ခ်ယ္ဆီးကို စိန္ေခၚေတာ့မွာလား

`ေဟာ့ေရာင္ထထ´

ကၽြန္ေတာ္ကို လႈပ္ႏိုးသံေၾကာင့္ အိပ္ေနရာက မ်က္လံုးကိုဖြင့္လုိက္တယ္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အယ္ဒီတာ။

`ေဘာ့လံုး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဖုန္းဆက္တယ္။ အထူးသတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲရွိလို႔တဲ့၊ သြားေတာ့ အခုခ်က္ျခင္း´
`ဟုတ္ကဲ့´

ကၽြန္ေတာ္ ကင္မရာေလးကိုဆြဲၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ေဘာ့လံုး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရံုး တည္ရွိရာ ေ၀ဇယႏၱာလမ္း အိုလံပစ္ ဟိုတယ္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ အစည္းေ၀း ခန္းမထဲေရာက္ေတာ့ လူကေတာ္ေတာ္ေလး စံုေနၿပီ။

ခါတိုင္းမတူပဲ တမႈထူးျခားတာက ကင္မရာမင္းေတြက ထန္းလွ်က္ခဲ ပုရြက္ဆိတ္အံုသလို အေရွ႕ဆံုးမွာ အရာ၀တၱဳတစ္ခုကို အသည္းအသန္ ၀ိုင္းရိုက္ေနၾကတယ္။

မာေဒးကား ဖလားမွာ ျမန္မာ ဗိုလ္စြဲလာတုန္းကေတာင္ ကင္မရာမင္းေတြ ဒီေလာက္ မအံုၾကပါဘူး ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ အသည္းအသန္ျဖစ္ေနပါလိမ့္။

အေရွ႕ဆံုးမွာ ထိုင္ေနတာက အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဥကၠဌ သူ႔ေဘးမွာက ႏိုင္ငံျခားသား တစ္ေယာက္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ဖူးတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသား ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက စမတ္က်က် ၀တ္ၾကပါတယ္။ ဒီလူကေတာ့ ညင္းသိုးသိုးနဲ႔ ဆံပင္ကလည္း ဘုတ္သိုက္ႀကီး။

ခဏေလာက္ေနေတာ့ အခမ္းနားစပါတယ္။ အခမ္းအနား စတယ္ဆိုရင္ပဲ ဥကၠဌက စကားေျပာပါတယ္။

`အခုလို လူႀကီးမင္းတို႔ကို အေရးတႀကီး ေခၚၿပီး ရွင္းလင္းပြဲလုပ္ရတဲ့ အေၾကာင္းက၊ မၾကာမွီမွာ က်င္းပေတာ့မယ့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ အားကစား ၿပိဳင္ပြဲမွာ ၀င္ျပိဳင္မယ့္ ျမန္မာ ေဘာ့လံုး အသင္းအတြက္ နည္းျပခ်ဳပ္ အသစ္ခန္႔လိုက္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာဖို႔ပါပဲ။
ေဟ့ဒီဘက္က ထုိင္ေနတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ နည္းျပခ်ဳပ္အသစ္ပါ´

အဲလိုလဲ မိတ္ဆက္ေပးေရာ ညင္းသိုးသိုးနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားက ေခါင္းျငိမ့္ပါတယ္။

`သူကိုေတာ့ ေထြေထြထူးထူး မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ မလိုပါဘူး။ အားလံုး သိၿပီးသားျဖစ္တဲ့ အတိုင္း ခ်ယ္ဆီး အသင္းရဲ႕ နည္းျပ ေဟာင္း ေမာ္ရင္ညိဳပဲျဖစ္ပါတယ္´

`ဘာ´
ကၽြန္ေတာ္အံႀသသြားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေဘးက ေကာင္ကို လက္တို႔ေမးရတယ္။
`ေမာ္ရင္ညိဳဆိုတာ သူလား´
`အင္းေလ။ မင္းကလဲ သတင္းေထာက္လုပ္ေနၿပီး ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလား´
`သိပါတယ္ကြ။ တလင္းအံုမွာ ႏို႔ဆီခြက္ ဂိုးတိုင္လုပ္ၿပီး ကန္တုန္းက ဒီေကာင္က ေဘာ့လံုးေကာက္ အဆင့္ပဲရွိတယ္။ အခုမွ ....... ´
`ရူးတိုးတိုး....... ဟိုမွာ စကားေျပာတာ နားေထာင္´

အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဥကၠဌ ၿပီးေတာ့ ေမာ္ရင္ညိဳက ျမန္မာ ေဘာ့လံုး အသင္းကို နည္းျပလုပ္ဖို႔ ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းကို ရွင္းျပပါတယ္။

`My Name is Mourinho´
ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ေမာ္ရင္ညိဳပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီကို ေျပာင္းေရြ႕လာတဲ့အေၾကာင္း ကေတာ့ ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ တစ္အခ်က္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လူ၀င္စား တစ္ေယာက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ျမန္မာလူမ်ိိဳး တစ္ဦး ေသလို႔ ၀င္စားတယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘ၀ေဟာင္းက ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြကို ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေပးဆပ္ခ်င္တာ ေၾကာင့္လခ မယူပဲ နည္းျပလာလုပ္တာပါ။

ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အစြမ္းအစကို ျပခ်င္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေဘာ့လံုး အသင္းတစ္ခုကို အသင္းေကာင္း တစ္ခု ျဖစ္လာဖို႔ ဘယ္ေလာက္ထိ ပ့ံပိုးႏိုင္စြမ္းအားရွိတတယ္ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို ကမၻာက သိေအာင္။ အထူးသျဖင့္ ခ်ယ္ဆီး အသင္း ဥကၠဌ Roman Abramovich သိေအာင္ ေပါ့ေလ။

