ကၽြန္ေတာ္ ၏စြန္႔စားခန္းမ်ား ပိုက္ဆံအိတ္ ပိုင္ရွင္ရွာပံုေတာ္

အခ်ိန္ကား ညေနသံုးနာရီခြဲခန္႔။ ဆူးေလဘုရား ဘက္ကေန ကၽြန္ေတာ္ေနထိုင္ရာ ဆိပ္ကမ္းသာ လမ္းမဆီသို႔ မဟာဗႏၵဳလ လမ္းအတိုင္း လူတစ္ေယာက္ ေျပးလာေနသည္။ ေျပးလာသူရဲ႕ ေနာက္မွာ လူသံုးေယာက္က ထပ္ၾကပ္မကြာ ေျပးလိုက္လာၾကသည္။ ေျပးသူက အသက္သံုးဆယ္ ၀န္းက်င္ခန္႕ အရပ္ ငါးေပ ၄ လကၼခန္႔ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္က မပိန္မ၀။ လိုက္သူ သံုးေယာက္ ကေျပးသူထက္ ကိုယ္လံုး ကိုယ္ဖန္ႀကီးသည္။ ေျပးသူတစ္ေယာက္ လိုက္သူသံုးေယာက္ ျဖစ္၍ လူေတြက တအံ့တေအာ ၾကည့္ေနၾကသည္။ ဆိပ္ကမ္းသာ လမ္းထိပ္ေရာက္ေတာ့ ေျပးသူကို လိုက္သူေတြ မိသြားၾကသည္။ ေျပးသူကို လိုက္သူ သံုးေယာက္က မိတယ္ဆိုရင္ပဲ ၀ိုင္း၀န္း ထိုးႀကိတ္ၾကေတာ့သည္။

ပတ္၀င္းက်င္မွာ လူမ်ားစြာ ရွိေနေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ ဘာျဖစ္မွန္း မသိ၍ ဘယ္သူမွ ၀င္မကူရဲၾက။ စိတ္တိုင္းၾက ထိုးႀကိတ္ၿပီး လူသံုးေယာက္က ေျပးသူကို ဂုတ္ကေနဆြဲကာ တကၠစီေပၚတင္ ေခၚသြားၾကသည္။ၿပီးေတာ့ ဖမ္းသူေတြက ကားနားမွာ ၀ိုင္းအံုၾကည့္ေနတဲ့ လူေတြကို ေျပာသြားေသးသည္။

ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ကိုယ့္အလုပ္ကို ေအးေဆးလုပ္ၾက

တကၠစီကားက ထြက္သြားၿပီ။ က်န္ခဲ့တဲ့ လူအုပ္ႀကီးရဲ႕ ပိစပ္မွာေတာ့ ေတြးထင္သံမ်ား ကို တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာဆိုက်န္ရစ္ခဲ့ၾကသည္။

ခါးပိုက္ႏိုက္ကို ရဲဖမ္းသြားတာ ထင္တယ္

အခ်င္းခ်င္း အေ၀မတည့္လို႔ ျဖစ္တာ ေနမွာ

ၾကည့္ရတာ ရည္းစားလု ဘက္ေတြလားမွ မသိတာ

.x . …. . … . . . . . …………………………….

