Friday, July 25, 2008
Friday, July 18, 2008
ေျခာက္ပုလင္းျပသနာ
ေနာက္ေန႕ ေလွငွားမည့္ ကိစၥမ်ားကို ေျပာရန္အတြက္ ၿမိဳ႕အျပင္ရွိ ေလွသမားတစ္ေယာက္ အိမ္သို႕ ကၽြန္ေတာ္သြားေနစဥ္၊ ၿမိဳ႕အစြန္ရပ္ကြက္ ေလးေရာက္ေတာ့ ရႊံေတြေပေနေသာ လူႏွစ္ေယာက္ကို တျခားလူမ်ားက ၀ိုင္းၿပီးဆြဲေနၾကသည္။ ထိုရြံ႕ေပေနေသာ လူႏွစ္ေယာက္က ဆဲနည္းေပါင္း မ်ိဳးစံုကို ဆဲၿပီး သတ္မယ္ ျဖတ္မယ္ တကဲကဲ လုပ္ေနၾကသည္။
လူအမ်ားက သူ႕ကို ဆြဲထားသည့္ၾကားမွပင္ ထိုလူႏွစ္ေယာက္သည္ ရုန္းထြက္သြားၿပီ ရြံ႕ေခ်ာင္းထဲသို႕ ခုန္ဆင္းသြားၾကသည္။ ထိုအခါ က်န္လူမ်ားအားလံုးလည္း ထိုလူႏွစ္ေယာက္နည္းတူ ရြံ႕ေတာထဲသို႕ ဆင္းၿပီး ၀ိုင္းၿပီးဆြဲၾကရေတာ့သည္။ ထိုလူႏွစ္ေယာက္ကို ဆြဲၿပီးတက္လာေသာအခါ လူေတြအားလံုးမွာ ရြံ႕ေတြအလိမ္းလိမ္းႏွင့္ ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ လူအားႏွင့္ ၀ိုင္းဆြဲသြားေသာအခါ ထိုလူႏွစ္ေယာက္သည္ ရုန္းရင္ကန္ရင္းႏွင့္ပင္ ပါသြားေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ ထိူလူႏွစ္ေယာက္ကို တဲအိမ္ေလးတစ္ခု ေပၚသို႕ ၀ိုင္းၿပီးေခၚတင္သြားၾကသည္။ ထိုလူႏွစ္ေယာက္မွာ လူေတြအားလံုးက ဆြဲထားသျဖင့္ မလုပ္သာေသာ္လည္း ပါစပ္ကမႈ ဆဲေရးတိုင္းထြာမႈမွာ ရပ္တန္႕သြားျခင္း မရွိေပ။
ဘာျဖစ္တာလည္းဟု ကၽြန္ေတာ္က ေမးၾကည့္ေသာအခါ “ ေခ်ာင္းဟိုဘက္ကမ္းက ဘုန္းႀကီးနဲ႕ ရန္ျဖစ္တာေလ….။ အဲဒီဘုန္းႀကီးက ေလေဘးရတဲ့ ပစၥည္းေတြကို သူ႔အမ်ိဳးေတြကိုခ်ည္းပဲ ဦးစားေပး ေပးလို႕ မေၾကနပ္လို႕ ေျပာေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ေျခေထာက္နဲ႕ မ်က္ႏွာကို ထကန္လိုက္တာ၊ သူကိုကန္လို႕ ဆိုၿပီး ဘုန္းႀကီးကို သတ္ပါမယ္ တကဲကဲလုပ္ေနၾကတာ” ဟု ဆြဲေခၚသူမ်ားထဲတြင္ ပါေသာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးက ေျပာသည္။
ထိုအမ်ိဳးသမီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပေနစဥ္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေဘးတြင္ လူတစ္ေယာက္လည္း နားေထာင္ေနသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီး ထြက္သြားေသာ အခါတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးတြင္ နားေထာင္ေနေသာ လူက “ အလကားပါဗ်ာ၊ ဘုန္းႀကီးက ေကာင္းပါတယ္။ ေလမုန္တိုင္း စတိုက္ၿပီး ကယ္ဆယ္ေရးေတြ မေရာက္ခင္က ဒီရပ္ကြက္ကလူေတြကို သူ႕ေက်ာင္းမွာ ရွိတာေလးနဲ႕ ေကၽြးထားတာ။ ဒီေကာင္ေတြက အရက္မႈးၿပီး ေက်ာင္း၀မွာ ထိုင္ဆဲေနလို႕ ဘုန္းႀကီးက အျမင္ကတ္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ေျခေထာက္နဲ႕ ကန္လိုက္တာ” ဟု ထိုလူက ေျပာသည္။
ယခု ျပသနာတြင္ ဟိုလူေတြဘက္က ေျပာေတာ့လည္း ဟိုလူေတြဘက္ကအမွန္ ဘုန္းႀကီးဘက္က ေျပာေတာ့လည္း ဘုန္းႀကီးကအမွန္ ျဖစ္သည္။ မည္သူက မွားမွား မည္သူက မွန္မွန္ ျပသနာကေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
“ ဒီေကာင္ေတြ လုပ္ထားတာ ကၽြန္ေတာ္သိတာေပါ့ဗ်၊ က်ဳပ္ေတာင္းတာ ေပးရင္ေပး မေပးရင္ ဒီေကာင္ေတြ လုပ္ထားတာကို ေဖာ္လုိက္မွာေပါ့” ဟုျပန္ေျပာသည္။
ေလွသမားေျပာသည့္ ဒီေကာင္ေတြ လုပ္ထားတာကို ေဖာ္လုိက္မွာေပါ့ ဟုေျပာသည့္ စကားကို ကၽြႏ္ေတာ္စိတ္၀င္စား သြားသည္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ အခ်ိဳ႕ေသာ ေက်းရြာေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ထိုကဲ့သို႕ မဟုတ္တာလုပ္သည္ ဆိုသည့္ သတင္းမ်ား ၾကားရေသာ္လည္း လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ေမးၾကည့္လိုက္လွ်င္ မည္သည့္ရြာက မည္သူ မည္ကဲ့သို႕ အလြဲသံုးစားလုပ္သည္ဆိုသည္ကိုေတာ့ ေတြ႕ရျခင္း မရွိေသးေပ။ ယခုေတာ့ ေလွသမားေျပာသည့္ ပံုအရဆိုလွ်င္ေတာ့ ေသခ်ာသည္ အလြဲသံုးစားလုပ္သည္ကို ေသခ်ာေျပာျပႏိုင္ပံု ေပါက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ဆက္ေမးၾကည့္ေတာ့ ထိုေလွသမား ေနသည့္ရြာသည္ ျပသနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ႏွင့္ ပစၥည္းေဖ်ာင္သည့္ေနရာတြင္ နာမည္ႀကီးေသာ ရြာကျဖစ္သည္။ ထိုရြာတြင္ ဘုန္းႀကီးႏွင့္ ရာအိမ္မႈးက