ျမန္မာေတြ စာဖတ္ဖို႔လိုေသးတယ္

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၂၀၀၅ ႏွစ္အတြင္း တစ္ႏွစ္တာ ထြက္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္စာရင္းကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၁၆၈၀ အုပ္တဲ့။ ျမန္မာလူဦးေရ ၅၃ သန္းနဲ႕ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ လူတစ္ရာမွာ 0.0031 % ပဲရွိတယ္။

အဲဒီပမာဏဟာ ႏိုင္ငံတကာနဲ႕ ယဥ္ၾကည့္ရင္ အေျခအေန အဆိုးႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ ေလးကိုနည္းေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။

. . . . . . . . . . . . . . . . . တစ္ႏွစ္တာအတြင္း

ႏိုင္ငံ . . . လူဦးေရသန္း ထြက္သည့္စာအုပ္ ရာခိုင္ႏႈန္း

အႏၵိယ . . . ၁၁၂၃ သန္းေက်ာ္ ၅၇၃၆၈ ၀.၀၀၅၂

အင္ဒိုနီးရွား ၂၃၄ သန္းေက်ာ္ . ၅၀၀၀ . . . ၀.၀၀၂၁

ဂ်ပန္ . . . . ၁၂၇ သန္းေက်ာ္ . ၆၅၅၁၃ . . ၀.၀၅၁

မေလးရွား ၂၆ သန္းေက်ာ္ . . ၅၈၁၆ . . . ၀.၀၂၂

ဖိလစ္ပိုင္ . . ၉၀ သန္းေက်ာ္ . . ၅၀၉၃ . . . ၀.၀၀၅၆

စကၤာပူ . . .၄ သန္းေက်ာ္ . . . .၃၀၀၀ . . . ၀.၀၇၅

ထိုင္း. . . . .၉၉ သန္းေက်ာ္ . . .၁၂၀၀၀ . . ၀.၀၁၂

အေမရိကန္ ၃၀၁ သန္းေက်ာ္ . .၆၄၇၇၁ . . ၀.၀၂

အဂၤလန္ . . ၆၀ သန္းေက်ာ္ . . ၁၁၀၁၅၅ . ၀.၁၈

ျမန္မာ . . . ၅၃ သန္းေက်ာ္ . . . ၁၆၈၀ . . . ၀.၀၀၃၁

၂၀၀၅ အတြင္းျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထြက္ခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ား

စုစုေပါင္းစာအုပ္ . . . . . . . . . . . . . 1680

၀တၳဳရွည္ . . . . . . . . 600 . . . . . 35.71 %

၀တၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္ . . . 150 . . . . . 8.92 %

ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္ . . . . 35 . . . . . . 2.80 %

စာေပဗေဒသာ . . . . . 132 . . . . . 7.86 %

ျမန္မာယဥ္ေက်းမူႏွင့္

ဆိုင္ေသာစာေပ . . . .16 . . . . . . 0.95 %

ကေလးစာေပ . . . . . 56 . . . . . . 3.33 %

လူငယ္စာေပ . . . . . 13 . . . . . . 0.77

ဘာသာျပန္

(သုတ+ရသ) . . . . . 404 . . . . . . 24.02

သုတပေဒသာ(၀ိဇၹာ) . .189 . . . . . 11.25

သုတပေဒသာ

ရိုးရိုး+အသံုးခ်(သိပၸံ) . . 71 . . . . . 4.22

ႏိုင္ငံေရးစာေပ . . . . . .၁၄ . . . . . 0.83

အဲဒီလုိ ယွဥ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ စာဖတ္ဖို႔လိုတယ္ ဆိုတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္တဲ့ စာအုပ္ ထုပ္ေ၀သူေတြ စာေရးဆရာႀကီးေတြ စာပပညာရွင္ေတြနဲ႕ ေမးၾကည့္ေတာ့။ သူတို႕ေတြရဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္အရ

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံက ပညာရပ္ဆိုင္ရာ စာေပေတြ ဖတ္ဖို႔လို ေသးတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ထြက္ထားတဲ့ ၁၆၈၀ မွာ ၀တၳဳရွည္က ၆၀၀ အုပ္ ဆိုေတာ့ စာဖတ္တဲ့ လူေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားက အေပ်ာ္ဖတ္ကို ဦးတည္ေနတဲ့ သေဘာပဲ

စာအုပ္ျဖန္႔ခ်ိေရး ကုမၸဏီတစ္ခုမွ မန္းေနဂ်င္းဒါရိုက္တာ တစ္ဦး

ပညာရပ္ဆိုတာ ေန႕စဥ္နဲ႔ အမွ်ေျပာင္းလဲေနတာ အဲဒီေတာ့ ပညာရွင္ဆိုၿပီး ဒီတိုင္းေနလို႕ မရဘူး ကုယ္နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ဘက္မွာ စာမ်ားမ်ား ဖတ္ဖို႔လိုတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ အထူးေျပာခ်င္တာက ဆရာ၀န္ေတြ။ အမ်ားစုကို ေျပာတာပါ။ အကုန္းလံုးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ စာမဖတ္ၾကဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္က ေက်ာင္မွာ သင္ခဲ့တဲ့ စာေတြနဲ႔ လူသတ္ေနၾကတယ္။

