ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ဒုကၡ

စကားမစပ္ ေျပာရဦးမယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ကေလ . . ..

မနက္ကို ေက်ာင္းသြားမလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုက္ဆံအိတ္က ေဟာင္းေလာင္းၾကီး ဟိုနားရွာ ဒီနားရွာလုပ္ေတာ့ ပိုက္ဆံ သံုးဆယ္ရတယ္။ အဲဒီ ျမန္မာေငြ သံုးဆယ္နဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူး ဆိုၿပီ အိပ္ေနတဲ့ တစ္ေကာင္ကို ႏိုး ပိုက္ဆံ ခ်ဥ္းေတာ့ တစ္ေထာင္တန္းေလး တစ္ရြက္ထုတ္ေပးတယ္။ အဲဒီတစ္ေထာင္တန္း ေလးကို ေဘာင္ဘီ အိတ္ထဲ ထည့္ၿပီး ၄၈ မီနီဘတ္ေပၚ တက္လာခဲ့တယ္။

ကားခေပးမယ္လို႔ ထုတ္လိုက္ေတာ့ ေဘာင္ဘီ အိတ္ထဲက ျခေသၤ့က ဘယ္နားေလး ခုန္းဆင္းေနခဲ့လဲ မသိဘူး။ မရွိေတာ့ဘူးဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ သိလိုက္ၿပီ ေသာက္ရွက္ကေတာ့ ကြဲကိန္းဆိုက္ေတာ့မယ္။ အရွက္ေတာ့ အကြဲမခံဘူးဗ်ိဳ႕ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေဘးလြယ္အိတ္ ထဲလက္ႏိုက္ ေတာင္စမ္းေျမာက္စမ္း လုပ္လိုက္တယ္။ အဲလို စမ္းတာလည္း ၾကာေရာ ကားစပါယ္ရာ မေစာင့္ႏိုင္လို႔ အေရွ႕ဆက္သြာတယ္။

စမ္းတာစမ္းေနရတာ သိေနတာပဲေလ။ ကိုယ့္အိတ္ထဲမွာ ျမန္မာေငြ သံုးဆယ္ပဲ ပါလာတာကိုး။ စမ္းလဲ မထူးပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ စမ္းရင္းစမ္းရင္း အ၀ိုင္းေလ သံုးခုကို သြားစမ္းမိတယ္။

သတိရၿပီ။ တရာတန္ အေၾကြေစ့ေလး သံုးခု။ လိုခ်င္လြန္းလို႔ ရံုးက ေကာင္ဆီက ခိုးထားတာ။ စပါယ္ရာလဲ အနားလည္း ျပန္ေရာက္ေရာ ေစာေစာက အေၾကြသံုးေစ့ထဲက တစ္ေစ့ေပးလိုက္တယ္။ စပါယ္ရာက အေၾကြေစ့ေလးကို သေဘာက်ၿပီး ယူသြားေလရဲ႕။

အဲဒီအေၾကြေစ့ေတြက ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ေရာက္လာ တာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ရံုးက တစ္ေကာင္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ရလာတာ။ အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေတာ့ လိုခ်င္တယ္။ လိုခ်င္လို႔ ေတာင္းေတာ့ သူကမေပးဘူး။ မေပးေတာ့ ၀ယ္တယ္။ တစ္ေစ့ တစ္ေထာင္တဲ့။ ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္နဲ႔ မေပးဘူး။ သူအိပ္မွ အသာေလးခိုး ထားလိုက္တယ္။

သူအေၾကြေစ့ေတြ ေပ်ာက္တာကို ခ်က္ျခင္း မသိေသးဘူး။ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ေလာက္ ေနမွသိတာ။ ေပ်ာက္မွန္းလဲ သိေရာ ကၽြန္ေတာ္ခိုးမွန္း တန္းသိတယ္ဗ်။ လာေမးေသးတယ္။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေဟာက္လြတ္လိုက္ေတာ့ ထပ္မေပးရဲေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီလူနဲ႔ ဒီလူရွိတာ။ ကၽြန္ေတာ္မယူရင္ ဘယ္သူမွ မယူမွန္းသိေပမယ့္ သိေပမယ့္ သက္ေသ မရွိေတာ့ လွည့္သြားေလရဲ႕။

ေက်ာင္း အျပန္က်ေတာ့လဲ ဘာထူးမွာလဲဗ်ာ က်န္တဲ့ အေၾကြေစ့ေလး ႏွစ္ပါးသြားခဲ့ရတယ္။ အခုေတာ့လဲဗ်ာ ခဲရာခဲဆစ္ ခိုးထားတဲ့ အေၾကြေစ့ေလးေတြ ဘတ္စကားခ ျဖစ္သြားၿပီ။ ႏွေျမာလိုက္တာ။

Read More...

Summary only...

ခ်ယ္ဆီးကို စိန္ေခၚေတာ့မွာလား

`ေဟာ့ေရာင္ထထ´

ကၽြန္ေတာ္ကို လႈပ္ႏိုးသံေၾကာင့္ အိပ္ေနရာက မ်က္လံုးကိုဖြင့္လုိက္တယ္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အယ္ဒီတာ။

`ေဘာ့လံုး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဖုန္းဆက္တယ္။ အထူးသတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲရွိလို႔တဲ့၊ သြားေတာ့ အခုခ်က္ျခင္း´
`ဟုတ္ကဲ့´

ကၽြန္ေတာ္ ကင္မရာေလးကိုဆြဲၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ေဘာ့လံုး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရံုး တည္ရွိရာ ေ၀ဇယႏၱာလမ္း အိုလံပစ္ ဟိုတယ္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ အစည္းေ၀း ခန္းမထဲေရာက္ေတာ့ လူကေတာ္ေတာ္ေလး စံုေနၿပီ။

ခါတိုင္းမတူပဲ တမႈထူးျခားတာက ကင္မရာမင္းေတြက ထန္းလွ်က္ခဲ ပုရြက္ဆိတ္အံုသလို အေရွ႕ဆံုးမွာ အရာ၀တၱဳတစ္ခုကို အသည္းအသန္ ၀ိုင္းရိုက္ေနၾကတယ္။

မာေဒးကား ဖလားမွာ ျမန္မာ ဗိုလ္စြဲလာတုန္းကေတာင္ ကင္မရာမင္းေတြ ဒီေလာက္ မအံုၾကပါဘူး ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ အသည္းအသန္ျဖစ္ေနပါလိမ့္။

အေရွ႕ဆံုးမွာ ထိုင္ေနတာက အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဥကၠဌ သူ႔ေဘးမွာက ႏိုင္ငံျခားသား တစ္ေယာက္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ဖူးတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသား ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက စမတ္က်က် ၀တ္ၾကပါတယ္။ ဒီလူကေတာ့ ညင္းသိုးသိုးနဲ႔ ဆံပင္ကလည္း ဘုတ္သိုက္ႀကီး။

ခဏေလာက္ေနေတာ့ အခမ္းနားစပါတယ္။ အခမ္းအနား စတယ္ဆိုရင္ပဲ ဥကၠဌက စကားေျပာပါတယ္။

`အခုလို လူႀကီးမင္းတို႔ကို အေရးတႀကီး ေခၚၿပီး ရွင္းလင္းပြဲလုပ္ရတဲ့ အေၾကာင္းက၊ မၾကာမွီမွာ က်င္းပေတာ့မယ့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ အားကစား ၿပိဳင္ပြဲမွာ ၀င္ျပိဳင္မယ့္ ျမန္မာ ေဘာ့လံုး အသင္းအတြက္ နည္းျပခ်ဳပ္ အသစ္ခန္႔လိုက္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာဖို႔ပါပဲ။
ေဟ့ဒီဘက္က ထုိင္ေနတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ နည္းျပခ်ဳပ္အသစ္ပါ´

အဲလိုလဲ မိတ္ဆက္ေပးေရာ ညင္းသိုးသိုးနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားက ေခါင္းျငိမ့္ပါတယ္။

`သူကိုေတာ့ ေထြေထြထူးထူး မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ မလိုပါဘူး။ အားလံုး သိၿပီးသားျဖစ္တဲ့ အတိုင္း ခ်ယ္ဆီး အသင္းရဲ႕ နည္းျပ ေဟာင္း ေမာ္ရင္ညိဳပဲျဖစ္ပါတယ္´

