ကႏြဲ႕ကလ် အင္တာန

ညဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္က သိပ္အိပ္ေလ့မရွိဘူး။ ဒီလိုပဲ ဟိုဟာ ကိလိ ဒီဟာကိလိေပါ့။ အင္တာနက္ ေကာ္နက္ရွင္ရရင္ အင္တာနက္တာ နက္သံုးေပါ့။ အင္တာနက္ေကာ္နက္ရွင္ မရွိရင္လည္း ကင္မရာ တစ္လံုးနဲ႕ ဟိုရိုက္ဒီရိုက္ေပါ့။ ဟိုးအရင္ကေတာ့ အိပ္မရရင္ ဂ်ာနယ္ေလး ဖတ္လိုက္ စာအုပ္ေလး ဖတ္လိုက္။ အခုေတာ့ ဂ်ာနယ္ဆိုတာကလည္း ေစ်းႀကီးေတာ့ မ၀ယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြနဲ႔ ေတြ႕မွာပဲ ျခိမ္းေျခာက္ ေဟာက္ဟမ္း မရမကေတာင္းၿပီး ဖတ္ရေတာ့တယ္။ ထားပါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာ့ ညပိုင္း သိပ္အိပ္ေလ့ မရွိဘူး။

အခု ကံေကာင္းတယ္ပဲ ဆိုမလား ကံဆိုးတယ္ပဲ ေျပာမလား။ အခုကြၽန္ေတာ့္ ၀ပ္က်င္းနဲ႔ မနီးမေ၀းမွာ ရွိတဲ့ အင္တာနက္ဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ကေတာ့ မနက္ ႏွစ္နာရီ သံုးနာအထိ သံုးလို႕ရတယ္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ညလံုးေပါက္နီးနီးေပါ့။ အဲဒီေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ကြၽန္တာ္နဲ႔ အင္တာေရွာ့( Internet Shop ကို အတိုေကာက္သံုးႏႈန္းျခင္း ျဖစ္သည္) ကေတာ့ အဲဒီမွာ စေတြ႕ေတာ့တာပဲ။

အင္တာနက္ဆိုင္ကေတာ့ သံုးလို႔ေကာင္းပါတယ္။ ကြန္နက္ရွင္ကလဲ ပံုမွန္ဆိုင္ေတြ ပိုျမန္တယ္ဗ် (စိတ္ထင္ေျပာျခင္းမွ်သာျဖစ္သည္) ၿပီးေတာ့ ၀ပ္က်င္းနဲ႔ကလည္း နီးဆိုေတာ့ မၾကာခဏ ဗလာေဂါက္ စကား ငွားသံုးရရင္ေတာ့ ဂတီးတီး သြားသံုးျဖစ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီလို သြားသံုးရင္းနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေခတ္ကာလ သမီးအခ်ိဳ႕လည္း သံုးၾကတာကို သတိထားမိတယ္ဗ်။ သတိထားမိရံုလား ဆိုေတာ့လည္း ဟုတ္ေသးဘူး နဂိုကတည္းကမွ စပ္စပ္စုစုမွာ ၀ါသနာ ပါသူပီပီ ေခတ္ကာလ သမီးေလးေတြရဲ႕ ခ်က္တင္ေပၚ ခံစားမႈေတြကို နည္းနည္း ေလ့လာမိတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႕ ေခတ္ကာလသားေလးေတာင္ ေကာင္မေလးနဲ႔ စကားေျပာတာ သူမ်ားၾကားမွာ စိုးလို႔ တိုးတိုးေလးပဲ ေျပာတယ္။ ေျပာလို႔ ဟုိဘက္က မၾကားေတာ့ဘူးဆိုရင္ စာေလးနဲ႔ပဲ ရိုက္တယ္။ ေဘးၾကားမွာ ရွက္လို႔။ ဒါေပမယ့္ ေခတ္ကာလ သမီးေလးေတြကေတာ့ ကိုကို ၾကားရဲ႕လား။ ကိုကို ဘယ္သူနဲ႔ ခ်က္ေနတာလဲ။ ကိုကို တကယ္ခ်စ္ရဲ႕လား။ ကိုႀကီးေျပာတဲ့စကား ေတြကလဲ ....... ဟင့္ဟင့္ ရွက္တယ္။ အင္းသူတို႔ေတာ့ မသိဘူး ကြၽန္ေတာ့္မွာေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ခုႏွစ္သံခ်ီ ရွစ္သံခ်ီစကား ေတြကို ၾကားၿပီး ၾကက္သီးေတာင္ ထမိပါရဲ႕။

တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ အဲဒီေခတ္ကာလ သားသမီးေလးေတြက ၀က္ကင္မရွိတဲ့ မပီ၀ိုးတ၀ါး ပံုေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး တခီြးခြီး သေဘာက်ေန တတ္ၾကျပန္ေသးတယ္။ မသိရင္ ခ်ာလီခ်က္ပတင္ ကားၾကည့္ေနသလိုပဲ။ အဲဒီလို ခ်ာလီ ခ်က္ပလင္ကား ၾကည့္သလို တခြီးခြီး ရယ္ရာကေန ကိုးရီးယားလို႕ တဟီးဟီးနဲ႔ ငိုလိုက္တတ္ ျပန္ပါေသးတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဗလာေဂါက္ကေတာင္ နာမည္ေပးထားေသးတယ္ တဟီဟီ ကြၽန္းသူတဲ့။

ထားလိုက္ပါ။ တစ္ရက္။ ထားလိုက္ပါ ႏွစ္ရက္။ ထားလိုက္ပါ ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီ ၀ပ္က်င္းကို ေရာက္တာ တစ္လေက်ာ္သြားၿပီ။ အဲဒီ အင္တာေရွာ့မွာလည္း ရက္သံုးဆယ္ေက်ာ္ သံုးၿပီးသြားၿပီ။ အဲဒီလိုနဲ႔ တစ္ရက္မွာ . . . . . . .

ေကာ္နက္ရွင္ မေကာင္းလို႔ စိတ္ညစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီေကာ္နက္ရွင္ကို နာမည္ေပးလိုက္တယ္ အင္တာန လို႔ .............
အဲလို နေနတဲ့ အင္တာနက္ကို သံုးရတာ အေျခာက္တစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနရသလိုပဲ။ ကႏြဲ႔ကလ်နဲ႔ ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္း ေအာ့နလံုးနာတယ္

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အသံတစ္သံ ထြက္လာတယ္။ ဟင့္ဟင့္ ဟင့္ .................

ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကီးဘုတ္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာေမွာက္ၿပီး ကိုးရီးယားဇာတ္ ခင္းေနေလရဲ႕