Hacker

အခုတေလာ ဟို႔လူ႔ဂ်ီေမး ဒီလူ႕ဂ်ီေမးေတြ ဟက္ခံရတယ္။ အေကာင့္ဖြင့္မရဘူး ဆိုတဲ့ အသံေတြ ဟိုနားတစ္စ ဒီနားတစ္စ ၾကားေနရပါတယ္။ အဲဒီလိုၾကားေနရတဲ့ ဟက္ျခင္းေတြ ပတ္စ၀ပ္ေပ်ာက္ျခင္းေတြက ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို တိုင္လာပတ္မယ္လို႔ ထင္မထားခဲ့မိဘူး။

ဒီေန႔ ေန႔လည္ ထူးထူးဆန္းဆန္း ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ဖုန္းဆက္ခဲတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ဖုန္းဆက္တယ္ သူ႔အေကာင့္ဖြင့္လို႔ မရလို႔ကူညီပါဦးတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔အေကာင့္မွာ Security Question ေပးထားလားဆိုေတာ့ ေပးထားတယ္တဲ့။ သူ႕ရဲ႕ ပထမဆရာ နာမည္တဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း Forgot Password ကေန ျပန္၀င္ဖို႔ လုပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေကာင့္က Disabled ဆိုၿပီး ျပတယ္။ Security Question ကိုေတာင္မေမးေတာ့ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္ေလွ်ာ့လိုက္တယ္။ ျပသနာက ဒီမွာတင္ ၿပီးလားဆိုေတာ့ ......

ညပိုင္းမွာ ေနာက္တစ္ေယာက္ ျပသနာ ေပၚလာျပန္တယ္။ ျပသနာက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ စကားကေတာက္ကဆ ျဖစ္ထားတဲ့ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဖုန္းဆက္တယ္။ နင္ဘာေတြ လုပ္ထားတာလဲတဲ့။ ငါဘာလုပ္လို႔လဲလို႔ ျပန္ေမးေတာ့ ကိုယ္လုပ္ထားတာ ကိုယ္သိမွာေပါ့တဲ့။ ဘာလုပ္ထားလို႔ငါက သိရမွာတုန္း ဆိုေတာ့ မသိရင္ေန မေျပာေတာ့ဘူးတဲ့။ နဂိုကတည္း ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို အျမင္မၾကည္ရတဲ့ ၾကားက ဒါမ်ိဳးလာေျပာေတာ့ မေျပာခ်င္လည္းေနေပါ့ ဆိုၿပီးဖုန္းခ်လိုက္တယ္။ သူျပန္ဆက္တယ္။ ကိုင္ေတာ့ သူ႔အီးေမးကို သံုးၿပီး ဘာျဖစ္လို႔ ေပါက္တကရ ေမးေတြ ပို႔ထားတာလဲတဲ့။ သူ႔အီးေမးကို ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေပးထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူ႔အီးေမးပတ္စ၀ပ္ကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူႏွစ္ေယာက္ပဲ သိတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္မလုပ္ရင္ တျခားလူ လုပ္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူးတဲ့။ အဲဒီမွာ အမႈက တိုင္ပတ္ၿပီ။

ပထမကေတာ့ ငါမလုပ္ဘူးလို႔ ေျပာပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထပ္ေျပာေနတာနဲ႔။ အရူးမ ကိုယ့္ဘာသာကို အသံုးမက်လို႔ ပတ္စ၀ပ္အခိုးခံထိတာ ငါ့လာၿပီးရစ္ေနတယ္ဆိုၿပီး ဆဲဆိုၾကိမ္းေမာင္းေပးလိုက္မွ ဖုန္းခ်သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာ အဲလိုအီးေမး ပို႔တဲ့လူက ကၽြန္ေတာ္ကိုပဲ ထင္ေနမွာေသခ်ာတယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္လဲေတာ့ မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ကိုယ္မွ တရာခံကို ဖမ္းျပလို႔မရတာကိုး။

Read More...

Summary only...

ဘာရာဇီးေဘာ့လံုးအသင္းရဲ႕ ေလေဘးခရီးစဥ္

ရန္ကုန္ ထြက္ခါစ


ဖ်ာပံုအေရာက္




ဖ်ာပံု အထက ၃


ရွမ္းကြင္းႀကီးေက်းရြာ



ဖ်ာပံုေက်ာင္းအထြက္မွာ ကားတြန္း

ဖ်ာပံု အထက ၃ ေက်ာင္းသားေတြကို ေဘာ့လံုး လက္ေဆာင္ေပး


ကားဗြက္ကၽြံေနတုန္း ေဘာလံုးကစားျပ



ဆိုကၠားစီးၿပီး သေဘာက်


က်ိဳက္လတ္ ေဘာလံုးကြင္းမွာ လက္ေတြ႕သရုပ္ျပ သင္တန္းေပး



လာအားေပးတဲ့ ပရိသတ္က ရန္ကုန္ထက္ေတာင္ မ်ားေသးတယ္



တခ်ိန္မွာေတာ့ ကမၻာေက်ာ္မယ္


ရွမ္းကြင္းႀကီးရြာမွာ ေဘာ့လံုးလက္ေဆာင္ေပး




နိဒါန္း


ရန္ကုန္ပုသိပ္လမ္းမႀကီးေပၚတြင္ ျဖစ္သည္။ အေရွ႕မွ လမ္းရွင္းေမာ္ေတာ္ပီကယ္က ဦးေဆာင္ၿပီး အေနာက္မွ ေလအိတ္ဘတ္စကား တစ္စီးက လိုက္ပါလာသည္။ ကားေရွ႕တြင္ Brazil (AME) ဆိုသည့္ စေတကာကို ကပ္ထားတာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ထိုကားသည္ ဘရာဇီး ေဘာ့လံုးသမားမ်ားကို တင္ေဆာင္လာေသာ ကားျဖစ္ေၾကာင္း ျမင္ရံုနဲ႔ သိၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လမ္းေဘး၀ဲယာမွ ေဘာလံုးပရိတ္သတ္မ်ားက ကားကိုလက္ေ၀ွ႕ရမ္းကာ ႏုတ္ဆက္ၾကသည္။

ရန္ကုန္ဟိုတယ္က ထြက္လာခါစက ကားေပၚတြင္ ဘရာဇီးေဘာ့လံုး အသင္းသား အားလံုး ခရစ္ယန္ဘာသာတရားစာမ်ားကို ရြတ္ဆိုဆုေတာင္းၾကသည္။ ၿမိဳ႕အျပင္ေရာက္သည့္အခါတြင္ ခပ္ျမဴျမဴး ဘရာဇီးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ဖြင့္ၿပီး အသင္းသားအားလံုး ခုန္ေပါက္ျမဴးတူးၾကသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္စေနာက္ၾကသည္။ မေရာက္ဖူးသည့္ေနရာ မေရာက္ဖူးသည့္ ေဒသ ေရေျမအသစ္တစ္ခုကို ျမင္ေတြ႕ရျခင္း ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးၾကျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

ကားသည္တေရႊ႕ေရႊ႕ေမာင္းလာခဲ့ၿပီး ေကာ့မွဴးၿမိဳ႕အ၀င္နားေရာက္သည့္ ဦးသာဥာဏ္က ေလမုန္တိုင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ျဖစ္ပြားခဲ့ပံုမ်ား ပ်က္စီးဆံုးရႈံးရမႈမ်ားကို ရွင္းျပသည္။ ဦးသာဥာဏ္က အဂၤလိပ္လို ေျပာၿပီး အသင္းအုပ္ခ်ဳပ္သူက အသင္းသားမ်ားကို ဘရာဇီးဘာသာစကားျဖင့္ တဆင့္ျပန္လည္ရွင္းျပသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သခ်င္းကိုပိတ္ၿပီး သူတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးမႈေတြကို ရပ္လိုက္ၾကၿပီး မုန္းတိုင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာျပသည္မ်ားကို စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ေနၾကသည္။ အသင္းသားမ်ားထဲမွ တစ္ခ်ိဳ႕က ကင္မရာေလးမ်ားျဖင့္ လမ္းေဘး၀ဲယာက အိမ္ေတြကို ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကသည္။

