ပုစၦာ ၂

အထက္ပါ အျဖစ္ပ်က္မ်ား ျဖစ္ပ်က္ၿပွီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဆိပ္ကမ္းသို႕ အျမဲ မသြားျဖစ္ေတာ့ပါ။ သို႕ရာတြင္ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေတာ့ေမ့လို႕မရ။
တစ္ခုေသာညတြင္ ကြၽန္ေတာ္အိပ္ ေပ်ာ္ေနစဥ္ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ့ ေကာင္းမေလးကို အိမ္မက္ထဲတြင္ ေတြ႕သည္။ သူမသည္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ေတြ႕စဥ္က အတိုင္း လံုခ်ည္ကို ၀တ္ၿပီး ဆံပင္ကို ဖားလားခ်ထားသည္။ မ်က္ႏွာတြင္ ဘာမွ်လိမ္း ျခယ္ထားျခင္းမရွိ။ သူမသည္ ကြၽန္ေတာ့္ကို အျပင္မွာ ကဲ့သို႕ပင္ ခ်ိသာစြာ ျပံဳးျပသည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူမကို စကားေျပာေပမယ့္ သူမကေတာ့ ဘာတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာ ၿပံဳးျမဲသာျပံဳးေနသည္။ ထို႕ေနာက္ သူမ ငိုသည္။ ဘာေၾကာင့္ ငိုသည္ကို ကြၽန္ေတာ္မသိပါ။ ေမးလို႕ လဲမရပါ။ စိတ္မရွည္ေတာ့ သည့္အဆံုး သူမကို ဆြဲကိုင္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ သူမေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။

မိုးလင္းလို႕ အိပ္ရာထေတာ့ အဂၤါေန႕။ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ သူမကို ကြၽန္ေတာ္ စေတြ႕ခဲ့တာကလဲ အဂၤါေန႕။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ သူမ အတြက္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္လုပ္ရန္ ေရႊတိ ံဂံု ဘုရားသို႕ တက္လာခဲ့သည္။ ဘုရားေရာက္ေတာ့ စံပယ္ပန္း ၁၅ ကုံုး၀ယ္ကာ အဂၤါေဒါင့္ တြင္ဘုရားသို႕ ကပ္၍ ျပန္ခဲ့သည္။

ထို႕ေန႕က ရံုးတြင္ ကြၽန္ေတာ္အလုပ္လုပ္ရန္ ေထြေထြထူးထူး ကိစၥမရွိပါ။ ထိုေန႕က မိုးကလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး သည္းသည္။ မိုးသဲသဲတြင္ ဘာမွ်လုပ္စရာမရွိေသာ ကြၽန္ေတာ္ ထိုင္ခံုတြင္ ငုတ္တုတ္ ထိုင္ရင္ေမးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့သည္။

ေန႕ခင္းဘက္ခံု ေပၚတြင္ထိုင္ရင္ အိပ္ေပ်ာ္သည္ ဆိုသာမွာ သိၾကတဲ့ အတိုင္း ႏိုးတ၀က္ အိပ္တ၀က္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေပမယ့္ အျပင္ကလူေတြ စကားေျပာသံကို ၾကားေနရသည္။ ထိုသို႕ၾကားေနရေသာ အသံထဲတြင္ ဘုရားမွာ ကပ္ထားေသာ စံပယ္ပန္း ၁၅ ကုန္းကို ျပန္ခ်ၿပီးပါက ေရမွာ ေမွ်ာေပးပါတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီ အသံကို သဲသဲကြဲကြဲ ၾကားလိုက္ရသည္။ ထိုအသံ ၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ လန္႕ႏိုးသြားသည္။ မ်က္လံုး ဖြင့္ၿပီး ေဘးဘီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရံုးက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္မ်ား သူ႕အလုပ္ႏွင့္ သူလုပ္ေနၾကည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိုးကလဲ စဲေနၿပီ။

