စြယ္ေတာ္ပင္အလြမ္း

စြယ္ေတာ္ရြက္ ဆိုတာ ႏွစ္ရြက္ေပါင္းမွ တစ္ရြက္ျဖစ္တယ္။ ႏွစ္ရြက္ေပါင္းထားတဲ့ စြယ္ေတာ္ရြက္ေတြဟာ တစ္ရြက္နဲ႔နဲ႔ တစ္ရြက္ ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲပဲ ေရာ္ရြက္၀ါအျဖစ္ ေၾကြလြင့္သြားသည့္ တိုင္ေအာင္ မခြဲစတမ္း အၿမဲတန္း ဒြန္တြဲလို႔ . . . .

နင္နဲ႔ငါ စြယ္ေတာပင္ေအာက္မွာထိုင္ စြယ္ေတာ္ ရြက္ေလးကိုခူး စြယ္ေတာ္ပန္းေလးကို နင့္ေခါင္းမွာ ပန္ေပးရင္ သစၥာေတြ ဆိုခဲ့ၾကတယ္။ ငါတို႔ေတြ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ကို ေပါင္းၿပီး ဘ၀တစ္ခုကို ထူေထာင္ၾကမယ္။ ေရာ္ရြက္၀ါျဖစ္ ေၾကြလြင့္သည့္တိုင္ ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္ မခြဲေၾကးေပါ့

အဲဒီအရာေတြ တက္တက္စင္ေအာင္လြဲ။ အခုေတာ့လည္း တစ္ေယာက္တည္း စြယ္ေတာ္ ပင္ေအာက္မွာ ရြာက္ေျခာက္ေလးေတြကို ေကာက္ရင္း ငါ့ႏွလံုးသားေတြ ျပိဳက်ခဲ့ၿပီ။ နင္မ်ား သိေလမလား . . .

တစ္ရက္မွာေတာ့ အမွတ္တမဲ့၊ စိမ္းစိမ္းစိုစိုနဲ႔ စြက္ေတာ္ရြက္ေလးေတြ ႏွစ္ျခမ္းကြဲၿပီး လမ္းေပၚမွာ ေၾကြက်ေနၾကတယ္။ မေန႔ညက ေလ ေတာ္ေတာ္ျပင္းတာကိုး ..........

မခြဲဘူးဆိုတဲ့ စြယ္ေတာ္ရြက္ေတြက ေလမုန္တိုင္းကိုေတာ့ အံမတုႏိုင္ရွာပါဘူး။

အဲဒီလိုပဲ ငါ့တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘ၀ထဲကို ၀င္တိုက္ခဲ့တဲ့ ကံၾကမၼာမုန္တိုင္းကို ငါတို႔ေတြ အံမတုႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေလမုန္တိုင္းကပဲ ျပင္းေလးသလား ငါတို႔ေတြပဲ ညံ့ခဲ့ေလလား ........

အခုေတာ့လည္း ငါတို႔ေတြ ...

တကြဲစီေပါ့ ..........

ဒါေပမယ့္ ငါ့ရင္မွာ ျဖစ္တည္ေနတာကို စြယ္ေတာ္ပင္ရင္းမွာ ေရးထားခဲ့တယ္။ အဲဒီစြယ္ေတာ္ပင္ရင္းက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္က နင့္လာဖတ္မဲ့ ေန႔ကို ေစာင့္ေနေလရဲ႕ .............