Happy Birthday ေမေမ

ဒီေန႔ ဒီဇင္ဘာ ၂၄ အေမ့ေမြးေန႔

ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ့ကို အေမလို႔ စသိတဲ့အခ်ိန္က ..........
စစ္ကိုင္းတိုင္း အထက္ပိုင္း မဲဇာၿမိဳ႕နယ္ခြဲ ဂ်ံဳးဂ်ံဳးဂ် လို႔အမည္ရတဲ့ ရြာေလးမွာ။ အဲဒီရြာေလးက မဲဇာေခ်ာင္းနဲ႔ မဲဇာေတာင္ၾကား မွာတည္ရွိၿပီး အေမရယ္ မမရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ အဲဒီရြာေလးမွာ ေနၾကတယ္။ အေမဟာ အဲဒီရြာေလးမွာ တာ၀န္က်တဲ့ သူနာျပဳ ဆရာမေပါ့။ တခါတရံမွာ ေမဟာ သူနာျပဳ ယူနီေဖာင္းကို ၀တ္ဆင္ေလ့ရွိၿပီး သူတို႔ဟာ ႏိုက္တင္ေဂးရဲ႕ တပည့္ေတြလို႔ ဂုဏ္ယူစြာ ေျပာတတ္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းေနတဲ့ အရြယ္ ေရာက္လာေတာ့ အေမနဲ႔အတူ မေနျဖစ္ ၾကေတာ့ဘူး။ အေမက သူတာ၀န္က်တဲ့ ၿမိဳ႕ေတြနယ္ေတြမွာ ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔က အဖြားအိမ္မွာ ေနၿပီး ေက်ာင္းတက္ရတယ္။ အေမ အျငိမ္းစားယူၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဆယ္တန္း ေအာင္သြားၿပီ။ ဆယ္တန္း ေအာင္ေတာ့ ရန္ကုန္ ေရာက္လာခဲ့တယ္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေမနဲ႔ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သိပ္မရွိလွပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိေသးတဲ့ အေမ
ငယ္ငယ္တုန္းက သရဲေၾကာက္တတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ အတြက္ သရဲ မေၾကာက္တတ္တဲ့ အေမဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ သူရဲေကာင္းပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ဓားခုတ္မိၿပီး ျပတ္လုျပတ္ခ်င္ ျဖစ္သြားတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ မငိုဘူး။ အေမက မ်က္ရည္ေတြက်တယ္။

တစ္ရက္မွာ အေမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္တစ္အိမ္ကို သြားလည္ရင္း ေခြးဆြဲေတာ့ ကၽြန္႔ေတာ္ကို မကိုက္မိေအာင္ အေမက အေရွ႕ကေန ကာကြယ္ေပးတယ္။

ေျခာက္တန္းႏွစ္ ေလာက္က ငါးမွ်ားရင္း လက္ကို ငါးမွ်ားခ်ိတ္စူးတယ္။ အေမက သူမ်ားေတြ ငါးမွ်ားခ်ိတ္စူးတုန္းက ခြဲေပးဖူးေပမယ့္။ ကၽြန္ေတာ့္ လက္က ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကို မခြဲေပးရဲဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ ကိုးတန္းႏွစ္က အေမရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ကို အလည္သြားတယ္။ အေမေနတဲ့ အိမ္က ေဆးရံုနားေလးမွာ။ ဘူတာနဲ႔ ေဆးရံုက ေတာ္ေတာ္ ေ၀းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမ့ဆီကိုသြားတိုင္း ဘူတာေရာက္ေအာင္ မစီဘူး။ ေဆးရံုနားေရာက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ရထားေပၚက ခုန္ခ်ၿပီး ေနခဲ့တယ္။ တရက္မွာ ေျခေခါက္ၿပီး လဲွသြားတယ္။ ကံေကာင္းလို႔ ရထားဘီးေအာက္ ေရာက္မသြားေပးမဲ့ တကိုယ္လံုးမွာ ပြန္းပဲ ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ ႏုတ္ခမ္းကြဲ သြားတယ္။ ေဆးရံုမွာ အနာေတြကို ခ်ဳပ္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္လွန္႔စိတ္နဲ႔ တုန္တုန္ရင္ရင္ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖက္ထားေပးတယ္။

ဆယ္တန္း ေအာင္တဲ့ႏွစ္က အေမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ သေဘၤာေစာင့္ရင္း အေမက ပါလာတဲ့ ထမင္းဂ်ိဳင့္ကို ဖြင့္စားတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို စားဖို႔ ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဗိုက္ဆာေနေပမယ့္ လူၾကားထဲမွာ ရွက္လို႔ မစားဘူး။ အဲေတာ့ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီအေၾကာင္းကို ေျပာၿပီး “ငါ့သားကို အေမက ကေလးလို႔ ထင္ေနတာ။ ငါ့သားက ရွက္တတ္ေနၿပီပဲ”တဲ့။

ကၽြန္ေတာ္ နယ္ျပန္သြားရင္ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာတယ္။ “အေမကေတာ့ သားကိုလြမ္းလို႔။ သားကေတာ့ မိၾကည္ကိုလြမ္းလို႔” ဆိုတဲ့ စကားပံုထဲက အတိုင္းပါပဲတဲ့။

ကၽြန္ေတာ္ ေမ့ကို ႀကိဳက္တဲ့ အခ်က္ေတြက
အေမက သတၱိရွိတယ္။ လူလူခ်င္းလဲ မေၾကာက္သလို သရဲတေစၦဆိုတာကိုလဲ မေၾကာက္ဘူး။ ဘာသာတရားကို ကိုင္းရႈိင္းတယ္။ သူမ်ား အေပၚမွာ မဟုတ္တာ မလုပ္တတ္ဘူး။

အေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္တဲ့ အခ်က္ေတြက
ဆဲဆူရင္ တစ္ေနကုန္ မၿပီးေတာ့ဘူး။ မိဘေတြက သားသမီး အေပၚ ေကာင္းေစခ်င္လို႔ ဆံုးမတာ ဆိုေပမယ့္ တခ်ိန္းလံုး ပ်စ္ေတာက္ ပ်စ္ေတာက္ ေျပာေနတာကို နားျငီးတယ္။ ငယ္တုန္းတုန္းက အေမရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ထဲက အိမ္အျပင္ မထြက္ရဘူး။ ဘုရား တစ္ခါရွိခိုးရင္ နာရီ၀က္ကေန ေလ့ဆယ့္ငါးမိနစ္ ေလာက္အနည္းဆံုး ၾကာတယ္။

အေမ့ေမြးေန႔
ကၽြန္ေတာ့္ ေမြးေန႔ေရာက္တိုင္း အေမဟာ ဘုရားဆြမ္းကပ္ ဖေရာင္းတိုင္ အေမြးတိုင္ေတြ ငွက္ေပ်ာ္ပြဲေတြနဲ႔ ဘုရားမွာ အၿမဲတမ္း ဆုေတာင္းေပး ေလ့ရွိေပမယ့္။ အေမ့ ေမြးေန႔ ေရာက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ မလုပ္ေပးဖူးဘူး။ တခ်ိဳ႕ႏွစ္ ေတြဆိုရင္ ေမ့ေမြးေန႔ကို ေတာင္သတိ မထားမိလိုက္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္ေတာ့ အသက္ႀကီးလာလို႔လား မသိဘူး အေမ့ ေမြးေန႔မွာ တစ္ခုခု လုပ္ေပးရမယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိလာၿပီ။