ဦးအံုးေဖ

ကၽြန္ေတာ္သည္ ပခုကၠဴတြင္ ေရာက္ရွိေနခိုက္ ပခုကၠဴဦးအံုးေဖ
ကိုသြားေရာက္ေတြ႕ဆံု ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးအုံးေဖကို ကၽြန္ေတာ္
ကိုးတန္းႏွစ္ေလာက္က ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္ ျမ၀တီ မဂၢဇင္းမွာ ပါတဲ့
ေတြ႕ရႀကံဳရကၽြန္ေတာ့ဘ၀ ဆိုတဲ့ သူ႕ရဲ႔ျဖစ္ရပ္မွန္ ၀တၱဳတိုေတြ ဖတ္ခဲ့ရၿပီး
သိေနပါတယ္။ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ လို႕ထင္ပါတယ္ ထိုင္းေန တာခ်ီလိတ္ကို
အေျမာက္နဲ႕ ဘလိုင္းႀကီးလာ ပစ္ေတာ့ ေဆာင္းခိုတဲ့ ငွက္အိုဆိုတဲ့
ေဆာင္းပါးတစ္ပုတ္ကို သတင္းစာကေနေရးခဲ့တာကို လဲေတြ႕ရပါတယ္။ ဆယ္တန္း
ေျဖၿပီးတဲ့ႏွစ္မွာပဲ သူေရးတဲ့ ေတြ႕ရႀကံဳရ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀ ဆိုတဲ့ သူရဲ႕
စာအုပ္ အတြဲ တစ္ နဲ႕ ႏွစ္ကို ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။ သူေရးခဲ့တဲ့ စာေတြ
ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ မသိပါဘူး သူေရးတာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ရေလာက္ကေတာ့
သည္မွ်ပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ အိတ္သြန္ဖာ ေမာက္မျခြင္းမခ်န္ေရးထားတဲ့ သူ႕ရဲ႕ ျဖစ္ရပ္မွန္
ဘ၀အေတြ႕ႀကံဳစာအုပ္ကေတာ့ ဖတ္ရသူကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္သလို
အမွားသခၤန္းစာေတြကိုလဲ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္မွာ
ဘယ္ေလာက္ပြင့္လင္းသလဲ ဆိုရင္ သူဂႏိုျဖစ္ခဲ့ ရတဲ့ အေၾကာင္းေတြ
သူဘယ္ေလက္အထိ လူငယ္ဘ၀က ေပေတခဲ့တာေတြကို ေရးၿပထားပါတယ္။ သူသည္ ဖဲသမား
ျဖစ္သည္။ သူသည္ အရက္သမား တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဘႀကီး ပစၥည္းမ်ားကို
ဘႀကီး မသိေအာင္ ေရာင္းစားကာ ဘႀကီး၏ သမီးကို ခိုးေျပးခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူသည္
ဓားျပတစ္ဦးျဖစ္သည္။ အက်ဥ္းသား တစ္ဦးအျဖစ္ ေထာင္ေလးခါက်ခဲ့ရသည္။ သူဘ၀တြင္
ထမင္းမစားခဲ့ရတဲ့ ေန႕ရက္ေတြရွိသည္။ သို႕ရာတြင္ ဤသို႕ ေပေတသူတစ္ေယာက္သည္
စာေပေက်းဇူးေၾကာင့္ မေကာင္းမႈမ်ားကို ခ၀ါခ်ႏိုင္ခဲ့ပံု သူ႔လံုးလႏွင့္
ႀကိဳးစားမူေၾကာင့္ ပြဲစား၊ ပြဲစားမွ ေဆးရြက္ႀကီးကုန္သည္။ ေနာက္ေတာ့
ေဆးေပါင္းရံု ပိုင္ရွင္ သူေဌးႀကီး အျဖစ္ေရာက္ရွိခဲ့ပံုကို ေပၚလြင္စြာ
ေရးထားသည္။
သူ႕သည္ သူ႕ကို ေက်းဇူးၿပဳခဲ့ေသာ စာေပကို သူႏိုင္သေလာက္ ေက်းဇူးၿပဳခဲ့သည္။
စာၾကည့္တိုက္မ်ားတည္ေထာင္ျခင္းအျပင္ ပခုကၠဴဦးအုံးေဖ စာေပဆုကို မတည္
တည္ေထာင္ခဲ့သည္။
သို႔ရာတြင္ သူသည္ ဘာသာမဲ့ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ယင္းအျပင္ လူ႕ဂြစာတစ္ေယာက္
ျဖစ္မည္ဟု ခန္႕မွန္းမိပါသည္။ သူ႕အိမ္ေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ့ အလႈခံမ်ားႏွင့္
အကူညီေတာင္ခံသူမ်ား မလာရ အံုးေဖ ဆိုတဲ့ စာႀကီးကပ္ထားတာကိုလဲေတြ႕ရပါသည္။
သူ႕ကို သူေဌးတစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူအိမ္ကိုလဲ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္မည္ဟု
ထင္ခဲ့မိပါသည္။ သို႕ရာတြင္ သူအိမ္သည္ ပံုမွန္ အုပ္အသား ညပ္တိုက္ေလး
မွ်သာျဖစ္ပါသည္။ သူ႕အိမ္ထဲကို ၀င္လိုက္ေတာ့ တန္ဖိုးႀကီး ပရိေဘာဂ
ဘာမွ်မရွိ ေဟာင္းေနၿပီျဖစ္ေသာ ဆက္တီခံုေလမ်ားသာရွိသည္။ ယင္းဆက္တီ
ခံုေလမ်ားေဘးက ေဟာင္းႏြမ္းေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ခံုတင္ေလး ေပၚတြင္ သူအိပ္ေနသည္။
ယင္းကုတင္သည္ သူ၏အိပ္ရာသာ ျဖစ္သည္။
သူအိမ္နံရံတြင္ သူ၏ေက်းဇူးရွင္ ေထာင္မူးႀကီးပံုႏွင့္ သူခ်စ္ေသာ သူ႕ဇနီး
သူ႕ဘကို ပဲ့ျပင္ခဲ့ ေသာဒုတိယ ဇနီးပံုမ်ားကို ကပ္ထားသည္။
တျခားဘက္နံရံတြင္ေတာ့သြားေလသူ ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ႀကီး ခ်ဳပ္ေဟာင္းႏွင့္
သူႏွင့္ တြ ဲရိုက္ထားေသာပံုမ်ားကို ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။
လူေပလူေတ အုံးေဖ ဓါးၿပႀကီး အံုးေဖ သူေဌးႀကီး ဦးအုန္းေဖ အခုအခါတြင္ေတာ့
ဇရာေၾကာင့္ အိပ္ရာထဲမွ ကိုယ္တိုင္မထႏိုင္ေတာ့ပါ။ တစ္ဦးဦးကတြဲထူမွ
ထိုင္ႏိုင္သည္။ အသက္လဲ ကိုးဆယ္ ၿပည့္ၿပီကိုး။ သို႕ရာတြင္
ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြား ခ်ိန္အထိ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ေနသည္။ အသက္ႀကီးလို႕ မွတ္ဥာဏ္အခ်ိဳ႕ ပ်က္ရြင္းေနသည့္တိုင္ စာဖတ္ကား မပ်က္ေသးေပ။