လုပ္စားသည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ရြာဥကၠဌကလည္း ဘုန္းႀကီးႏွင့္ မတည့္ပဲ သူ႕ဘာသာသူ လုပ္တတ္သလို လုပ္စားသည္ဟု၍ လည္းေကာင္း သတင္းမ်ားထြက္ေနသည္။ ၿမိဳ႕ေပၚရွိ ကယ္ဆယ္ေရးဗဟိုတြင္ ဥကၠဌက ဘုန္းႀကီးနဲ႕ အတြင္းေရးမႈးမေကာင္ေၾကာင္း လာတိုင္ၿပီး ဘုန္းႀကီးကည္း ဥကၠဌမေကာင္းေၾကာင္း လာတိုင္ ထိုကဲ့သို႕ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ပတ္တိုင္ေနၾကေသာ ရြာတစ္ရြာျဖစ္သည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ သံုးရက္က ရြာအတြက္ သံုးရန္ အစိုးရေပးသည့္ ၀ါးမ်ားထဲမွာ အလံုးႏွစ္ေထာင္ကို ရာအိမ္မႈးက ထုတ္ေရာင္းသည္ဟုဆိုသည္။ ထိုသို႕ထုတ္ေရာင္းရာတြင္ ၿမိဳ႕ေပၚသို႕ သယ္ရန္အတြက္ ယခုေလွသမား၏ ေလွကိုငွားခဲ့ျခင္းျဖစ္ဟုဆိုသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေလွသမားက ၀ါးခိုးေရာင္းသည္ကို အၾကပ္ကိုင္၍ သူ႕အိမ္အတြက္ လိုသည့္ပစၥည္းမ်ားကို ေတာင္းမည္ဟု ဆုိသည္။
ထိုသို႕မွာထားသည့္ၾကားမွပင္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာရြာမ်ားက ျဖစ္သလို ေဆာက္ထားၾကသည္ ကလည္း ရွိေသးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေန႕စဥ္လိုလိုပင္ အိမ္ေဆာက္ေပးေနေသာ ရြာမ်ားသို႕ လွည့္ပတ္ဆင္းၾကည့္ရသည္။ ထို႕သို႕ ဆင္းၾကည့္ရင္ ကပၼလာတစ္ပင္ေခ်ာင္း ဆိုသည့္ရြာေလး ကိုေရာက္သြားသည္။
ယင္းရြာအတြင္ အိမ္ငါးလံုး ေဆာက္ရမည္ျဖစ္ၿပီး လိုအပ္ေသာ သစ္ႏွင့္တာေပၚလင္မ်ားကိုလည္း ေပးထားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ေပးထားတာလည္း ၾကာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုအိမ္ေလးေတြ ၿပီးေနၿပီဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္ထားသည္။
ရြာကိုေခ်ာင္းထဲက လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ တာေပၚလင္အိမ္ေလးေတြ တန္းစီေဆာက္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေဆာက္ထားေသာ အိမ္ေလးေတြက သပ္ရပ္ၿပီး ၾကည့္ရတာ မ်က္စိထဲမွာ ညီညီညာညာရွိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဆာက္ေပးရတဲ့ အဖြဲ႕လည္း စိတ္ခ်မ္းသာသည္။
ကုန္းေပၚတက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ငါးလံုးအနက္ တစ္လံုးက တာေပၚလင္ မကာရေသးသည့္အျပင္ ၾကမ္းမ်ားလည္း ခင္းရေသးျခင္းမရွိေပ။ ထို႕ေၾကာင့္ ဘာျဖစ္လို႕ ဒီအိမ္က အခင္းေတြ အကာေတြ မတပ္ေသးတာလဲဟု ေမးေတာ့ ပ်ဥ္ႏွင့္ မိုးကာစမေလာက္လို႕ဟု ရြာသားမ်ားကေျပာၾကသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕က အိမ္ကိုအတိုင္းအတာ သတ္မွတ္ေပးၿပီး အိမ္တစ္လံုးတြက္ လိုအပ္ေသာတာေပၚလင္ႏွင့္ ပ်ဥ္မ်ားကို တြက္ခ်က္ကာ လံုေလာက္ေအာင္ ေပးထားၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေလာက္ရန္ အေၾကာင္းမရွိေပ။ ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ေမးၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရံုးႏွင့္ရြာၾကားမွာ သစ္ႏွင့္တာေပၚလင္ အခ်ိဳ႕ေပ်ာက္ေနၿပီ။ ထုတ္သြားတဲ့ တာ၀န္ခံကို ေခၚခိုင္းေတာ့ ထိုတာ၀န္က ဂဏန္း ေထာင္သြားသည္ ရြာထဲတြင္မရွိဟုဆိုသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လဲ ရြာထဲတြင္ လွည့္ပတ္ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီး တာ၀န္ခံလာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရံုးကို လႊတ္လိုက္ပါဟု မွာထားၿပီး တျခားရြာသို႕ ခရီးဆက္ခဲ့ရသည္။
ေလွစက္ပ်က္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေလွေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ေယာသားကလာႏိုးသည္။ ေစာေစာက ကပၼလာတစ္ပင္ ရြာက တာ၀န္ခံ လိုက္လာသည္ဟု ဆိုသည္။ ေလွဦးေရာက္ေတာ့ ကမၼလာတစ္ပင္ေခ်ာင္း ရြာက တာ၀န္ခံကိုေတြ႕ရသည္။ ပစၥည္းေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္တာလဲ ဟုေမးေတာ့ ေလွမႏိုင္လို႕ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ထားခဲ့တာပါတဲ့။
