ကင္းမေသးလို႔

တကယ္ေတာ့ဗ်ာ
ကၽြန္ေတာ္ ဘီယာေသာက္တယ္ ဆိုတာ ေသာက္ခ်င္လို႔ ေသာက္တာ မဟုတ္ဘူး
ကၽြန္ေတာ္က ဘီယာကို အဆက္ျဖတ္ၿပီးသား
ဒါေပမယ့္
သိတယ္မဟုတ္လား ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ္ခ်င္းစာ တတ္တယ္ေလ
ငါ့ကို ေကာင္မေလးေတြ ျဖတ္သြားတုန္းက ေတာ္ေတာ္ခံစားခဲ့ရတာ အခု ဘီယာကို ငါျဖတ္လိုက္ရင္ သူေတာ္ေတာ္ ခံစားရရွာမွာပဲ ဆိုတဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္နဲ႔ ဘီယာေတြ တစ္ခြက္ၿပီး တစ္ခြက္..............

* * * * * * *

လမ္းငါးဆယ္ ထိပ္က ဘီယာဆိုင္ အေရွ႕ကို ျဖတ္ေတာ့ ညကိုးနာရီခြဲေနၿပီ။ (မသိေသးတဲ့ လူေတြကို တလက္စာထဲ သတင္းေပး လိုက္ဦးမယ္ အဲဒီဆိုင္မွာ ေသာက္ရင္ ျမန္မာဘီယာ ပုလင္းတစ္လံုးမွာ တစ္ေထာင္ပဲရွိတယ္။ ဆိုင္နာမည္က ၀င္း တဲ့။) လက္ထဲမွာ ၾကည့္ေတာ့ အိတ္ကခ်ပ္ေနၿပီ။ အင္းမျဖစ္ေသးဘူး လကုန္ဖို႔ သံုးရက္လိုေသးတယ္။ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ၿပီး ဆိုင္အေရွ႕က ျဖတ္လာခဲ့တယ္။

အဲဒီဆိုင္က အခုမွ တစ္ရာ တစ္သြားတာ အရင္ကဆိုရင္ ဘီယာတစ္လံုးမွ တစ္ေထာင္ပဲ ရွိတယ္။ ဘီယာတစ္လံုးကို ေထာင့္တစ္ရာနဲ႔ ရလို႔လား မသိဘူး အဲဒီဆိုင္မွာ ေသာက္တဲ့လူေတြက အၿမဲစည္ကားေနတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ဆိုင္ထဲမွာ ေနရာမရေတာ့လု႔ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေခြးေျခခံုေလးေတြ ခ်ၿပီး ထိုင္ေသာက္ၾကရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္သက္မွာ အရက္ကိုသာ ပလက္ေဖာင္းမွာ ေရာင္းတာ ျမင္ဖူးတယ္။ ဘီယာကို ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေခြးေျခခံုေတြ ခင္းၿပီး ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘူး။

မွတ္မိေသးတယ္ ဟိုလြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္က
ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ေမာင္တက္ရယ္ အဲဒီဆိုင္မွာ ေသာက္ဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္တာ၊ ဆိုင္ထဲမွာ လူလွ်ံေနတဲ့ အျပင္ ပလက္ေဖာင္းမွာ ထိုင္စရာ ေနရာကို မရွိဘူး။ အဲေလာက္ထိ ေရာင္းေကာင္းတာ။ ေနာက္ေတာ့လဲ ေနရာကို မရမက ဖန္တီးၿပီး ၀င္ထိုင္ရတယ္။ အဲဒီပလက္ေဖာင္း ေပၚမွာ ဘီယာေသာက္ရတာ ဘတ္စကား စီးရသလိုပဲ။ လူေတြ ၾကတ္လြန္လို႔။

အဲလို ေတာင္စဥ္ေနရမရ ေလွ်ာက္ေတြးရင္ . . . . .
သိမ္ျဖဴလမ္းေတာင္ ေရာက္လာၿပီ။ သိမ္ျဖဴလမ္းေရာက္မွ သတိရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ထမင္းမစားရေသးဘူး။ ထမင္စားဖို႔ စဥ္းစားေတာ့ ညမိုးႀကီးခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ ေအးကေအးနဲ႔ ထမင္းစားရတာ အဆင္မေျပဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခုခုစား မယ္လို႔ စဥ္စားလိုက္တယ္။ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ စားရင္ေကာင္းမလးာ။ ေျမအိုးၿမိးရွည္ စားရင္ေကာင္းမလား။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ျပန္ေတာ့ ရွမ္းေခါက္ဆြဲတို႔ ေျမအိုး ၿမီးရွည္တို႔က စားရင္ ခဏေတာ့ ဗိုက္ျပည့္ေပမယ့္ ညေရာက္ရင္ ျပန္ဆာမွာ။ ေနရတာက ခုႏွစ္လြာမွာ ဗိုက္ဆာတိုင္း ေအာက္ကို ခဏခဏ ဆင္းေနရရင္ အဆင္မေျပဘူး။ ဗိုက္လဲ ျပည့္ အဆာလဲခံမဲ့ ေၾကးအိုး ေသာက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

