓာတ္မီးတစ္လက္ မီးျခစ္ ဖေရာင္းတိုင္မ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အုပ္စု ထပ္တက္ၾကျပန္သည္။ ယခုတစ္ေခါက္တြင္ မေန႕က အရွိန္ေၾကာင့္ ၾကြက္သားမ်ား နာက်င္သလိုျဖစ္ေနသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ပထေန႕ကေလာက္ ခရီးမတြင္။ တစ္နာရီခြဲခန္႕ အၾကာတက္ၿပီးေနာက္ ေက်ာက္ဂူႀကီးမ်ားဆီသို႕ ေရာက္ခဲ့ျပန္သည္။

ပထမဂူတြင္ ဆယ္ေပေက်ာ္ ခန္႕သာရွိၿပီး အဆံုးတြင္ တူးလက္စ ေပါက္ျပားႏွင့္ ကိရိယာပစၥည္း တစ္ခ်ိဳ႕သာ ေတြ႕ရသည္။ ထို႕ေနာက္ ဒုတိယ ဂူကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ အုပ္စု ဆက္လက္ ၀င္ၾကည့္ ၾကျပန္သည္ ။ ဒုတိယဂူသည္ ပထမဂူလို လမ္းေလွ်ာက္၀င္၍ မရ။ ၀မ္းလ်ား ေမာက္၀င္ၿပီး တြားသြားကာ ခပ္ေျပေျပေလး တက္သြား ရသည္။ အနည္းငယ္ တက္ၿပီးေနာက္ အတြင္ဘက္တြင္ ျပန္က်ယ္သြားၿပီး လမ္းေလွ်က္၍ ရသည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ ဆက္လက္ တက္သြားရာ ၀မ္းလ်ားထိုးေမွာက္ အေနထားအတိုင္း က်ဥ္းေျမာင္း သြားျပန္သည္။ ထိုအေနအထား အတိုင္း၀င္ခဲ့ၿပီး မ်ားမၾကာမွီတြင္ ဂူဆံုး သြားေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ေမွ်ာင္လင့္ ထားသည္က ဂူထဲတြင္ ထူးထူး ဆန္းဆန္း တစ္စံု တစ္ရာ ေတြ႕ရမည္ဟု ထင္ၾကသည္။ အတြင္းပိုင္း ေနရာတြင္ လင္ႏို႕မ်ားမွလြဲ၍ ဘာမွ်မရွိေပ။ ဂူအျပင္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေလ့လာ ၾကည့္မိသည္။ ဂူသည္ ေတာင္၏ ထိပ္ပိုင္းနား တြင္ရွိၿပီး ေတာင္ထိပ္သို႕ ေရာက္ရန္ သိပ္မလို ေတာ့ေပ။

ထို႕ေၾကာင့္ ဒီအတိုင္း ျပန္ဆင္းရမည့္ အတူ ေတာင္ထိပ္ကို ေရာက္ဖူးသည္ ရွိေအာင္ ဆက္လက္ တက္ၾကည့္ ၾကသည္။ ဂူအထ ိတက္စဥ္က လမ္းကေလး ေဖာက္ထား ေသာ္လည္း ဂူမွဆက္တက္ရန္ လမ္းေဖာက္ ထားျခင္းမရွိေပ။ ဂူမွၾကည့္စဥ္က ေတာင္ထိပ္ ေရာက္ရန္ သိပ္မလို္ေတာ့ဟု ထင္ထား ရေသာ္လည္း အနည္းငယ္ ဆက္တက္ လိုက္ေတာ့မွ ေတာင္က ထင္ထားသည္ထက္ ပိုျမင့္ေနသည္။ အခ်ိဳ႕ေနရာ ေတြမွာ မတ္ေစာက္သည္။ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားသည္ ဆင္ေျခေလွ်ာေလး ျဖစ္ေနေသာ္လည္း တြယ္ကုတ္စရာ အပင္မရွိပဲ ခဲေလး ဖုေလး ေတြကိုသာ အားျပဳၿပီး တြယ္တက္ရသည္။ တခါတရံတြင္ အမွီျပဳ ကိုင္ထားေသာ ခဲလံုးက ကၽြတ္ထြက္ခဲ့တာမ်ိဳး၊ မိမိက်ားကန္ထားေသာ ခဲလံုးမ်ား ေခ်ာ္ထြက္ သြားတာ မ်ိဳးရွိသည္။ ထိုဆင္ေျခေလွ်ာ ေနရာေလးကို ေက်ာ္ၿပီးေနာက္ ကိုးဆယ္ဒီဂရီနီးပါး မွတ္ေစာက္လွေသာ ေတာင္နံရံၿကီးကို ေပသံုးဆယ္ေက်ာ္ခန္႕ တြယ္တက္ၿပီးေသာအခါ ေတာင္ထိပ္ပိုင္း အနီးကို ေရာက္ခဲ့သည္။ ိုေနရာကေန ေတာင္ထိပ္ေရာက္ေအာင္ သြားရာတြင္ သိပ္မခက္ခဲလွေတာ့ေပ။