ကြၽန္ေတာ္သည္ သရဲ႕ တေစၦ ႏွင့္ ၀ိဥာည္ ေလာကကို ေခတ္လူငယ္ပီပီ ယံုၾကည္ျခင္းမရွိ ေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္တစ္ဦး ျဖစ္သည္က တစ္ေၾကာင္း။ ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ အပန္းမၾကီးသည္က တစ္ေၾကာင္းတို႕ေၾကာင့္ ဘုရားေပၚက ပန္းမ်ားကို ခ်ၿပီး ေရသို႕သြားေမွ်ာရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

ကြၽန္ေတာ္ ဘုရားကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ေရာက္သြားေတာ့ ဘုရားမွ ကပ္ထားတဲ့ စံပယ္ပန္းကုန္းေတြက ၁၅ ကံုး မကေတာ့ပါ။ ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဘုရားကို သံုးႀကိမ္ဦးခ် ခြင့္ေတာင္းၿပီး စံပယ္ပန္း ၁၅ ကုန္းတိတိကို ယူလာခဲ့သည္။ ရံုးေရာက္ေတာ့ စံပယ္ပန္းမ်ားကို ကြၽန္ေတာ့္စားပြဲေပၚတြင္ တင္ထားလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ မေတြ႕တာ ၾကာၿပီ ျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေရာက္လာေၾကာင့္ ရံုးအျပင္ထြက္ကာ လက္ဘက္ရည္ လိုက္တိုက္လိုက္သည္။

ကြၽန္ေတာ္ျပန္လာလို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စားပြဲေပၚမွာ ထားခဲ့တဲ့ စံပယ္ပန္းေတြ မရွိကုန္ေတာ့။ ေမးၾကည့္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးခံုမွာ ထိုင္တဲ့ ေကာင္မေလးက ေနာက္ေဘးလမ္းၾကားထဲကို ပစ္လိုက္ၿပီတဲ့။ ပန္းမွာ ျဖဳတ္ေတြတက္ေနလို႕ တဲ့ေလ။ ေနာက္ေဘးလမ္း ၾကားကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာေစာက စံပယ္ပန္းေလးေတြကို ေတြ႕ေနရသည္။ ဒါေၾကာင့္ ေစာေစာက ေကာင္မေလးကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပၿပီး ျပန္ေကာက္ခိုင္းသည္။ ေကာင္မေလးသည္ ကြၽန္ေတာ့္စကားကို အယံုအၾကည္မရွိဟု ဆိုကာ မေကာက္ပဲေနသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဆင္းေကာက္ကာ ျပန္ယူခဲ့ရသည္။ ရံုုးဆင္းသည္ႏွင့္ ဆိပ္ကမ္းသို႕ သြားကာ ထိုပန္းေလမ်ားကို ေရသို႕ ေမွ်ာခ်လိုက္ပါသည္။

ေနက္တစ္ရက္တြင္ ကြၽန္ေတာ္ေဘးနားမွာ ထိုင္တဲ့ ေကာင္မေလး ရံုးမလားပါ။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕အိမ္က ဖုန္းဆက္သည္။ ညက ကုတင္ေပၚမွၿပီး လက္က်ိဳးသြားေသာေၾကာင့္ သကၤန္းကြၽန္း စံျပေဆးရံုႀကီးတြင္ ေက်ာက္ပတ္တီး စီးထားရသည္ဟု ဆိုသည္။

ညေနရံုးဆင္းေတာ့ ရံုးက အေဖာ္ေတြနဲ႕ ေဆးရံုတက္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို လူနာသြားေမးၾကသည္။ ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ အေမက
သမီးက အိပ္ေရး ေတာ္ေတာ္ႏုတာ အဲလို ကုတင္ေပၚက တစ္ခါမ မက်ဖူးေသဘူး

ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ရတာ တစ္စံုတစ္ခုကို ေၾကာက္ေနပံုေပၚသည္။ စကား တစ္လံုမွ မေျပာ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္က စၿပီး စကားစရွာေျပာရသည္။

နင္က ဘာလဲ အိပ္မက္ထဲမွာ ဘဲဘဲနဲ႕ ေျပးတမ္းလိုက္တန္း ကစားရင္ ျပဳတ္ၾကသြားတာလား။
ကြၽန္ေတာ္က သူစိတ္ေျပပါေစေတာ့ ဆိုၿပီးေျပာလိုက္သည္။