ေၾကးအိုး ေသာက္ရင္ေတာ့ ႏွစ္ေထာင္ ေက်ာ္ကုန္မွာ။ ဘီယာေတာင္ ေသာက္ရင္ေတာင္ ကုန္ေသးတာ၊ ဘီယာ ေသာက္လိုက္ တာထက္စာရင္ေတာ့ အက်ိဳး ရွိပါေသးတယ္ ဆိုၿပီး ေၾကးအိုး ေသာက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ လိုက္တယ္။ ဆံုးျဖတ္ၿပီးမာ သတိရတယ္ ဘယ္ဆိုင္မွာ ေသာက္မွာလဲ။ အနီးဆံုး ေၾကးအိုးဆိုင္ကို စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ငါ့ဆယ့္ တစ္လမ္းထိပ္မွာ။

သိမ္ျဖဴလမ္း ကေန ေၾကးအိုး ဆိုင္ရွိရာ ငါ့ဆယ့္တစ္လမ္းကို မဟာဗႏၵဳလလမ္း အတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ လမ္းငါးဆယ္ ဘီယာဆိုင္ ေရွ႕ေတာင္ ျပန္ေရာက္လာၿပီ။ ဘီယာဆိုင္ အေရွ႕က ျဖတ္ရင္း မ်က္ေစာင္း ထိုးၾကည့္ေတာ့ ပလက္ေဖာင္းမွာ လူေတြအျပည့္။ ဒါေပမယ့္ ပိေတာက္ပင္ ေအာက္က ပန္းလယ္ခံုေလးမွာ ေနရာတစ္ခု လြတ္ေနတယ္။

ေနရာလြတ္ေလးကို ျမင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္ တစ္ခ်က္တုန္႔ သြားတယ္။ ေဟ့ ေၾကးဦးေသာက္မွာ။ ကိုယ့္ကို သတိေပးၿပီး အေရွ႕ဆက္မလို႔ ၾကံေနတုန္း ၀ူး ဆို စူပါရု ကားတစ္စီး ဘီယာဆိုင္ အေရွ႕မွာ လာရပ္တယ္။ ကားထဲက ကၽြန္ေတာ့္တို႔ အရြယ္ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ဆင္းလာတယ္။ ေသခ်ာတယ္ သူ ဘီယာ လာေသာက္တာ။ သူတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး ေစာေစာက လြတ္ေနတဲ့ ေနရာေလးကို စိတ္ထဲက ႏွေျမာေနမိတယ္။

ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ၾကည့္ေနတယ္။ သူကလဲ ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားတဲ့ အတိုင္းပဲ ေစာေစာက လြတ္ေနတဲ့ ခံုးေလးဆီကို တည့္တည့္မွတ္မွတ္ သြားေနတယ္။ သူခုံမွာ ထိုင္မလို႔ လုပ္ေနတုန္း သူ႔ဖုန္း မည္လာတယ္။ သူ ထိုင္မလို႔ လုပ္ၿပီးမွ မထိုင္ေတာ့ပဲ လမ္းေဘးဆင္းၿပီး ဖုန္းေျပာေနတယ္။ သူဖုန္းေျပာေနတုန္း အဲဒီေနရာကို သူ႔ထက္ဦးေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။ အဲဒီညက ေၾကးအိုး မေသာက္ျဖစ္ လိုက္ဘူး။

အိမ္ျပန္ ေရာက္ေတာ့ မိုးေတာ္ေတာ္ ခ်ဳပ္ေနၿပီ။ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွစ္ရာတန္ အၿပဲ ႏွစ္ျခမ္း။ ေနာက္ေန႔မနက္ သင္တန္းသြားဖို႔ ႏွစ္ရာတန္ အျပဲေလးကို တိပ္နဲ႔ကပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ရာ၀င္ခဲ့တယ္။