လြန္ဆြဲပြဲ

ကၽြန္ေတာ္လြန္ ဆြဲဖူးပါသည္ . . . .

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႔တြင္ မိုးအလြန္ေခါင္ေသာ ႏွစ္မ်ား၌ လြန္ဆြဲပြဲမ်ား မၾကာခဏ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ လြန္ဆြဲပြဲတြင္ ေယကၤ်ား၊ မိန္းမ ကေလး သူငယ္မေရြး ၀င္ဆြဲၾကပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ လြန္ဆြဲပြဲမ်ား ရွိသည့္အခါတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ကေလးမ်ားပီပီ ၀င္ဆြဲျဖစ္ၾကပါသည္။

လြန္ဆြဲပြဲ ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ေထြေထြ ထူးထူးမလိုပါ။ လက္တစ္ဆုပ္စာ ေလာက္ရွိေသာ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းသာ လိုအပ္ၿပီး ေျမျပင္တြင္ ထံုးျဖဴ စည္းေလး တစ္ခု သားထားရံုသာ လိုအပ္သည္။ လြန္ဆြဲပြဲကို စတင္သူမ်ားသည္ လူ အေယာက္ သံုးဆယ္ထက္ မပိုပါ။ ထို အေယာက္သံုး ဆယ္ခန္႔သာရွိေသာ လူစုက လူစုႏွစ္စုခြဲၿပီး ပြဲကို စတင္ဆြဲရံုျဖစ္သည္။

ထိုကဲ့သို႔ လြန္ဆြဲပြဲကို ဆိုင္းသံမ်ားႏွင့္ စၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ေစ်းသြားေစ်းလာႏွင့္ ၾကည့္ရႈေနသူမ်ားက မိမိႀကိဳက္သည့္ ဘက္မွ ၀င္ဆြဲၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ေဘးလူမ်ား ၀င္ဆြဲသည့္ဘက္မွ အားေကာင္းသြားၿပီဆိလွ်င္ အားနည္းေနသည့္ဘက္ကို က်န္လူမ်ား ၀င္ဆြဲၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ၀င္ဆြဲၾကရင္း ဆြဲၾကရင္းျဖင့္ ႀကိဳးတန္းတြင္ လူတန္းႀကီးျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ၀င္ဆြဲသူ မ်ားသည့္ဘက္မွ အႏိုင္ရရွိသြားေလ့ရွိသည္။

လြန္ဆြဲျခင္းသည္ မိုးေခၚ ျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိုးမႀကိဳက္ေသာ နတ္စိမ္းမ်ားက လြန္ဆြဲပြဲကို ဟန္႔တားေလ့ရွိသည္ဟုလည္း ေဒတြင္ အယူရွိၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လြန္ဆြဲပြဲမ်ားတြင္ နတ္မ်ားကို ပူေဇာ္ပသသည့္ ငွက္ေပ်ာပြဲမ်ားကို မေတြ႔ရပါ။

ထိုကဲ့သို႔ လြန္ဆြဲပြဲမ်ားကို တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ မိုးမရြာမခ်င္း က်င္းပေလ့ရွိသည္။ တစ္ႀကိမ္တြင္ လူမပါေသာ ျမင္လွည္း တစ္စီးသည္ ကဆုန္စိုင္းကာ လြန္ဆြဲေနသည့္ လူအုပ္တန္းႀကီးကို ၀င္တိုက္လိုက္သည္။ ေသသူမရွိသူေသာ္လည္း က်ိဳးတဲ့သူက်ိဳးနွင့္ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေဆးရံုေရာက္ကုန္ ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕၌ လြန္ဆြဲပြဲ လုပ္တာ မေတြ႔ရေတာ့ပါ။

သို႔ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္လြန္ဆြဲပါသည္

ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ေရာက္ ခါစက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျပတိုက္ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနခဲ့သည့္အိမ္) သို႔သြားေရာက္ ေလ့လာျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ျပတိုက္သည္ ကန္ေတာ္ႀကီး ဘက္တြင္ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေလ့လာၿပီးေသာ အခါတြင္ တာေမြသို႔သြားလိုသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပတိုက္မွ တာေမြသို႔ သြားလိုပါက ေရြဂံုတိုင္ဘက္မွာ သြား၍လည္းရသလို ေက်ာက္ေျမာင္းဘက္ မွပတ္၍လည္း သြားႏိုင္သည္။

