ေၾကာင္စာ

အေဒၚအိမ္ကို ေရာက္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ေၾကာင္မ်ားက ၀ုန္းဒိုင္း ဆန္ေနသည္။ အေဒၚအိမ္တြင္ ေၾကာင္ႀကီး ေၾကာင္လတ္ ေၾကာင္ေသး ေၾကာင္ေမြးစပါက္ အစရွိသျဖင့္ အမ်ိဳးအစား စံုလင္လွသည္။ ထိုသို႔ အမ်ိဳးစား စံုေသာ ေၾကာင္မ်ားကို စီးပြားတက္သည္ဟူေသာ အယူဆတစ္ခု တည္းျဖင့္ ေျမာက္စားထား ျခင္းျဖစ္သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔က အေဒၚအိမ္သို႔ ေၾကာင္၀ါမေလး တစ္ေကာင္ေရာက္လာသည္။ ထိုေၾကာင္မေလး ေရာက္လာၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေၾကာင္မ်ား တစ္သုတ္ၿပီး တစ္သုတ္ ေမြးဖြားခဲ့ရာ ယခုအခ်ိန္တြင္ ေၾကာင္ အေကာင္ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္သြားၿပီး ျဖစ္သည္။

ေၾကာင္ေမြးသည္ ဆိုသည္က လြယ္သည့္ အလုပ္ေတာ့ မဟုတ္။ ေၾကာင္မ်ားကို နံနက္ ႏွင့္ ညေနတြင္ ငါးပုစြန္ အစရွိသည့္ အသားဟင္း ႏွင့္ ေကၽြးရသည္။ ထို႔ျပင္ ေၾကာင္မ်ားတြင္ ရာသီအလိုက္ ျဖစ္တတ္ေသာ ေရာဂါမ်ားကို ကာကြယ္ရန္ အခ်ိန္ရာသီအလိုက္ တိရိစၦာန္ ဆရာ၀န္ျဖင့္ ေဆးထိုး ေပးရေသးသည္။ ညပိုင္းတြင္ ေၾကာင္မ်ားအတြက္ ညလည္စာ အစာေျခာက္ ကိုေကၽြးရေသးသည္။ ထိုကဲ့သို႔ တိုင္ပင္ကိုက္ေအာင္ ေကၽြးေမြး ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္မွသာ ေၾကာင္မ်ားသည္ ႀကီးထြားၿပီး လွလွပပႏွင့္ ေရာဂါကင္းသည္။


တစ္ရက္တြင္ အစ္မျဖစ္သူက အိမ္ျပန္လာလွ်င္ ေၾကာင္စာ ၀ယ္လာရန္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မွာလိုက္သည္။ ေၾကာင္စာဆိုသည္မွာ ေထြေထြထူးထူးမဟုတ္ပါ ရပ္ကြပ္ထိပ္ ေစ်းအတြင္းမွ ငါးမ်ား သာျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္္ လက္ရွိတက္ေနေသာ သင္တန္းက ညေန ငါးနာရီတြင္ ဆင္းသည္။ ဘတ္စ္ကားစီးသည့္ အခ်ိန္ႏွင့္ တြက္လိုက္ပါက ညခုႏွစ္နာရီခန္႕တြင္ အေဒၚအိမ္ရွိရာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕စြန္ရွိ ရပ္ကြက္သို႔ေရာက္သည္။


ကၽြန္ေတာ္ ဘတ္စ္ကားေပၚက ဆင္းေတာ့ ရပ္ကြက္ထိပ္ တြင္ ဖေရာင္းတိုင္ တို႔ျဖင့္ အတိၿပီးေသာ ေစ်းတန္းေလးမွာ က်ိဳးတိက်ိဳးႀကဲျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထိုက်ိဳးတိက်ိဳးႀကဲျဖစ္ေနေသာ ေစ်းတန္းေလးကို ျဖတ္၍ အိမ္သို႔ ျပန္ရမည္ ျဖစ္သည္။

