Art is My Life: August 2007

Friday, August 31, 2007

နင္သိရဲ႕လား

စေတြ႔တဲ့ေန႔

နင္သိရဲ႕လား

အဲဒီေန႔ကေလ . . .

ပထမဆံုးဖုန္းေျပာေတာ့

နင္သိရဲ႕လား

အဲဒီေန႔ကေလ . . .

ပရိုပို႔လုပ္ေတာ့

နင္သိရဲ႕လား

အဲဒီေန႔ကေလ . . .

စဥ္းစားမယ္ေျပာေတာ့

နင္သိရဲ႕လား

အဲဒီေန႔ကေလ . . .

အေျဖေပးေတာ့

နင္သိရဲ႕လား

အဲဒီေန႔ကေလ . . .

လမ္းခြဲ႔တဲ့ေန႔

နင္သိရဲ႕လား

အဲဒီေန႔ကေလ . . .

နင္သိရဲ႕လား

ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ

ေပ်ာ္ရြင္မႈေပါင္းမ်ားစြာ ေၾကကြဲမႈေပါင္းမ်ားစြာ

ငါဟာ ခံစားမႈေပါင္းမ်ားစြာ

မ်ားစြာေသာ အရာမ်ားနဲ႔

တကယ္ေတာ့

နင္မသိေသးပါဘူး

Thursday, August 30, 2007

ဘေလာ့ဂ္ အကၤ်ီေလးေတြ ၀တ္ၿပီး ဆင္မီနာကို တက္ၾကမယ္

ဘေလာ့ဂ္ ဆင္မနာအတြက္ အက်ီၤေလးေတြ စီစဥ္ထားပါတယ္။ Colour အကၤ်ီ အမ်ိဳးစား ျဖစ္ၿပီး တစ္ထည္ကို ၃၀၀၀ က်ပ္နဲ႔ေရာင္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အကၤ်ီအေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔ အက်ိဳးအျမတ္ မယူပဲ ေရာင္းခ်ေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီအကၤ်ီေလးေတြကို ၀ယ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့

Service+
ရတာလမ္း ေျမနီကုန္း
01 500457

Explorer Internet Cafe
အမွတ္ 154 ၃၈ လမ္း
အလယ္ဘေလာက္
ေက်ာက္တံတားၿမိဳ႕နယ္ ဓမၼာရံုအနီး
ဖုန္း 09 51 50802

Heaven Internet Cafe
အမွတ္ ၁၂၅ ေလးေထာင့္ကန္ လမ္းမႀကီး
ဘုရားလမ္းႏွင့္ ဘီအိုစီ မွတ္တိုင္ၾကား
သကၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္
01 560693

တို႔မွာ ၀ယ္ယူႏိုင္ပါတယ္

ဖိတ္ၾကားပါရေစ

ျမန္မာ ဘေလာ႔ဂါမ်ား ပူးေပါင္းက်င္းပတဲ႔ Why do we blog ဆိုတဲ႔ Open Seminar ေဟာေျပာပြဲ အခမ္းအနားကို လာမည္႔ 01.09.2007 စေနေန႔ ၁၁နာရီကေန ၄နာရီအထိ က်င္းပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ႔ဂ္ ေရးသားေနၾကတဲ႔ ကၽြမ္းက်င္သူ ပညာရွင္ ဘေလာ႔ဂါေတြကိုယ္တိုင္ ေဟာေျပာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ႔ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွာ ရွိေနၾကတဲ႔ ျမန္မာဘေလာ႔ဂါေတြရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳနဲ႔ အေတြးအျမင္ေတြ သိေစခ်င္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး မီဒီယာ ကန္႔သတ္ခ်က္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ရိုက္ခ်ိဳးလိုက္တဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ ယဥ္ေက်းမႈ အေၾကာင္းနဲ႔ အသံုးျပဳရ ဘယ္ေလာက္ လြယ္ကူတယ္ ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းေတြကို မွ်ေ၀ခ်င္လို႔လဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ႔ ကမၻာတစ္၀ွမ္းမွာ လူတိုင္း စိတ္၀င္တစား အသံုးျပဳေနၾကတဲ႔ နည္းပညာနဲ႔ အခြင္႔အလမ္းေတြကို ျမန္မာလူငယ္ လူၾကီးအားလံုး သိေစခ်င္တာရယ္၊ စီးပြားေရး အခြင္႔အလမ္းေတြ ရရွိလာေစရန္ စတဲ႔ အခ်က္ေတြကို ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ဒီပြဲတစ္ခု လုပ္ရတာ မလြယ္ပါဘူး။ အကုန္အက် အမ်ားၾကီး ရွိသလို အလြန္ပင္ပန္းပါတယ္။ ပိုက္ဆံ အက်ိဳးအျမတ္ တစ္ျပား တစ္ခ်ပ္မွ မရဘဲ အထက္က ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ သက္သက္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ျဖစ္ၾကတာပါ။ Company ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ဒီပြဲအတြက္ ပံ႔ပိုးေပးထားပါတယ္။ အသက္ကန္႔သတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ အားလံုးကို တက္ေရာက္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ တက္ေရာက္ လာသူေတြအတြက္ အစားအေသာက္နဲ႔ ကံစမ္းမဲ အစီအစဥ္ေတြလည္း ထည္႔သြင္းထားပါေၾကာင္း။

မွတ္ခ်က္။ ။ ကိုညီလင္းဆက္ ဘေလာ့ဂ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္

Wednesday, August 29, 2007

Email to Blogger သံုးသူမ်ားသို႔

ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္တဲ့ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဒီေန႕ ျမန္မာျပည္က ေပၚတယ္တစ္ခုမွာ register သြားလုပ္ပါတယ္။ register လဲၿပီးေရာ ဂ်ီေမးက သူငယ္ခ်င္းေတြကို Invite လုပ္ဦးေပးဖို႔ request လုပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ gmail password ရိုက္ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ ညပိုင္းေရာက္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ကိုလဲ ၾကည့္ေရာ အဲဒီ ဆိုဒ္ေၾကာ္ျငာႀကီးက ကၽြန္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ တက္ေနၿပီ။ အစကေတာ့ အဲဒီေပၚတယ္က လူေတြက Password အလြဲ သံုးစားလုပ္လိုက္ၿပီလို႔ ထင္လိုက္မိပါေသးတယ္။ ေနာက္ျဖစ္ ႏိုင္ေျခေတြကို စဥ္စားၾကည့္ေတာ့မွ အေျဖကို ေတြ႔ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ရွိ အမ်ားစု သံုးေနၾကတဲ့ G mail ကေတာ့ အားလံုးသိၾကတဲ့ အတိုင္း ကိုယ္ပို႕သမ်ား mail adress အားလံုးကို Contact ထဲမွာ အလိုေလ်ာက္ ထည့္သိမ္းထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမးတူဘေလာ့ဂ္ကာ လုပ္ထားတဲ့ mail လိပ္စာ ကိုယ္လည့္ gmail က Contact ထဲမွာ သိမ္းထားပါတယ္။

အဲဒီေပၚတယ္က ေမးပို႔ရင္ Contact ထဲမွာ ရွိတဲ့ ေမးအားလံုးကို ပို႔တာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေမးတူ ဘေလာ့ဂ္ကာ လည္းပါသြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ ဆိုဒ္မွာ Register လုပ္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚတဲ့စာက ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ တက္သြားတာပါ။

ေနာက္ mail user ေတြ အမ်ားဆံုး လုပ္တတ္တဲ့ အေလ့ထ တစ္ခုက ကိုယ့္ဆီကို လာတဲ့ ေမးေတြကို တျခားလူေတြ ဆီကို ထပ္ၿပီး forward လုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ အဲလို Forward လုပ္ရာမွာလဲ အမ်ားစု mail Contact ထဲက ေမးေတြအားလံုးကို forward လုပ္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘာျဖစ္ႏိုင္သလဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ေမးတူဘေလာ့ဂ္ကာ လုပ္ထားတဲ့ ေမးကိုပါ ပို႔မိရက္သား ျဖတ္သြား ႏိုင္ပါတယ္။ ေမးတူ ဘေလာ့ဂ္ကာ ေမးကို ပို႔မိၿပီ ဆိုမွေတာ့ဗ်ာ အဲဒီစာက ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ တက္ၿပီေပါ့။ အဲဒီစာက ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ တက္သြားတဲ့ အျပင္ တျခားလူေတြပါ ကိုယ့္ရဲ႕ ေမးတူ ဘေလာ့ဂ္ကာ လိပ္စာကို သိသြားႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီ ကိုယ့္ရဲ႕ ေမးတူ ဘေလာ့ဂ္ကာ လိပ္စာဟာ မသာလက္ထဲ လည္းေရာက္ ေကာင္းေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေမးတူ ဘေလာ့ဂ္ကာ လုပ္ထားသူေတြ အေနနဲ႔ အီးေမး forward လုပ္ေတာ့မယ္ ဒါမွ မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ ႀကံဳခဲ့သလိုမ်ိဳး ကြန္တက္အားလံုးကို ေမးပုိ႔ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ သတိထားၾကဖို႔ပါပဲ

အလင္းေရာင္မဲ့ ေသာရက္စြဲမ်ား

အလင္းေရာင္ဆိုတာ အမွန္တကယ္ရွိေနေပမယ့္ မ်က္ကန္းတစ္ေယာက္ အဖို႔ အလင္းေရာင္ကို ျမင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္သည္ မ်က္ကန္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ရက္စက္မႈ မ်ားသည္ အလင္းေရာင္ ျဖစ္သည္။

ေလာဘႀကီးတဲ့ လူေတြ အတဲ့ လူေတြ လိမ္ျငာျခင္း ခံရတတ္သည္။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေလာဘႀကီးသူ မဟုတ္ပါ။ သို႔ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ့၏ အတိတ္သမိုင္းမ်ားတြင္ လိမ္ျငာျခင္းခံ့ခဲ့ရသည့္ ဒဏ္ရမ်ားက အိပ္မေပ်ာ္ၾကေသးပါ။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဒိုင္ေအာ္ဂ်ီးနစ္လို ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္ မီးထြန္းၿပီး အမွန္တရားကို မရွာေဖြဖူးပါ။ သုိ႕ရတြင္ ရင္ခုန္သံမ်ားကို အကာကြယ္ ေပးမဲ့ ထီးတစ္ေခ်ာင္းအား လွ်ပ္စစ္မီး ေရာင္ေအာက္တြင္ ေတြ႕ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ ရင္ခုန္သံသည္ ႏွလံုးသားမွ လာေသာ္လည္း ထိုထီးသည္ စက္ရံုမွ လာေသာ အရာတစ္ခု ျဖစ္သည္ဆိုတာကိုေတာ့ သတိမထားမိခဲ့ပါေခ်။

ႏွလံုးသားသည္ လူျဖစ္သည္။ လူသည္ စဥ္းစာဥဏ္ရွိသည္။ လူတိုင္းသည္ ႏွလံုးသား တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ၾကသည္။ ထိုႏွလံုးသားသည္ လူသားတို႕ အတြက္လိုအပ္သည့္ ရင္ခုန္သံ၊ အခ်စ္၊ အမုန္း၊ သံေယာဇဥ္ အစရွိသည့္ ထုတ္ကုန္မ်ားကို အခမဲ့ ထုတ္ေ၀ေပးသည္။ သို႔ရာတြင္ စက္ရံုသည္ ထီးမ်ားကို အခမဲ့ ထုတ္ေ၀ေပးျခင္း မရွိပါ။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ႏွလံုးသားမွ ထုတ္ကုန္မ်ားကို အခမဲ့ ျဖန္႔ေ၀သူ ျဖစ္သည္ ။ စက္ရံုသည္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ယင္းမိန္းကေလးသည္ သူ႔ထီးမ်ားကို အလကားမေ၀ပါ။

ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ညလံုး မအိပ္ေတာ့ပါ။ တညလံုး မအိပ္ရေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေနာက္တက္ရက္တြင္ တေန႕လံုး အိပ္သည္။ အိပ္ေနစဥ္ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိမိတ္ထားသည္။ မိတ္ထားေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို အလင္းေရာင္သည္ ေဖာက္၀င္ ႏိုင္စြမ္းအား မရွိရွာပါ။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္ အလင္းေရာင္ မဲ့သြားသည္။ ထို႕ေနသည္ ျပကၡဒိန္ ထဲမွရက္စြဲ တစ္ခုျဖစ္သည္။

Sunday, August 26, 2007

ေၾကာ္ျငာပါရေစ

ဤဆုိဒ္သည္ မိမိ၏ ဘေလာ့ဂ္ ပုိ႔စ္မ်ားကုိေသာ္ လည္းေကာင္း မိမိႏွစ္သက္ရာအသုံး၀င္မည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ လည္းေကာင္း ေ၀မွ်ႏုိင္သည့္ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။