`ဘာ´
ကၽြန္ေတာ္အံႀသသြားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေဘးက ေကာင္ကို လက္တို႔ေမးရတယ္။
`ေမာ္ရင္ညိဳဆိုတာ သူလား´
`အင္းေလ။ မင္းကလဲ သတင္းေထာက္လုပ္ေနၿပီး ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလား´
`သိပါတယ္ကြ။ တလင္းအံုမွာ ႏို႔ဆီခြက္ ဂိုးတိုင္လုပ္ၿပီး ကန္တုန္းက ဒီေကာင္က ေဘာ့လံုးေကာက္ အဆင့္ပဲရွိတယ္။ အခုမွ ....... ´
`ရူးတိုးတိုး....... ဟိုမွာ စကားေျပာတာ နားေထာင္´

အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဥကၠဌ ၿပီးေတာ့ ေမာ္ရင္ညိဳက ျမန္မာ ေဘာ့လံုး အသင္းကို နည္းျပလုပ္ဖို႔ ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းကို ရွင္းျပပါတယ္။

`My Name is Mourinho´
ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ေမာ္ရင္ညိဳပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီကို ေျပာင္းေရြ႕လာတဲ့အေၾကာင္း ကေတာ့ ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ တစ္အခ်က္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လူ၀င္စား တစ္ေယာက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ျမန္မာလူမ်ိိဳး တစ္ဦး ေသလို႔ ၀င္စားတယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘ၀ေဟာင္းက ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြကို ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေပးဆပ္ခ်င္တာ ေၾကာင့္လခ မယူပဲ နည္းျပလာလုပ္တာပါ။

ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အစြမ္းအစကို ျပခ်င္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေဘာ့လံုး အသင္းတစ္ခုကို အသင္းေကာင္း တစ္ခု ျဖစ္လာဖို႔ ဘယ္ေလာက္ထိ ပ့ံပိုးႏိုင္စြမ္းအားရွိတတယ္ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို ကမၻာက သိေအာင္။ အထူးသျဖင့္ ခ်ယ္ဆီး အသင္း ဥကၠဌ Roman Abramovich သိေအာင္ ေပါ့ေလ။

လူႀကီးမင္းတို႔ကို ေနာက္ထပ္ ေျပာျပခ်င္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တိုက္ေလာင္းပလင္ ျမန္မာ ေဘာ့လံုးအသင္း အတြက္ အနာဂတ္ အစီအစဥ္ပါ။ အခု အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ပြဲမွာ အိမ္ရွင္ထိုင္းကို ဂိုးျပတ္ကန္ၿပီး ဖလားရေအာင္ လုပ္ေပးမယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာ ျပည္အႏွံ႕လွည့္ လည္ပါမယ္။

အဲလို လွည့္လည္ၿပီး အသက္ ကိုးႏွစ္နဲ႔ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ ၾကားမွာ ရွိတဲ့ ကေလး ေဘာ့လံုး ေျခာက္သင္းစာကို ေရြးပါမယ္။ ေရြးၿပီးတာနဲ႔ အဲဒီကေလးေတြကို ကန္႔သြင္းပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ငန္းက ၂၀၀၈ မွာ စမွာဆိုေတာ့ ေနာက္ ငါးႏွစ္အၾကာ ၂၀၁၃ ေရာက္ရင္ အဲဒီ ေျခာက္သင္းထဲက ေလးသင္းစာ ထပ္ေရြးပါမယ္။ အဲဒီကေန ေနာင္ေလးႏွစ္အၾကာ ၂၀၁၇ ေရာက္ရင္ ေလးသင္းကေန ႏွစ္သင္းစာ ျပန္ေရြးပါမယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ ကေလးေတြလဲ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ကေန ၂၂ အရြယ္ေတြ ျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီ အသင္းဟာ လူငယ္ထဲမွာ ဆိုရင္ ကမၻာ့အေကာင္း အဆံုး အသင္းတစ္သင္းျဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲဒီ လူငယ္အသင္းကေန ကိုယ္စားျပဳၿပီ၊ အေရွ႕ေတာင္ အာရွတင္မဟုတ္ပါဘူး အာဆီယံ ခ်န္ပီယံရွစ္ အာရွခ်န္ပီရွစ္ အစရွိတဲ့ ဖလားေတြကို ရယူေပးပါလိမ့္မယ္။

ေနာက္ထပ္ သံုးႏွစ္အၾကာ ၂၀၂၀ ခုႏွစ္ကို ေရာက္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီႏွစ္သင္းကို တစ္သင္းစာ ေရြးထုတ္ၿပီး ထပ္မံေလ့က်င့္ပါမယ္။ အဲဒီအသင္းဟာ ၂၀၂၂ ရဲ႕ ကမၻာ့ဖလားကို ျမန္မာ ႏိုင္ငံကိုယ္စား အရယူေပးပါလိမ့္မယ္။

ဒီစီမံကိန္းဟာဆိုရင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၂၂ အထိ ၁၄ ႏွစ္တာ ၾကာျမင့္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ၁၉၆၃ ဇန္န၀ါရီ ၂၆ ရက္ေန႔မွာ ေမြးတာ ဆိုေတာ့ အခုမွ ကၽြန္ေတာ့္ အသက္ဟာ ၄၄ ေလးပဲ ရွိေသးတာ မို႔ ေနာက္ထပ္ ၁၄ႏွစ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အခ်ိန္ရပါေသးတယ္။ ဖာဂူဆန္ ဘယ္ေလာက္ ေအာင္ျမင္တယ္ ဆိုဆို ကၽြန္ေတာ့္လို အခြင့္ေရး မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူက ၁၉၄၁ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ မွာေမြးတယ္။ အခုပဲ အသက္ ၆၆ ႏွစ္ရွိေနၿပီ။ အလြန္ဆံုး သူ ေနႏိုင္လွ ေနာက္ေလးႏွစ္ေပါ့ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ စကားကို ဒီေနရာမွာ ပဲ အဆံုး သတ္ပါရေစ။

`ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေအာင္ျမင္ရမယ္ !´

ေမာ္ရင္ညိဳ အလန္႔တႀကား ေအာ္သံလဲ ဆံုးေရာ လူေတြ လက္ခုပ္ကို အားရပါးပါးရတီးၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ လိုက္တီးလိုက္တယ္။

အဲအဲ တီးေနလို႔ မျဖစ္ေသးဘူး။ ေစာေစာက သူ႔ကို ေမာ္ရင္ညိဳမွန္း မသိလို႔ ဓာတ္ပံု မရိုက္ထားလိုက္ဖူး။ သြားရိုက္ဦးမွ ..............

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဖုန္းက ၀င္လာတယ္။

`ဘာ´
သာေကတ ဘက္မွာ မီးေလာင္တယ္ဟုတ္လား။ ေအးေအး ငါအခု လာခဲ့မယ္။

ဘယ္နယ္ ေဆာင္တြင္းႀကီး မီးေလာင္ရတယ္ လို႔ပ။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာေလးကို ကပ်ာကရာသစ္။ ကင္မရာေလးကိုဆြဲၿပီး အိမ္မႈံစံုမြားနဲ႔ တိုက္ေအာက္ကို ေျပးဆင္းခဲ့တယ္။ ေဆာင္းမနက္ခင္းမို႔ လားမသိဘူး ပတ္၀န္းက်င္းမွာ ျမဴေလးေတြ ဆိုင္းလို႔ .............

ယခု ပို႔ျဖစ္ေျမာက္ေရး အတြက္ အခ်က္အလက္မ်ား ရွာေဖြ ေပးေသာ ကိုမ်က္လံုးကို အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။

Read More...

Summary only...

မ်ိဳးမ်ိဳးခိုင္ အႏႈပညာရွင္မ်ားကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ရ .......

အဆိုပါ ေန႔က ေရာက္ရွိလာသည့္ သရုပ္ေဆာင္ အခ်ိဳ႔


အခုတေတာ့ ျပင္ပမွာ ျပန္႔ႏွံ႕ေနတဲ့ ရုပ္ရွင္သရုပ္ ေဆာင္နႏၵာလိႈင္နဲ႔ ဇာတ္ပို႔သရုပ္ေဆာင္ မိ်ဳးမ်ိဳးခိုင္တို႔ တယ္လီဖုန္းကေန တစ္ဆင့္ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြအတြက္ မ်ိဳးမ်ိဳးခိုင္က ရုပ္ရွင္ေလာက သားမ်ားကို လက္မွတ္ေရးထိုး ေတာင္းပန္ခဲ့ရပါတယ္။

“ထိုမွားယြင္းစြာ ေျပာဆိုမႈမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အထက္ပါအႏုပညာရွင္မ်ားမွာ မ်ားစြာ ထိခိုက္နစ္နာျခင္းမ်ား ရွိခဲ့ပါေသာေၾကာင့္ကြၽန္မ အႏူးအၫြတ္ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္” ဟု ပါရွိသည့္ေတာင္းပန္လႊာကို ယခုလ ၁၉ ရက္ေန႔က ျမန္မာႏိုင္ငံ ရုပ္ရွင္ အစည္းအရံုး၊ သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ားေရွ႕တြင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ မ်ဳိးမ်ဳိးခိုင္က လက္မွတ္ထုိး ေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။

သတင္းအျပည့္အစံု
www.yangonmedia.com ရဲ႕ ဒီေနရာမွာ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္။

Read More...

