လူတိုင္းက်တဲ့ မ်က္ရည္မ်ိဳး

ကၽြန္ေတာ္သည္ လက္ထဲတြင္ ဓားတစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ထားသည္။ ဓားသည္ အရြယ္အားျဖင့္ ရွစ္လက္မခန္႕ရွိေသာ္လဲ ေတာ္ေတာ္ထက္ပါသည္။ ထက္ေအာင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ေန႕တိုင္းေသြးပါသည္။ ဓား၏မ်က္ႏွာျပင္မွာ ေျပာင္လက္ေနသည္။ ေျပာင္လက္ေနေသာ မ်က္ႏွာျပင္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြကို ျမင္ေနရသည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ မ်က္လံုးမ်ားမွာလည္း နီရဲလွ်က္ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ မ်က္လံုးထဲမွ မ်က္ရည္မ်ား ပါးျပင္ေပၚတြင္ ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနသည္။ သို႕ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ အျပံဳးမပ်က္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဓားကိုသာ အာရုဏ္ စိုက္ကာၾကည့္ေနမိသည္။

ပါးျပင္ေပၚမွ မ်က္ရည္မ်ားသည္ ေမးဖ်ားဆီသို႕ ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနသည္။ ဟုတ္ပါသည္ ကၽြန္ေတာ္သည္ မ်က္ရည္မ်ား က်လွ်က္ရွိလို လက္ထဲတြင္လည္း အလြန္ထက္ေသာ ဓားတစ္ေခ်ာင္းကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားသည္။ အခုလို ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္က်တဲ့ အေၾကာင္းကို ေျပာလို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္ရည္လြယ္သူဟု ထင္ေကာင္းထင္ပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀တြင္ ထုိမွ်ေလာက္မ်က္ရည္ တစ္ႀကိမ္မွ မက်ခဲ့ဘူးပါ။ ထို႕အတူ ကၽြန္ေတာ္သည္ မ်က္ရည္လြယ္သူ တစ္ေယာက္မဟုတ္ပါ။ ထို႕အတူ ကၽြန္ေတာ္သည္ ငိုတတ္သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါ။

ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ လူမွန္းသိတတ္စ အရြယ္ကတည္းစၿပီး ငိုေလ့မရွိပါ။ အေမရိုက္လွ်င္လည္း မငိုပါ။ သူငယ္တန္းတုန္းက ဓားခုတ္မိေသာေၾကာင့္ ၀ဲဘက္လက္ညိဳးေလး ျပတ္လုျပတ္ခ်င္ ျဖစ္သြားသည္ ကၽြန္ေတာ္မငိုပါ။ ကၽြန္ေတာ္ငါးတန္းႏွစ္က ကၽြန္ေတာ္မလုပ္တဲ့ အျပစ္တစ္ခု အတြက္ ဆရာက ကၽြန္ေတာ္ကို အျပစ္ေပးသည့္ အေနျဖင့္ ရိုက္သည္၊ ၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းကို ပတ္ေျပးခိုင္းသည္၊ ကၽြန္ေတာ္မေျပးပါ ေက်ာင္းအုတ္နံရံကို ေခါင္းနဲ႕ ေျပးေဆာင့္လိုက္သည္ နဖူးကြဲၿပီး ေသြးမ်ား စီးက်လာသည္ ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္မက်ပါ။ ယင္းအမာရြတ္သည္ ယေန႕တိုင္ ကၽြန္ေတာ့ နဖူးတြင္ရွိေနပါသည္။ ခုႏွစ္တန္းႏွစ္ေလာက္တြင္ ငါးမွ်ားရာမွ ငါးမွ်ားခ်ိတ္စူးသျဖင့္ ေဆးရံုးမွာ ထံုးေဆးမထိုးပဲ ခြဲရပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္မက်ပါ။

ယခုေလာက္ ေျပာရံုျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ လြယ္လြယ္ျဖင့္ မ်က္ရည္က် တတ္သူ တစ္ဦး မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သိေလာက္ၿပီဟု ထင္မိပါသည္။

ယခုအခါ ကၽြန္ေတာ္သည္ မ်က္ရည္က်ပါသည္။ ၀မ္းနည္းလို႕လား။ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္၀မ္းမနည္းပါ။ သို႕ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ရည္မ်ားသည္ အတားအဆီးမရွိ က်ဆင္းလွ်က္ရွိသည္။

ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။ ယခုကၽြန္ေတာ္ ႀကံဳသလို အျဖစ္မ်ိဳးႀကံဳရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္မေျပာႏွင့္ နပိုလီယံ၊ ေရာဘင္ဟု၊ ဗ်တ္၀ိ၊ ဗ်တ္တ၊ အားလံုး မ်က္ရည္မ်က္ရည္ၾကမည္။ နပိုလီယံ ေရာဘင္ဟု ဗ်တ္၀ိ ဗ်တ္တ မကပါ အိုစမာဘင္လာဒင္လို အၾကမ္းဖက္သမားမွအစ သိကၡာေတာ္ ၆၀ ရ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြပါ မက်န္ မ်က္ရည္က်ရမည္။

ထိုအခါတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ၾကံဳရေသာ အျဖစ္ကို ဘယ္ေလာက္ဆိုးလို႕လည္းဟု ေမးေကာင္းေမးႏိုင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ အျဖစ္သည္ မဆိုးပါ။ သို႕ရာတြင္ မ်က္ရည္က်ရပါသည္။ မယံုလွ်င္ သင္စမ္းၾကည့္ပါ။ မ်က္ရည္မက်လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရိုက္သြားပါ။

ကၽြန္ေတာ္လား ဘာလုပ္ေနတယ္ထင္လို႕လဲ

အေျဖကိုဖတ္ရန္ ဒီေနရာကိုနိပ္