ပိုးထည္ႏွင့္ စပါး

အခ်ိန္ကာား ၁၉၄၅ ခု ဂ်ပန္ေတြ စစ္ရႈံးၿပီး ျပန္လည္ ဆုတ္ခြာခ်ိန္

ဂ်ပန္ စစ္သား တစ္ဦးသည္ ရြာသား မ်ားကို လက္အုပ္ခ်ီ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွစ္ခိုးကာ ဂ်ပန္လို ေျပာေနသည္။ ရြာသား မ်ား၏ လက္မွာက ဓားကိုယ္စီ ႏွင့္။ သူ႕အသံမွာ သိမ္၀င္ လွ်က္ရွိသည္။ သူ႕ေဘး နားမွာ ေနမေကာင္း၍ မထ ႏိုင္ေသာ သူ႔၏အစ္ကို ေတာ္သူ ဂ်ပန္စစ္ သားမွာလည္း လဲေလွ်ာင္း ေနရာက ေတာင္းပန္ တိုးလွ်ိေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ၀ိုင္းရံ ထားေသာ ရြာသား မ်ားကို ၾကည့္ေနသည္။ မ်က္ရည္ မ်ားကလည္း က်ဆင္းလွ်က္။ ဂ်ပန္ စစ္သား ႏွစ္ဦးသည္ သူ႕တို႕ကို မသတ္ရန္ အတြက္ ရြာသားမ်ားအား ေတာင္းပန္ ေနျခင္း ျဖစ္သည္။

ဂ်ပန္တပ္စု တစ္ခုသည္ ခ်င္းတြင္း ျမစ္ရွိ ရာဆီသို႔ ေတာလမ္း ခရီးအတိုင္း ဆုတ္ခြာ လာစဥ္ စစ္သား တစ္ဦးမွ ေနမေကာင္း၍ ဆက္မလိုက္ ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ က်န္ထားခဲ့ရာ ညီျဖစ္သူပါ ေနမေကာင္းေသာ အစ္ကို ႏွင့္ ေနရစ္ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္ စစ္သား ႏွစ္ဦး ေတာထဲ တြင္က်န္ ထားခဲ့ ေၾကာင္းကို အနီးနားရွိ ရြာသားမ်ား သိရွိ သြားခဲ့ၿပီး သတ္ရန္ လိုက္လာ ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

လက္အုပ္ ခ်ီထားတဲ့ ဂ်ပန္ရဲ႕ လက္ကို ရြာသား တစ္ေယာက္ ခုတ္ျဖတ္ လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ မထႏိုင္လို႔ သစ္ပင္ရင္း မွာလွဲေနသာ ဂ်ပန္ အစ္ကိုက လူးလဲ ထလာၿပီး သူတို႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယက္ကို မသတ္ဖို႔ရာ ဒူးေထာက္ၿပီး ရွိခိုးရွာတယ္။ ပါးစပ္ေန ဂ်ပန္လို ေျပာတာလဲ စံုေနတာပဲ။ အဲလို ၀ပ္ၿပီး ရွိခိုးေနတဲ့ ဂ်ပန္ ေခါင္းျပန္ အေထာင္မွာ ေနာက္ရြာ သားတစ္ ေယာက္က ဓားနဲ႔ ခုတ္ျဖတ္ ခ်လိုက္တယ္။ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ လံုးေသေရာ။

အဲဒီတုန္း ေတာ့ကြာ လူငယ္လည္း လူငယ္ ဂ်ပန္ကို မုန္းတီး စိတ္ ကလည္း ျပင္းေနေတာ့ သံသယာကို ေၾကာက္ရ ေကာင္းမွန္း မသိဘူး သနားဖို႔ ဆိုတာ ေ၀လာေ၀း။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ္ တို႔အဖြားရဲ႕ အစ္ကို အႀကီးဆံုးက ေျပာျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဗမာေတြ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ဂ်ပန္ ေတြကို မုန္းတီး ေနၾကသည္။ ဂ်ပန္မ်ား သည္ဗမာ ေတြအေပၚ မတရား အႏိုင္ က်င့္ၾကသည္။ ဖ်က္ဆီး သတ္ျဖတ္ ခံရတဲ့ ဗမာ တိုင္းရင္း သူေတြ တိုင္းရင္း သားေတြ ကလည္း နည္းလွ သည္မဟုတ္။

သို႔ေသာ္ . . .

အခုလို အညံ့ခံ အ႐ႈံးေပးေနတဲ့ သူကို အခုလို သတ္လိုက္တာ သင့္ေတာ္ရဲ႕လား။ ကိုယ့္ေဆြ မ်ိဳးသား ခ်င္းေတြကို ကိုယ္ထိ လက္ေရာက္ သတ္ျဖတ္ ခဲ့တာက သူတို႔မွ မဟုတ္ဘဲ။ တျခား ဂ်ပန္ေတြ။

အဲလို သတ္တာ ျဖစ္သင့္ပါ ရဲ႕လား

တကယ္ေတာ့ အဒီ အျဖစ္ အပ်က္ အပါ၀င္ အျခားေသာ ၀မ္းနည္း ဖြယ္ရာ အျဖစ္ ပ်က္မ်ားသည္၊ စစ္ ဟုေခၚေသာ ေၾကာင္းတရား တစ္ခု၏ ေနာက္ဆက္ တြဲမ်ားသာ ျဖစ္ၾက ပါေတာ့သည္။

ပိုးထည္ႏွင့္ စပါး

စစ္လက္နက္ေတြ အရည္က်ိဳၿပီး

လယ္ယပစၥည္းေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ရင္

ေတာေျမရိုင္းေတြ ျပန္လည္စိမ္းလန္းလာလိမ့္မယ္။

လုလင္ငယ္ေတြ ထြန္ေတြႏြားေတြနဲ႕

မအားမလပ္ ရွိၾကမယ္

လံုမငယ္ေတြ ပိုးမ်င္ေတြနဲ႕

မအားမလပ္ရွိၾကမယ္။

စစ္သားေတြအတြကိ ငိုေၾကြးေနစရာ

မလိုေတာ့ပါဘူး။

ေယာက်ာၤးေတြက ထြန္ယက္ၾက

မိန္းမေတြက ယက္ကန္းယက္ၾက

အဲဒီအခါ ျပည္သူေတြရဲ႕ႏုတ္ခမ္းမွာ

ေတးသံ ျပန္ေပၚထြက္လိမ့္မယ္

တူဖူ

TU Fu

712-770

တရုပ္ စာေပ ပညာရွင္