လူႀကီးမင္းတို႔ကို ေနာက္ထပ္ ေျပာျပခ်င္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တိုက္ေလာင္းပလင္ ျမန္မာ ေဘာ့လံုးအသင္း အတြက္ အနာဂတ္ အစီအစဥ္ပါ။ အခု အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ပြဲမွာ အိမ္ရွင္ထိုင္းကို ဂိုးျပတ္ကန္ၿပီး ဖလားရေအာင္ လုပ္ေပးမယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာ ျပည္အႏွံ႕လွည့္ လည္ပါမယ္။

အဲလို လွည့္လည္ၿပီး အသက္ ကိုးႏွစ္နဲ႔ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ ၾကားမွာ ရွိတဲ့ ကေလး ေဘာ့လံုး ေျခာက္သင္းစာကို ေရြးပါမယ္။ ေရြးၿပီးတာနဲ႔ အဲဒီကေလးေတြကို ကန္႔သြင္းပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ငန္းက ၂၀၀၈ မွာ စမွာဆိုေတာ့ ေနာက္ ငါးႏွစ္အၾကာ ၂၀၁၃ ေရာက္ရင္ အဲဒီ ေျခာက္သင္းထဲက ေလးသင္းစာ ထပ္ေရြးပါမယ္။ အဲဒီကေန ေနာင္ေလးႏွစ္အၾကာ ၂၀၁၇ ေရာက္ရင္ ေလးသင္းကေန ႏွစ္သင္းစာ ျပန္ေရြးပါမယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ ကေလးေတြလဲ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ကေန ၂၂ အရြယ္ေတြ ျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီ အသင္းဟာ လူငယ္ထဲမွာ ဆိုရင္ ကမၻာ့အေကာင္း အဆံုး အသင္းတစ္သင္းျဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲဒီ လူငယ္အသင္းကေန ကိုယ္စားျပဳၿပီ၊ အေရွ႕ေတာင္ အာရွတင္မဟုတ္ပါဘူး အာဆီယံ ခ်န္ပီယံရွစ္ အာရွခ်န္ပီရွစ္ အစရွိတဲ့ ဖလားေတြကို ရယူေပးပါလိမ့္မယ္။

ေနာက္ထပ္ သံုးႏွစ္အၾကာ ၂၀၂၀ ခုႏွစ္ကို ေရာက္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီႏွစ္သင္းကို တစ္သင္းစာ ေရြးထုတ္ၿပီး ထပ္မံေလ့က်င့္ပါမယ္။ အဲဒီအသင္းဟာ ၂၀၂၂ ရဲ႕ ကမၻာ့ဖလားကို ျမန္မာ ႏိုင္ငံကိုယ္စား အရယူေပးပါလိမ့္မယ္။

ဒီစီမံကိန္းဟာဆိုရင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၂၂ အထိ ၁၄ ႏွစ္တာ ၾကာျမင့္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ၁၉၆၃ ဇန္န၀ါရီ ၂၆ ရက္ေန႔မွာ ေမြးတာ ဆိုေတာ့ အခုမွ ကၽြန္ေတာ့္ အသက္ဟာ ၄၄ ေလးပဲ ရွိေသးတာ မို႔ ေနာက္ထပ္ ၁၄ႏွစ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အခ်ိန္ရပါေသးတယ္။ ဖာဂူဆန္ ဘယ္ေလာက္ ေအာင္ျမင္တယ္ ဆိုဆို ကၽြန္ေတာ့္လို အခြင့္ေရး မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူက ၁၉၄၁ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ မွာေမြးတယ္။ အခုပဲ အသက္ ၆၆ ႏွစ္ရွိေနၿပီ။ အလြန္ဆံုး သူ ေနႏိုင္လွ ေနာက္ေလးႏွစ္ေပါ့ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ စကားကို ဒီေနရာမွာ ပဲ အဆံုး သတ္ပါရေစ။

`ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေအာင္ျမင္ရမယ္ !´

ေမာ္ရင္ညိဳ အလန္႔တႀကား ေအာ္သံလဲ ဆံုးေရာ လူေတြ လက္ခုပ္ကို အားရပါးပါးရတီးၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ လိုက္တီးလိုက္တယ္။

အဲအဲ တီးေနလို႔ မျဖစ္ေသးဘူး။ ေစာေစာက သူ႔ကို ေမာ္ရင္ညိဳမွန္း မသိလို႔ ဓာတ္ပံု မရိုက္ထားလိုက္ဖူး။ သြားရိုက္ဦးမွ ..............

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဖုန္းက ၀င္လာတယ္။

`ဘာ´
သာေကတ ဘက္မွာ မီးေလာင္တယ္ဟုတ္လား။ ေအးေအး ငါအခု လာခဲ့မယ္။

ဘယ္နယ္ ေဆာင္တြင္းႀကီး မီးေလာင္ရတယ္ လို႔ပ။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာေလးကို ကပ်ာကရာသစ္။ ကင္မရာေလးကိုဆြဲၿပီး အိမ္မႈံစံုမြားနဲ႔ တိုက္ေအာက္ကို ေျပးဆင္းခဲ့တယ္။ ေဆာင္းမနက္ခင္းမို႔ လားမသိဘူး ပတ္၀န္းက်င္းမွာ ျမဴေလးေတြ ဆိုင္းလို႔ .............

ယခု ပို႔ျဖစ္ေျမာက္ေရး အတြက္ အခ်က္အလက္မ်ား ရွာေဖြ ေပးေသာ ကိုမ်က္လံုးကို အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။