Summary only...

ဇီ၀ဇိုး ႏွင့္ ဠင္းတ

ဇီ၀ဇိုးႏွင့္ ဠင္းတတို႔သည္ ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္း အေတာင္ပံတစ္စံုစီ ႏွင့္ ေကာင္းကင္တြင္ ပ်ံသည့္ ငွက္ခ်င္း အတူတူ ျဖစ္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ……….

* * * *

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆယ္တန္း ေအာင္သည့္ႏွစ္က ႏွစ္လံုးထီ အႀကီးအက်ယ္ ေခတ္စား လးုိက္ေသးသည္။ ထိုႏွစ္လံုးထီသည္ ယခု အမ်ားသူ ငွာထိုးေနၾကသည့္ ထိုင္း စေတာ့ေစ်းကြက္ ကိန္းဂဏန္းမ်ားကို ယူျခင္းမဟုတ္ပဲ၊ အစိုးရ ဖြင့္လွစ္သည့္ ေအာင္ဘာေလ သိန္းငါးဆယ္ဆု၏ ေနာက္ဆံုး ႏွစ္လံုးကို ေလာင္းၾကသည့္ ႏွစ္လံုးထီ ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က တစ္လလွ်င္ ထီတစ္ႀကိမ္ဖြင့္၍ တစ္ႀကိမ္လွ်င္ ခုႏွစ္ရက္ၾကာသည္။

ထိုစဥ္က လူတိုင္းႏွစ္လံုးထီ ေခတ္ျဖစ္ ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏွစ္လံုးထီကို ေကာ္မရွင္ ယူေရာင္းသူမ်ား အလုပ္ေတာ္ေတာ္ ျဖစ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ဆယ္တန္းေျဖၿပီး ခါစ ေက်ာင္းသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႏွစ္လံုးထီ ေရာင္းၾကသည္။ ထိုသို႔ ေရာင္းၾကသည့္ အထဲတြင္ အေ၀းသင္ တက္ေနသူမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။

ထိုစဥ္က ႏွစ္လံုးထီ ေရာင္းျခင္းအားျဖင့္ မိသားစု အိမ္စားရိတ္ကို ကာမိရံုမွ်မက၊ သံုးေလးလေလာက္ ႏွစ္လံုးထီ ေရာင္းရံုျဖင့္ မံုရြာတြင္ အေ၀းသင္တစ္လ သြားတက္ရသည့္ စားရိတ္ပါရသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အုပ္စုထဲမွာ ဆိုလွ်င္လည္း ႏွစ္လံုးထီ ေရာင္းေသာ သူငယ္ခ်င္းမွာ ေငြရႊင္ၾကသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိပ္အပင္ပန္းႀကီး လုပ္စရာမလိုပဲ ပိုက္ဆံ ေအးေအး ေဆးေဆး ရသည့္အလုပ္ျဖစ္သည့္ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေရာင္းခ်င္သည္။

သို႔ေပမယ့္ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မေရာင္းျဖစ္ခဲ့ပါ။ ေအာင္စာရင္း ထြက္ၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္ ေရာက္လာသည္။ ရန္ကုန္ေရာက္ ေရာက္ျခင္း ပထမဆံုး ရသည့္ လစာမွာ ျမန္မာေငြျဖင့္ က်ပ္ရွစ္ေထာင္သာ ရွိသည္။ နယ္မွာ က်န္ခဲ့သည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ာ ႏွင့္ ဖုန္းေျပာျဖစ္ေတာ့
“အဲ ဒါေၾကာင့္ မင္းကို ေျပာတယ္ ရန္ကုန္မသြားပါနဲ႔ လို႔ဆို . . . ”

* * * * *

အခ်ိန္က ဒုတိယ ကမၻာစစ္ မတိုင္မွီ၊ ဥေရာပတစ္လႊားတြင္ နာဇီ စစ္သည္မ်ား ေထာင္လႊားေနၾက သည့္ျဖစ္သည္။
“ဆုန္” သည္ငယ္ရြယ္ၿပီး သြက္လက္သူတစ္ ေယာက္ျဖစ္သည္။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္လည္း အျပည့္ွရွိသည့္ “ဆုန္”၏ ငယ္အိပ္မက္မွာ စစ္ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ဘ၀ကို ရပ္တည္သြားရန္ ျဖစ္သည္။

“ဆုန္” စစ္ထဲ၀င္ဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္သည့္ အရြယ္ေရာက္ေသာ အခါတြင္ မိခင္က ဘာမွ မေျပာေသာ္လည္း ဖခင္ျဖစ္သူက စစ္ထဲမ၀င္ဖုိ႔ရာ ေဖ်ာင္းဖ် ေျပာဆိုသည္။
“ ငါ့သား မင္းမွာ တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပးရဲတဲ့ သတၱိရွိတာကို အေဖဂုဏ္ယူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းအဲဒီ အသိုင္း အ၀ိုင္းထဲေရာက္ရင္ မဟုတ္တာ လုပ္ရေတာ့မယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္းက သူမ်ားလို မဟုတ္တာ လုပ္တတ္တဲ့ လူလဲမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ သူမ်ားေတြ မဟုတ္တာလုပ္ေန ၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ မင္းက စာအုပ္ႀကီးလို မဟုတ္တာ မလုပ္ပဲ ေနမယ္ဆိုရင္လည္း မင္း ထမင္းငတ္သြားမွာ။ အဲဒါေၾကာင့္ မင္းက သူမ်ားလို မဟုတ္တာကို မျဖစ္မေန လိုက္လုပ္ျပန္ရင္လည္း မင္းရဲ႕ ပင္ကိုျဖဴစင္မႈေလးေတြ ညစ္ႏြမ္းသြားကုန္မယ္။”

ေနာက္ေတာ့ “ဆုန္” စစ္ထဲ မ၀င္ျဖစ္လိုက္ပါ။ ေက်ာင္းဆရာ အလုပ္ျဖစ္ ေက်းရြာတြင္ စာသင္ရင္း၊ စစ္ၿပီးေသာ အခါတြင္ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံ၏ စံျပေက်ာင္းဆရာ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာသည္။

* * * *

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ အလုပ္အကိုင္ မ်ားစြာ ရွိပါသည္။ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ျဖစ္ေစ ဆိုးတဲ့ အလုပ္ျဖစ္ေစ။ ဘယ္အလုပ္ ကိုပဲလုပ္လုပ္။ ေအာင္ျမင္မႈရဖို႔ ဆိုရင္ေတာ့ ႀကိဳးစားမွသာ ရမည္ျဖစ္သည္။

တစ္ခုရွိတာက အလုပ္အလြယ္ရလို႔ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့မိရင္ ႀကိဳးစားရတာျခင္း အတူတူ ကိုယ္က ဆိုးတဲ့လူ ျဖစ္သြားၿပီ။ အဲလို အလုပ္မ်ိဳးမွာေတာ့ မ်ားမ်ား ႀကိဳးစားေလး မ်ားမ်ား ဆိုးေလျဖစ္သည္။


သမၼလင္ကြန္းသည္ သမၼတ တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရသလို၊ ဘင္လာဒင္သည္လည္း ဘင္လာဒင္ဆိုသည့္ နာမည္ကိုေတာ့ လြယ္လြယ္ျဖင့္ရခဲ့သည္ မဟုတ္ပါ။ သုိ႔ရာတြင္ သမိုင္း၌ လင္ကြန္းသည္ လူေတာ္လူေကာင္း ျဖစ္၍ ဘင္လာဒင္သည္ လူဆိုးႀကီး ျဖစ္သည္။

* * * *

ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံၾကသည့္ ငွက္ခ်င္းအတူတူ ဇီ၀ဇိုးငွက္သည္ တိမ္ညႊန္႕ကိုစား၍ ဠင္းတသည္ ပတ္၀န္းက်င္က ႏွာေခါင္း႐ံႈ႔ ေအာ့အံရသည့္ အပုတ္အစပ္မ်ားကိုသာ စားသည္။

တစ္ခုရွိတာက အပုတ္စာမ်ားသည္ အပုတ္မ်ား စြန္႔ပစ္ေလ့ရွိသည့္ နယ္ေျမတြင္ အလြယ္တကူရွာေဖြ စားေသာက္ႏိုင္ေသာ္လည္း တိမ္ညြန္႕ကိုမႈ ေနရာတိုင္းတြင္ အလြယ္တကူ ေတြ႕ရမည္ မဟုတ္ပါ။

တိမ္ညြန္႔ကို စားခ်င္ရင္ေတာ့ ေကာင္းကင္အထိ ေရာက္ေအာင္ပ်ံၾကရမည္ျဖစ္သည္။

Read More...