တကယ္ေတာ့ တျခားပစၥည္းေတြသယ္ထားၿပီး မိုးကာလိပ္ေလး တစ္လိပ္တည္းႏွင့္ ေလွမႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ တကယ္လို႕ ေလွမႏိုင္လို႕ ထားခဲ့သည္ဆိုလွ်င္လည္း သူတို႕ေနာက္ထပ္ အေခါက္အခါအခါ ၿမိဳ႕ေပၚသို႕ လာေရာက္ၿပီး ပစၥည္းေတြ ထုတ္ယူေနသည့္ အတြက္ တစ္ႀကိမ္မဟုတ္ တစ္ႀကိမ္ေတာ့ ထည့္သယ္သြားလို႕ ရသည္။ ဒါေၾကာင့္ တာေပၚလင္တစ္လိပ္ႏွင့္ အိမ္တစ္လံုးစာ ပ်ဥ္မ်ားကို ေဖ်ာင္ထားသည္ဆိုသည္မွာ ေသခ်ာသည္။
အလြဲသုံးစားလုပ္သည္ ဟုဆိုၿပီး ရဲကိုတိုင္ရင္ ထိုလူေတာ့ အခ်ဳပ္ထဲ ေရာက္ေတာ့မည္။ တာေပၚလင္ေလး တစ္လိပ္ႏွင့္ လူကိုအခ်ဳပ္ထဲထည့္ ရမည္ဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္တတ္။ ဒါေၾကာင့္ သူခိုးထားတာကို မသိေယာင္ ေဆာင္ၿပီး တာေပၚလင္လိပ္နဲ႕ သစ္ေတြ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ထားခဲ့တာဆိုရင္ အျမန္ဆံုးသြားယူပါ။ ၿပီးလွ်င္ အျမန္ဆံုးေဆာက္ထားပါ ေနာက္တစ္ပတ္ လာၾကည့္မည္ဟု မွာထားခဲ့လိုက္သည္။
ယခင္က ေတာသူေတာင္သားမ်ားသည္ ရိုးသားၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေတာသူေတာင္သားမ်ား ရိုးသားၾကသည့္ အေၾကာင္းကို ကဗ်ာေတြလဲ ဖြဲ႕ၾကသည္။ သီခ်င္းေတြလည္း စပ္ၾကသည္။ ေနရာတိုင္းတြင္လည္း ေတာသူေတာင္သားမ်ားကို ရိုးသားသည္ ဟုဆိုၾကသည္။ ယခုေတာ့ ေတာသူေတာင္သားမ်ားသည္ စာထဲေပထဲက ရြာသူရြာသားမ်ားႏွင့္ ဆန္႕က်င့္ေသာ မရိုးသားသူ မ်ားလာသည္။ ထိုသို႕ ျဖတ္စားလွီးစား မရိုးမသား လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းေလာ ၊ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း သေဘာအရ ကူးစက္လာသည္ေလာ။ ဂလိုဘယ္လိုက္ဇင္းေၾကာင့္ ကူးစက္လာသည္ဆိုလွ်င္လည္း တျခား နည္းပညာ တိုးတက္မႈေတြ စီးပြားေရး ပညာေရး လူေနမႈအဆင့္ အတန္း တိုးတက္ေျပာင္းလွဲမႈေတြ မကူးစက္ပဲ ျဖစ္စားလွီးစား တစ္ခုပဲ ဘာေၾကာင့္ ကူးစက္လာရသလဲ။ အဲလိုမွ မဟုတ္ရင္ နဂိုကတည္းကပဲ အဲဒီလူေတြ မရိုးသားၾကတာလား ..........။ အစရွိသျဖင့္ ေတာင္စဥ္ေရ မရစဥ္းစားေနမိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕ျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္လည္း မေတြ႕တာ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ ထိုင္ကာ စကားလက္ဆံု က်ၾကသည္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲဟု ေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ္က လပြတၱာတြင္ ေဘာ္လံဒီယာ လုပ္ေပးေနသည့္ အေၾကာင္းေျပာျပရင္း ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတြ႕ႀကံဳေနရသည့္ ရပ္ရြာလူႀကီးဆိုးမ်ား ဘုန္းႀကီးဆိုးမ်ား (အနည္းစုသာျဖစ္ပါသည္) အေၾကာင္းကို ေျပာျဖစ္သည္။ ထိုအခါ သူငယ္ခ်င္းက သူလည္း ကြမ္းျခံကုန္းၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ရြာတစ္ရြာသို လိုက္သြားခဲ့ဘူးဟု ဆိုသည္။
“ မင္းတို႕လို အၾကာႀကီးေနတာ မေျပာနဲ႕ကြာ ငါတစ္ရက္တည္း လိုက္သြားတာေတာင္ ေျခာက္ပုလင္း ကိုယ္ေတာ္နဲ႕ေတြ႕ခဲ့ေသးတယ္” ဟု ဆိုကာ ေျခာက္ပုလင္း ကိုယ္ေတာ္အေၾကာင္း ေျပာျပပါေတာ့သည္။ သူေျပာျပေသာ ေျခာက္ပုလင္း ကိုယ္ေတာ္သည္ ရသမွ် ကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းမ်ားကို သူ႕အမ်ိဳးမ်ားကိုသာ ေပးသည္ဟု ဆိုသည္။
တကယ္ေတာ့ ေျခာက္ပုလင္းဆိုသည္မွာ တစ္ဂါလံ ျဖစ္သည္။ အလႈရွင္မ်ားကို ဒကာဟု ေခၚၾကသည္။ လွဴသည့္ အလွဴရွင္ စိတ္ပ်က္ေအာင္ လုပ္သည့္ ဘုန္းႀကီးကို ဒကာလန္ ဟုေခၚသည္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေရာက္ခဲ့သည့္ ရြာက ကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ ဒကာေတြ လန္ေအာင္လုပ္ေပါင္းမ်ား ေသာေၾကာင့္ တင္စားသည့္ အေနျဖင့္ ရြာသားမ်ားက ထိုကိုယ္ေတာ္ကို ေျခာက္ပုလင္းဟု နာမည္ ေပးထားၾကေလသည္။