တကယ္တန္း ဘရာဇီးေဘာ့လံုးသာမ်ား၏ အစီစဥ္မွာ ကားေပၚတြင္အိပ္ၿပီး လုိက္ရန္စီစဥ္ခဲ့ၿပီး ဟိုတယ္မွ ေခါင္းအံုးမ်ားကိုလည္းယူေဆာင္လာၾကေသးသည္။ သို႔ေပမယ့္ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ လက္ေ၀ွ႕ရမ္း ႏုတ္ဆက္ျပေနသည့္ လူမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး သူတို႔အိပ္ဖို႔ စိတ္ကူးရွိဟန္မတူေတာ့ေပ။ မုန္တုိင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာျပသည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို နားေထာင္ရင္း လမ္းေဘး၀ဲယာက တာေပၚလင္မိုးထားသည့္ အိမ္ေလးမ်ား ေက်ာင္းေလးမ်ားကို ၾကည့္ရႈရင္း လိုက္ပါလာၾကသည္။


စာကိုယ္

ဟိုတယ္ရန္ကုန္မွ နံနက္ရွစ္နာရီခြဲ အခ်ိန္ခန္႔တြင္ စတင္ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ေန႔လည္ ဆယ့္ႏွစ္နာရီခန္႔တြင္ ဖ်ာပံုတံတားသို႔ေရာက္သည္။ တံတားေပၚတြင္ ေဒသဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက အသင့္ေစာင့္ၾကိဳၾကသည္။ အသင္းသားမ်ားကလည္း ကားေပၚမွ ဆင္းကာ တံတားေပၚမွ ဧရာ၀တီျမစ္ျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ရႈခံစားၾကၿပီး အမွတ္တရာဓာတ္ပံုမ်ားကို ရိုက္ၾကသည္။ အသင္းသားမ်ားထဲမွာ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေဘးနားမွ ျဖတ္သြားသည့္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးကို တားၿပီး တံတားေပၚတြင္ ဆိုင္ကယ္ပတ္စီးကာ သေဘာက်ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ကား မစီးၾကေတာ့ပဲ တံတားဆံုးသည္အထိ တစ္ဖြဲ႕လံုးလမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္။ တံတားဆံုးမွသာ ကားေပၚသို႔ ျပန္တက္ၾကၿပီး ဖ်ာပံုၿမိဳ႕ထဲသုိ႔ ၀င္သည္။ ဖ်ာပံုၿမိဳ႕ခံမ်ားကလည္း ဘရားဇီးအသင္းသားမ်ား လုိက္ပါလာသည့္ ကားကိုျမင္သည္ႏွင့္ လမ္းမေပၚသို႔ ေျပးထြက္တဖြဲဖြဲေျပး ထြက္လာၾကၿပီး လက္ေ၀ွ႕ရမ္းကာ ႏုတ္ဆက္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘရာဇီး ဘရာဇီး ဟု သံျပိဳင္ဟစ္ေအာ္ၾကသည္။

တကယ္ေတာ့ ယခုျမန္မာျပည္ကိုလာေရာက္သည့္ အသင္းသည္ ဘရာဇီးႏုိင္ငံ ကိုယ္စားျပဳ လက္ေရႊးစင္အသင္း မဟုတ္ေပ။ ဘရာဇီးႏိုင္ငံရွိ ကလပ္သင္းတစ္ခုသာ ျဖစ္ၿပီး ဘရာဇီးလက္ေရႊးစင္ေဟာင္း ေျခာက္ဦးသာပါသည္။ ႏိုင္ငံတကာစံႏႈန္းအေနျဖင့္ ေျပာမည္ဆိုလွ်င္ ကလပ္အသင္းေလး တစ္ခုသာျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္သူ ပရိတ္သတ္မ်ားက လမ္းေဘး၀ဲယာတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ယခုလို အုပ္အုပ္ၾကက္ၾကက္ အားေပးၾကသည္ကို ျမင္ေတြ႕ရေသာအခါ သူတို႔ အရမ္း၀မ္းသာၾကသည္။ အသင္းအုပ္ခ်ဳပ္သူက “ ထိုင္းႏိုင္ငံက သူတို႔ႏိုင္ငံဟာ Country Of Smile (အျပံဳးႏိုင္ငံ) လို႔ ႏိုင္ငံတကာကို ေၾကျငာထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ႏိုင္ငံက ျမန္မာႏိုင္ငံေလာက္ မျပံဳးဘူး တကယ္ေတာ့အျပံဳးႏိုင္ငံဆိုတာကို ျမန္မာႏိုင္ငံကို ပိုၿပီး ေခၚသင့္တယ္ ” ဟု အားေပးေနေသာ ပရိတ္သတ္မ်ားကို ၾကည့္ၿပီး ေၾကနပ္စြာ ေျပာဆိုသြားခဲ့သည္။

ေန႔လည္စာကို ဖ်ာပံုၿမိဳ႕ရွိ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုမွာ စားၾကသည္။ စားေသာက္ဆိုင္ အျပင္မွာေတာ့ ဘရာဇီးေဘာ့လံုး အသင္းကို ႏုတ္ဆက္ဖို႔ ေဒသခံ ျပည္သူမ်ားက ရပ္ကာ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။ ေန႔လည္စားၿပီး ထြက္လာသည့္အခါ ေစာင့္ေနသည့္ ပရိတ္သတ္မ်ားကို မေန႔က တီဗီမွာလာတဲ့ ေဘာ့လံုးပြဲကို ၾကည့္ျဖစ္ပါသလားဟု အသင္းအခ်ဳပ္သူက မားကို႔စ္က ေမးသည္။ ထိုအခါ ပရိတ္သတ္မ်ားက ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္ဟု ေျပာေတာ့ ဂိုးအေရအတြကို ထပ္ေမးသည္။ ေဒသခံမ်ားက လက္ေလးေခ်ာင္းကို ေထာင္ျပၿပီး ေလဂိုးဟုေျပာေတာ့ ျမန္မာနဲ႕ ဘရာဇီး ကန္တဲ့ပြဲမွာ ဘယ္ဘက္ကို အားေပးပါသလဲဟု ထပ္ေမးသည္။ အားလံုးက ဘရာဇီးဟု ေအာ္ၾကေတာ့ သူတို႔ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်သြားသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ေဘာ့လံုးသမ်ားက ဆိုက္ကား တက္စီးသူမ်ားက တက္စီး ဆိုင္ကယ္တက္စီးသူမ်ားက တက္စီး။ ေဒသခံမ်ားႏွင္ ့ ဓာတ္ပံုတြဲရိုက္သူက တြဲရိုက္ျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက်ေနၾကသည္။

ထို႔ေနာက္ ဖ်ာပံု မယက ရံုးတြင္ မုန္တိုင္းမွတ္တမ္း ေခြကို ဘရာဇီး ေဘာ့လံုးသမားမ်ားကို ျပသသည္။ ထိုေခြတြင္ မုန္တိုင္းအတြင္းက ပ်က္စီးဆံုးရံႈးရမႈမ်ား ျပန္လည္ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား အလႈရွင္မ်ားထံမွာ အလႈပစၥည္းေရာက္ရွိမႈမ်ား ပါ၀င္သည္။ ထိုေခြကိုၾကည့္ၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ႏုိင္ငံအလိုက္ ေလယဥ္မ်ားျဖင့္ လာေရာက္လႈဒန္းသည့္ အထဲတြင္ ဘရာဇီးႏိုင္ငံေရာပါပါသလားဟု အသင္းအုပ္ခ်ဳပ္သူ မားကိုစ္က ေမးသည္။ မပါေၾကာင္း ေျပာသည့္အခါတြင္ သူ႔အေနနဲ႔ မ်ားစြာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါေၾကာင္း သူႏိုင္ငံသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိသည့္အခါတြင္ ယခုမုန္တုိင္းသင့္ေဒသတို႔ လႈဒန္းႏိုင္ရန္ သက္ဆိုင္ရာႏွင့္ မီဒီယာမ်ားသို႔ တင္ျပအသိေပးသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။ မားကို႔စ္အေနျဖင့္လည္း ေနာက္တစ္ႀကိမ္းထပ္မံ လာေရာက္မည္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္တြင္ ဘရာဇီးမွာ ေဆး၀ါကုသေရး အဖြဲ႕မ်ားကို ေခၚေဆာင္လာခဲ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ႏွင့္ စာသင္ေက်ာင္းအခ်ိဳ႕ကို ျပန္လည္ေဆာက္လုပ္ လႈဒန္းသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။