ဒီမွာပိုက္ဆံအိတ္တစ္လံုး

ေစာေစာက ေျပးသူလဲက်သြားသည့္ ေနရာမွာျဖစ္သည္။ ပိုက္ဆံအိတ္မွာ ေယာက္က်ားေလးကိုင္ ေခါက္ပိုက္ဆံအိတ္ ႏြမ္းႏြမ္းေလး တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေသြးမ်ားစြန္းေပေနသည္။ ဆိပ္ကမ္းသာ လမ္းထိပ္မွာ ၀က္သားထုတ္ထိုးနဲ႔ ေခါက္ဆြဲ ေရာင္တဲ့ မိန္းမႀကီးက ပိုက္ဆံအိတ္ကို မီးညွပ္ႏွင့္ ညွပ္ကာ လမ္းမေပၚကို ပစ္ခ်လိုက္သည္။ သူကိုၾကည့္ရတာ ဘာမွန္းမသိ တဲ့အ႐ႈပ္ထုပ္ထဲ ၀င္ပါခ်င္ပံုမရ။ ပိုက္ဆံအိတ္ကို လူေတြ၀ိုင္းၾကည့္ ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုင္ရဲတဲ့လူမည္သူမွ မရွိ။ ၀ုိင္းၾကည့္ေနသူမ်ား ထဲက စပ္စပ္စုစု ႏိုင္ပံုရသည့္ အသက္ငါးဆယ္ခန္႔ လူႀကီးတစ္ဦးက ပိုက္ဆံအိတ္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ လူႀကီး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္ အတြင္းမွာ ေဒၚလာႏွင့္ Fe မ်ားကိုေတြ႕ရသည္။ လူႀကီးက ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ရင္း ရဲစခန္းသြားအပ္မယ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ အေဖာ္လိုက္ခဲ့ပါ လို႔ေျပာသည္။ မည္သူမွ်လုိက္ပါ ခ်င္ပံုမရ။

ကၽြန္ေတာ္လိုက္ခဲ့မယ္

ကၽြန္ေတာ္လူႀကီးကို ၀င္ေျပာလိုက္သည္။ လူႀကီးကလည္း ေခါင္းညိမ့္ျပသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေက်ာက္တံတား ရဲစခန္းရွိရာဘက္ကို ဦးတည္လာသည္။ ၃၆ ထိပ္ေရာက္ေတာ့ ေနာက္က အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးေျပးလိုက္လာသည္။ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက လူႀကီးရဲ႕ ဇနီးျဖစ္ေနသည္။

ရွင္ေတာ္ေတာ္႐ႈပ္ပါလား ကိုယ့္အလုပ္မဟုတ္တာကို ႐ႈပ္ခ်င္တယ္။ မလိုက္သြားနဲ႔။

ဇနီးျဖစ္သူက တားေတာ့ လူႀကီးက ကၽြန္ေတာ့ကို အားတုန္႔အားနာႏွင့္ ၾကည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ကၽြန္ေတာ့္ လက္ကိုအပ္လိုက္သည္။ သူဆက္မလိုက္ေတာ့ေပ။

လူႀကီးႏွင့္ ဇနီးသည္တို႔ ထြက္သြားၾကၿပီ။ ၃၆ လမ္းထိပ္မွာ ပိုက္ဆံအိတ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ တည္းက်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ တည္းက်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့မွ စဥ္းစားၾကည့္သည္။ ပိုက္ဆံအိတ္က ေဒၚလာေတြ။ ေဒၚလာဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တရား၀င္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံမဟုတ္ဘူး။ ရဲစခန္းေရာက္မွ ေနရင္ထို္င္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ပါ အမႈပတ္သြားႏိုင္သည္။ ကံေကာင္းလို႔ ကၽြန္ေတာ့ကို အမႈလာမပတ္ သည့္တုိင္ေအာင္ ပိုက္ဆံအိတ္ပိုင္ရွင္က ေဒၚလာေတြကို ဆံုး႐ံႈသြားႏိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ပိုင္ရွင္ကိုပဲ တိုက္ရိုက္ဆက္သြယ္ၿပီး ေပးလိုက္ရင္ေကာင္းမလား။