Summary only...

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ လတန္ေဆာင္တိုင္

ေန၀င္ခါစ ကရ၀ိက္အလွ

ေမွ်ာ္စင္ကၽြန္းက ေဖ်ာ္ေျဖပြဲ


လာၾကည့္ၾကတဲ့ ပရိတ္သတ္ေတြ


မီးေရာင္ေအာက္က ကရ၀ိက္အလွ


တန္ေဆာင္တိုင္ညမွာ သာတဲ့လ


မွတ္မွတ္ရရ မယ္ဇယ္လီဖူးသုပ္ မစားရတဲ့ တန္ေဆာင္တိုင္ တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကိုယ္ ဒီတစ္ခါပဲရွိေသးတယ္။

Read More...

Summary only...

အလြမ္းစိပ္သူ

ေကာင္မေလးေရ . . ..
မေတြ႕တာၾကာေတာ့ လြမ္းလာတယ္
လြမ္းပါမ်ားေတာ့ ငါ့ရင္မွာအလြမ္းေတြေ၀လို႔

အဲဒီအလြမ္းေတြကို
ပုတီးလိုသီၿပီး
ဘ၀ဆိုတဲ့တိုင္ႀကီးမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားလိုက္တယ္

သတိရရင္
နင့္နာမည္ကို ဂါထာလိုရြတ္
အလြမ္းေတြကို ပုတီးလုိစိတ္ၿပီး
ခ်စ္တဲ့စိတ္ကို ေျဖသိမ့္လိုက္တယ္

ေကာင္မေလးေရ
တကယ္ေတာ့ငါဟာ အလြမ္းေတြကိုပုတီးလိုစိပ္တဲ့
အလြမ္းစိပ္တဲ့ လူေပါ့ကြယ္

Read More...

Summary only...

Html အပိုင္းႏွစ္

ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က
MTML ရဲ႕ အေျခခံ ကုဒ္ေတြကို ေျပာၿပီးသြားပါၿပီ


<html>
<head>
<title>Hello
</title>
</head>
<body> How Are You. Good Morning. Hellow World. How Are You. Good Morning. Hellow World How Are You. Good Morning. Hellow World How Are You. Good Morning. Hellow World How Are You. Good Morning. Hellow World How Are You. Good Morning. Hellow World How Are You. Good Morning. Hellow World How Are You. Good Morning. Hellow World How Are You. Good Morning. Hellow World How Are You. Good Morning. Hellow World How Are You. Good Morning.

Hellow World How Are You. Good Morning. Hellow World How Are You. Good Morning. Hellow World How Are You. Good Morning. Hellow World How Are You. Good Morning. Hellow World How Are You. Good Morning. Hellow World How Are You. Good Morning. Hellow World
</body>
</html>

အထက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အတုိင္း စာပိုဒ္ႏွစ္ပိုဒ္ ေလာက္ေရးၾကည့္လုိက္ပါ။ ၿပီးရင္ ေဆ့ၿပီး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ပါ။

ေပၚလာတဲ့ စာသားေတြဟာ တစ္ပိုဒ္တည္း ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရပါမယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ HTML ကေရးသမွ် စာေတြကို အင္းတားခ်ၿပီး စပိုဒ္ခြဲရံုနဲ႕ အလုပ္ မလုပ္ပါဘူး။ ပံုမွန္အား ျဖင့္ေတာ့ စာရိုက္ၿပီး စာေၾကာင္း တစ္ေၾကာင္းဆင္း ခ်င္ရင္ အင္းတားကို ႏွိပ္ရတယ္။ MTML မွာေတာ့ စာေၾကာင္း ဆင္းခ်င္တိုင္း ဆင္းခ်င္းတိုင္း <br> ဆိုတဲ့ Tag ေလး ထည့္ေပးရပါတ္။ <br> tag တစ္ခုထည့္တိုင္း ထည့္တိုင္းမွာ စာေၾကာင္း ထပ္ဆင္းပါတယ္။

HTML ရဲ႕ မူလ ေနာက္ခံေရာင္က အျဖဴၿဖစ္ၿပီးေတာ့ မူလ စာသား အေရာင္းကေတာ့ အနက္ေရာင္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကို ေနာက္ခံ အေရာင္နဲ႔ စာသား အေရာင္ကို ေျပာင္းခ်င္ဆယ္ ဆိုရင္ေတာ့<body> အဖြင့္ တက္ထဲမွာ သြားၿပီး attribute ေၾကျငာေပးရပါမယ့္။
body ရဲ႕ attribute ကို body tag ထဲမွာပဲေရးေပးရပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ေရးသလဲဆိုေတာ့ <body နဲ႕ > အဲဒီၾကားေလးထဲမွာ ေရးပါတယ္။

ဥပမာ တစ္ခု ေရးျပရရင္

<body bgcloor="#000000" text="#ffffff">

ေစာေစာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရးခဲ့တဲ့ စာပိုဒ္ထဲက body အဖြင့္ Tag ထဲမွာ အခုလို သြားေရးလိုက္ရင္ ေနာက္ခံ အေရာင္က အမဲျဖစ္ၿပီး စာသားက အျဖဴ ျဖစ္သြားပါတယ္။
bgcolor ဆိုတာကေတာ့ ေနာ္ကခံ အေရာင္ကို ေၾကျငာတာပါ။ Text ဆိုတာကေတာ့ စာသား အေရာင္ကို ေၾကျငာတာပါ။ ေရးရင္ bgcolor="ကိုယ့္ထည့္ခ်င္တဲ့အေရာင္" ဆိုၿပီးေရး ရပါတယ္ Text ကာလာအဲ အတူတူပါပဲ။

ဘယ္ကုဒ္ေတြက ဘယ္အေရာင္လဲ ဆိုတာကိုေတာ့ http://www.webmonkey.com/reference/color_codes/ မွာ သြားၾကည့္လို႔ရပါတယ္။

Read More...

Summary only...

ေပစြန္းသြားေသာ အနာဂါတ္မ်ား

ပန္းခ်ီကားဆိုတာ ၾကည့္ေတာ့သာ လွတာ၊ အဲဒီ ကမၻာေက်ာ္ ပန္းခ်ီကားေတြ ဆိုတာက ကင္းဘတ္ေပၚမွာ ေဆးေရာင္ခ်ယ္ ထားတာေလ၊ တကယ္ေတာ့ ကင္းဘတ္ ဆိုတာ အျဖဴေရာင္ဗ်၊ အဲဒီ အျဖဴေရာင္ကို ေဆးေရာင္ေတြ ေရးျခယ္ရင္းနဲ႔ ကမၻာေက်ာ္တဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြ ျဖစ္သြားတာ။ အျဖဴ သက္သက္ လွတာထက္စာရင္ အေရာင္ျခယ္ၿပီး လွတဲ့ အလွတရားက ပိုတန္ဖိုးရွိတဲ့ သေဘာေပါ့ဗ်ာ။

ေျပာရင္း ဆိုရင္း ေဟ့အေရွ႕မွာ လူတစ္ေယာက္ ကင္းဘတ္စႀကီး ကိုင္လို႔ ပန္းခ်ီဆြဲဖို႔ လုပ္ေနတယ္။ ေသခ်ာၾကည့္ လိုက္ေတာ့ . . . .