သို႔ရာတြင္ ယင္းလမ္းမ်ားမွ သြားမည္ဆိုပါက တစ္ပတ္ႀကီး ပတ္ရမည္ျဖစ္ၿပီး အခ်ိန္ပိုၾကာသည္။ ထိုထက္ျမန္ေသာ ျဖတ္လမ္း တစ္ခု ရွိေသးသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္သိထားသည္ သို႔ရာတြင္ ထိုလမ္းကို ကၽြန္ေတာ္ မကၽြမ္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္သိ သေလာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပတိုက္မွ နတ္ေမာက္လမ္း အတိုင္းထြက္ သြားပါက တာေမြဗ်ိဳင္းေရ အိုးစဥ္ကို ထပ္ကိုေရာက္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုလမ္း အတိုင္းပင္ သြားရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

ယင္းေနရာ တစ္၀ိုက္ရွိ လမ္းမ်ားမွာ အခ်ိဳးေကြ႔ ေပါမ်ားၿပီး ေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းဆံုးလမ္းခြမ်ား ေပါမ်ားလွသည္။ မွန္မည္ အထင္ႏွင့္ ေလ်ာက္လိုက္သည့္ အခါတြင္ လမ္းပိတ္မ်ား ျဖစ္သြားတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လမ္းႏွစ္ခြ ႏွင့္ လမ္းဆံုမ်ား ေတြ႕တိုင္းမွာ ဘယ္လမ္းကို ေရြးမလည္း ဆိုတာ စဥ္းစားရသည္။ ထုိသို႔ စဥ္းစားရာတြင္လည္း ဒီလမ္းပဲ ေရြးရမလိုလို ဟိုလမ္းပဲ ေရြးရမလိုလို ေနာက္ေၾကာင္းပဲ ျပန္လွည့္ရမလိုလို၊ ႏွင့္ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ စိတ္အတြင္း ၌ ခ်က္ျခင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ႏိုင္ေအာင္ရွိေနတတ္သည္။

လူအားလံုး လြန္ဆြဲၾကသည္ . . . .

လြန္ဆြဲသည္လို႔ ေျပာပါက လူအုပ္စုႏွစ္က ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို ဟိုဘက္ထိပ္ ဒီဘက္ထိပ္ ၀ိုင္းဆြဲေနၾကသည္ဟု ထင္ႏိုင္ပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ဆြဲေသာ လြန္ဆြဲပြဲသည္ ျပင္ပလြန္ဆြဲ ျဖစ္ၿပီး။ လူတိုင္းဆြဲ ၾကေသာလြန္ဆြဲပြဲသည္ မိမိ အသိစိတ္တြင္း ျဖစ္ေပၚေနေသာ တစ္ခုထက္ ပိုသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ား အနက္ မည္သည့္အရာကို ေရြးခ်ယ္ရမည္ကို ေ၀ခြဲရျခင္းျဖစ္သည္။

ဘ၀တြင္ ေရြးခ်ယ္စရာမ်ား မ်ားျပားလွသည္။ ထို႔အတူ ဘ၀လမ္းခရီး တစ္ေလွ်ာက္ အခ်ိဳးေကြ႕မ်ားႏွင့္ လမ္းဆံုမ်ားလည္း ေပါမ်ားလွသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ လမ္းဆံုမ်ားတြင္ ေရြးခ်ယ္မႈ မွန္ကန္ပါက ပန္းတိုင္ေရာက္ႏိုင္သလို အခ်ိဳ႕ ေသာလမ္းမ်ားသည္ လမ္းပိတ္ျဖစ္ေနတတ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ အခ်ိဳ႕ေသာ လမ္းမ်ားသည္ ျပန္လမ္းမရွိပါ။

ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္လြန္ဆြဲပါသည္ . . . .