ယင္းေနာက္ ဖ်ာပံု အထက(၃) ေက်ာင္းသို႔ သြားေရာက္ၾကၿပီး မုန္တိုင္းျဖစ္စဥ္က ၿပိဳက်ပ်က္စီးခဲ့ရသည့္ ေက်ာင္းေဆာင္တစ္ခုကို ယခုေဘာလံုးကန္၍ ရေသာ ရံပံုေငြျဖင့္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေပးရန္ သေဘာတူခဲ့ၾကသည္။ ဘရာဇီး ေဘာ့လံုးအသင္းသားမ်ားကေတာ့ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းမ်ားအတြင္းသို႔ လွည့္ပတ္သြားလာၾကၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားကို လက္မွတ္ေရးထိုးထားေသာ ပို႔စကဒ္ေလးမ်ား ေ၀ငွေပးသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ အသင္းသားမ်ားကေတာ့ ေက်ာင္းစာသင္ခံုမ်ား ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ေရာထိုင္ကာ စာသင္တာကို ထိုင္ၾကည့္ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကေလးမ်ားႏွင့္တြဲကာ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုမ်ားကို ရိုက္ကူးသည္။ ေက်ာင္းအတြင္းမွ ေဘာ့လံုးအသင္းသားမ်ား ထြက္လာသည့္အခါ ရန္ကုန္မွစီးလာေသာ ဘတ္စကားသည္ ေက်ာင္းအေရွ႕တြင္ ဗြက္ကၽြံေနသည္။ ဗြက္ကၽြံေနေသာ ကားကို ဗြက္မွရုန္းေနစဥ္ ေဘာ့လံုးသမားတစ္ေယာက္က လမ္းမေပၚတြင္ ေဘာ့လံုးကို ေတာ့က သရုပ္ျပကစားျပသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ေဘာ့လံုးသမ်ားက လက္မွတ္ေရးထားေသာ ပို႕စကဒ္ေလးမ်ားကို လာၾကည့္ၾကသည့္ ေဒသခံမ်ားကို ေ၀ငွေပးသည္။ ဗြက္ကၽြံေနသည့္ကားသည္ ရုန္းရင္းနစ္ရင္းျဖင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဘီးတစ္၀က္ေက်ာ္သည္အထိ နစ္သြားသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဗြက္ကၽြံေနေသာ ကားကို ဘရာဇီး အသင္းသားမ်ား ရပ္ၾကည့္ေနၾကသူမ်ား ေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုး ၀ိုင္းတြန္းၾကသည့္ အခါမွသာမွ ဗြက္က ရုန္းထြက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို အားကစားသမ်ား ၀ိုင္း၀န္းလက္မွတ္ေရးထိုးထားသည့္ ေဘာ့လံုးတစ္လံုးကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးအပ္ကာ ဖ်ာပံုၿမိဳ႕မွ ထြက္ခြာခဲ့ၾကသည္။ မူလက ဖ်ာပံုၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္လတ္သို႔ ေလွျဖင့္ ျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း သြားရန္စီစဥ္ထားခဲ့ေသာ္လည္း ေဘာ့လံုးသမား အမ်ားစုက ေလွစီးရန္ ျငင္းဆိုးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကားျဖင့္သာခရီးဆက္ခဲ့သည္။
သံုးနာရီ အေက်ာ္တြင္ ဖ်ာပံုၿမိဳ႕နယ္ ရွမ္းကြင္းၾကီး ေက်းရြာသို႔ ေရာက္ရွိသည္။ ရွမ္းကြင္းႀကီး ေက်းရြာတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား ေဒသခံရပ္မိ ရပ္ဖမ်ားက ႀကိဳဆိုၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ရြာမွ အုန္းေရ ေကာက္ညွင္းဆႏြင္းမကင္း လကဘၻသုပ္မ်ားျဖင့္ တည္ခင္းဧည့္ခံသည္။ ရွမ္းကြင္းႀကီးေက်းရြာသည္ ရြာတန္းရွည္ ရြာေလးတစ္ရြာျဖစ္ၿပီး ရြာလည္လမ္းမကို အုတ္စီထားကာ အိမ္ႏွင့္ျခံ၀င္ေလးမ်ားကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္ေအာင္စီမံထားသည္။ ဘရာဇီးအသင္းသားမ်ားသည္ ရွမ္းကြင္းႀကီးေက်းရြာတြင္း လွည့္လည္ၾကည့္ရႈၾကၿပီး ယူနီဆပ္မွ ေပးသည့္ Tank ျဖင့္ စာသင္ေက်ာင္းလုပ္ကာ ေက်ာင္းသားမ်ားစာသင္ ေနရသည္ကို ေတြ႕ရသည့္အခါတြင္ ယင္းရြာတြင္လည္း စာသင္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို ေဆာက္လုပ္ေပးရန္ သေဘာတူညီခဲ့သည္။ ယင္းေက်းရြာတြင္လည္း လက္မွတ္ေရးထိုးထားေသာ ပို႕စကဒ္ေလးမ်ား ကိုေ၀ငွခဲ့ၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ လက္မွတ္ေရးထိုးထားေသာ ေဘာလံုးတစ္လံုးကို အမွတ္တရေပးအပ္ခဲ့ကာ က်ိဳက္လတ္ၿမိဳ႕သို႕ ဆက္လက္ခရီးထြက္ခဲ့သည္။

ညေနေလးနာရီခြဲ အခ်ိန္ခန္႔တြင္ က်ိဳက္လတ္ၿမိဳ႕ အားကစားသို႔ ေရာက္ရွိသည္။ က်ိဳက္လတ္ၿမိဳ႕ အားကစားကြင္းတြင္ သုရုပ္ျပကစားမည္ကို ပရိတ္သတ္မ်ားက ကြင္းလံုးျပည့္ေစာင့္ႀကိဳေစာင့္ႀကိဳေနၾကသည္။ ကြင္ထဲသို႔ ၀င္သည္ႏွင့္ ပရိသတ္မ်ားက ဘရာဇီး ဘရာဇီး ဟုသံျပိဳင္ဟစ္ေၾကြးကာႀကိဳဆိုၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘာရာဇီး ေဘာ့လံုးသမားတစ္ေယာက္က ေဘာလံုးကို ေတာ့ျပသည္။ ယင္းေနာက္တြင္ ကြင္းအတြင္းအသင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနသည့္ ေဒသခံကစားသမားမ်ားကို ေဘာ့လံုးေလ့က်င့္နည္း နည္းစနစ္မ်ားကို လက္ေတြ႕သရုပ္ျပ သင္ၾကားျပသေပးသည္။

ယင္းသို႔သင္ၾကားျပသေပးရာတြင္ ေရွ႕တန္းတိုက္စစ္မွဴးမ်ားက ေရွ႕တန္းအားတြင္ ကစားသည့္ အားစကားသမားကို လည္းေကာင္း ေနာက္တန္းက ေနာက္တန္း ဂိုးသမားက ဂိုးအတြက္လည္းေကာင္း အသီးသီးသင္ၾကား သရုပ္ျပေပးၾကသည္။ ယင္းသို႔ သင္ၾကားသရုပ္ျပေပးရာတြင္ အခ်ဳိ႕ေသာ သင္ျပကြက္မ်ားသည္ ေဒသခံမ်ားအတြက္ ရယ္စရာျဖစ္ေနသည့္အတြက္သည့္ တစ္ကြင္းလံုး တ၀ါး၀ါး တဟားဟားႏွင့္ ပြဲၾကေနေနၾကေတာ့သည္။ ညေနေျခာက္နာရီ ထိုးခါနီးတြင္ သင္ၾကားမႈမ်ားကို အဆံုးသတ္ၿပီး ဘရာဇီးမွာ ယူေဆာင္လာသည့္ လက္ပတ္ပုတီးကြင္းေလးမ်ား ပို႔စကဒ္မ်ားကို ေဒသခံမ်ားအတြက္ အမွတ္တရအျဖစ္ေပးအပ္ၾကသည္။

