ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ဒုကၡ

စကားမစပ္ ေျပာရဦးမယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ကေလ . . ..

မနက္ကို ေက်ာင္းသြားမလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္က ေဟာင္းေလာင္းၾကီး ဟိုနားရွာ ဒီနားရွာလုပ္ေတာ့ ပိုက္ဆံ သံုးဆယ္ရတယ္။ အဲဒီ ျမန္မာေငြ သံုးဆယ္နဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူး ဆိုၿပီ အိပ္ေနတဲ့ တစ္ေကာင္ကို ႏိုး ပိုက္ဆံ ခ်ဥ္းေတာ့ တစ္ေထာင္တန္းေလး တစ္ရြက္ထုတ္ေပးတယ္။ အဲဒီတစ္ေထာင္တန္း ေလးကို ေဘာင္ဘီ အိတ္ထဲ ထည့္ၿပီး ၄၈ မီနီဘတ္ေပၚ တက္လာခဲ့တယ္။

ကားခေပးမယ္လို႔ ထုတ္လိုက္ေတာ့ ေဘာင္ဘီ အိတ္ထဲက ျခေသၤ့က ဘယ္နားေလး ခုန္းဆင္းေနခဲ့လဲ မသိဘူး။ မရွိေတာ့ဘူးဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ သိလိုက္ၿပီ ေသာက္ရွက္ကေတာ့ ကြဲကိန္းဆိုက္ေတာ့မယ္။ အရွက္ေတာ့ အကြဲမခံဘူးဗ်ိဳ႕ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေဘးလြယ္အိတ္ ထဲလက္ႏိုက္ ေတာင္စမ္းေျမာက္စမ္း လုပ္လိုက္တယ္။ အဲလို စမ္းတာလည္း ၾကာေရာ ကားစပါယ္ရာ မေစာင့္ႏိုင္လို႔ အေရွ႕ဆက္သြာတယ္။

စမ္းတာစမ္းေနရတာ သိေနတာပဲေလ။ ကိုယ့္အိတ္ထဲမွာ ျမန္မာေငြ သံုးဆယ္ပဲ ပါလာတာကိုး။ စမ္းလဲ မထူးပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ စမ္းရင္းစမ္းရင္း အ၀ိုင္းေလ သံုးခုကို သြားစမ္းမိတယ္။

သတိရၿပီ။ တရာတန္ အေၾကြေစ့ေလး သံုးခု။ လိုခ်င္လြန္းလို႔ ရံုးက ေကာင္ဆီက ခိုးထားတာ။ စပါယ္ရာလဲ အနားလည္း ျပန္ေရာက္ေရာ ေစာေစာက အေၾကြသံုးေစ့ထဲက တစ္ေစ့ေပးလိုက္တယ္။ စပါယ္ရာက အေၾကြေစ့ေလးကို သေဘာက်ၿပီး ယူသြားေလရဲ႕။

အဲဒီအေၾကြေစ့ေတြက ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ေရာက္လာ တာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ရံုးက တစ္ေကာင္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ရလာတာ။ အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေတာ့ လိုခ်င္တယ္။ လိုခ်င္လို႔ ေတာင္းေတာ့ သူကမေပးဘူး။ မေပးေတာ့ ၀ယ္တယ္။ တစ္ေစ့ တစ္ေထာင္တဲ့။ ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္နဲ႔ မေပးဘူး။ သူအိပ္မွ အသာေလးခိုး ထားလိုက္တယ္။

သူအေၾကြေစ့ေတြ ေပ်ာက္တာကို ခ်က္ျခင္း မသိေသးဘူး။ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ေလာက္ ေနမွသိတာ။ ေပ်ာက္မွန္းလဲ သိေရာ ကၽြန္ေတာ္ခိုးမွန္း တန္းသိတယ္ဗ်။ လာေမးေသးတယ္။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေဟာက္လြတ္လိုက္ေတာ့ ထပ္မေပးရဲေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီလူနဲ႔ ဒီလူရွိတာ။ ကၽြန္ေတာ္မယူရင္ ဘယ္သူမွ မယူမွန္းသိေပမယ့္ သိေပမယ့္ သက္ေသ မရွိေတာ့ လွည့္သြားေလရဲ႕။

ေက်ာင္း အျပန္က်ေတာ့လဲ ဘာထူးမွာလဲဗ်ာ က်န္တဲ့ အေၾကြေစ့ေလး ႏွစ္ပါးသြားခဲ့ရတယ္။ အခုေတာ့လဲဗ်ာ ခဲရာခဲဆစ္ ခိုးထားတဲ့ အေၾကြေစ့ေလးေတြ ဘတ္စကားခ ျဖစ္သြားၿပီ။ ႏွေျမာလိုက္တာ။