Art is My Life: March 2015

Wednesday, March 25, 2015

ကေလး...

ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးက မည္းနက္ေနသည္... ျပံဳးရယ္လုိက္လွ်င္ ဝါက်င့္က်င့္ အေရာင္ သြားေလးမ်ား ေပၚလာသည္။ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး ျဖဴသည့္ေနရာဆုိလုိ႔ မ်က္လံုးေလးမ်ားသာရွိသည္။  သူက ကၽြန္ေတာ္ ေဘးနားမွာ လာရပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ဓာတ္ပံုရိုက္ေနတာကို ၾကည့္ေနသည္။

 တစ္ျခားကေလးေတြက ဓာတ္ပံုရိုက္တာ ျမင္လွ်င္ ကင္မရာ အေရွ႕မွာ ဝိုင္းၿပီး မွတ္တပ္ရပ္ၾကသည္။ ကင္မရာ အေရွ႕မွာ ေဆာ့ၾကသည္။ ဖယ္ခုိင္းလွ်င္လည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မဖယ္။ သူကေတာ့ ထိုကေလးေတြလို မဟုတ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ဓာတ္ပံု ရိုက္တာကို အေနာက္ေန လုိက္ၾကည့္ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

ေနာက္ထပ္ နာရီပိုင္းအတြင္းမွာ ေလမုန္တုိင္း လာေတာ့မည္။ ေလမုန္တုိင္းက ကမ္းေျခဝင္ခါနီး အားေပ်ာ့သြားမည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း တစ္နာရီ မုိင္ ေျခာက္ဆယ္ႏွင့္ ခုႏွစ္ဆယ္ၾကား တိုက္ခတ္ႏုိင္သည္ ခန္႔မွန္းထားသည္။

 တစ္ျခားကေလးေတြနဲ႔ မိသားစု ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေလေဘးလႊတ္ရာကို ေျပာင္းသြားၾကၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးနားမွာ လုိက္ၾကည့္ေသာ ကေလးမိသားစုကေတာ့ မေျပာင္း။ ဘာျဖစ္လုိ႔ မေျပာင္းတာလဲလုိ႔ သူတုိ႔ မိဘေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ ေသရင္လည္း ဒီမွာ ေသမယ္။ ဒါကေတာ့ သူတုိ႔ အေၾကာင္းႏွင့္ သူတုိ႔ မွားသည္ မွန္သည္ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလို။ ထုိအေၾကာင္းကို မွားသည္ မွန္သည္ ေျပာလွ်င္ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုန္လို႔ ဆံုးလိမ့္မည္ မဟုတ္။

ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပခ်င္သည့္ အေၾကာင္းက ကေလးမ်ား ျဖစ္သည္။  ခန္႔မွန္းထားသည့္ အတုိင္း တစ္နာရီ မုိင္ေျခာက္ဆယ္ႏႈန္းျဖင့္ ဝင္လာပါက ဒုကၡသည္ စခန္းဟု ေခၚသည့္ ယိုင္ယိုင္နဲ႔နဲ႔ တဲေလးမ်ား ေလထဲတြင္ တစ္စစီ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ကမ္းေျခနဲ႔ သိပ္မေဝးတာေၾကာင့္ မုန္တုိင္း ဒီေရႏွင့္ ေရလွိဳင္းဝင္လာလွ်င္ ဒုကၡသည္စခန္းတစ္ခုလံုး ဒီေရထဲမွာ ေမွ်ာၿပီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေသသြားႏုိင္သည္။ အထူးသျဖင့္ ကေလးေတြ ျဖစ္သည္။



မ်က္လံုးသည္ လူ႔စိတ္ရဲ႕ တံခါးေပါက္ဟု ဆိုၾကသည္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတြင္းစိတ္က သူ႔မ်က္လံုးမွာ လာေပၚသည္ဟုလည္း ဆိုၾကသည္။ ကုလား ျဖစ္ျဖစ္ တရုတ္ ျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာျဖစ္ျဖစ္ ကပၸလီ ျဖစ္ျဖစ္။ ကေလးေလးေတြကို ၾကည့္လုိက္ရင္ မ်က္လံုးေလးေတြက ၾကည္ေနသည္။  သူတုိ႔ေလးေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အျဖဴေရာင္ ျဖစ္သည္ ဆိုတာကို မ်က္လံုးေတြကို ၾကည့္ရုံႏွင့္ သိႏုိင္သည္။ လူတုိင္းသည္ ကေလးျဖစ္ဖူးသည္။ ကေလးတုိင္းသည္ ရိုးရွင္းေသာ မ်က္လံုးေလးမ်ားႏွင့္ အျပစ္ကင္းစင္လွသည္။ ေသခ်ာတာေတာ့ လူတုိင္းသည္ ကေလးဘဝက ရိုးသားၿပီး အျပစ္ကင္းစင္ခဲ့ၾကသည္။


ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္သည္။ လူတုိင္းသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ဘဝက အျပစ္ကင္းၿပီး ရိုးသားခဲ့ၾကသည္။ အရြယ္ေရာက္လာသည့္အခါ ရိုးသားမႈေတြ အျပစ္ကင္းစင္မႈေတြ မရွိေတာ့ေပ။ မည့္သည့္အရာမ်ားက ရိုးသားမႈေတြကို ေမာင္းထုတ္ခဲ့ၾကသနည္း။

 ကေလးတုိင္းကို လူတုိင္းခ်စ္ၾကသလို သင့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း လူတုိင္း ခ်စ္ခင္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြကို မၾကာခဏ ေတြ႕ဖူးပါလိမ့္မည္။ ထိုသူမ်ားကို သတိထားၾကည့္ပါ။ သူတုိ႔မွာ ကေလးေတြလို ရိုးသားတာကို ေတြ႕ရလိမ့္မည္။ ဒါဆုိလွ်င္ သင္ေရာ အဲလိုရိုးသားတဲ့အထဲမွာ ပါပါရဲ႕လား...။

Read More...