အဲဒီဆိုဒ္ေလးမွာ ျမန္မာနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ အျပင္ အသံုး၀င္ႏိုင္မဲ ့URL ေတြကို တင္ေပးထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီဆုိဒ္ေလးကို သြားခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေနရာကို လစ္လုပ္လိုက္ပါ

တင္းပလိတ္ေျပာင္းျခင္း

ပ်င္းေနတယ္။ ဘာမွလဲ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ အားသလားဆုိေတာ့ လုပ္စရာေတြတစ္ပံုႀကီး။ ဘာေတြၿပီးၿပီလဲ လို႕ေမးရင္ ဘာမွ မလုပ္ပဲ ပစ္ထားတယ္။ ဒါဆို ဘာလုပ္မလဲဆိုေတာ့ ဘာလုပ္လုိ႕ လုပ္ရမွန္းမသိဘူး။
အ၀တ္ေလွ်ာ္မလား
စာေရးမလား
စာဖတ္မလား
အိပ္မလား
ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ခ်င္တာနဲ႕ တင္ပလိတ္ကိုပဲ ကလိလိုက္တယ္။ Old Template ကို New လုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ရမလားလို႕ ဂူဂဲ AD ေလးဖမ္းထည့္ လိုက္ေသးတယ္။ မရေတာ့လဲ ထားလိုက္တယ္။ ရွိေစေတာ့ မေပးခ်င္လို႕ မေပးတာကို ဇြတ္ေတာင္း မေနေတာ့ပါဘူး။

ဘင္နာကို ဘာတင္မလဲလို႕ စဥ္စားေတာ့ မ်က္စိထဲမွာ ေခါင္းျဖဴႀကီးကကို ေျပးျမင္တယ္။ အဲလူႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ဘင္နာကို လာလာ ခလုပ္တိုက္ေနလို႔။ သူကေတာ့ အႀကံကုန္လို႔လားမသိပါဘူး။ ဆားေတာ့မခ်က္ဘူး ဘင္နာမွာ ျမက္စိုက္ေနတယ္။ ၾကည့္ရတာ ျမက္ပဲ ေရာင္းစားမလုိ႕လား ဒါမွ မဟုတ္ ႏြားပဲ ေမြးမလို႕လားေတာ့ မသိဘူး။ ျမက္ေတြကေတာ့ စိုက္ထားတယ္ စိမ္းလို႕ ။

ဘင္နာလုပ္ဖို႕ ေခါင္းစားၾကည့္ေသးတယ္ ပ်င္းတယ္ မလုပ္ခ်င္ေသးဘူး။ ဘာခက္တာမွတ္လို႕ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္လ ေလာက္က တင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဘင္နာေဟာင္းေလး ေကာက္တင္လိုက္တယ္။ အစြဲလမ္းႀကီးတယ္လို႕ ေျပာရမလားေတာ့မသိဘူး။ ပထမဆံုး တင္ခဲ့တဲ့ ဘင္နာေလးက လြဲရင္ ႀကားထဲမွာ တင္ခဲ့တဲ့ ဘင္နာေတြကို တယ္ၿပီး သေဘာမက်လွဘူး။

ေနာက္ရွိပါေသးတယ္။ ရင္းႏွီးတဲ့ လူတခ်ိဳ႕ေျပာပါတယ္။ မင့္တင္းပလိတ္က ဘယ္ေလာက္ေျပာင္းေျပာင္း ေနာက္ခံ အနက္ေရာင္ မေျပာင္းေတာ့ ေျပာင္းတယ္လို႕ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္မလာဘူးတဲ့။ အင္း မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အႀကိဳက္တဲ့ အေရာင္က အနီေတာက္ေတာက္ အစိမ္းေတာက္ေတာက္ အျဖဴဆိုလက္လက္ အနက္ဆို မဲေျပာင္ေနမွ။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့အေရာင္ထဲက အျဖစ္သင့္ဆံု းအေရာင္ကို စဥ္စားၾကည့္ေတာ့ အျဖဴနဲ႕ အနက္ပဲ ရွိတယ္။ အျဖဴက်ေတာ့လဲ ရွင္းလြန္းလို႕ မႀကိဳက္ဘူး။ ဒီေတာ့ အနက္ပဲ သံုးရံုေပါ့ေလ။ ဒါကေတာ့ ကိုယ့္ေဒါသနဲ႕ ကိုယ္ပဲ။ ရွိေစေတာ့ ေပါ့။

အင္း စကားမစပ္ ေျပာရဦးမယ္ဗ်ာ ဒီရက္ပိုင္းတြင္း ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္တာကလဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႕ ဟိုသြားၾကည့္ ဒီသြားၾကည့္ လုပ္ေနမိတာကို။ အဲခက္တာက ကၽြန္ေတာ္သြားၾကည့္လို႔ ျမင္ခဲ့ၾကားခဲ့ရတာကို ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာေရးပါလား ဆိုေတာ့လည္း မေရးျဖစ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲေမးရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေသးလို႔။ ဒါကို တခ်ိဳ႕က သတၱိမရွိဘူးလို႕ ေျပာလိုေျပာ ေၾကာက္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ စီစဥ္ထားတဲ့ အလုပ္ကေလးေတြ ၿပီးေအာင္လုပ္ဖို႕ က်န္ေသးတယ္။ မတတ္ဘူးေလ။ ႀကံဳလို႕ ေမးလာရင္ေတာ့ သိရင္ ေျဖလိုက္တာပဲ။ တကူးတကေတာ့ မေရးျဖစ္ေတာ့ဘူး။

ကဲပ်င္းၿပီးဗ်ာ ဒီေလာက္ပါပဲ။

ေၾသာ္ . . . ေျပာစရာ က်န္ေသးတယ္။ ေတာ္ၿပီဗ်ာ ထားလိုက္ေတာ့။ ဘာလိုလိုနဲ႕ မိုးလင္းေနၿပီ အိပ္ေတာ့ တာ့တာ။

Tuesday, August 21, 2007

လူတိုင္း ေမွ်ာ္ေနၾကတဲ့ အီးစာေစာင္ေတာ္ႀကီး ထြက္ၿပီ

.

အားလံုးကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ေၾကျငာထားတဲ့ေနမွာ ဂ်ာနယ္မထုတ္ႏိုင္လို႕ပါ။ မထုတ္ႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ နည္းပညာအခက္ခဲပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္က စာတာေရးႏိုင္တယ္ ဖိုတိုေရွာ့ နည္းနည္းပါးပါးရတယ္ အဲဒါလြဲလို႕ ေလးေအာက္ခ်တာတာေတြကို မလုပ္တတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နည္းပညာ တတ္ကၽြမ္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ့ အသိတစ္ေယာက္ ဆီမွာ အကူညီေတာင္းရပါတယ္။ သူကလဲ အလုပ္မအားတာနဲ႕ ဘာနဲ႕ဆိုေတာ့ နည္းနည္းၾကံ့ၾကာသြားတာပါ။
ထုတ္ျဖစ္ျပန္ၿပီဆို ေတာ့လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြကို စမ္းျပၾကည့္ေတာ့ အယ္ဒါတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီအယ္ဒါကို ျပင္ဖို႕ ေစာင့္ေနတာနဲ႕ ထြက္မယ္လို႕ ေျပာထားတဲ့ ရက္မွာ မထြက္ႏိုင္တာပါ။
သူငယ္ခ်င္းကလည္း သူ႕အလုပ္နဲ႕သူ မအားတာနဲ႕ အဲဒီအယ္ဒါကို မျပင္အားပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လဲ မျပင္တတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ၾက့ံၾကာသြားတာပါ။ အခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကလည္း အလုပ္အရမ္းမ်ားေနလို႕ မျပင္အားဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အမွား အယ္ဒါပါလွ်က္ နဲ႕ပဲ ထုတ္လိုက္ပါတယ္။

ျပင္ဖတ္ရမဲ့ ေနရာေတြကေတာ့

စာမ်က္ႏွာ ခုႏွစ္က ေခါင္္းစဥ္ကို `` ထိတ္ထိ္တ္ႀကဲ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂ္ကာမ်ားရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို နာမည္ႀကီးေအာင္ ဖန္တီးသူမ်ားရွိလာၿပီ ´´

စာမ်က္ႏွာ ရွစ္က ေခါင္းစဥ္ကို `` စေနနံႏွင့္ စေသာ ဘေလာ့ဂ္ကာမ်ား မ်က္ခံုးလုပ္ေနၾကၿပီ ´´

စာမ်က္ႏွာ တစ္ဆယ္ ကေခါင္းစဥ္ကို `` ေက်းဇူးတင္ရွိျခင္း ´´ အစရွိသျဖင့္ ျပင္ဆင္ ဖတ္ရႈေပးဖို႕ ျဖစ္ပါတယ္

ဂ်ာနယ္ဖတ္ရန္ ဒီကိုႏွိပ္ပါ

Saturday, August 18, 2007

မနက္ျဖန္ ဂ်ာနယ္ထြက္ပါၿပီ

ပရိတ္သတ္ႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ ေစာင့္စားေနတဲ့ ဂ်ာနယ္ မနက္ျဖန္ထြက္ပါၿပီ။

သားေရး သမီးေရး ျပသာ အေျဖရွာေနၾကတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႕ ဘလာေဂါက္

ႏွစ္ရက္မွ ေရတစ္ခါခ်ိဳးသည့္ ဘေလာ့ဂ္မယ္ေလး

သံတိုင္ေတြရဲ႕ အေနာက္က ဘယ္သူလဲ

အစရွိသည့္ တိက်ခိုင္လံုေသ သတင္းဓာတ္ပံု ေ၀ေ၀ဆာဆာ မ်ားျဖင့္ မနက္ျဖန္ ျဖန္႕ခ်ိပါမည္။
အကယ္၍ စာဖတ္သူ မိတ္ေဆြ စိတ္၀င္စား ဖတ္ရႈလိုပါက မနက္ျဖန္ ဒီေနရာေလးမွာ လာေရာက္ ဖတ္ရႈႏိုင္ၿပီ ျဖစ္ပါေၾကာင္း

Friday, August 17, 2007

ေၾကာ္ျငာတာပါ

ကၽြန္ေတာ္ ဆိုတဲ့ေကာင္က လက္ထဲမွာ ကင္မရာရွိရင္ Memory ကုန္ရင္ကုန္ ဒါမွ မဟုတ္ Battery ကုန္ရင္ကုန္ တစ္ခုခုကုန္မွ ဓာတ္ပံု ရိုက္ျခင္းကို ရပ္တဲ့ေကာင္ပါ။

အဲဒီရိုက္သမွ် ပံုေတြထဲက ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ ပံုေလးေတြကို သိမ္းထားၿပီး တေန႕ေန႕မွာေတာ့ ဓာတ္ပံု ျပပြဲေလး လုပ္ၿပီး ျပမယ္လို႕ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘေလာ့ကို ျမန္မာလို မေရးတတ္ခင္က soezeya.blogspot.com မွာ ကၽြန္ေတာ္ရိုက္တဲ့ ပံုေတြကို ေလဘယ္တပ္ၿပီး ေရာင္းခဲ့ဖူးပါေသးတယ္။ တစ္ပံုမွ ေတာ့မေရာင္းရဘူး။ ျမန္မာလို ဘေလာ့ဂ္ ေရးတတ္တဲ့ အခါမွာ အဲဒီပံုေတြကို ေရာင္းထားတာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႏိုင္တယ္ထင္လို႕ ျပန္ဖ်က္ပစ္လိုက္တာပါ။

ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ေလာက္က စၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ရိုက္ကူးခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပံုေတြကို တစ္ေနရာတည္းမွာ စုစည္းထားတဲ့ ဘေဘာ့ဂ္ တစ္ခုကို ဖန္တီးလိုက္ပါၿပီ။ တခ်ိဳ႕ပံုေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ၿပီးသားေတြပါ တခ်ိဳ႕ပံုေတြ က်ေတာ့လည္း တစ္ခါမွ မတင္ရေသးတာလဲ ပါပါတယ္။ အဒီဘေလာ့ေလးကို ျမန္မာ ပံုရိပ္လို႕ နာမည္ေပးထားပါတယ္။ သြားၾကည့္ဖို႕ စိတ္၀င္စားတယ္ ဆိုရင္ ဒီေနရာကို ႏွိပ္ပါ

ဘေလာ့ဂ္ကာမ်ား စာနယ္ဇင္း ရွင္းလင္းပြဲ ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုး

ဒီေန႕ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂ္ကာမ်ားရဲ႕ စာနယ္ဇင္းရွင္းလင္းပြဲကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဘားလမ္းရွိ Mr.Brown ေကာ္ဖီ ဆိုင္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
အခမ္းအနားကို ေန႕လည္ ႏွစ္နာရီ ၁၅ မိနစ္မွာ စတင္ခဲ့ၿပီး တက္ေရာက္လာတဲ့ စာဇင္းသမားေတြကို ဘေလာ့ဂ္ဆင္မနာ နဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ရွင္းလင္း ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