လူအမ်ားက သူ႕ကို ဆြဲထားသည့္ၾကားမွပင္ ထိုလူႏွစ္ေယာက္သည္ ရုန္းထြက္သြားၿပီ ရြံ႕ေခ်ာင္းထဲသို႕ ခုန္ဆင္းသြားၾကသည္။ ထိုအခါ က်န္လူမ်ားအားလံုးလည္း ထိုလူႏွစ္ေယာက္နည္းတူ ရြံ႕ေတာထဲသို႕ ဆင္းၿပီး ၀ိုင္းၿပီးဆြဲၾကရေတာ့သည္။ ထိုလူႏွစ္ေယာက္ကို ဆြဲၿပီးတက္လာေသာအခါ လူေတြအားလံုးမွာ ရြံ႕ေတြအလိမ္းလိမ္းႏွင့္ ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ လူအားႏွင့္ ၀ိုင္းဆြဲသြားေသာအခါ ထိုလူႏွစ္ေယာက္သည္ ရုန္းရင္ကန္ရင္းႏွင့္ပင္ ပါသြားေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ ထိူလူႏွစ္ေယာက္ကို တဲအိမ္ေလးတစ္ခု ေပၚသို႕ ၀ိုင္းၿပီးေခၚတင္သြားၾကသည္။ ထိုလူႏွစ္ေယာက္မွာ လူေတြအားလံုးက ဆြဲထားသျဖင့္ မလုပ္သာေသာ္လည္း ပါစပ္ကမႈ ဆဲေရးတိုင္းထြာမႈမွာ ရပ္တန္႕သြားျခင္း မရွိေပ။
ဘာျဖစ္တာလည္းဟု ကၽြန္ေတာ္က ေမးၾကည့္ေသာအခါ “ ေခ်ာင္းဟိုဘက္ကမ္းက ဘုန္းႀကီးနဲ႕ ရန္ျဖစ္တာေလ….။ အဲဒီဘုန္းႀကီးက ေလေဘးရတဲ့ ပစၥည္းေတြကို သူ႔အမ်ိဳးေတြကိုခ်ည္းပဲ ဦးစားေပး ေပးလို႕ မေၾကနပ္လို႕ ေျပာေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ေျခေထာက္နဲ႕ မ်က္ႏွာကို ထကန္လိုက္တာ၊ သူကိုကန္လို႕ ဆိုၿပီး ဘုန္းႀကီးကို သတ္ပါမယ္ တကဲကဲလုပ္ေနၾကတာ” ဟု ဆြဲေခၚသူမ်ားထဲတြင္ ပါေသာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးက ေျပာသည္။
ထိုအမ်ိဳးသမီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပေနစဥ္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေဘးတြင္ လူတစ္ေယာက္လည္း နားေထာင္ေနသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီး ထြက္သြားေသာ အခါတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးတြင္ နားေထာင္ေနေသာ လူက “ အလကားပါဗ်ာ၊ ဘုန္းႀကီးက ေကာင္းပါတယ္။ ေလမုန္တိုင္း စတိုက္ၿပီး ကယ္ဆယ္ေရးေတြ မေရာက္ခင္က ဒီရပ္ကြက္ကလူေတြကို သူ႕ေက်ာင္းမွာ ရွိတာေလးနဲ႕ ေကၽြးထားတာ။ ဒီေကာင္ေတြက အရက္မႈးၿပီး ေက်ာင္း၀မွာ ထိုင္ဆဲေနလို႕ ဘုန္းႀကီးက အျမင္ကတ္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ေျခေထာက္နဲ႕ ကန္လိုက္တာ” ဟု ထိုလူက ေျပာသည္။
ယခု ျပသနာတြင္ ဟိုလူေတြဘက္က ေျပာေတာ့လည္း ဟိုလူေတြဘက္ကအမွန္ ဘုန္းႀကီးဘက္က ေျပာေတာ့လည္း ဘုန္းႀကီးကအမွန္ ျဖစ္သည္။ မည္သူက မွားမွား မည္သူက မွန္မွန္ ျပသနာကေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
* * * * *
“ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေဆာက္ရင္ ရာအိမ္မႈးကို ေျပာမယ္။ ၀ါးဘယ္ေလာက္ေပး သြပ္ဘယ္ေလာက္ေပး။ ပ်ဥ္ဘယ္ေလာက္ေပး ဆိုၿပီး ေတာင္းရမယ္” ဟု စက္ေလွေမာင္းသမားက ေျပာသည္။ ထိုအခါကၽြန္ေတာ္က ဘာေၾကာင့္ အဲလိုေတာင္းရတာလဲလို႕ ေမးလိုက္ေတာ့ ………..“ ဒီေကာင္ေတြ လုပ္ထားတာ ကၽြန္ေတာ္သိတာေပါ့ဗ်၊ က်ဳပ္ေတာင္းတာ ေပးရင္ေပး မေပးရင္ ဒီေကာင္ေတြ လုပ္ထားတာကို ေဖာ္လုိက္မွာေပါ့” ဟုျပန္ေျပာသည္။
ေလွသမားေျပာသည့္ ဒီေကာင္ေတြ လုပ္ထားတာကို ေဖာ္လုိက္မွာေပါ့ ဟုေျပာသည့္ စကားကို ကၽြႏ္ေတာ္စိတ္၀င္စား သြားသည္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ အခ်ိဳ႕ေသာ ေက်းရြာေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ထိုကဲ့သို႕ မဟုတ္တာလုပ္သည္ ဆိုသည့္ သတင္းမ်ား ၾကားရေသာ္လည္း လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ေမးၾကည့္လိုက္လွ်င္ မည္သည့္ရြာက မည္သူ မည္ကဲ့သို႕ အလြဲသံုးစားလုပ္သည္ဆိုသည္ကိုေတာ့ ေတြ႕ရျခင္း မရွိေသးေပ။ ယခုေတာ့ ေလွသမားေျပာသည့္ ပံုအရဆိုလွ်င္ေတာ့ ေသခ်ာသည္ အလြဲသံုးစားလုပ္သည္ကို ေသခ်ာေျပာျပႏိုင္ပံု ေပါက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ဆက္ေမးၾကည့္ေတာ့ ထိုေလွသမား ေနသည့္ရြာသည္ ျပသနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ႏွင့္ ပစၥည္းေဖ်ာင္သည့္ေနရာတြင္ နာမည္ႀကီးေသာ ရြာကျဖစ္သည္။ ထိုရြာတြင္ ဘုန္းႀကီးႏွင့္ ရာအိမ္မႈးက လုပ္စားသည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ရြာဥကၠဌကလည္း ဘုန္းႀကီးႏွင့္ မတည့္ပဲ သူ႕ဘာသာသူ လုပ္တတ္သလို လုပ္စားသည္ဟု၍ လည္းေကာင္း သတင္းမ်ားထြက္ေနသည္။ ၿမိဳ႕ေပၚရွိ ကယ္ဆယ္ေရးဗဟိုတြင္ ဥကၠဌက ဘုန္းႀကီးနဲ႕ အတြင္းေရးမႈးမေကာင္ေၾကာင္း လာတိုင္ၿပီး ဘုန္းႀကီးကည္း ဥကၠဌမေကာင္းေၾကာင္း လာတိုင္ ထိုကဲ့သို႕ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ပတ္တိုင္ေနၾကေသာ ရြာတစ္ရြာျဖစ္သည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ သံုးရက္က ရြာအတြက္ သံုးရန္ အစိုးရေပးသည့္ ၀ါးမ်ားထဲမွာ အလံုးႏွစ္ေထာင္ကို ရာအိမ္မႈးက ထုတ္ေရာင္းသည္ဟုဆိုသည္။ ထိုသို႕ထုတ္ေရာင္းရာတြင္ ၿမိဳ႕ေပၚသို႕ သယ္ရန္အတြက္ ယခုေလွသမား၏ ေလွကိုငွားခဲ့ျခင္းျဖစ္ဟုဆိုသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေလွသမားက ၀ါးခိုးေရာင္းသည္ကို အၾကပ္ကိုင္၍ သူ႕အိမ္အတြက္ လိုသည့္ပစၥည္းမ်ားကို ေတာင္းမည္ဟု ဆုိသည္။
