ဇီ၀ဇိုး ႏွင့္ ဠင္းတ

ဇီ၀ဇိုးႏွင့္ ဠင္းတတို႔သည္ ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္း အေတာင္ပံတစ္စံုစီ ႏွင့္ ေကာင္းကင္တြင္ ပ်ံသည့္ ငွက္ခ်င္း အတူတူ ျဖစ္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ……….

* * * *

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆယ္တန္း ေအာင္သည့္ႏွစ္က ႏွစ္လံုးထီ အႀကီးအက်ယ္ ေခတ္စား လးုိက္ေသးသည္။ ထိုႏွစ္လံုးထီသည္ ယခု အမ်ားသူ ငွာထိုးေနၾကသည့္ ထိုင္း စေတာ့ေစ်းကြက္ ကိန္းဂဏန္းမ်ားကို ယူျခင္းမဟုတ္ပဲ၊ အစိုးရ ဖြင့္လွစ္သည့္ ေအာင္ဘာေလ သိန္းငါးဆယ္ဆု၏ ေနာက္ဆံုး ႏွစ္လံုးကို ေလာင္းၾကသည့္ ႏွစ္လံုးထီ ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က တစ္လလွ်င္ ထီတစ္ႀကိမ္ဖြင့္၍ တစ္ႀကိမ္လွ်င္ ခုႏွစ္ရက္ၾကာသည္။

ထိုစဥ္က လူတိုင္းႏွစ္လံုးထီ ေခတ္ျဖစ္ ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏွစ္လံုးထီကို ေကာ္မရွင္ ယူေရာင္းသူမ်ား အလုပ္ေတာ္ေတာ္ ျဖစ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ဆယ္တန္းေျဖၿပီး ခါစ ေက်ာင္းသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႏွစ္လံုးထီ ေရာင္းၾကသည္။ ထိုသို႔ ေရာင္းၾကသည့္ အထဲတြင္ အေ၀းသင္ တက္ေနသူမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။

ထိုစဥ္က ႏွစ္လံုးထီ ေရာင္းျခင္းအားျဖင့္ မိသားစု အိမ္စားရိတ္ကို ကာမိရံုမွ်မက၊ သံုးေလးလေလာက္ ႏွစ္လံုးထီ ေရာင္းရံုျဖင့္ မံုရြာတြင္ အေ၀းသင္တစ္လ သြားတက္ရသည့္ စားရိတ္ပါရသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အုပ္စုထဲမွာ ဆိုလွ်င္လည္း ႏွစ္လံုးထီ ေရာင္းေသာ သူငယ္ခ်င္းမွာ ေငြရႊင္ၾကသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိပ္အပင္ပန္းႀကီး လုပ္စရာမလိုပဲ ပိုက္ဆံ ေအးေအး ေဆးေဆး ရသည့္အလုပ္ျဖစ္သည့္ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေရာင္းခ်င္သည္။

သို႔ေပမယ့္ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မေရာင္းျဖစ္ခဲ့ပါ။ ေအာင္စာရင္း ထြက္ၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္ ေရာက္လာသည္။ ရန္ကုန္ေရာက္ ေရာက္ျခင္း ပထမဆံုး ရသည့္ လစာမွာ ျမန္မာေငြျဖင့္ က်ပ္ရွစ္ေထာင္သာ ရွိသည္။ နယ္မွာ က်န္ခဲ့သည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ာ ႏွင့္ ဖုန္းေျပာျဖစ္ေတာ့
“အဲ ဒါေၾကာင့္ မင္းကို ေျပာတယ္ ရန္ကုန္မသြားပါနဲ႔ လို႔ဆို . . . ”

* * * * *

အခ်ိန္က ဒုတိယ ကမၻာစစ္ မတိုင္မွီ၊ ဥေရာပတစ္လႊားတြင္ နာဇီ စစ္သည္မ်ား ေထာင္လႊားေနၾက သည့္ျဖစ္သည္။
“ဆုန္” သည္ငယ္ရြယ္ၿပီး သြက္လက္သူတစ္ ေယာက္ျဖစ္သည္။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္လည္း အျပည့္ွရွိသည့္ “ဆုန္”၏ ငယ္အိပ္မက္မွာ စစ္ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ဘ၀ကို ရပ္တည္သြားရန္ ျဖစ္သည္။

