ငါေျပာ သလို

တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာတြင္ ဘိန္းစား တစ္ေယာက္ရွိသည္။ ဘိန္းစားသည္ ဘိန္းေလးစားလိုက္ ဘိန္းဖိုးရရံုေလး အလုပ္လုပ္ လိုက္ ေနာက္ဆံု ဘာမွ မရွိလွ်င္ ခိုးစားလိုက္နဲ႕ ေနသည္။ ယင္းဘိန္းစားတြင္ သားတစ္ ေယာက္ရွိသည္။ သူကိုယ္တိုင္က ဘိန္းစား ျဖစ္ေနေပမယ့္ သူ႕သားကိုေတာ့ သူလို ဘိန္စား သူခိုး မျဖစ္ေစခ်င္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕သားကို ငယ္စဥ္ ကတည္းက ဆံုးမစကားမ်ား ေျပာၾကားေလ့ ရွိသည္။ သူ႕သားက တျဖည္းျဖည္း အရြယ္ ေရာက္လာသည္။ သား၏ အျပဳ အမူ မ်ားသည္ တျဖည္း တျဖည္းခ်င္း ဖေအ ျဖစ္သူ၏ ေျခရာကို နင္းလာသည္။ ဖခင္ ျဖစ္သူက ဆံုမ ေပမယ့္ သားျဖစ္ သူဆီက အေဖ လည္းလုပ္ တာပဲ ဆိုေသာ ကြန္းပလိန္း ျပန္ျပန္ လာသည္။ ဒီေတာ့ ဖခင္မွာ ကိုယ္တိုင္ ကလည္း ဘိန္းကို မျဖတ္ႏိုင္ သားျဖစ္သူ ကိုက်ေတာ့ လည္း ဘိန္းစား မျဖစ္ ေစခ်င္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕သားကို ဘယ္လို ဆံုးမရမလဲ ဆိုတာ ေန႔စဥ္ နဲ႕အမွ် စဥ္းစားေနေတာ့သည္။

ေမာင္ေမာင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ဘ၀က အင္မတန္ ေလးစား ခဲ့ေသာ စာေရးဆရာ ႀကီး တစ္ဦး ရွိသည္။ သူကိုးတန္းႏွစ္ ေလာက္ကတည္းက ယင္းစာေရးဆရာ ႀကီး၏ စာအုပ္မ်ား ကို ဖတ္႐ႈကာ ဘ၀ ေအာင္ျမင္ လိုစိတ္မ်ား ထက္သန္ ျပင္းပ် ခဲ့ဘူးသည္။ သူ၏ အေရးသား မ်ားသည္ ဘ၀တြင္ ေအာာင္ျမင္ရံု မဟုတ္ဘဲ လူေတြႏွင့္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံ ရာမွာ တစ္ဘက္သားကို စိတ္ခ်မ္းသာ သြားေစဖို႔ ဘယ္လို ျပဳမႈ ေနထုိင္ သင့္သည္ ဆိုတာ မ်ိဳးေတြကို လည္းလမ္း ညႊန္ထားသည္ကို ဖတ္ရသည္။ ဆရာႀကီး၏ စာမ်ားကို ဖတ္ၿပီး ေမာင္ေမာင္ မွာလည္း ဆရာႀကီးကို မေလး စားပဲ မေနႏိုင္ေအာင္ ရွိေတာ့သည္။