ရွင္းလင္းေျပာၾကားရာမွာ ကိုေနဘုန္းလတ္က ဘေလာ့ဂ္ အေၾကာင္းကို အက်ဥ္းခ်ံဳ႕ ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ကိုေဇာ္ေဇာ္မ်ိဳးလြင္ ( ဘလာေကာက္) က ဆင္မနာ က်င္းပရျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္းကို ရွင္းလင္းေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ တက္ေရာက္လာသူမ်ားက သိလိုသည္မ်ားကို ဆက္လက္ေမးျမန္းရာမွာ ကိုေနဘုန္းလတ္ ကိုညီလင္းဆက္ နဲ႕ ကိုဘလာေကာက္တုိ႕က ျပန္လည္ ေျဖၾကားရွင္းလင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အခမ္းအနားကို ညေန သံုးနာရီ ခြဲေလာက္မွာ ေအာင္ျမင္စြာနဲ႕ အဆံုးသတ္ခဲ့ပါတယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္ မီးစာပင္

`` ကံၾကမၼာက သိပ္ကိုဆန္းႀကယ္တာပဲ။ နံနက္စာကို စားေသာက္ဆိုင္ ပိုင္ရွင္ဘ၀နဲ႕ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စားေသာက္ခဲ့ေပမယ့္ ညေနစာလဲ ေရာက္ေရာ စားစရာ ဘာမွမရွိေတာ့တဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္သြားတယ္´´ ဟု ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္ လိႈင္မီးေဘးသင့္သူမ်ား ရပ္ကြက္ ရပ္ကြက္ ေအးခ်မ္းသာယာေရး ႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေကာင္စီ ဥကၠ႒ ဦးျပံဳးခ်ိဳက သူ၏ခံစားခ်က္ကို ေျပာျပသည္။

ဟုတ္ပါသည္။ ယခုဆိုလွ်င္ လိႈင္ၿမိဳ႕နယ္ ၁၃ ရပ္ကြက္ မီးေဘးသင့္ခဲ့မႈ တစ္ႏွစ္ပင္ျပည့္ခဲ့ၿပီ။ လိႈင္ ၁၃ ရပ္ကြက္မီးသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ဆယ္စုႏွစ္အတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ မီးေလာင္မႈမ်ားတြင္ အဆိုးဆံုး ျဖစ္သည္။

`` အခ်ိန္ကေတာ့ မြန္းလြဲ ၁၂ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္၊ မီး . . မီးဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းစား ေနရာက လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ငါ့အိမ္နဲ႕ ေ၀းပါတယ္ ဆိုၿပီး ထမင္းကို ေအးေအး ေဆးေဆး စားေနလိုက္တယ္။ ရုန္ရင္းဆန္ခတ္ ေျပးလႊားေနတဲ့ လူေတြကိုေတာင္ မီးကေ၀းပါေသးတယ္ ဆိုၿပီး ကၽြႏ္ေတာ္ လိုက္ေဖ်ာင္းဖ် ႏွစ္သိမ့္ခဲ့ ေသးတယ္။
ေဆာင္းတြင္း ေျမာက္ျပန္ ေလကလည္း တိုက္ျပန္ ဆိုေတာ့ သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့အိမ္ မီးထဲပါသြားတယ္။ မီးသတ္ကားေတြ ေရာက္လာေပမယ့္ အိမ္ေတြက မီးကူးဖို႕ လြယ္ေပမယ့္ မီးသတ္ကား၀င္ဖို႕ ခက္ခဲတယ္။ မီးကူးတာလဲ ျမန္သလား မေမးနဲ႕ ၾကည့္ေနရင္း ၾကည့္ေနရင္မွာ မီးလံုးႀကီးေတြက တစ္အိမ္ၿပီးတစ္အိမ္ ၀ါးမ်ိဳသြားေတာ့တာပဲ။ ကတၱရာလမ္း မီးေလာင္တာဆို ေၾကာက္ဖို႕ ေတာင္ေကာင္းတယ္´´ ဟု ဦးျပံဳခ်ိဳက မီးေလာင္စဥ္ျမင္ကြင္းကို ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပသည္။

`` ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဒုကၡသည္ေတြကို စခန္းေလးခု ခြဲၿပီး ေခတၱေနရာ ခ်ထားေပးတယ္။ ဒုကၡသည္ စခန္းကေန အစိုးရခ်ထားေပးတဲ့ ေျမကြက္ကို စေျပာင္းလာေတာ့ ဒီေနရာကို ေရာက္ခဲ့ရတာေပါ့။
ဒီေရာက္ေတာ့ ခ်ေပးထားတဲ့ ေျမကြက္ေတြက လယ္ကြင္းေတြ စပါးေတြကလည္း မည့္ေနၿပီ။ မရိပ္ရေသးဘူး။ စပါးခင္းပိုင္ရွင္ေတြ ဆိုရင္ မရိပ္ရေသးေတာ့ ငိုလို႕ ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း စိတ္မေကာင္းဘူး။ ကိုယ္ခ်င္းလည္း စာတယ္ ဒါေၾကာင့္ ပစၥည္းေတြကို လယ္ကြင္းေဘးမွာေတြ ပံုၿပီး သူတို႕ စပါးရိတ္္ၿပီးေအာာင္ တစ္ပတ္ေလာက္ ေစာင့္ရတယ္ ´´ ဟု ဦးျပံဳးခ်ိဳကေျပာသည္။

လိႈင္ ၁၃ ရပ္ကြက္ မီးေဘးသင့္သူမ်ားကို ေနရာခ်ထားေပးသည့္ ေနရာမ်ားမွာ ေရြျပည္သာၿမိဳ႕နယ္ ေလွာ္ကားေက်းရြာ အေက်ာ္ ႏွစ္မိုင္ခန္႕တြင္ ျဖစ္ၿပီး အပိုင္း ၁၊ ၂၊ ၃၊ ၄ ဟူ၍ ေလးပိုင္းခြဲကာ ေနရာခ်ထားေပးခဲ့သည္။ ယင္းကဲ့သို႕ ခ်ထားေပးရာတြင္ မီးေဘးသင့္ အိမ္ရွင္ ၁၇၀၀ ခန္႕အတြက္ ေပ ၂၀x၄၀ ႏွင့္ ေပ ၄၀x၆၀ ေျမကြက္မ်ား ခ်ထားေပးခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ တစ္အိမ္လွ်င္ က်ပ္ေငြ ၃၇၅၀၀ ေထာက္ပံေပးခဲ့ၿပီး သစ္တစ္တန္လွ်င္ က်ပ္ေျခာက္ေသာင္းႏႈန္းျဖင့္ တစ္အိမ္လွ်င္ သစ္ႏွစ္တန္စီ ေရာင္းခ်ေပးခဲ့သည္။ ယင္းအနက္မွ ေျမဂရမ္ ပိုင္ဆိုင္သည့္ ၂၀ ေက်ာ္ခန္႕ကို လိႈင္၁၃ ရပ္ကြက္ မူရင္းေနရာတြင္ ျပန္လည္ ေပးအပ္ခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

မီးေလာင္ရာတြင္ တိုက္ခန္းပိုင္မ်ား ပါ၀င္ေသာ္လည္း ယင္းတိုက္ခန္းမ်ား အပါအ၀င္ အိမ္မ်ားမွာ က်ဴးေက်ာ္ေျမေနရာမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႕ ေရႊျပည္သာ ဘက္သို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ မီးေဘးသင့္ သူမ်ား ထဲဲတြင္ အိမ္ရွင္လူဦးေရထက္ အိမ္ငွားလူဦးေရက သံုးပံု ႏွစ္ပံုခန္႕ရွိရာ အိမ္ငွားသူမ်ားကို မည့္သည့္ ေနရာတြင္မွ် ေျမကြက္ခ်ထားေပးျခင္း မရွိေၾကာင္းသိရသည္။

အခ်ိဳ႕ကေတာ့လည္း အိမ္ရွင္နဲ႕ အိမ္ငွား အတူေနလာတာ ၾကာေတာ့ သံေယာဇဥ္ တြယ္ၿပီး အသစ္ရတဲ့ ေျမကြက္ အိမ္ရွင္က အေရွ႕ကေဆာက္ အိမ္ငွားက အေနာက္ကေဆာက္ၿပီး လိုက္ေနၾကတာမ်ိဳးလဲ ရွိေၾကာင္း ေဒသခံမ်ား၏ ေျပာၾကားခ်က္အရ သိရသည္။

လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးမွာ ကားလမ္းႏွင့္ မီးေဘးသင့္သူမ်ား ရပ္ကြက္ အတြင္းပိုင္းသည္ ႏွစ္မိုင္ခန္႕ေ၀းေသာေၾကာင့္ လမ္းေလွ်က္၀င္ရသည္။ ပြင့္လင္းရာသီ ေျခာက္ေသြ႕ေနခ်ိန္တြင္ ဆိုက္ကား၊ ေထာ္လာဂ်ီတို႕ျဖင့္ သြားလာ ႏိုင္ေသာ္လည္း မိုးက်လွ်င္ လမ္းမ်ား အားလံုး ေရျမဳတ္ကာ လူပင္လွ်င္ အႏိုင္ႏိုင္ သြားလာေနရသည္ဟု သိရသည္။

`` ဒီကလူေတြ အမ်ားစုကေတာ့ ၿမိဳ႕ထမွာဲ သြားၿပီးအလုပ္လုပ္၊ ေစ်းေရာင္းရတာ သူတို႕မွာ ျပန္လာရင္လဲ ဆန္းဖို႕ က်ပ္ ၇၀၀၊ ၈၀၀ အျပင္ အပို္မပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဘယ္လို ဆိုက္ကား စီးႏိုင္မွာလည္း လမ္းေလွ်ာက္ေပါ့။ သမိုင္းခ်ည္မွ်င္နဲ႕ အထည္စက္ရံုမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ လူေတြ အတြက္ကေတာ့ လမ္းမအထိ ဖယ္ရီ လာႀကိဳပါတယ္ဟု လုပ္သား တစ္ဦးက ေျပာသည္။

လမ္းပန္္း ဆက္သြယ္ေရး ခက္ခဲမႈ က်န္းမာေရး အတြက္ ေဆးရံု ေဆးခန္းမ်ားႏွင့္ အလွမ္းေ၀းမႈမ်ား ေၾကာင့္ တခါတရံတြင္ အခ်ိဳ႕ေသာ မက်န္းမာသူမ်ားသည္ မဖိတ္စင္သင့္ပဲ အသက္ဆံုးရံႈးရသည့္ ျဖစ္ရပ္ႏွင့္လည္း ႀကံဳေတြ႕ရသည္ဟု ဆိုသည္။

`` ဒါေၾကာင့္ ဒီမွာေနတဲ့လူေတြ အေတင့္တဆံုးကေတာ့ ေဆးေပးခန္းေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပုဂၢလိက ေဆးခန္းေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါေလး တစ္ခုခုကိုေတာ့ အားလံုးက ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္´´ ဟု ဦးျပံဳးခ်ိဳက ေဒသခံမ်ား ကိုယ္စားေျပာျပသည္။

ယခုကဲ့သို႕ ေဆးခန္း အခက္အခဲမ်ား၏ အဓိကမွာ ျပသနာမွာ သြားေရးလာေရး လမ္းပန္္း ဆက္သြယ္ေရး ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ ယခုအခါ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရး အတြက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီႏွင့္ ၿမိဳ႕ရြာႏွင့္အိုးအိမ္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ဦးစီးဌာနတို႕က က်ပ္သိန္း ၁၅၅၀ စီထည့္၀င္ကာ မီးေဘးသူမ်ား ရပ္ကြက္ႏွင့္ ေလွာ္ကားလမ္းကို ေက်ာက္ေခ်ာခင္းရန္ စီစဥ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္ဟုသိရသည္။ ယင္းေက်ာက္ ေခ်ာလမ္းကကို ယခုႏွစ္မိုးမက်မွီ အၿပီးခင္းရန္ စီစဥ္ထားၿပီး ယင္းေက်ာက္ေခ်ာ လမ္းၿပီးစီးသြားပါက လမ္းပန္္း ဆက္သြယ္ေရး ေကာင္းမြန္လာၿပီး က်န္းမာေရးအတြက္လည္း အဆင္ေျပလာမည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ေမွ်ာ္လင့္ၾကသည္။