`` ဟင္ ´´

လီယိုနာဒိုဒါဘင္ခ်ီ ႀကီးပါလား၊ သူ႔အေရွ႕မွာ မိုနာလီဇာႀကီးကို ငုတ္တုပ္ထိုင္ခိုင္းၿပီး အျဖဴေရာင္ ကင္းဘတ္ ေပၚမွာ ေဆးေရာင္ စုပ္တံေတြနဲ႔ ပံုတူဆြဲေနေလရဲ႕။ ေရွ႕ဆက္သြားေတာ့ ဗင္ဂိုး ေနၾကာပန္း ခင္းထဲမွာ ပက္လက္ႀကီး အိပ္ၿပီး အျဖဴေရာင္ ကင္းဘတ္ ေပၚမွာ အရုပ္ေတြ ေရးေနတယ္၊ ေနၾကာပန္းခင္းႀကီးကို ေက်ာ္လာေတာ့ တဲပုတ္ေလး တစ္ခုကို ေရာက္တယ္။ အထဲမွာ လူရိပ္ေတြ႕လို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပီကာဆိုႀကီးဗ်၊ ဘာလုပ္ ေနတာလဲလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထမင္းခ်က္ေနတယ္။ မီးဖိုေဘးမွာ ေရးလက္စ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္၊ အျဖဴေရာင္ ကင္းဘတ္ေပၚမွာ ေဆးေရာင္ေတြ ျခယ္ထားတယ္ . . . .

ေနာက္ေျခာက္လ ေလာက္ၾကာေတာ့ လီယိုနာဒိုဒါဘင္ခ်ီ ဗင္ဆင့္ဗင္ဂိုး ပီကာဆို တို႔သံုးေယာက္ေပါင္း ၿပီး အႀကီးအက်ယ္ အခန္းနား ဆံုးပန္းခ်ီ ျပပြဲႀကီး လုပ္ၾကတယ္။ ဒိုင္ယာနာေတာင္ အဲဒီပန္း ခ်ီျပပြဲကို ၾကည့္ခ်င္ေဇာနဲ႔ ကားကို မိုင္ကုန္ေမာင္းရာက အရွိန္လြန္ၿပီး အက္ဆီးဒင့္ ျဖစ္သြားတယ္ ဆိုလားပဲ။ အဲဒီ ပန္းခ်ီျပပြဲမွာ ပန္းခ်ီကားေတြကို အဖိုးတန္ဆံုး ေစ်းေတြနဲ႔ ေရာင္းၾကတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာလည္း အျဖဴေရာင္ ကင္းဘတ္ တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒီကင္းဘတ္ကို ေဆးေရာင္ျခယ္ၿပီး အလွဆံုး ပန္းခ်ီကားေလး တစ္ခု ဖန္တီးခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဖန္တီးမဲ့ ပန္းခ်ီကားဟာ ကမၻာေပၚမွာ အလွဆံုး ပန္းခ်ီကား ျဖစ္ခ်င္တယ္။ အဲဒီပန္း ခ်ီကားကို ျပပြဲတင္ၿပီး တန္ဖိုးျဖတ္ ေရာင္းခ်ဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ျပတိုက္ ဖြင့္ၿပီး ရာသက္ပန္ သိမ္းထားဖို႔ . . . .

အဲလိုနဲ႔ ကာလာေတြ ေရာင္စံုစပ္ရင္း ရင္ဘတ္ထဲက အျဖဴေရာင္ကင္းဘတ္ကို ဘ၀ထဲက ေဆးေရာင္ေတြ ျခယ္ၾကည့္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ပဲ မဆြဲတတ္တာလား ေဆးသားကပဲ မေကာင္းတာလား ရင္ဘတ္ထဲက အျဖဴေရာင္ ကင္းဘတ္ေလးဟာ အမဲေရာင္ ေဆးေတြနဲ႔ ညစ္ေပသြားတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ကင္းဘတ္ အသစ္တစ္ခု ထပ္၀ယ္ဖို႔ ၾကိဳးစားပါေသးတယ္။ ၀ယ္မရေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးေရာင္ေတြ ျခယ္လို႔ ပ်က္စီးသြားတဲ့ ကင္းဘတ္က ေစ်းထဲမွာ အသစ္ထပ္၀ယ္လို႔ရတဲ့ ကင္းဘတ္မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အနာဂတ္ေလ။ အခုေတာ့လည္း ေဆးေရာင္ေတြ စြန္းထင္းကုန္ၿပီ။ တကယ္ပါ ကၽြန္ေတာ္ မရည္ရြယ္ခဲ့ပါဘူး ........

Read More...

Summary only...

ကၽြန္ေတာ့ ေသြးေတြ

အဲဒီေကာင္ ေသသြားမွ ေသခ်ာ ၾကည့္မိ လိုက္တယ္ သူ႔ခႏၵာကိုယ္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္ ေသြးေတြ . . . .

ဘယ္ေနရာမွာ ေလာင္ေနမွန္း မသိတဲ့ မီးကို အလုပ္ရႈပ္ခံၿပီး မရွာေတာ့ဘူး၊ ဘယ္အခ်ိန္ ရြာမယ္မွန္း မသိတဲ့ မိုးကို အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး မေစာင့္ေတာ့ဘူး၊ ငါ့စိတ္ေတြ ၿပိဳလဲ သြားေအာင္ ဘယ္ေလေတြက တိုက္ခဲ့တာလဲ၊ ေတာ္ပါၿပီ ေခါင္းရႈပ္ခံၿပီး မစဥ္းစားေတာ့ဘူး . . . . . .

ထားလိုက္ပါ အဲဒါေတြ ငါမသိခ်င္ေတာ့ဘူး အခုျဖစ္ခ်င္တာက အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔၊ အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔အတြက္ ပံုျပင္ေကာင္းေကာင္း တစ္ပုဒ္ကို တမ္းတမိတယ္ . . . .

ငါေတာင္းတလို႔လား မသိဘူး ငါ့နားမွာ ပံုျပင္ေတြ လာေျပာၾကတယ္။ ပံုျပင္ရဲ႕ နာမည္က `` ေဟ့ေကာင္မင္းကို ငါေသြးစုပ္မယ္´´ တဲ့ ဘာသာစကားက ေတာ့ တ၀ီ၀ီနဲ႔ ေျပာတယ္၊ ေအးလို ခ်င္ရင္ေတာ့စုပ္ၾကပါ အဓီကက ပံုျပင္နားေထာင္ဖို႔ေလ . . . .

အဲလိုနဲ႔ ညတိုင္းညတိုင္း တ၀ီ၀ီ နဲေျပာတဲ့ ပံုျပင္ေတြကို နားေထာင္ရင္း ေသြးေတြ လႈခဲ့တာ ဘယ္ႏွစ္ဗိုက္စာ ဆိုတာေတာင္ ငါမေရႏိုင္ဘူး၊ အင္းေလ သူတို႔က အသက္နဲ႔ ရင္းၿပီး စီးပြားရွာရတာ မသကာ ေသသြားေတာင္ အသက္အာမခံ ေၾကးထုတ္ေပးမဲ့လူ ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ရပါတယ္ ကိုက္ကိုက္ . . .

ငါ့စိတ္ေတြ လဲၿပိဳေအာင္ တိုက္ခတ္သြားတဲ့ ေလက ငါမေမးပဲ ေျပာျပတယ္ သူနာမည္က ေမာဟ တဲ့ ၊ မေမွ်ာ္တဲ့ မိုးက ရုတ္တရက္ရြာေတာ့ ငါ့ရင္ဘတ္ကို အေအးမိေစတယ္ (အဲဒီေန႔က ထီးမယူလာ မိဘူးေလ)၊ ႏွလံုးသား တစ္ခုလံုး ျပာက်သြားမွ သိလိုက္တယ္ ငါမရွာတဲ့ မီးက အဲဒီေနရာမွာ ေလာင္သြား တာပါလား . . .

Read More...

Summary only...