* * * * * *
ရြာေတြမွာ အိမ္ေဆာက္ဖို႕အတြက္ ဆံုးျဖတ္ၿပီဆိုကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေပးထားသည့္ ပံုစံအတိုင္း စနစ္တက်ေလး ေဆာက္ေပးဖို႕ ရြာသားမ်ာကို မွာရသည္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ၿပီးစလြယ္ေဆာက္လိုက္ပါက အိမ္ေလးက ခိုင္သင့္သေလာက္ မခိုင္သည့္အျပင္ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေနရသည့္မကြာေလာက္ေအာင္ ေတာ္အိေရာ္အိ ေဆာက္ထားပါက ေငြေက်းမ်ားစြာ ကုန္က်ၿပီးမွ ရြာအတြက္လည္းအက်ိဳးမရွိ လွဴဒါန္းရသူမ်ားအတြက္ လွဴရက်ိဳးမနပ္ျဖစ္ သြားေပလိမ့္မည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အိမ္ေလးမ်ားကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္ေအာင္ ေဆာက္ဖို႕မွာရသည္။ထိုသို႕မွာထားသည့္ၾကားမွပင္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာရြာမ်ားက ျဖစ္သလို ေဆာက္ထားၾကသည္ ကလည္း ရွိေသးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေန႕စဥ္လိုလိုပင္ အိမ္ေဆာက္ေပးေနေသာ ရြာမ်ားသို႕ လွည့္ပတ္ဆင္းၾကည့္ရသည္။ ထို႕သို႕ ဆင္းၾကည့္ရင္ ကပၼလာတစ္ပင္ေခ်ာင္း ဆိုသည့္ရြာေလး ကိုေရာက္သြားသည္။
ယင္းရြာအတြင္ အိမ္ငါးလံုး ေဆာက္ရမည္ျဖစ္ၿပီး လိုအပ္ေသာ သစ္ႏွင့္တာေပၚလင္မ်ားကိုလည္း ေပးထားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ေပးထားတာလည္း ၾကာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုအိမ္ေလးေတြ ၿပီးေနၿပီဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္ထားသည္။
ရြာကိုေခ်ာင္းထဲက လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ တာေပၚလင္အိမ္ေလးေတြ တန္းစီေဆာက္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေဆာက္ထားေသာ အိမ္ေလးေတြက သပ္ရပ္ၿပီး ၾကည့္ရတာ မ်က္စိထဲမွာ ညီညီညာညာရွိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဆာက္ေပးရတဲ့ အဖြဲ႕လည္း စိတ္ခ်မ္းသာသည္။
ကုန္းေပၚတက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ငါးလံုးအနက္ တစ္လံုးက တာေပၚလင္ မကာရေသးသည့္အျပင္ ၾကမ္းမ်ားလည္း ခင္းရေသးျခင္းမရွိေပ။ ထို႕ေၾကာင့္ ဘာျဖစ္လို႕ ဒီအိမ္က အခင္းေတြ အကာေတြ မတပ္ေသးတာလဲဟု ေမးေတာ့ ပ်ဥ္ႏွင့္ မိုးကာစမေလာက္လို႕ဟု ရြာသားမ်ားကေျပာၾကသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕က အိမ္ကိုအတိုင္းအတာ သတ္မွတ္ေပးၿပီး အိမ္တစ္လံုးတြက္ လိုအပ္ေသာတာေပၚလင္ႏွင့္ ပ်ဥ္မ်ားကို တြက္ခ်က္ကာ လံုေလာက္ေအာင္ ေပးထားၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေလာက္ရန္ အေၾကာင္းမရွိေပ။ ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ေမးၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရံုးႏွင့္ရြာၾကားမွာ သစ္ႏွင့္တာေပၚလင္ အခ်ိဳ႕ေပ်ာက္ေနၿပီ။ ထုတ္သြားတဲ့ တာ၀န္ခံကို ေခၚခိုင္းေတာ့ ထိုတာ၀န္က ဂဏန္း ေထာင္သြားသည္ ရြာထဲတြင္မရွိဟုဆိုသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လဲ ရြာထဲတြင္ လွည့္ပတ္ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီး တာ၀န္ခံလာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရံုးကို လႊတ္လိုက္ပါဟု မွာထားၿပီး တျခားရြာသို႕ ခရီးဆက္ခဲ့ရသည္။
ေလွစက္ပ်က္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေလွေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ေယာသားကလာႏိုးသည္။ ေစာေစာက ကပၼလာတစ္ပင္ ရြာက တာ၀န္ခံ လိုက္လာသည္ဟု ဆိုသည္။ ေလွဦးေရာက္ေတာ့ ကမၼလာတစ္ပင္ေခ်ာင္း ရြာက တာ၀န္ခံကိုေတြ႕ရသည္။ ပစၥည္းေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္တာလဲ ဟုေမးေတာ့ ေလွမႏိုင္လို႕ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ထားခဲ့တာပါတဲ့။