`` အခုအေန အထားက ဘယ္လုိျဖစ္ေနလဲ ဆိုေတာ့ နာေရးျဖစ္ရင္ေတာင္ မိုးတြင္းပိုင္း ဆိုရင္ အေလာင္းကို ေရေက်ာ္ေနတဲ့ လမ္းေပၚကေန ကားလမ္းေရာက္ေအာင္ တစ္မိုင္စာေလာက္ ထိန္းထိန္း သိမ္းသိမ္းနဲ ႕ထမ္းထုတ္ရတယ္။ သူတို႕ကလည္း ခ်က္ခ်င္း လာမသယ္ႏိုင္ဘူး။ နံနက္ကတည္းက ေသရင္ ညေနမွ လာသယ္တယ္။ ညပိုင္းကတည္းက ဆံုးတဲ့ အေလာင္းဆိုရင္ ေနာက္ေန႕ ညေနပိုင္းမွ လာသယ္ေတာ့ ဒီမွာ အေနအထားေတြက မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ကားလမ္းၿပီးသြားရင္ေတာ့ ဒီျပသနာေတြ အဆင္ေျပမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ရတာပဲ´´ ဟု ေဒသခံ တစ္ဦးက သူတို႕၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ေျပာျပသည္။

ေက်ာက္ေခ်ာလမ္း ေဖာက္လုပ္ ၿပီးစီးပါကလည္း အဓိကလမ္းမႀကီးသာ ေရႏွစ္ၿမဳတ္မႈ သက္သာႏုိင္မည္ ျဖစ္ၿပီး ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ လမ္းမ်ားႏွင့္ အိမ္မ်ားမွာမႈ မိုးရာသီတြင္ ဆက္လက္ ေရ၀ပ္ ေနဖြယ္ရာ ရွိသည့္အတြက္ ေရ၀င္လမ္းမ်ားကို ေရတံခါးမ်ား တံခါးမ်ား တည္ေဆာက္ၿပီး ေရႏုတ္သည့္ ေရျပြန္မ်ားကိုလည္း ျပန္လည္ျပင္ဆင္ေပး ရန္လုိအပ္ေသးသည္ဟု သိရသည္။

ေသက္သံုးေရအတြက္ နာေရး ကူညီမႈ အသင္းႏွင့္ YMCA တို႕မွ လက္ႏွိပ္ ေရတံုကင္တပ္ အ၀ီစိ တြင္းေလးမ်ား တူးေဖာ္ေပးထားသည္ဟု သိရသည္။ ယင္းအ၀ီစိ တြင္းမွ ထြက္ေသာ ေရးမ်ားမွာလည္း သံဓာတ္ပါ၀င္သည့္အတြက္ ေသာက္သံုးရာတြင္ အဆင္ေျပမႈ မရွိေၾကာင္းသိရသည္။

`` တတ္ႏိုင္တဲ့ လူေတြၾကေတာ့ ေရသန္႕တစ္ဘူး က်ပ္ ၂၅၀ နဲ႕ ၀ယ္ေသာက္ၾကတယ္။ မတတ္ႏိုင္သူေတြ ကေတာ့ ဒီေရကိုပဲ ေသာက္ၾကရတယ္။ နားလည္တဲ့ လူေတြ ေျပာၾကတာေတာ့ ေပေလးရာ အနက္အထိ တူးရင္ ေရၾကည္ေရ ေကာင္းရႏိုင္တယ္လို႕ ေျပာၾကတာပဲ။ တကယ္လို႕ စက္ေရတြင္း လွဴဒါန္းလိုတဲ့ အလွဴရွင္ရွိရင္ေတာ့ အမ်ားနဲ႕ သက္ဆိုင္တဲ့ ေနရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လွဴဒါန္းထားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေသာက္သံုးေရအတြက္ အဆင္ေျပႏိုင္ပါမယ္ ´´ ဟု ရပ္ကြက္ ဥကၠ႒ ဦးၿပံဳးခ်ိဳက ေျပာသည္။

ပညာေရးအတြက္မႈ ဂ်ပန္လူမႈေရး အဖြ႕ဲစည္းတစ္ခုက မႈလတန္းလြန္ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို တည္ေဆက္ေပးထားၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း အပိုင္းတစ္ႏွင့္ အပိုင္းႏွစ္တြင္ ေနထိုင္သူမ်ား အတြက္ အနည္းငယ္ အလွမ္းေ၀းကြာ ေနေသာ ေၾကာင့္ မူလတန္းအရြယ္ ေက်ာင္းသားမ်ား အတြက္ သြားတက္ရန္ အဆင္မေျပႏိုင္၍ သိရိမဂၤလာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းဆရာေတာ္က ကုန္က်စရိတ္ခံၿပီး ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ မူလတန္းေက်ာင္းကို ဖြင့္လွစ္ထားသည္ဟု သိရသည္။ ယင္းအပိုင္းတြင္ မူလတန္း ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ေဆာက္လုပ္ေရးအတြက္ ေျမေနရာ ခ်ထား ေပးၿပီးျဖစ္ကာ လာမည့္ ပညာသင္ႏွစ္တြင္ ေဆာက္လုပ္သြားဖြယ္ရာ ရွိသည္ဟုသိရသည္။

လိႈင္မီးေဘး သင့္သူမ်ား၏ အဓိက စီးပြားေရးမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ တက္ေရာက္ ေစ်းေရာင္းခ်ျခင္း ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ ေန႕စား အလုပ္ လုပ္ၾကၿပီး တပိုင္တစ္ႏိုင္စီးပြားေရးမွာ Iron Brushes လုပ္ငန္းေလး တစ္ခုသာရွိၿပီး တိုလီမုတ္စေရာင္းခ်သည္ ဆိုင္ေလးမွာ တစ္ဆိုင္သာရွိသည္ဟုသိရသည္။

`` ဒီမွေနရတာ အရင္ကေနရာ ထက္စာရင္ ေလေကာင္း ေလသန္႕ရတယ္။ ကိုယ့္၀င္းကိုယ့္အိမ္နဲ႕ ဆုိေတာ့ သီးသီးသန္႕သန္႕ လည္းရွိတယ္ ေရရွည္အတြက္ ေနမယ္ဆိုရင္ ေကာင္းသြားမွာပါ။ အခုလတ္တေလာမွာေတာ့ ေနသားမက်တာရယ္၊ အရင္က ၿမိဳ႕ထဲမွ ေနခဲ့ၿပီး ဒီလို လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး ေ၀းလန္တဲ့ ေနရာမွာ ျဖစ္ေနတာရယ္ေၾကာင့္ မေနတတ္ မထုိင္တတ္ ျဖစ္ေနတာပါ´´ ဟု ေဒသခံတစ္ဦးကေျပာသည္။

မီးေဘး သင့္မႈေၾကာင့္ လူလတ္တန္းစားမ်ား၏ စီးပြားေရးကို ထိခိုက္မႈ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ဆင္းရဲသူမ်ားမွာမႈ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ အမ်ားျပည္သူ တို႕၏ ၀ိုင္း၀န္း ေထာက္ပံ့မႈေၾကာင့္ ပစၥည္းဆံုးရႈံးမႈ သိပ္မရွိလွေၾကာင္း သိရသည္။

ယခုလ၂၇ ရက္တြင္မႈ မီးေဘးသင့္သူမ်ား ေနထိုင္ရာ ရပ္ကြက္တြင္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္လာေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ မီးေလာင္မႈ ႏွစ္ပတ္လည္ ပြြဲေစ်းတန္း တစ္ခုကို ျပဳလုပ္မည္ဟု သိရသည္။

မီးေလာင္ကၽြမ္းမႈတြင္ မီးေလာင္ခံရသည့္ အိမ္ရွင္မ်ားႏွင့္ ေရြျပည္သာမွ စပါးခင္း ပိုင္ရွင္မ်ားသည္ မီးစာပင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ မီးေလာင္မႈကို စတင္ရာ ေက်ာ္စိန္ဖိနပ္စက္ရံု ပိုင္ရွင္ကို ၿပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္လခန္႕က ေထာင္ဒဏ္ သံုးႏွစ္အျပစ္ေပး လိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ မီးေလာင္ကၽြမ္းမႈ ကေတာ့ ၿပီးဆံုးခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္ပင္ၾကာခဲ့ၿပီ။ မီးေလာင္မႈတြင္ မီးစာျဖစ္ခဲ့ရသည္ လိႈင္မီးေဘးသင့္သူမ်ားႏွင့္ စပါးခင္းပိုင္ရွင္မ်ားကေတာ့ သူတို႕ ဘ၀တြင္ ဆက္လက္ေလာင္ကၽြမ္းေနသည့္ အပူမီးမ်ား ျငွိမ္းသတ္မည့္ေန႕ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။

၁၈ . ၁၁. ၂၀၀၆ ေန႕တြင္ လိႈင္မီးေဘးသင့္သူမ်ား ရပ္ကြက္သို႕ ကြင္းဆင္းေလ့လာ ေရးသားခဲ့ ျဖစ္သည္။

Tuesday, August 14, 2007

ပထမလူႏွင့္ ဒုတိယလူ

ပထမလူ။ ။ မင္းက အလကားေကာင္ပါကြာ။ မင္းကေတာ့ မင္းကိုလာႀကိဳက္တဲ့ မိန္းကေလးေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနတယ္ ဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူ ေနမလားေတာ့မသိဘူး။ တကယ္ေတာ့ မင္းက ဇရပ္ႀကီးကြ။ လမ္းဆံုလမ္းခြက ဇရပ္ႀကီး။ မင္းဆီကို လာတဲ့ ေကာင္မေလးေတြက ကားမလာခင္ ဇရပ္ထဲမွာ ခဏ၀င္နားတာ။ ကားလာေတာ့ မင္းကို ပစ္ထားၿပီး လိုက္ခ်င္တဲ့ေနရာသြားၾကတာ။

ဒုတိယလူ။ ။ ေအးမင္းက ဇရပ္ႀကီးလို႕ ေျပာရင္၊ လမ္းဆံု လမ္းခြက ဇရပ္မကလို႕ သုသာန္က ဇရပ္ျဖစ္ေနပါေစ။ ဘယ္လို အေၾကာင္းနဲ႕ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဇရပ္ကို ေရာက္လာတဲ့သူေတြကို လံုျခံဳမႈ အျပည့္ေပးႏိုင္ဖို႕ ငါဘက္က အဆင့္သင့္ပါပဲ။ ငါက မင္းေျပာသလို ဇရပ္ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အဆင့္ျမင့္ ေဟာ္တယ္ႀကီးေတြလို အေကာင္းစား ၀န္ေဆာင္မႈေတြကို မေပးႏိုင္တာကိုေတာ့ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ အခ်ိန္တန္လို႕ ငါ့ကို ထားခဲ့ခ်င္ထားသြားပါ ဇရပ္ကိုေတာ့ မဖ်က္ဆီးသြားပါနဲ႕၊ ငါေတာင္းပါတယ္။

ပထမလူ။ ။ ရုပ္ေခ်ာျခင္း အေျပာေကာင္းျခင္းက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္သလား။

ဒုတိယလူ။ ။ ရုပ္ေခ်ာျခင္း အေျပာေကာင္းျခင္းက ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရုပ္ေခ်ာျခင္း အေျပာေကာင္းျခင္းဆိုတာ တံခါးတခ်ပ္ကို ဖြင့္ေပးႏိုင္ရံု သက္သက္ပါပဲ။ တံခါးတစ္ခ်ပ္ ပြင့္သြားတဲ့အတြက္ မင္းအထဲကို ၀င္ပိုင္ခြင့္ ရမယ္။ တစ္ဘ၀စာ ခရီးတစ္ခု သြားဖို႕ဆိုရင္ေတာ့ မင့္ဆီက လမ္းျပေျမပံုကို ေတာင္းၾကည့္လိမ့္မယ္။ ေျမပံုအရ မင္းသြားမဲ့ ခရီးမွာ ခ်ိဳင့္ေတြေပါမယ္ ခေရာင္းလမ္းလို မာေၾကာမယ္ ေျခက်ဥ္ေလွ်ာက္ရမဲ့ လမ္းေတြမ်ားေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ မင္းနဲ႕ အတူ ခရီးသြားဖို႕ မေသခ်ာေတာ့ဘူး။
ပိုးဖလန္လို အခ်စ္မ်ိဳးဆိုတာ မင္းၾကားဖူးမွာပါ။ ပိုးဖလန္ေတြ မီးပံုကို ဘာေၾကာင့္ ၀င္တိုးၾက သလဲသိလား။ သူတို႕လိုခ်င္တဲ့ အလင္းေရာင္ကို တပ္မက္စြာ ဖက္တြယ္ခ်င္လို႕ အသက္အေသခံၿပီး အလင္းေရာင္ ရွိရာ မီးပံုထဲကို ၀င္တိုးၾကတာ။ အခုေခတ္မွာေတာ့ အဲလို ပိုးဖလန္ေတြ ရွားသြားၿပီ။ ေရနံဆီနဲ႕ မီးခိုးထြက္ေနတဲ့ မီးခြက္စုတ္ေလးက အလင္းေရာင္ေတြမွာ ပိုးဖလန္ေတြ မရွိကုန္ၾကေတာ့ဘူး။ အလင္းေရာင္လဲရ အသက္လဲ မေသတဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးေျပာင္းေတြမွာပဲ ဖက္တြယ္ၾကေတာ့တယ္။
ေအးေလ ခရီးတစ္ခုသြားဖို႕ ဆိုရင္ေတာ့ အေဖာ္ပါခ်င္ပါ မပါခ်င္ေန အေကာင္းဆံုး ျဖစ္မဲ့ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကိုေတာ့ ေရြခ်ယ္ထားေပါ့။