မူလက က်ိဳက္လတ္တြင္ ညေနငါးနာရီတြင္ ညစာစားရန္စီစဥ္ထားေသာ္လည္း အခ်ိန္မွာ ေမွ်ာ္မွန္းထားသည္ထက္ ပိုမိုၾကာျမင့္သြားေသာေၾကာင့္ ညစာမစားပဲ ရန္ကုန္သို႔ျပန္ရန္စီစဥ္ခဲ့ၾကသည္။ ရန္ကုန္တြင္ ေဘာ့လံုးအဖြဲ႕ အခ်ဳပ္ဥကၠဌ ဦးေဇာ္ေဇာ္အိမ္တြင္ ညစာစားသံုးရန္ စီစဥ္ထားသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခ်ိန္မွီျပန္ရန္ စီစဥ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဘာလံုးသမားသည္ ပထမေန႔က ေဘာလံုးကစားၿပီး ဒုတိယေန႔တြင္ တစ္ေနကုန္ ခရီကားစီး ခရီးသြားရျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အျပန္ခရီးတြင္ ပင္ပန္းသျဖင့္ တစ္ခ်ိဳ႕က အိပ္ရင္းလိုက္ပါၾကသည္။ လမ္းကလည္းၾကမ္း ကားအဲကြန္းကလည္း အေအးသျဖင့္အခ်ိဳ႕ေသာ ကစားသမားမ်ားက အအိပ္ႏိုင္ပဲ ဒီတိုင္းလိုက္ပါလာၾကသည္။ က်ိဳက္လတ္ၿမိဳ႕မွ ညေန ေျခာက္နာရီ အေက်ာ္ေလာက္တြင္ စတင္ထြက္ခြာခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႕ ညဆယ့္နာရီခြဲအေက်ာ္တြင္ ခရီးစဥ္မွ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။

နိဂံုး

ဘရာဇီးအသင္းသည္ ပထမေန႔က ေဘာ့လံုးကစားထားလို႔ ပင္ပန္းထားရသည့္ၾကားက ဒုတိယေန႔တြင္ လမ္းၾကမ္းၾကမ္းတြင္ အေနကုန္ ခရီးသြားသည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ တတိေန႔တြင္ ကာစားမည့္ ေဘာ့လံုးတြင္ ဘရာဇီးအသင္း ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေန ေပလိမ့္မည္။ ထို႔အျပင္ ေဘာ့လံုးသမား ႏွစ္ေယာက္သည္ ပထမေန႔ ျမန္မာႏွင့္ကစားသည့္ပြဲသည္ ဒါဏ္ရာ အနည္းငယ္ရထားသျဖင့္ ထမင္းပင္စားႏိုင္ျခင္း မရွိေပ။ ယင္းအျပင္ ေဘာ့လံုးသမား အမ်ားစုသည္ သံုးဆယ့္ငါးႏွစ္ အထက္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အားလံုးထင္ထားသည္မွာ ေနာက္ေန႔ ျမန္မာႏွင့္ကစားမည့္ပြဲတြင္ ေကာင္းစြာကစားႏိုင္ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ဟု ယူဆထားခဲ့ၾကသည္။

သို႔ေပမယ့္ တကယ္တန္းကစားသည့္အခါတြင္ ဘရာဇီးအသင္းသားမ်ားသည္ ထင္သေလာက္ေျခကုန္လက္ပန္း က်ျခင္းမရွိၾကပဲ ေကာင္းစြာ ကစားႏိုင္သည္ကိုေတြ႕ရသည္။ “ သူတို႔တဖြဲ႕လံုးက ေဆးလိပ္လည္း မေသာက္ဘူး။ အရက္လည္း မေသာက္ၾကဘူး” ဟု YMCA မွ အဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးက ေျပာသည္။ အခုလို သက္လံုေကာင္းျခင္းသည္ ေဆးလိပ္မေသာက္ အရက္မေသာက္တာလည္း ပါေကာင္းပါပါလိမ့္မည္ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ သက္လံုေကာင္းေအာင္ ေလ့က်င့္သားျပည့္၀ေနျခင္းေၾကာင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတြင္း ယခုလာသည့္ ဘရာဇီးကလပ္အသင္းသည္ ႏိုင္ငံတကာစံႏႈန္းႏွင့္ ၾကည့္လွ်င္ဘာမွမဟုတ္ေသာ အသင္းေလးတစ္ခု ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာေဘာ့လံုးသအင္းႏွင့္ ယဥ္ျပိဳင္ကစားသည့္အခါတြင္ နည္းစပိုင္းဆိုင္ရာေတြမွာ မ်ားစြာအားသာကိုေတာ့ ျငင္း၍ကားမရေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဘာလံုးကစားသည့္ အားကစားသမား ကိုယ္တိုင္ေသာ္လည္းေကာင္း ေဘာ့လံုးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေနျဖင့္ေသာ္လည္ေကာင္း အနာဂတ္ ျမန္မာေဘာ့လံုးအတြင္းအတြက္ ဘာေတြကို ျပဳျပင္ရမည္ ဘာေတြ ထပ္လုပ္ဖို႔လိုေသးသည္ ဆိုသည္ကို သိျမင္ရရွိသည္။

တကယ္ေတာ့ ယခုလာသည့္ဘရာဇီး ေဘာ့လံုးမွ ရံပံုေငြေမွ်ာ္မွန္းထားသေလာက္ မရရွိခဲ့ပါ။ သို႔ေပမယ့္ ျမန္မာေဘာလံုးေလာကအတြက္ေတာ့ အသံုး၀င္မည့္ အေတြ႕အႀကံဳတစ္ခု ရသြားခဲ့သည္က မလြဲေပ။

Read More...

Summary only...

ငါးတင္ကားနဲ႔ကုန္တင္ကားတိုက္မိ

မေန႔ည ဆယ္နာရီခြဲေလာက္မွာ ေရေၾကာင္းသိပၸံ ေက်ာင္းအေရွ႕မွာ ငါးတင္ကားနဲ႔ ကုန္တင္ကားတိုက္ မိတယ္။ ကားတိုက္တာေၾကာင့္ ငါးကားေပၚက လူေျခာက္ေယာက္ ကုန္ကားက တစ္ေယာက္ ဒါဏ္ရာ ရသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ငါးေတြက အခုလို လမ္းမေပၚမွာ ၾကဲခ်ထားသလို ၾကည့္မေကာင္း ျမင္မေကာင္း ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ။

Read More...

Summary only...

စက္ရပ္သတင္း

ရန္ကုန္မွာ မိုးမ်ား အဆက္မျပတ္ရြာ သြန္းမႈေၾကာင့္ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ကာ တစ္ဦး ဒုကၡေရာက္ ..........