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အနီေရာင္ ၾကက္ေျခခတ္မ်ား

နံနက္ေစာေစာ စီးစီး ဆူညံလွေသာ လူနာတင္ကား သံမ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ရာက ႏိုးလာခဲ့တယ္္။ လူနာတင္ ကားသံသည္ တစ္သံတည္းမဟုတ္။ ထိုသို႔မ်ားပ်ားလွေသာ လူနာတင္ကားသံမ်ား ထပ္ေနပံုကိုၾကည္လွ်င္ ျပသနာတစ္ခု ရွိေနၿပီဆိုတာ ေသခ်ာၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ အိပ္ရာထဲမွ လူးလဲထကာ အိမ္ေရွ႔ကို ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္။

အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့။ အားပါး နည္းတဲ့ လူနာတင္ကားေတြ မဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံျခားကားထဲမွာ လူဆိုးအိမ္ကို ရဲကားေတြ ၀ိုင္းထားသလိုမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကို လူနာတင္ကားေတြ ၀ိုင္းထားၾကတယ္။ အေရးေပၚ အသံေတြကလဲ ကမၻာပ်က္မတတ္ ဆူညံေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီကားေတြ တစ္စီးၿပီး တစ္စီး ျပန္ေကြ႕သြားၾကတယ္။

* * * *

ခဏၾကာေတာ့ လူနာတင္ကားေတြ အကုန္ရွင္းသြားသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ………

“ ငါ့ေျမးရယ္ အဖြားေခါင္းကိုက္လို႔ပါကြယ္ ”

လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဖြာအိုႀကီး တစ္ေယာက္။ တစ္ေခါင္းလံုးမွာ ဆံပင္ေတြ ျဖဴေရာ္ၿပီ ခါးမွာ ေလးဆယ့္ငါးဒီဂရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ကိုင္းေနသည္။ ထိုကိုင္းေနေသာ ခါးကို ျပဳတ္က်မသြားေစရန္ မေဟာ္ဂနီေရာင္ ေတာင္ေ၀ွးတစ္ခုျဖင့္ အားျပဳထားသည္။
“ အဖြားဒါ ေဆးခန္းမဟုတ္ဘူး၊ ဒီအနီေရာင္ ၾကက္ေျခခတ္ေတြက ကၽြန္ေတာ္ဖာသာ ေလ်ာက္ဆြဲထားတာ၊ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဆြဲတဲ့ ပံုက ၾကက္ေျခနီလို အနီေရာင္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေသခ်ာၾကည့္ပါဦး အဖြားရယ္ ”
“ ေအးကြယ္ အဖြားက အသက္ႀကီး ၿပီဆိုေတာ့ မ်က္စိအားနည္းလာၿပီ၊ ေဆးရံုမဟုတ္ရင္လည္း သြားလိုက္ပါဦးမယ္”
“ ဟုတ္ကဲ့၊ ဟုတ္ကဲ့ ”

အဖြားအိုသည္ တုန္ရီေႏွးေကြးေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်ာခိုင္းကာ ထြက္ခြာသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထြက္ခြာသြားေသာ အဖြားအို၏ ေက်ာျပင္ကို ေငးေမာရင္း အိမ္ေရွ႕တြင္ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

* * * *

အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူနာတင္ ကားတစ္စီး ထပ္ေရာက္လာတယ္။ လူနာတင္ ကားေပၚက ဆရာ၀န္ တစ္ေယာက္ ဆင္းလာတယ္။ ဆရာ၀န္ဟာ အရပ္ရွည္ရွည္ ဂ်ဴတီကုဒ္ အျဖဴေရာင္ကို ၀တ္ထားၿပီး နားၾကပ္ကို လက္တစ္ဘက္မွာ ကိုင္လာတယ္။

“ ေဟ့ဒီမွာ လူနာေတြ အသက္က အရမ္းအေရးႀကီးေနၿပီ ေဆးရံုမဖြင့္ေသးဘူးလား”
“ဗ်ာ”

ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာင္သြားတယ္။

“ ဒါေဆးရံု မဟုတ္ဘူး အိမ္ဗ်။ တစ္ေယာက္တည္း သီးသီးသန္႔သန္႔ ေနခ်င္လို႔ ၿမိဳ႕အစြန္မွာ ၀ယ္ထားတာ”
“ ဒါဆိုရင္ မင္းအိမ္မွာ ဘာျဖစ္လို႔ အနီေရာင္ ၾကက္ေျခခတ္ေတြ လုပ္ထားရတာလဲကြ”
“ေႀသာ္ . . .. ဒါလား ”

ကၽြန္ေတာ္သေဘာ ေပါက္သြားၿပီ။ တစ္အိမ္လံုးမွာ ပရပြျဖစ္ေနတဲ့ အနီေရာင္ ၾကက္ေျခခတ္ ေတြေၾကာင့္ ေဆးရံုနဲ႕မွားသြားျဖစ္မည္။ တကယ္ေတာ့ ထိုအနီေရာင္ ၾကက္ေျခခတ္မ်ာသည္ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀တြင္ မွားခဲ့ ေသာအမွားမ်ာတြက္ ေရးျခစ္ထားျခင္း မွ်သာျဖစ္သည္။

စစ္ပြဲတြင္ စစ္သားတစ္ဦး က်သြားလွ်င္ အမွတ္တရ မွတ္တိုင္တစ္ခု စိုက္ထူထားသကဲ့သို႔ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀တြင္ အမွားတစ္ခု မွားခဲ့တိုင္း အိမ္နံရံတြင္ အနီေရာင္ အမွတ္တရ ၾကက္ေျခခတ္ တစ္ခုေရးလိုက္သည္။ ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့ အိမ္နံရံတြင္ အနီေရာင္ ၾကက္ေျခခတ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္လို႔လာပါေတာ့သည္။

* * * *

အစ္ကို ညီမမွားသြားၿပီ။ အစ္ကို စကားနား မေထာင္ခဲ့မိလို႔။ အဲဒီလူရွပ္မာကို လူပ်ိဳလို႔ ထင္ခဲ့မိတာ။ အခုေတာ့ . . . .

ငါမွားသြားၿပီလို႔ သိလုိက္တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ငါကရဲဘက္ စခန္းမွာ။ ငါေထာင္က ထြက္လာေတာ့ အႀကီးမေလးက ၁၈ ႏွစ္ေလာက္လဲ့ လင္ရေနၿပီ။ အငယ္ေကာင္က ေမွာ္ထဲမွာ ဖိုးစြဲေနလို႔ ငါကိုယ္တိုင္ လိုက္ရွာၿပီး ေခၚခဲ့ရတယ္။ ငါသာ စိတ္ေလး နည္းနည္း ထိန္းခဲ့ရင္ ငါ့မိန္းမလဲ ေသမွာ မဟုတ္သလို ငါလဲ ေထာင္က်မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကေလးေတြလဲ အခုလို ကစဥ့္လွ်ားနဲ႔ ဒုကၡေရာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ . . . . .

ေကာင္းတယ္။ အဲဒီအမွားတြက္ ဘယ္ေတာ့ငါ ေနာင္တရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ မင္းတို႔ အျမင္မွာသာ ငါ့လုပ္ရပ္ေတြက မွားေကာင္း မွားေနေပလိမ့္မယ္။ ငါ့ခံယူခ်က္ ထဲမွာေတာ့ အဒီလုပ္ရပ္ေတြ အားလံုးက မွန္တယ္။ ငါဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တရမွာ မဟုတ္ဘူး။
ေအးကြာ အဲဒီတုန္းက မင္းတို႔ စကားနားေထာင္မိခဲ့ရင္ အခုလို ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ . . .

* * * *

ေၾသာ္ငါ အသက္ႏွစ္ ဆယ္ေက်ာ္ခါစာ အရြယ္ေလးပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အမွား ေတြက မနည္းေတာ့ ပါလားေနာ္……………..

ငါေနာက္ထပ္မ်ား အသက္ႀကီးလာရင္ . . . . . .


ထိုကဲ့သို႔ စဥ္းစားေနတုန္း ဆရာ၀န္သည္ ေဒါသတႀကီး ေတာက္ေခါက္ကာ လွည့္ထြက္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ လွည့္ထြက္သြားေသာ ဆရာ၀န္ ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ..

အျဖဴေရာင္ ဂ်ဴတီကုဒ္မွာ အနီေရာင္ ေသြးေတြ စြန္းေနသည္။ ထိုအနီေရာင္ ေသြးမ်ားသည္ ၾကက္ေျခခတ္ပံု ေပၚေနသည္။ သူ႔ဖာသာသူပဲ ၾကက္ေျခခတ္ပံု ေပၚေနတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဆရာ၀န္သည္ သူမွားခဲ့ေသာ အမွားမ်ားအတြက္ ဂ်ဴတီကုဒ္တြင္ ေသြးျဖင့္ ၾကက္ေျခခတ္ ထားသည္လား မသိ။

Read More...

Summary only...