တကယ္ေတာ့ တျခားပစၥည္းေတြသယ္ထားၿပီး မိုးကာလိပ္ေလး တစ္လိပ္တည္းႏွင့္ ေလွမႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ တကယ္လို႕ ေလွမႏိုင္လို႕ ထားခဲ့သည္ဆိုလွ်င္လည္း သူတို႕ေနာက္ထပ္ အေခါက္အခါအခါ ၿမိဳ႕ေပၚသို႕ လာေရာက္ၿပီး ပစၥည္းေတြ ထုတ္ယူေနသည့္ အတြက္ တစ္ႀကိမ္မဟုတ္ တစ္ႀကိမ္ေတာ့ ထည့္သယ္သြားလို႕ ရသည္။ ဒါေၾကာင့္ တာေပၚလင္တစ္လိပ္ႏွင့္ အိမ္တစ္လံုးစာ ပ်ဥ္မ်ားကို ေဖ်ာင္ထားသည္ဆိုသည္မွာ ေသခ်ာသည္။
အလြဲသုံးစားလုပ္သည္ ဟုဆိုၿပီး ရဲကိုတိုင္ရင္ ထိုလူေတာ့ အခ်ဳပ္ထဲ ေရာက္ေတာ့မည္။ တာေပၚလင္ေလး တစ္လိပ္ႏွင့္ လူကိုအခ်ဳပ္ထဲထည့္ ရမည္ဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္တတ္။ ဒါေၾကာင့္ သူခိုးထားတာကို မသိေယာင္ ေဆာင္ၿပီး တာေပၚလင္လိပ္နဲ႕ သစ္ေတြ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ထားခဲ့တာဆိုရင္ အျမန္ဆံုးသြားယူပါ။ ၿပီးလွ်င္ အျမန္ဆံုးေဆာက္ထားပါ ေနာက္တစ္ပတ္ လာၾကည့္မည္ဟု မွာထားခဲ့လိုက္သည္။
* * * * * *
ယခင္က ေတာသူေတာင္သားမ်ားသည္ ရိုးသားၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေတာသူေတာင္သားမ်ား ရိုးသားၾကသည့္ အေၾကာင္းကို ကဗ်ာေတြလဲ ဖြဲ႕ၾကသည္။ သီခ်င္းေတြလည္း စပ္ၾကသည္။ ေနရာတိုင္းတြင္လည္း ေတာသူေတာင္သားမ်ားကို ရိုးသားသည္ ဟုဆိုၾကသည္။ ယခုေတာ့ ေတာသူေတာင္သားမ်ားသည္ စာထဲေပထဲက ရြာသူရြာသားမ်ားႏွင့္ ဆန္႕က်င့္ေသာ မရိုးသားသူ မ်ားလာသည္။ ထိုသို႕ ျဖတ္စားလွီးစား မရိုးမသား လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းေလာ ၊ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း သေဘာအရ ကူးစက္လာသည္ေလာ။ ဂလိုဘယ္လိုက္ဇင္းေၾကာင့္ ကူးစက္လာသည္ဆိုလွ်င္လည္း တျခား နည္းပညာ တိုးတက္မႈေတြ စီးပြားေရး ပညာေရး လူေနမႈအဆင့္ အတန္း တိုးတက္ေျပာင္းလွဲမႈေတြ မကူးစက္ပဲ ျဖစ္စားလွီးစား တစ္ခုပဲ ဘာေၾကာင့္ ကူးစက္လာရသလဲ။ အဲလိုမွ မဟုတ္ရင္ နဂိုကတည္းကပဲ အဲဒီလူေတြ မရိုးသားၾကတာလား ..........။ အစရွိသျဖင့္ ေတာင္စဥ္ေရ မရစဥ္းစားေနမိသည္။
* * * *
ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕ျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္လည္း မေတြ႕တာ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ ထိုင္ကာ စကားလက္ဆံု က်ၾကသည္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲဟု ေမးသည္။ ကၽြန္ေတာ္က လပြတၱာတြင္ ေဘာ္လံဒီယာ လုပ္ေပးေနသည့္ အေၾကာင္းေျပာျပရင္း ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတြ႕ႀကံဳေနရသည့္ ရပ္ရြာလူႀကီးဆိုးမ်ား ဘုန္းႀကီးဆိုးမ်ား (အနည္းစုသာျဖစ္ပါသည္) အေၾကာင္းကို ေျပာျဖစ္သည္။ ထိုအခါ သူငယ္ခ်င္းက သူလည္း ကြမ္းျခံကုန္းၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ရြာတစ္ရြာသို လိုက္သြားခဲ့ဘူးဟု ဆိုသည္။
“ မင္းတို႕လို အၾကာႀကီးေနတာ မေျပာနဲ႕ကြာ ငါတစ္ရက္တည္း လိုက္သြားတာေတာင္ ေျခာက္ပုလင္း ကိုယ္ေတာ္နဲ႕ေတြ႕ခဲ့ေသးတယ္” ဟု ဆိုကာ ေျခာက္ပုလင္း ကိုယ္ေတာ္အေၾကာင္း ေျပာျပပါေတာ့သည္။ သူေျပာျပေသာ ေျခာက္ပုလင္း ကိုယ္ေတာ္သည္ ရသမွ် ကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းမ်ားကို သူ႕အမ်ိဳးမ်ားကိုသာ ေပးသည္ဟု ဆိုသည္။
တကယ္ေတာ့ ေျခာက္ပုလင္းဆိုသည္မွာ တစ္ဂါလံ ျဖစ္သည္။ အလႈရွင္မ်ားကို ဒကာဟု ေခၚၾကသည္။ လွဴသည့္ အလွဴရွင္ စိတ္ပ်က္ေအာင္ လုပ္သည့္ ဘုန္းႀကီးကို ဒကာလန္ ဟုေခၚသည္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေရာက္ခဲ့သည့္ ရြာက ကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ ဒကာေတြ လန္ေအာင္လုပ္ေပါင္းမ်ား ေသာေၾကာင့္ တင္စားသည့္ အေနျဖင့္ ရြာသားမ်ားက ထိုကိုယ္ေတာ္ကို ေျခာက္ပုလင္းဟု နာမည္ ေပးထားၾကေလသည္။
Monday, July 14, 2008
အနာဂတ္လိွဳင္း ၏ ဆံုမွတ္မ်ား .............
