နားသံသီး ရဲ႕ မတ္ေစ့ပံုျပင္

တစ္ခါတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမိဳ႔တြင္ နားသံသီးဟု ေခၚသည့္ လူတစ္ေယာက္ရွိသည္။ သူသည္ အိႏၵယ ႏုိင္ငံသား ဟိႏၵဴ လူမ်ိဳး တစ္ဦးျဖစ္ ၿပီး စစ္အတြင္းက ျမန္မာျပည္သို႔ ေရာက္ရွိလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာစဥ္က သူ႔နားတြင္ သံႏွင့္ လုပ္ထားေသာ နားဆြဲသီးႀကီး တပ္ဆင္ ထားျခင္းေၾကာင့္ နားသံသီးဟု ေခၚၾကမွ အမည္တြင္သြား ျခင္းျဖစ္သည္။

တစ္ရက္တြင္ နားသံသီးသည္ ေခ်ာင္းတစ္ခု ကို တံတားေပၚမွာ ျဖတ္ကူးရင္း သူ႔ လက္ထဲမွ မတ္ေစ့ေလး တစ္ေစ့ ေခ်ာင္းအတြင္းသို႔ က်သြား ေလသည္။ မတ္ေစ့ က်သြားေသာ ေခ်ာင္းသည္ လူႏွစ္ရပ္စာ ေလာက္နက္သည္။ သူကိုယ္တုိင္လည္း ေရမကူးပါတတ္ပါ။ လူႏွစ္ရပ္စာ မွ်နက္ေသာ ေခ်ာင္းအတြင္းတြင္ မတ္ေစ့တစ္ေစ့ကို ရွာရသည္မွာ မလြယ္ကူပါ။ ထိုအခါ နားသံသီးသည္ ေခ်ာင္းထဲတြင္ ေရခ်ိဳးေနသူ မ်ားကို သူက်သြားေသာ မတ္ေစ့ကို ရေအာင္ ျပန္ရွာေပး ႏိုင္ပါက ငါးမူးေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္။

ထိုအခါ ေခ်ာင္းအတြင္း ေရခ်ိဳး ေနသူမ်ားသည္ နားသံသီးက် သြားေသာ ပိုက္ဆံမတ္ေစ့ကို ရွာၾကသည္။ မ်ားမၾကာမီ ေရငုတ္ရွာသူမ်ား အနက္မွ တစ္ဦးသည္ နသံသီး က်သြားေသာ မွတ္ေစ့ကို ရွာေတြ႔သြားေလသည္။ ထိုအခါ နားသံသီးသည္ သူေျပာထားသည့္ အတိုင္း ေရငုတ္ရွာႏိုင္သူကို ငါးမူးေပးကာ ေခ်ာင္းအတြင္းက ျပန္ရေသာ မတ္ေစ့ကို ယူသြားေလသည္။

ထိုအခါ ေခ်ာင္းအတြင္း ေရခ်ိဳးေနသူမ်ားက ဒီကုလားက ငေၾကာင္ပဲ ပိုက္ဆံ တစ္မတ္ ျပန္ရဖို႔ ပိုက္ဆံ ငါးမူး အကုန္ခံေနတယ္၊ အခ်ိဳ႔ကလည္း ဒီမတ္ေစ့က အေဆာင္မို႔လို႔ ပိုက္ဆံ ငါးမူး အကုန္ခံၿပီး ငုတ္ခိုင္းတာ ျဖစ္မယ္ဟု ေျပာၾကသည္။ ထိုအေၾကာင္းကို နားသံႏွင့္ ရင္းႏွီးသူမ်ားက ၾကားသိသြားၿပီး အေၾကာင္းစံု ေမးျမန္းၾကည့္ရာ။

ကၽြန္ေတာ့္ လက္ထဲ ပိုက္ဆံ က်သြားတယ္ဆို သိၾကေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မယူဘူး ငုတ္ၿပီး ရွာၾကပါ ဆိုရင္ေတာင္...။ ပိုက္ဆံ မတ္ေစ့ေလး တစ္ေစ့ အတြက္နဲ႔ လူႏွစ္ရပ္ စာေလာက္ရွိတဲ့ ေရထဲမွာ ငုတ္ၿပီး ခဲရာခဲဆစ္ ဘယ္သူမွ ရွာေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီမတ္ေစ့ကို ဒီတိုင္းထား လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူမွလဲ မသံုးရဘူး။ ဒီတိုင္းဆံုးသြားမွာ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က ပိုက္ဆံ ငါးမူးေပးၿပီး ရွာခိုင္းလိုက္တာပါ။ အဲဒီအခါမွာ ကၽြန္ေတာ့္ မတ္ေစ့ ျပန္ရသလို ေရငုတ္တဲ့ လူလဲ ပိုက္ဆံ ငါးမူး သံုးရတယ္။ သာမန္ အားျဖင့္ ၾကည့္ရင္ ကၽြန္ေတာ့ ဘက္က တစ္မတ္ရံႈးတယ္လို႔ ထင္မယ္။ တကယ္ေတာ့ လက္ထဲက ျပဳတ္က်ၿပီ ဆိုကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပိုက္ဆံ တစ္မတ္ ဆံုးသြားၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေရထဲက ပိုက္ဆံကေတာ့ အလဟသ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။