ကၽြႏု္ပ္ကို အခ်ဥ္ဟု မထင္ေစလို၊ မခ်ဥ္၍ ခ်ိဳသလားလို႔ ေမးရင္ ခါးခ်င္ခါးပါလိမ့္မည္ စပ္ခ်ဥ္စပ္ပါလိမ့္မည္။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ကၽြႏု္ပ္သည္ အခ်ဥ္မဟုတ္၊ နႏၵာလိႈင္ ေမာင္မ်ိဳးမင္း ဖိုးေက်ာ္ ရန္ေအာင္ အစရွိသူတို႔၏ ေက်ဇူးရွင္ျဖစ္သည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အထက္ပါ လူမ်ား အကယ္ဒမီယူစဥ္က ပရိတ္သတ္မ်ားသည္ သူတို႔၏ ေက်းဇူးရွင္မ်ားျဖစ္သည္ဟု ရုပ္ျမင္သံၾကားမွ တစ္ဆင့္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး သိေအာင္ေၾကျငာခဲ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္သည္ကား ထိုသူမ်ား၏ ပရိတ္သတ္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔၏ ေက်းဇူးရွင္သည္ ကၽြႏု္ပ္ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္။
ေနာက္တစ္ခု ထပ္ေျပာရမည္ဆိုပါက၊ အျငိမ္းစားယူသြားေသာ ကိုဖီအာနန္၏ အလုပ္ရွင္သည္ ကၽြႏု္ပ္ျဖစ္ခဲ့ဘူးၿပီး ဘန္ကီးမြန္း၏ လက္ရွိအလုပ္ရွင္သည္ ကၽြႏု္ပ္ဟု ေျပာလွ်င္ကား မွားလိမ့္မည္မဟုတ္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ လူသားမ်ားသည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ အလုပ္ရွင္မ်ား ျဖစ္သည္ဟု ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ား မၾကာခဏေျပာခဲ့ၾကသည္။ ကၽြႏု္ပ္သည္ လူသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုဖီအာနန္ ဘန္ကီးမြန္း အစရွိေသာ လူမ်ား၏ အလုပ္ရွင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။
လူမ်ားသည္ အရူးမ်ားျဖစ္သည္ဟု ဗုဒၶဘုရားရွင္က ေဟာၾကားခဲ့ဖူးသည္ဟု ေျပာၾကသည္။ တကယ္ေဟာခဲ့သည္ မေဟာခဲ့သည္ကိုေတာ့ ကၽြႏု္ပ္ေကာင္းစြာ မသိပါ။ သို႔ရာတြင္ လူမ်ားသည္ အရူးမ်ား ျဖစ္သည္ ဆိုသည္ကိုေတာ့ အားလံုးက လက္ခံၾကသည္။ သို႔ဆိုပါလွ်င္ လူအားလံုးသည္ ဘာေၾကာင့္ ရြာသာႀကီးကို မသြားၾကသနည္း။
လူမ်ားသည္ က်ီးအာသီးကို ေတြ႕လွ်င္ အဆင္းသာရွိၿပီး အခ်င္းမရွိသည့္ အသီးဟု ကဲ့ရဲ႕႐ႈံ႕ခ်ၾကသည္။ အဆိုးျမင္၀ါ ဒီသမားမ်ားသည္ ဖန္ခြက္ထဲတြင္ ရွိေသာ ေရတစ္၀က္ကို ေရတစ္၀က္ပဲရွိသည္ဟု ေျပာၾကသည္။ အေကာင္းျမင္၀ါဒီ သမားမ်ားသည္ ဖန္ခြက္ထဲတြင္ ရွိေသာ ေရတစ္၀က္ကို ေရတစ္၀က္ႀကီးေတာင္ ရွိေသးပါလားဟု ေျပာၾကသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ က်ီးအားသီးကို အထဲက အႏွစ္မရွိေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ အသီးေလးပဲ ဟုဘာေၾကာင့္ မေျပာၾကသနည္း။
အဆိုးျမင္သမားႏွင့္ အေကာင္းျမင္သမားကို ဖန္ခြက္ထဲက ေရတစ္၀က္စံႏွင့္ ေျပာဆိုရမည္ဆိုပါက က်ီးအာသီးကို အဆင္းသာရွိ၍ အခ်င္းမရွိေသာ အသီးျဖစ္ဟု ေျပာၾကသူမ်ားသည္ အဆိုးျမင္၀ါဒီသမားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
လူအခ်ိဳ႕သည္ သရဲကားမ်ားကို ၾကည့္ရင္းေၾကာက္သည္ ေၾကာက္သည္ဟု ေျပာၾကသည္။ သို႔ရာတြင္း ၾကည့္လက္စ သရဲကားကို ပိတ္ပစ္ျခင္း မရွိၾက။ အမွန္အကန္ ေၾကာက္သူသည္ ၾကည့္ဖို႔ေ၀းစ ထိုအသံကိုပင္ မၾကားခ်င္ၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ၾကည့္ရင္း ေၾကာက္သည္ဟု ေျပာေသာသူမ်ားသည္ အမွန္အကန္ မေၾကာက္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ကၽြႏု္ပ္သည္ လူ႔ေလာကႀကီးကို လြန္စြာစိတ္ပ်က္မိသည္။ လူ႔ေလာကႀကီးမွာ ေနရတာ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းသည္ဆိုသည့္ အေတြးကို တစ္ပတ္လွ်င္ ဆယ္ႀကိမ္ထက္ မနည္းေတြးမိသည္။ အဲေလာက္ေတာင္ စိတ္ပ်က္ေနလွ်င္ အဆိပ္ေသာက္ ေသလိုက္ပါလားလို႔ အႀကံေပးရင္ ကၽြႏု္ပ္ေခါင္းခါမိလိမ့္မည္။ လူေလာကသည္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာ အတိၿပီးေသာ္လည္း လူ႔ေလာႀကီးက ထြက္ခြါသြားရမည္ကိုေတာ့ လိုလားျခင္း မရွိ။
ကၽြႏု္ပ္သည္ ေၾကာက္ေသာ သရဲကားကို မပိတ္ရက္ပဲ ဆက္ၾကည့္ေနသူ တစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ ေနရတာ အလြန္စိတ္ပ်က္ ျငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းေသာ လူ႔ေလာကႀကီးကို စိတ္ပ်က္သည္ဟု ေျပာရင္ ျငီးညဴရင္းျဖင့္ အသက္ဆက္လက္ရွင္သန္လွ်က္ ရွိသည္။
ယေန႔လည္း အသက္ရွင္ေနသည္။ မနက္ျဖန္လည္း အသက္ရွင္ဦးမည္။ ဘယ္ေန႕ အထိအသက္ရွင္ မည္နည္းဟု လာေမးလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တြင္ ေျဖစရာ အေျဖတစ္ခုရွိသည္။
မေသမခ်င္း အသက္ရွင္ေနမည္။
3 comments:
ဒီစာေလးေကာင္းတယ္ဗ်။ ဒီလိုစာမ်ဳိးေတြ မဖတ္ရတာၾကာျပီ။ေက်းဇူးပါ။
ကိုစိုးေဇက်ရဲ ့ေက်းဇူးရွင္က ေမမိုးတို ့ေပါ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ေမမိုးတို ့ကကိုစိုးေဇယ်ရဲ ့ဘေလာ ့ကို အားေပးေနၾကေလ။
တကယ္လို ့ေလာကၾကီးမွ ထြက္ခြါလိုလွ်င္ သူမ်ားကိုဒုကၡမေပးပဲနဲ ့ထြက္ခြါသြားပါ
Post a Comment