ကၽြန္ေတာ္ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဖြင့္ၿပီးရွာၾကည့္ေတာ့ ေဒၚလာ ၂၃၀၀ ေက်ာ္ Fe 300 ေက်ာ္၊ လိပ္စာကဒ္ တစ္ခု ႏွင့္ ကားလိုင္စင္တစ္ခု။ ကားလိုင္စင္ကေတာ့ ပ္ိုက္ဆံအိတ္ ပိုင္ရွင္ရွင္၏ ကားလိုင္စင္ ျဖစ္ဟန္တူသည္။ လိပ္စာကဒ္ကေတာ့ အလႊတ္တမ္း ဓာတ္ပံုဆရာ တစ္ေယာက္၏ လိပ္စာကဒ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ပိုက္ဆံ အိတ္ပိုင္ရွင္ကို ဆက္သြယ္လို႔ ရႏိုင္စရာ အေၾကာင္းရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ဒီပိုက္ဆံေတြက သူတကယ္ပိုင္တဲ့ ပိုက္ဆံေတြ ဟုတ္ပမလား။ ဒီပိုက္ဆံေတြက ဒုစရုိက္မႈ တစ္ခုခုနဲ႔ ပတ္သက္ေနမလား။ ဒုစရိုက္ မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးရလာတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို ကၽြန္ေတာက္က ေစတနာေတြ ပလပြနဲ႔ သြားအပ္မိရင္ ကၽြန္ေတာ္ပါ ဒုကၡေရာက္သြားႏိုင္သည္။ ဒီေတာ့ ပိုက္ဆံေတြကို ရဲစခန္းပဲသြားအပ္တာ ေကာင္းမလား ဒါမွမဟုတ္ ကားလိုင္စင္ထဲက လူကိုဆက္သြယ္ၿပီး ေပးရင္ေကာာင္းလား။

ကားလိုင္စင္ထဲက လူကိုၾကည့္လိုက္တာ့ ေစာေစာက ေျပးတဲ့လူ။ သူပံုကိုၾကည့္ရတာ လူရိုးလူေကာင္ပံုပဲ ခက္တာက လူပံုကိုၾကည့္ရံုနဲ႔ ေတာ့လူဆိုးလူေကာင္း မသိႏိုင္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္ ပိုင္ရွင္သည္ ကားလိုင္စင္ထဲက လူျဖစ္လိမ့္မည္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ခါးပိုက္ႏိုက္ၿပီး ေျပးလာသူဆိုပါက ပိုက္ဆံအိတ္ အတြင္းကို ကားလိုင္စင္ ထည့္ဖို႔ အခ်ိန္ရလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။

ကၽြန္ေတာ္ လိပ္စာကပ္ထဲက ဓာတ္ပံုဆရာကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ၾကည့္လိုက္သည္။ လိပ္စာကဒ္ထဲက လူကဖုန္းကိုင္သည္။ ကားလိုင္စင္ထဲက ကိုေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ ဆိုတဲ့လူကိုသိလား လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေမးလိုက္ေတာ့ ဘာကိစၥရွိလို႔ လဲဆိုၿပီး ဖုန္းထဲက လူကျပန္ေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သူပိုက္ဆံအိတ္ကို ေကာက္ရထားလို႔ပါ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွာ အစ္ကို႔လိပ္စာကဒ္ကို ေတြ႕လို႔ အစ္ကိုနဲ႔ မ်ားသိမလားလို႔ ေမးၾကည့္လိုက္တာပါလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ဒီေတာ့ ဖုန္းထဲကလူက သိပါေၾကာင္း မေတြ႕ၾကသည္မွာ ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္ ၾကာၿပီျဖစ္ၿပီး ျပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္ရက္ကမွ ျပန္ဆံုမိရာတြင္ လိပ္စာကဒ္ကို ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္က လည္းသူ႔ကို ဖုန္းနံပါတ္ေပးသြားေၾကာင္း ေျပာၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္လတ္ ၏ ဖုန္းနံပါတ္ကို ကၽြန္ေတာ့ကို ရွာေပးသည္။

ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းနံပါတ္ကိုရတယ္ ဆိုရင္ပဲ ခ်က္ျခင္းဆက္လုိက္သည္။ အေရးထဲမွ ဖုန္းက ဆက္သြယ္မူ ဧရိယာျပင္ပ ကိုေရာက္ေနသည္။

မ်ားမၾကာမွီ ကၽြန္ေတာ္သည္ အ႐ႈပ္ေတာ္ပံု တစ္ခုအတြင္း ေရာက္ရွိသြားႏိုင္ သည္ကို မတြက္ဆမိခဲ့။

ဆႏၵရွိလွ်င္ ဆက္ေရးမည္