ေနာက္ဆံုးတြင္ ေတာင္ထိပ္ကို ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေပ်ာ္လို႕မဆံုးပါ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တကယ့္ကမၻာေက်ာ္ ေတာင္တက္ သမားႀကီးေတြလို အမွတ္တရ ပစၥည္းေတြ ျမဳတ္ၾကသည္ အမွတ္တရ ခဲလံုးေလးေတြ ေကာက္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ထင္လိုက္ၾကတာက ဒီေတာင္ႀကီးရဲ႕ အျမင့္ဆံုးေနရာကို ေရာက္ခဲ့ၿပီ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေအာင္ျမင္သြားၿပီလို႕ေလ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလ ေတြးထားခဲ့တာ မွားၿပီဆိုတာကိုေတာ့ ျပန္ဆင္းဖို႕ရာ ခရီးစလိုက္ေတာ့မွ သိလိုက္ရပါေတာ့သည္။

ေတာင္အဆင္းကလည္း ေတာင္တက္ခဲ့စဥ္ကအတိုင္း ခက္ခဲေနမည္ ဆိုတာ အရင္က မစဥ္းစားမိခဲ့ပါ။ ေတာင္တက္စဥ္ကလိုပဲ ခဲလံုးမ်ားကို သတိကိုင္တြယ္ဆင္းရသည္။ အခက္ခဲမ်ား အားလံုးသည္ ေတာင္တက္စဥ္ကလုိပင္ျဖစ္သည္။

တကယ္ေတာ့ လက္ေတြ႕ဘ၀၏ ေအာင္ျမင္မ်ားသည္လည္း ေတာင္တက္သမားမ်ား၏ ေအာင္ျမင္လိုသာျဖစ္ၾကသည္။ မိမိရလိုရာ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုကို ေတာင္တစ္လံုးေပၚတက္သကဲ့သို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကရသည္။ အခက္ခဲေတြေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ပန္းတိုင္ေရာက္သည့္အခါတြင္ ငါတက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ ငါႀကိဳးစားႏိုင္ခဲ့ၿပီ ၿပီးေတာ့ ငါဆိုေသာ ဂုဏ္ေဖာ္စိတ္မ်ားႏွင့္ ၾကည္ႏူးေၾကနပ္ေလ့ ရွိၾကေတာ့သည္။

ဘ၀ဆိုသည္မွာ အနိမ့္ရွိသလို အျမင့္လည္းရွိသည္။ ေအာင္ျမင္မႈရွိသလို ဆံုးရႈံးမႈလည္းရွိသည္။ဘ၀၏ အျမင့္ဆံုးေနရာသည္ ခရီးဆံုး မဟုတ္ေသးေပ။ အျမင့္ဆံုးေနရာကို ေရာက္သူတိုင္းသည္ သရဖူူကို ဆက္လက္ထိမ္းဖို႕ႏွင့္ ကိုယ့္ဘ၀ ဌာေနျပန္ၾက ရသည့္အခါ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ဖို႕ ခရီးဆက္ၾကရဦးမည္။

ေတာင္ထိပ္သည္ ေတာင္တက္ခရီး ေအာင္ျမင္ဖို႕ရာအတြက္ လမ္းတစ္၀က္မွ်သာျဖစ္သည္။ ထို႕အတူ ဘ၀ရည္မွန္းခ်က္ရဲ႕ အျမင့္ဆံုးသရဖူသည္ ၿပီးျပည့္စံုေသာ ေအင္ျမင္မႈ၏ ခရီးတစ္၀က္မွ်သာျဖစ္သည္။

Flower News ဂ်ာနယ္ အတြဲႏွစ္ အမွတ္ တစ္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးၿပီးျဖစ္ပါသည္။