ေဆးေပါင္းခတဲ့ည

ေဆးေပါင္းခတဲ့ ညျဖစ္သည္။ ဒီညသည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေဒသမွာဆုိလွ်င္ လူငယ္ေတြအတြက္ သူခိုးၾကီးညဟုလည္း ေခၚၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ အရပ္ေဒသ မ်ားတြင္ေတာ့ လျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္ေန႔ကို သူခိုးၾကီးညဟု ေခၚၾကၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အရပ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေဒသမွာေတာ့ လျပည့္ညသည္ သူခိုးညျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကေလးေပါက္စအရြယ္ ႏွစ္တန္းသံုးတန္းေလာက္ တုန္းကေတာ့ အခုလို ညမ်ိဳးဆိုရင္ ဘယ္သူ႔အိမ္က ဘာသြားခိုးလွ်င္ ေကာင္းမလဲဟု သူငယ္ခ်င္းမ်ား အခ်င္းခ်င္း ေခါင္းခ်င္းရိုက္ တုိင္ပင္ခဲ့ဖူးၾကသည္။ ထုိစဥ္က အသက္ကလဲ သိပ္မၾကီးေသးသည့္ အတြက္ တစ္ေကာင္တႏြဲထိေအာင္လဲ အိမ္အျပင္ထြက္လုိ႔မရေပ။ ညရွစ္နာရီခြဲ ကိုးနာရီ ေလာက္ဆုိရင္ အားလံုး အိမ္ျပန္ၾကရမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ရွိ သစ္စက္၀င္းအတြင္းက ဘူးသီးတစ္လံုးကို ၀င္ခိုးလုိက္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ ဘူသီးၾကီးကို ကမၻာ့ဖလားပိုက္သလို တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ ပိုက္ၿပီး ေပ်ာ္ေနၾကသည္။ အိမ္ျပန္ဖုိ႔ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဘယ္သူယူရမည္မွန္း မသိ။ ဘယ္သူမွလည္းမယူခ်င္။ ဘူသီးၾကီးယူလာပါက ဘယ္သြားတာလဲ ဘာလုပ္တာနဲ႔ အိမ္မွာ အဆဲခံထိမည္ကို စိုးၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လမ္းက ျဖတ္သြား ျဖတ္လာထဲက လင္မယားႏွစ္ေယာက္ကို ဘူးသီးၾကီးကို ေပးလိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ျပန္ခဲ့ၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကိုးတန္းေက်ာင္းသား ေရာက္ေတာ့ ဒိုးပတ္ တစ္လံုးကို ငွားၿပီး ၀ါးလက္ခုပ္မ်ား လုပ္ကာ သူငယ္ခ်င္း ေလးငါးေျခာက္ေယာက္ စုၿပီး ရပ္ကြက္ထဲမွာ လုိက္ေတာင္းၾကသည္။ ပိုက္ဆံ လာထည့္အခါတြင္ အိမ္ရွင္နာမည္ကို ေမးသည္။ ၿပီးလွ်င္ အိမ္ရွင္နာမည္ကိုတပ္ၿပီး ဦး... တုိ႔မိသားစု က်န္းမာပါေစ ခ်မ္းသာပါေစဟု ေအာ္ၾကသည္။ ထိုေခတ္က ငါးက်ပ္ တစ္ဆယ္ ထည့္သည့္ေခတ္ ျဖစ္သည္။ ငါးဆယ္တန္ ထည့္သည့္ အိမ္ဆုိလွ်င္ ထိုအိမ္ေရွ႕မွာ အသံပိုက်ယ္က်ယ္ ေအာ္ၾကသည္။ ညဆယ္နာရီခြဲ ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတာင္းတာကို ရပ္လုိက္ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ရပ္ကြက္ထဲရွိသည့္ ၾကက္ရွိသည့္ အိမ္တြင္ ၾကက္သြား၀ယ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အိမ္တြင္ ၾကက္သားကာလသားဟင္းခ်က္ၿပီး ဘီအီးျဖင့္ ေသာက္ၾကသည္။ ေနာက္ေန႔ မနက္ စာရင္းခ်ဳပ္သည့္အခါ ဒိုးပတ္ငွားခ ေပးရန္ ပိုက္ဆံ လိုေနသျဖင့္ ပိုက္ဆံ တစ္ေယာက္ တစ္ရာ့ငါးဆယ္စီ ထပ္ထည့္လိုက္ရသည္။

ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္မ်ားတြင္ေတာ့ တန္ေဆာင္တုိင္ညတြင္ ဒိုးပတ္တီးၿပီး မေတာင္းျဖစ္ေတာ့သည့္တုိင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္စုကာ ၾကက္သားကာလသားဟင္း ခ်က္စားျဖစ္သည္။ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေတာ့ မံုရြာတြင္ အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္တက္ရသည္။ မံုရြာတြင္ အေ၀းသင္ သြားသည့္အခ်ိန္တုိင္း တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညႏွင့္ အျမဲတိုက္သည္။ မံုရြာတြင္လည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ စုကာ ၾကက္သားကာလသားဟင္း ခ်က္စားျဖစ္သည္။

အခုျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ တန္ေဆာင္တုိင္လျပည့္တြင္ ၾကက္သားဟင္း ခ်က္မစားျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီ။ ရန္ကုန္ေရာက္လာၿပီး ေနာက္ပို္င္း တန္ေဆာင္တုိင္ညဆုိတာကို သတိမထားမိလုိက္သည့္ ႏွစ္မ်ားပင္ရွိသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ တန္ေဆာင္တုိင္ တုန္းကေတာ့ ေတာင္ၾကီးမီးပံုပ်ံပြဲ သြားၾကည့္ျဖစ္သည္။ ဒီႏွစ္ တန္ေဆာင္တုိင္ေတာ့ ဘယ္ကိုမွ မသြားျဖစ္။ မေန႔က ေရႊတိံဂံုဘုရား သြားရင္း ဘုရားရဲမ်ားႏွင့္ အတက္မွာေရာ အဆင္းမွာပါ စကားမ်ားခဲ့ရသည္။ သူတုိ႔ကပဲ အခ်ိဳးမေျပတာလား ကၽြန္ေတာ္ကပဲ အခ်ိဳးမေျပတာလားေတာ့ မေျပာတတ္။ ေသခ်ာတာေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္က အခ်ိဳးုမေျပျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒီေန႔လည္း ေရႊတိဲံဂံုဘုရားကို မသြားခ်င္ေတာ့ေပ။

အခုအခ်ိန္ေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နယ္က ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဒိုးပတ္သံေတြ ဆူဆူညံညံနဲ႔ ကိုကိုကာလသားေတြ ပိုက္ဆံ လုိက္ေတာင္းေနၾကေရာ့မည္။ အခုေတာ့ ကိုးနာရီထိုးလွ်င္ ဆုိင္ပိတ္မည္ဟု အင္တာနက္ဆုိင္က ေကာင္ေလးက လာေျပာေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဇာတ္လမ္းကေတာ့ တိုးလို႔တန္းႏွင့္ ဒီမွာပဲ စခန္းရပ္ရေတာ့မည္။ ေနာင္အလွ်င္းသင့္မွ မေန႔ကေရႊတိံဂံုတြင္ စကားမ်ားခဲ့ရသည့္ အေၾကာင္းကို ဆက္ေျပာပါေတာ့မည္။ အားလံုးပဲ ေဆးေပါင္းခတဲ့ ညေလး ျဖစ္ပါေစ.....

Read More...

Summary only...