အိမ္ေရွ႕မွ ျမင္ရေသာ မိုးရြာသြန္းမႈ အေျခေန



ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ မိုးမ်ား အဆက္မျပတ္ ရြာသြန္းေနမႈေၾကာင့္ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ ကာတစ္ဦး ျဖစ္သူ ကၽြႏု္ပ္သည္ ဒုကၡေရာက္လွ်က္ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။

ျဖစ္ပြားပံုမွာ သူသည္(ကၽြႏု္ပ္သည္) ယေန႔ မိုးမ်ား ရြာသြန္းျခင္းေၾကာင့္ အျပင္သို႔ မသြားႏိုင္ပါ။ (ထီးမရွိတာေၾကာင့္ လည္းျဖစ္ႏုိင္သည္) ထိုျပင္ အိမ္မွာ မိုးမလံုေသာေၾကာင့္ ပံုတြင္ ျမင္ရသည့္အတြင္း မိုးယိုေနေသာ ေနရာမ်ားတြင္ ေရပံုေလးမ်ား လိုက္လံခံထားရသည္။ ၀ါယာလက္သည္ အိမ္၏၀ရံတာ အနီး တစ္ေနရာတည္း တြင္မိေသာေၾကာင့္ ကြန္ပ်ဴတာကို မိုးလံုေသာေနရာသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းသံုး စြဲရန္ လည္းမျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ထို႕ေၾကာင့္ မိုးယိုျခင္းကို သည္းခံကာ အင္တာနက္ကို သံုးေနရသည္။

မိုးယိုေသာေနရာမ်ားတြင္ ယခုကဲ့သို႔ ေရပံုးေလးမ်ား ခံထားရသည္

ထို႔အျပင္ ေစ်းသြားရန္ ထီးလည္းမရွိ (အေၾကာင္းျပျခင္းသာ ျဖစ္ၿပီး အမွန္တကယ္မွာ ေစ်း၀ယ္ရန္ ပိုက္ဆံမရွိျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္) မေန႔ညက ၀ယ္ထားေသာ လက္က်န္ ခ်ည္ေပါင္းေလး တစ္စီးကို ခ်က္ၿပီး မိုးလည္းမလံု အိမ္အိုႀကီးထည္းတြင္ ခ်ည္ေပါင္းဟင္းႏွင့္ ႏွစ္ပါးသြားရမည့္ ကိန္းဆိုက္လွ်က္ ရွိေပေတာ့သည္။

တေန႔လံုးစာအတြက္ ခ်ည္ေပါင္ရြက္

Read More...

Summary only...

တန္ဖိုး

ၾကယ္ေတြကေျပာတယ္ မင္းမျမင္ေပမယ့္ေကာင္းကင္မွာ ငါတို႔ရွိေနတယ္တဲ့ ......

စမ္းေခ်ာင္းေလးကေျပာတယ္ တိတ္ဆိတ္ေနရင္ ေရစီးသံက ေတးသြားတပုဒ္ပဲတဲ့ ......

လူတစ္ခ်ိဳ႕ေျပာတာေပါ့ ၾကယ္ေတြက တန္ဖိုးရွိတယ္ ငါတို႔ကို လမ္းျပတယ္တဲ့

လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေျပာတာေပါ့ ၾကယ္ဆိုတာ ေကာင္းကင္မွ မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားေနတာ ဘာမွ တန္ဖိုးမရွိပါဘူးတဲ့

လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေျပာတာေပါ့ ေရစီးသံကို နားေထာင္ရတာ စိတ္ကိုအပမ္းေျပေစတယ္တဲ့

လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းထဲက ေရကိုသာ ခပ္ေသာက္သြားၾကတယ္ ေရစီးသံကို မၾကားမိလိုက္ၾကဘူး

တကယ္ေတာ့ အရာရာ အားလံုးဟာ အသံုးတည့္ရင္ တန္ဖိုးရွိေပမယ့္၊ တန္ဖိုးမထားတတ္ရင္ အရာရာ အလံုးဟာ အႏုတ္စုတ္ဂုတ္စုတ္ ပါပဲ

ဒါေၾကာင့္ တစ္ရံတစ္ခါမွာ
ေတးသြားေတြ ကဗ်ာေတြ အခ်စ္ေတြဟာ တန္းဖိုးမထားတတ္သူရဲ႕ အေရွ႕မွာ အႏုတ္စုတ္ဂုတ္စုတ္ ျဖစ္ခဲ့ရဖူးတယ္

Read More...

Summary only...

အနာ

အရက္မူးတာလြန္ရင္ အရက္နာက်သလို။ အခ်စ္ရူးတာ လြန္ရင္လည္း အရူးနာက်တယ္။ အရက္ကို ေသာက္ပါမ်ားရင္ အသည္းကို ထိခိုက္တယ္။ အခ်စ္ကို စြဲလမ္းတာ မ်ားရင္ ႏွလံုးကို ထိခိုက္တယ္။ အရက္နာက်ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ အဖို႔ ဘလက္ေလး ေသာက္ၿပီး ေန႔တစ္၀က္ေလာက္ နားလိုက္ရင္ သက္သာသြားေပမယ့္ အခ်စ္နာက်ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဖို႔ေတာ့ ဘ၀တစ္သက္သာ လံုးအခ်ိန္ယူၿပီး ကုရလိမ့္မယ္။
(စိုးေဇယ်ထြန္း)

Read More...

Summary only...

ဘာလိုလိုနဲ႔ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီ . . . . . .

အခုဆိုရင္ ဘာလိုလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ့ဂ္ ေရးလာတာ ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္သြားၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ပထဆံုး ဘေလာ့ဂ္ကို သိတာကေတာ့ Service+ က ကိုရဲဆီမွာ အင္တာနက္သင္တန္း တက္ရင္း ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာ ကိုသိလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေရးဖို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္တယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ ျမန္မာလို ေရးလို႔ရတယ္ဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး။ အဂၤလိပ္လိုကလည္း မတတ္နဲ႔ဆိုေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြ လုပ္ၿပီးဆက္မေရးျဖစ္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ဘေလာ့ဂ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ရိုက္ခဲ့တဲ့ ပံုေလးေတြကို တင္ၿပီး ေအာက္မွာလည္း ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေစ်းႏႈန္းေတြ ကပ္ထားခဲ့တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရံုးကို ေရႊျမတ္ ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရံုးကို ကြန္ပ်ဴတာ လာျပင္တာ။ ကြန္ပ်ဴတာ ျပင္ရင္း သူ႔ဘေလာ့ဂ္ကို သူဖြင့္ထားတာကို ေတြ႔တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဘေလာ့ဂ္မွာက ျမန္မာစာေတြနဲ႔။ အဲဒီေတာ့မွ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ျမန္မာလို ေရးလို႔ရတယ္ဆိုတာ သိရတယ္။ အဲဒီမွာ သူ႔ကို ဘယ္လိုေရးရတာလည္း ဆိုတာေမးတယ္။ အဲေတာ့သူက ကိုညီလင္းဘေလာ့ဂ္ လိပ္စာကိုေပးၿပီး အဲဒီမွာ ျမန္မာလို ဘယ္လိုေရးရတယ္ဆိုတာ ရွင္းျပထားတယ္။ အဲဒီမွာ ဖတ္ၿပီးလုပ္ၾကည့္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ သူက နည္းပညာ တစ္ခုကို သင္ေပးထားခဲ့ေသးတယ္ ဘေလာ့ဂ္မွာ ခင္ဗ်ားလိုခ်င္တဲ့ဟာေတြ ရွိရင္ Selection မွတ္ ၿပီးရင္ Right Click ၿပီးရင္ View Source ကိုႏွိပ္ ၿပီးရင္ Source ကို ေကာ္ပီကူး ၿပီးရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ တင္းပလိတ္ထဲမွာ ထည့္တဲ့။

အဲလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဟိုလိုစမ္း ဒီလိုစမ္းနဲ႔ ဆယ္ရက္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ အိပ္ေရးပ်က္ၿပီး သြားခ်ိန္မွာ ဘေလာ့ဂ္က ျမန္မာလို ေပၚတဲ့ အဆင့္ကိုေရာက္လာတယ္။ (ျမန္မာလို စေရးလို႔ ရကတည္းက ဘေလာ့ဂ္ကို တစိုက္မွတ္မွတ္ ေရးျဖစ္ခဲ့တာ ဒီႏွစ္ေအာက္ တိုဘာမွာ ႏွစ္ႏွစ္ ျပည့္သြားပါၿပီ။ )