မဟုတ္ဘူးဟ
ေကာင္မေလးက ဒီတစ္ခြန္းထဲေျပာၿပီး ျပဳတင္းေပါက္ကေန အေ၀းကို ေငးေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ အားလံုးလဲ ဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိ။

ညက အိမ္မက္ထဲမွာ နင္ေျပာတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႕ ေတြ႕တယ္။ သူက ကိုယ္လုပ္တဲ့ မေကာင္းမႈ ကိုယ္ဘာသာ ကိုခံရမယ္လို႕ ေျပာၿပီး ျပံဳးျပေနတယ္။ ငါလဲ ေၾကာက္ေၾကာက္တာနဲ႕ ထြက္ေျပးလိုက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚက ျပဳတ္က်ေတာ့တာပဲ

အျဖစ္ပ်က္ေတြကပဲ တိုက္ဆိုင္ေနတာလား။ ၀ိဥာည္ေလာကကို တကယ္ပဲယံုၾကည္ရေတာ့မွာလဲ ကြၽန္ေတာ္ မေ၀ခြဲတတ္ေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ေဆးရံုကျပန္ေရာက္ေတာ့ ခုနစ္နာရီ ေလာက္ရွိၿပီ။ ရာသီဥတုကလဲ သာသာယာယာရွိသည္။ မိုးကေတာ့ ေမွာင္စျပဳပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္အေပၚထက္ကေန ဆိပ္ကမ္းဆီေတာ့ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုေန႕ညက အိမ္မက္ထဲသို႕ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ့ ေကာင္မေလး ေရာက္လာပါသည္။

ထူးဆန္းသည္က ေကာင္မေလး ပါးျပင္တြင္ သနပ္ခါးကို ပါးကြက္ၾကားေလး ကြက္ထားသည္။ သူမ၏ လက္ထဲတြင္ ကလစ္ဘုတ္ေလးႏွင့္ ခဲတံေလးကို ကိုင္ထားသည္။ ထို႕ေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပန္းခ်ီဆြဲေပးမည္ဟု ေျပာသည္။ကြၽန္ေတာ္လဲ ပန္းခ်ီဆြဲရန္ သေဘာတူလိုက္သည္။ သူမသည္ ကြၽန္ေတာ့ကို နံရံတြင္မွီခိုင္းကာ ေ၀းတစ္ေနရာသို႕ ခပ္ေဆြးေဆြး ၾကည့္ေနသည့္ပံုမ်ိဳးထိုင္ခိုင္းသည္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ သူမေျပာသည့္အတိုင္း ေနေပးလိုက္သည္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေတာ့သူမ အသံေပးသည္။ သူမကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပံုဆြဲလို႕ၿပီးသြားဟန္တူသည္။

သူမသည္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပံဳးၿပီးၾကည့္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ ျပံဳးျပသည္။ သူမသည္ ျပံဳးေနရင္က မ်က္ရည္မ်ားစီး က်လာသည္။ ထိုမ်က္ရည္စက္မ်ားသည္ ပါးျပင္ေပၚက သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကား ေလးေပၚမွာ ေခ်ာင္းေလး သဖြယ္စီးက်ေနသည္။ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်ေနရင္းႏွင့္ပင္ သူမအျပံဳမပ်က္ပါ။ ထို႕ေနာက္ကြၽန္ေတာ့္ကို ႏုတ္ဆက္သည္။ သြားေတာ့မယ္တဲ့။ သူမသည္ ႏုတ္ဆက္ၿပီးတာနဲ႕ တခါတည္း လည့္ထြက္သြားပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ေနာက္က လိုက္ေခၚေနေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ အသံေတြထြက္မလာပါ။သူမလဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေ၀းသြားခဲ့ၿပီ။

ထူးျခားသည္က ထိုအိမ္မက္ မက္ၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ သူမကို အိမ္မက္ထဲမွာေရာ အျပင္မွာပါ ျမင္ေတြ႕ျခင္းမရွိေတာ့ပါ။