HTML

အရင္တုန္းက Html ဆိုတာကို သိပ္နားမလည္ပါဘူး။ ဒါေၾကင့္ Blog ကိုျပင္တဲ့ ေနရာမွာေတာင္ သူမ်ားရဲ႕ ဆို႔ေလးေတြ ထဲက တူတာေလးေတြ ၾကည့္ၿပီး ေကာ္ပီကူးထည့္တဲ့ နည္းကိုပဲ သံုးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ Mtml ဆိုတာ ဘာႀကီးမသိဘူးကို။ နားလည္း မလည္ဘူးေလ။ တကယ္တန္း ေလ့လာႀကီးေတာ့ ထင္ေလာက္ႀကီး မခက္တာကို ေတြ႕ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေလ့လာမိသေလာက္ ျပန္ၿပီး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

HTML ဆိုတာ
Hyper Text Markup Language ကို အတိုေကာက္ ေခၚထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

HTML ကို အမ်ားစုကေတာ့ Notepad ထဲမွာပဲ ေရးၾကပါတယ္။

1
ပထဆံုး ႏုတ္ပက္ကို ဖြင့္လိုက္ပါ။ ၿပီးရင္ Save As ကိုႏွိပ္ၾကည့္လိုက္ပါ။ အဲဒီမွာ ေဘာက္ေလး က်လာပါလိမ့္မယ္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အဲဒီမွာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ File Name ေလးတစ္ခု ေပးၾကပါတယ္။ Html ေရးမဲ့ စာေတြကို သိမ္းရင္ေတာ့ File Name အျပင္ ဖိုင္ Exction ထပ္ေပးရပါတယ္။




ပံုမွာ ျပထားတဲ့အတိုင္း အဲဒီဖိုင္ကို aungaung လို႔ေပးခ်င္ရင္ aungaung.html လို႔ေပးရပါတယ္။ aungaung သည္ file name ျဖစ္ၿပီးေတာ့ .html ဟာ ဖိုင္ Exction ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က .html ဆိုတဲ့ file exction ကိုမေပးခဲ့ဖူးဆိုရင္ ရိုးရိုး စာသားေတြ အေနပဲ သိမ္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

2

Html မွာ အေျခခံ ကုဒ္တင္
<html>
<head>
<title>
</title>
</head>
<body>
</body>
</html>

ဆိုၿပီး ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ေပၚခ်င္တဲ့ စာသားေတြက ဘယ္ေနရာမွာ ေပၚခ်င္တာလဲ ဆိုတဲ့ ေနရာေပၚမွာ မူတည္ၿပီး လိုအပ္တဲ့ ကုဒ္ေတြကို ထပ္ၿပီး ထည့္သြားရတာျဖစ္ပါတယ္။ html ကေတာ့ html, head, title, body ဆိုတဲ့ တက္ (tag) ေလးေတြမွာ အေျခခံေရး သြားတာပါ။ တက္ကေလးေတြကို ဖြင့္ၿပီးရင္ အဆံုးမွာ ျပန္ပိတ္ေပးရပါတယ္။ ဥပမာ <body> tag နဲ႔စခဲ့ရင္ </body> tag နဲ႔ျပန္ပိတ္ေပးရပါတယ္။

3

Html ကုဒ္ေတြကိုေရးရာမွာ စာလံုးအႀကီး အေသးမေရြးပါဘူး။ ေသးေသးႀကီးႀကီး ေသးခ်င္တဲ့ေနရာေသး ႀကီးခ်င္ေနရာႀကီး ႀကိဳက္သလို ေရးလို႔ရပါတယ္။ စာလံုး အေသးအႀကီး ျပသနာမရွိပါဘူး


<html> </html>
ဒီတက္ေလး ႏွစ္ခုၾကားမွာ ေရးမဲ့ စာသားေတြသည္ Mtml ျဖစ္ပါတယ္ဆိုတာကို ေၾကျငာေပးတာပါ

<head> </head>
ဒီတက္ ႏွစ္ခုၾကားမွာေတာ့ ၀က္ေပ့ေပၚမွာ တိုက္ရိုက္မေပၚပဲ အေထာက္ကူျပဳတဲ့ ကုဒ္ေတြကို ေရးပါတယ္

<title> </title>
ဒီတက္ႏွစ္ခုၾကားမွာ ေရးတဲ့ စာသားေတြကေတာ့ ဘေရာက္ဇာရဲ႕ ဟက္ဒါလိုင္းမွာ သြားေပၚပါတယ္ ဥပမာ ကၽြန္ေတာ့္ဘေဘာ့ဂ္မွာ Debate With Me လို႔ အေပၚဆံုး ဘားမွာ ေပၚေနသလိုမ်ိဳး

<body></body>
ဒီတက္ႏွစ္ခုၾကားမွာေတာ့ စာကိုယ္ ၀က္ေပ့ရဲ႕ မိန္းစသားေတြ ထည့္ေရးပါတယ္


4
ႏုတ္ပက္ကို ဖြင့္လက္ေတြ႔ စမ္းရိုက္ၾကည့္လိုက္ပါ။

<html>
<head>
<title> My project
</title>
</head> Hellow Mtml
<body>
</body>
</html>

ၿပီးသြားရင္ ေဆ့လိုက္ပါ။ ေဆ့ၿပီးသြားရင္ ေဆ့ထားတဲ့ ဖိုင္ေလးကို ဒါဘယ္ကလစ္ေခါက္ၿပီး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ဖိုင္းရားေဖာက္ တင္ထားရင္ ဖိုင္းရားေဖာက္နဲ႔ တက္လာပါမယ္။ အိုင္အီးနဲ႔ ဖြင့္ခ်င္ရင္ေတာ့ အိုင္အီးကို အရင္ဖြင့္ ၿပီးရင္ ဖိုင္အိုးပင္း နဲ႔ သြားလို႔ရပါတယ္။

စမ္းၾကည့္တာ အဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိမိႏွစ္သက္ရာ စာသားေလးေတြ ထည့္ၿပီး စမ္းၾကည့္လိုက္ပါ။

ေနာက္ထပ္ အပိုင္းေတြကို ေနာက္ရက္ေတြမွာ ဆက္ေရးသြားပါမယ္။ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေရးတာ အမွားပါခဲ့ရင္ အမွန္သိသူမ်ားကို ျပင္ေပးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္


မွတ္ခ်က္ အခုလို ပို႔ျဖစ္လာေအာင္ ကူညီေပးေသာ ကိုေ၀ယံလင္းကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္

Read More...

Summary only...

အဆင့္၅ ေနရာကိုေရာက္သြားတဲ့ ျမန္မာ

အစိမ္းဆံုးက လူၾကည့္ အမ်ားဆံုးပါ

အရင္က ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္ကို လာၾကည့္ႏိုင္ငံစာရင္းကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက အမ်ားဆံုးပါ။ ျမန္မာၿပီးမွ စကၤာပူ ၿပီးရင္ ထိုင္း အဲဒါၿပီးမွ က်န္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြလာပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို ပုဂံက ဘန္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ျမန္မာက ၀င္ၾကည့္တဲ့လူေတြ ေလွ်ာ့ၾကသြားလိုက္တာ အခု ႏို၀င္ဘာ ဒုတိယပတ္ အထိ ၀င္ၾကည့္သူဦးေရဟာ ျမန္မာက အဆင့္ငါးေနရာကို ေရာက္သြားပါတယ္။

စကၤာပူက အဆင့္တစ္ေနရာမွာရွိၿပီ။ အေမရိကားက ဒုတိယေနရာမွာ ရွိပါတယ္။ ဂ်ပန္ကတတိယပါ။ ထိုင္းကစတုတၳပါ ၿပီးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံလာပါတယ္။ ျမန္မာၿပီး က်န္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြကေတာ့ ရုရွ ဂ်ာမနီ ၾသစေတ်းလွ် မေလးရွား နဲ႔ ျပင္သစ္တို႔ အပါ၀င္ စုစုေပါင္း ၃၇ ႏွစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ပါတယ္။

Read More...

Summary only...

ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူနဲ႔ တူသလဲ

http://www.myheritage.com/collage

ကိုဖီအာနန္နဲ႔ တူတယ္တဲ့ :P







ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ မိုက္တိ မိုက္ကန္း ပံုကို ဘယ္သူနဲ႔ တူသလဲ ဒီ၀က္ဆိုက္မွာ စမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဒီလို အေျဖထြက္လာတယ္။
တူမတူကေတာ့ ၾကည့္တဲ့သူေတြ ဆံုးျဖတ္ၾကေပါ့ေနာ့္

Read More...

Summary only...

ရင္ကြဲသံစဥ္

နံနံခင္း ေနေရာင္ျခည္သည္ စူးရွစြာ ေတာက္ပသည္။ ထိုေတာက္ပေသာ ေနေရာင္ျခည္ တိမ္လႊာမ်ားကို ထိုေဖာက္ကာ ကမၻာေျမေပၚ ျဖန္႔က်လွ်က္ရွိသည္။ ထိုျဖန္႔က်ေနေသာ အလင္းေရာင္ျခည္မ်ားထဲမွ တစ္ခုသည္ ျပဴတင္းေပါက္ကို ျဖတ္သန္း၍ ဧည့္ခန္းတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ကၽြန္ေတာ္၏ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚကို ထိုးက်ေနသည္။

ေနေရာင္သည္ ပိတ္ထားေသာ မ်က္ခြန္ကို ထိုးေဖာက္ကာ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးကို စူးရွေစသည္။ ထိုစူးရွေသာ ဒဏ္ကို ကၽြန္ေတာ္မခံ ေသာ္လည္း ညက အရွိန္ မေသေသးေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လံုး၀ မထခ်င္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေပ၍ အိပ္ၿမဲအိပ္ေနလိုက္၏။ မ်ားမၾကာမွီ ထိုအလင္းေရာင္ႏွင့္ ညက ရီေ၀ေသာ အရွိန္မ်ား ေပါင္းစပ္သြားၾကေတာ့သည္။

• ဒံုခ်မ္းဒံုခ်မ္
• ဒံုခ်မ္းဒံုခ်မ္
• ဒံုခ်မ္းဒံုခ်မ္

တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးကို ၀င္ဖို႔ ေတာင္မက်န္ေသး ထိုအသံမ်ားကို ၾကားရၿပီ။ ထိုၾကားေနရေသာ အသံသည္ တျဖည္းျဖည္း က်ယ္လာသလို ကၽြန္ေတာ္ ခံစားရသည္။ ေသခ်ာခံစားၾကည့္ လိုက္ေတာ့ . . . .

အိမ္ေပါက္၀မွာ လာတီးေနတာ
ထိုေၾကာင့္ မူးေနေသာ အရွိန္ကို အဆံုးသတ္။ နားျငီးေစေသာ ထိုအသံျပဳသူကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ တခါးကို ၀ုန္းကနဲ ဆြဲဖြင့္လုိက္သည္။

ဟင္

ျမင္ရသည့္ ျမင္ကြင္းကား ကၽြန္ေတာ္လံုး၀ မယံုႏိုင္ပါ။ အိမ္ေရွ႕တြင္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အနီေရာင္ တရုတ္္ ရိုးရာ ၀တ္စံုကို ၀တ္ဆင္ထားၿပီး လည္ပင္းတြင္ တရုတ္ ဗံုတစ္လံုးကို လြယ္ထားသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္တြင္ ဗံုတီးတံ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္ထားသည္။

ကၽြန္ေတာ္က ဘာလုပ္တာလို႔ ေမးေတာ့ သူသေဘာက်စြာ ျပံဳးျပသည္။ သူ႔ အျပံဳးတြင္ ပါးခ်ိဳင့္ေလးတစ္ခု ေပၚသြားသည္။ ထိုပါးခ်ိဳင့္ေလးက အျခားမဟုတ္ တခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့ ဖူးေသာ ပါးခ်ိဳင့္ေလးျဖစ္သည္။ အခု ေတာ့ ပါးခ်ိဳင့္ေလး ပိုင္ရွင္သည္ တရုတ္ဗံုတစ္လံုးကို ပိုက္ တရုတ္လို ၀တ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေနၿပီ။ အေၾကာင္းရင္းကိုကား မသိရေသး။

* * * * *

ကၽြန္ေတာ္က ``ညီမက တရုတ္လူမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ ဘာျဖစ္လို႔ အဲလိုႀကီး ၀တ္လာတာလဲ´´ လို႔ေမးေတာ့

``ဒါတ တရုတ္ေတြခ်ဳပ္ၿပီး တရုတ္ေတြ ၀တ္ၾကလို႔ တရုတ္အကၤ်ီလို႔ ေခၚတာ တကယ္ေတာ့ အ၀တ္စေတြကို ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အက်ၤီတစ္ထည္ပါပဲ ဘယ္သူမဆို ၀တ္လုိ႔ရပါတယ္´´ တဲ့ေလ။

ေကာင္မေလးေရ ငါနင္နဲ႔ တုဖက္ၿပီး စကားမမ်ားခ်င္ပါဘူး လာရင္းကို ေျပာဆိုေတာ့။ ဗံုတီးမလို႔တဲ့ ဆိုၿပီး လည္ပင္းမွာ ဆြဲထားတဲ့ ဗံုကို သူလက္ထဲက ဗံုတီးတံႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ တီးပါေလေရာ။ သူဗံုကိုလဲ တီးလိုက္ေရာ ဗံုသံေတြ ထြက္လာပါေတာ့တယ္။ သူရဲ႕ ဗံုတီးပံုက ညင္သာၿပီး ထြက္လာတဲ့ အသံေတြက နားထဲမွာ သာယာသလိုပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူကိုယ္တိုင္လည္း အဲဒီဗံုသံကို ႏွစ္သက္တယ္တဲ့ေလ။ထူးျခားတာက သူတီးလို႔ ျမည္သြားတဲ့ ဗံုတီးသံက ကၽြန္ေတာ့္ နား မွာ ခ်ိဳသေလာက္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္မွာ နင့္ေနေအာင္ခံစားရတယ္။ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲလို႔ ေကာင္မေလးကို ေမးၾကည့္ေတာ့ . . . .

သူတီးေနတာ ဗံုမဟုတ္ဘူး ကၽြန္ေတာ္ရင္ဘတ္ၾကီးတဲ့ေလ။ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရင္ဘတ္မရွိေတာ့ဘူး။ ဘယ္ေရာက္ သြားတာလဲလို႔ ရွာလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရင္ဘတ္ႀကီးက သူ႔လက္ထဲမွာ။ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ႀကီးကို ကိုင္ၿပီး ဗံုတီးတံနဲ႔ အားရပါရ ေခါက္ေနေလရဲ႕။

* * * * *

ေကာင္မေလးရယ္ နင္ကေတာ့ အဲဒီအသံေတြကို သာယာတယ္ဆိုၿပီး နားေထာင္ ေနတာေပါ့ေလ။ ေကာင္မေလးေရ နင္ေပ်ာ္တယ္ဆို ရင္ေတာ့ ဆက္တီးေပါ့။ ငါမတားပါဘူး။ ငါ့ရင္ဘတ္ေတြ အကြဲခံလိုက္ပါမယ္။

တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ေကာင္မေလးရယ္ ..........
အဲဒီလို နင္သာယာပါတဲ့ ဆိုတဲ့ အသံေတြက ငါ့ရင္ဘတ္ႀကီး ကြဲလုေအာင္ခံစားၿပီးမွ ထြက္လာတဲ့ ရင္ကကြဲတဲ့ ရင္ကြဲ သံစဥ္ ေတြပါ။ နင္စိတ္ႀကိဳက္တာ တီးလိုက္ပါ။ ငါ့ရင္ဘတ္ကို အကြဲခံလိုက္မယ္။ အဲဒီအသံေတြကို နင္ မရိုးေသးတဲ့ အခ်ိန္ထိေပါ့ . . .

Read More...

Summary only...

ပန္းပ်ိဳးလက္

အလြမ္းေတြကို ပန္းေတြလိုပ်ိဳးၿပီး
တစ္ေန႔မွာအခ်စ္ေတြ ပြင့္လာမလားလို႔
အၾကင္နာေတြ ေန႔စဥ္သြန္းေလာင္းခဲ့တယ္

ငါပ်ိဳးခဲ့တာ အခ်စ္ေတြပါ
ကံၾကမၼာရယ္ေခေတာ့လည္း
အမုန္းပြင့္ေတြပဲ အဖတ္တင္လို႔
အပြင့္ေတြမွာ ေဒါသဆူးေတြနဲ႔
ေၾသာ္...... ငါ့ကို တိုက္ခိုက္ၾကၿပီေပါ့ေလ

ေကာင္မေလးေရ .............
တကယ္ေတာ့ငါ

အမုန္းေတြလိုခ်င္လို႔
ပ်ိဳးပင္ေတြေထာင္ခဲ့တာ မဟုတ္သလို
အခ်စ္ေတြလိုခ်င္လို႔
အၾကင္နာေတြသြန္းခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး

ငါဟာပန္းပ်ိဳးလက္ပါ
ေဟာဒီမွာ
အပင္ေလးတစ္ခု ရွင္သန္လာဖို႔ု႔
ဒီေျမမွာ ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တာ

ငါလိုခ်င္တာ ရလဒ္မဟုတ္ဘူး
ငါျဖစ္ခ်င္တာ ေပးဆပ္ဖို႔

Read More...

Summary only...