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ စီေဘာက္မရွိဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ရုရွက ဘေလာ့ဂ္ကာ အကိုႀကီး တစ္ေယာက္ဆီက စီေဘာက္ကို Selection မွတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ Source ကိုယူတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ တင္းပလိတ္မွာ ထည့္ၿပီး သူမ်ား စီေဘာက္ႀကီးကို ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေကာက္တင္ထားလုိက္တယ္။ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ အထိ မသိေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္စီေဘာက္ကို လာလာေအာ္ေနၾကပါလား ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့မွ အဲဒီအကိုႀကီးက လာေျပာတယ္။ ငါ့ညီတပ္ထားတာ အကို႔စီေဘာက္ႀကီးတဲ့။ အဲေတာ့မွ အျဖစ္မွန္ကို သိၿပီး မျဖစ္ခ်ိမ့္ဘူး ဆိုၿပီး စီေဘာက္ကို အသစ္ျပန္လုပ္ရတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္က ဒီတိုင္းၾကည့္ရင္ ေျပာင္စပ္စပ္နဲ႔ပါ ဘင္နာေလး ဘာေလးတင္မွ ဆိုၿပီး ဘင္နာဒီဇိုင္းကို ဆြဲပါတယ္။ တင္ပံုတင္နည္းကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းပဲေပါ့ ဘေလာ့ဂ္ေနရာမွာ ထားပံုထားနည္းကိုေတာ့ ကိုညီလင္းဆက္ ဘေလာ့ဂ္ ဘင္နာကို ဆလက္ရွင္မွတ္ Source ကိုေကာ္ပီကူး ယူၿပီး ကၽြန္ေတာ့္တင္းပလိတ္မွာ ထည့္ပါတယ္။ (အဲဒီတုန္းက ဘေလာ့ဂ္ ဖူတာ၊ ဆိုက္ဘား၊ ဘင္နာေတြကို အခုလို Page Element ကေန အလြယ္တကူ ၀င္ျပင္လို႔ မရေသးပါဘူး။ အားလံုးကို Html ကုဒ္နဲ႔ ၀င္ေရးၿပီး ျပင္ရတာျဖစ္ပါတယ္။) အဲဒီမွ ျပသနာက ဘာလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္က ဘင္နာကို ကလစ္ေခါက္လိုက္ရင္ ကိုညီလင္းဆက္ ဘေလာ့ဂ္ကို ေရာက္ေရာက္ သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပသနာမရွိပါဘူး ထားလိုက္ပါဆိုၿပီး ထားထားေပးလိုက္တယ္။


အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ျမန္မာစာရိုက္တာလည္း အခုလို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ မရွိေသးပါဘူး။ စာေလးတစ္ပုိဒ္ရဖို႔ တစ္နာရီႏွစ္နာရီေလာက္ ရိုက္ရပါတယ္။ ကီးဘုတ္ကို ၾကည့္ရတယ္။ လက္ကြက္စာရြက္ကို ၾကည့္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ ေမာ္နီတာကို ၾကည့္ရတယ္။ အဲလိုဆိုေတာ့ စာရိုက္တာ ခရီးမတြင္လွပါဘူး။ အဲလို မတြင္တဲ့ ၾကားထဲက တစ္ရက္မွာ ေဇာ္ဂ်ီမရွိတဲ့စက္မွာ သြားၿပီး ၀င္းေဖာင့္ေတြနဲ႔ ရိုက္ပါတယ္။ ၀င္းေတြကို အင္တာနက္ခ်ိတ္ထားတဲ့ စက္ကိုေရာက္မွာ ေဇာ္ဂ်ီေျပာင္းမယ္ေပါ့။ တကယ္ေျပာင္းေတာ့ ေျပာင္းလို႔မရပါဘူး။ မရဘူးဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္က ကြန္ဘာတာနဲ႔ ေျပာင္းတာမဟုတ္ပဲ ၀င္းအင္း၀ကေန ၀င္းကေလာ အစရွိတဲ့ ေဖာင့္ေတြကို ေျပာင္းတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး သြားေျပာင္းတာကိုး။ အဲဒီတုန္းက ကြန္ဘာတာနဲ႔ ေျပာင္းလို႔ရမွန္းလည္း မသိပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ မထူးပါဘူးကြာ ဆိုၿပီး ပရင့္စကင္ဖမ္းၿပီး ဓာတ္ပံုဖိုင္အေနနဲ႔ တင္ေပးလိုက္တယ္။ အစပိုင္းက Blog Post တစ္ခ်ိဳ႕မွာ အဲလိုျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ တစ္ရက္မွာ ကိုညီလင္းဆက္က ရံုးကို ေပါက္ခ်လာပါတယ္။ ျပသနာကေတာ့ ဂႏၳ၀င္ကိစၥေပါ့။ သူေရးထားတဲ့ ဂႏၳ၀င္ပံုပါတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ပို႔တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္က ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ထည့္ေရးလိုက္တယ္။ ညီလင္းဆက္ ဘေလာ့ဂ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္ဆိုၿပီး။ အဲဒီမွာ ကိုညီလင္းဆက္က ရံုးကို ေပါက္ခ်လာၿပီး ကိုညီလင္းဆက္နဲ႔ ခင္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုညီလင္းဆက္ အကူညီနဲ႔ Hit Conter , Online User, Adress ဘားက ဒဂၤါးပံုေလး အစရွိတာေတြကို ထည့္ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေလးက လူစင္မွီသြားၿပီး ပို႔ေလးေတြကိုပံု မွန္ေလးေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အိုေကလာခဲ့ပါတယ္။ အိုေကလာသလို ဘေလာ့ဂ္ေပၚက လူေတြနဲ႔လည္း ခင္မင္ရင္းႏွီးလာခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ကို လာတဲ့ေကာင္တာဟာ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္တာမွာ ဂဏန္းေတြ တိုးလာေလေလ ေရးရတာ ပိုၿပီး အားရွိေလေလပါပဲ။

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အိပ္ခ်င္ၿပီ က်န္တာ ေနာက္ေန႔ မွ ေခါင္းစဥ္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ထပ္ေရးတာေပါ့ .....

Read More...

Summary only...

ဖရံုသီးသရဲ

ဖိုတိုေရွာ့နဲ႔ ဆြဲထားတာ

Read More...

Summary only...

ေယာက္ဖႀကီးသို႔ ဒုတိယအႀကိမ္

ကြၽန္ေတာ့္ကို ေယာက္ဖႀကီး က်န္ရစ္ဂိန္က အခ်စ္အေၾကာင္း ေရးဖို႔ေျပာလာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မွာ အိုင္ဒီယာ မရွိတာနဲ႔ မေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဒါစာေမးပြဲ စစ္တာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္အခ်စ္ အေပၚကို ဘယ္လိုခံယူထားတယ္ ဆိုတာ သိမွ ကြၽန္ေတာ့္လက္မွာ စိတ္ခ်လက္ခ် အပ္လို႔ရမွာေလ။ ဒါေၾကာင့္ က်န္ရစ္ဂိန္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ေရးဖို႔ စဥ္းစားပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ပီကယ္လိုအရာမ်ိဳးရယ္ပါ
ဆိတ္ပါးလိုအျငိမ္မေနပဲ အၿမဲတမ္းတလႈပ္လႈပ္နဲ႔၀ါးေနရတယ္
စားခါစမွာေတာ့ ေမြးရနံ႔ေလးေတြနဲ႔ ပါးစပ္ထဲမွာ ခ်ိဳျမေနတယ္
ဒီလိုနဲ႔ ၀ါးတာလဲၾကာေရာ
ေမႊးရနံ႔ေလးေတြပ်ယ္ အခ်ိဳရည္ေတြကုန္ၿပီး
ဘတ္သပ္ဘတ္သပ္နဲ႔ ဘာမွ သံုးမရတဲ့ သားေရဖတ္ႀကီး အျဖစ္ကို ေရာက္ရွိလို႔ သြားပါေတာ့တယ္
(ေက်ာ္စံေကး)
ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ေျပာင္းရွင္းစာအုပ္ထဲမွာ ေက်ာ္စံေကးေရးထားတာကို ဖတ္ဖူးတဲ့ အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာပါ


အခ်စ္ဆိုတာ ေကာက္ရိုးမီးလိုပဲ
ေလာင္ကြၽမ္းလြယ္တယ္
ကုန္လြယ္တယ္
ေနာက္ဆံုးမွာ ျပာျဖစ္သြားတယ္
အဲဒီျပာေတြက တစ္ခါတံရံမွာ ပတ္၀န္းက်င္ကို အမႈိက္ရႈပ္ေစတယ္
(စိုးေဇယ်ထြန္း)