ပါေမကၡ ဆရာ၀န္တစ္ဦး

စာအုပ္စာရင္းကို ၾကည့္ရတာ ရသနဲ႔ အပ်ာ္ဖတ္ စာေပ ကေတာ့ ျပည္ပႏိုင္ငံေတြ နဲ႕ယဥ္ရင္ မဆိုးပါဘူး။ ျမန္မာက ပညာရပ္ ဆိုင္ရာ စာအုပ္ေတြ အထြက္နည္းေနလို႔ပါ။ ဥပမာ လက္ရွိ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သတင္းေထာက္ ေတြ၊ ဂ်ာနယ္လစ္ ဇင္နဲ႕ ပတ္သက္လို႔ ေလ့လာ ခ်င္ရင္ေတာင္ ဘယ္မွာလဲ ဖတ္စရာ စာအုပ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆရာဇ၀နတို႕ လက္ထက္က ေရးခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ေနရတယ္။ အဲဒါကို ထုတ္ေ၀သူေတြ ကိုသြားအျပစ္ ေျပာလို႔လဲမရဘူး ။ ဟုတ္ၿပီ ဂ်ာနယ္လစ္ဇင္ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ စာအုပ္ကို ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မွီေရးၿပီး ထုတ္မယ္ ဘယ္မွာလဲ ၀ယ္မဲ့လူ။ ဒါကေတာ့ ထားေတာ့ ဂ်ာနယ္လစ္ဇင္က လူအနည္းစုမို႔လို႔။

အင္ဂ်င္နီယာ၊ ေတြဆရာ၀န္ေတြ၊ ေရွ႕ေနေတြ စသျဖင့္ ပညာရွင္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ သူတုိ႕နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ စအုပ္ေတြေကာ ထြက္လား။ မထြက္ဘူး။ ဘယ္ထြက္မွာလဲ ဖတ္မဲ့လူမွမရွိတာ။ ဘယ္ဖတ္ၾကမွာလဲ။ အလုပ္အေပၚမွာ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈဆိုတာမွ မရွိၾကတာ။ အလုပ္အေပၚမွာ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈရွိလာၿပီဆိုရင္ သူမ်ားထက္ကိုယ္က သာမွျဖစ္ေတာ့မယ္။ သူမ်ားထက္သာ ဖို႔က ကိုယ္က ပညာေတာ္မွ။ ပညာဆိုတာ ေက်ာင္းကသင္ေပးရံု လုပ္ငန္းခြင္ထဲက အေတြ အႀကံဳေလာက္နဲ႔ မလံုေလာက္ဘူး။ ကိုယ့္ထက္လုပ္သက္ရင့္တဲ့ လူေတြရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို ေရးသားထားတဲ့ စာေတြ ေနာက္ဆံုးပၚနည္ ပညာေတြ မျပတ္ ေလ့လာ ဖတ္ရႈေနမွ သူနဲ႕ ၿပိဳင္ႏိုင္တဲ့ လူျဖစ္မွာ ။

စာအုပ္တိုက္ တစ္ခုမွ MD တစ္ဦး

တိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာက ဥပေဒ အသစ္တစ္ခု ထြက္သြားရင္ အဲဒီဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေနာက္ျဖစ္ႏိုင္မဲ့ အလားအလာေတြ ေတြ႕ႀကံဳေနရတဲ့ အေျခအေနေတြကို ေနာက္ဆက္တြဲ အေနနဲ႔ စာအုပ္ေတြ ေတာ္ေလွ်ာက္ ထြက္လာတာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆီမွာၾကည့္လိုက္ ဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စာအုပ္ထြက္တာ မ်ားမ်ားစားစားမရွိဘူး။ ရာဇသတ္ႀကီး ဘယ္လာက္ ပုဒ္မဘယ္ ေလာက္ကို က်ဴးလြန္ရင္ ဘယ္လိုအျပစ္ဒဏ္ခံ ရတယ္ ဆိုတာေလာက္ပဲရွိတယ္။

ဥပေဒပညာရွင္တစ္ဦး

ဂ်ပန္မွာဆိုရင္ရင္ ရံုးတက္ရံုးဆင္း ေက်ာင္းတက္ေက်ာင္ဆင္း ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ရထားပၚမွာ စာဖတ္ၾကတယ္။ ထုိင္ေနတဲ့ လူေတြတင္မဟုတ္ဘူး လက္တစ္ဘက္က ကြင္းကိုကိုင္ ၿပီးမွတ္တပ္ရပ္ လိုက္ရတဲ့ လူေတြပါ က်န္တဲ့ လက္တစ္ဘက္က စာအုပ္ကို ကိုင္ၿပီးဖတ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္သံုး ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ မ်က္မွန္တပ္ရတယ္။ သူတို႔ဆီမွာက စာကို အဲလိုဖတ္တာ။ အရင္တေလာက ကၽြန္ေတာ္ ဒဂံုတကၠသိုလ္ကို ရထားစီးသြားတယ္။ ရထားကလဲ ေခ်ာင္မွေခ်ာင္။ ေက်င္သားေက်ာင္သူေတြက အတြဲကိုယ္စီနဲ႕ တစ္ေယာက္ရင္ ခြင္တစ္ေယာက္အိပ္ၿပီး ကိုးရီးယားကာ ၾကည့္ေနရသလုိပဲ။ စာအုပ္ဖတ္ၿပီး လိုက္လာတဲ့ သူတစ္ေယက္မွ မရွဘူး။ ဒီလို ေက်ာင္းတက္ ေက်င္းဆင္း အသြားအျပန္ ရထားေပၚမွာ အခ်ိန္ႏွစ္နာရီေလာက္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြကို သာစာဖတ္ၾကမယ္ဆိုရင္. . .

လူငယ္တစ္ဦး