ပထမလူ။ ။ မင္းဆိုတဲ့ေကာင္က အေျခာက္ပဲကြ။ ေယက်ာၤးေလး တန္မဲ့မ်က္ရည္က် ရတယ္လို႕။

ဒုတိယလူ။ ။ ေယက်ာၤးေလး ဆိုမ်က္ရည္မက်ဘူးလို႕ မင္းကို ဘယ္သူေျပာလဲ။ မ်က္ရည္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ မင္းသိေအာင္ ငါေျပာျပရဦးမယ္။ အျပင္က က်တဲ့မ်က္ရည္နဲ႕ ႏွလံုးသား က်တဲ့ မ်က္ရည္ဆိုၿပီး ကြဲေသးတယ္။
အျပင္ကက်တဲ့ မ်က္ရည္ဆိုတာက ၾကက္သြန္းလွီးရင္ က်တာမ်ိဳး၊ မင္းငယ္ငယ္က ဓာရွမိလို႕ ငိုရင္းက်တာမ်ိဳး ကိုေျပာတာ။
ႏွလံုးသားက က်တဲ့ မ်က္ရည္ဆိုတာ ႏွလံုးသားရဲ႕ ခံစားခ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ က်လာတဲ ့ မ်က္ရည္မ်ိဳးကိုေျပာတာ။ မိန္းကေလးလည္းလူပဲ ေယက်ာၤးေလးလည္းလူပဲ။ လူဆိုရင္ေတာ့ ခံစားတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားပါတဲ့ လူတိုင္းမ်က္ရည္ဆိုတာက်မွာပဲေလ။
ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ရည္မက်ဘူးဆိုရင္ အဲဒီေကာင္ ခံစားခ်က္ေတြကို ဖံုးကြယ္ေနတာ။ လူၾကားထဲမွာမို႕ မ်က္ရည္က်ရမွာ မသင့္ေတာ္လို႕ ဆိုရင္ေတာ့ လက္ခံပါတယ္။ လူကြယ္ရာေရာက္မွ ဖြင့္ခ်လိုက္ေပါ့။ ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ရည္မက်ဘူးဆိုေတာ့ အဲဒီလူရဲ႕ ႏွလံုးသားဟာ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ေသသြားၿပီ။

Monday, August 13, 2007

ငပ်င္း

အခုရက္ပိုင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ကို အပ်င္းႀကီးေနတယ္။ ေရးစရာေတြ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနေပမယ့္ ေရးရမွာကို ပ်င္းေနတယ္။ ဘာမွလဲ မေရးခ်င္ဘူး။ ဘာမွလဲ မလုပ္ခ်င္ဘူး။
မနက္ျဖန္ မနက္ျဖန္ မနက္ျဖန္နဲ႕ မနက္ျဖန္မွ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကြးေတြကလဲ ပံုေနၿပီ။
ပိုက္ဆံ အေၾကြးမ်ားလာေတာ့ မဆပ္ႏိုင္သလို အလုပ္ေၾကြးေတြမ်ားလာေတာ့ ဆပ္ဖို႕ခက္ေနတယ္။

Sunday, August 12, 2007

ျပာ

.

မီးေတာက္သည္ ေလာင္စာ၏ အာကိုးျဖင့္ မီးစာကို ေလာင္ကၽြမ္းေသာအခါတြင္၊ မီးစာဟု အမည္ရေသာ မီးေလာင္ခံ ပစၥည္းေလးသည္ ျပာ ျဖစ္သြားသည္ . . . .

ရႈပ္ေထြးလွေသာ ဘ၀ကို သခ်ာၤစာအုပ္ တစ္အုပ္ဟု သေဘာထားမည္ ဆိုပါက ထိုေကာင္မေလးသည္ ကိန္းကဏန္းမ်ား ျဖစ္လိမ့္မည္။ ထိုကိန္းကဏန္းမ်ားသည္ လြန္စြာမွ ရႈပ္ေထြးလွၿပီး ေျဖရွင္းျခင္း အလို႕ငွာ ကၽြန္ေတာ္တတ္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။

မိမိကို လြမ္းမိုးထားေသာ အရာမ်ားသည္ အိမ္မက္ထဲသို႕ ေရာက္လာေလ့ရွိၾကသည္ဟု ေျပာလွ်င္ ထိုေကာင္မေလးသည္ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀ကို လြမ္းမိုးခဲ့ေလၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ေသာ အိပ္မက္ထဲသို႕ ထိုေကာင္မေလးသည္ အျမဲတမ္း ေရာက္လာေလ့ ရွိသည္။ အိပ္မက္ထဲသို႕ ထိုေကာင္မေလး ေရာက္မလာေသာ ေန႕မ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ရာမထပါ။ အိပ္မက္ထဲကို ေရာက္မလာမခ်င္း ဆက္အိပ္ပစ္သည္။ အထက္ပါ ကိစၥအတြက္ မည္သူက တရားစြဲလိုပါသနည္း။

တခါတရံ မနက္လင္းခါနီး ဗိုက္ဆာသည့္တိုင္ . . . အေ၀းတေနရာမွ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ပစ္ထား၍ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း မစားရက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အျမဲလိုလို ဤကဲ့သို႕ ပိုလြန္းပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဤသို႕ ဤသို႕ ရူးသြပ္ပါ၏

ကၽြန္ေတာ္သည္ ထိုသို႕ ထိုကဲ့သို႕

တစ္ခါတရံ ။

ဒီလိုဒီလိုနဲ႕ အသက္ေတြေတာင္ တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္ႀကီးခဲ့ပါေခ်ၿပီ

မင္းခ်စ္သူ ဘယ္သူလဲ ( အကယ္၍ သင္သည္ ထိုေမးခြန္းမ်ိဳး ေမးခဲ့မည္ဆိုပါလွ်င္ )

ခံစားရျခင္းသည္ ပူေလာင္သည္
ထိုပူေလာင္မႈကို မီးေတာက္ဟု ေျပာလွ်င္
ကၽြႏု္ပ္၏ ႏွလံုးသာသည္ မီးစာျဖစ္သည္
အခ်စ္သည္ကား ေလာင္စာျဖစ္သည္

ခံစားခ်က္ဆိုသည္ မီးေတာက္မ်ားသည္ မီးစာႏွင့္တူေသာ ႏွလံုးသာသို႕ ကူစက္ေလာင္ကၽြမ္းသည္။ ထိုေလာင္ကၽြမ္းမူကို ရွင္သန္ေစရန္ အခ်စ္ဆိုသည့္ ေလာင္စာ မ်ားက ဖိအားေပးသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ မီးစာျဖစ္သည္ ႏွလံုးသာသည္ ျပာ ျဖစ္သည္သြားသည္။

အဲဒီျပာေတြက နင္သြားမဲ့ လမ္းမွာ ခ်ခင္းပးပါ

Saturday, August 11, 2007

စိတ္ေလျခင္း

ဘာမွလဲ မလုပ္ခ်င္ဘူး
ဘယ္မွလဲ မသြားခ်င္ဘူး
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေနရာတစ္ခုမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေနခ်င္တယ္
အတိတ္ေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္ခ်င္တယ္
မွတ္မိတာမွန္သမွ် လြင့္ပစ္ခ်င္တယ္

ဘာမွ မရွိတဲ့ ကြင္းျပင္ႀကီးထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္းအိပ္ခြင့္ရရင္ ေကာင္းမွာပဲ

ငါ
ဒီအခ်ိန္မွာ ငါ့ေခါင္းထဲမွာ ဘာမွ မရွိဘူး
ဒါေပမယ့္ ငါ့ကိုယ္ ငါေတာ့ သိေသးတယ္
ငါ
စိတ္ေလေနတယ္

အဲဒီေလေနတဲ့ စိတ္ေတြ ပ်က္သြားတဲ့ တစ္ခ်ိန္ေရာက္မွ
အတိုးခ်ၿပီး ျပန္လာခဲ့မယ္

Wednesday, August 08, 2007

ႏွေျမွာမိေသာ ဘေလာ့ဂ္ေလးမ်ား

ကၽြန္ေတာ္ အေစာဆံုး ဘေလာ့ဂ္ လုပ္ျခင္းကို ကိုရဲ အကူညီျဖင့္ ၂၀၀၅ ခု ႏွစ္ အတြင္းက လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပဲ။ လိပ္စာကို ျပန္ရွာမယ္ ျပန္ရွာမယ္နဲ႕ မရွာျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့ google such အကူညီနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို ျပန္ရွာေတြ႕ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ယူဇာနိမ္းကို ဘာေပးၿပီး ပါ့စ၀ါပ္ကို ဘာေပးထားမိမွန္း မသိလို႕ ဆိုင္းအင္လဲ လုပ္လို႕ မရဘူး။ ပို႕ အသစ္လဲ တင္လို႕မရေတာ့ဘူး။

အဲဒီ ဘေလာ့ဂ္ေတြကေတာ့

http://4tar2.blogspot.com ( since 2005 much )

http://soezeya.blog.com (since 2006 feb )

http://www.xanga.com/soezeya ( since 2006 much )

ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အဲဒီ ဘေလာ့ဂ္ေလးေတြရဲ႕ ပတ္စ၀ပ္ကို ျပန္လိုခ်င္မိပါတယ္

Tuesday, August 07, 2007

မီးခိုးျဖစ္သြားတဲ့ ကဗ်ာဆရာ

.

ဒီေန႕ တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီးကို လိုက္ပို႕ျဖစ္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ထြက္လာေတာ့ ေနာက္က်ေနၿပီ။ ကားမွီပါ့မလား။ ေလထံကုန္းမွာ ေမးၾကည့္ေတာ့ ကားေတြက ၀ဇီယာရံုအေရွ႕မွာ ထြက္သြားေလာက္ၿပီတဲ့။

၀ဇီယာရံုအေရွ႕ေရာက္ေတာ့ BM နဲ႕တူတဲ့ကား တစ္စီးမွ မရွိေတာ့ဘူး။ ထြက္သြားၿပီထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူအုပ္ႀကီး။ အမ်ားႀကီးပါလား။ ကားမလာေသးလို႕လား။

မဟုတ္ဘူး။ ကားလာတယ္။ ေလးစီး။

ဒါဆိုအဲဒီကားေတြ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ

ကားေတြက လူေတြထားခဲ့ၿပီး ထြက္သြားၾကတာ။ ဘယ္ကိုလဲ။

မသိဘူး။

ကားမလာရင္ ေျခလွ်င္ေလွ်ာက္ၾကမယ္။ ေရေ၀းေရာက္တဲ့အထိ။

လူအုပ္ႀကီးက ႀကီးလာၿပီ။

ေဘးမွာ ၀ိုင္းၾကည့္ေနတဲ့ လူေတြကလဲ တစ္အုပ္ႀကီး

ေဟ့ဓာတ္ပံုမရိုက္နဲ႕
လူအုပ္ထဲက စကားသံေတြ ထြက္လာတယ္

သူတို႕ေလွ်ာ့သြားၿပီ။ ကားေတြ ေရာက္လာေတာ့မယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းေရွ႕မွာ ေရာက္ေနၿပီ။

မတက္ၾကနဲ႕ဦး၊ ေလးစီးလံုး ေရာက္မွ တက္။

ေလးေယာက္စီ တန္းစီတက္ၾက။

ကင္မရာပါတဲ့လူေတြ ကားေတြကို မွ်တက္ေပးၾကပါ။

ေျဖာင္းေျဖာင္းေျဖာင္း

လက္ခုပ္သံေတြ အဆက္မျပတ္ထြက္ေနတယ္

ထိပ္ဆံုးမွာေတာ့ လူေတြအံုလို႕

အံုေနတဲ့လူေတြၾကားထဲကို တို႕ေ၀ွ႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့

တာရာမင္းေ၀ မွန္ေခါင္းထဲမွာ ပန္းေတြနဲ႕ အတူလွဲေလ်ာင္းေနတယ္

အားလံုး အားလံုး တာရာမင္းေ၀အတြက္ ၀မ္းနည္းျခင္း အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ တစ္မိနစ္တိတိ ျငိမ္ေနၾကမယ္

ဇာဂနာရဲ႕ အသံ တိတ္သြားေတာ့ ကၽြတ္စီကၽြတ္စီ အသံေတြရပ္သြားတယ္

တစ္မိနစ္ၾကာၿပီး

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

ေနာက္ အစီစဥ္တစ္ခုေနျဖင့္ တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက ကဗ်ာရြတ္ပါမယ္

ဇာဂနာေၾကျငာလိုက္ေတာ့ တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ လူတက္လာတယ္

တာမင္းေ၀ရဲ႕ ေခါင္းအေရွ႕တည့္တည့္မွာ ရပ္တယ္

သူငယ္ခ်င္း ....................
................................
............................
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