ထိုေစ်းတန္းေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဒၚမ်ား ေနထိုင္ရာ ရပ္ကြက္ထိပ္တြင္ တည္ရွိၿပီး ညေနပိုင္း ရံုးဆင္းခ်ိန္တြင္ ေစ်း၀ယ္သူမ်ား ႏွင့္ ေတာ္သင့္ရံုစည္ကား ေသာေစ်းေလးတန္းေလး တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ယခု အခ်ိန္တြင္ေတာ့ မိုးအနည္းငယ္ ခ်ဳပ္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရာင္းသူ ေရာ၀ယ္သူပါ က်ဲပါးေနရျခင္း ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ ထိုေစ်းတန္းကို ျဖတ္ေလွ်ာက္စဥ္ ငါး၀ယ္ေနသူမ်ားကို ေတြ႕ေတာ့မွ မနက္က အမျဖစ္သူ မွာလိုက္သည့္ ေၾကာင္စာကို သြားသတိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ႏွစ္လံုး အရြယ္ခန္႕ရွိ အမ်ိဳးအမည္မသိ ငါးမ်ားကို ေစ်းေပါေပါႏွင့္ရေသာေၾကာင့္ ေၾကာင္စာအျဖစ္ ၀ယ္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၀ယ္လာေသာ ငါးမ်ားကို အစ္မျဖစ္သူအား ေပးလိုက္သည္။

“ဟင္. . . နင္၀ယ္လာတဲ့ ငါးေတြက အပုတ္နံ႕ထြက္ေနတယ္” ဟု အစ္မျဖစ္သူက ငါးမ်ားကို ေရေဆးရင္း လွမ္းေျပာသည္။ ေၾကာင္စားမွာပဲဟာကို အပုတ္နံ႕ထြက္ေတာ့လဲ ဘာျဖစ္လဲဟု ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

“ေၾကာင္ေတြက အပုတ္နံ႕ထြက္တဲ့ငါးေတြဆိုရင္ မစားဘူး” ဟု အစ္မက ျပန္ေျပာသည္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ထိုေန႔က မိုးလည္း ခ်ဳပ္သြားၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုငါးမ်ားကိုသာ ေၾကာင္စာအျဖစ္ ခ်က္လိုက္ရသည္။

ေနာက္ေန႕ နံနက္ေရာက္ေတာ့ မေန႕ကခ်က္ထားေသာ ငါးဟင္းမ်ားျဖင့္ ေၾကာင္မ်ားကို အစာေၾကြးသည္။ ေၾကာင္မ်ားသည္ ထိုငါးဟင္းမ်ားျဖင့္ နယ္ထားေသာ ထမင္းကို အနည္းငယ္သာ စားၿပီး ဆက္မစားပဲေနၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ေၾကာင္မ်ားကေတာ့ နမ္းရံုသာ နမ္းၿပီး လံုး၀ မစားပဲေနၾကသည္။

အဲေတာ့မွ သိလိုက္သည္ ငါးေတြက အပုတ္နံ႕ထြက္ရင္ ေၾကာင္ေတြ မစားဘူးကိုး။ ဒီလိုဆိုရင္ ေၾကာင္ေတြေတာင္ မစားေတာ့တဲ့ ငါးကို ဘာျဖစ္လို႔ေရာင္းေနရ ရပါလိမ့္ဟု ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း စဥ္းစားေနမိသည္။

ထိုသို႔စဥ္းစားရင္း ကၽြန္ေတာ္ သတိရသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ပုတ္စျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ ခပ္ရိရိ ငါးမ်ားကို ၀ယ္စဥ္က ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ တည္းမဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္ေဘးတြင္ ထိုင္ကာ ခပ္ရိရိ ငါးပံုထဲက ပိုလတ္မည္ထင္ေသာ ငါးမ်ားကို ေရြးေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီး တစ္ဦးကို သတိထားမိသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ ဘာအလုပ္လုပ္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေသ ခ်ာမသိေသာ္လည္း ေခါင္းရင္းအိမ္တြင္ အ၀တ္လာလာ ေလွ်ာ္ေပးသည္ကိုေတာ့ ရံဖန္ရံခါေတြ႕ဖူးသည္။

ထိုေန႕က ပုတ္စျပဳေနေသာ ငါးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေၾကာင္ေကၽြးရန္အတြက္ ေၾကာင္စာ အျဖစ္၀ယ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ထို႔ကဲ့သို႔ အပုတ္နံ႕ထြက္ေနေသာ ငါးမ်ားကို ေၾကာင္မ်ား မစားပါ။ ထိုကဲ့သို႔ ေၾကာင္မ်ားမစားေသာ ငါးမ်ားကို ထိုအမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ ဘာအတြက္ ၀ယ္ေနသည္မသိ။

ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ သူတို႔အိမ္မွာ ေၾကာင္ေတြ မရွိၾကပါ။