“ဆုန္” စစ္ထဲ၀င္ဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္သည့္ အရြယ္ေရာက္ေသာ အခါတြင္ မိခင္က ဘာမွ မေျပာေသာ္လည္း ဖခင္ျဖစ္သူက စစ္ထဲမ၀င္ဖုိ႔ရာ ေဖ်ာင္းဖ် ေျပာဆိုသည္။
“ ငါ့သား မင္းမွာ တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပးရဲတဲ့ သတၱိရွိတာကို အေဖဂုဏ္ယူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းအဲဒီ အသိုင္း အ၀ိုင္းထဲေရာက္ရင္ မဟုတ္တာ လုပ္ရေတာ့မယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္းက သူမ်ားလို မဟုတ္တာ လုပ္တတ္တဲ့ လူလဲမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ သူမ်ားေတြ မဟုတ္တာလုပ္ေန ၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ မင္းက စာအုပ္ႀကီးလို မဟုတ္တာ မလုပ္ပဲ ေနမယ္ဆိုရင္လည္း မင္း ထမင္းငတ္သြားမွာ။ အဲဒါေၾကာင့္ မင္းက သူမ်ားလို မဟုတ္တာကို မျဖစ္မေန လိုက္လုပ္ျပန္ရင္လည္း မင္းရဲ႕ ပင္ကိုျဖဴစင္မႈေလးေတြ ညစ္ႏြမ္းသြားကုန္မယ္။”

ေနာက္ေတာ့ “ဆုန္” စစ္ထဲ မ၀င္ျဖစ္လိုက္ပါ။ ေက်ာင္းဆရာ အလုပ္ျဖစ္ ေက်းရြာတြင္ စာသင္ရင္း၊ စစ္ၿပီးေသာ အခါတြင္ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံ၏ စံျပေက်ာင္းဆရာ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာသည္။

* * * *

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ အလုပ္အကိုင္ မ်ားစြာ ရွိပါသည္။ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ျဖစ္ေစ ဆိုးတဲ့ အလုပ္ျဖစ္ေစ။ ဘယ္အလုပ္ ကိုပဲလုပ္လုပ္။ ေအာင္ျမင္မႈရဖို႔ ဆိုရင္ေတာ့ ႀကိဳးစားမွသာ ရမည္ျဖစ္သည္။

တစ္ခုရွိတာက အလုပ္အလြယ္ရလို႔ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့မိရင္ ႀကိဳးစားရတာျခင္း အတူတူ ကိုယ္က ဆိုးတဲ့လူ ျဖစ္သြားၿပီ။ အဲလို အလုပ္မ်ိဳးမွာေတာ့ မ်ားမ်ား ႀကိဳးစားေလး မ်ားမ်ား ဆိုးေလျဖစ္သည္။


သမၼလင္ကြန္းသည္ သမၼတ တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရသလို၊ ဘင္လာဒင္သည္လည္း ဘင္လာဒင္ဆိုသည့္ နာမည္ကိုေတာ့ လြယ္လြယ္ျဖင့္ရခဲ့သည္ မဟုတ္ပါ။ သုိ႔ရာတြင္ သမိုင္း၌ လင္ကြန္းသည္ လူေတာ္လူေကာင္း ျဖစ္၍ ဘင္လာဒင္သည္ လူဆိုးႀကီး ျဖစ္သည္။

* * * *

ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံၾကသည့္ ငွက္ခ်င္းအတူတူ ဇီ၀ဇိုးငွက္သည္ တိမ္ညႊန္႕ကိုစား၍ ဠင္းတသည္ ပတ္၀န္းက်င္က ႏွာေခါင္း႐ံႈ႔ ေအာ့အံရသည့္ အပုတ္အစပ္မ်ားကိုသာ စားသည္။

တစ္ခုရွိတာက အပုတ္စာမ်ားသည္ အပုတ္မ်ား စြန္႔ပစ္ေလ့ရွိသည့္ နယ္ေျမတြင္ အလြယ္တကူရွာေဖြ စားေသာက္ႏိုင္ေသာ္လည္း တိမ္ညြန္႕ကိုမႈ ေနရာတိုင္းတြင္ အလြယ္တကူ ေတြ႕ရမည္ မဟုတ္ပါ။

တိမ္ညြန္႔ကို စားခ်င္ရင္ေတာ့ ေကာင္းကင္အထိ ေရာက္ေအာင္ပ်ံၾကရမည္ျဖစ္သည္။