ေျဖာင္းေျဖာင္းေျဖာင္း

လက္ခုပ္သံေတြ ညံသြားတယ္

ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မရပ္ဘူး

တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီး ဆက္လက္ပို႕ေဆာင္ပါေတာ့မယ္

ေၾကျငာသူ ဇာဂနာရဲ႕ အသံဆံုးေတာ့

တာရာမင္းေ၀ကို အုပ္ႀကီးက ဆြဲေခၚသြားတယ္

တစ္ခဏအၾကာ

ကဗ်ာဆရာဟာ မီးခိုးျဖစ္သြားတယ္

Monday, August 06, 2007

မွတ္မွတ္ရရ ျမန္မာျပည္က ၿမိဳ႕မ်ား

မႏၱေလးႏွင့္ကၽြန္ေတာ္

လူမွန္းသိတတ္ခါစ
ဓာတ္ပံုအယ္လ္ဘမ္ထဲမွာ
အေမရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ မမရယ္
အေမက ကၽြန္ေတာ့ကို ေပြ႕ခ်ီထားတယ္၊ မမက အေမ့လက္ကို ဆြဲထားတယ္
အေမ့ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ မႏၱေလးမွာ ရိုက္ထားတာတဲ့
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကတည္းက သိလိုက္တယ္ ငါမႏၱေလးကို ေရာက္ဖူးတယ္။

ေက်ာင္းေနခါစ အရြယ္နဲ႕ တူပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာမမွတ္မိဘူး
အေဖနဲ႕ မႏၱေလးကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ေရာက္တယ္
တိရစၦာန္ဥယဥ္ထဲမွာ ေမ်ာက္လြဲေက်ာ္ရံုက ပိတ္သြားၿပီတဲ့
ေလွာင္အိမ္အျပင္ဘက္က ေမ်ာက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို လူေတြ၀ိုင္းၿပီး မုန္႕ေကၽြးေနၾကတယ္
ဖ်ံေလးႏွစ္ေကာင္ ေရကန္ထဲမွာ
တစ္ေကာင္ကို အိမ္ေလး တစ္လံုးစီလုပ္ေပးထားတယ္
ငါးအရွင္ေကာင္ေတြကို လူေတြက ပစ္ေကၽြးေတာ့ လိုက္ဖမ္းၿပီးစားတယ္
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဖ်ံေလးတစ္ေကာင္က သူ႕ကိုပစ္ေပးလိုက္တဲ့ ငါးအရွင္တစ္ေကာင္ မိေအာင္လိုက္ဖမ္းၿပီး ကိုက္သတ္လိုက္တယ္
ခ်က္ျခင္းမစားေသးဘူး
ၿပီးေတာ့ သူယားေနတဲ့ သူ႕ေခါင္းကို လက္ကေလးနဲ႕ ကုတ္တယ္
ကိုက္သတ္လိုက္တဲ့ ငါးေသေလးက ေရေပၚမွာ ေပၚေနတယ္
အယားေျပၿပီဆိုမွ အဲဒီငါးေလကို စားတယ္
ဂစ္တာဆိုင္ကို ျမင္ေတာ့ အေဖ့ကို တစ္လက္ေလာက္ ၀ယ္ေပးဖို႕ေျပာတယ္
အေဖက ဂစ္တာအေသးေလးတစ္လက္ ျဖဳတ္ေပးတယ္
မဟုတ္ဘူး သားလိုခ်င္တာ ဟိုဘက္က ဂစ္တာအႀကီးႀကီး

မူလတန္းေက်ာင္းသား ဘ၀
အတန္းထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အႀကြားၿပိဳင္ၾကရင္
ငါမႏၱေလးကို ႏွစ္ခါေရာက္ဖူးတယ္ကြ

ဘာလိုလိုနဲ႕ ဆယ္တန္းတက္ရေတာ့မယ္
ငါကမႏၱေလးမွာ ေဘာ္ဒါသြားတက္မယ္
ဘယ္မွာလဲကြ
VEC
ငါက ျမကၽြန္းသာ
ကၽြန္ေတာ္တို႕ အုပ္စုေတာင္ လူအင္အားနည္းသြားတယ္
မႏၱေလးမွာ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ ေဘာ္ဒါသြားေနၾကတယ္လို႕ေလ

အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့ၿပီ
ဗိုလ္သင္တန္းေလွ်ာက္လႊာက နန္းတြင္းထဲမွာ သြားယူရတာကြ
ေၿသာ္ဟုတ္လား
စာေမးပြဲလဲ နန္းတြင္းထဲမွာပဲ ေျဖခဲ့ရတယ္
သူငယ္ခ်င္းေတြ မႏၱေလးမွာ ဗိုလ္သင္တန္းအတြက္ စာေမးပြဲသြားေျဖၾကတယ္

ေဆာင္းရာသီ အလြန္ေအးတဲ့ညမွာ မႏၱေလးမွာ တကၠသိုလ္တက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ
ေက်ာင္းခဏပိတ္လို႕ ျပန္လာၾကတယ္
မႏၱေလးဘူတာက အႀကီးႀကီးပဲကြ ငါတို႕ ၿမိဳ႕ကဘူတာနဲ႕ေတာ့ တျခားစီပဲ
ဟုတ္တကယ္ကြ
တိုင္လံုးႀကီးေတြကလဲ အႀကီးႀကီးေတြပဲ
ဟုတ္လား
စတိုးဆိုင္ေတြ အ၀တ္စားေတြဆိုရင္လည္း မ၀ယ္ခ်င္ေန ၀င္ၾကည့္လို႕ရတယ္
ငါတို႕ၿမိဳ႕မွာဆိုရင္ မ၀ယ္ပဲၾကည့္ရင္ ေၾကာင္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕
မႏၱေလးက ဆိုင္ေတြမွာေတာ့ မ၀ယ္လည္းေအးေဆးပဲ

ပထႏွစ္ ေက်ာင္းအပ္သြားေတာ့
ခင္ဦးဘူတာကေန ရထားေျပာင္းၿပီး မံုရြာကိုစီးရတယ္
အစ္မ ပါေနလို႕ မႏၱေလးကို မေရာက္လိုက္ဘူး
ေဟ့ေကာင္ေလး တန္းတန္းမွတ္မွတ္ ျပန္ေနာ္ မႏၱေလးကို ၀င္မေနနဲ႕ဦး
ရြာေထာင္မွာဆင္း ၿပီးရင္ 55 အဆန္ကိုစီးၿပီးျပန္ေတာ့
အစ္မက ကားထြက္ခါနီးမွာ မွာတယ္
ေအးပါငါသိပါတယ္ နင္ဆရာမလုပ္နဲ႕

မံုရြာက ထြက္လာတဲ့ကားက စစ္ကိုင္းကို ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ
စစ္ကိုင္းတံတားကို ျဖတ္ေတာ့မႏၱေလးဘက္အျခမ္းကို လွမ္းျမင္ေနရၿပီ
မၾကာခင္ မႏၱေလးေရာက္ေတာ့မွာပါလား
မႏၱေလးၿမိဳ႕အ၀င္ လမ္းေဘး၀ဲယာမွာ ဘုရားဆင္းတုထုေနတဲ့လူေတြ
ဘူတာႀကီးနဲ႕ အနီးဆံုးေနရာမွာ ခ်ေပးပါ
ဒီမွာဆင္း ဒီတိုင္းဆက္ေလွ်ာက္သြား ဘူတာႀကီးကို ေရာက္ၿပီ
ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးနဲ႕ အထုပ္တစ္ထုပ္ဆြဲထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့နား
ဆိုက္ကားသမားေတြ ၀ိုင္းလာၾကတယ္
ဘူတာႀကီးကို ႏွစ္ရာက်တယ္
အင္း မႏၱေလးဘူတာႀကီးက ဟိုေကာင္ေတြ ေျပာသလို ဟဲဗီးႀကီးပါလား
ဘူတာေပၚကေနၾကည့္ေတာ့ ျမင္ေနရတဲ့တိုက္ေတြက ငါတို႕ၿမိဳ႕နဲ႕ေတာ့ တျခားစီပဲ
ရထားကညေနငါးနာရီမွထြက္မွာ
ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုး အထုပ္တစ္ထုပ္နဲ႕
ဘယ္သြားရမလဲ
အင္းဘယ္မွလဲ မသြားတတ္ဘူး
ဟိုေကာင္ေျပာထားတာေတာ့ရွိတယ္
ဘူႀကီးအေရွ႕က အမွတ္ ၅ ကားကိုဂိတ္ဆံုးေအာင္စီးလာခဲ့ အဲဒါဆိုရင္ ငါတုိ႕ေက်ာင္းေရာက္ၿပီ
ညီေလးရ စက္မႈကအေ၀းႀကီးပဲ ျပန္လာရင္ ရထားမွီေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး
ဘယ္မွမသြားတတ္ ဘယ္ေနရာကိုမွ မေရာက္ခ်င္ေန မႏၱေလးဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာျမင္ဖူးခဲ့ၿပီ
အိမ္ေရာက္ေတာ့ အဖြားကို ၀မ္းသာအားရနဲ႕ မႏၱေလးလက္ေဆာင္ေပးလိုက္တယ္
ရထားထြက္ခါနီးမွာ ၀ယ္လိုက္တဲ့ ထိုးမုန္႕က အတုႀကီး

၂၀၀၃ ဇြန္လကုန္ခါနီး

ရန္ကုန္သြားေတာ့မယ္
ေ၀လီေ၀လင္း မိုးဖြဲေလးေတြက်ေနတုန္းမွာ မႏၱေလးဘူတာႀကီးထဲကို ရထား၀င္တယ္
မႏၱေလးဘူတာထဲမွာ ဟိုေမးဒီေမးနဲ႕ ရန္ကုန္ရထားလက္မွတ္ ေရာင္းတဲ့ေနရာကို ေတြ႕သြားတယ္
ရန္ကုန္ရထားက ညေနေျခာက္နာရီမွ ထြက္မွာ
ပိုေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ဘာလုပ္ရမလဲ
ပစၥည္းေတြကို ဘူတာထဲမွာအပ္ၿပီး 78 လမ္းမွန္းမသိတဲ့ 78 လမ္းအတိုင္း က်ံဳးဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္
TV ထဲမွာ ျမင္ဖူးသလို မႏၱေလးေတာင္ကို 78 လမ္း က်ံဳးေဘးကေန လိုက္ရွာၾကည့္တယ္
မႏၱေလးေတာင္ကို ကၽြန္ေတာ္မေတြ႕ဘူး
လမ္း 80 ေပၚက်ံဳးေဒါင့္ကေနၾကည့္တယ္
ဘယ္နားမွာလဲ မႏၱေလးေတာင္
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း
ေလွ်ာက္ေမးရင္နဲ႕ ကားႏွစ္ဆင့္စီးေတာ့
မဟာျမတ္မုနိဘုရားႀကီးကို ေရာက္သြားတယ္
ဘုရားႀကီးမွာ ေရြသကၤန္းကပ္
ရထားထြက္လာၿပီး ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ရန္ကုန္ေရာက္တယ္
ေရာက္ကုန္ေရာက္တဲ့ေနမွာ ထီဖြင့္တယ္
ကၽြန္ေတာ္ငါးေသာင္းဆုေပါက္တယ္
အဲဒီ ထီလက္မွတ္က
78 လမ္းဘူတာႀကီးေဘးက ေအာင္ဆုထူးပန္မွာ ထိုးခဲ့တာေလ