တစ္ရက္ေတာ့ ေမာင္ေမာင္ ဆရာ ႀကီးႏွင့္ ရုပ္ရွင္ ပြဲေတာ္ တစ္ခုတြင္ ဆံုျဖစ္သည္။ နဂိုကပင္ ေလးစား ရင္းစြဲ ရွိေသာ ဆရာႀကီး ကို အျပင္မွာ ေတြ႕ရတာ ေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္ ၀မ္းသာ သြားသည္။ မိေလးစား ေသာ ဆရာႀကီးကို အျပင္မွာ ေတြ႕ခိုက္ ရိုေသ သမႈႏွင့္ သြားေရာက္ ႏုတ္ဆက္ လုိက္သည္။
အဲဒီေန႕ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ အဲဒီဆရာႀကီး ေရးေသာ မည္သည့္ စာကိုမွ် မဖတ္ေတာ့ပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ သူငယ္ခ်င္း မ်ားက ေမးေတာ့ သူ႔စာေတြကို ဖတ္ရမွာ ဖီးငုတ္သြားလို႔ ပါလို႔သာ ျပန္ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း မ်ားႏွင့္ ဘေလာ့က ပို႔ေတြ ကိုေပါင္းၿပီး စာအုပ္ ထုတ္ဖို႔ ရာအတြက္ ျပင္ဆင္ ခဲ့သည္။ ဘေလာ့ တြင္ေရးသား ေနသူမ်ား အားလံုးသည္ လူငယ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဒီစာ အုပ္လုပ္ ျခင္းသည္ မည္သူတစ္ ဦးတစ္ ေယာက္ကမွ အက်ိဳး အျမတ္ရ၍ မဟုတ္။ ကိုယ္ေရးတဲ့ စာေလးကို ပံုႏွိပ္ထားေသာ စာအုပ္ တစ္အုပ္ တြင္ ပထမဆံုး ျမင္ေတြ႕ လိုက္ရသည့္ အရသာကို စာေရးသူမ်ား ဘာႏွင့္ မွ်လဲႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ စာအုပ္ ေလးျဖစ္ေျမာက္ သြားျခင္းသည္ လူငယ္မ်ားတြင္ ဒီလို စြမ္းအင္ ေတြရွိေန သည္ဆိုတာကို ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစာအုပ္ ျဖစ္ေျမာက္ ေရးအတြက္ ပါ၀င္ကူညီ ျဖင္းသည္ လူငယ္ တစ္စုကို ျမွင့္တင္ ေပးရာလည္းေရာက္ပါသည္။ ဒါ့ေၾကင့္ ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္ ပံုႏွိပ္ေရး ကိစၥမ်ားကို လူငယ္ ဆိုင္ရာ စာေပမ်ာကို ေရးသား ထုတ္ေ၀ေနေသာ စာေရး ဆရာႀကီး တစ္ဦးႏွင့္ ေတြ႕ဆံု၍ စာအုပ္ အေၾကာင္းကို ေျပာျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ဘက္က သူ႕စာအုပ္တိုက္ အမည္ကို ထုတ္ေ၀သူ အျဖစ္ သံုးျခင္း အတြက္ သူမ်ား နည္းတူ တန္ရာတန္ ေၾကးကို ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလဲ ယင္းစာေရး ဆရာ ႀကီးကို ေျပာခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ စာမူေတြကို ဘယ္သူေတြ ေရးမွာလဲ ဆိုေတာ့ ဘေလာ့ အေၾကာင္း အရာမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ့သည္။ ယင္းစာေရး ဆရာ ႀကီးသည္ ဘေလာ့ အခ်ိဳ႕တြင္ လက္ရွိ အစိုးရကို ဆန္႕က်င္သည့္ စာမ်ားေရး ၾကသည္ကို သိရွိ ထားပံု ေပၚပါသည္။ သူ႕စာအုပ္တိုက္ ထုတ္ေ၀သူ အမည္ခံ ၿပီးစာအုပ္ ထုတ္မည့္ ကိစၥကို ျငင္းဆို လိုက္ေတာ့သည္။ သူေရး ေနက် စာေတြထဲက လူငယ္ေတြ ကို တိုးတက္ ေစခ်င္ပါသည္ ဆိုေသာ သူကို္ ဘယ္လိုမ်ား အဓိပၸယ္ ဖြင့္ထားလဲ ကၽြန္ေတာ္ မစဥ္းစား တတ္ေတာ့ပါ။

ေမာင္ေမာင္က စာေရး ဆရာႀကီးကို ေတြ႕တယ္ ဆိုရင္ပဲ ဆရာ့ စာအုပ္ေတြကို အၿမဲဖတ္ေန ပါေၾကာင္း ဘယ္စာအုပ္တြင္ ဆရာ ဘယ္လို ေရးခဲ့ေသာ စာသား မ်ားသည္ လူငယ္ မ်ားအတြက္ ဘယ္လို အက်ိဳးျဖစ္ ထြန္းေစပါ ေၾကာင္း ေျပာ ၿပီး စာေရး ဆရာႀကီး ကိုသြား ႏုတ္ဆက္ မိသည္။ စာဖတ္ ပရိတ္ သတ္မ်ား လာႏုတ္ ဆက္တာ မ်ားလို႔ ၿငီးေငြ႕ ေနပံု ေပၚေသာ စာေရး ဆရာႀကီးက ေမာင္ေမာင္၏ ေျပာဆို ႏုတ္ဆက္ မႈမ်ားကို အေရး ထားျခင္းမရွိ။ မေကာင္းတတ္၍ အင္း ေအာ္ အဲ ေအာ္ေအာ္ ေလာက္ သာျပန္ေျပာခဲ့သည္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ......

အေဖ လဲလုပ္တာပဲ လို႕ ကြန္ပလိန္း ခဏခဏ တက္ေသာ သားျဖစ္သူ ကို ဘိန္းစားက ေျပာလိုက္ေတာ့သည္. . . .
ေဟ့ေကာင္ ငါေျပာ သလိုလုပ္ ငါလုပ္ သလို လိုက္မလုပ္နဲ႕