အခ်စ္ဆိုတာ
သူ႔နားမွာေန သူ႔လိုအင္ေတြကို
ျဖည့္ဆည္းခြင္ရရင္ ေက်နပ္ေနတဲ့ ပိတိေလးတစ္ခုေပါ့
အဲဒီပိတိကို အခ်စ္လို႔လို႔ ေခၚၾကတယ္
(စိုးေဇယ်ထြန္း)

အခ်စ္ဆိုတာ . . . .
ႏွလံုသားကို သစ္ေစ့လို႔ေျပာမယ္ဆိုရင္
လူစိမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာက ေရေလးေတြျဖစ္မွာေပါ့
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားေပၚကို လူစိမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာေရေတြ သြန္းေလာင္းတဲ့အခါ
အပင္တစ္ပင္ေပါက္လာတယ္
အဲဒီအပင္နာမည္က သံေယာဇဥ္တဲ့
အဲဒီသံေယာဇဥ္ အပင္က အခ်ိန္တန္ေတာ့ အပြင့္ပြင့္တယ္
အဲဒီအပြင့္နာမည္က အခ်စ္လို႔ ေခၚတယ္
တကယ္လို႔မ်ား အခ်ိန္ေတြၾကာေျငာင္းလို႔ အဲဒီအပြင့္ေလးေတြ ေၾကြက်သြားခဲ့ရင္ေတာင္
အပြင့္ရဲ႕ေမႊးရနံ႕ေလးေတြက ပတ္၀န္းက်င္မွာ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနတတ္တယ္
အဲဒီေမြးရနံ႕နာမည္က အၾကင္နာတဲ့
(စိုးေဇယ်ထြန္း)


အခ်စ္ဆိုတာ . . .
လူသည္ဆင္ အခ်စ္သည္မ်က္မျမင္ပံုဏား
မ်က္မျမင္ပံုဏားေတြက မိမိစမ္းသပ္မိတဲ့ အစိတ္ပိုင္းကို ဆင္လို႔ေျပာသလို
လူေတြကလည္း ကိုယ္နဲ႔ထိေတြ႔ခဲ့တဲ့ ခံစားမႈေတြကို အခ်စ္လို႔ ထင္ၾကတယ္
ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေျပာတယ္ အခ်စ္က ခါးတယ္
လူတစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာတယ္ အခ်စ္က ခ်ိဳျမိန္တယ္
လူတစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာတယ္ အခ်စ္ကခါးလည္းခါးတယ္ ခ်ိဳလည္းခ်ိဳတယ္
တကယ္ေတာ့ ....
အခ်စ္မွာ ခါးျခင္းလည္းမရွိသလို ခ်ိဳျခင္းလည္းမရွိဘူး
တကယ္ေတာ့
အခ်စ္မွာ ၾကင္နာျခင္းဆိုတာ မရွိသလို ရက္စက္ျခင္းဆိုတာမရွိဘူး
တက္တယ္ေတာ့
အခ်စ္ဆိုတာ စြမ္းအားတစ္ခုပဲ
ဥပမာေျပာရင္ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ႔တူတယ္
သင္ဘုရားကို လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ ၾကာလိမ့္မယ္ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ဆိုရင္ ပိုျမန္တယ္
အဲလိုပဲ

သင္အရက္ဆိုင္ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ ၾကာလိမ့္မယ္ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ဆိုရင္ ပိုျမန္ျမန္ေရာက္တယ္
ဒါေပမယ့္ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ကို စည္းမရွိကမ္းမရွိ ေမာင္းရင္ ရဲဖမ္းလိမ့္မယ္ ဒါဏ္ရိုက္လိမ့္မယ္ အခန္႕မသင့္ရင္ အသက္ဆံုးရႈံးရလိမ့္မယ္ ။

ေမာင္က်န္ရစ္ဂိန္ေရ ဆက္ေရးရင္ေတာ့ က်မ္းတစ္ေစာင္ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ အဲခါက်ရင္ လူေတြက ၀ယ္ဖတ္လိမ့္မယ္။ မေလာက္လို႔ ပံုႏွိပ္စက္မွာ ထပ္ရိုက္ရလိမ့္မယ္။ ပံုႏွိပ္စက္မွာ ထပ္ရိုက္ရင္းရိုက္ရင္း ကမၻာေပၚက စကၠဴေတြကုန္သြားလိမ့္မယ္။ စကၠဴေတြ ကုန္ရင္ ၀ါးပင္ေတြထပ္ခုတ္။ ေနာက္ဆံုးက်ရင္ ကမၻာေပၚမွာ ၀ါးပင္ေတြ မ်ိဳးတုန္းသြားလိမ့္။

အဲဒီအခါက်ရင္ တရားခံေတြျဖစ္တဲ့ ခင္ဗ်ားက်ဳပ္တို႔ သမီးေယက္ဖ ႏွစ္ေယာက္ကို သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းသူေတြက တရားစြဲလိမ့္မယ္။ မေကာင္းဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီနားတင္ပဲ ရပ္လိုက္ၿပီေနာ္။

Read More...

Summary only...

ဘလာေဂါက္

ဒါကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ကာ ကိုေဂါက္ရဲ႕ ပံုပါ။ မေန႔ညက စာေရးရမွာ ပ်င္းတာနဲ႔ ဖိုတိုေရွာ့နဲ႔ ကလိထားတာ။ ပထမပံုပိုင္းပဲ ရွိေသးတယ္။ မိုးလင္းသြားလို႔ လက္စ မသပ္ရေသးဘူး။ လက္စသပ္ၿပီးရင္ ထပ္တင္ေပးဦးမယ္။

Read More...

Summary only...

ေရႊတိ ံဂံုက သီတင္းလျပည့္ည

မေန႔ညက ဘုရားသြားဖူးရင္း ရိုက္လာခဲ့တဲ့ ပံုေလးေတြပါ ...

Read More...

Summary only...

အမည္မသိ ေခတ္ေမာ္ဒယ္

ဒီပံုက ျမန္မာႏိုင္ငံဓာတ္ပံု အသင္းနဲ႔ ကန္ေတာ္ႀကီးမွာ ရိုက္လာတာပါ။ ရိုက္ဆိုလို႔တာ လုယက္တိုးေ၀ွ႕ၿပီး ရိုက္လိုက္တာ ေမာ္ဒယ္နာမည္ေတာင္ မေမးမိလိုက္ဘူး

Read More...

Summary only...

စာေရးရမွာ ပ်င္းတဲ့ကြၽန္ေတာ္ ..........

တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္၊ ေတာ္ေတာ္ပ်င္းပါသည္။ အိပ္ရာ ေစာေစာထရမွာ ပ်င္းပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ စာက်က္ရမွာ ပ်င္းပါသည္။ မိုးေရစက္လက္ မိုးရြာထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရမွာ ပ်င္းပါသည္။ ေနပူလွ်င္ အျပင္ထြက္ရမွာ ပ်င္းပါသည္။ အလုပ္ၾကမ္းေတြ လုပ္ရမွာ ပ်င္းပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ အပ်င္းႀကီးပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ပ်င္းတတ္သည္ ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ကိုယ့္ ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကတည္းက သိပါသည္။ သို႔ရာတြင္ စာေရးမွာကို ပ်င္းလိမ့္မည္ဟု ထိုအခ်ိန္က ေတြးမထင္ခဲ့မိပါ။