2003 ႏို၀င္ဘာ

မံုရြာမွာ ပထမႏွစ္ တက္ဖို႕ ရန္ကုန္ကေန မႏၱေလးကို ျဖတ္ခဲ့တယ္

2004 ဧၿပီလ

က်ံဳးေဘးနားမွာ သႀကၤန္မဏၭပ္ေတြ တန္းစီလို႕
ျမန္မာဘီယာ မဏၭပ္ ေဆာက္လက္စႀကီးကို ေလတိုက္လန္ထားတယ္
မဟာျမတ္မုနိ ဘုရားႀကီး အေနာက္ဘက္ ေစာင္းတန္းမွာ
ပုဏၰားေလး တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့ကို လာေခၚတယ္
သူ႕အရြယ္က ကၽြန္ေတာ့ထက္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ငယ္တဲ့ပံုပဲ
ဆရာ လကၡဏာၾကည့္ပါလား
ပိုက္ဆံေပးစရာမလိုဘူး နာမည္ယူေနတုန္းမို႕ အလကား ေဟာေပးမယ္
ေတာ္ၿပီ မၾကည့္ေတာ့
လာပါဆရာ
သူ႕ေဟာခန္းထဲကို လက္ဆြဲေခၚသြားတယ္
စားပြဲတင္ ပန္ကာပု အနီေလးကို ဖြင့္တယ္
အဲဒီပန္ကာကို ကၽြန္ေတာ့ဘက္ကို လွည့္ေပးတယ္
ဆရာကို မိန္းကေလး တစ္ေယာက္က မစမယ္
ႀကီးပြားမယ္
ႀကီးပြားရင္ ကၽြန္ေတာ့ကို တျပားမွ လာမေပးနဲ႕
မွန္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းပဲလာၾကားပါ
ဆရာလဒ္တင္ပါ
မင္းေျပာေတာ့ အလကားေဟာမွာဆို
မဟုတ္ဘူးဆရာ ဒါက ထံုးစံမို႕ပါ
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ရာတစ္ရြက္ထုတ္ေပးလိုက္တယ္
သူ႕ကိုၾကည့္ရတာ စိတ္ပ်က္သြားပံုပဲ
ဆရာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အမႈအခင္းျဖစ္ကိန္းရွိတယ္
ဟုတ္လား
ယႀတာေခ်ရမယ္
ေရြဖေရာင္းတိုင္၊ ငွက္ေပ်ာပြဲ၊ ပန္းမ်ိဳးစံု
ဘုရားအေနာက္မုဒ္မွာ ကပ္ရမယ္
အခုေခ်ရမွာလား
မဟုတ္ဘူး လျပည့္ေန႕မွ
အဲဒီေန႕ၾကရင္ ငါကဒီမွာ မရွိေတာ့ဘူးေလ
ရပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ေခ်ေပးထားမယ္ က်သင့္သေလာက္သာ ရွင္းထားခဲ့ပါ
ရတယ္ထားလိုက္ေတာ့ ငါရန္ကုန္သြားမွာ ေရြတိဂံုဘုရားေရာက္မွ ေခ်လိုက္ေတာ့မယ္
မရဘူး ဆရာ
ဘာကြာလို႕လဲကြ
မဆိုင္ဘူးဆရာ
မဆိုင္လဲေနပါေစေတာ့ကြာ ငါျဖစ္ရင္ ငါ့ဖာသာငါပဲခံလိုက္ပါမယ္

2005 ေအာက္တိုဘာ

သိရိမႏၱလာကား၀င္းအ၀င္မွာ
ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ရြယ္သူႏွစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့အိတ္ကို ေျပးလာလုတယ္
ဘယ္လိုက္မွာလဲ
မံုရြာ
ဆရာ အိတ္ေပး
ေနပါေစ ငါ့ဖာသာ ငါသယ္မယ္
ရပါတယ္ သယ္ေပးပါ့မယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕က လက္မွတ္ အေရာင္းကိုယ္စားလွယ္ေတြ ပိုက္ဆံေပးစရာမလိုဘူး
မံုရြာကားေပၚမွာ ထုိင္ေနေတာ့
ဆရာ ထိုးမုန္႕၀ယ္ပါဦး
ေစာေစာက အိတ္သယ္ေပးတဲ့ေကာင္
မ၀ယ္ခ်င္ပါဘူး
၀ယ္ပါဆရာရယ္ တစ္ထုပ္မွ သံုးရာထဲပါ
မ၀ယ္ဘူး
ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မျပန္ေတာ့ နာျငီးလာၿပီ
ေဟ့ေကာင္ မင္းထိုးမုန္႕ အတုေတြ မ၀ယ္ခ်င္ဘူး
ပိုက္ဆံလိုခ်င္ရင့္ ေရာ့ယူသြား
ခဏေလာက္ေတြၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေပးတဲ့ ရာတန္တစ္ရြက္ကို ယူထြက္သြားေလရဲ႕

2005 ႏို၀င္ဘာ

ေမြးရပ္ဇာတိက ရန္ကုန္ကို အျပန္
ရထားက ညေနမွ ထြက္မွာ
ကၽြန္ေတာ္ရယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္
ပိုေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ျဖဳန္းဖို႕
ဘူတာႀကီးကေန ကားႏွစ္ဆင့္စီးေတာ့ မႏၱေလးေတာင္ကို ေရာက္သြားတယ္
အဲဒါ ပထဆံုးအႀကိမ္ မႏၱေလးေတာင္ကို ေရာက္ဖူးတဲ့ အေခါက္ေပါ့
ဓာတ္ေလွကားရွိေပမယ့္ မေရာက္ဖူးလို႕ ေျခလွ်င္တက္တယ္
ေတာင္တက္လမ္းေဘး တစ္ေလွ်ာက္မွာ
အမွတ္တရ ပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္ေတြ
အဲဒီအထဲက မွန္တင္ခံု ေသးေသးေလးကို သေဘာက်တယ္
သေဘာက်ေပမယ့္ ၀ယ္ၿပီးေပးဖို႕ စဥ္းစားလိုက္ေတာ့
လက္ခံမဲ့လူမရွိဘူး
ေတာင္ထိပ္ေရာက္ခါနီးမွာ အျဖဴအစိမ္း၀တ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသူႏွစ္ေယာက္
အဲဒီထဲကတစ္ေယာက္က သူငယ္ခ်င္းကို ေျခထိုးတယ္
ကေလးပဲရွိေသးတယ္ လိမ္လိမ္မာမာေန
သူငယ္ခ်င္းက အဲလိုေျပာၿပီး ေတာင္ေပၚတက္ခဲ့တယ္
မႏၱေလးေတာင္ ထိပ္ကေနက တၿမိဳ႕ကိုလံုးကို ျမင္ရတယ္
တိုင္းေရးေဆးတကၠသိုလ္၊ မႏၱေလးဟီးလ္၊ ဆီးဒိုးနား၊ နန္းၿမိဳ႕ရိုးနဲ႕က်ံုဳး
ပိုက္ဆံ ၂၀ ေပးၿပီး မွန္ေျပာင္းနဲ႕ ၾကည့္ေတာ့ ဧရာ၀တီတစ္ဘက္ကမ္းက မင္းကြန္းပုထိုးေတာ္ႀကီး
ေတာင္ေျခနားေရာက္ေတာ့
ေဟး ပိန္းဥျပဳတ္စားပါလား
အသံလာရာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာေစာက အျဖဳအစိမ္း၀တ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္
ညီမခြံ႕ေကၽြးရင္စားမယ္ေလ
သူငယ္ခ်င္းက ျပန္ေျပာေတာ့
ပါးစပ္ဟထား
ေကာင္မေလးၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ညီအရြယ္ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္
တကယ္ေက်ာင္းသူ ဟုတ္မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္လဲမသိဘူး
အစ္ကိုတို႕က မႏၱေလးသား မဟုတ္ပါဘူး
ေအး အစ္ကိုတို႕က ရွမ္းျပည္က သေဘၤာတက္ဖုိ႕ ရန္ကုန္ကို သြားရမွာ
ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းကို လက္ကုတ္လိုက္တယ္
သူက မ်က္စိမိတ္ျပတယ္
ဘာသာျပန္လို႕ရသေလာက္ေတာ့ မင္းအသာေန ငါ့ဖာသာ ၾကည့္ေျပာမယ္
ညီမတို႕ ဘယ္ျပန္ၾကမွာလဲ
ညီမတို႕က အခ်ိန္ရတယ္ အစ္ကိုတို႕ ဘယ္သြားမလဲ လိုက္ခဲ့မယ္ေလ
ေဟ့ေကာင္ ၾကည့္ၾကတ္လုပ္ေနာ္ ရထားက ငါးနာရီထြက္မွာ
ကၽြန္ေတာ္သတိေပးေတာ့
ဒါကမိုင္နာပါကြာ မင္းအသာေန
ဗိုက္ဆာတယ္ အသုပ္ဆိုင္ထိုင္ၾကမယ္ေလ
အစ္ကို ဒီေတာင္ေျခနားက ဆိုင္ေတြက သိပ္မေကာင္းဘူး
ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ ဦးေဆာင္ၿပီး ဟိုင္းလတ္ကားေပၚတက္သြားတယ္
ကၽြန္ေတာ္တက္မလို႕လုပ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ျပန္ဆြဲခ်တယ္
ကားမွ မထြက္ေသးတာကြာ အိုက္လို႕
ေအာက္မွာပဲ ေစာင့္ပါ
ေႀသာ္ေအးေအး
ကားထြက္ၿပီ
တာ့တာ့ညီမေလး အစ္ကိုတို႕ မလိုက္ေတာ့ဘူး ေနလိုက္ဦးမယ္
ေစာေစာ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ ကားေပၚမွာ ပါသြားေလရဲ႕

2006 ဇြန္လ

ညီမ အစ္ကို မႏၱေလးမွာ ေရာက္ေနၿပီ
အစ္ကို အခု ထြက္မလာနဲ႕ ဦး ေနပူေသးတယ္
ညေနငါးနာရီမွ က်ံဳးေဘးက ကေဖးစီးတီးကိုလာခဲ့
ဘာမွ စားမလာနဲ႕ေနာ္ ညီမေကၽြးမယ္
ကေဖးစီးတီးဆိုင္ထဲမွာ မီးကို မိွန္မွိန္ေလးထြန္းထားတယ္
အဲဒီဆိုင္က ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေတာ့ ညရွစ္နာရီထုိးေတာ့မယ္
မိုးကစိတ္စိတ္ရြာေနေတာ့ ထီးမပါတဲ့ကၽြန္ေတာ္ တကိုယ္လံုး မိုးေရေတြရြဲခဲ့တယ္

ေရးလို႕ မကုန္ေသးပါ

Sunday, August 05, 2007

အစည္းေ၀းေနရာ ေျပာင္းေရြ႕ျခင္း

ဒီေန႕ ညေန ေလးနာရီမွာ လုပ္မဲ့ အစီးေ၀းကို အရင္သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနရာျဖစ္တဲ့ ေကာ္ဖီကင္းကေန ဆားဗစ္ပလပ္ ကို ေျပာင္းေရြ႕ထားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အစည္းေ၀းသို႕ လာေရာက္ၾကမည့္လူမ်ား အေနျဖင့္ ဆားဗစ္ပလပ္ရံုးသို႕သာ လာေရာက္ၾကပါရန္ အသိေပးအပ္ပါသည္။

ယခုျပဳလုပ္မည့္ အစည္းေ၀းသည္ ဘေလာ့ဂ္ဆင္မနာ အတြက္ အလြတ္သေဘာ ေဆြးေႏြးမည္ ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ မည္သူမဆို တက္ေရာက္ႏိုင္ ပါသည္။

အခ်ိန္ . . . .
5.8.07, ညေန ေလးနာရီ ( ယေန႕ )

ေနရာ . . . .
service+
ရတနာလမ္း ေျမနီကုန္း
ph 01 500457

ေနဘုန္းလတ္ 09 51 50802

မယ္လိုဒီေမာင္ 09 90 61754

ကိုျဖိဳး 09 99 25367

ကိုစစ္အိမ္ 09 51 41686

အခက္ခဲ တစ္စံုတရာ ရွိခဲ့ပါက ေဖာျပပါ ဖံုးနံပါတ္မ်ားထံသုိ႕ ဆက္သြယ္ စံုစမ္းႏိုင္ပါသည္။

Friday, August 03, 2007

အနားယူျခင္း

ကၽြန္ေတာ္ဂ်ီေတာ့ ေလာကမွ အနားယူပါၿပီ။ စာေမးပြဲကိစၥမ်ား အလုပ္ကိစၥမ်ား ၿပီးဆံုးသြားမွ ျပန္၀င္ျဖစ္မည္ဟု ထင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့ကို ေျပာစရာရွိပါက ေမးပို႕လိုက္ပါ။
မွတ္ခ်က္။ ။ soezeya@gmail.com သည္ တခါတရံမွ သာသံုးျဖစ္ေသာ ေမးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေမးပို႕မည္ဆိုပါက brvboy@gmail.com ကိုသာပို႕ေပးၾကပါ။

အြန္လိုင္းဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ ထုတ္မည္

ကၽြႏုပ္၏ ရန္သူေတာ္ႀကီး ၀ီလဆင္ပြတ္ကို ယခုအခါတြင္ တိုက္ခိုက္ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါေခ်ၿပီ။ ယခုဂ်ာနယ္သည္ တိုက္ခိုက္ရံု ဟာသ သက္သက္မဟုတ္ပဲ ဖတ္သူမ်ား အက်ိဳးရွိေစရန္ ဘေလာ့ဂ္ အသစ္မိတ္ဆက္ ကဗ်ာ၊ ဟာသတိုထြာ ႏွင့္ဘေလာ့ဂ္ပို႕ ေ၀ဖန္ေရးမ်ားလည္း ထည့္သြင္း သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။

မၾကာမွီထုတ္ေ၀ေတာ့မည့္ အဆိုပါဂ်ာနယ္တြင္ အင္တာဗ်ဴးကဏ႑လည္းပါ၀င္ၿပီး အင္တာဗ်ဳးတြင္ အတည္ဗ်ဴးႏွင့္ အေျပာင္ဗ်ဴး ႏွစ္ဗ်ဴးခြဲထားပါသည္။