.jpg)
ဒီပံုေလးေတြကို ျမင္ရင္ အနာဂတ္လိွဳင္းနဲ႕ ပတ္သက္ခဲ့ဖူးသူေတြ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းကာလက ဘေလာ့ဂ္ကို ဖတ္႐ႈ ေရးသားၾကသူေတြ မွတ္ၾကဦးမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒီပံုေလးဟာ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ကာမ်ား ေရးထားသားသည့္ ေကာင္းႏိုးရာရာ စာေပမ်ားကို စုစည္းေရြးခ်ယ္ၿပီး ထုတ္မည့္ စာအုပ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုး ဒီဇိုင္းေတြ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ဒီစာအုပ္ေလးမွာ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ စာေပစိစစ္ေရး မႈ၀ါဒႏွင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ညွိစြန္းႏုိင္မည့္ အသံုးအႏႈန္းမ်ား မပါရွိသည့္ ေကာင္းႏိုးရာရာ ဘေလာ့ဂ္ပို႕ေလးမ်ား ေရြးခ်ယ္ပါရွိပါတယ္။ အစပိုင္းကေတာ့ ဒီစာအုပ္ေလးကို ျမန္မာႏိုင္ငံ စာေပစိစစ္ေရးမွာ တရား၀င္ ခြင့္ျပဳရယူၿပီး ထုတ္ေ၀ဖို႕ပါပဲ။ စာအုပ္ေလးဟာ စာေပ စိစစ္ေရး ရံုးတင္ႏိုင္တဲ့ အထိ အဖံုးဒီဇိုင္း အတြင္း ဒီဇိုင္းမ်ား ၿပီးစီး သြားေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒီစာအုပ္ေလးကို စာေပစိစစ္ေရးရံုးကို မတင္ခဲ့ျဖစ္ပါဘူး။
အခုလို စာအုပ္ပံု အၾကမ္းေပၚလာသည့္ အဆင့္အထိ ကို လြယ္လြယ္ကူကူႏွင့္ ေရာက္ရွိခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ ရွိၾကတဲ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ကာေတြ စုေပါင္းၿပီး သင့္ေတာ္မဲ့ စာမူေတြကို ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ လိုက္ရွာဖတ္ ဘယ္ဟာကို ေရြးခ်ယ္သင့္သည္ ဘယ္ဟာကို ျဖဳတ္သင့္သည္ စာအုပ္ထုတ္ဖို႕ လိုအပ္ေသာ ရန္ပံုေငြကို မည္ကဲ့သို႕ ရွာၾကမည္ အစရွိသျဖင့္ အိပ္ေရးပ်က္ခံ အပင္ပန္းခံၿပီးမွ ျဖစ္လာခဲ့ပါ။
အားလံုး အပင္ပန္းခံ အိပ္ေရးပ်က္ခံ ေငြကုန္ေၾကးက် ခံၿပီးခါမွ ဒီစာအုပ္ေလးပံု ၾကမ္းေပၚလာခဲ့ရတာပါ။ ဒီလို ပံုၾကမ္းေလး ေပၚလာေအာင္ အပင္ပန္းခံၿပီးခါမွ ဒီတိုင္းႀကီး ရပ္ထားမယ္ ဆိုလွ်င္ အားလံုးပင္ပန္းခဲ့ရက်ိဳး မနပ္ဘူးလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီစာအုပ္ေလးကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ Print စာအုပ္အျဖစ္ မထုတ္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ လာမဲ့ ၾသဂုတ္လ ၃၁ ရက္ေန႕မွာ က်ေရာက္မဲ့ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂ္ေဒးေန႕မွာ Pdf ဖိုင္ အျဖစ္ ႏွင့္ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂ္မ်ားတြင္ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ယူႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အထူး ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ယခု ျဖန္႕ေ၀မယ့္ အီးဘုတ္ေလးမွာ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း စာေပစိစစ္ေရး မူ၀ါဒမ်ားႏွင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း ညွိစြန္းႏိုင္သည့္ စကားအသံုးအႏႈန္းမ်ား လံုး၀ လံုး၀ မပါရွိပါဘူး။ ဒီစာအုပ္ေလးဟာ ဘေလာ့ဂ္ကာေတြ ကိုယ္တိုင္ေရးတဲ့ သုတ ရသ စာေပမ်ားကိုသာ စုစည္းထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
သို႕ေပမယ့္ စာအုပ္ကို ထုတ္ေ၀မည္ဟု စတင္ ေျပာစဥ္က အေျခအေနႏွင့္ ယခု အေျခအေန မတူေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႕ ယခင္က မိမိ စာမူကို စာအုပ္တြင္ ထည့္သြင္း အသံုးျပဳရန္ သေဘာတူခဲ့ေပမယ့္ ယခု အခါ စာမူမ်ားကို ထည့္သြင္း အသံုးျပဳရန္ သေဘာ မတူညီသူမ်ား ရွိပါက .......
soezeya.blogger@gmail.com သို႕ ဇူလိႈင္လကုန္ ေနာက္ဆံုးထား၍ ေပးပို႕ေပးၾကပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။ ဒီစာအုပ္ေလး ဒီလုိ ပံုၾကမ္းေပၚလာဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္အထိ အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြး လုပ္ကိုင္ ခဲ့ၾကရတယ္ ဆိုတာကို ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ကာ ဖိုရမ္ မွာ သြားေရာက္ ေလ့လာႏိုင္ၾကပါတယ္။
အလွဴရွင္အလိုရွိသည္ ...........
ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕သြားေရာက္ေနတဲ့ ေလမုန္တိုင္း သင့္ေဒသေလးေတြမွာ ရြာသူရြာသားမ်ားကို ရုပ္ရွင္ ျပဖို႕ ပေရာ့ဂ်က္တာ တစ္ခု အလိုေနပါတယ္။
ေလမုန္တိုင္းက ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ေမမယ့္ သူတို႕ရဲ႕ ဘ၀ေလးေတြကို ျပန္လည္စိတ္ဓာတ္ ျမွင့္တင္ေပးဖို႕ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲလို ျပန္လည္ စိတ္ဓာတ္ကို ျမွင့္တင္ေပးတဲ့ ေနရာမွာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးဟာလည္း အဓိက က်လွပါတယ္။
သူတို႕ေတြဟာ ေလမုန္တိုင္း တုိက္ၿပီးကတည္းက ရြာထဲမွာ ရွိတဲ့ ဗီဒီယိုရံုေတြ တီဗီေတြ ေရထဲပါသြားတဲ့အေၾကာင့္ လက္ရွိမွာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးဆိုလို႕ ေလဒီယိုေလး တစ္လံုးနဲ႕ သီခ်င္းနားေထာင္ ေနရတဲ့ အဆင့္ပဲရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဖ်ာ္ေျဖေရးနဲ႕ ကင္းကြာေနတဲ့ သူတို႕အတြက္ ဗီဒီယိုေလးေတြ ျပေပးျခင္းဟာ ေရငတ္ေနသူအတြက္ ေရၾကည္တစ္ေပါက္ ျဖစ္လာမွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သြားေရာက္ေနတဲ့ ရြာေလးေတြမွာ ဗီဒီယိုေလးေတြ ျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီလို ျပဖို႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ပေရာ္ဂ်က္တာေလး တစ္လံုး အလိုရွိေနပါတယ္။ အဲဒီလိုအပ္ခ်က္ေလးကို ျဖည့္ဆည္း သည့္အေနျဖင့္ ပေရာ့ဂ်က္တာကို ေခတၱငွားရမ္း၍ ကုသိုလ္ယူ လိုသူမ်ား ေအာက္ပါ ဖုန္းနံပါတ္မ်ား ကိုဆက္သြယ္ႏိုင္ပါတယ္ ...........
Handy Myanmar အဖြဲ႕
၀၉ ၈၀ ၂၀၄၁၃
၀၉ ၅၀ ၂၆ ၃၀၀
၀၁ ၃၉၃၄၅၇
သို႕ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါတယ္
ေလမုန္တိုင္းက ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ေမမယ့္ သူတို႕ရဲ႕ ဘ၀ေလးေတြကို ျပန္လည္စိတ္ဓာတ္ ျမွင့္တင္ေပးဖို႕ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲလို ျပန္လည္ စိတ္ဓာတ္ကို ျမွင့္တင္ေပးတဲ့ ေနရာမွာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးဟာလည္း အဓိက က်လွပါတယ္။
သူတို႕ေတြဟာ ေလမုန္တိုင္း တုိက္ၿပီးကတည္းက ရြာထဲမွာ ရွိတဲ့ ဗီဒီယိုရံုေတြ တီဗီေတြ ေရထဲပါသြားတဲ့အေၾကာင့္ လက္ရွိမွာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးဆိုလို႕ ေလဒီယိုေလး တစ္လံုးနဲ႕ သီခ်င္းနားေထာင္ ေနရတဲ့ အဆင့္ပဲရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဖ်ာ္ေျဖေရးနဲ႕ ကင္းကြာေနတဲ့ သူတို႕အတြက္ ဗီဒီယိုေလးေတြ ျပေပးျခင္းဟာ ေရငတ္ေနသူအတြက္ ေရၾကည္တစ္ေပါက္ ျဖစ္လာမွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သြားေရာက္ေနတဲ့ ရြာေလးေတြမွာ ဗီဒီယိုေလးေတြ ျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီလို ျပဖို႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ပေရာ္ဂ်က္တာေလး တစ္လံုး အလိုရွိေနပါတယ္။ အဲဒီလိုအပ္ခ်က္ေလးကို ျဖည့္ဆည္း သည့္အေနျဖင့္ ပေရာ့ဂ်က္တာကို ေခတၱငွားရမ္း၍ ကုသိုလ္ယူ လိုသူမ်ား ေအာက္ပါ ဖုန္းနံပါတ္မ်ား ကိုဆက္သြယ္ႏိုင္ပါတယ္ ...........
Handy Myanmar အဖြဲ႕
၀၉ ၈၀ ၂၀၄၁၃
၀၉ ၅၀ ၂၆ ၃၀၀
၀၁ ၃၉၃၄၅၇
သို႕ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါတယ္
ခ်စ္တတ္သူမ်ားအတြက္
ကၽြန္ေတ္ ခ်စ္တတ္သူမ်ားအတြက္ လို႕ အမည္ေပးထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေလး တစ္ခုကို ဖန္တီးထားပါတယ္။
အဲဒီဘေလာ့ဂ္မွာေတာ့ ေရးခဲ့ဖူးသမွ် အခ်စ္အေၾကာင္းေတြ ေနာက္ထပ္ ေရးမဲ့အခ်စ္အေၾကာင္းေတြကို အဲဒီေနရာေလးမွာ ေရးသားသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
Thursday, July 10, 2008
ဆိပ္ကမ္းသာေလးကုန္းေက်းရြာ
ဒါကေတာ့ ဆိပ္ကမ္းသာေလးကုန္း ေက်းရြာမွာေဆာက္ေပးေနတဲ့ အိမ္ေလးေတြပါ အားလံုး ၂၉ လံုးေဆာက္ေပးမွာ ျဖစ္ၿပီး ယေန႕အထိ ၁၅ လံုးၿပီးသြားပါၿပီWednesday, July 09, 2008
ေက်းဇူး
ဒီေန႕မနက္ ကၽြန္ေတာ္ လပြတၱာက ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စာတစ္ေစာင္ ေရာက္ေနတယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႕ ဘာစာလဲလို႕ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စကၤာပူက ပိုကပို႕လိုက္တဲ့ ပို႕စကဒ္ေလး တစ္ေစာင္ျဖစ္ေနတယ္။
အဲဒီပို႕စကဒ္ေလးက ကၽြန္ေတာ္ လပြတၱာ အိမ္ေလးေတြ ေဆာက္ေပးေနတဲ့အတြက္ အမွတ္တရ ပို႕လိုက္တဲ့ ပို႕စကဒ္ေလးေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ပို႕စကဒ္ေလးဟာ တန္ဖိုးမရွိေပမယ့္ တကူးတက ပို႕ေပးတဲ့ မခ်ဳိမာညႊန္႕ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ကိုယ္စား အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။
အဲဒီပို႕စကဒ္ေလးက ကၽြန္ေတာ္ လပြတၱာ အိမ္ေလးေတြ ေဆာက္ေပးေနတဲ့အတြက္ အမွတ္တရ ပို႕လိုက္တဲ့ ပို႕စကဒ္ေလးေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ပို႕စကဒ္ေလးဟာ တန္ဖိုးမရွိေပမယ့္ တကူးတက ပို႕ေပးတဲ့ မခ်ဳိမာညႊန္႕ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ကိုယ္စား အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။