ကြၽန္ေတာ္စာေရးမွာ ေတာ္ေတာ္ပ်င္းသည္ ဆိုတာကိုေတာ့ ၀ါသနာပါလွခ်ည္ရဲ႕ဆိုၿပီး စာေရးျခင္းအလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္း ေက်ာင္းသည့္အခါမွ ေၾသာ္ .... ငါဆိုတဲ့ အေကာင္စာေရးရမွာလဲ ပ်င္းတာပဲ ဆိုတာကို သိလိုက္ရသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ သတင္းေထာက္လုပ္တုန္းက ျဖစ္သည္။ အယ္ဒီတာက သတင္းေပးပါ သတင္းေပးပါ။ သတင္းေထာက္ဆီမွာ တစာစာ လိုက္ေတာင္းသည္။ သတင္းေထာက္ေတြကလည္း ကြၽန္ေတာ့္လိုပဲ စာေရးရမွာ ပ်င္းၾကသည္(လူတိုင္းကို မဆိုလိုပါ)။ ဒီေန႔ရတဲ့ သတင္းကို ဒီေန႔မေရးခ်င္ၾက။ ေနာက္ဆံုး ေဖာင္ပိတ္ၿပီ Last minute ေရာက္မွ ျပဴးကာ ျပာကာ ေရးၾကသည္။ တစ္ပတ္လည္း မဟုတ္ ႏွစ္ပတ္လည္းမဟုတ္ အျမဲတမ္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေရးေနရင္းက ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ တြက္ေျခကိုက္သြားၿပီ က်န္တာေနာက္အပတ္မွ ေရးမည္ဆိုေသာ ကိုယ့္ထက္ပ်င္းသည့္ သတင္းေထာက္မ်ားလည္း ရွိေသးသည္။ ထိုစဥ္က ကြၽန္ေတာ္ထင္မိသည္။ သတင္းမို႔ ပ်င္းတာျဖစ္မွာပါ။ လံုးျခင္းေတြ ပါေတြေရးရင္ေတာ့ ပ်င္းမည္မထင္ပါဘူး။ ထိုကဲ့သို႔သာ ေလွ်ာက္ေတြးေနသည္။ လံုးျခင္းေရးဖို႔ ေခါင္းစဥ္ကို စဥ္းစားရမွာေတာင္ ပ်င္းေနခဲ့သည္ကို ကိုယ့္ကို သတိမထားမိခဲ့။

တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္ကို ျပန္ေမးၾကည့္မိသည္။ မင္းရန္ကုန္ကိုလာတာ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ ျပန္ေျဖၾကည့္သည္ စာေရးဆရာလုပ္ မလို႔။ စာေရးဆရာ လုပ္မယ္ဆိုရင္ မင္းဘာကိုေရးမွာလဲ။ စာေရးဆရာ လုပ္မည္ဟု ေျပာေတာ့သာ လြယ္သည္။ ေရးခ်င္တာေတြကလည္း မ်ားသည္။ ဘာကိုေရးမွာလဲ ဆိုေတာ့ လိုင္းေတြေရႊးေနတာနဲ႔ ပင္အခ်ိန္ေတြက သံုးေလးႏွစ္ကုန္သြားခဲ့သည္။ ထိုသံုးေလး ႏွစ္အတြင္း ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာေတာ့ လံုျခင္းအုပ္ေရေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာကို ေရးၿပီးသြားၿပီ။ သို႔ေပမယ့္ စာရြက္ေပၚကိုေတာ့ ေရာက္လာခဲ့ျခင္းမရွိ။

တစ္ေန႔ေတာ့ ဆရာေဖျမင့္ရဲ႕ ဂ်က္လန္ဒန္ အေၾကာင္းကို ဖတ္မိသည္။ ဂ်က္လန္ဒန္သည္ စာေရးဆရာ ျဖစ္ရန္ ေရးစရာ ရွိခ်င္ရိွ မရွိခ်င္ေန တစ္ေန႔ အနည္းဆံုး ငါးမ်က္ႏွာေတာ့ရေအာင္ ေရးသည္ဟုဆုိသည္။ ထိုစာကို ဖတ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီ ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနေသာ ၀တၳဳေလးရဲ႕ ဇာတ္လမ္း အစကို ပ်ိဳးလိုက္သည္။ ငါးမ်က္ႏွာ ၿပီးပါသည္။ အပ်ိဳးေလးကို ကြၽန္ေတာ္လည္း ႀကိဳက္ပါသည္။ ထို႔အတူ ဆက္ေရးမည္ဟု ကတိက၀တ္ခံၿပီး ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာပင္ ခပ္တည္တည္ႏွင္ ့ေကာက္တင္လိုက္ေသးသည္ (ၾကည့္ခ်င္ရင္ ဒီေနရာကိုႏွိပ္္)။ သို႔ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ဆက္မေရး ျဖစ္ခဲ့ပါ။

ငယ္ငယ္တုန္းက တင့္ဆန္း ေရးသည့္ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲတြင္ သူသည္ စာေရးရမွာ ပ်င္းသည္ဟု ဖတ္ဖူးသည္။ ထိုစဥ္က ဒီလူႏွယ္ စာေရးဆရာ လုပ္ေနၿပီး စာေရးရမွာ ပ်င္းရန္ေကာဟု အျပစ္တင္ ေ၀ဖန္ခဲ့ဖူးသည္။ ယခု ကိုယ္ေတြ႔ ၾကံဳေတာ့မွ ေအာ္ သူေျပာတာ ဟုတ္ေပသားပဲဟု ေထာက္ခံမိသည္။

တစ္ရက္တြင္ ဇင္ေယာက္နီ ေရးေသာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္လိုက္ရသည္။ မင္းသိခၤကို အလုပ္အရမ္းပင္ပန္း ေနၿပီ မအိပ္ေသးဘူးလာဟု ဇင္ေယာ္နီက ေမးၾကည့္သည္ဟုဆိုသည္။ မအိပ္ေသးဘူး စာေရးဦးမယ္ဟု မင္းသိခၤက ျပန္ေျပာသည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုအခါ ဇင္ေယာ္နီက ဆရာႀကီး ပင္ပန္းေနၿပီ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အိပ္သင့္ၿပီဟု တိုက္တြန္႔သည့္အခါတြင္ ပင္ပန္းလို႔သာ စာမေရးပဲ အိပ္ခဲ့ရင္ မင္းသိခၤ ဆိုတာ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး ဟု ဆရာ မင္းသိခၤက ျပန္ေျပာခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုေဆာင္းပါးကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေရးလိုက္ပါေသးသည္။ ႏွစ္ညသံုးည။ သို႔ေပမယ့္ ဆက္မေရးျဖစ္ခဲ့။

ထို႔သို႔ ထိုသို႔ျဖင့္ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ရန္ကုန္ေရာက္တာ ငါးႏွစ္ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီ။ ေျခာက္လကို တစ္အုပ္ၿပီးရင္ေတာင္ စာအုပ္ဆယ္အုပ္ခန္႔ ၿပီးစီေနေလာက္ၿပီ။ ယုခုေတာ့ တိုတိုမြမြ စာေတြက လႊဲလို႔ အုပ္လိုက္ ျပစရာ တစ္ခုမွမရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္၏ အပ်င္းမ်ားကို ျပင္ဆင္ၿပီး ေခါင္းထဲမွ စာမ်ားကို ယခုအခါ ျပန္လည္ေရးသား ေနသည္။ သို႔ရာတြင္ ဘယ္ႏွစ္ရက္ခံမည္ကား ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္ တိုင္မသိေသး။

Read More...

Summary only...

ရန္ကုန္ေန၀င္ခ်ိန္

Central တာ၀ါေပၚကေန အင္တာနက္သံုးေနရင္း လွမ္းျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေလးကို ရိုက္ထားတာပါ။

Read More...

Summary only...

ပန္းသီး

မေန႔ညက ဖိုတိုေရွ႕နဲ႔ ဆြဲထားတဲ့ ပန္းသီးပံုေလးပါ။ အဲဒီပံုကို ညဆယ့္တစ္နာရီခြဲ ကေနစဆြဲတာ မနက္ ေလးနာရီခြဲၿပီးမွ ၿပီးသြားတယ္။ ပန္းသီးနဲ႔ ခြၽတ္ဆြတ္ မတူေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ျပန္ျပန္ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်တယ္။

Read More...

Summary only...

ေအးျမတ္သူ

Canon Camera Club မွာရိုက္ခဲ့တဲ့ ပံုေတြပါ

Read More...

Summary only...