လာမည့္ အေျပာင္ဗ်ဴးတြင္ ကိုေမာင္လွ၊ ရန္ေအာင္၊ ေအာင္ခ်မ္းလင္း၊ ဘြန္းေဟာင္း တို႕ကို ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းထားပါသည္။
ယင္းအျပင္ အေလာ့ဂ္ေလာက သားအားလံုး သဲသဲလုပ္စိတ္၀င္စားၾကမည့္
ကြက္လပ္ေကာက္ႏွင့္ ဘာလံုးတို႕၏ သားေရးသမီးေရး ျပသနာ

သတင္းတြင္
ကိုယ္နာမည္ႀကီးရင္ ၿပီးေရာဆိုၿပီး ခ်စ္သူပံုကို အြန္လိုင္းေပၚတြင္ ေလလံပစ္သည့္ ဘေလာ့ဂ္ကာ တစ္ဦးအေၾကာင္း

ျပည္တြင္းမွ ဖဲေၾကြးမ်ား မဆပ္ႏိုင္၍ ျပည္ပသို႕ ထြက္ေျပးသြားသည့္ ဘေလာ့ဂ္ကာ ဘယ္သူလဲ

ႏိုင္ငံျခားသြားခ်င္ေသာေၾကာင့္ အစာငတ္ခံ သက္သတ္လြတ္စားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ကာ

ႏွစ္ရက္မွ ေရတစ္ခါခ်ိဳးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ကာမေလးတစ္ဦးကို အေထာက္ထားမ်ားႏွင့္တကြ ေ၀ေ၀ဆာဆာ ဖတ္႐ႈၾကရမည္ျဖစ္သည္

ၾကားဖူးနား၀ဟာသ တိုထြာတြင္တြင္
Yes,No,Very Good

ဟာသ၀တၳဳတိုတြင္
ဂ်က္စီကာတုတ္ေပါ ၏ အဟုတ္ေျပာေသာ ပံုျပင္မ်ား

စာမူမ်ားေပးပို႕ႏိုင္

စာမူမ်ားေပးပို႕ရာတြင္ အတည္ႏွင့္ အေျပာင္ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲထားပါသျဖင့္ ေခါင္းစဥ္တြင္ အတည္အေျပာင္ မ်ားခြဲျခား ေခါင္းစဥ္တပ္ပို႕ေပးပါ။

အေျပာင္တြက္ ခ်မွတ္ထားေသာမူမွာ ရယ္ရ ရင္ထည့္မည္ျဖစ္ၿပီး အတည္အတြက္မူ ကၽြန္ေတာ္မ်ား အယ္ဒီတာ အဖြဲ႕မွ အကဲျဖတ္ ေရြးခ်ယ္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ပါ၀င္ကူညီႏိုင္သူမ်ားကို ဖတ္ေခၚလွ်က္

ေဆာင္ပုဒ္ ဖတ္ခ်င္ဖတ္ မဖတ္ခ်င္ေန မၾကာမွီလာမည္

ေမြးေန႕ဆုေတာင္း

ေဖာ္ျပပါပံုသည္ တရားခံမဟုတ္ပါ။ ဥပဒိရုပ္ေၾကာင့္ တရားခံႏွင့္ ထင္မွတ္ မွားသြားမည္ စိုးရိပ္ပါ၍ အလွ်င္စလို အသိေပးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ သူသည္ မိုးကုတ္သားျဖစ္သည္။

ဒီေန႕မွာ က်ေရာက္တဲ့ မိုးကုတ္သားေလး ေမြးေန႕မွသည္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ ခ်မ္းေျမ႕ေပ်ာ္ရြင္စြာျဖင့္ ဘေလာ့ဂ္ေတြ ေရးႏိုင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ .. . . . . . မ်က္ခံုးလုပ္ဖို႕ သာျပင္ထား

ရွည့္ႏွင့္ ကၽြတ္

တစ္ခါတုန္းက လူတစ္ေယာက္သည္ ပန္းျခံထဲမွာ ထိုင္ေနတုန္း ရွည္႕ေလးတစ္ေကာင္ ကိုေတြ႕သည္။ ယင္းရွည့္ေလးသည္ သစ္ကိုင္း တစ္ကိုင္းမွ အျခားသစ္ကိုင္း တစ္ကိုင္းသို႕ ခုန္ကူးဖို႕ ျပင္ေနသည္။ ရွည့္ေလး လက္ရွိေရာက္ေနေသာ သစ္ကိုင္းႏွင့္ သူခုန္ကူးဖို႕ ျပင္ထားသည့္ သစ္ကိုင္းတို႕မွာ အလွမ္း ကြာလြန္းေသာေၾကာင့္ ရွတ္တရက္ၾကည့္ရင္ သစ္ကိုင္း တစ္္ကိုင္းမွ တစ္ကိုင္းသို႕ ကူးသည္ႏွင့္ မတူပဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေသေၾကာင္းႀကံစည္ ေနသည္ဟုပင္ ထင္ရသည္။

သိုရာတြင္ ရွည့္ေလး ခုန္ကူးလိုက္သည္။ ရွည့္ေလး၏ ခႏၵာကိုယ္သည္ ေလထဲတြင္ပ်ံ၀ဲကာ သူသြားခ်င္ေသာ တစ္ဘက္ သစ္ကိုင္းကို ေရာက္သြားသည္။

အထက္ပါ ပံုျပင္ေလးသည္ ေဖျမင့္၏ စာအုပ္တစ္အုပ္ မွျဖစ္ၿပီး မည္သည့္စာအုပ္ ျဖစ္သည္ဆိုတာ ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ စာေၾကာင္းနဲ႕ ေရးသားပံုမ်ား ကြဲလြဲေကာင္း ကြဲလြဲပါမည္။ အဓိပၸယ္ကေတာ့ အတူတူပင္ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ သေလာက္ ဆရာေဖျမင့္ ေျပာခ်င္သည့္ စကားမွာ လူေလာက သည္လည္း သစ္ပင္ကူးသည့္ ရွည့္ေလးလိုပင္ ျဖစ္သည္။ ျပဳတ္က်မွ ေၾကာက္လို႕ မခုန္ေသး သေရြ႕ ကေတာ့ ဒီဘက္ အကိုင္းမွာပဲ ရွိေနဦးမယ္။ ဒီအကိုင္းမွာ ဆက္မေနခ်င္လို႕ တျခားအကိုင္းကို ေျပာင္းခ်င္ရင္ေတာ့ ခုန္ကူးၾကရမည္။

ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ရွည့္ေလး၏ လုပ္ရပ္ကို သေဘာက်သည္။

ကၽြန္ေတာ္ နယ္ကမိဘမ်ားႏွင့္ မၾကာမၾကာ ဖုန္းေျပာေလ့ရွိသည္။ အလုပ္အကိုင္ ေနေရးထိုင္ေရး က်မၼာေရး ကိစၥမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။ တစ္ၾကိမ္တြင္ ဒီထက္ေကာင္းသည့္ ေနရာတစ္ခုကို ေျပာင္းေရြ႕မည့္ အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာျဖစ္သည္။ ထိုသို႕ ေျပာင္းရာတြင္ စြန္႕စားရမည့္ အေနထားမ်ိဳးလဲ ပါ၀င္သည္။ ကံေကာင္းလွ်င္ ေမွ်ၽာ္မွန္းထားသည့္ ေနရာကို ေရာက္ႏိုင္သလို ကံမေကာင္းလွ်င္ လက္ရွိ အေနထားထက္ပင္ ဆိုးသြားႏိုင္သည္။

မည္သို႕ပင္ ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္သည္ ရွည့္ကေလး၏ ဥပမာအတိုင္း ခုန္ဖို႕ရာ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ထိုအခါ အေဖက ကၽြန္ေတာ့ကို စကားတစ္ခြန္း ေျပာသည္။ ကၽြတ္ ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးက တစ္ေနရာကေန တစ္ေနရာကို ကူးရင္ ေရွ႕ေျခလွမ္း ျမဲမွ ေနာက္ေျခလွမ္းကို လြတ္တယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ တစ္ေနရာကေန တစ္ေနရာကို သြားခ်င္ရင္ အရင္ဆံုး ေျခလွမ္း စလွမ္းလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ရွိေနရာကိုလဲ ျမဲေအာင္ တြယ္ထားတုန္းပဲ။ အေရွ႕မွာ လွမ္းလိုက္တဲ့ ေျခလွမ္းက ျမဲၿပီ ေသခ်ာၿပီ ဆိုမွ ေနာက္ေျခလွမ္းကို လြတ္တယ္။

အေဖေျပာသည့္ စကားကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ သေလာက္ကေတာ့ တစ္ေနရာကေန တစ္ေနရာကို ကူးေတာ့မယ္ဆိုရင္ အေရွ႕ကဟာကို ေသခ်ာေအာင္လုပ္ပါ ေသခ်ာၿပီ ဆိုမွ လက္ရွိေနရာကို လြတ္ပါ။

ထိုအခါတြင္ ရွည့္ႏွင့္ေမွ်ာ့ ဘယ္လမ္းစဥ္ကိုေရြးမလဲ ဆိုသည့္ ေမးခြန္းမ်ားကၽြန္ေတာ့ ေခါင္းအတြင္း ၀င္ေရာက္ လို႕လာပါေတာ့သည္။

အေမရိကန္ စင္တာတြင္ ျပဳလုပ္ေသာ သတင္းစာ ပညာေဟာ ေျပာပြဲတစ္ခုကို တက္ျဖစ္သည္။ ထိုေဟာေျပာပြဲတြင္ ႏိုင္ငံျခားသား ၀ါရင့္သတင္းေထာက္ တစ္ဦးက သူ႕အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို မွ်ေ၀ေျပာျပသည္။ သူေျပာသည့္ အထဲတြင္ သတင္းေထာက္ တစ္ဦးသည္ က်င့္၀တ္ ကိုေစာင့္စည္း ရန္လိုသည္ဟု ေျပာသည္။ ထို႕အျပင္ အမွန္တရားကုိ မျဖစ္အေန ေဖာ္ထုတ္ရမည္ဟု လည္းေျပာသည္။

ထိုအခါ က်င့္၀တ္နဲ႕ အမွန္တရား ဘယ္ဟာကို ဦစားေပးရမလဲဟု နားေထာင္ေနသည့္ သတင္းေထာက္ တစ္ဦးက ေမးလိုက္သည္။

ႏိုင္ငံျခားသား ေဟာေျပာသူ ေခတၱစဥ္းစားေနသည္။ ထို႕ေနာက္ “ေနရာတိုင္းမွာ က်င့္၀တ္ကိုခ်ဥ္းပဲ ဦးစားေပးလို႕ မရသလို အမွန္တရားကို ခ်ဥ္းပဲလည္း ဦးစားေပးလို႕မရဘူး။ သတင္းဟာ မွန္တိုင္းလည္း အက်ိဳးမရွိသလို က်င့္၀တ္အတိုင္းခ်ဥ္း ပဲလုပ္ေနလို႕ကေတာ့ သတင္းအမွန္ကို ရဖို႕မလြယ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်င့္၀တ္နဲ႕ အမွန္တရား ဘယ္ဟာကို ဦးစားေပးမလဲ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ အေျခအေနနဲ႕ အခ်ိန္ခါကို သံုးသပ္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ရမဲ့ အရာမ်ိဳးပဲ”

တကယ္တာ့ လူသည္ ကၽြတ္မဟုတ္သလို ရွည့္လည္း မဟုတ္ပါ။ မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ မည္သည့္အရာကိုမွ် ေလွနံဓားထစ္မွတ္၍ မရပဲ ျဖစ္လာသည့္ အေၾကာင္းအရာကို မူတည္ကာ ဆံုးျဖတ္ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။

Wednesday, August 01, 2007

လူလူေတြ

လူေတြဗ်ာ အားအားေန ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး ကိုယ့္အလုပ္လုပ္ ကိုယ္လုပ္ေနၾကတာျခင္း အတူတူ ဘာျဖစ္လို႕ သူမ်ားကို လုိက္ဆဲ ေနၾကတာလဲမသိဘူး။

Friday, August 31, 2007

Thursday, August 30, 2007

Wednesday, August 29, 2007

Sunday, August 26, 2007

Tuesday, August 21, 2007

Saturday, August 18, 2007

Friday, August 17, 2007

Tuesday, August 14, 2007

Monday, August 13, 2007

Sunday, August 12, 2007

Saturday, August 11, 2007

Wednesday, August 08, 2007

Tuesday, August 07, 2007

Monday, August 06, 2007

Sunday, August 05, 2007

Friday, August 03, 2007

Wednesday, August 01, 2007

About Me

Followers

Facebook

HANDY

ဆက္သြယ္ရန္

Blogger online

ဧည့္သည္ေတာ္ အ၀င္အထြက္စာရင္း

သူတို႔ ဒါေတြေရးေနတယ္

ရည္ညႊန္း

ဒီဘေလာ့ဂ္ကာေတြကို အျပင္မွာ ေတြ႕ဖူးတယ္

Blog Archive